جلوه پیچ و خم از موی کمر خواهد رفت
تاب این رشته باریک بدر خواهد رفت
دل زسودای سر زلف تو خواهد واسوخت
از سر مجمرم این دود بدر خواهد رفت
یک جهان بار شکایت زجهان خواهد بست
هر که از کشور هستی بسفر خواهد رفت
خار هم در قدم رهروان در سفرست
گل سپر گر نشود تا بجگر خواهد رفت
سفر ملک فنا ایدل اگر خواهی کرد
وقت شد قافله شمع سحر خواهد رفت
گر چنین شعله کشد کینه یاران وطن
چون شرر در سفرم عمر بسر خواهد رفت
بکمال ار برسد رابطه راز و نیاز
دود شمع از سر پروانه بدر خواهد رفت
چرخ با صافدلان بسکه بهانه طلبست
رشته گر پاره شود آب گهر خواهد رفت
گوش بر گریه ام افکن که سخن از تف دل
آب خواهد شد و از دیده تر خواهد رفت
گر بشمشیر دهد تاب تف خون کلیم
جوهر از تیغ برون همچو شرر خواهد رفت