به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مسعود سعد سلمان

مسعود سعد سلمانرباعی هاشمارهٔ ۷۰: تا تن به غم هجر تو نابود شده است

1030عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

تا تن به غم هجر تو نابود شده است

جان تار بلا و رنج را پود شده است

از عشق تو مایه دردسر سود شده است

ز آن چون آتش همه دمم دود شده است

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۶۹: این طالع من یارب و این اختر چیست 2شمارهٔ ۷۰: تا تن به غم هجر تو نابود شده است 3شمارهٔ ۷۱: گر دورم از آن روی جهان آرایت 4شمارهٔ ۷۲: اشک من و رخسار تو همرنگ شده است 5شمارهٔ ۷۳: بادام دو چشم تو دلم زار بخست 6شمارهٔ ۷۴: گر شاه به من چو شیر دندان خایست 7شمارهٔ ۷۵: بر چرخ فتاده نور ایران ملکست 8شمارهٔ ۷۶: امروز جهان بهار از ایران ملکست 9شمارهٔ ۷۷: با من چو زمانه تیر در شست گرفت 10شمارهٔ ۷۸: آنی شاها که جز سخا کیش تو نیست 11شمارهٔ ۷۹: در بأس چو طاهر علی آهن نیست 12شمارهٔ ۸۰: تا بار غمت نهاده بر محمل ماست 13شمارهٔ ۸۱: هر جای که عشوه ایست پرورده توست 14شمارهٔ ۸۲: در شعر مرا نیک و بد چرخ یکی است 15شمارهٔ ۸۳: ای صدر جهان ناصر تو یزدان باد 16شمارهٔ ۸۴: آرام ز خویشتن جدا خواهم کرد 17شمارهٔ ۸۵: زین پس اگرم ضعیف تن خواهد بود 18شمارهٔ ۸۶: جان و دل و دین دست فراهم کردند 19شمارهٔ ۸۷: گیتی و فلک به کشتن من یارند 20شمارهٔ ۸۸: باز این تن مستمند زندانی شد 21شمارهٔ ۸۹: چون چرخ زهر چه بود درویشم کرد 22شمارهٔ ۹۰: در محنت شو خوش و مکن نعمت یاد 23شمارهٔ ۹۱: احسان خداوند به من بنده رسید 24شمارهٔ ۹۲: گر تو به سفر شدی نگارا شاید 25شمارهٔ ۹۳: از مال فلک برهنه چون شیرم کرد 26شمارهٔ ۹۴: چون بند تو بنده را همی پند بود 27شمارهٔ ۹۵: گر صبر کنم عمر همی باد شود 28شمارهٔ ۹۶: گر باد هوای کوی سرایت سپرد 29شمارهٔ ۹۷: تا این دل من تو را خریدار آمد 30شمارهٔ ۹۸: تا دل به هوای تو گرفتار آمد 31شمارهٔ ۹۹: سودای تو آتش دلم افزون کرد 32شمارهٔ ۱۰۰: کارم همه جز مهر تو دلجوی نبود 33شمارهٔ ۱۰۱: امید وصال چون مرا بفریبد 34شمارهٔ ۱۰۲: هر مرد که لاف زد شدش مردی باد 35شمارهٔ ۱۰۳: ای دیده کشد همی ز بی خوابی درد 36شمارهٔ ۱۰۴: مونس همه شب خیال دلجوی تو بود 37شمارهٔ ۱۰۵: از باغ طرب گشت گل وصل پدید 38شمارهٔ ۱۰۶: با من در مهر گرم چون آتش بود 39شمارهٔ ۱۰۷: چون باره فتح تو به میدان تازد 40شمارهٔ ۱۰۸: بر عارض نو مشک همی افزاید 41شمارهٔ ۱۰۹: آنی که ز