نامه کز خوبان رسد تعویذ جان می خوانمش

وز همه غم های دل خط امان می خوانمش

نقطه و حرفی که می آید در آن نامه به چشم

نقش آن خال و خط عنبرفشان می خوانمش

مردمان هر دم به خون دل سوادش می کنند

بر بیاض دیده و من خوش روان می خوانمش

چون پر است آن نامه از مرهم پی داغ نهان

گاه خواندن مرهم داغ نهان می خوانمش

مونس جان و دل من شد ندارم صبر ازان

یک زمان می بوسم او را یک زمان می خوانمش

می دهد بویی ازان برگ گل خندان مرا

جای آن دارد اگر گریه کنان می خوانمش

دوستان گویند جامی نامه خواندن تا به کی

ورد جان و حرز ایمان است ازان می خوانمش