به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اهلی شیرازی

اهلی شیرازیرباعی هاشمارهٔ ۲۲۹: می خور که حیات جاودانت بدهند

2240عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

می خور که حیات جاودانت بدهند
وز صد چو سکندری امانت بدهند
دریاب حیات نقد و ضایع مگذار
کاینت برود ز دست و آنت ندهند

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲۲۸: در عشق تو کس جز رخ زردش نرسد 2شمارهٔ ۲۲۹: می خور که حیات جاودانت بدهند 3شمارهٔ ۲۳۰: چشم بد کس بچشم مستت نرسد 4شمارهٔ ۲۳۱: گر حسن چون حسن شیرین ننمود 5شمارهٔ ۲۳۲: زان چشم سیه که دل سیه میگردد 6شمارهٔ ۲۳۳: تا دست بود در وفا خواهم زد 7شمارهٔ ۲۳۴: هر چند دلم بوصل فایز نشود 8شمارهٔ ۲۳۵: هر چند دلم زعشق آزار کشید 9شمارهٔ ۲۳۶: طالب که دلش در پی مطلوب بود 10شمارهٔ ۲۳۷: گاهیم بعشق و مستی آموخته اند 11شمارهٔ ۲۳۸: در آتش پدر نگاه لیلی چون کرد 12شمارهٔ ۲۳۹: تا کی غم دل عاشق بی بخت خورد 13شمارهٔ ۲۴۰: تا چند چنین عهد شکن خواهی بود 14شمارهٔ ۲۴۱: خاک قدم تو نافه چین ارزد 15شمارهٔ ۲۴۲: آمد غم دل که آب آدم ببرد 16شمارهٔ ۲۴۳: آنشمع دمی ز چشم روشن نرود 17شمارهٔ ۲۴۴: آنی که حسد مه از صفای تو برد 18شمارهٔ ۲۴۵: گر سینه ما چاک ز نظاره بود 19شمارهٔ ۲۴۶: مشتاق تو فردوس برین را چکند 20شمارهٔ ۲۴۷: می خور که فلک نقد بقا میدزدد 21شمارهٔ ۲۴۸: هر که سگ تست بر دری ننشیند 22شمارهٔ ۲۴۹: ما را شب هجر او آید چه شود؟23شمارهٔ ۲۵۰: در هجر تو خلق از سر و سامان شده ا ...24شمارهٔ ۲۵۱: از دل چو دمی غم تو بیرون نرود 25شمارهٔ ۲۵۲: آنرا که مراد از در امید دهند 26شمارهٔ ۲۵۳: طاوس اگر بجلوه پر باز کند 27شمارهٔ ۲۵۴: آن شمع دمی ز چشم روشن نرود 28شمارهٔ ۲۵۵: هر دل که درو مهر کسی ریش کند 29شمارهٔ ۲۵۶: تا دل غم جان داشت بدلبر نرسید 30شمارهٔ ۲۵۷: در هودج عشق عقل واپس نرسد 31شمارهٔ ۲۵۸: گاهم ره بتخانه نکو میآید 32شمارهٔ ۲۵۹: دل کز تو پریچهره مشوش باشد 33شمارهٔ ۲۶۰: کس نیست که کشته ایماه نشد 34شمارهٔ ۲۶۱: دل آینه دار ترک و تاجیک بود 35شمارهٔ ۲۶۲: اهلی که ره علم و هنر میسپرد 36شمارهٔ ۲۶۳: هر کو غم آنسرو سرافراز خرید 37شمارهٔ ۲۶۴: گر کشته شویم بر تو باری نرسد 38شمارهٔ ۲۶۵: هرگاه که شمع قامتم میسوزد 39شمارهٔ ۲۶۶: هرگز دلم از عشق پشیمان نشود 40شمارهٔ ۲۶۷: بر چرخ نه هر ستاره یی زهره بود 41شمارهٔ ۲۶۸: عیش و طرب از مایه هستی خیزد 42شمارهٔ ۲۶۹: ایسرو سهی هر که هوای تو کند 43شمارهٔ ۲۷۰: در بحر غم تو عالمی جان دادند 44شمارهٔ ۲۷۱: ای جان جهان تن تو را درد مباد 45شمارهٔ ۲۷۲: عشقت که زغم رشته جانم گسلد 46شمارهٔ ۲۷۳: آن تنگ دهن که غنچه حیرانش شد 47شمارهٔ ۲۷۴: جان بهر غمست و بیغم امکان نبود 48شمارهٔ ۲۷۵: آنسرو قدان که گلرخ و ماه وشند 49شمارهٔ ۲۷۶: در عشق اساس چاره کردن نبود 50شمارهٔ ۲۷۷: یارب دل کس جز از تو خرم نشود 51شمارهٔ ۲۷۸: از هر چه در این دایره موجود بود 52شمارهٔ ۲۷۹: آن جو که بریده گشت از چشمه خود 53شمارهٔ ۲۸۰: با آنکه زبان کلید هر کار بود 54شمارهٔ ۲۸۱: طایر صفتان بخلق زوری نگنند 55شمارهٔ ۲۸۲: اهلی بسخن کشت تو خرمن نشود 56شمارهٔ ۲۸۳: روز غم اگر بکوتهی میگردد 57شمارهٔ ۲۸۴: خر نیست کسی که از جهان ناز خرد 58شمارهٔ ۲۸۵: اکسیر نظر ورای تعلیم بود 59شمارهٔ ۲۸۶: آسوده بود هر که کم آزار بود 60شمارهٔ ۲۸۷: با خلق خدا نمیتوان غوغا کرد 61شمارهٔ ۲۸۸: آنان که اساس کار بر خلق نهند 62شمارهٔ ۲۸۹: هر سخت سخن که تلخگویی دارد 63شمارهٔ ۲۹۰: هر ذره که صبر یار خود خواهد کرد 64شمارهٔ ۲۹۱: مستی که ندامت از شرابش باشد 65شمارهٔ ۲۹۲: تا ظلمت محنت بنهایت نرسد 66شمارهٔ ۲۹۳: هر صحبت مستیی خماری دارد 67شمارهٔ ۲۹۴: آنان که بخلق از ره معنی نگرند 68شمارهٔ ۲۹۵: عاقل ز حسود خود حذر خواهد کرد 69شمارهٔ ۲۹۶: این مدعیان کی بشکایت ارزند 70شمارهٔ ۲۹۷: خاکی که چو گرد گرد درها گردد 71شمارهٔ ۲۹۸: نو کیسه که همچو غنچه زرناک شود 72شمارهٔ ۲۹۹: گر پیش سخی شب زر گردون باشد 73شمارهٔ ۳۰۰: درویش سخی را همه کس یار بود 74شمارهٔ ۳۰۱: آن خواجه گرش گاه بخرمن نقتد 75شمارهٔ ۳۰۲: از بخل درین سرا کسی میر نشد 76شمارهٔ ۳۰۳: تعظیم خسان به جا و مسکن باشد 77شمارهٔ ۳۰۴: سهل است که مرد گوشه یی بگزیند 78شمارهٔ ۳۰۵: هر بیخردی که نخوتش کار بود 79شمارهٔ ۳۰۶: آدم ز ادب فرشته اطوار بود 80شمارهٔ ۳۰۷: آنانکه به بند زینت و زیب تنند 81شمارهٔ ۳۰۸: مردم همه جوهری و صاحب نظرند 82شمارهٔ ۳۰۹: می را که خمار در کمین است چه سود 83شمارهٔ ۳۱۰: گر عمر بکار می کنی حیف بود 84شمارهٔ ۳۱۱: می باده فروش داد و زر میطلبد 85شمارهٔ ۳۱۲: ای پیر شکسته توبه سست نهاد 86شمارهٔ ۳۱۳: گر رخش هوای دل اسیرت نبود 87شمارهٔ ۳۱۴: در روی جوانان نظری میباید 88شمارهٔ ۳۱۵: شهوت نهلی که چون شرابت ببرد 89شمارهٔ ۳۱۶: کس در پی آزار دل افکار مباد 90شمارهٔ ۳۱۷: آدم که بعشق محرم یار بود 91شمارهٔ ۳۱۸: عاشق که همیشه وصل یارش باشد 92شمارهٔ ۳۱۹: خوش گفت پدر مرا کسی مرد بود 93شمارهٔ ۳۲۰: آنانکه بخوبی زنان مینازند 94شمارهٔ ۳۲۱: دست تو بشاهدان عالم نرسد 95شمارهٔ ۳۲۲: آدم که نتش سرای ویران باشد 96شمارهٔ ۳۲۳: دردا که رسید پیری و داد نوید 97شمارهٔ ۳۲۴: این غره عمر عاقبت سلخ شود 98شمارهٔ ۳۲۵: آن خواجه که خانه را بکهگل اندود 99شمارهٔ ۳۲۶: هر چند که