به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مسعود سعد سلمان

مسعود سعد سلمانرباعی هاشمارهٔ ۲: بر کار به جز زبان نمانده ست مرا

850عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

بر کار به جز زبان نمانده ست مرا

در تن گویی که جان نمانده ست مرا

بندیست گران که جان نمانده ست مرا

از پای جز استخوان نمانده ست مرا

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱: گرچه فلک از پیش برانده ست مرا 2شمارهٔ ۲: بر کار به جز زبان نمانده ست مرا 3شمارهٔ ۳: گر بند کند رای بلند تو مرا 4شمارهٔ ۴: گر زر گردیم می نجویی ما را 5شمارهٔ ۵: تا دیده ام آن لب گهر بار تو را 6شمارهٔ ۶: روزی بر من همی نیایی صنما 7شمارهٔ ۷: افکند دلم زمانه در زاریها 8شمارهٔ ۸: ای مدحت تو فرض و دگر نافلها 9شمارهٔ ۹: خویش از پی من همی گریزد ملکا 10شمارهٔ ۱۰: هر شیر که بود مرغزاری شاها 11شمارهٔ ۱۱: عشق تو بلند و صبر من پست چرا 12شمارهٔ ۱۲: در حبس مرنج با چنین آهن ها 13شمارهٔ ۱۳: می دانستم چو روز روشن صنما 14شمارهٔ ۱۴: قبله ست به دوستی ندای تو مرا 15شمارهٔ ۱۵: از مهر نکرد سایه کوی تو مرا 16شمارهٔ ۱۶: چون بار فلک بست به افسون ما را 17شمارهٔ ۱۷: بر آب روان بخت روانت ملکا 18شمارهٔ ۱۸: کس نتواند ز بد رهانید مرا 19شمارهٔ ۱۹: دانی تو که با بند گرانم یارب 20شمارهٔ ۲۰: دل در هوس تو بسته بودم همه شب 21شمارهٔ ۲۱: تفت این دل گرم از دم سردم همه شب 22شمارهٔ ۲۲: دیبا به رخی بتا و زیبا به سلب 23شمارهٔ ۲۳: ای روی تو و زلف تو روز اندر شب 24شمارهٔ ۲۴: چون آتش و آب از بدی پاکم و ناب 25شمارهٔ ۲۵: تن در غم هجر داده بودم همه شب 26شمارهٔ ۲۶: من غرقه ز خون دیده بودم همه شب 27شمارهٔ ۲۷: تا روزه حرام کرد بر لب می ناب 28شمارهٔ ۲۸: صالح تر و خشک شد ز تو دیده و لب 29شمارهٔ ۲۹: ز آن سوزد چشم تو و زآن ریزد آب 30شمارهٔ ۳۰: بودم صنما چو رفته هوشان همه شب 31شمارهٔ ۳۱: ساقی که به دست من دهد جام شراب 32شمارهٔ ۳۲: چون همت تو به حال من مقرونست 33شمارهٔ ۳۳: اول ز پی وصال روح افزایت 34شمارهٔ ۳۴: اشکم که زمین از نم او آغشتست 35شمارهٔ ۳۵: مار دو سر چهار چشم است ای دوست 36شمارهٔ ۳۶: امروز به شهر حسن همنام تو نیست 37شمارهٔ ۳۷: بر روی دو زلفین بتابم زد دوست 38شمارهٔ ۳۸: مسعود ملک ملک نگهبان چو تو نیست 39شمارهٔ ۳۹: از وصلت آنکه همچو سوسنش تنست 40شمارهٔ ۴۰: آن را که تو در دلی خرد در سر اوست 41شمارهٔ ۴۱: در نعمت و مال اگر زبر دستی نیست 42شمارهٔ ۴۲: چشم ابرست و اشک ازو ژاله شدست 43شمارهٔ ۴۳: دوشم همه شب چنگ چو شمشیر بخست 44شمارهٔ ۴۴: بر جان منت جان