کبر ما نپسندی مهد 42شمارهٔ ۱۱۰: در بند تو ای شاه ملکشه باید 43شمارهٔ ۱۱۱: دل بیش کشد رنج چو دلبر دو شود 44شمارهٔ ۱۱۲: دوشم چو شب از بنفشه رویی ننمود 45شمارهٔ ۱۱۳: چون غنچه رهی راز تو در دل دارد 46شمارهٔ ۱۱۴: گوشم ز تو نشنود بتا جز همه سرد 47شمارهٔ ۱۱۵: تیری که بزد چرخ مرا پنهان زد 48شمارهٔ ۱۱۶: ای شاه جهان جهان شد از داد تو شاد 49شمارهٔ ۱۱۷: ای شاه شبانگاه تو شبگیر شود 50شمارهٔ ۱۱۸: تا چرخ مرا به چنگ عشق تو سپرد 51شمارهٔ ۱۱۹: هنگام گل ار به باغ بلبل نبود 52شمارهٔ ۱۲۰: هر گه که فلک دل مرا ریش کند 53شمارهٔ ۱۲۱: گردون همه در بند گرانم دارد 54شمارهٔ ۱۲۲: شاها ملکا همه ثناگوی تواند 55شمارهٔ ۱۲۳: گردون شرف و جاه در انگشت تو دید 56شمارهٔ ۱۲۴: شاها ملکا جهان به فرمان تو باد 57شمارهٔ ۱۲۵: آنی که جهانی ز تو سامان گیرد 58شمارهٔ ۱۲۶: بورشد رشید کز فلک ماه آورد 59شمارهٔ ۱۲۷: آن کوه گذار آهوی دشت نورد 60شمارهٔ ۱۲۸: چون موج سیاه روی هامون گیرد 61شمارهٔ ۱۲۹: خاک از رخم ار برو نهم زرد شود 62شمارهٔ ۱۳۰: تا دعوت دولت تو در گوشم شد 63شمارهٔ ۱۳۱: اول گردون ز رنج در تابم کرد 64شمارهٔ ۱۳۲: بر هم زده بود عشقت اسباب خرد 65شمارهٔ ۱۳۳: من شاهم و شاعران سواران منند 66شمارهٔ ۱۳۴: گر زر گردی جفا عیار تو بود 67شمارهٔ ۱۳۵: چون در چشمم ز حسن تو زیبی زد 68شمارهٔ ۱۳۶: رویی که چو او چرخ فلک ننگارد 69شمارهٔ ۱۳۷: چون روی هوا دوش به قیر اندودند 70شمارهٔ ۱۳۸: گر خون نشود قوت جانم که دهد 71شمارهٔ ۱۳۹: اندر ریشم همه خسک پاک برید 72شمارهٔ ۱۴۰: ترسم ما را ستارگان چشم کنند 73شمارهٔ ۱۴۱: چرخ فلک از قضا یکی پیکان زد 74شمارهٔ ۱۴۲: در هند کمال جود موجود آمد 75شمارهٔ ۱۴۳: چون بنشینند و مطربان بنشانند 76شمارهٔ ۱۴۴: آن را که ز بخت دستیاری باشد 77شمارهٔ ۱۴۵: در عشق تو جانم انده ناب خورد 78شمارهٔ ۱۴۶: آنان که سر نشاط عالم دارند 79شمارهٔ ۱۴۷: خون در تن من که اصل نیروست نماند 80شمارهٔ ۱۴۸: تا خط چو دود تو دل از من بربود 81شمارهٔ ۱۴۹: آن بت که دل مرا فرا چنگ آورد 82شمارهٔ ۱۵۰: با من فلک از خشم همی دندان زد 83شمارهٔ ۱۵۱: ای شاه فلک متابع کام تو باد 84شمارهٔ ۱۵۲: در باغ هنر تخم وفا کاشت خرد 85شمارهٔ ۱۵۳: صالح تن من ز عشق دامن بفشاند 86شمارهٔ ۱۵۴: در محنت شو خوش و مکن نعمت یاد 87شمارهٔ ۱۵۵: دیدار تو از نعمت دو جهان خوشتر 88شمارهٔ ۱۵۶: یک بوسه زدم بر لب و بر چشم دگر 89شمارهٔ ۱۵۷: ز اول به میان ما به هنگام کنار 90شمارهٔ ۱۵۸: هر ابر که بنگرم غباری شده گیر 91شمارهٔ ۱۵۹: خورشید رخ تو تافت بر سایه عمر 92شمارهٔ ۱۶۰: تعریف مرا عشق تو ای ساده شکر 93شمارهٔ ۱۶۱: سلطان ملک است در دل سلطان نور 94شمارهٔ ۱۶۲: چاه ز نخ تو ای دلارام پسر 95شمارهٔ ۱۶۳: یک چشم تو گر تباه گشت ای دلبر 96شمارهٔ ۱۶۴: ای روی تو آفتاب و من نیلوفر 97شمارهٔ ۱۶۵: آمد به وداعم آن نگار دلبر 98شمارهٔ ۱۶۶: ز اندیشه هجران و ز نادیدن یار 99شمارهٔ ۱۶۷: در عشق تو همچو ابر می گریم زار 100شمارهٔ ۱۶۸: ای پیل سوار خسرو شیر شکار 101شمارهٔ ۱۶۹: پیوست فلک با من پیکار دگر 102شمارهٔ ۱۷۰: این ابر چراست روز وشب چشم تو تر 103شمارهٔ ۱۷۱: اکنون که شدی به بتکده عاشق زار 104شمارهٔ ۱۷۲: مشکین کله تو گر شبست ای دلدار 105شمارهٔ ۱۷۳: نا رفته هنوز بوی شیرت ز شکر 106شمارهٔ ۱۷۴: تا دیده ام آن روی چو خورشید انور 107شمارهٔ ۱۷۵: اندیشه مکن به کارها در بسیار 108شمارهٔ ۱۷۶: ای مهر تو چون چهار طبع اندر خور 109شمارهٔ ۱۷۷: اندک اثر آبله بر دو رخ یار 110شمارهٔ ۱۷۸: در زندان تا کرد مرا گردون پیر 111شمارهٔ ۱۷۹: سلطان ملک ای عزیز فرزند پدر 112شمارهٔ ۱۸۰: چون پیرهنت گرفته ام تنگ به بر 113شمارهٔ ۱۸۱: از سنگم یا ز چیستم جان پدر 114شمارهٔ ۱۸۲: بر مرگ تو چون نمویم ای جان پدر 115شمارهٔ ۱۸۳: می گویمت ای سعادت ای نیک پسر 116شمارهٔ ۱۸۴: در غور فلک تعبیه ای ساخت چو ابر 117شمارهٔ ۱۸۵: گویی که هوا به زیر گردست امروز 118شمارهٔ ۱۸۶: عشقت کشتم که غم درودم شب و روز 119شمارهٔ ۱۸۷: ای فقر بخاست روز بازار تو خیز 120شمارهٔ ۱۸۸: ای شاه علاء دولت ملک افروز 121شمارهٔ ۱۸۹: چرخ از دم کون برنمی گردد باز 122شمارهٔ ۱۹۰: خورشید رخا وصل تو جویم همه روز 123شمارهٔ ۱۹۱: ای سود و زیان عمر فرسوده بترس 124شمارهٔ ۱۹۲: ای یار چو صبر هیچ یاری مشناس 125شمارهٔ ۱۹۳: از بخشش دست من ز سیم و زر پرس 126شمارهٔ ۱۹۴: مسعود که بود سعد سلمان پدرش 127شمارهٔ ۱۹۵: مسعود که بود سعد سلمان پدرش 128شمارهٔ ۱۹۶: تا از من می جهی چو دود از آتش 129شمارهٔ ۱۹۷: معشوقه دلم به آتش انباشت چو شمع 130شمارهٔ ۱۹۸: آتش به سرم همی فرو ریزد عشق 131شمارهٔ ۱۹۹: ای چرخ مدور خسیس بی باک 132شمارهٔ ۲۰۰: گردون نکشد کمال مسعود ملک 133شمارهٔ ۲۰۱: من همت باز دارم و کبر پلنگ 134شمارهٔ ۲۰۲: من چون دل لاله ام تو چون رنگ به ر ...135شمارهٔ ۲۰۳: ای بدر شده من از غمان تو هلال 136شمارهٔ ۲۰۴: ای کلک ملک وصف تو گویم همه سال 137شمارهٔ ۲۰۵: عیبم که ز من زمانی ای مشکین خال 138شمارهٔ ۲۰۶: دل می ندهد که از تو بردارم دل 139شمارهٔ ۲۰۷: آن دل که نخواستت چه نامست آن دل 140شمارهٔ ۲۰۸: سرما چون شد ز دست صحرا شد گل 141شمارهٔ ۲۰۹: رویت بر من چنان که گل بر بلبل 142شمارهٔ ۲۱۰: نامد به کف آن زلف سمن مال به مال 143شمارهٔ ۲۱۱: بنگر که ز شاخ می چه گوید صلصل 144شمارهٔ ۲۱۲: چون روی بتان گشت به باغ اندر گل 145شمارهٔ ۲۱۳: خامش نشود همی ز غلغل بلبل 146شمارهٔ ۲۱۴: من ادهمم از خون دل ابرش گردم 147شمارهٔ ۲۱۵: در دولت شاه چون قوی شد رایم 148شمارهٔ ۲۱۶: غمهای تو از راندن خونها کارم 149شمارهٔ ۲۱۷: هر چند که این بند ز پای افکندم 150شمارهٔ ۲۱۸: من در عدم از جود تو موجود شدم 151شمارهٔ ۲۱۹: ای طبع بده ور ندهی بستانم 152شمارهٔ ۲۲۰: ای غمزه تو کشفته بنیاد دلم 153شمارهٔ ۲۲۱: ای طبع چو آتش از تو بس خوشنودم 154شمارهٔ ۲۲۲: گر من برم از مردم بد سازم برم 155شمارهٔ ۲۲۳: جان و دل و دین به وصلت ای مهر صنم 156شمارهٔ ۲۲۴: ای زرین نام لعبت سیم اندام 157شمارهٔ ۲۲۵: تن کوبم و سرپیچم و بر روی زنم 158شمارهٔ ۲۲۶: جان هر ساعت ز کار زاری دهدم 159شمارهٔ ۲۲۷: من دوش که از هجر تو در تاب شدم 160شمارهٔ ۲۲۸: تا کی غم یار و درد فرزند کشم 161شمارهٔ ۲۲۹: هر روز همی فلک به تیری زندم 162شمارهٔ ۲۳۰: گفتم که تو بی وفایی ای نامردم 163شمارهٔ ۲۳۱: ای فاخته دل چو من به رویت نگرم 164شمارهٔ ۲۳۲: بر بسته شد از بستن ماتم دستم 165شمارهٔ ۲۳۳: سروی خواهم ز چرخ داری زندم 166شمارهٔ ۲۳۴: همچون قلمم ز بیخ کندی به ستم 167شمارهٔ ۲۳۵: چون پیش دل از هجر تو هنگامه نهم 168شمارهٔ ۲۳۶: ای سرو سپاه خسرو ای ماه حشم 169شمارهٔ ۲۳۷: ای کرده مرا به عشق گمراه تمام 170شمارهٔ ۲۳۸: جستم از توبه بی زبانی جستم 171شمارهٔ ۲۳۹: شب زار به جای بستر آتش ریزم 172شمارهٔ ۲۴۰: گفتم کایندل به داغ نام تو کنم 173شمارهٔ ۲۴۱: ای چرخ ز هر گزند رنج تو کشم 174شمارهٔ ۲۴۲: وصف لب رنگین تو از دل جویم 175شمارهٔ ۲۴۳: چون از گل روی تو بهاری رسدم 176شمارهٔ ۲۴۴: تا چنگ به مهر آن دلارام زدم 177شمارهٔ ۲۴۵: بر آتش اگر بی تو نخفتم خفتم 178شمارهٔ ۲۴۶: کوهی که بر او بلا ببارند منم 179شمارهٔ ۲۴۷: امروز ز هر دوست گزندی دارم 180شمارهٔ ۲۴۸: از عشق تو در چشم خرد میل زدم 181شمارهٔ ۲۴۹: بونصر من ار عاشق ایام توام 182شمارهٔ ۲۵۰: گفتم شکرت به خلق کیهان گویم 183شمارهٔ ۲۵۱: جز در غم عشق تو سفر می نکنم 184شمارهٔ ۲۵۲: من به الم ای صنم گرفتار نیم 185شمارهٔ ۲۵۳: گر تیز به روی خوب تو درنگرم 