خصم کینه ور میباشد 100شمارهٔ ۳۲۷: گردون که همیشه خاطر آزار بود 101شمارهٔ ۳۲۸: گلزار جهان که غیر خارش نبود 102شمارهٔ ۳۲۹: پیری که ز خستگی تنش تاب خورد 103شمارهٔ ۳۳۰: گردون تن ما چه خانه جان میکرد 104شمارهٔ ۳۳۱: هر چیز که نوبهار و نوبر باشد 105شمارهٔ ۳۳۲: بیگانه وشی که دیر دیرش بینند 106شمارهٔ ۳۳۳: تا کار بخلقت نفتد یار تو اند 107شمارهٔ ۳۳۴: فریاد که عمر رفت و حرمان بفزود 108شمارهٔ ۳۳۵: نقش سخنم بنقش نقاش بود 109شمارهٔ ۳۳۶: من نقد درستم نه مس روی اندود 110شمارهٔ ۳۳۷: تا رهزن خواب در سرایت نبرد 111شمارهٔ ۳۳۸: عمر تو اگر بخواب غفلت گذرد 112شمارهٔ ۳۳۹: هر چیز که در علم تو معلوم بود 113شمارهٔ ۳۴۰: پروانه تر از شمع روشن طلبد 114شمارهٔ ۳۴۱: مست تو کسی بود که چون آه کند 115شمارهٔ ۳۴۲: هر چیز که در جهان نمودی دارد 116شمارهٔ ۳۴۳: در راه حق انبیا چو انجم گشتند 117شمارهٔ ۳۴۴: از بسکه دلم پیام او میشنود 118شمارهٔ ۳۴۵: از آل علی هر چه ترا دل باشد 119شمارهٔ ۳۴۶: بر مهر علی خوش نفسان میجوشند 120شمارهٔ ۳۴۷: ما را ز حسین تشنه چون یاد 121شمارهٔ ۳۴۸: با علم خدا عین یقین میباید 122شمارهٔ ۳۴۹: هر چند به حکمت شده یی فرد و وحید 123شمارهٔ ۳۵۰: گر خرقه عارفان بصد چاک بود 124شمارهٔ ۳۵۱: هر جانوری که در جهان باشد و بود 125شمارهٔ ۳۵۲: گر مال خدا دهی تباهی ببرد 126شمارهٔ ۳۵۳: افراط طعام هر که غمناک کند 127شمارهٔ ۳۵۴: صایم بود آنکه خاطری شاد کند 128شمارهٔ ۳۵۵: حج یافت کس کزو کس آزار ندید 129شمارهٔ ۳۵۶: زنهار مگو فرشته امکان نبود 130شمارهٔ ۳۵۷: انوار فرشته از فلک میتابد 131شمارهٔ ۳۵۸: گر تن ز فروغ روح وامانده شود 132شمارهٔ ۳۵۹: گر کوزه تن سفال در یوزه شود 133شمارهٔ ۳۶۰: آنانکه ز شاخ بخت برخوردارند 134شمارهٔ ۳۶۱: بیگانه وشی با من دیوانه چه سود 135شمارهٔ ۳۶۲: مرد آن نبود که چشمش آلوده بود 136شمارهٔ ۳۶۳: تا پیر و معلم از تو خرم نشود 137شمارهٔ ۳۶۴: در راه طلب کسی بجایی برسد 138شمارهٔ ۳۶۵: بر علم و هنر گرچه کسش دق نرسد 139شمارهٔ ۳۶۶: آنرا که خیال دلفروزی باشد 140شمارهٔ ۳۶۷: با صاحب حسن دیده حس باشد 141شمارهٔ ۳۶۸: از مستی شد ملک نگون خواهد بود 142شمارهٔ ۳۶۹: سلطان که خراج بر رعیت فکند 143شمارهٔ ۳۷۰: باید دل شه بعفو خواهان باشد 144شمارهٔ ۳۷۱: بی تجربه به هر کی با یکی یار شود 145شمارهٔ ۳۷۲: جز سرو قدان که مردم از ناز کشند 146شمارهٔ ۳۷۳: از بنده هنر ارادت شاه بود 147شمارهٔ ۳۷۴: ظالم بقیامت اعتقادش نبود 148شمارهٔ ۳۷۵: گویم سخنی اگر ترا هوش بود 149شمارهٔ ۳۷۶: زن را که بجام عیش دستی باشد 150شمارهٔ ۳۷۷: فرخنده سعادتی که معبود دهد 151شمارهٔ ۳۷۸: فرزند