رهی فرمانست 45شمارهٔ ۴۵: ای آنکه مرا قبله وثاق تو بسست 46شمارهٔ ۴۶: وصلش شادیست وز پسش زود غم است 47شمارهٔ ۴۷: آویخته در هوای جان آویزت 48شمارهٔ ۴۸: رویم ز غمت گونه خال تو گرفت 49شمارهٔ ۴۹: ای شاه ز بزم تو جهان را خبرست 50شمارهٔ ۵۰: گر نور فلک چو طبع ما گردد راست 51شمارهٔ ۵۱: طاهر که خطاب تو بر از نام تو نیست 52شمارهٔ ۵۲: با ما ثقت الملک هم آوازی نیست 53شمارهٔ ۵۳: چشم تو چو فتنه جهان سوزانست 54شمارهٔ ۵۴: شد صالح و از همه قیامت برخاست 55شمارهٔ ۵۵: اندر خور نعمت توام خدمت نیست 56شمارهٔ ۵۶: آن شیر که او به صید جز شیر نکشت 57شمارهٔ ۵۷: رنج دل و رنج دیده جز دیده نجست 58شمارهٔ ۵۸: در ماه چه روشنی که در روی تو نیست 59شمارهٔ ۵۹: در فرقت آن کس که تن و جان تو اوست 60شمارهٔ ۶۰: از چرخ چو بر تو مهر فرزندی نیست 61شمارهٔ ۶۱: از حصن بلند دوزخ سرد مراست 62شمارهٔ ۶۲: خوی تو چو رخسار نکوی تو نکوست 63شمارهٔ ۶۳: آنی که زمان زمان مرا عشق تو بوست 64شمارهٔ ۶۴: تا من سر آن روی چو مه خواهم داشت 65شمارهٔ ۶۵: ای بازوی دولت آستینت ظفرست 66شمارهٔ ۶۶: آن بت که هوای او بداندیش منست 67شمارهٔ ۶۷: جویان وصال تو جدا از جانست 68شمارهٔ ۶۸: هر چند گنهکار است آخر علوی است 69شمارهٔ ۶۹: این طالع من یارب و این اختر چیست 70شمارهٔ ۷۰: تا تن به غم هجر تو نابود شده است 71شمارهٔ ۷۱: گر دورم از آن روی جهان آرایت 72شمارهٔ ۷۲: اشک من و رخسار تو همرنگ شده است 73شمارهٔ ۷۳: بادام دو چشم تو دلم زار بخست 74شمارهٔ ۷۴: گر شاه به من چو شیر دندان خایست 75شمارهٔ ۷۵: بر چرخ فتاده نور ایران ملکست 76شمارهٔ ۷۶: امروز جهان بهار از ایران ملکست 77شمارهٔ ۷۷: با من چو زمانه تیر در شست گرفت 78شمارهٔ ۷۸: آنی شاها که جز سخا کیش تو نیست 79شمارهٔ ۷۹: در بأس چو طاهر علی آهن نیست 80شمارهٔ ۸۰: تا بار غمت نهاده بر محمل ماست 81شمارهٔ ۸۱: هر جای که عشوه ایست پرورده توست 82شمارهٔ ۸۲: در شعر مرا نیک و بد چرخ یکی است 83شمارهٔ ۸۳: ای صدر جهان ناصر تو یزدان باد 84شمارهٔ ۸۴: آرام ز خویشتن جدا خواهم کرد 85شمارهٔ ۸۵: زین پس اگرم ضعیف تن خواهد بود 86شمارهٔ ۸۶: جان و دل و دین دست فراهم کردند 87شمارهٔ ۸۷: گیتی و فلک به کشتن من یارند 88شمارهٔ ۸۸: باز این تن مستمند زندانی شد 89شمارهٔ ۸۹: چون چرخ زهر چه بود درویشم کرد 90شمارهٔ ۹۰: در محنت شو خوش و مکن نعمت یاد 91شمارهٔ ۹۱: احسان خداوند به من بنده رسید 92شمارهٔ ۹۲: گر تو به سفر شدی نگارا شاید 93شمارهٔ ۹۳: از مال فلک برهنه چون شیرم کرد 94شمارهٔ ۹۴: چون بند تو بنده را همی پند بود 95شمارهٔ ۹۵: گر صبر کنم عمر همی باد شود 