به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اهلی شیرازی

اهلی شیرازیرباعی هاشمارهٔ ۲۲۶: ایساقی جان که جای فدای تو بود

2240عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

ایساقی جان که جای فدای تو بود
خوش وقت کسی که خاک پای تو بود
آنجا که تویی هزار خورشید فلک
سرگشته چو ذره در هوای تو بود

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲۲۵: هر کس که به دقن بدندان نگزید 2شمارهٔ ۲۲۶: ایساقی جان که جای فدای تو بود 3شمارهٔ ۲۲۷: گر دل ز غبار غم درون پاک کند 4شمارهٔ ۲۲۸: در عشق تو کس جز رخ زردش نرسد 5شمارهٔ ۲۲۹: می خور که حیات جاودانت بدهند 6شمارهٔ ۲۳۰: چشم بد کس بچشم مستت نرسد 7شمارهٔ ۲۳۱: گر حسن چون حسن شیرین ننمود 8شمارهٔ ۲۳۲: زان چشم سیه که دل سیه میگردد 9شمارهٔ ۲۳۳: تا دست بود در وفا خواهم زد 10شمارهٔ ۲۳۴: هر چند دلم بوصل فایز نشود 11شمارهٔ ۲۳۵: هر چند دلم زعشق آزار کشید 12شمارهٔ ۲۳۶: طالب که دلش در پی مطلوب بود 13شمارهٔ ۲۳۷: گاهیم بعشق و مستی آموخته اند 14شمارهٔ ۲۳۸: در آتش پدر نگاه لیلی چون کرد 15شمارهٔ ۲۳۹: تا کی غم دل عاشق بی بخت خورد 16شمارهٔ ۲۴۰: تا چند چنین عهد شکن خواهی بود 17شمارهٔ ۲۴۱: خاک قدم تو نافه چین ارزد 18شمارهٔ ۲۴۲: آمد غم دل که آب آدم ببرد 19شمارهٔ ۲۴۳: آنشمع دمی ز چشم روشن نرود 20شمارهٔ ۲۴۴: آنی که حسد مه از صفای تو برد 21شمارهٔ ۲۴۵: گر سینه ما چاک ز نظاره بود 22شمارهٔ ۲۴۶: مشتاق تو فردوس برین را چکند 23شمارهٔ ۲۴۷: می خور که فلک نقد بقا میدزدد 24شمارهٔ ۲۴۸: هر که سگ تست بر دری ننشیند 25شمارهٔ ۲۴۹: ما را شب هجر او آید چه شود؟26شمارهٔ ۲۵۰: در هجر تو خلق از سر و سامان شده ا ...27شمارهٔ ۲۵۱: از دل چو دمی غم تو بیرون نرود 28شمارهٔ ۲۵۲: آنرا که مراد از در امید دهند 29شمارهٔ ۲۵۳: طاوس اگر بجلوه پر باز کند 30شمارهٔ ۲۵۴: آن شمع دمی ز چشم روشن نرود 31شمارهٔ ۲۵۵: هر دل که درو مهر کسی ریش کند 32شمارهٔ ۲۵۶: تا دل غم جان داشت بدلبر نرسید 33شمارهٔ ۲۵۷: در هودج عشق عقل واپس نرسد 34شمارهٔ ۲۵۸: گاهم ره بتخانه نکو میآید 35شمارهٔ ۲۵۹: دل کز تو پریچهره مشوش باشد 36شمارهٔ ۲۶۰: کس نیست که کشته ایماه نشد 37شمارهٔ ۲۶۱: دل آینه دار ترک و تاجیک بود 38شمارهٔ ۲۶۲: اهلی که ره علم و هنر میسپرد 39شمارهٔ ۲۶۳: هر کو غم آنسرو سرافراز خرید 40شمارهٔ ۲۶۴: گر کشته شویم بر تو باری نرسد 41شمارهٔ ۲۶۵: هرگاه که شمع قامتم میسوزد 42شمارهٔ ۲۶۶: هرگز دلم از عشق پشیمان نشود 43شمارهٔ ۲۶۷: بر چرخ نه هر ستاره یی زهره بود 44شمارهٔ ۲۶۸: عیش و طرب از مایه هستی خیزد 45شمارهٔ ۲۶۹: ایسرو سهی هر که هوای تو کند 46شمارهٔ ۲۷۰: در بحر غم تو