کتابخانه دیجیتال

سیف فرغانی

سیف فرغانیدیوان اشعار | فرغانیغزلیات

360

شمارهٔ ۱: دیدن روی تو را محرم نباشد چشم ما
شمارهٔ ۲: کسی که بار غم عشق آن پسر کشدا
شمارهٔ ۳: بیاور آنچه دل ما بیکدگر کشدا
شمارهٔ ۴: چنان بوصل تو میلیست خاطر مارا
شمارهٔ ۵: مبداء عشق ز جاییست که نیز آنجا را
شمارهٔ ۶: رفتی و دل ربودی یکشهر مبتلا را
شمارهٔ ۷: کی بنگرد برحمت چشم خوش تو ما را
شمارهٔ ۸: سوخت عشق تو من شیفته شیدارا
شمارهٔ ۹: چنان عشقش پریشان کرد ما را
شمارهٔ ۱۰: هرچه غیر دوست اندر دل همی آید ترا
شمارهٔ ۱۱: اگر دلست بجان می خرد هوای ترا
شمارهٔ ۱۲: ای که نام اشنوده باشی خسرو پرویز را
شمارهٔ ۱۳: اگر خورشید و مه نبود سعادت با درویش را
شمارهٔ ۱۴: ای بچشم دل ندیده روی یار خویش را
شمارهٔ ۱۵: ای سیم بر زکات تن وجان خویش را
شمارهٔ ۱۶: ای رفته رونق از گل روی تو باغ را
شمارهٔ ۱۷: ای بر گل روی تو حسد باغ ارم را
شمارهٔ ۱۸: گر چه وصلت نفسی می ندهد دست مرا
شمارهٔ ۱۹: کفر عشقت می کند منع از مسلمانی مرا
شمارهٔ ۲۰: ای نبرده وصل تو روزی بمهمانی مرا
شمارهٔ ۲۱: در دل عاشق اگر قدر بود جانانرا
شمارهٔ ۲۲: ترا من دوست میدارم چو بلبل مر گلستانرا
شمارهٔ ۲۳: گر عاشقی فدا کن در ره عشق جان را
شمارهٔ ۲۴: از جمال تو مگر نیست خبر سلطانرا
شمارهٔ ۲۵: پیغام روی تو چو ببردند ماه را
شمارهٔ ۲۶: پیغام روی تو چو ببردند ماه (را)
شمارهٔ ۲۷: زهی با صورت خوبت تعلق اهل معنی را
شمارهٔ ۲۸: فرامش کرد جان تو تماشاگاه اعلی را
شمارهٔ ۲۹: نگار من که بلب جان دهد جهانی را
شمارهٔ ۳۰: عاشق روی توام از من مپوش آن روی را
شمارهٔ ۳۱: ای بدل کرده آشنایی را
شمارهٔ ۳۲: ای سعادت زپی زینت وزیبایی را
شمارهٔ ۳۳: الا ای غمت شادی جان ما
شمارهٔ ۳۴: ای گل روی تو برده رونق گلزارها
شمارهٔ ۳۵: ای کرده بعشق تو دل پرورش جانها
شمارهٔ ۳۶: ما را دلیست سوخته آتش طلب
شمارهٔ ۳۷: روزی آن روی چو خورشید وبر و خال چوشب
شمارهٔ ۳۸: ای خجل از روی خوبت آفتاب
شمارهٔ ۳۹: ای خطت سلسله یی بر قمر از عنبر ناب
شمارهٔ ۴۰: ای پسته دهانت شیرین و انگبین لب
شمارهٔ ۴۱: ایا چوحسن بمعنی نکو بصورت خوب
شمارهٔ ۴۲: ای گلستان حسن ترا بنده عندلیب
شمارهٔ ۴۳: طوطی خجل فرو ماند از بلبل زبانت
شمارهٔ ۴۴: ای چو فرهاد دلم عاشق شیرین لبت
شمارهٔ ۴۵: چو حسن روی تو آوازه در جهان انداخت
شمارهٔ ۴۶: ای که شاهان جهانند گدایان درت
شمارهٔ ۴۷: دلم بربود دوش آن نرگس مست
شمارهٔ ۴۸: ای که لبت منبع آب بقاست
شمارهٔ ۴۹: دل کنون زنده بجان نیست که جانان اینجاست
شمارهٔ ۵۰: در رخت می نگرم جلوه گه جان اینجاست
شمارهٔ ۵۱: تبارک الله از آن روی دلستان که تراست
شمارهٔ ۵۲: اختر از خدمت قمر دور است
شمارهٔ ۵۳: جانا زرشک خط تو عنبر در آتش است
شمارهٔ ۵۴: ما غریبیم وشهر ازآن شماست
شمارهٔ ۵۵: عذر قدمت بسر توان خواست
شمارهٔ ۵۶: آن کو بدر تو سر نهاده است
شمارهٔ ۵۷: دلبر ما کهربا بر دست بست
شمارهٔ ۵۸: دلبری کز لطف گویی بر تنش جان غالبست
شمارهٔ ۵۹: آنکوبتست زنده بجانش چه حاجتست
شمارهٔ ۶۰: من می روم و دلم بر تست
شمارهٔ ۶۱: تا مرا آن ماه تابان دوستست
شمارهٔ ۶۲: دل چون بجان نظر فگند جای عشق تست
شمارهٔ ۶۳: روز رخت که غره ماه جمال تست
شمارهٔ ۶۴: هر کو نه خدمت تو کند در بطالتست
شمارهٔ ۶۵: باری گر آمدی و نشد یار از آن تو
شمارهٔ ۶۶: طوطی روح که دامش قفس ناسوتست
شمارهٔ ۶۷: گرمرا زلفت اوفتد در دست
شمارهٔ ۶۸: گرچه از بهر کسی جان نتوان داد ز دست
شمارهٔ ۶۹: عاشق اینجا از برای دیدن یار آمدست
شمارهٔ ۷۰: دلم بسلسله زلف یار در بندست
شمارهٔ ۷۱: بداد باز مراصحبت نگاری دست
شمارهٔ ۷۲: هان ای نسیم صبح که بویت معطرست
شمارهٔ ۷۳: بازم از جور فلک این دل غمناک پرست