96شمارهٔ ۹۶: گر باد هوای کوی سرایت سپرد 97شمارهٔ ۹۷: تا این دل من تو را خریدار آمد 98شمارهٔ ۹۸: تا دل به هوای تو گرفتار آمد 99شمارهٔ ۹۹: سودای تو آتش دلم افزون کرد 100شمارهٔ ۱۰۰: کارم همه جز مهر تو دلجوی نبود 101شمارهٔ ۱۰۱: امید وصال چون مرا بفریبد 102شمارهٔ ۱۰۲: هر مرد که لاف زد شدش مردی باد 103شمارهٔ ۱۰۳: ای دیده کشد همی ز بی خوابی درد 104شمارهٔ ۱۰۴: مونس همه شب خیال دلجوی تو بود 105شمارهٔ ۱۰۵: از باغ طرب گشت گل وصل پدید 106شمارهٔ ۱۰۶: با من در مهر گرم چون آتش بود 107شمارهٔ ۱۰۷: چون باره فتح تو به میدان تازد 108شمارهٔ ۱۰۸: بر عارض نو مشک همی افزاید 109شمارهٔ ۱۰۹: آنی که ز کبر ما نپسندی مهد 110شمارهٔ ۱۱۰: در بند تو ای شاه ملکشه باید 111شمارهٔ ۱۱۱: دل بیش کشد رنج چو دلبر دو شود 112شمارهٔ ۱۱۲: دوشم چو شب از بنفشه رویی ننمود 113شمارهٔ ۱۱۳: چون غنچه رهی راز تو در دل دارد 114شمارهٔ ۱۱۴: گوشم ز تو نشنود بتا جز همه سرد 115شمارهٔ ۱۱۵: تیری که بزد چرخ مرا پنهان زد 116شمارهٔ ۱۱۶: ای شاه جهان جهان شد از داد تو شاد 117شمارهٔ ۱۱۷: ای شاه شبانگاه تو شبگیر شود 118شمارهٔ ۱۱۸: تا چرخ مرا به چنگ عشق تو سپرد 119شمارهٔ ۱۱۹: هنگام گل ار به باغ بلبل نبود 120شمارهٔ ۱۲۰: هر گه که فلک دل مرا ریش کند 121شمارهٔ ۱۲۱: گردون همه در بند گرانم دارد 122شمارهٔ ۱۲۲: شاها ملکا همه ثناگوی تواند 123شمارهٔ ۱۲۳: گردون شرف و جاه در انگشت تو دید 124شمارهٔ ۱۲۴: شاها ملکا جهان به فرمان تو باد 125شمارهٔ ۱۲۵: آنی که جهانی ز تو سامان گیرد 126شمارهٔ ۱۲۶: بورشد رشید کز فلک ماه آورد 127شمارهٔ ۱۲۷: آن کوه گذار آهوی دشت نورد 128شمارهٔ ۱۲۸: چون موج سیاه روی هامون گیرد 129شمارهٔ ۱۲۹: خاک از رخم ار برو نهم زرد شود 130شمارهٔ ۱۳۰: تا دعوت دولت تو در گوشم شد 131شمارهٔ ۱۳۱: اول گردون ز رنج در تابم کرد 132شمارهٔ ۱۳۲: بر هم زده بود عشقت اسباب خرد 133شمارهٔ ۱۳۳: من شاهم و شاعران سواران منند 134شمارهٔ ۱۳۴: گر زر گردی جفا عیار تو بود 135شمارهٔ ۱۳۵: چون در چشمم ز حسن تو زیبی زد 136شمارهٔ ۱۳۶: رویی که چو او چرخ فلک ننگارد 137شمارهٔ ۱۳۷: چون روی هوا دوش به قیر اندودند 138شمارهٔ ۱۳۸: گر خون نشود قوت جانم که دهد 139شمارهٔ ۱۳۹: اندر ریشم همه خسک پاک برید 140شمارهٔ ۱۴۰: ترسم ما را ستارگان چشم کنند 141شمارهٔ ۱۴۱: چرخ فلک از قضا یکی پیکان زد 142شمارهٔ ۱۴۲: در هند کمال جود موجود آمد 143شمارهٔ ۱۴۳: چون بنشینند و مطربان بنشانند 144شمارهٔ ۱۴۴: آن را که ز بخت دستیاری باشد 145شمارهٔ ۱۴۵: در عشق تو جانم انده ناب خورد 146شمارهٔ ۱۴۶: آنان که سر نشاط عالم دارند 147شمارهٔ ۱۴۷: خون در تن من که اصل نیروست نماند 148شمارهٔ ۱۴۸: تا خط چو دود تو دل از من بربود 149شمارهٔ ۱۴۹: آن بت که دل مرا فرا چنگ آورد 150شمارهٔ ۱۵۰: با من فلک از خشم همی دندان زد 151شمارهٔ ۱۵۱: ای شاه فلک متابع کام تو باد 152شمارهٔ ۱۵۲: در باغ هنر تخم وفا کاشت خرد 153شمارهٔ ۱۵۳: صالح تن من ز عشق دامن بفشاند 154شمارهٔ ۱۵۴: در محنت شو خوش و مکن نعمت یاد 155شمارهٔ ۱۵۵: دیدار تو از نعمت دو جهان خوشتر 156شمارهٔ ۱۵۶: یک بوسه زدم بر لب و بر چشم دگر 157شمارهٔ ۱۵۷: ز اول به میان ما به هنگام کنار 158شمارهٔ ۱۵۸: هر ابر که بنگرم غباری شده گیر 159شمارهٔ ۱۵۹: خورشید رخ تو تافت بر سایه عمر 160شمارهٔ ۱۶۰: تعریف مرا عشق تو ای ساده شکر 161شمارهٔ ۱۶۱: سلطان ملک است در دل سلطان نور 162شمارهٔ ۱۶۲: چاه ز نخ تو ای دلارام پسر 163شمارهٔ ۱۶۳: یک چشم تو گر تباه گشت ای دلبر 164شمارهٔ ۱۶۴: ای روی تو آفتاب و من نیلوفر 165شمارهٔ ۱۶۵: آمد به وداعم آن نگار دلبر 166شمارهٔ ۱۶۶: ز اندیشه هجران و ز نادیدن یار 167شمارهٔ ۱۶۷: در عشق تو همچو ابر می گریم زار 168شمارهٔ ۱۶۸: ای پیل سوار خسرو شیر شکار 169شمارهٔ ۱۶۹: پیوست فلک با من پیکار دگر 170شمارهٔ ۱۷۰: این ابر چراست روز وشب چشم تو تر 171شمارهٔ ۱۷۱: اکنون که شدی به بتکده عاشق زار 172شمارهٔ ۱۷۲: مشکین کله تو گر شبست ای دلدار 173شمارهٔ ۱۷۳: نا رفته هنوز بوی شیرت ز شکر 174شمارهٔ ۱۷۴: تا دیده ام آن روی چو خورشید انور 175شمارهٔ ۱۷۵: اندیشه مکن به کارها در بسیار 176شمارهٔ ۱۷۶: ای مهر تو چون چهار طبع اندر خور 177شمارهٔ ۱۷۷: اندک اثر آبله بر دو رخ یار 178شمارهٔ ۱۷۸: در زندان تا کرد مرا گردون پیر 179شمارهٔ ۱۷۹: سلطان ملک ای عزیز فرزند پدر 180شمارهٔ ۱۸۰: چون پیرهنت گرفته ام تنگ به بر 181شمارهٔ ۱۸۱: از سنگم یا ز چیستم جان پدر 182شمارهٔ ۱۸۲: بر مرگ تو چون نمویم ای جان پدر 183شمارهٔ ۱۸۳: می گویمت ای سعادت ای نیک پسر 184شمارهٔ ۱۸۴: در غور فلک تعبیه ای ساخت چو ابر 185شمارهٔ ۱۸۵: گویی که هوا به زیر گردست امروز 186شمارهٔ ۱۸۶: عشقت کشتم که غم درودم شب و روز 187شمارهٔ ۱۸۷: ای فقر بخاست روز بازار تو خیز 188شمارهٔ ۱۸۸: ای شاه علاء دولت ملک افروز 189شمارهٔ ۱۸۹: چرخ از دم کون برنمی گردد باز 190شمارهٔ ۱۹۰: خورشید رخا وصل تو جویم همه روز 191شمارهٔ ۱۹۱: ای سود و زیان عمر فرسوده بترس 192شمارهٔ ۱۹۲: ای یار چو صبر هیچ یاری مشناس 193شمارهٔ ۱۹۳: از بخشش دست من ز سیم و زر پرس 194شمارهٔ ۱۹۴: مسعود که بود سعد سلمان پدرش 195شمارهٔ ۱۹۵: مسعود که بود سعد سلمان پدرش 196شمارهٔ ۱۹۶: تا از من می