186شمارهٔ ۲۵۴: هر یک چندی به قلعه ای آرندم 187شمارهٔ ۲۵۵: صالح دل اگر به جای جامه بدرم 188شمارهٔ ۲۵۶: بر روی تو مهربان و دلسوز منم 189شمارهٔ ۲۵۷: گنجی که ز پیش آن بجستند منم 190شمارهٔ ۲۵۸: نه از همه خلق حق گزاری دارم 191شمارهٔ ۲۵۹: گر حور بود بدان که نازش نکشم 192شمارهٔ ۲۶۰: از آتش دل همیشه اندر تابم 193شمارهٔ ۲۶۱: ای دشمن و دوست مر تو را یک عالم 194شمارهٔ ۲۶۲: هرگه که به پیراهن تو درنگرم 195شمارهٔ ۲۶۳: دلخسته چشم ناوک انداز توام 196شمارهٔ ۲۶۴: در خواب گه از دل به شب آتش بیزم 197شمارهٔ ۲۶۵: شب ز انده تو همی نیاید خوابم 198شمارهٔ ۲۶۶: دانم که ز چرخ بخش بیرون نکنم 199شمارهٔ ۲۶۷: من دوش که از هجر تو در تاب شدم 200شمارهٔ ۲۶۸: از بند رحم ببند مهد افتادم 201شمارهٔ ۲۶۹: شه پندارد که ما خردمندانیم 202شمارهٔ ۲۷۰: در آرزوی بوی گل نوروزم 203شمارهٔ ۲۷۱: لرزان ز بلا چو برگ داند یارم 204شمارهٔ ۲۷۲: تا روز همه شب از هوس بیدارم 205شمارهٔ ۲۷۳: بر دیده خیال دوست بنگاشته ام 206شمارهٔ ۲۷۴: امروز در این حبس من آن ممتحنم 207شمارهٔ ۲۷۵: از دل بدم آتشی برانگیخته ام 208شمارهٔ ۲۷۶: عمری بدو کف دو رخ نگارا خستم 209شمارهٔ ۲۷۷: گفتی خبرت کنم کسی بفرستم 210شمارهٔ ۲۷۸: آن مرد که در سخن جهانیست منم 211شمارهٔ ۲۷۹: هر جای که آتش نبردیست منم 212شمارهٔ ۲۸۰: هر جا که ز فضل پیشگاهی است منم 213شمارهٔ ۲۸۱: با ناله همی چو ابر بهمن گریم 214شمارهٔ ۲۸۲: از بلبل نالنده تر و زارترم 215شمارهٔ ۲۸۳: روزان و شبان در آن غم و تیمارم 216شمارهٔ ۲۸۴: ای جان جهان تا خبرت یافته ام 217شمارهٔ ۲۸۵: از خود به تو من بتا گمانها دارم 218شمارهٔ ۲۸۶: سیراب گلابی تو بر آتش خارم 219شمارهٔ ۲۸۷: از هر چه بگفته اند پندی دارم 220شمارهٔ ۲۸۸: من بستر برف و بالش یخ دارم 221شمارهٔ ۲۸۹: در تاریکی ز بس که می بنشینم 222شمارهٔ ۲۹۰: آنم که اگر به خلد جایی سازم 223شمارهٔ ۲۹۱: هر گه که تو را به رهگذاری بینم 224شمارهٔ ۲۹۲: دیده همه شب ز خواب خوش بردوزم 225شمارهٔ ۲۹۳: با خود گفتم که من عیال تو شدم 226شمارهٔ ۲۹۴: آنکو گوید هست قضا تیشه من 227شمارهٔ ۲۹۵: تا خسته دل مرا بریده ست ز تن 228شمارهٔ ۲۹۶: در سمجی چون توانم آرامیدن 229شمارهٔ ۲۹۷: هر شب که تو را نبینم ای شاخ سمن 230شمارهٔ ۲۹۸: چون گل ز غمت دریده ام پیراهن 231شمارهٔ ۲۹۹: سر کردمت ای نگار چون تو سر من 232شمارهٔ ۳۰۰: چنگم به چهار شاخ زد پیراهن 233شمارهٔ ۳۰۱: چون دانش بود مهربان دایه من 234شمارهٔ ۳۰۲: چشم