شمارهٔ ۷۴: صحبت جانان بر اهل دل از جان خوشترست
شمارهٔ ۷۵: نسخه عشق تو بر رق دلم مسطورست
شمارهٔ ۷۶: اختر ازخدمت قمر دورست
شمارهٔ ۷۷: دلرا چو کرد عشق تهی و فرو نشست
شمارهٔ ۷۸: هرچه خواهی کن که برما دست حکمت مطلقست
شمارهٔ ۷۹: دل تنگم و ز عشق توام بار بر دلست
شمارهٔ ۸۰: تو آن شاهی که سلطانت غلامست
شمارهٔ ۸۱: بس کور دلست آنکه بجز تو نگرانست
شمارهٔ ۸۲: دلبرا عشق تو نه کار منست
شمارهٔ ۸۳: ای که لعل لب تو آبخور جان منست
شمارهٔ ۸۴: مهی که از غم عشقش دلم پر ازخونست
شمارهٔ ۸۵: هم کوی تو از جهان برونست
شمارهٔ ۸۶: یار من خسرو خوبان ولبش شیرینست
شمارهٔ ۸۷: روی از خلق بگردان که بحق راه اینست
شمارهٔ ۸۸: دل درو بند که دلدارت اوست
شمارهٔ ۸۹: دوست سلطان و دل ولایت اوست
شمارهٔ ۹۰: آن عاشقی که طعمه عشق تو جان اوست
شمارهٔ ۹۱: آفتاب حسن را برج شرف شد روی دوست
شمارهٔ ۹۲: ماه دو هفته را نبود نور روی دوست
شمارهٔ ۹۳: عاشقانرا می دهد دایم نشان از روی دوست
شمارهٔ ۹۴: ترا من دوست دارم تا جهان هست
شمارهٔ ۹۵: همچو من وصل ترا هیچ سزاواری هست
شمارهٔ ۹۶: مرا با رخ تو نظر بهر چیست
شمارهٔ ۹۷: ای دریغا کز وصال یار ما را رنگ نیست
شمارهٔ ۹۸: دلبرا عشق تو اندر دل وجان داشتنیست
شمارهٔ ۹۹: در سمن با آن طراوت حسن این رخسار نیست
شمارهٔ ۱۰۰: دل زمن برد آنکه جان را نزد او مقدارنیست
شمارهٔ ۱۰۱: مرا بغیر تو اندر جهان دگر کس نیست
شمارهٔ ۱۰۲: عاشقان را در ره عشق آرمیدن شرط نیست
شمارهٔ ۱۰۳: جانا بیا که مرا جان دریغ نیست
شمارهٔ ۱۰۴: کیست کاندر دو جهان عاشق دیدار تو نیست
شمارهٔ ۱۰۵: چون کنم ای جان مرااز چون تو یاری چاره نیست
شمارهٔ ۱۰۶: مرا که یک نفس از وصل یار سیری نیست
شمارهٔ ۱۰۷: چون ترا میل و مرا ازتو شکیبایی نیست
شمارهٔ ۱۰۸: گشت روی زمین چو صحن بهشت
شمارهٔ ۱۰۹: آن نگاری کو رخ گلرنگ داشت
شمارهٔ ۱۱۰: کسی کو غم عشق جانان نداشت
شمارهٔ ۱۱۱: آن نکو روی که روی ازنظرم پنهان داشت
شمارهٔ ۱۱۲: ماه پیش رخ تو تاب نداشت
شمارهٔ ۱۱۳: در کوی عشق هرکه چومن سیم وزر نداشت
شمارهٔ ۱۱۴: گرچه متاع جان بر جانان خطرنداشت
شمارهٔ ۱۱۵: زنده دل نبود کسی کو ذوق درویشان نداشت
شمارهٔ ۱۱۶: در آن زمان که دلم میل با جمالی داشت
شمارهٔ ۱۱۷: یار در شیرینی از شکر گذشت
شمارهٔ ۱۱۸: منم آن کس که عشق یارم کشت
شمارهٔ ۱۱۹: شکری بجان خریدم زلب شکرفروشت
شمارهٔ ۱۲۰: عاشق روی تو از کوی تو ناید در بهشت
شمارهٔ ۱۲۱: ای نور دیده دیده ز (روی) تو نور یافت
شمارهٔ ۱۲۲: عشق تو عالم دل جمله بیکبار گرفت
شمارهٔ ۱۲۳: دل حظ خویشتن ز رخ یار برگرفت
شمارهٔ ۱۲۴: جانم از عشقت پریشانی گرفت
شمارهٔ ۱۲۵: یار دل بر بود و از من روی پنهان کردو رفت
شمارهٔ ۱۲۶: زهی جهان شده روشن بآفتاب جمالت
شمارهٔ ۱۲۷: هر دوچشمت ز فتنه نک خفته است
شمارهٔ ۱۲۸: مرا تا دل شد اندر کار رویت
شمارهٔ ۱۲۹: بهشت روح شد گلزار رویت
شمارهٔ ۱۳۰: ای مه و خور بروی تو محتاج
شمارهٔ ۱۳۱: زهی بالعل میگونت شکر هیچ
شمارهٔ ۱۳۲: زهی بالعل تو شهد و شکر هیچ
شمارهٔ ۱۳۳: زآنگه که مست عشق تو شدسیف رابهست
شمارهٔ ۱۳۴: ای چو انجم جیش حسنت بی عدد
شمارهٔ ۱۳۵: ای زروی تو مه و خور را مدد
شمارهٔ ۱۳۶: زکوی دوست بادی بر من افتاد
شمارهٔ ۱۳۷: حق که این روی دلستان بتو داد
شمارهٔ ۱۳۸: از سر صدق ارکسی بر آستانت سر نهاد
شمارهٔ ۱۳۹: گشت گرد عالم وبر آستانت سر نهاد
شمارهٔ ۱۴۰: نگارا بارعشقت رادل وجان برنمی تابد
شمارهٔ ۱۴۱: دلم از وصل تو ای طرفه پسر نشکیبد
شمارهٔ ۱۴۲: خوشا دلی که چو تو دلبرش بدست افتد
شمارهٔ ۱۴۳: نسیم باد بهاری گر اتفاق افتد
شمارهٔ ۱۴۴: درین تفکرم ای جان که گر فراق افتد
شمارهٔ ۱۴۵: در دل از عشق کسی گر خار خارت اوفتد
شمارهٔ ۱۴۶: درین سخن صفت حسن یار چون گنجد