جهی چو دود از آتش 197شمارهٔ ۱۹۷: معشوقه دلم به آتش انباشت چو شمع 198شمارهٔ ۱۹۸: آتش به سرم همی فرو ریزد عشق 199شمارهٔ ۱۹۹: ای چرخ مدور خسیس بی باک 200شمارهٔ ۲۰۰: گردون نکشد کمال مسعود ملک 201شمارهٔ ۲۰۱: من همت باز دارم و کبر پلنگ 202شمارهٔ ۲۰۲: من چون دل لاله ام تو چون رنگ به ر ...203شمارهٔ ۲۰۳: ای بدر شده من از غمان تو هلال 204شمارهٔ ۲۰۴: ای کلک ملک وصف تو گویم همه سال 205شمارهٔ ۲۰۵: عیبم که ز من زمانی ای مشکین خال 206شمارهٔ ۲۰۶: دل می ندهد که از تو بردارم دل 207شمارهٔ ۲۰۷: آن دل که نخواستت چه نامست آن دل 208شمارهٔ ۲۰۸: سرما چون شد ز دست صحرا شد گل 209شمارهٔ ۲۰۹: رویت بر من چنان که گل بر بلبل 210شمارهٔ ۲۱۰: نامد به کف آن زلف سمن مال به مال 211شمارهٔ ۲۱۱: بنگر که ز شاخ می چه گوید صلصل 212شمارهٔ ۲۱۲: چون روی بتان گشت به باغ اندر گل 213شمارهٔ ۲۱۳: خامش نشود همی ز غلغل بلبل 214شمارهٔ ۲۱۴: من ادهمم از خون دل ابرش گردم 215شمارهٔ ۲۱۵: در دولت شاه چون قوی شد رایم 216شمارهٔ ۲۱۶: غمهای تو از راندن خونها کارم 217شمارهٔ ۲۱۷: هر چند که این بند ز پای افکندم 218شمارهٔ ۲۱۸: من در عدم از جود تو موجود شدم 219شمارهٔ ۲۱۹: ای طبع بده ور ندهی بستانم 220شمارهٔ ۲۲۰: ای غمزه تو کشفته بنیاد دلم 221شمارهٔ ۲۲۱: ای طبع چو آتش از تو بس خوشنودم 222شمارهٔ ۲۲۲: گر من برم از مردم بد سازم برم 223شمارهٔ ۲۲۳: جان و دل و دین به وصلت ای مهر صنم 224شمارهٔ ۲۲۴: ای زرین نام لعبت سیم اندام 225شمارهٔ ۲۲۵: تن کوبم و سرپیچم و بر روی زنم 226شمارهٔ ۲۲۶: جان هر ساعت ز کار زاری دهدم 227شمارهٔ ۲۲۷: من دوش که از هجر تو در تاب شدم 228شمارهٔ ۲۲۸: تا کی غم یار و درد فرزند کشم 229شمارهٔ ۲۲۹: هر روز همی فلک به تیری زندم 230شمارهٔ ۲۳۰: گفتم که تو بی وفایی ای نامردم 231شمارهٔ ۲۳۱: ای فاخته دل چو من به رویت نگرم 232شمارهٔ ۲۳۲: بر بسته شد از بستن ماتم دستم 233شمارهٔ ۲۳۳: سروی خواهم ز چرخ داری زندم 234شمارهٔ ۲۳۴: همچون قلمم ز بیخ کندی به ستم 235شمارهٔ ۲۳۵: چون پیش دل از هجر تو هنگامه نهم 236شمارهٔ ۲۳۶: ای سرو سپاه خسرو ای ماه حشم 237شمارهٔ ۲۳۷: ای کرده مرا به عشق گمراه تمام 238شمارهٔ ۲۳۸: جستم از توبه بی زبانی جستم 239شمارهٔ ۲۳۹: شب زار به جای بستر آتش ریزم 240شمارهٔ ۲۴۰: گفتم کایندل به داغ نام تو کنم 241شمارهٔ ۲۴۱: ای چرخ ز هر گزند رنج تو کشم 242شمارهٔ ۲۴۲: وصف لب رنگین تو از دل جویم 243شمارهٔ ۲۴۳: چون از گل روی تو بهاری رسدم 244شمارهٔ ۲۴۴: تا چنگ به مهر آن دلارام زدم 245شمارهٔ ۲۴۵: بر آتش اگر بی تو نخفتم خفتم 246شمارهٔ ۲۴۶: کوهی که بر