عالمی جان دادند 47شمارهٔ ۲۷۱: ای جان جهان تن تو را درد مباد 48شمارهٔ ۲۷۲: عشقت که زغم رشته جانم گسلد 49شمارهٔ ۲۷۳: آن تنگ دهن که غنچه حیرانش شد 50شمارهٔ ۲۷۴: جان بهر غمست و بیغم امکان نبود 51شمارهٔ ۲۷۵: آنسرو قدان که گلرخ و ماه وشند 52شمارهٔ ۲۷۶: در عشق اساس چاره کردن نبود 53شمارهٔ ۲۷۷: یارب دل کس جز از تو خرم نشود 54شمارهٔ ۲۷۸: از هر چه در این دایره موجود بود 55شمارهٔ ۲۷۹: آن جو که بریده گشت از چشمه خود 56شمارهٔ ۲۸۰: با آنکه زبان کلید هر کار بود 57شمارهٔ ۲۸۱: طایر صفتان بخلق زوری نگنند 58شمارهٔ ۲۸۲: اهلی بسخن کشت تو خرمن نشود 59شمارهٔ ۲۸۳: روز غم اگر بکوتهی میگردد 60شمارهٔ ۲۸۴: خر نیست کسی که از جهان ناز خرد 61شمارهٔ ۲۸۵: اکسیر نظر ورای تعلیم بود 62شمارهٔ ۲۸۶: آسوده بود هر که کم آزار بود 63شمارهٔ ۲۸۷: با خلق خدا نمیتوان غوغا کرد 64شمارهٔ ۲۸۸: آنان که اساس کار بر خلق نهند 65شمارهٔ ۲۸۹: هر سخت سخن که تلخگویی دارد 66شمارهٔ ۲۹۰: هر ذره که صبر یار خود خواهد کرد 67شمارهٔ ۲۹۱: مستی که ندامت از شرابش باشد 68شمارهٔ ۲۹۲: تا ظلمت محنت بنهایت نرسد 69شمارهٔ ۲۹۳: هر صحبت مستیی خماری دارد 70شمارهٔ ۲۹۴: آنان که بخلق از ره معنی نگرند 71شمارهٔ ۲۹۵: عاقل ز حسود خود حذر خواهد کرد 72شمارهٔ ۲۹۶: این مدعیان کی بشکایت ارزند 73شمارهٔ ۲۹۷: خاکی که چو گرد گرد درها گردد 74شمارهٔ ۲۹۸: نو کیسه که همچو غنچه زرناک شود 75شمارهٔ ۲۹۹: گر پیش سخی شب زر گردون باشد 76شمارهٔ ۳۰۰: درویش سخی را همه کس یار بود 77شمارهٔ ۳۰۱: آن خواجه گرش گاه بخرمن نقتد 78شمارهٔ ۳۰۲: از بخل درین سرا کسی میر نشد 79شمارهٔ ۳۰۳: تعظیم خسان به جا و مسکن باشد 80شمارهٔ ۳۰۴: سهل است که مرد گوشه یی بگزیند 81شمارهٔ ۳۰۵: هر بیخردی که نخوتش کار بود 82شمارهٔ ۳۰۶: آدم ز ادب فرشته اطوار بود 83شمارهٔ ۳۰۷: آنانکه به بند زینت و زیب تنند 84شمارهٔ ۳۰۸: مردم همه جوهری و صاحب نظرند 85شمارهٔ ۳۰۹: می را که خمار در کمین است چه سود 86شمارهٔ ۳۱۰: گر عمر بکار می کنی حیف بود 87شمارهٔ ۳۱۱: می باده فروش داد و زر میطلبد 88شمارهٔ ۳۱۲: ای پیر شکسته توبه سست نهاد 89شمارهٔ ۳۱۳: گر رخش هوای دل اسیرت نبود 90شمارهٔ ۳۱۴: در روی جوانان نظری میباید 91شمارهٔ ۳۱۵: شهوت نهلی که چون شرابت ببرد 92شمارهٔ ۳۱۶: کس در پی آزار دل افکار مباد 93شمارهٔ ۳۱۷: آدم که بعشق محرم یار بود 94شمارهٔ ۳۱۸: عاشق که همیشه وصل یارش باشد 95شمارهٔ ۳۱۹: خوش گفت پدر مرا کسی مرد بود 96شمارهٔ ۳۲۰: آنانکه بخوبی زنان مینازند 97شمارهٔ ۳۲۱: دست تو بشاهدان عالم نرسد 98شمارهٔ ۳۲۲: آدم که نتش سرای ویران باشد 99شمارهٔ ۳۲۳: دردا که رسید پیری و داد نوید 100شمارهٔ ۳۲۴: این غره عمر عاقبت سلخ شود 101شمارهٔ ۳۲۵: آن خواجه که خانه را بکهگل اندود 102شمارهٔ ۳۲۶: هر چند که خصم کینه ور میباشد 103شمارهٔ ۳۲۷: گردون که همیشه خاطر آزار بود 104شمارهٔ ۳۲۸: گلزار جهان که غیر خارش نبود 105شمارهٔ ۳۲۹: پیری که ز خستگی تنش تاب خورد 106شمارهٔ ۳۳۰: گردون تن ما چه خانه جان میکرد 107شمارهٔ ۳۳۱: هر چیز که نوبهار و نوبر باشد 108شمارهٔ ۳۳۲: بیگانه وشی که دیر دیرش بینند 109شمارهٔ ۳۳۳: تا کار بخلقت نفتد یار تو اند 110شمارهٔ ۳۳۴: فریاد که عمر رفت و حرمان بفزود 111شمارهٔ ۳۳۵: نقش سخنم بنقش نقاش بود 112شمارهٔ ۳۳۶: من نقد درستم نه مس روی اندود 113شمارهٔ ۳۳۷: تا رهزن خواب در سرایت نبرد 114شمارهٔ ۳۳۸: عمر تو اگر بخواب غفلت گذرد 115شمارهٔ ۳۳۹: هر چیز که در علم تو معلوم بود 116شمارهٔ ۳۴۰: پروانه تر از شمع روشن طلبد 117شمارهٔ ۳۴۱: مست تو کسی بود که چون آه کند 118شمارهٔ ۳۴۲: هر چیز که در جهان نمودی دارد 119شمارهٔ ۳۴۳: در راه حق انبیا چو انجم گشتند 120شمارهٔ ۳۴۴: از بسکه دلم پیام او میشنود 121شمارهٔ ۳۴۵: از آل علی هر چه ترا دل باشد 122شمارهٔ ۳۴۶: بر مهر علی خوش نفسان میجوشند 123شمارهٔ ۳۴۷: ما را ز حسین تشنه چون یاد 124شمارهٔ ۳۴۸: با علم خدا عین یقین میباید 125شمارهٔ ۳۴۹: هر چند به حکمت شده یی فرد و وحید 126شمارهٔ ۳۵۰: گر خرقه عارفان بصد چاک بود 127شمارهٔ ۳۵۱: هر جانوری که در جهان باشد و بود 128شمارهٔ ۳۵۲: گر مال خدا دهی تباهی ببرد 129شمارهٔ ۳۵۳: افراط طعام هر که غمناک کند 130شمارهٔ ۳۵۴: صایم بود آنکه خاطری شاد کند 131شمارهٔ ۳۵۵: حج یافت کس کزو کس آزار ندید 132شمارهٔ ۳۵۶: زنهار مگو فرشته امکان نبود 133شمارهٔ ۳۵۷: انوار فرشته از فلک میتابد 134شمارهٔ ۳۵۸: گر تن ز فروغ روح وامانده شود 135شمارهٔ ۳۵۹: گر کوزه تن سفال در یوزه شود 136شمارهٔ ۳۶۰: آنانکه ز شاخ بخت برخوردارند 137شمارهٔ ۳۶۱: بیگانه وشی با من دیوانه چه سود 138شمارهٔ ۳۶۲: مرد آن نبود که چشمش آلوده بود 139شمارهٔ ۳۶۳: تا پیر و معلم از تو خرم نشود 140شمارهٔ ۳۶۴: در راه طلب کسی بجایی برسد 141شمارهٔ ۳۶۵: بر علم و هنر گرچه کسش دق نرسد 142شمارهٔ ۳۶۶: آنرا که خیال دلفروزی باشد 143شمارهٔ ۳۶۷: با صاحب حسن دیده حس باشد 144شمارهٔ ۳۶۸: از مستی شد ملک نگون خواهد بود 145شمارهٔ ۳۶۹: سلطان که خراج بر رعیت فکند 146شمارهٔ ۳۷۰: باید دل شه بعفو خواهان باشد 147شمارهٔ ۳۷۱: بی تجربه به هر کی با یکی یار شود 148شمارهٔ ۳۷۲: جز سرو قدان که مردم از ناز کشند 149شمارهٔ ۳۷۳: از بنده هنر ارادت شاه بود 150شمارهٔ ۳۷۴: ظالم بقیامت اعتقادش نبود 151شمارهٔ ۳۷۵: گویم سخنی اگر ترا هوش بود 152شمارهٔ ۳۷۶: زن