شمارهٔ ۱۴۷: مرا در دل غم جان می نگنجد
شمارهٔ ۱۴۸: دی یکی گفت که از عشق خبرها دارد
شمارهٔ ۱۴۹: شمع خورشید که آفاق منور دارد
شمارهٔ ۱۵۰: کسی کز دل سخن گوید دمش چون جان اثر دارد
شمارهٔ ۱۵۱: اندر ره تو دل چه بود جان چه قدر دارد
شمارهٔ ۱۵۲: روی تو که ماه را خجل دارد
شمارهٔ ۱۵۳: کسی که عشق نورزد مگو که جان دارد
شمارهٔ ۱۵۴: نگارا دل همی خواهد که عشقت را نهان دارد
شمارهٔ ۱۵۵: نور رخ تو قمر ندارد
شمارهٔ ۱۵۶: دل بی رخ خوب تو سر خویش ندارد
شمارهٔ ۱۵۷: بگو بدانکه چون من عشق یار من دارد
شمارهٔ ۱۵۸: کسی کو همچو تو جانان ندارد
شمارهٔ ۱۵۹: چشم تو کوجز دل سیاه ندارد
شمارهٔ ۱۶۰: تویی که زلف و رخت رو بکفر و دین دارد
شمارهٔ ۱۶۱: مه نکویی زروی او دارد
شمارهٔ ۱۶۲: در حلقه زلف تو هر دل خطری دارد
شمارهٔ ۱۶۳: اندرین شهر دلم سرو روانی دارد
شمارهٔ ۱۶۴: خرم آن جان که برویت نگرانی دارد
شمارهٔ ۱۶۵: عشق از هستی کس عین و اثر نگذارد
شمارهٔ ۱۶۶: دل برد از من دلبری کآرام دلها می برد
شمارهٔ ۱۶۷: گرترا بی عشق ازین سان زندگانی بگذرد
شمارهٔ ۱۶۸: نگار من چو اندر من نظر کرد
شمارهٔ ۱۶۹: بر صفحه رخسار تو آنکس که نظر کرد
شمارهٔ ۱۷۰: بر صفحه رخسار تو آنکس که نظر کرد
شمارهٔ ۱۷۱: کسی که ازلب شیرین تو دهان خوش کرد
شمارهٔ ۱۷۲: آنکس که بهر نام تو از جان زیان نکرد
شمارهٔ ۱۷۳: هرکه یک بار در آن طلعت میمون نگرد
شمارهٔ ۱۷۴: عشق تو مرا ز من برآورد
شمارهٔ ۱۷۵: هر دم دلم ز عشق تو افغان برآورد
شمارهٔ ۱۷۶: دلبرا اندوه عشقت شادی جان آورد
شمارهٔ ۱۷۷: بدل چه پند دهم تا دل از تو برگیرد
شمارهٔ ۱۷۸: از خرگه تن من دل خیمه زآن برون زد
شمارهٔ ۱۷۹: هرآن نسیم که ازکوی یار برخیزد
شمارهٔ ۱۸۰: چو پرده از رخ چون آفتاب برداری
شمارهٔ ۱۸۱: ملکست وصل تو بچو من کس کجا رسد
شمارهٔ ۱۸۲: هرکه در عشق نمیرد ببقایی نرسد
شمارهٔ ۱۸۳: دل شد ز دست و دست بدلبر نمی رسد
شمارهٔ ۱۸۴: بسی گفتم ترا گر یاد باشد
شمارهٔ ۱۸۵: دل زنده بدرد عشق باشد
شمارهٔ ۱۸۶: سعادت دل دهد آنرا که چون تو دلستان باشد
شمارهٔ ۱۸۷: دین و دنیا از آن من باشد
شمارهٔ ۱۸۸: این حسن و آن لطافت در حور عین نباشد
شمارهٔ ۱۸۹: عمر بی روی یار چون باشد
شمارهٔ ۱۹۰: گر نور حسن نبود رو کی چو ماه باشد
شمارهٔ ۱۹۱: هرچند دیده هرگز رویت ندیده باشد
شمارهٔ ۱۹۲: مرا چندانکه در سر دیده باشد
شمارهٔ ۱۹۳: دلبرم عزم سفرکردو روان خواهدشد
شمارهٔ ۱۹۴: زخاک کوی توبوی هوا معطر شد
شمارهٔ ۱۹۵: فتنه خفته ز چشم مست تو بیدار شد
شمارهٔ ۱۹۶: دل تندرست گشت چو بیمار عشق شد
شمارهٔ ۱۹۷: حسن تو بر ماه لشکر می کشد
شمارهٔ ۱۹۸: کسی که او بغم عشق مبتلا آمد
شمارهٔ ۱۹۹: دل زدستم شد و دلدار بدستم نامد
شمارهٔ ۲۰۰: ای که شیرینی تو شور در آفاق افگند
شمارهٔ ۲۰۱: ای که در باغ نکویی بتو نبود مانند
شمارهٔ ۲۰۲: هر که یک شکر از آن پسته دهان بستاند
شمارهٔ ۲۰۳: نه اهل دل بود آن کو دل از دلبر بگرداند
شمارهٔ ۲۰۴: دلی کز وصل جانان بازماند
شمارهٔ ۲۰۵: عاشقانی که مبتلای تواند
شمارهٔ ۲۰۶: مقبل آن قومی که با تو عشق دعوی کرده اند
شمارهٔ ۲۰۷: آخر ای سرو قد سیب زنخدان تا چند
شمارهٔ ۲۰۸: چه مرد عشق تو باشند خودپرستی چند
شمارهٔ ۲۰۹: چو عاشقان تو عیش شبانه می کردند
شمارهٔ ۲۱۰: مه و خورشید اگرچه رخ نیکو دارند
شمارهٔ ۲۱۱: دلبر من که همه مهر جمالش دارند
شمارهٔ ۲۱۲: قومی که جان بحضرت جانان همی برند
شمارهٔ ۲۱۳: عاشقان روی یار از وصل و هجران فارغند
شمارهٔ ۲۱۴: گر دوست حق عشق خود ازما طلب کند
شمارهٔ ۲۱۵: یار ار بچشم مست سوی ما نظر کند
شمارهٔ ۲۱۶: اول نظر که سوی تو جانان نظر کند
شمارهٔ ۲۱۷: گر درد عشق در دل و در جان اثر کند
شمارهٔ ۲۱۸: حسن رخ دوست جهان خوش کند
شمارهٔ ۲۱۹: باز آن زمان رسید که گلزار گل کند