تو بهتر آنکه خود رو نبود 152شمارهٔ ۳۷۹: پرسید کسی که آخر آیا چه شود 153شمارهٔ ۳۸۰: شیخ است بر آن که کار خود نیک کند 154شمارهٔ ۳۸۱: شیراز که کس درو هنر نپذیرد 155شمارهٔ ۳۸۲: شیراز که گل درو بصد لون بود 156شمارهٔ ۳۸۳: هر کس که بوقت عقد زن نار خرید 157شمارهٔ ۳۸۴: مرغی که ز بند غم گشادش باشد 158شمارهٔ ۳۸۵: هر چند که دل بوصل دادیم نشد 159شمارهٔ ۳۸۶: هر کس که نه سر بپای دلدار نهد 160شمارهٔ ۳۸۷: ای تازه جوان بیا و پیری بنگر 161شمارهٔ ۳۸۸: آورد پری از گل من باد خبر 162شمارهٔ ۳۸۹: ایخواجه ز کف رسوم حکمت مگذار 163شمارهٔ ۳۹۰: آمد سحری بخوابم آنشاخ شکر 164شمارهٔ ۳۹۱: آنمه بجفا ز ما برید آخر کار 165شمارهٔ ۳۹۲: رویت چمن است صد گل آورده ببار 166شمارهٔ ۳۹۳: گر دم نزنم فسونه گویی کم گیر 167شمارهٔ ۳۹۴: آنگل که غمش ز پادشاهی خوشتر 168شمارهٔ ۳۹۵: یارب تو ز چشم غیر مستورم دار 169شمارهٔ ۳۹۶: یارب گنهم ببخش و عذرم بپذیر 170شمارهٔ ۳۹۷: یارب تو مراد من غمناک بر آر 171شمارهٔ ۳۹۸: گر راز دلت نگفته باشد بهتر 172شمارهٔ ۳۹۹: زنهار بغیبت از کسی نام مبر 173شمارهٔ ۴۰۰: هر چند که تنگدستی ای شاخ بهار 174شمارهٔ ۴۰۱: ای قطره آب از منی و ما بگذر 175شمارهٔ ۴۰۲: ای مست حق از می مجازی بگذر 176شمارهٔ ۴۰۳: هرچند بدلخواه رود ظاهر عمر 177شمارهٔ ۴۰۴: مشنو که چو من عمر تباهیست دگر 178شمارهٔ ۴۰۵: گه بر در کعبه ایم گه بر در دیر 179شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که اجل شکست پیمانه عمر 180شمارهٔ ۴۰۷: زانگونه شوی زنده بتقدیر دگر 181شمارهٔ ۴۰۸: از پرسش دوستان قدم باز مگیر 182شمارهٔ ۴۰۹: آنکس که بخدمت تو تن کرد اسیر 183شمارهٔ ۴۱۰: ای نخل جوان درین چمن با گل و خار 184شمارهٔ ۴۱۱: حکمت ز ره دلیل و برهان آموز 185شمارهٔ ۴۱۲: در ملک جهان چه دیدی از عمر دراز 186شمارهٔ ۴۱۳: در مهر علی کوش و در ایمان آویز 187شمارهٔ ۴۱۴: آدم بطهارت و تمیز است عزیز 188شمارهٔ ۴۱۵: عیدست بیا دل اسیری بنواز 189شمارهٔ ۴۱۶: ساقی قدحی که شد در گلشن باز 190شمارهٔ ۴۱۷: جان رفت و سر پریدنم نیست هنوز 191شمارهٔ ۴۱۸: با فتنه عشق خوبرویان مستیز 192شمارهٔ ۴۱۹: بگذر ز هوای شهوت و رغبت نفس 193شمارهٔ ۴۲۰: من سوزنم و تو در مثل مغناطیس 194شمارهٔ ۴۲۱: چو باده خوری مزن به بیهوده نفس 195شمارهٔ ۴۲۲: ای مست وصال یار از اغیار بترس 196شمارهٔ ۴۲۳: گاهی ز اسیران جگر ریش بپرس 197شمارهٔ ۴۲۴: بیمار و جز تو یاریم نیست ز کس 198شمارهٔ ۴۲۵: یارب خجلم چنان ز آلایش خویش 199شمارهٔ ۴۲۶: خاموش نشین و فتنه انگیز مباش 200شمارهٔ ۴۲۷: شهوت مپرست و بر بتان ناظر باش 201شمارهٔ ۴۲۸: دل همچو چراغ روغن از خون