چشم منی و خانه تو چشم خانه ام

حق القدوم تو گهر دانه دانه ام

چون مردمان خانه چشمم میان آب

از بس که آب دیده گرفته ست خانه ام

اکنون که زیر ران تو رام است رخش حسن

می کن نوازشی به سر تازیانه ام

خواب آورد فسانه عجب قصه ای که بود

خواب طرب ز چشم حریفان فسانه ام

روزی که بر امید تو قالب کنم تهی

بالین بس است خشتی ازین آستانه ام

ز آواز سیل چشم ترم دل همی طپد

رقصی چنین اثر دهد آری ترانه ام

جامی نیم که خسرو وقتم به ملک عشق

منشور خسروی غزل عاشقانه ام