شمارهٔ ۲۲۰: چون قهرمان عشق تو با هر که کین کند
شمارهٔ ۲۲۱: آه درد مرا دوا که کند
شمارهٔ ۲۲۲: اگر بخت و اقبال یاری کند
شمارهٔ ۲۲۳: آنچه عشقت با دل ما می کند
شمارهٔ ۲۲۴: عاشقان را که دل مرده زعشقت زنده است
شمارهٔ ۲۲۵: ای ماه اختران تو اندر زمین مهند
شمارهٔ ۲۲۶: دردمندان غم عشق دوا می خواهند
شمارهٔ ۲۲۷: گر او مراست هرچه بخواهم مرا بود
شمارهٔ ۲۲۸: غم عشق تو مقبلان را بود
شمارهٔ ۲۲۹: آن زمانی که ترا عزم سفر خواهدبود
شمارهٔ ۲۳۰: بتی که بر همه خوبان امیر خواهد بود
شمارهٔ ۲۳۱: کسی که همچو تو ازلب شکر فروش بود
شمارهٔ ۲۳۲: دولت نیافت هر که طلب کار ما نبود
شمارهٔ ۲۳۳: دل عاشق رهین جان نبود
شمارهٔ ۲۳۴: بی تو دانی حالم ای جان چون بود
شمارهٔ ۲۳۵: هرچند لطف عادت آن نازنین بود
شمارهٔ ۲۳۶: گر جمله شهر صورت و روی نکو بود
شمارهٔ ۲۳۷: دوشم اسباب عیش نیکو بود
شمارهٔ ۲۳۸: با رخ خوب تو قمر چه بود
شمارهٔ ۲۳۹: گل خوش بوی که پار از بر یار آمده بود
شمارهٔ ۲۴۰: مشکلست این که کسی را بکسی دل برود
شمارهٔ ۲۴۱: ای دل فغان که آن بت چالاک می رود
شمارهٔ ۲۴۲: رفتی و نام تو ز زبانم نمی رود
شمارهٔ ۲۴۳: از نظرت روی ما ماه منور شود
شمارهٔ ۲۴۴: هرکه او نام تو گوید دم او نور شود
شمارهٔ ۲۴۵: نام تو گر بر زبان رانم زبانم خوش شود
شمارهٔ ۲۴۶: هردم از عشق تو حال من دگرگون می شود
شمارهٔ ۲۴۷: عشق هرجا رو نماید کفرها دین می شود
شمارهٔ ۲۴۸: بی تو دل خسته جان نمی خواهد
شمارهٔ ۲۴۹: دلم بوسه زآن لعل نوشین خوهد
شمارهٔ ۲۵۰: دلم روی چون تو نگارین خوهد
شمارهٔ ۲۵۱: هرکرا داد سعادت بلقای تو نوید
شمارهٔ ۲۵۲: باز دریافتن دوست مرا چون خورشید
شمارهٔ ۲۵۳: روز عمرم بزوال آمد وشب نیز رسید
شمارهٔ ۲۵۴: در شهر اگر زمانی آن خوش پسر برآید
شمارهٔ ۲۵۵: ز کویی کآنچنان ماهی برآید
شمارهٔ ۲۵۶: سحرگه سوی ما بویی اگر زآن دلستان آید
شمارهٔ ۲۵۷: ازرخت در نظرم باغ وگلستان آید
شمارهٔ ۲۵۸: نسیم صبح پنداری زکوی یار می آید
شمارهٔ ۲۵۹: بیا که بی تو مرا کار برنمی آید
شمارهٔ ۲۶۰: ترا بصحبت ما سر (فر) ونمی آید
شمارهٔ ۲۶۱: ترا به زمن هم نفس کم نیاید
شمارهٔ ۲۶۲: حدیث عشق در گفتن نیاید
شمارهٔ ۲۶۳: ای زیاران گشته غافل ازتو خود یاری نیاید
شمارهٔ ۲۶۴: ای ترا تعبیه درتنگ شکر مروارید
شمارهٔ ۲۶۵: ای ترا پای بر سر خورشید
شمارهٔ ۲۶۶: عقل در کفر و دین سخن گوید
شمارهٔ ۲۶۷: دوش در مجلس ما بود زروی دلبر
شمارهٔ ۲۶۸: شکر اندر پسته پنهان وآب حیوان در شکر
شمارهٔ ۲۶۹: ای لبت نوشین زمن نیش فراقت دور دار
شمارهٔ ۲۷۰: ای دل از دوست جان دریغ مدار
شمارهٔ ۲۷۱: ای صبا لطفی بکن حالم بجانان عرضه دار
شمارهٔ ۲۷۲: دلا این یک سخن از من نگه دار
شمارهٔ ۲۷۳: بر در تو عاشقان دارند کار
شمارهٔ ۲۷۴: دوش ما را از سعادت بود جانان در کنار
شمارهٔ ۲۷۵: سوی صحرا شو دمی ای دوست با ما در بهار
شمارهٔ ۲۷۶: ای نامه نو رسیده از یار
شمارهٔ ۲۷۷: تا بکی این جور کشیدن ز یار
شمارهٔ ۲۷۸: چون دل گرفت لشکر سلطان عشق یار
شمارهٔ ۲۷۹: تا چند بر امید روم در سرای یار
شمارهٔ ۲۸۰: ایا نموده دهانت زلعل خندان در
شمارهٔ ۲۸۱: زهی ز خنده شیرینت شرمسار شکر
شمارهٔ ۲۸۲: ای چو شیرین بدهان پسته بگفتارشکر
شمارهٔ ۲۸۳: ای غم عشق تو چون می طرب افزای دگر
شمارهٔ ۲۸۴: خورشید منی بروی پرنور
شمارهٔ ۲۸۵: ای چو خورشید چشمه یی از نور
شمارهٔ ۲۸۶: چو ماندم (من) زسلطان جهان دور
شمارهٔ ۲۸۷: ای شکسته لب لعل تو بهای گوهر
شمارهٔ ۲۸۸: ای سر طره تو پای دلم را زنجیر
شمارهٔ ۲۸۹: ای دل وجانم شده سلطان عشقت را سریر
شمارهٔ ۲۹۰: ای دل ارزنده بعشقی منت جان برمگیر
شمارهٔ ۲۹۱: ای هما سایه قدم از در من بازمگیر
شمارهٔ ۲۹۲: مست عشقت بخود نیاید باز
شمارهٔ ۲۹۳: کبر با اهل محبت ناز با اهل نیاز
