به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اهلی شیرازی

اهلی شیرازیرباعی هاشمارهٔ ۲۷۵: آنسرو قدان که گلرخ و ماه وشند

2250عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

آنسرو قدان که گلرخ و ماه وشند
با سنبل زلف و نرگس چشم خوشند
پیوسته نه بر دل کسان داغ نهند
خود نیز چو لاله گه گهی داغ کشند

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲۷۴: جان بهر غمست و بیغم امکان نبود 2شمارهٔ ۲۷۵: آنسرو قدان که گلرخ و ماه وشند 3شمارهٔ ۲۷۶: در عشق اساس چاره کردن نبود 4شمارهٔ ۲۷۷: یارب دل کس جز از تو خرم نشود 5شمارهٔ ۲۷۸: از هر چه در این دایره موجود بود 6شمارهٔ ۲۷۹: آن جو که بریده گشت از چشمه خود 7شمارهٔ ۲۸۰: با آنکه زبان کلید هر کار بود 8شمارهٔ ۲۸۱: طایر صفتان بخلق زوری نگنند 9شمارهٔ ۲۸۲: اهلی بسخن کشت تو خرمن نشود 10شمارهٔ ۲۸۳: روز غم اگر بکوتهی میگردد 11شمارهٔ ۲۸۴: خر نیست کسی که از جهان ناز خرد 12شمارهٔ ۲۸۵: اکسیر نظر ورای تعلیم بود 13شمارهٔ ۲۸۶: آسوده بود هر که کم آزار بود 14شمارهٔ ۲۸۷: با خلق خدا نمیتوان غوغا کرد 15شمارهٔ ۲۸۸: آنان که اساس کار بر خلق نهند 16شمارهٔ ۲۸۹: هر سخت سخن که تلخگویی دارد 17شمارهٔ ۲۹۰: هر ذره که صبر یار خود خواهد کرد 18شمارهٔ ۲۹۱: مستی که ندامت از شرابش باشد 19شمارهٔ ۲۹۲: تا ظلمت محنت بنهایت نرسد 20شمارهٔ ۲۹۳: هر صحبت مستیی خماری دارد 21شمارهٔ ۲۹۴: آنان که بخلق از ره معنی نگرند 22شمارهٔ ۲۹۵: عاقل ز حسود خود حذر خواهد کرد 23شمارهٔ ۲۹۶: این مدعیان کی بشکایت ارزند 24شمارهٔ ۲۹۷: خاکی که چو گرد گرد درها گردد 25شمارهٔ ۲۹۸: نو کیسه که همچو غنچه زرناک شود 26شمارهٔ ۲۹۹: گر پیش سخی شب زر گردون باشد 27شمارهٔ ۳۰۰: درویش سخی را همه کس یار بود 28شمارهٔ ۳۰۱: آن خواجه گرش گاه بخرمن نقتد 29شمارهٔ ۳۰۲: از بخل درین سرا کسی میر نشد 30شمارهٔ ۳۰۳: تعظیم خسان به جا و مسکن باشد 31شمارهٔ ۳۰۴: سهل است که مرد گوشه یی بگزیند 32شمارهٔ ۳۰۵: هر بیخردی که نخوتش کار بود 33شمارهٔ ۳۰۶: آدم ز ادب فرشته اطوار بود 34شمارهٔ ۳۰۷: آنانکه به بند زینت و زیب تنند 35شمارهٔ ۳۰۸: مردم همه جوهری و صاحب نظرند 36شمارهٔ ۳۰۹: می را که خمار در کمین است چه سود 37شمارهٔ ۳۱۰: گر عمر بکار می کنی حیف بود 38شمارهٔ ۳۱۱: می باده فروش داد و زر میطلبد 39شمارهٔ ۳۱۲: ای پیر شکسته توبه