را که بجام عیش دستی باشد 153شمارهٔ ۳۷۷: فرخنده سعادتی که معبود دهد 154شمارهٔ ۳۷۸: فرزند تو بهتر آنکه خود رو نبود 155شمارهٔ ۳۷۹: پرسید کسی که آخر آیا چه شود 156شمارهٔ ۳۸۰: شیخ است بر آن که کار خود نیک کند 157شمارهٔ ۳۸۱: شیراز که کس درو هنر نپذیرد 158شمارهٔ ۳۸۲: شیراز که گل درو بصد لون بود 159شمارهٔ ۳۸۳: هر کس که بوقت عقد زن نار خرید 160شمارهٔ ۳۸۴: مرغی که ز بند غم گشادش باشد 161شمارهٔ ۳۸۵: هر چند که دل بوصل دادیم نشد 162شمارهٔ ۳۸۶: هر کس که نه سر بپای دلدار نهد 163شمارهٔ ۳۸۷: ای تازه جوان بیا و پیری بنگر 164شمارهٔ ۳۸۸: آورد پری از گل من باد خبر 165شمارهٔ ۳۸۹: ایخواجه ز کف رسوم حکمت مگذار 166شمارهٔ ۳۹۰: آمد سحری بخوابم آنشاخ شکر 167شمارهٔ ۳۹۱: آنمه بجفا ز ما برید آخر کار 168شمارهٔ ۳۹۲: رویت چمن است صد گل آورده ببار 169شمارهٔ ۳۹۳: گر دم نزنم فسونه گویی کم گیر 170شمارهٔ ۳۹۴: آنگل که غمش ز پادشاهی خوشتر 171شمارهٔ ۳۹۵: یارب تو ز چشم غیر مستورم دار 172شمارهٔ ۳۹۶: یارب گنهم ببخش و عذرم بپذیر 173شمارهٔ ۳۹۷: یارب تو مراد من غمناک بر آر 174شمارهٔ ۳۹۸: گر راز دلت نگفته باشد بهتر 175شمارهٔ ۳۹۹: زنهار بغیبت از کسی نام مبر 176شمارهٔ ۴۰۰: هر چند که تنگدستی ای شاخ بهار 177شمارهٔ ۴۰۱: ای قطره آب از منی و ما بگذر 178شمارهٔ ۴۰۲: ای مست حق از می مجازی بگذر 179شمارهٔ ۴۰۳: هرچند بدلخواه رود ظاهر عمر 180شمارهٔ ۴۰۴: مشنو که چو من عمر تباهیست دگر 181شمارهٔ ۴۰۵: گه بر در کعبه ایم گه بر در دیر 182شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که اجل شکست پیمانه عمر 183شمارهٔ ۴۰۷: زانگونه شوی زنده بتقدیر دگر 184شمارهٔ ۴۰۸: از پرسش دوستان قدم باز مگیر 185شمارهٔ ۴۰۹: آنکس که بخدمت تو تن کرد اسیر 186شمارهٔ ۴۱۰: ای نخل جوان درین چمن با گل و خار 187شمارهٔ ۴۱۱: حکمت ز ره دلیل و برهان آموز 188شمارهٔ ۴۱۲: در ملک جهان چه دیدی از عمر دراز 189شمارهٔ ۴۱۳: در مهر علی کوش و در ایمان آویز 190شمارهٔ ۴۱۴: آدم بطهارت و تمیز است عزیز 191شمارهٔ ۴۱۵: عیدست بیا دل اسیری بنواز 192شمارهٔ ۴۱۶: ساقی قدحی که شد در گلشن باز 193شمارهٔ ۴۱۷: جان رفت و سر پریدنم نیست هنوز 194شمارهٔ ۴۱۸: با فتنه عشق خوبرویان مستیز 195شمارهٔ ۴۱۹: بگذر ز هوای شهوت و رغبت نفس 196شمارهٔ ۴۲۰: من سوزنم و تو در مثل مغناطیس 197شمارهٔ ۴۲۱: چو باده خوری مزن به بیهوده نفس 198شمارهٔ ۴۲۲: ای مست وصال یار از اغیار بترس 199شمارهٔ ۴۲۳: گاهی ز اسیران جگر ریش بپرس 200شمارهٔ ۴۲۴: بیمار و جز تو یاریم نیست ز کس 201شمارهٔ ۴۲۵: یارب خجلم چنان ز آلایش خویش 202شمارهٔ ۴۲۶: خاموش نشین و فتنه انگیز مباش 203شمارهٔ ۴۲۷: شهوت مپرست و بر بتان ناظر باش 204شمارهٔ ۴۲۸: دل همچو چراغ روغن از خون بودش 205شمارهٔ ۴۲۹: دوش از غم عمر رفته در منزل خویش 206شمارهٔ ۴۳۰: کسری که فلک بمعدلت پروردش 207شمارهٔ ۴۳۱: با خلق کرم کن و بآزار مکوش 208شمارهٔ ۴۳۲: فرزند نکو بر آر ای صاحب هش 209شمارهٔ ۴۳۳: آن قد چو سرو بین و روی چو مهش 210شمارهٔ ۴۳۴: عقل است کسی که شه برد فرمانش 211شمارهٔ ۴۳۵: گرخانه سیه زعشق او شد مخروش 212شمارهٔ ۴۳۶: تا کی نگرم بدیده روشن خویش 213شمارهٔ ۴۳۷: گر دوست نصیب ما نکردست فراغ 214شمارهٔ ۴۳۸: ایمه که ندارم از تو پروای چراغ 215شمارهٔ ۴۳۹: پیریم و فقیر و ناتوانیم و ضعیف 216شمارهٔ ۴۴۰: دهقان چو بخاک افکند تخم ضعیف 217شمارهٔ ۴۴۱: برخیز و طواف کعبه مشمار گزاف 218شمارهٔ ۴۴۲: گر بگسلی از لذت تن همچو ملک 219شمارهٔ ۴۴۳: آدم به کریوه ایست در راه فلک 220شمارهٔ ۴۴۴: اهلی که مرید تو بود پیر فلک 221شمارهٔ ۴۴۵: فرزند بخوی و بوی خودساز بزرگ 222شمارهٔ ۴۴۶: در طور فنا چو موسی از خود بگسل 223شمارهٔ ۴۴۷: شهوت چه حرام و چه حلال است و بال 224شمارهٔ ۴۴۸: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 225شمارهٔ ۴۴۹: زاد همه راه برگ و سازست ایدل 226شمارهٔ ۴۵۰: فرزند تو شاخیست تر از اول حال 227شمارهٔ ۴۵۱: ساقی من مست کی شوم همدم عقل 228شمارهٔ ۴۵۲: ایسرو سهی درآ در آغوش چو گل 229شمارهٔ ۴۵۳: اهلی در نظم و گوهر طبع فضول 230شمارهٔ ۴۵۴: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 231شمارهٔ ۴۵۵: ایمه که رخت گرفته صد خرده بگل 232شمارهٔ ۴۵۶: من خود نرسم بوصل آنطرفه غزال 233شمارهٔ ۴۵۷: یا رب گنه آلوده ز دنیا مبرم 234شمارهٔ ۴۵۸: یا رب مهل اندر گنه اندوختنم 235شمارهٔ ۴۵۹: یا رب من اگر گناه بیحد کردم 236شمارهٔ ۴۶۰: ما گنج غمیم و غم ز حق خواسته ایم 237شمارهٔ ۴۶۱: گر در همه آفاق بگردی چو نسیم 238شمارهٔ ۴۶۲: صاحب هنری را که بود طبع سلیم 239شمارهٔ ۴۶۳: ما با می و مستی سر تقوی داریم 240شمارهٔ ۴۶۴: تا کی ز خمار می سرافکنده شویم 241شمارهٔ ۴۶۵: تا چند بعالم مکرر نگریم 242شمارهٔ ۴۶۶: از بسکه زناکسان پریشان شده ام 243شمارهٔ ۴۶۷: گه در طلب عیش و سروری بودیم 244شمارهٔ ۴۶۸: از شصت گذشت عمر و رهبر نشدیم 245شمارهٔ ۴۶۹: چل سال بوادی طلب افتادم 246شمارهٔ ۴۷۰: ایشاه شهید بیتو ما چون باشیم 247شمارهٔ ۴۷۱: ساقی بخرابات اگر گام نهم 248شمارهٔ ۴۷۲: هر چند مجرد از خلایق شده ایم 249شمارهٔ ۴۷۳: فریاد که مردم و نگویی چه کسم 250شمارهٔ ۴۷۴: مشنو که کس از جهان رسیدست بکام 251شمارهٔ ۴۷۵: تا کی غمت ایشوخ سمتکار خوریم 252شمارهٔ ۴۷۶: من بلبل تلخ عیش شیرین سخنم 253شمارهٔ ۴۷۷: ایسرو روان که خوشتری از جانم 254شمارهٔ ۴۷۸: ای یوسف جان که من خریدار توام 255شمارهٔ ۴۷۹: ساقی بنشین که با تو دمساز شویم 256شمارهٔ ۴۸۰: دستم نرسد بوصل آنمه چکنم؟