شمارهٔ ۲۹۴: خمر عشقت خوردم و کردم بمستی کشف راز
شمارهٔ ۲۹۵: چو خمر عشق تو خوردم سخن نگیرم باز
شمارهٔ ۲۹۶: لب گل در تبسم آمد باز
شمارهٔ ۲۹۷: ای رخ خوب تو آفتاب جهان سوز
شمارهٔ ۲۹۸: دلبرا من از شراب عشق مخمورم هنوز
شمارهٔ ۲۹۹: ایا بحسن چو شیرین بملک چون پرویز
شمارهٔ ۳۰۰: ای ز شیرینی شده دام مگس
شمارهٔ ۳۰۱: ای خواسته زلعل لب آن نگار بوس
شمارهٔ ۳۰۲: اگرچه راه بسی بود تا من از آتش
شمارهٔ ۳۰۳: جرعه یی می نخورده از دستش
شمارهٔ ۳۰۴: قند خجل می شود از لب چون شکرش
شمارهٔ ۳۰۵: دلارامی که همچون مه بشب بینند دیدارش
شمارهٔ ۳۰۶: گرچه جان می دهم از آرزوی دیدارش
شمارهٔ ۳۰۷: دلارامی که حیرانم من از حسن جهانگیرش
شمارهٔ ۳۰۸: شبی از مجلس مستان برآمد ناله چنگش
شمارهٔ ۳۰۹: ترکیست یارمن که نداند کس از گلش
شمارهٔ ۳۱۰: ترکیست یار من که نداند کس از گلش
شمارهٔ ۳۱۱: دلستانی که بجان نیست امان از چشمش
شمارهٔ ۳۱۲: آنچه ز تست حال من گفت نمی توانمش
شمارهٔ ۳۱۳: چون برآمد آفتاب از مشرق پیراهنش
شمارهٔ ۳۱۴: آن دلارامی که آرامی نباشد با منش
شمارهٔ ۳۱۵: چو شدبخنده شکر بار پسته دهنش
شمارهٔ ۳۱۶: ای خریداران رویت عاشقان جان فروش
شمارهٔ ۳۱۷: چون ازآن موسم کز وگرددجهان را وقت خوش
شمارهٔ ۳۱۸: ای بت پسته دهن وقت تو چون نامت خوش
شمارهٔ ۳۱۹: زهی از جمال تو گشته جهان خوش
شمارهٔ ۳۲۰: زهی از زلف تو جان حلقه در گوش
شمارهٔ ۳۲۱: تا چه معنیست در آن روی جهان آرایش
شمارهٔ ۳۲۲: منم امروز دور از مشرب خویش
شمارهٔ ۳۲۳: سزد که صبر کنم بر فراق دلبر خویش
شمارهٔ ۳۲۴: ای مرا نادیده کرده عاشق دیدار خویش
شمارهٔ ۳۲۵: عشق تو در مخزن جانم نهاد اسرار خویش
شمارهٔ ۳۲۶: من ز عشق تو رستم از غم خویش
شمارهٔ ۳۲۷: یار سلطانست ومن در خدمت سلطان خویش
شمارهٔ ۳۲۸: گر خوش کنم دهان زلب دلستان خویش
شمارهٔ ۳۲۹: ای ستم کرده همیشه با وفاداران خویش شمارهٔ
شمارهٔ ۳۳۰: ای ز عشقت مهر و مه سرگشته در گردون خویش
شمارهٔ ۳۳۱: یار بر من در فشاند از لؤلوی مکنون خویش
شمارهٔ ۳۳۲: ای بی خبر زحسن گلستان روی خویش
شمارهٔ ۳۳۳: نظر کن روی آن دلبر ببین شمع
شمارهٔ ۳۳۴: ای ترا هرگز نبوده یاری از یاران دریغ
شمارهٔ ۳۳۵: دل سقیم شفا یابد از اشارت عشق
شمارهٔ ۳۳۶: گربشنوی که ناله کند دردمند عشق
شمارهٔ ۳۳۷: دلم ببوسه شکر خواست زآن لب چو عقیق
شمارهٔ ۳۳۸: مرا که در تن بی قوتست جانی خشک
شمارهٔ ۳۳۹: ای نرگس تو مست و لب تو شراب رنگ
شمارهٔ ۳۴۰: ای که در باغ جمالست رخ تو چون گل
شمارهٔ ۳۴۱: مرا از عشق تو دستیست بر دل
شمارهٔ ۳۴۲: ای سجده کرده پیش جمالت بت چگل
شمارهٔ ۳۴۳: ز روی پرده برافگن که خلق را عیدست
شمارهٔ ۳۴۴: ایا سلطان عشق تو نشسته بر سریر دل
شمارهٔ ۳۴۵: ایا سلطان عشق تو نشسته برسریر دل
شمارهٔ ۳۴۶: دل نمیرد تا ابد گر عشق باشد جان دل
شمارهٔ ۳۴۷: دل ز غمت زنده شد ای غم تو جان دل
شمارهٔ ۳۴۸: ای آنکه عشق تو دل جانست وجان دل
شمارهٔ ۳۴۹: ای ز زلفت حلقه یی بر پای دل
شمارهٔ ۳۵۰: تنی داری بسان خرمن گل
شمارهٔ ۳۵۱: باغ را گرچه برخ کرد بهشت آیین گل
شمارهٔ ۳۵۲: چو بیند روی تو ای نازنین گل
شمارهٔ ۳۵۳: در گلستان گرنباشد شاهد رعنای گل
شمارهٔ ۳۵۴: عاشقان راسوی خود هم خود بود جانان دلیل
شمارهٔ ۳۵۵: ما جان فدای آن رخ نیکوش می کنیم
شمارهٔ ۳۵۶: ای ز رویت پرتوی مرآفرینش را تمام
شمارهٔ ۳۵۷: آنی که کس بخوبی تو من ندیده ام
شمارهٔ ۳۵۸: بتی که ازلب او ذوق جان همی یابم
شمارهٔ ۳۵۹: گر بدان خوش پسر رسد دستم
شمارهٔ ۳۶۰: می سزد گر جان دهم چون دلستانی یافتم
شمارهٔ ۳۶۱: نه هرچه عشق توبود از درون برون کردم
شمارهٔ ۳۶۲: نگارا گرد کوی تو اگر بسیار می گردم
شمارهٔ ۳۶۳: اگر بر درگه جانان چو سگ بسیار می گردم