بودش 202شمارهٔ ۴۲۹: دوش از غم عمر رفته در منزل خویش 203شمارهٔ ۴۳۰: کسری که فلک بمعدلت پروردش 204شمارهٔ ۴۳۱: با خلق کرم کن و بآزار مکوش 205شمارهٔ ۴۳۲: فرزند نکو بر آر ای صاحب هش 206شمارهٔ ۴۳۳: آن قد چو سرو بین و روی چو مهش 207شمارهٔ ۴۳۴: عقل است کسی که شه برد فرمانش 208شمارهٔ ۴۳۵: گرخانه سیه زعشق او شد مخروش 209شمارهٔ ۴۳۶: تا کی نگرم بدیده روشن خویش 210شمارهٔ ۴۳۷: گر دوست نصیب ما نکردست فراغ 211شمارهٔ ۴۳۸: ایمه که ندارم از تو پروای چراغ 212شمارهٔ ۴۳۹: پیریم و فقیر و ناتوانیم و ضعیف 213شمارهٔ ۴۴۰: دهقان چو بخاک افکند تخم ضعیف 214شمارهٔ ۴۴۱: برخیز و طواف کعبه مشمار گزاف 215شمارهٔ ۴۴۲: گر بگسلی از لذت تن همچو ملک 216شمارهٔ ۴۴۳: آدم به کریوه ایست در راه فلک 217شمارهٔ ۴۴۴: اهلی که مرید تو بود پیر فلک 218شمارهٔ ۴۴۵: فرزند بخوی و بوی خودساز بزرگ 219شمارهٔ ۴۴۶: در طور فنا چو موسی از خود بگسل 220شمارهٔ ۴۴۷: شهوت چه حرام و چه حلال است و بال 221شمارهٔ ۴۴۸: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 222شمارهٔ ۴۴۹: زاد همه راه برگ و سازست ایدل 223شمارهٔ ۴۵۰: فرزند تو شاخیست تر از اول حال 224شمارهٔ ۴۵۱: ساقی من مست کی شوم همدم عقل 225شمارهٔ ۴۵۲: ایسرو سهی درآ در آغوش چو گل 226شمارهٔ ۴۵۳: اهلی در نظم و گوهر طبع فضول 227شمارهٔ ۴۵۴: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 228شمارهٔ ۴۵۵: ایمه که رخت گرفته صد خرده بگل 229شمارهٔ ۴۵۶: من خود نرسم بوصل آنطرفه غزال 230شمارهٔ ۴۵۷: یا رب گنه آلوده ز دنیا مبرم 231شمارهٔ ۴۵۸: یا رب مهل اندر گنه اندوختنم 232شمارهٔ ۴۵۹: یا رب من اگر گناه بیحد کردم 233شمارهٔ ۴۶۰: ما گنج غمیم و غم ز حق خواسته ایم 234شمارهٔ ۴۶۱: گر در همه آفاق بگردی چو نسیم 235شمارهٔ ۴۶۲: صاحب هنری را که بود طبع سلیم 236شمارهٔ ۴۶۳: ما با می و مستی سر تقوی داریم 237شمارهٔ ۴۶۴: تا کی ز خمار می سرافکنده شویم 238شمارهٔ ۴۶۵: تا چند بعالم مکرر نگریم 239شمارهٔ ۴۶۶: از بسکه زناکسان پریشان شده ام 240شمارهٔ ۴۶۷: گه در طلب عیش و سروری بودیم 241شمارهٔ ۴۶۸: از شصت گذشت عمر و رهبر نشدیم 242شمارهٔ ۴۶۹: چل سال بوادی طلب افتادم 243شمارهٔ ۴۷۰: ایشاه شهید بیتو ما چون باشیم 244شمارهٔ ۴۷۱: ساقی بخرابات اگر گام نهم 245شمارهٔ ۴۷۲: هر چند مجرد از خلایق شده ایم 246شمارهٔ ۴۷۳: فریاد که مردم و نگویی چه کسم 247شمارهٔ ۴۷۴: مشنو که کس از جهان رسیدست بکام 248شمارهٔ ۴۷۵: تا کی غمت ایشوخ سمتکار خوریم 249شمارهٔ ۴۷۶: من بلبل تلخ عیش شیرین سخنم 250شمارهٔ ۴۷۷: ایسرو روان که خوشتری از جانم 251شمارهٔ ۴۷۸: ای یوسف جان که من خریدار توام 252شمارهٔ ۴۷۹: ساقی بنشین که با تو دمساز شویم 253شمارهٔ ۴۸۰: دستم نرسد بوصل آنمه چکنم؟