257شمارهٔ ۴۸۱: دل سوخت ز عشق و دیده شد گریان هم 258شمارهٔ ۴۸۲: عمریست که من کشته دیدار توام 259شمارهٔ ۴۸۳: گر از دهنت روایتی میگویم 260شمارهٔ ۴۸۴: ای راحت جان که مست دیدار توام 261شمارهٔ ۴۸۵: مستم من و ناصبور و ناپروا هم 262شمارهٔ ۴۸۶: هرگز بغم جهان فرسوده نیم 263شمارهٔ ۴۸۷: بیروی تو چند جان بحسرت بدهم 264شمارهٔ ۴۸۸: گه صف گلی بصد زبان میگویم 265شمارهٔ ۴۸۹: در بند کسی فتاده ازسادگیم 266شمارهٔ ۴۹۰: ای تازه جوان کز تو دل افروخته ام 267شمارهٔ ۴۹۱: ما با رخ یار آینه جم چکنیم 268شمارهٔ ۴۹۲: ما ز هر غم عشق تو چون قند خوریم 269شمارهٔ ۴۹۳: من سوخته دل ز آتش تقدیرم 270شمارهٔ ۴۹۴: با درد خوش دلم چه درمان دارم؟271شمارهٔ ۴۹۵: تا سر بودم سر جوانان دارم 272شمارهٔ ۴۹۶: ای کز ستم تو راحتی می یابم 273شمارهٔ ۴۹۷: آنشوخ که من شاه بتانش گویم 274شمارهٔ ۴۹۸: خورشید رخا ز مهر خود داد دهم 275شمارهٔ ۴۹۹: گر من صفت سینه مجروح کنم 276شمارهٔ ۵۰۰: ای گل گله تو پیش هر کس چکنم 277شمارهٔ ۵۰۱: من غیر تو ای مایه راحت چکنم 278شمارهٔ ۵۰۲: گاهی ز در کعب صفا میجستیم 279شمارهٔ ۵۰۳: از عشق هوای نیکنامی داریم 280شمارهٔ ۵۰۴: عمریست که بهر کام دارم ناکام 281شمارهٔ ۵۰۵: گر سر ننهم بجور دشمن چکنم؟282شمارهٔ ۵۰۶: آب و گل ما که دشمانند بهم 283شمارهٔ ۵۰۷: در عشق تو دور از دل خرم ماییم 284شمارهٔ ۵۰۸: دل کو که حدیث دیگران گوش کنم 285شمارهٔ ۵۰۹: از نرگس مخمور تو من مست دلم 286شمارهٔ ۵۱۰: جان در غم او نماند و دلشاد شدم 287شمارهٔ ۵۱۱: از رشته فقر خرقه ای بافته ایم 288شمارهٔ ۵۱۲: عمری همه صحبت که و مه دیدم 289شمارهٔ ۵۱۳: یارب که مرا کار بسامان گردان 290شمارهٔ ۵۱۴: در خانه تن مشو دلا خانه نشین 291شمارهٔ ۵۱۵: هرچند بود کلید هر کار زبان 292شمارهٔ ۵۱۶: یک لحظه فراغ خاطر گوشه نشین 293شمارهٔ ۵۱۷: درویش توان بکهنه رختی بودن 294شمارهٔ ۵۱۸: زنهار که بد گفتن کس ورد مکن 295شمارهٔ ۵۱۹: پیش از تو شه زمانه بودند کسان 296شمارهٔ ۵۲۰: خوش نیست بهار گلشن دهر از آن 297شمارهٔ ۵۲۱: هر چند که پی برم بر اسرار نهان 298شمارهٔ ۵۲۲: اهلی ز توفیق بد تبرا میکن 299شمارهٔ ۵۲۳: معراج رسول و قاب قوسین ببین 300شمارهٔ ۵۲۴: جز در ره علم دین دل آسوده مکن 301شمارهٔ ۵۲۵: گرد ترک کرم کند تو تر کیش ببین 302شمارهٔ ۵۲۶: بی وجه مبخش و بی سبب نیز مزن 303شمارهٔ ۵۲۷: با حق پدی نا حق در جنگ مزن 304شمارهٔ ۵۲۸: خوش وقت بهار و بانگ مرغان حزین 305شمارهٔ ۵۲۹: ما گریه کنان بر سر خاک پدران 