او بلا ببارند منم 247شمارهٔ ۲۴۷: امروز ز هر دوست گزندی دارم 248شمارهٔ ۲۴۸: از عشق تو در چشم خرد میل زدم 249شمارهٔ ۲۴۹: بونصر من ار عاشق ایام توام 250شمارهٔ ۲۵۰: گفتم شکرت به خلق کیهان گویم 251شمارهٔ ۲۵۱: جز در غم عشق تو سفر می نکنم 252شمارهٔ ۲۵۲: من به الم ای صنم گرفتار نیم 253شمارهٔ ۲۵۳: گر تیز به روی خوب تو درنگرم 254شمارهٔ ۲۵۴: هر یک چندی به قلعه ای آرندم 255شمارهٔ ۲۵۵: صالح دل اگر به جای جامه بدرم 256شمارهٔ ۲۵۶: بر روی تو مهربان و دلسوز منم 257شمارهٔ ۲۵۷: گنجی که ز پیش آن بجستند منم 258شمارهٔ ۲۵۸: نه از همه خلق حق گزاری دارم 259شمارهٔ ۲۵۹: گر حور بود بدان که نازش نکشم 260شمارهٔ ۲۶۰: از آتش دل همیشه اندر تابم 261شمارهٔ ۲۶۱: ای دشمن و دوست مر تو را یک عالم 262شمارهٔ ۲۶۲: هرگه که به پیراهن تو درنگرم 263شمارهٔ ۲۶۳: دلخسته چشم ناوک انداز توام 264شمارهٔ ۲۶۴: در خواب گه از دل به شب آتش بیزم 265شمارهٔ ۲۶۵: شب ز انده تو همی نیاید خوابم 266شمارهٔ ۲۶۶: دانم که ز چرخ بخش بیرون نکنم 267شمارهٔ ۲۶۷: من دوش که از هجر تو در تاب شدم 268شمارهٔ ۲۶۸: از بند رحم ببند مهد افتادم 269شمارهٔ ۲۶۹: شه پندارد که ما خردمندانیم 270شمارهٔ ۲۷۰: در آرزوی بوی گل نوروزم 271شمارهٔ ۲۷۱: لرزان ز بلا چو برگ داند یارم 272شمارهٔ ۲۷۲: تا روز همه شب از هوس بیدارم 273شمارهٔ ۲۷۳: بر دیده خیال دوست بنگاشته ام 274شمارهٔ ۲۷۴: امروز در این حبس من آن ممتحنم 275شمارهٔ ۲۷۵: از دل بدم آتشی برانگیخته ام 276شمارهٔ ۲۷۶: عمری بدو کف دو رخ نگارا خستم 277شمارهٔ ۲۷۷: گفتی خبرت کنم کسی بفرستم 278شمارهٔ ۲۷۸: آن مرد که در سخن جهانیست منم 279شمارهٔ ۲۷۹: هر جای که آتش نبردیست منم 280شمارهٔ ۲۸۰: هر جا که ز فضل پیشگاهی است منم 281شمارهٔ ۲۸۱: با ناله همی چو ابر بهمن گریم 282شمارهٔ ۲۸۲: از بلبل نالنده تر و زارترم 283شمارهٔ ۲۸۳: روزان و شبان در آن غم و تیمارم 284شمارهٔ ۲۸۴: ای جان جهان تا خبرت یافته ام 285شمارهٔ ۲۸۵: از خود به تو من بتا گمانها دارم 286شمارهٔ ۲۸۶: سیراب گلابی تو بر آتش خارم 287شمارهٔ ۲۸۷: از هر چه بگفته اند پندی دارم 288شمارهٔ ۲۸۸: من بستر برف و بالش یخ دارم 289شمارهٔ ۲۸۹: در تاریکی ز بس که می بنشینم 290شمارهٔ ۲۹۰: آنم که اگر به خلد جایی سازم 291شمارهٔ ۲۹۱: هر گه که تو را به رهگذاری بینم 292شمارهٔ ۲۹۲: دیده همه شب ز خواب خوش بردوزم 293شمارهٔ ۲۹۳: با خود گفتم که من عیال تو شدم 294شمارهٔ ۲۹۴: آنکو گوید هست قضا تیشه من 295شمارهٔ ۲۹۵: تا خسته دل مرا بریده ست ز تن 296شمارهٔ ۲۹۶: در سمجی چون توانم آرامیدن 297شمارهٔ ۲۹۷: هر شب که