کسی کو شب به بالین من بیمار می گردد

دلش از ناله های زار من افگار می گردد

غم من خور خدا را پیشتر زان دم که گویندت

فلان دیوانه گشته گرد هر بازار می گردد

رخت بنما که بر من جان سپردن در دم آخر

ز محرومی دیدار این چنین دشوار می گردد

خوش آن روزی که گفتی با رفیقان چون مرا دیدی

که این مسکین به کوی ما چرا بسیار می گردد

اجل بس نیست گویی بهر خونریز دل افگاران

که با آن داغ هجران تو اکنون یار می گردد

مه مقصود روی از مطلع امید ننماید

به رغم من چنین کین چرخ کژرفتار می گردد

به کویت خاک شد عاشق ولی با صد غم و حسرت

هنوزش جان به گرد آن در و دیوار می گردد

تو خوش بر مسند راحت به خواب نازی و جامی

به گرد کوی تو تا صبحدم بیدار می گردد