306شمارهٔ ۵۳۰: قرآن که درو گنج الهیست درون 307شمارهٔ ۵۳۱: از پند رفیق مهربان عار مکن 308شمارهٔ ۵۳۲: یا رب بکرم درد مرا درمان کن 309شمارهٔ ۵۳۳: چو گریه خون گشاد خواهم دادن 310شمارهٔ ۵۳۴: ایسرو قد لاله رخ غنچه دهن 311شمارهٔ ۵۳۵: از بهر سری ذلیل نتوان بودن 312شمارهٔ ۵۳۶: هر چند ز جور بخت نامقبل من 313شمارهٔ ۵۳۷: دل را بغم زمانه آلوده مکن 314شمارهٔ ۵۳۸: برخیز و مکن تکیه به عمر گذران 315شمارهٔ ۵۳۹: هرگز نکنی میل من ایعهد شکن 316شمارهٔ ۵۴۰: عیسی دم ماست بخش شیرین نفسان 317شمارهٔ ۵۴۱: یارب دل من ز سینه ریشان گردان 318شمارهٔ ۵۴۲: اهلی بگسل ز صحبت هیچکسان 319شمارهٔ ۵۴۳: اهلی که بود خاک ره درد کشان 320شمارهٔ ۵۴۴: ساقی قدحی ببخش و بیداد مکن 321شمارهٔ ۵۴۵: هرگز نشود حسن چنین خوار که من 322شمارهٔ ۵۴۶: تا حال من حزین چه خواهد بودن 323شمارهٔ ۵۴۷: ساقی، چو چراغ سحرم زار و زر بون 324شمارهٔ ۵۴۸: ای یوسف جان درون پیراهن تو 325شمارهٔ ۵۴۹: باد است سخن ز مدح پر باد مشو 326شمارهٔ ۵۵۰: بسرشت بچل صباح ایزد گل تو 327شمارهٔ ۵۵۱: گر سفله غنی شود چه جود آید ازو 328شمارهٔ ۵۵۲: هرکس که هوای نفس شد پیشه او 329شمارهٔ ۵۵۳: زن دوست نداری که بود دشمن تو 330شمارهٔ ۵۵۴: چون سبزه نخست بود همسایه سرو 331شمارهٔ ۵۵۵: با اینهمه بی نیازی و حشمت تو 332شمارهٔ ۵۵۶: گفتی غرضت ز بندگی چیست بگو 333شمارهٔ ۵۵۷: ای برقع ماه زلف همچون شب تو 334شمارهٔ ۵۵۸: ما را همه دم هوای یاریست ز نو 335شمارهٔ ۵۵۹: اهلی چو سگ تو شد مشو غافل ازو 336شمارهٔ ۵۶۰: آن دل که نگشته ام دمی خرم ازو 337شمارهٔ ۵۶۱: یارب تو خداوندی و ما بنده همه 338شمارهٔ ۵۶۲: دشمن چو توانا شود و خونخواره 339شمارهٔ ۵۶۳: درمعرکه بگریز ز پیکان همه 340شمارهٔ ۵۶۴: آدم که خداش سرفرازی داده 341شمارهٔ ۵۶۵: عالم شب و روزیست درین حادثه گاه 342شمارهٔ ۵۶۶: ما میوه این چمن چشیدیم همه 343شمارهٔ ۵۶۷: آن گل که بود رخش گلستان همه 344شمارهٔ ۵۶۸: در عشق زبونی از زبردستی به 345شمارهٔ ۵۶۹: ایچشمه آفتاب با روی چو ماه 346شمارهٔ ۵۷۰: عشق تو بلای عقل و دین است همه 347شمارهٔ ۵۷۱: یا رب بکرم نگاهدارنده تویی 348شمارهٔ ۵۷۲: ای محرم راز دل چه بیگانه وشی 349شمارهٔ ۵۷۳: ای آب بقا اگر ز گل پاک شوی 350شمارهٔ ۵۷۴: اهلی ز جهان چو قسمت خویش خوری 351شمارهٔ ۵۷۵: اهلی بسخن کجا رسیدی باری 352شمارهٔ ۵۷۶: گر از همه کس بلطف و احسان گذری 353شمارهٔ ۵۷۷: ایخواجه ز بخل اگر تو ایمان بدهی 354شمارهٔ ۵۷۸: با هر که دمی نشست و برخاست کنی 355شمارهٔ ۵۷۹: گرد در پی قول و فعل سنجیده شوی 356شمارهٔ ۵۸۰: ایخاک چرا چو آتش از جا شده‌ای 357شمارهٔ ۵۸۱: از عامه مشو ملول اگر با درکی 