سست نهاد 40شمارهٔ ۳۱۳: گر رخش هوای دل اسیرت نبود 41شمارهٔ ۳۱۴: در روی جوانان نظری میباید 42شمارهٔ ۳۱۵: شهوت نهلی که چون شرابت ببرد 43شمارهٔ ۳۱۶: کس در پی آزار دل افکار مباد 44شمارهٔ ۳۱۷: آدم که بعشق محرم یار بود 45شمارهٔ ۳۱۸: عاشق که همیشه وصل یارش باشد 46شمارهٔ ۳۱۹: خوش گفت پدر مرا کسی مرد بود 47شمارهٔ ۳۲۰: آنانکه بخوبی زنان مینازند 48شمارهٔ ۳۲۱: دست تو بشاهدان عالم نرسد 49شمارهٔ ۳۲۲: آدم که نتش سرای ویران باشد 50شمارهٔ ۳۲۳: دردا که رسید پیری و داد نوید 51شمارهٔ ۳۲۴: این غره عمر عاقبت سلخ شود 52شمارهٔ ۳۲۵: آن خواجه که خانه را بکهگل اندود 53شمارهٔ ۳۲۶: هر چند که خصم کینه ور میباشد 54شمارهٔ ۳۲۷: گردون که همیشه خاطر آزار بود 55شمارهٔ ۳۲۸: گلزار جهان که غیر خارش نبود 56شمارهٔ ۳۲۹: پیری که ز خستگی تنش تاب خورد 57شمارهٔ ۳۳۰: گردون تن ما چه خانه جان میکرد 58شمارهٔ ۳۳۱: هر چیز که نوبهار و نوبر باشد 59شمارهٔ ۳۳۲: بیگانه وشی که دیر دیرش بینند 60شمارهٔ ۳۳۳: تا کار بخلقت نفتد یار تو اند 61شمارهٔ ۳۳۴: فریاد که عمر رفت و حرمان بفزود 62شمارهٔ ۳۳۵: نقش سخنم بنقش نقاش بود 63شمارهٔ ۳۳۶: من نقد درستم نه مس روی اندود 64شمارهٔ ۳۳۷: تا رهزن خواب در سرایت نبرد 65شمارهٔ ۳۳۸: عمر تو اگر بخواب غفلت گذرد 66شمارهٔ ۳۳۹: هر چیز که در علم تو معلوم بود 67شمارهٔ ۳۴۰: پروانه تر از شمع روشن طلبد 68شمارهٔ ۳۴۱: مست تو کسی بود که چون آه کند 69شمارهٔ ۳۴۲: هر چیز که در جهان نمودی دارد 70شمارهٔ ۳۴۳: در راه حق انبیا چو انجم گشتند 71شمارهٔ ۳۴۴: از بسکه دلم پیام او میشنود 72شمارهٔ ۳۴۵: از آل علی هر چه ترا دل باشد 73شمارهٔ ۳۴۶: بر مهر علی خوش نفسان میجوشند 74شمارهٔ ۳۴۷: ما را ز حسین تشنه چون یاد 75شمارهٔ ۳۴۸: با علم خدا عین یقین میباید 76شمارهٔ ۳۴۹: هر چند به حکمت شده یی فرد و وحید 77شمارهٔ ۳۵۰: گر خرقه عارفان بصد چاک بود 78شمارهٔ ۳۵۱: هر جانوری که در جهان باشد و بود 79شمارهٔ ۳۵۲: گر مال خدا دهی تباهی ببرد 80شمارهٔ ۳۵۳: افراط طعام هر که غمناک کند 81شمارهٔ ۳۵۴: صایم بود آنکه خاطری شاد کند 82شمارهٔ ۳۵۵: حج یافت کس کزو کس آزار ندید 83شمارهٔ ۳۵۶: زنهار مگو فرشته امکان نبود 84شمارهٔ ۳۵۷: انوار فرشته از فلک میتابد 85شمارهٔ ۳۵۸: گر تن ز فروغ روح وامانده شود 86شمارهٔ ۳۵۹: گر کوزه تن سفال در یوزه شود 87شمارهٔ ۳۶۰: آنانکه ز شاخ بخت برخوردارند 88شمارهٔ ۳۶۱: بیگانه وشی با من دیوانه چه سود 89شمارهٔ ۳۶۲: مرد آن نبود که چشمش آلوده بود 90شمارهٔ ۳۶۳: تا پیر و معلم از تو خرم نشود 91شمارهٔ ۳۶۴: در راه طلب کسی بجایی برسد 92شمارهٔ ۳۶۵: بر علم و هنر گرچه کسش دق نرسد 93شمارهٔ ۳۶۶: آنرا که خیال دلفروزی باشد 94شمارهٔ ۳۶۷: با صاحب حسن دیده حس باشد 95شمارهٔ ۳۶۸: از مستی شد ملک نگون خواهد بود 96شمارهٔ ۳۶۹: سلطان که خراج بر رعیت فکند 97شمارهٔ ۳۷۰: باید دل شه بعفو خواهان باشد 98شمارهٔ ۳۷۱: بی تجربه به هر کی با یکی یار شود 99شمارهٔ ۳۷۲: جز سرو قدان که مردم از ناز کشند 100شمارهٔ ۳۷۳: از بنده هنر ارادت شاه بود 101شمارهٔ ۳۷۴: ظالم بقیامت اعتقادش نبود 102شمارهٔ ۳۷۵: گویم سخنی اگر ترا هوش بود 103شمارهٔ ۳۷۶: زن را که بجام عیش دستی باشد 104شمارهٔ ۳۷۷: فرخنده سعادتی که معبود دهد 105شمارهٔ ۳۷۸: فرزند تو بهتر آنکه خود رو نبود 106شمارهٔ ۳۷۹: پرسید کسی که آخر آیا چه شود 107شمارهٔ ۳۸۰: شیخ است بر آن که کار خود نیک کند 108شمارهٔ ۳۸۱: شیراز که کس درو هنر نپذیرد 109شمارهٔ ۳۸۲: شیراز که گل درو بصد لون بود 110شمارهٔ ۳۸۳: هر کس که بوقت عقد زن نار خرید 111شمارهٔ ۳۸۴: مرغی که ز بند غم گشادش باشد 112شمارهٔ ۳۸۵: هر چند که دل بوصل دادیم نشد 113شمارهٔ ۳۸۶: هر کس که نه سر بپای دلدار نهد 114شمارهٔ ۳۸۷: ای تازه جوان بیا و پیری بنگر 115شمارهٔ ۳۸۸: آورد پری از گل من باد خبر 116شمارهٔ ۳۸۹: ایخواجه ز کف رسوم حکمت مگذار 117شمارهٔ ۳۹۰: آمد سحری بخوابم آنشاخ شکر 118شمارهٔ ۳۹۱: آنمه بجفا ز ما برید آخر کار 119شمارهٔ ۳۹۲: رویت چمن است صد گل آورده ببار 120شمارهٔ ۳۹۳: گر دم نزنم فسونه گویی کم گیر 121شمارهٔ ۳۹۴: آنگل که غمش ز پادشاهی خوشتر 122شمارهٔ ۳۹۵: یارب تو ز چشم غیر مستورم دار 123شمارهٔ ۳۹۶: یارب گنهم ببخش و عذرم بپذیر 124شمارهٔ ۳۹۷: یارب تو مراد من غمناک بر آر 125شمارهٔ ۳۹۸: گر راز دلت نگفته باشد بهتر 126شمارهٔ ۳۹۹: زنهار بغیبت از کسی نام مبر 127شمارهٔ ۴۰۰: هر چند که تنگدستی ای شاخ بهار 128شمارهٔ ۴۰۱: ای قطره آب از منی و ما بگذر 129شمارهٔ ۴۰۲: ای مست حق از می مجازی بگذر 130شمارهٔ ۴۰۳: هرچند بدلخواه رود ظاهر عمر 131شمارهٔ ۴۰۴: مشنو که چو من عمر تباهیست دگر 132شمارهٔ ۴۰۵: گه بر در کعبه ایم گه بر در دیر 133شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که اجل شکست پیمانه عمر 134شمارهٔ ۴۰۷: زانگونه شوی زنده بتقدیر دگر 135شمارهٔ ۴۰۸: از پرسش دوستان قدم باز مگیر 136شمارهٔ ۴۰۹: آنکس که بخدمت تو تن کرد اسیر 137شمارهٔ ۴۱۰: ای نخل جوان درین چمن با گل و خار 138شمارهٔ ۴۱۱: حکمت ز ره دلیل و برهان آموز 139شمارهٔ ۴۱۲: در ملک جهان چه دیدی از عمر دراز 140شمارهٔ ۴۱۳: در مهر علی کوش و در ایمان آویز 141شمارهٔ ۴۱۴: آدم بطهارت و تمیز است عزیز 142شمارهٔ ۴۱۵: عیدست بیا دل اسیری بنواز 143شمارهٔ ۴۱۶: ساقی قدحی که شد در گلشن باز 144شمارهٔ ۴۱۷: جان رفت و سر پریدنم نیست هنوز 145شمارهٔ ۴۱۸: با فتنه عشق خوبرویان مستیز 146شمارهٔ ۴۱۹: بگذر ز هوای شهوت و رغبت نفس 147شمارهٔ ۴۲۰: من سوزنم و تو در مثل مغناطیس 148شمارهٔ ۴۲۱: چو باده خوری مزن به بیهوده نفس 149شمارهٔ ۴۲۲: ای مست وصال یار از اغیار بترس 150شمارهٔ ۴۲۳: گاهی ز اسیران جگر ریش بپرس 151شمارهٔ ۴۲۴: بیمار و جز تو یاریم نیست ز کس 152شمارهٔ ۴۲۵: یارب خجلم چنان ز آلایش خویش 153شمارهٔ ۴۲۶: خاموش نشین و فتنه انگیز مباش 154شمارهٔ ۴۲۷: شهوت مپرست و بر بتان ناظر باش 155شمارهٔ ۴۲۸: دل همچو چراغ روغن از خون بودش 156شمارهٔ ۴۲۹: دوش از غم عمر رفته در منزل خویش 157شمارهٔ ۴۳۰: کسری که فلک بمعدلت پروردش 158شمارهٔ ۴۳۱: با خلق کرم کن و بآزار مکوش 159شمارهٔ ۴۳۲: فرزند نکو بر آر ای صاحب هش 160شمارهٔ ۴۳۳: آن قد چو سرو بین و روی چو مهش 161شمارهٔ ۴۳۴: عقل است کسی که شه برد فرمانش 162شمارهٔ ۴۳۵: گرخانه سیه زعشق او شد مخروش 163شمارهٔ ۴۳۶: تا کی نگرم بدیده روشن خویش 164شمارهٔ ۴۳۷: گر دوست نصیب ما نکردست فراغ 165شمارهٔ ۴۳۸: ایمه که ندارم از تو پروای چراغ 166شمارهٔ ۴۳۹: پیریم و فقیر و ناتوانیم و ضعیف 167شمارهٔ ۴۴۰: دهقان چو بخاک افکند تخم ضعیف 168شمارهٔ ۴۴۱: برخیز و طواف کعبه مشمار گزاف 169شمارهٔ ۴۴۲: گر بگسلی از لذت تن همچو ملک 170شمارهٔ ۴۴۳: آدم به کریوه ایست در راه فلک 171شمارهٔ ۴۴۴: اهلی که مرید تو بود پیر فلک 172شمارهٔ ۴۴۵: فرزند بخوی و بوی خودساز بزرگ 173شمارهٔ ۴۴۶: در طور فنا چو موسی از خود بگسل 174شمارهٔ ۴۴۷: شهوت چه حرام و چه حلال است و بال 175شمارهٔ ۴۴۸: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 176شمارهٔ ۴۴۹: زاد همه راه برگ و سازست ایدل 177شمارهٔ ۴۵۰: فرزند تو شاخیست