254شمارهٔ ۴۸۱: دل سوخت ز عشق و دیده شد گریان هم 255شمارهٔ ۴۸۲: عمریست که من کشته دیدار توام 256شمارهٔ ۴۸۳: گر از دهنت روایتی میگویم 257شمارهٔ ۴۸۴: ای راحت جان که مست دیدار توام 258شمارهٔ ۴۸۵: مستم من و ناصبور و ناپروا هم 259شمارهٔ ۴۸۶: هرگز بغم جهان فرسوده نیم 260شمارهٔ ۴۸۷: بیروی تو چند جان بحسرت بدهم 261شمارهٔ ۴۸۸: گه صف گلی بصد زبان میگویم 262شمارهٔ ۴۸۹: در بند کسی فتاده ازسادگیم 263شمارهٔ ۴۹۰: ای تازه جوان کز تو دل افروخته ام 264شمارهٔ ۴۹۱: ما با رخ یار آینه جم چکنیم 265شمارهٔ ۴۹۲: ما ز هر غم عشق تو چون قند خوریم 266شمارهٔ ۴۹۳: من سوخته دل ز آتش تقدیرم 267شمارهٔ ۴۹۴: با درد خوش دلم چه درمان دارم؟268شمارهٔ ۴۹۵: تا سر بودم سر جوانان دارم 269شمارهٔ ۴۹۶: ای کز ستم تو راحتی می یابم 270شمارهٔ ۴۹۷: آنشوخ که من شاه بتانش گویم 271شمارهٔ ۴۹۸: خورشید رخا ز مهر خود داد دهم 272شمارهٔ ۴۹۹: گر من صفت سینه مجروح کنم 273شمارهٔ ۵۰۰: ای گل گله تو پیش هر کس چکنم 274شمارهٔ ۵۰۱: من غیر تو ای مایه راحت چکنم 275شمارهٔ ۵۰۲: گاهی ز در کعب صفا میجستیم 276شمارهٔ ۵۰۳: از عشق هوای نیکنامی داریم 277شمارهٔ ۵۰۴: عمریست که بهر کام دارم ناکام 278شمارهٔ ۵۰۵: گر سر ننهم بجور دشمن چکنم؟279شمارهٔ ۵۰۶: آب و گل ما که دشمانند بهم 280شمارهٔ ۵۰۷: در عشق تو دور از دل خرم ماییم 281شمارهٔ ۵۰۸: دل کو که حدیث دیگران گوش کنم 282شمارهٔ ۵۰۹: از نرگس مخمور تو من مست دلم 283شمارهٔ ۵۱۰: جان در غم او نماند و دلشاد شدم 284شمارهٔ ۵۱۱: از رشته فقر خرقه ای بافته ایم 285شمارهٔ ۵۱۲: عمری همه صحبت که و مه دیدم 286شمارهٔ ۵۱۳: یارب که مرا کار بسامان گردان 287شمارهٔ ۵۱۴: در خانه تن مشو دلا خانه نشین 288شمارهٔ ۵۱۵: هرچند بود کلید هر کار زبان 289شمارهٔ ۵۱۶: یک لحظه فراغ خاطر گوشه نشین 290شمارهٔ ۵۱۷: درویش توان بکهنه رختی بودن 291شمارهٔ ۵۱۸: زنهار که بد گفتن کس ورد مکن 292شمارهٔ ۵۱۹: پیش از تو شه زمانه بودند کسان 293شمارهٔ ۵۲۰: خوش نیست بهار گلشن دهر از آن 294شمارهٔ ۵۲۱: هر چند که پی برم بر اسرار نهان 295شمارهٔ ۵۲۲: اهلی ز توفیق بد تبرا میکن 296شمارهٔ ۵۲۳: معراج رسول و قاب قوسین ببین 297شمارهٔ ۵۲۴: جز در ره علم دین دل آسوده مکن 298شمارهٔ ۵۲۵: گرد ترک کرم کند تو تر کیش ببین 299شمارهٔ ۵۲۶: بی وجه مبخش و بی سبب نیز مزن 300شمارهٔ ۵۲۷: با حق پدی نا حق در جنگ مزن 301شمارهٔ ۵۲۸: خوش وقت بهار و بانگ مرغان حزین 302شمارهٔ ۵۲۹: ما گریه کنان بر سر خاک پدران 303شمارهٔ ۵۳۰: قرآن که درو گنج الهیست