358شمارهٔ ۵۸۲: رحمان طلبی ز اهل عرفان گردی 359شمارهٔ ۵۸۳: خضر ره ماست عقل در راهبری 360شمارهٔ ۵۸۴: هر چند حریف شاهد نغز شوی 361شمارهٔ ۵۸۵: هر سبزه گل که بر دمد ز آب و گلی 362شمارهٔ ۵۸۶: من گر چه نمیزنم دم از دانایی 363شمارهٔ ۵۸۷: اهلی تو گهی قبول جانان گردی 364شمارهٔ ۵۸۸: یارب خجلم بغایت از روی نبی 365شمارهٔ ۵۸۹: شرع از پی آن بود که غوغا نکنی 366شمارهٔ ۵۹۰: ایخواجه که از خلق بمال افزونی 367شمارهٔ ۵۹۱: گر حج نکنی کجا بجایی برسی 368شمارهٔ ۵۹۲: ایخواجه که در حقیقت حق کوشی 369شمارهٔ ۵۹۳: هر گاه که در معنی قرآن برسی 370شمارهٔ ۵۹۴: گر منکر حشر و نشر و رستاخیزی 371شمارهٔ ۵۹۵: هر چند که جز بلطف باری نخوری 372شمارهٔ ۵۹۶: بی تربیت حکیم چیزی نشوی 373شمارهٔ ۵۹۷: گر در نظر خجسته فالی برسی 374شمارهٔ ۵۹۸: آن به که بکس مزاح بازی نکنی 375شمارهٔ ۵۹۹: خوش زی بکسان که بینی از دهر خوشی 376شمارهٔ ۶۰۰: از مهر بتان اگر چه فرسوده شوی 377شمارهٔ ۶۰۱: در خانه اگر نکو سرشتی داری 378شمارهٔ ۶۰۲: گر بخت مدد کند که بویی ببری 379شمارهٔ ۶۰۳: ای آنکه چو نخل تازه آراسته یی 380شمارهٔ ۶۰۴: ای گوهر دل که گنج شاهی داری 381شمارهٔ ۶۰۵: یارب بکام دولت خویش رسی 382شمارهٔ ۶۰۶: پروانه صفت اهلی اگر سوخته یی 383شمارهٔ ۶۰۷: گر بر عدم و وجود عالم نفسی 384شمارهٔ ۶۰۸: آن گل که بنازکی ندارد بدلی 385شمارهٔ ۶۰۹: خوش آنکه گشاد چشم و دل سوی کسی 386شمارهٔ ۶۱۰: عاشق شوی آنزمان که تن خاک کنی 387شمارهٔ ۶۱۱: ساقی تو مگر چشم کرم باز کنی 388شمارهٔ ۶۱۲: گر طالب فیض آب انگور شوی 389شمارهٔ ۶۱۳: اهلی بدر آ ز گوشه تنهایی 390شمارهٔ ۶۱۴: گر خاک رهش بدیده ام گل کردی 391شمارهٔ ۶۱۵: جان در غم یوسف چو زلیخا نکنی 392شمارهٔ ۶۱۶: آراسته آمد و چه آراستنی 393شمارهٔ ۶۱۷: از عشق اگر جگر کبابی باشی 394شمارهٔ ۶۱۸: ای باد بیک سخن دلم خوش کردی 395شمارهٔ ۶۱۹: آنی که بحسن از مه و خورشید بهی 396شمارهٔ ۶۲۰: ای کز مه خود چو سایه بی نور تری 397شمارهٔ ۶۲۱: ساقی نظری به بینوایی باری 398شمارهٔ ۶۲۲: گر وعده همیدهی و جان میسوزی 399شمارهٔ ۶۲۳: گفتی ز زبان سبزه زار و لب جوی 400شمارهٔ ۶۲۴: گر زلف چو شست او قضا بگشادی 401شمارهٔ ۶۲۵: اهلی تو که با اهل ریا نزدیکی 402شمارهٔ ۶۲۶: می نوش نه آنچنان که از دست شوی 403شمارهٔ ۶۲۷: در راه سخن جز به ادب راه مپوی 404شمارهٔ ۶۲۸: گر با همه کس راست روی پیشه کنی 405شمارهٔ ۶۲۹: گر خلق فرشته اند اگر دیو و پری 406شمارهٔ ۶۳۰: با یوسف خویش گرگ در پوست تویی 407شمارهٔ ۶۳۱: آنگل که بود به حسن شمع چگلی 408شمارهٔ ۶۳۲: خوش گفت به باغ بلبل نغمه سرای

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