تر از اول حال 178شمارهٔ ۴۵۱: ساقی من مست کی شوم همدم عقل 179شمارهٔ ۴۵۲: ایسرو سهی درآ در آغوش چو گل 180شمارهٔ ۴۵۳: اهلی در نظم و گوهر طبع فضول 181شمارهٔ ۴۵۴: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 182شمارهٔ ۴۵۵: ایمه که رخت گرفته صد خرده بگل 183شمارهٔ ۴۵۶: من خود نرسم بوصل آنطرفه غزال 184شمارهٔ ۴۵۷: یا رب گنه آلوده ز دنیا مبرم 185شمارهٔ ۴۵۸: یا رب مهل اندر گنه اندوختنم 186شمارهٔ ۴۵۹: یا رب من اگر گناه بیحد کردم 187شمارهٔ ۴۶۰: ما گنج غمیم و غم ز حق خواسته ایم 188شمارهٔ ۴۶۱: گر در همه آفاق بگردی چو نسیم 189شمارهٔ ۴۶۲: صاحب هنری را که بود طبع سلیم 190شمارهٔ ۴۶۳: ما با می و مستی سر تقوی داریم 191شمارهٔ ۴۶۴: تا کی ز خمار می سرافکنده شویم 192شمارهٔ ۴۶۵: تا چند بعالم مکرر نگریم 193شمارهٔ ۴۶۶: از بسکه زناکسان پریشان شده ام 194شمارهٔ ۴۶۷: گه در طلب عیش و سروری بودیم 195شمارهٔ ۴۶۸: از شصت گذشت عمر و رهبر نشدیم 196شمارهٔ ۴۶۹: چل سال بوادی طلب افتادم 197شمارهٔ ۴۷۰: ایشاه شهید بیتو ما چون باشیم 198شمارهٔ ۴۷۱: ساقی بخرابات اگر گام نهم 199شمارهٔ ۴۷۲: هر چند مجرد از خلایق شده ایم 200شمارهٔ ۴۷۳: فریاد که مردم و نگویی چه کسم 201شمارهٔ ۴۷۴: مشنو که کس از جهان رسیدست بکام 202شمارهٔ ۴۷۵: تا کی غمت ایشوخ سمتکار خوریم 203شمارهٔ ۴۷۶: من بلبل تلخ عیش شیرین سخنم 204شمارهٔ ۴۷۷: ایسرو روان که خوشتری از جانم 205شمارهٔ ۴۷۸: ای یوسف جان که من خریدار توام 206شمارهٔ ۴۷۹: ساقی بنشین که با تو دمساز شویم 207شمارهٔ ۴۸۰: دستم نرسد بوصل آنمه چکنم؟208شمارهٔ ۴۸۱: دل سوخت ز عشق و دیده شد گریان هم 209شمارهٔ ۴۸۲: عمریست که من کشته دیدار توام 210شمارهٔ ۴۸۳: گر از دهنت روایتی میگویم 211شمارهٔ ۴۸۴: ای راحت جان که مست دیدار توام 212شمارهٔ ۴۸۵: مستم من و ناصبور و ناپروا هم 213شمارهٔ ۴۸۶: هرگز بغم جهان فرسوده نیم 214شمارهٔ ۴۸۷: بیروی تو چند جان بحسرت بدهم 215شمارهٔ ۴۸۸: گه صف گلی بصد زبان میگویم 216شمارهٔ ۴۸۹: در بند کسی فتاده ازسادگیم 217شمارهٔ ۴۹۰: ای تازه جوان کز تو دل افروخته ام 218شمارهٔ ۴۹۱: ما با رخ یار آینه جم چکنیم 219شمارهٔ ۴۹۲: ما ز هر غم عشق تو چون قند خوریم 220شمارهٔ ۴۹۳: من سوخته دل ز آتش تقدیرم 221شمارهٔ ۴۹۴: با درد خوش دلم چه درمان دارم؟