و دهن آن صنم لاله رخان 235شمارهٔ ۳۰۳: با کس غم تو بیش نخواهم گفتم 236شمارهٔ ۳۰۴: این دیبه دو روی به کلک دو زبان 237شمارهٔ ۳۰۵: تا نسبت کرد اخوت شعر به من 238شمارهٔ ۳۰۶: آنکو دارد چو سیم و شر لب و تن 239شمارهٔ ۳۰۷: از چشم من ار سرشک بتوان رفتن 240شمارهٔ ۳۰۸: از کفر کشد زریر شیبانی کین 241شمارهٔ ۳۰۹: ای برتر من کرده هزاران احسان 242شمارهٔ ۳۱۰: در خدمت طاهر علی بارم جان 243شمارهٔ ۳۱۱: ایزد که همی کرد مرکب تن و جان 244شمارهٔ ۳۱۲: ای پای برنجن من ای بند گران 245شمارهٔ ۳۱۳: چون قمری زار زار می نالم من 246شمارهٔ ۳۱۴: ای شاه به بیشه عزم ناگاهان کن 247شمارهٔ ۳۱۵: زنده به تو مانده ام من ای جان جها ...248شمارهٔ ۳۱۶: انده چه خورم چراست اندر خوردن 249شمارهٔ ۳۱۷: صد بار به نیکی هنرم کرد ضمان 250شمارهٔ ۳۱۸: گر خسته شوم ز تیر پیکار تو من 251شمارهٔ ۳۱۹: نه روزم هیزم است و نه شب روغن 252شمارهٔ ۳۲۰: ای روز مرا جز شب دیجور مدان 253شمارهٔ ۳۲۱: کس را چو بنفشه سر فرو نارم من 254شمارهٔ ۳۲۲: از چنگ قضا همی چو نتوان جستن 255شمارهٔ ۳۲۳: گردنده چو روز نوبهاری با من 256شمارهٔ ۳۲۴: ای چون گل نوشکفته بر طرف چمن 257شمارهٔ ۳۲۵: چرخم چو بخواست کشت بی هیچ گمان 258شمارهٔ ۳۲۶: امروز منم تفته دل و رفته روان 259شمارهٔ ۳۲۷: بگشای چو گل به وعده راست دهن 260شمارهٔ ۳۲۸: مشک از سر زلفین تو بویم پس ازین 261شمارهٔ ۳۲۹: زاری و دعا کن به سحرگاه ای تن 262شمارهٔ ۳۳۰: دیدی که غلام داشتم چندان من 263شمارهٔ ۳۳۱: روزم تیره ست از آن رخ مهوش تو 264شمارهٔ ۳۳۲: دل بست شود چو سرفرازد با تو 265شمارهٔ ۳۳۳: آنی که بری دست نیازد با تو 266شمارهٔ ۳۳۴: هر جان که بود برتر از آن باشی تو 267شمارهٔ ۳۳۵: نورست ای ماه حسن سرمایه تو 268شمارهٔ ۳۳۶: ای نای تو را نقل و می روشن کو 269شمارهٔ ۳۳۷: ای شاه بترس از آنکه پرسند از تو 270شمارهٔ ۳۳۸: سلطان ملک اقبال عنان داد به تو 271شمارهٔ ۳۳۹: صالح پس ازین طرب نباید بی تو 272شمارهٔ ۳۴۰: ای شمع شدم به عشق پروانه تو 273شمارهٔ ۳۴۱: ای نای ندیده ام دلی شاد از تو 274شمارهٔ ۳۴۲: مادر که مرا بزاد زاد از پی تو 275شمارهٔ ۳۴۳: هرگز نرسد به لطف در مهر چو تو 276شمارهٔ ۳۴۴: خوردم همه زهر عشق تو شکر کو 277شمارهٔ ۳۴۵: روی و بر من تا بشدم از بر تو 278شمارهٔ ۳۴۶: از کوفتن پای تو و گشتن تو 279شمارهٔ ۳۴۷: با من به میان رسول باید با تو 280شمارهٔ ۳۴۸: ای ملک به دولت تو دارا گشته 281شمارهٔ ۳۴۹: آنی که ز فالها همه فال تو به 