ریزم ز مژه کوکب بی ماه رخ شب ها

تاریک شبی دارم با این همه کوکب ها

چون از دل گرم من بگذشت خدنگ تو

از بوسه پیکانش شد آبله ام لب ها

از بس که گرفتاران مردند به کوی تو

بادش همه جان باشد خاکش همه قالب ها

از تاب و تف هجران گفتم سخن وصلت

بود این هذیان آری خاصیت آن تب ها

تا دست برآوردی زان غمزه به خونریزی

بر چرخ رود هر دم از دست تو یارب ها

شد نسخ خط یاقوت اکنون همه رعنایان

تعلیم خط از لعلت گیرند به مکتب ها

جامی که پی مذهب اطراف جهان گشتی

با مذهب عشق تو گشت از همه مذهب ها