درون 304شمارهٔ ۵۳۱: از پند رفیق مهربان عار مکن 305شمارهٔ ۵۳۲: یا رب بکرم درد مرا درمان کن 306شمارهٔ ۵۳۳: چو گریه خون گشاد خواهم دادن 307شمارهٔ ۵۳۴: ایسرو قد لاله رخ غنچه دهن 308شمارهٔ ۵۳۵: از بهر سری ذلیل نتوان بودن 309شمارهٔ ۵۳۶: هر چند ز جور بخت نامقبل من 310شمارهٔ ۵۳۷: دل را بغم زمانه آلوده مکن 311شمارهٔ ۵۳۸: برخیز و مکن تکیه به عمر گذران 312شمارهٔ ۵۳۹: هرگز نکنی میل من ایعهد شکن 313شمارهٔ ۵۴۰: عیسی دم ماست بخش شیرین نفسان 314شمارهٔ ۵۴۱: یارب دل من ز سینه ریشان گردان 315شمارهٔ ۵۴۲: اهلی بگسل ز صحبت هیچکسان 316شمارهٔ ۵۴۳: اهلی که بود خاک ره درد کشان 317شمارهٔ ۵۴۴: ساقی قدحی ببخش و بیداد مکن 318شمارهٔ ۵۴۵: هرگز نشود حسن چنین خوار که من 319شمارهٔ ۵۴۶: تا حال من حزین چه خواهد بودن 320شمارهٔ ۵۴۷: ساقی، چو چراغ سحرم زار و زر بون 321شمارهٔ ۵۴۸: ای یوسف جان درون پیراهن تو 322شمارهٔ ۵۴۹: باد است سخن ز مدح پر باد مشو 323شمارهٔ ۵۵۰: بسرشت بچل صباح ایزد گل تو 324شمارهٔ ۵۵۱: گر سفله غنی شود چه جود آید ازو 325شمارهٔ ۵۵۲: هرکس که هوای نفس شد پیشه او 326شمارهٔ ۵۵۳: زن دوست نداری که بود دشمن تو 327شمارهٔ ۵۵۴: چون سبزه نخست بود همسایه سرو 328شمارهٔ ۵۵۵: با اینهمه بی نیازی و حشمت تو 329شمارهٔ ۵۵۶: گفتی غرضت ز بندگی چیست بگو 330شمارهٔ ۵۵۷: ای برقع ماه زلف همچون شب تو 331شمارهٔ ۵۵۸: ما را همه دم هوای یاریست ز نو 332شمارهٔ ۵۵۹: اهلی چو سگ تو شد مشو غافل ازو 333شمارهٔ ۵۶۰: آن دل که نگشته ام دمی خرم ازو 334شمارهٔ ۵۶۱: یارب تو خداوندی و ما بنده همه 335شمارهٔ ۵۶۲: دشمن چو توانا شود و خونخواره 336شمارهٔ ۵۶۳: درمعرکه بگریز ز پیکان همه 337شمارهٔ ۵۶۴: آدم که خداش سرفرازی داده 338شمارهٔ ۵۶۵: عالم شب و روزیست درین حادثه گاه 339شمارهٔ ۵۶۶: ما میوه این چمن چشیدیم همه 340شمارهٔ ۵۶۷: آن گل که بود رخش گلستان همه 341شمارهٔ ۵۶۸: در عشق زبونی از زبردستی به 342شمارهٔ ۵۶۹: ایچشمه آفتاب با روی چو ماه 343شمارهٔ ۵۷۰: عشق تو بلای عقل و دین است همه 344شمارهٔ ۵۷۱: یا رب بکرم نگاهدارنده تویی 345شمارهٔ ۵۷۲: ای محرم راز دل چه بیگانه وشی 346شمارهٔ ۵۷۳: ای آب بقا اگر ز گل پاک شوی 347شمارهٔ ۵۷۴: اهلی ز جهان چو قسمت خویش خوری 348شمارهٔ ۵۷۵: اهلی بسخن کجا رسیدی باری 349شمارهٔ ۵۷۶: گر از همه کس بلطف و احسان گذری 350شمارهٔ ۵۷۷: ایخواجه ز بخل اگر تو ایمان بدهی 351شمارهٔ ۵۷۸: با هر که دمی نشست و برخاست کنی 352شمارهٔ ۵۷۹: گرد در پی قول و فعل سنجیده شوی 353شمارهٔ ۵۸۰: ایخاک چرا چو آتش از جا شده‌ای 354شمارهٔ ۵۸۱: از عامه مشو ملول اگر با درکی 355شمارهٔ ۵۸۲: رحمان