تو را نبینم ای شاخ سمن 298شمارهٔ ۲۹۸: چون گل ز غمت دریده ام پیراهن 299شمارهٔ ۲۹۹: سر کردمت ای نگار چون تو سر من 300شمارهٔ ۳۰۰: چنگم به چهار شاخ زد پیراهن 301شمارهٔ ۳۰۱: چون دانش بود مهربان دایه من 302شمارهٔ ۳۰۲: چشم و دهن آن صنم لاله رخان 303شمارهٔ ۳۰۳: با کس غم تو بیش نخواهم گفتم 304شمارهٔ ۳۰۴: این دیبه دو روی به کلک دو زبان 305شمارهٔ ۳۰۵: تا نسبت کرد اخوت شعر به من 306شمارهٔ ۳۰۶: آنکو دارد چو سیم و شر لب و تن 307شمارهٔ ۳۰۷: از چشم من ار سرشک بتوان رفتن 308شمارهٔ ۳۰۸: از کفر کشد زریر شیبانی کین 309شمارهٔ ۳۰۹: ای برتر من کرده هزاران احسان 310شمارهٔ ۳۱۰: در خدمت طاهر علی بارم جان 311شمارهٔ ۳۱۱: ایزد که همی کرد مرکب تن و جان 312شمارهٔ ۳۱۲: ای پای برنجن من ای بند گران 313شمارهٔ ۳۱۳: چون قمری زار زار می نالم من 314شمارهٔ ۳۱۴: ای شاه به بیشه عزم ناگاهان کن 315شمارهٔ ۳۱۵: زنده به تو مانده ام من ای جان جها ...316شمارهٔ ۳۱۶: انده چه خورم چراست اندر خوردن 317شمارهٔ ۳۱۷: صد بار به نیکی هنرم کرد ضمان 318شمارهٔ ۳۱۸: گر خسته شوم ز تیر پیکار تو من 319شمارهٔ ۳۱۹: نه روزم هیزم است و نه شب روغن 320شمارهٔ ۳۲۰: ای روز مرا جز شب دیجور مدان 321شمارهٔ ۳۲۱: کس را چو بنفشه سر فرو نارم من 322شمارهٔ ۳۲۲: از چنگ قضا همی چو نتوان جستن 323شمارهٔ ۳۲۳: گردنده چو روز نوبهاری با من 324شمارهٔ ۳۲۴: ای چون گل نوشکفته بر طرف چمن 325شمارهٔ ۳۲۵: چرخم چو بخواست کشت بی هیچ گمان 326شمارهٔ ۳۲۶: امروز منم تفته دل و رفته روان 327شمارهٔ ۳۲۷: بگشای چو گل به وعده راست دهن 328شمارهٔ ۳۲۸: مشک از سر زلفین تو بویم پس ازین 329شمارهٔ ۳۲۹: زاری و دعا کن به سحرگاه ای تن 330شمارهٔ ۳۳۰: دیدی که غلام داشتم چندان من 331شمارهٔ ۳۳۱: روزم تیره ست از آن رخ مهوش تو 332شمارهٔ ۳۳۲: دل بست شود چو سرفرازد با تو 333شمارهٔ ۳۳۳: آنی که بری دست نیازد با تو 334شمارهٔ ۳۳۴: هر جان که بود برتر از آن باشی تو 335شمارهٔ ۳۳۵: نورست ای ماه حسن سرمایه تو 336شمارهٔ ۳۳۶: ای نای تو را نقل و می روشن کو 337شمارهٔ ۳۳۷: ای شاه بترس از آنکه پرسند از تو 338شمارهٔ ۳۳۸: سلطان ملک اقبال عنان داد به تو 339شمارهٔ ۳۳۹: صالح پس ازین طرب نباید بی تو 340شمارهٔ ۳۴۰: ای شمع شدم به عشق پروانه تو 341شمارهٔ ۳۴۱: ای نای ندیده ام دلی شاد از تو 342شمارهٔ ۳۴۲: مادر که مرا بزاد زاد از پی تو 343شمارهٔ ۳۴۳: هرگز نرسد به لطف در مهر چو تو 344شمارهٔ ۳۴۴: خوردم همه زهر عشق تو شکر کو 345شمارهٔ ۳۴۵: روی و بر من تا بشدم از بر تو 346شمارهٔ ۳۴۶: از کوفتن پای تو و گشتن تو 347شمارهٔ ۳۴۷: با من به