شمارهٔ ۳۶۴: مجلس انس ترا چون محرم راز آمدم
شمارهٔ ۳۶۵: ای توانگر چو (ن) گدایانت بدر باز آمدم
شمارهٔ ۳۶۶: نگارا تا ترا دیدم دل اندر کس نمی بندم
شمارهٔ ۳۶۷: نام تو شنیدم رخ خوب تو ندیدم
شمارهٔ ۳۶۸: چو روی تو گل رنگین ندیدم
شمارهٔ ۳۶۹: عشقم دلیل شد بسوی دوست راه دیدم
شمارهٔ ۳۷۰: باز بر لوح ضمیر از وصف روی دلبرم
شمارهٔ ۳۷۱: بیک نظر دل خلقی همی برد یارم
شمارهٔ ۳۷۲: مدتی شد که من از عشق تو سودا دارم
شمارهٔ ۳۷۳: نگارا با رخ خوبت نه من تنها هوس دارم
شمارهٔ ۳۷۴: من تحفه از دل می کنم نزدیک جانان می برم
شمارهٔ ۳۷۵: گر کسی را حسد آید که ترا می نگرم
شمارهٔ ۳۷۶: تا نقش تو هست در ضمیرم
شمارهٔ ۳۷۷: ای غم تو روغن چراغ ضمیرم
شمارهٔ ۳۷۸: اگر شبی ز وصال تو کام برگیرم
شمارهٔ ۳۷۹: چو برقع ز رخ برگشایی بمیرم
شمارهٔ ۳۸۰: از عشق دل افروزم چون شمع همی سوزم
شمارهٔ ۳۸۱: بغیر دوست نداند کسی که من چه کسم
شمارهٔ ۳۸۲: بروز وصل زهجران یار می ترسم
شمارهٔ ۳۸۳: ای سعادت مددی کن که بدان یار رسم
شمارهٔ ۳۸۴: آنجا که جای دوست بود من نمی رسم
شمارهٔ ۳۸۵: ای برده آب روی من ازعشق تو درآتشم
شمارهٔ ۳۸۶: ای برده رویت آب مه ازمهر تو درآتشم
شمارهٔ ۳۸۷: جانست وتن در آتش عشق ودرآب چشم
شمارهٔ ۳۸۸: ای منور بروی تو هر چشم
شمارهٔ ۳۸۹: شب نیست که خون نبارم ازچشم
شمارهٔ ۳۹۰: ای عارض و خط تو شده صبح و شام چشم
شمارهٔ ۳۹۱: آن توانگر بمعالی که منش درویشم
شمارهٔ ۳۹۲: گر عیب کنی که زار می نالم
شمارهٔ ۳۹۳: عشق تو زیر و زبر دارد دلم
شمارهٔ ۳۹۴: ای گنج غم نهاده بویرانه دلم
شمارهٔ ۳۹۵: گر دست دوست وار در آری بگردنم
شمارهٔ ۳۹۶: ای دوستر از جانم زین بیش مرنجانم
شمارهٔ ۳۹۷: گر دست رسد روزی در پات سرافشانم
شمارهٔ ۳۹۸: گر از ره تو بود خاک را گهر دانم
شمارهٔ ۳۹۹: بی تو بحال عجب همی گذرانم
شمارهٔ ۴۰۰: مرا که روی (تو) باید بگلستان چه کنم
شمارهٔ ۴۰۱: بمهر و مه نگرم بی تو هر زمان چه کنم
شمارهٔ ۴۰۲: بنده عشق توام زآن پادشاهی می کنم
شمارهٔ ۴۰۳: مرا گر دولتی باشد که روزی با تو بنشینم
شمارهٔ ۴۰۴: بکوش تا بنشینیم یک نفس با هم
شمارهٔ ۴۰۵: روز نوروزست وبوی گل همی آرد نسیم
شمارهٔ ۴۰۶: ما دل برای دوست ز جان برگرفته ایم
شمارهٔ ۴۰۷: درعشق دوست ازسر جان نیز بگذریم
شمارهٔ ۴۰۸: ما گدای در جانان نه برای نانیم
شمارهٔ ۴۰۹: ای گشته نهان از من پیدات همی جویم
شمارهٔ ۴۱۰: غنچه چون کرد تبسم سوی صحرا نرویم
شمارهٔ ۴۱۱: آن دوست که ما ازآن اوییم
شمارهٔ ۴۱۲: ای باغ نیکویی گل روی ترا چمن
شمارهٔ ۴۱۳: ای چشم من از رخ تو روشن
شمارهٔ ۴۱۴: بخت من از تست شور ای بت شیرین دهن
شمارهٔ ۴۱۵: ای از چو تو شیرین لبی صد شور در هر انجمن
شمارهٔ ۴۱۶: ای از خمار چشم تو آشوب در جهان
شمارهٔ ۴۱۷: ایا عشقت گرفته عالم جان
شمارهٔ ۴۱۸: من از خدای جهان عمر میخوهم چندان
شمارهٔ ۴۱۹: ای غمت همنشین بیداران
شمارهٔ ۴۲۰: ای گلستان شکفته بنسیم وباران
شمارهٔ ۴۲۱: از لطف وحسن یارم در جمع گل عذاران
شمارهٔ ۴۲۲: ای کوی تو ز رویت بازار گل فروشان
شمارهٔ ۴۲۳: خوبان رعیت اند وتویی پادشاهشان
شمارهٔ ۴۲۴: دلهای عاشقان تو مشتی شکسته اند
شمارهٔ ۴۲۵: ای مرغ صبح بشکن ناقوس پاسبانان
شمارهٔ ۴۲۶: ای شاه حسنت را مدد از کبریای خویشتن
شمارهٔ ۴۲۷: چو سعدی سیف فرغانی حدیث عشق با هرکس
شمارهٔ ۴۲۸: هرگز گلی اندر جهان بی خار نتوان یافتن
شمارهٔ ۴۲۹: طریق عشق جانان چیست در دریای خون رفتن
شمارهٔ ۴۳۰: ما فتنه بر توایم و تویی فتنه بر سخن
شمارهٔ ۴۳۱: ای شده لعل لب تو شکرافشان در سخن
شمارهٔ ۴۳۲: ای لبت را خواص جان دادن
شمارهٔ ۴۳۳: باسر زلف تو صعبست مسلمان بودن
شمارهٔ ۴۳۴: در شهر بحسن تو رویی نتوان دیدن
شمارهٔ ۴۳۵: همچون تو دلبری را از بی دلان بریدن
شمارهٔ ۴۳۶: ای گشته طالع ازرخ تو آفتاب حسن