طلبی ز اهل عرفان گردی 356شمارهٔ ۵۸۳: خضر ره ماست عقل در راهبری 357شمارهٔ ۵۸۴: هر چند حریف شاهد نغز شوی 358شمارهٔ ۵۸۵: هر سبزه گل که بر دمد ز آب و گلی 359شمارهٔ ۵۸۶: من گر چه نمیزنم دم از دانایی 360شمارهٔ ۵۸۷: اهلی تو گهی قبول جانان گردی 361شمارهٔ ۵۸۸: یارب خجلم بغایت از روی نبی 362شمارهٔ ۵۸۹: شرع از پی آن بود که غوغا نکنی 363شمارهٔ ۵۹۰: ایخواجه که از خلق بمال افزونی 364شمارهٔ ۵۹۱: گر حج نکنی کجا بجایی برسی 365شمارهٔ ۵۹۲: ایخواجه که در حقیقت حق کوشی 366شمارهٔ ۵۹۳: هر گاه که در معنی قرآن برسی 367شمارهٔ ۵۹۴: گر منکر حشر و نشر و رستاخیزی 368شمارهٔ ۵۹۵: هر چند که جز بلطف باری نخوری 369شمارهٔ ۵۹۶: بی تربیت حکیم چیزی نشوی 370شمارهٔ ۵۹۷: گر در نظر خجسته فالی برسی 371شمارهٔ ۵۹۸: آن به که بکس مزاح بازی نکنی 372شمارهٔ ۵۹۹: خوش زی بکسان که بینی از دهر خوشی 373شمارهٔ ۶۰۰: از مهر بتان اگر چه فرسوده شوی 374شمارهٔ ۶۰۱: در خانه اگر نکو سرشتی داری 375شمارهٔ ۶۰۲: گر بخت مدد کند که بویی ببری 376شمارهٔ ۶۰۳: ای آنکه چو نخل تازه آراسته یی 377شمارهٔ ۶۰۴: ای گوهر دل که گنج شاهی داری 378شمارهٔ ۶۰۵: یارب بکام دولت خویش رسی 379شمارهٔ ۶۰۶: پروانه صفت اهلی اگر سوخته یی 380شمارهٔ ۶۰۷: گر بر عدم و وجود عالم نفسی 381شمارهٔ ۶۰۸: آن گل که بنازکی ندارد بدلی 382شمارهٔ ۶۰۹: خوش آنکه گشاد چشم و دل سوی کسی 383شمارهٔ ۶۱۰: عاشق شوی آنزمان که تن خاک کنی 384شمارهٔ ۶۱۱: ساقی تو مگر چشم کرم باز کنی 385شمارهٔ ۶۱۲: گر طالب فیض آب انگور شوی 386شمارهٔ ۶۱۳: اهلی بدر آ ز گوشه تنهایی 387شمارهٔ ۶۱۴: گر خاک رهش بدیده ام گل کردی 388شمارهٔ ۶۱۵: جان در غم یوسف چو زلیخا نکنی 389شمارهٔ ۶۱۶: آراسته آمد و چه آراستنی 390شمارهٔ ۶۱۷: از عشق اگر جگر کبابی باشی 391شمارهٔ ۶۱۸: ای باد بیک سخن دلم خوش کردی 392شمارهٔ ۶۱۹: آنی که بحسن از مه و خورشید بهی 393شمارهٔ ۶۲۰: ای کز مه خود چو سایه بی نور تری 394شمارهٔ ۶۲۱: ساقی نظری به بینوایی باری 395شمارهٔ ۶۲۲: گر وعده همیدهی و جان میسوزی 396شمارهٔ ۶۲۳: گفتی ز زبان سبزه زار و لب جوی 397شمارهٔ ۶۲۴: گر زلف چو شست او قضا بگشادی 398شمارهٔ ۶۲۵: اهلی تو که با اهل ریا نزدیکی 399شمارهٔ ۶۲۶: می نوش نه آنچنان که از دست شوی 400شمارهٔ ۶۲۷: در راه سخن جز به ادب راه مپوی 401شمارهٔ ۶۲۸: گر با همه کس راست روی پیشه کنی 402شمارهٔ ۶۲۹: گر خلق فرشته اند اگر دیو و پری 403شمارهٔ ۶۳۰: با یوسف خویش گرگ در پوست تویی 404شمارهٔ ۶۳۱: آنگل که بود به حسن شمع چگلی 405شمارهٔ ۶۳۲: خوش گفت به باغ بلبل نغمه سرای

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