222شمارهٔ ۴۹۵: تا سر بودم سر جوانان دارم 223شمارهٔ ۴۹۶: ای کز ستم تو راحتی می یابم 224شمارهٔ ۴۹۷: آنشوخ که من شاه بتانش گویم 225شمارهٔ ۴۹۸: خورشید رخا ز مهر خود داد دهم 226شمارهٔ ۴۹۹: گر من صفت سینه مجروح کنم 227شمارهٔ ۵۰۰: ای گل گله تو پیش هر کس چکنم 228شمارهٔ ۵۰۱: من غیر تو ای مایه راحت چکنم 229شمارهٔ ۵۰۲: گاهی ز در کعب صفا میجستیم 230شمارهٔ ۵۰۳: از عشق هوای نیکنامی داریم 231شمارهٔ ۵۰۴: عمریست که بهر کام دارم ناکام 232شمارهٔ ۵۰۵: گر سر ننهم بجور دشمن چکنم؟233شمارهٔ ۵۰۶: آب و گل ما که دشمانند بهم 234شمارهٔ ۵۰۷: در عشق تو دور از دل خرم ماییم 235شمارهٔ ۵۰۸: دل کو که حدیث دیگران گوش کنم 236شمارهٔ ۵۰۹: از نرگس مخمور تو من مست دلم 237شمارهٔ ۵۱۰: جان در غم او نماند و دلشاد شدم 238شمارهٔ ۵۱۱: از رشته فقر خرقه ای بافته ایم 239شمارهٔ ۵۱۲: عمری همه صحبت که و مه دیدم 240شمارهٔ ۵۱۳: یارب که مرا کار بسامان گردان 241شمارهٔ ۵۱۴: در خانه تن مشو دلا خانه نشین 242شمارهٔ ۵۱۵: هرچند بود کلید هر کار زبان 243شمارهٔ ۵۱۶: یک لحظه فراغ خاطر گوشه نشین 244شمارهٔ ۵۱۷: درویش توان بکهنه رختی بودن 245شمارهٔ ۵۱۸: زنهار که بد گفتن کس ورد مکن 246شمارهٔ ۵۱۹: پیش از تو شه زمانه بودند کسان 247شمارهٔ ۵۲۰: خوش نیست بهار گلشن دهر از آن 248شمارهٔ ۵۲۱: هر چند که پی برم بر اسرار نهان 249شمارهٔ ۵۲۲: اهلی ز توفیق بد تبرا میکن 250شمارهٔ ۵۲۳: معراج رسول و قاب قوسین ببین 251شمارهٔ ۵۲۴: جز در ره علم دین دل آسوده مکن 252شمارهٔ ۵۲۵: گرد ترک کرم کند تو تر کیش ببین 253شمارهٔ ۵۲۶: بی وجه مبخش و بی سبب نیز مزن 254شمارهٔ ۵۲۷: با حق پدی نا حق در جنگ مزن 255شمارهٔ ۵۲۸: خوش وقت بهار و بانگ مرغان حزین 256شمارهٔ ۵۲۹: ما گریه کنان بر سر خاک پدران 257شمارهٔ ۵۳۰: قرآن که درو گنج الهیست درون 258شمارهٔ ۵۳۱: از پند رفیق مهربان عار مکن 259شمارهٔ ۵۳۲: یا رب بکرم درد مرا درمان کن 260شمارهٔ ۵۳۳: چو گریه خون گشاد خواهم دادن 261شمارهٔ ۵۳۴: ایسرو قد لاله رخ غنچه دهن 262شمارهٔ ۵۳۵: از بهر سری ذلیل نتوان بودن 263شمارهٔ ۵۳۶: هر چند ز جور بخت نامقبل من 264شمارهٔ ۵۳۷: دل را بغم زمانه آلوده مکن 265شمارهٔ ۵۳۸: برخیز و مکن تکیه به عمر گذران 266شمارهٔ ۵۳۹: هرگز نکنی میل من ایعهد شکن 267شمارهٔ ۵۴۰: عیسی دم ماست بخش شیرین نفسان 268شمارهٔ ۵۴۱: یارب دل من ز سینه ریشان گردان 269شمارهٔ ۵۴۲: اهلی بگسل ز صحبت هیچکسان 270شمارهٔ ۵۴۳: اهلی که بود خاک ره درد کشان 271شمارهٔ ۵۴۴: ساقی قدحی ببخش و بیداد مکن 272شمارهٔ ۵۴۵: هرگز نشود حسن چنین خوار که من 273شمارهٔ ۵۴۶: تا حال من حزین چه خواهد بودن 274شمارهٔ ۵۴۷: ساقی، چو چراغ سحرم زار و زر بون 275شمارهٔ ۵۴۸: ای یوسف جان درون پیراهن تو 276شمارهٔ ۵۴۹: باد است سخن ز مدح پر باد مشو 277شمارهٔ ۵۵۰: بسرشت بچل صباح ایزد گل تو 278شمارهٔ ۵۵۱: گر سفله غنی شود چه جود آید ازو 279شمارهٔ ۵۵۲: هرکس که هوای نفس شد پیشه او 280شمارهٔ ۵۵۳: زن دوست نداری که بود دشمن تو 281شمارهٔ ۵۵۴: چون سبزه نخست بود همسایه سرو 282شمارهٔ ۵۵۵: با اینهمه بی نیازی و حشمت تو 283شمارهٔ ۵۵۶: گفتی غرضت ز بندگی چیست بگو 284شمارهٔ ۵۵۷: ای برقع ماه زلف همچون شب تو 285شمارهٔ ۵۵۸: ما را همه دم هوای یاریست ز نو 286شمارهٔ ۵۵۹: اهلی چو سگ تو شد مشو غافل ازو 287شمارهٔ ۵۶۰: آن دل که نگشته ام دمی خرم ازو 288شمارهٔ ۵۶۱: یارب تو خداوندی و ما بنده همه 289شمارهٔ ۵۶۲: دشمن چو توانا شود و خونخواره 290شمارهٔ ۵۶۳: درمعرکه بگریز ز پیکان همه 291شمارهٔ ۵۶۴: آدم که خداش سرفرازی داده 292شمارهٔ ۵۶۵: عالم شب و روزیست درین حادثه گاه 293شمارهٔ ۵۶۶: ما میوه این چمن چشیدیم همه 294شمارهٔ ۵۶۷: آن گل که بود رخش گلستان همه 295شمارهٔ ۵۶۸: در عشق زبونی از زبردستی به 296شمارهٔ ۵۶۹: ایچشمه آفتاب با روی چو ماه 297شمارهٔ ۵۷۰: عشق تو بلای عقل و دین است همه 298شمارهٔ ۵۷۱: یا رب بکرم نگاهدارنده تویی 299شمارهٔ ۵۷۲: ای محرم راز دل چه بیگانه وشی 300شمارهٔ ۵۷۳: ای آب بقا اگر ز گل پاک شوی 301شمارهٔ ۵۷۴: اهلی ز جهان چو قسمت خویش خوری 302شمارهٔ ۵۷۵: اهلی بسخن کجا رسیدی باری 303شمارهٔ ۵۷۶: گر از همه کس بلطف و احسان گذری 304شمارهٔ ۵۷۷: ایخواجه ز بخل اگر تو ایمان بدهی 305شمارهٔ ۵۷۸: با هر که دمی نشست و برخاست کنی 306شمارهٔ ۵۷۹: گرد در پی قول و فعل سنجیده شوی 307شمارهٔ ۵۸۰: ایخاک چرا چو آتش از جا شده‌ای 308شمارهٔ ۵۸۱: از عامه مشو ملول اگر با درکی 309شمارهٔ ۵۸۲: رحمان طلبی ز اهل عرفان گردی 310شمارهٔ ۵۸۳: خضر ره ماست عقل در راهبری 311شمارهٔ ۵۸۴: هر چند حریف شاهد نغز شوی 312شمارهٔ ۵۸۵: هر سبزه گل که بر دمد ز آب و گلی 313شمارهٔ ۵۸۶: من گر چه نمیزنم دم از دانایی 314شمارهٔ ۵۸۷: اهلی تو گهی قبول جانان گردی 315شمارهٔ ۵۸۸: یارب خجلم بغایت از روی نبی 316شمارهٔ ۵۸۹: شرع از پی آن بود که غوغا نکنی 317شمارهٔ ۵۹۰: ایخواجه که از خلق بمال افزونی 318شمارهٔ ۵۹۱: گر حج نکنی کجا بجایی برسی 319شمارهٔ ۵۹۲: ایخواجه که در حقیقت حق کوشی 320شمارهٔ ۵۹۳: هر گاه که در معنی قرآن برسی 321شمارهٔ ۵۹۴: گر منکر حشر و نشر و رستاخیزی 322شمارهٔ ۵۹۵: هر چند که جز بلطف باری نخوری 323شمارهٔ ۵۹۶: بی تربیت حکیم چیزی نشوی 324شمارهٔ ۵۹۷: گر در نظر خجسته فالی برسی 325شمارهٔ ۵۹۸: آن به که بکس مزاح بازی نکنی 326شمارهٔ ۵۹۹: خوش زی بکسان که بینی از دهر خوشی 327شمارهٔ ۶۰۰: از مهر بتان اگر چه فرسوده شوی 328شمارهٔ ۶۰۱: در خانه اگر نکو سرشتی داری 329شمارهٔ ۶۰۲: گر بخت مدد کند که بویی ببری 330شمارهٔ ۶۰۳: ای آنکه چو نخل تازه آراسته یی 331شمارهٔ ۶۰۴: ای گوهر دل که گنج شاهی داری 332شمارهٔ ۶۰۵: یارب بکام دولت خویش رسی 333شمارهٔ ۶۰۶: پروانه صفت اهلی اگر سوخته یی 334شمارهٔ ۶۰۷: گر بر عدم و وجود عالم نفسی 335شمارهٔ ۶۰۸: آن گل که بنازکی ندارد بدلی 336شمارهٔ ۶۰۹: خوش آنکه گشاد چشم و دل سوی کسی 337شمارهٔ ۶۱۰: عاشق شوی آنزمان که تن خاک کنی 338شمارهٔ ۶۱۱: ساقی تو مگر چشم کرم باز کنی 339شمارهٔ ۶۱۲: گر طالب فیض آب انگور شوی 340شمارهٔ ۶۱۳: اهلی بدر آ ز گوشه تنهایی 341شمارهٔ ۶۱۴: گر خاک رهش بدیده ام گل کردی 342شمارهٔ ۶۱۵: جان در غم یوسف چو زلیخا نکنی 343شمارهٔ ۶۱۶: آراسته آمد و چه آراستنی 344شمارهٔ ۶۱۷: از عشق اگر جگر کبابی باشی 345شمارهٔ ۶۱۸: ای باد بیک سخن دلم خوش کردی 346شمارهٔ ۶۱۹: آنی که بحسن از مه و خورشید بهی 347شمارهٔ ۶۲۰: ای کز مه خود چو سایه بی نور تری 348شمارهٔ ۶۲۱: ساقی نظری به بینوایی باری 349شمارهٔ ۶۲۲: گر وعده همیدهی و جان میسوزی 350شمارهٔ ۶۲۳: گفتی ز زبان سبزه زار و لب جوی 351شمارهٔ ۶۲۴: گر زلف چو شست او قضا بگشادی 352شمارهٔ ۶۲۵: اهلی تو که با اهل ریا نزدیکی 353شمارهٔ ۶۲۶: می نوش نه آنچنان که از دست شوی 354شمارهٔ ۶۲۷: در راه سخن جز به ادب راه مپوی 355شمارهٔ ۶۲۸: گر با همه کس راست روی پیشه کنی 356شمارهٔ ۶۲۹: گر خلق فرشته اند اگر دیو و پری 357شمارهٔ ۶۳۰: با یوسف خویش گرگ در پوست تویی 358شمارهٔ ۶۳۱: آنگل که بود به حسن شمع چگلی 359شمارهٔ ۶۳۲: خوش گفت به باغ بلبل نغمه سرای

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