شمارهٔ ۴۳۷: ای ایمن آفتاب رخت از زوال حسن
شمارهٔ ۴۳۸: بگشای لب شیرین بازار شکر بشکن
شمارهٔ ۴۳۹: ای دل ار جانان خوهی جان ترک کن
شمارهٔ ۴۴۰: عشق را حمل بر مجاز مکن
شمارهٔ ۴۴۱: ای پسر گر عاشقی دعوی ما ومن مکن
شمارهٔ ۴۴۲: مرد محنت نیستی با عشق دمسازی مکن
شمارهٔ ۴۴۳: بپوش آن رخ و دلربایی مکن
شمارهٔ ۴۴۴: بخت و اقبال خوهی خدمت درویشان کن
شمارهٔ ۴۴۵: ای شکرلب نظری سوی من مسکین کن
شمارهٔ ۴۴۶: ای دل ای دل مهرآن مه ورز وایمان تازه کن
شمارهٔ ۴۴۷: همه جان و دلست دلبر من
شمارهٔ ۴۴۸: الا ای بچهره گلستان من
شمارهٔ ۴۴۹: ای لب لعلت شکرستان من
شمارهٔ ۴۵۰: ترا اگر چه فراغت بود ز یاری من
شمارهٔ ۴۵۱: کجایی ای سر کوی تو از جهان بیرون
شمارهٔ ۴۵۲: ایا چو فصل بهار از رخت جهانرا زین
شمارهٔ ۴۵۳: ای جمال تو رشک حورالعین
شمارهٔ ۴۵۴: از تو تا کی حال ما باشد چنین
شمارهٔ ۴۵۵: برنگ خود نیم زآن رو وزآن مو
شمارهٔ ۴۵۶: من چو از جان شده ام عاشق آن روی نکو
شمارهٔ ۴۵۷: مرا کرد بیچاره در کار او
شمارهٔ ۴۵۸: مرغ دلم صید کرد غمزه چون تیر او
شمارهٔ ۴۵۹: چو هیچ می نکنی التفات با ما تو
شمارهٔ ۴۶۰: کسی کو عشق بازد بارخ تو
شمارهٔ ۴۶۱: عاشقم بر تو و بر صورت جان پرور تو
شمارهٔ ۴۶۲: ایا گرفته مه وآفتاب نور از تو
شمارهٔ ۴۶۳: ای فغان بی دلان از چشم شوخ شنگ تو
شمارهٔ ۴۶۴: خط نورست بر آن تخته پیشانی تو
شمارهٔ ۴۶۵: ای مشک و عنبر شمه یی از بوی تو
شمارهٔ ۴۶۶: شرم دارد آفتاب ازروی تو
شمارهٔ ۴۶۷: ای زمان همچون مکان گشته حجاب روی تو
شمارهٔ ۴۶۸: ای زماه ومهر برده گوی دعوی روی تو
شمارهٔ ۴۶۹: بیناست چشم جان من از دیدن آن ماه رو
شمارهٔ ۴۷۰: دلا با عشق کن پیمان و می رو
شمارهٔ ۴۷۱: ای صبا قصه عشاق بر یار بگو
شمارهٔ ۴۷۲: ای بگرد خرمن تو خوشه چین خورشید و ماه
شمارهٔ ۴۷۳: ای که اندر چشم مستت فتنه دارد خوابگاه
شمارهٔ ۴۷۴: ای مهر ومه رعیت وروی تو پادشاه
شمارهٔ ۴۷۵: ای رقعه حسن را رخت شاه
شمارهٔ ۴۷۶: چه دلبری که رخ تست در گلستان ماه
شمارهٔ ۴۷۷: ای بزیر زلف تو سایه نشین خورشید و ماه
شمارهٔ ۴۷۸: ای لطف تو بسی مرا کار ساخته
شمارهٔ ۴۷۹: ای زمعنی مر ترا صورت چو جان آراسته
شمارهٔ ۴۸۰: ای زروی خوب تو پشت زمین آراسته
شمارهٔ ۴۸۱: بگشادی رو که رنگی بستست بر رخ تو
شمارهٔ ۴۸۲: ای پسته دهانت نرخ شکر شکسته
شمارهٔ ۴۸۳: ای همچو من بسی را عشق تو زار کشته
شمارهٔ ۴۸۴: زهی صیت حسن تو عالم گرفته
شمارهٔ ۴۸۵: بدیدم بر در یار ایستاده
شمارهٔ ۴۸۶: مرا زعشق تو باریست بر دل افتاده
شمارهٔ ۴۸۷: ای در سخن دهانت تنگ شکر گشاده
شمارهٔ ۴۸۸: ای در لب لعل تو شکر تعبیه کرده
شمارهٔ ۴۸۹: ایا رخت زگریبان قمر برآورده
شمارهٔ ۴۹۰: ای ازلب تو مجلس ما پر شکر شده
شمارهٔ ۴۹۱: نبات خطت گرد لب رسته چیست
شمارهٔ ۴۹۲: ای خرد با عشق تو تنگ آمده
شمارهٔ ۴۹۳: تویی از اهل معنی بازمانده
شمارهٔ ۴۹۴: شکر لبی که مرا جان دهد بهر خنده
شمارهٔ ۴۹۵: خداوندا نگارم را بمن ده
شمارهٔ ۴۹۶: تو می روی و مرا نقش تست در دیده
شمارهٔ ۴۹۷: ای نکو رو مشو از اهل نظر پوشیده
شمارهٔ ۴۹۸: ای چو جان صورت خود را ز نظر پوشیده
شمارهٔ ۴۹۹: ای بنور رخ تو روی قمر پوشیده
شمارهٔ ۵۰۰: ای پیش تو ماه آسمان خیره
شمارهٔ ۵۰۱: ای دل تنگ مرا از غم تو جان تازه
شمارهٔ ۵۰۲: تا نمودی روی و دیدم گرد چشمت آن مژه
شمارهٔ ۵۰۳: از پسته تنگ خود آن یار شکر بوسه
شمارهٔ ۵۰۴: چو کرد زلف تو پیرامن قمر حلقه
شمارهٔ ۵۰۵: چو نیست غیر تو کس آفتاب با سایه
شمارهٔ ۵۰۶: ای عشق تو داده روح را می
شمارهٔ ۵۰۷: بخود نظر کن اگر می خوهی که جان بینی
شمارهٔ ۵۰۸: تا بعقل ورای خود در راه تو ننهیم پای
شمارهٔ ۵۰۹: ایا خلاصه خوبان کراست درهمه دنیی
شمارهٔ ۵۱۰: ای توانگر در خود برمن مسکین بگشای
