نسیم الصبح زر منی ربی نجد و قبلها

که بوی دوست می آید ازان فرسوده منزل ها

چو گردد شوق وصل افزون چه جای طعن اگر مجنون

به بوی هودج لیلی فتد دنبال محمل ها

دل من پر ز مهر یار و او فارغ نبوده ست آن

که می گویند راهی هست دلها را سوی دلها

رسید اینک ز ره سلمی و من از ضعف تن زینسان

فخذ یا صاح روحی تحفة منی واقبلها

مریز ای ابر دیده آب حسرت بر سر راهش

که دور اولی سم اسبش ز آسیب چنین گلها

مرا از هجر او در دل گره می بود صد مشکل

چو دیدم شکل او فی الحال حل شد جمله مشکل ها

ز جور دور غم فرجام جامی قصه ها دارد

ولکن خوف املال الندامی لم یطولها