282شمارهٔ ۳۵۰: از هر جنسم چو شاه بگشادی راه 283شمارهٔ ۳۵۱: چندان داری ز حسن و خوبی مایه 284شمارهٔ ۳۵۲: هر چند که بر کوهم در شب ز اندوه 285شمارهٔ ۳۵۳: آمد بر من به چشمکان خواب زده 286شمارهٔ ۳۵۴: چون دولت تو جهان جوانست ای شاه 287شمارهٔ ۳۵۵: این خوشرویان که ایستادند همه 288شمارهٔ ۳۵۶: امروز منم چو ماری اندر سله ای 289شمارهٔ ۳۵۷: دانم که وفا ز دل برانداخته ای 290شمارهٔ ۳۵۸: ای ابر ز بحر تا هوایی شده ای 291شمارهٔ ۳۵۹: بر شعر مرا دلیست ای بار خدای 292شمارهٔ ۳۶۰: ای غم سختی تو ای دل از غم نرمی 293شمارهٔ ۳۶۱: روزی که چو باد پیش من برگذری 294شمارهٔ ۳۶۲: مفروق دو دیده ای و مقرون دلی 295شمارهٔ ۳۶۳: مرهم گفتم تو با دل ریش همی 296شمارهٔ ۳۶۴: دولت ز علاء دولت عالی رای 297شمارهٔ ۳۶۵: از شیرینی چون به سخن بنشینی 298شمارهٔ ۳۶۶: با هر تاری ساخته چون پود شوی 299شمارهٔ ۳۶۷: ای گل نه ز گل ز دل همی بر رویی 300شمارهٔ ۳۶۸: آخر نگذاردم فلک چون زاری 301شمارهٔ ۳۶۹: ای دولت هند را جمالی دادی 302شمارهٔ ۳۷۰: شوخی صنمی خوشی کشی خندانی 303شمارهٔ ۳۷۱: عشق آتشی افروخت که از بسیاری 304شمارهٔ ۳۷۲: ای بخت مرا سوخته خرمن کردی 305شمارهٔ ۳۷۳: در پیش گل وصال ما را بویی 306شمارهٔ ۳۷۴: گر چه کندت مساعدت روز بهی 307شمارهٔ ۳۷۵: فر ابدی و نعمت جاویدی 308شمارهٔ ۳۷۶: ای حورا زاده لعبت نوشادی 309شمارهٔ ۳۷۷: بنمودی مقنعی مهی ناگاهی 310شمارهٔ ۳۷۸: ای نای هوا بریدم از نای دمی 311شمارهٔ ۳۷۹: عشوه دهیم همی سرابی گویی 312شمارهٔ ۳۸۰: ای راوه اگر بهشت پیداست تویی 313شمارهٔ ۳۸۱: ای شاه عدو بندی و هم قلعه گشای 314شمارهٔ ۳۸۲: چون بلبل داریم برای رازی 315شمارهٔ ۳۸۳: امید به زندگانیم نیست بسی 316شمارهٔ ۳۸۴: مسعود چو دربند گرفتار شدی 317شمارهٔ ۳۸۵: نالنده تر از نایم در قلعه نای 318شمارهٔ ۳۸۶: ای شاه جهان ز ملک باقی شادی 319شمارهٔ ۳۸۷: بر شاهان جمله پادشاهی داری 320شمارهٔ ۳۸۸: آمد بر من خیال زیبا یاری 321شمارهٔ ۳۸۹: ای چرخ همه کار به پرگار زدی 322شمارهٔ ۳۹۰: از غنچه ناشکفته مستورتری 323شمارهٔ ۳۹۱: از بلبل بر سرو طربناک تری 324شمارهٔ ۳۹۲: ای قلعه نای مادر ملک تویی 325شمارهٔ ۳۹۳: ای تن تو به طبع بار بیمار کشی 326شمارهٔ ۳۹۴: چون موی شدم رنج هر بیدادی 327شمارهٔ ۳۹۵: ای تن چه تنی که تا شدی فرهنگی 328شمارهٔ ۳۹۶: چون دید که بر عزم سفر دارم رای 329شمارهٔ ۳۹۷: این چرخ بسی بدل کند نوها را

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