شمارهٔ ۵۱۱: ای بکویت عاشقان رانور رویت رهنمای
شمارهٔ ۵۱۲: دوست جز دل نمی پذیرد جای
شمارهٔ ۵۱۳: ای سازگار با همه با من نساختی
شمارهٔ ۵۱۴: ای درسر من از لب میگون تو مستی
شمارهٔ ۵۱۵: ای همه هستی مبر در خود گمان نیستی
شمارهٔ ۵۱۶: روز و شب از صحبت ما بر حذر بودی ازآنک
شمارهٔ ۵۱۷: دلستانا از جهان رسم وفا برداشتی
شمارهٔ ۵۱۸: ای رفته دور از برما چون نیامدی
شمارهٔ ۵۱۹: بچشم مست خود آن را که کرده ای نظری
شمارهٔ ۵۲۰: ای رخ تو شاه ملک دلبری
شمارهٔ ۵۲۱: عشق اسلامست و دیگر کافری
شمارهٔ ۵۲۲: بکرشمه اگر از عاشق خود جان ببری
شمارهٔ ۵۲۳: ای بلبل جانم (را) از روی تو گلزاری
شمارهٔ ۵۲۴: ای زآفتاب رویت مه برده شرمساری
شمارهٔ ۵۲۵: زبار عشق توام طالب سبکساری
شمارهٔ ۵۲۶: تویی سلطان ملک حسن و چون من صد گدا داری
شمارهٔ ۵۲۷: مرا گفت دل چون چنین یار داری
شمارهٔ ۵۲۸: ای که از سیم خام تن داری
شمارهٔ ۵۲۹: تویی که عارض رخسار دلستان داری
شمارهٔ ۵۳۰: از آن شکر که تو در پسته دهان داری
شمارهٔ ۵۳۱: روی پنهان کن که آرام دل ازمن می بری
شمارهٔ ۵۳۲: جانا بیک کرشمه دل و جان همی بری
شمارهٔ ۵۳۳: دلبرا حسن رخت می ندهد دستوری
شمارهٔ ۵۳۴: دلبرا حسن رخت می ندهد دستوری
شمارهٔ ۵۳۵: ای جهان ازتو مزین چو بهشت از حوری
شمارهٔ ۵۳۶: اگر چو خسرو و خاقان سزای تاج و سریری
شمارهٔ ۵۳۷: بهار آمد و گویی که باد نوروزی
شمارهٔ ۵۳۸: اگر فراق تو زین سان اثر کند روزی
شمارهٔ ۵۳۹: هم دلبر من با من دلدار شود روزی
شمارهٔ ۵۴۰: چو شود کز سر جرمم بکرم برخیزی
شمارهٔ ۵۴۱: هرکس از عشق می زند نفسی
شمارهٔ ۵۴۲: ای آنکه حسن صورت تو نیست در کسی
شمارهٔ ۵۴۳: عاشقم زنده دلی را که تو جانش باشی
شمارهٔ ۵۴۴: ای دوست بی تو ما را اندر جهان چه خوشی
شمارهٔ ۵۴۵: ای غم عشق تو برده ز دل ما تنگی
شمارهٔ ۵۴۶: مباد دل ز هوای تو یک زمان خالی
شمارهٔ ۵۴۷: ایا بدور تو از مثل تو جهان خالی
شمارهٔ ۵۴۸: در حضرت تو کآنجاسلطان کند غلامی
شمارهٔ ۵۴۹: ماه سعادتم را باشد شب تمامی
شمارهٔ ۵۵۰: دی مرا گفت آن مه ختنی
شمارهٔ ۵۵۱: ای (که) تو جان جهانی و جهان جانی
شمارهٔ ۵۵۲: در تن زنده یکی مرده بود زندانی
شمارهٔ ۵۵۳: کیست درین دور پیر اهل معانی
شمارهٔ ۵۵۴: ای چون تو نبوده گل در هیچ گلستانی
شمارهٔ ۵۵۵: ایا بحسن رخت را لوای سلطانی
شمارهٔ ۵۵۶: تعالی الله چه رویست آن بنزهت چون گلستانی
شمارهٔ ۵۵۷: درتو، زهی صورت تو گنج معانی،
شمارهٔ ۵۵۸: ایا بحسن رخت را لوای سلطانی
شمارهٔ ۵۵۹: زمهر روی توای سرو ماه پیشانی
شمارهٔ ۵۶۰: چنین که تو سمری ای پسر بشیرینی
شمارهٔ ۵۶۱: ای لب لعل ترا بنده بجان شیرینی
شمارهٔ ۵۶۲: ای گرفته زحدیث تو جهان شیرینی
شمارهٔ ۵۶۳: بحال خود چو نظر کردم از تو می پرسم
شمارهٔ ۵۶۴: دی بامداد آن صنم آفتاب روی
شمارهٔ ۵۶۵: ای نو عروس حسن ترا آفتاب روی
شمارهٔ ۵۶۶: زاندیشه تو که هست جان در وی
شمارهٔ ۵۶۷: چو دست و روی بشویی ودر نماز شوی
شمارهٔ ۵۶۸: نگاری کز رخ چون مه کند بر نیکوان شاهی
شمارهٔ ۵۶۹: مرا باز اتفاق افتاد عشق سرو بالایی
شمارهٔ ۵۷۰: اگر خورشید و مه نبود برین گردون مینایی
شمارهٔ ۵۷۱: زهی خورشید را داده رخ تو حسن و زیبایی
شمارهٔ ۵۷۲: الا ای شمع دل را روشنایی
شمارهٔ ۵۷۳: ای شده حسن ترا پیشه جهان آرایی
شمارهٔ ۵۷۴: دل در غم چون تو بی وفایی
شمارهٔ ۵۷۵: تو قبله دل وجانی چو روی بنمایی
شمارهٔ ۵۷۶: در گلشن حسن چون تو کس نیست
شمارهٔ ۵۷۷: ز دلبران همه شهر دل پذیر تویی
شمارهٔ ۵۷۸: عشق تو دردست و درمانش تویی
شمارهٔ ۵۷۹: آن روی نگر بدان نکویی
شمارهٔ ۵۸۰: این اتفاق طرفه بین کندر فتد
شمارهٔ ۵۸۱: گرخوش کند لب تو دهانم ببوسه یی
شمارهٔ ۵۸۲: ای جان من ز جوهر عشقت خزینه یی

سیف فرغانی

آمارگیر وبلاگ