ما عاشق روی نیکوانیم

دیوانه شکل هر جوانیم

هر جا که چکید خوی ز خوبان

ما خون ز دو چشم خود چکانیم

هر چند ز عشق موی گشتیم

بر خاطر نازکان گرانیم

ما زنده نه ایم جز به یک دوست

نه یک تن و نه هزار جانیم

هجر است کمین جان گرفته

جانا، تو بیا که زنده ماییم

دل خود ز غمت دگر نمانده

کان عمر حساب را ندانیم

تلخی منما که شوربختیم

شمشیر مکش که بی زبانیم

گر سنگ زنی و گر دهی قوت

خسرو سگ تست و ما همانیم