میان رسول باید با تو 348شمارهٔ ۳۴۸: ای ملک به دولت تو دارا گشته 349شمارهٔ ۳۴۹: آنی که ز فالها همه فال تو به 350شمارهٔ ۳۵۰: از هر جنسم چو شاه بگشادی راه 351شمارهٔ ۳۵۱: چندان داری ز حسن و خوبی مایه 352شمارهٔ ۳۵۲: هر چند که بر کوهم در شب ز اندوه 353شمارهٔ ۳۵۳: آمد بر من به چشمکان خواب زده 354شمارهٔ ۳۵۴: چون دولت تو جهان جوانست ای شاه 355شمارهٔ ۳۵۵: این خوشرویان که ایستادند همه 356شمارهٔ ۳۵۶: امروز منم چو ماری اندر سله ای 357شمارهٔ ۳۵۷: دانم که وفا ز دل برانداخته ای 358شمارهٔ ۳۵۸: ای ابر ز بحر تا هوایی شده ای 359شمارهٔ ۳۵۹: بر شعر مرا دلیست ای بار خدای 360شمارهٔ ۳۶۰: ای غم سختی تو ای دل از غم نرمی 361شمارهٔ ۳۶۱: روزی که چو باد پیش من برگذری 362شمارهٔ ۳۶۲: مفروق دو دیده ای و مقرون دلی 363شمارهٔ ۳۶۳: مرهم گفتم تو با دل ریش همی 364شمارهٔ ۳۶۴: دولت ز علاء دولت عالی رای 365شمارهٔ ۳۶۵: از شیرینی چون به سخن بنشینی 366شمارهٔ ۳۶۶: با هر تاری ساخته چون پود شوی 367شمارهٔ ۳۶۷: ای گل نه ز گل ز دل همی بر رویی 368شمارهٔ ۳۶۸: آخر نگذاردم فلک چون زاری 369شمارهٔ ۳۶۹: ای دولت هند را جمالی دادی 370شمارهٔ ۳۷۰: شوخی صنمی خوشی کشی خندانی 371شمارهٔ ۳۷۱: عشق آتشی افروخت که از بسیاری 372شمارهٔ ۳۷۲: ای بخت مرا سوخته خرمن کردی 373شمارهٔ ۳۷۳: در پیش گل وصال ما را بویی 374شمارهٔ ۳۷۴: گر چه کندت مساعدت روز بهی 375شمارهٔ ۳۷۵: فر ابدی و نعمت جاویدی 376شمارهٔ ۳۷۶: ای حورا زاده لعبت نوشادی 377شمارهٔ ۳۷۷: بنمودی مقنعی مهی ناگاهی 378شمارهٔ ۳۷۸: ای نای هوا بریدم از نای دمی 379شمارهٔ ۳۷۹: عشوه دهیم همی سرابی گویی 380شمارهٔ ۳۸۰: ای راوه اگر بهشت پیداست تویی 381شمارهٔ ۳۸۱: ای شاه عدو بندی و هم قلعه گشای 382شمارهٔ ۳۸۲: چون بلبل داریم برای رازی 383شمارهٔ ۳۸۳: امید به زندگانیم نیست بسی 384شمارهٔ ۳۸۴: مسعود چو دربند گرفتار شدی 385شمارهٔ ۳۸۵: نالنده تر از نایم در قلعه نای 386شمارهٔ ۳۸۶: ای شاه جهان ز ملک باقی شادی 387شمارهٔ ۳۸۷: بر شاهان جمله پادشاهی داری 388شمارهٔ ۳۸۸: آمد بر من خیال زیبا یاری 389شمارهٔ ۳۸۹: ای چرخ همه کار به پرگار زدی 390شمارهٔ ۳۹۰: از غنچه ناشکفته مستورتری 391شمارهٔ ۳۹۱: از بلبل بر سرو طربناک تری 392شمارهٔ ۳۹۲: ای قلعه نای مادر ملک تویی 393شمارهٔ ۳۹۳: ای تن تو به طبع بار بیمار کشی 394شمارهٔ ۳۹۴: چون موی شدم رنج هر بیدادی 395شمارهٔ ۳۹۵: ای تن چه تنی که تا شدی فرهنگی 396شمارهٔ ۳۹۶: چون دید که بر عزم سفر دارم رای 397شمارهٔ ۳۹۷: این چرخ بسی بدل کند نوها را

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