عبدالرحمن جامی (817-898ق)، معروف به جامی و ملقب به خاتم الشعرا، شاعر، موسیقی‌دان، ادیب، منجم، و صوفی نام‌دار فارسی زبان سده ۹ قمری.
او به سال 817 در خرجرد(يا خرگرد) جام از نواحى هرات چشم به جهان گشود. پدر جامی، شمس‌الدین محمد دشتی از محله دشت اصفهان بود و به موجب بیدادگری ترکان و آشوب زمان در سده ۸ قمری به خراسان کوچ کرد و در شهر جام با شهرت دشتی منصب قضاوت یافت و ماندگار شد و با دختر یک نفر از اعقاب امام محمد شیبانی ازدواج کرد و ثمره آن کودکی بود به نام احمد و او نیز در همان شهر ازدواج کرد که حاصل ازدواج او پسری به نام عبدالرحمان بود که بعد ها با نام جامی شهرت آفاق گشت. (منبع)