به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مسعود سعد سلمان

مسعود سعد سلمانرباعی هاشمارهٔ ۷۳: بادام دو چشم تو دلم زار بخست

770عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

بادام دو چشم تو دلم زار بخست

پسته دهنت جراحتش زود ببست

ز آن بود مرا گله ازین شکرم هست

ای پسته تو شیرین بادام تو مست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۷۲: اشک من و رخسار تو همرنگ شده است 2شمارهٔ ۷۳: بادام دو چشم تو دلم زار بخست 3شمارهٔ ۷۴: گر شاه به من چو شیر دندان خایست 4شمارهٔ ۷۵: بر چرخ فتاده نور ایران ملکست 5شمارهٔ ۷۶: امروز جهان بهار از ایران ملکست 6شمارهٔ ۷۷: با من چو زمانه تیر در شست گرفت 7شمارهٔ ۷۸: آنی شاها که جز سخا کیش تو نیست 8شمارهٔ ۷۹: در بأس چو طاهر علی آهن نیست 9شمارهٔ ۸۰: تا بار غمت نهاده بر محمل ماست 10شمارهٔ ۸۱: هر جای که عشوه ایست پرورده توست 11شمارهٔ ۸۲: در شعر مرا نیک و بد چرخ یکی است 12شمارهٔ ۸۳: ای صدر جهان ناصر تو یزدان باد 13شمارهٔ ۸۴: آرام ز خویشتن جدا خواهم کرد 14شمارهٔ ۸۵: زین پس اگرم ضعیف تن خواهد بود 15شمارهٔ ۸۶: جان و دل و دین دست فراهم کردند 16شمارهٔ ۸۷: گیتی و فلک به کشتن من یارند 17شمارهٔ ۸۸: باز این تن مستمند زندانی شد 18شمارهٔ ۸۹: چون چرخ زهر چه بود درویشم کرد 19شمارهٔ ۹۰: در محنت شو خوش و مکن نعمت یاد 20شمارهٔ ۹۱: احسان خداوند به من بنده رسید 21شمارهٔ ۹۲: گر تو به سفر شدی نگارا شاید 22شمارهٔ ۹۳: از مال فلک برهنه چون شیرم کرد 23شمارهٔ ۹۴: چون بند تو بنده را همی پند بود 24شمارهٔ ۹۵: گر صبر کنم عمر همی باد شود 25شمارهٔ ۹۶: گر باد هوای کوی سرایت سپرد 26شمارهٔ ۹۷: تا این دل من تو را خریدار آمد 27شمارهٔ ۹۸: تا دل به هوای تو گرفتار آمد 28شمارهٔ ۹۹: سودای تو آتش دلم افزون کرد 29شمارهٔ ۱۰۰: کارم همه جز مهر تو دلجوی نبود 30شمارهٔ ۱۰۱: امید وصال چون مرا بفریبد 31شمارهٔ ۱۰۲: هر مرد که لاف زد شدش مردی باد 32شمارهٔ ۱۰۳: ای دیده کشد همی ز بی خوابی درد 33شمارهٔ ۱۰۴: مونس همه شب خیال دلجوی تو بود 34شمارهٔ ۱۰۵: از باغ طرب گشت گل وصل پدید 35شمارهٔ ۱۰۶: با من در مهر گرم چون آتش بود 36شمارهٔ ۱۰۷: چون باره فتح تو به میدان تازد 37شمارهٔ ۱۰۸: بر عارض نو مشک همی افزاید 38شمارهٔ ۱۰۹: آنی که ز کبر ما نپسندی مهد 39شمارهٔ ۱۱۰: در بند تو ای شاه ملکشه باید 40شمارهٔ ۱۱۱: دل بیش کشد رنج چو دلبر دو شود 41شمارهٔ ۱۱۲: دوشم چو شب از بنفشه رویی ننمود 42شمارهٔ ۱۱۳: چون غنچه رهی راز تو در دل دارد 43شمارهٔ ۱۱۴: گوشم ز تو نشنود بتا جز همه سرد 44شمارهٔ ۱۱۵: تیری که بزد چرخ مرا پنهان زد 45شمارهٔ ۱۱۶: ای شاه جهان جهان شد از داد تو شاد 46شمارهٔ ۱۱۷: ای شاه شبانگاه تو شبگیر شود 47شمارهٔ ۱۱۸: تا چرخ مرا به چنگ عشق تو سپرد 48شمارهٔ ۱۱۹: هنگام گل ار به باغ بلبل نبود 49شمارهٔ ۱۲۰: هر گه که فلک دل مرا ریش کند 50شمارهٔ ۱۲۱: گردون همه در بند گرانم دارد 51شمارهٔ ۱۲۲: شاها ملکا همه ثناگوی تواند 52شمارهٔ ۱۲۳: گردون شرف و جاه در انگشت تو دید 53شمارهٔ ۱۲۴: شاها ملکا جهان به فرمان تو باد 54شمارهٔ ۱۲۵: آنی که جهانی ز تو سامان گیرد 55شمارهٔ ۱۲۶: بورشد رشید کز فلک ماه آورد 56شمارهٔ ۱۲۷: آن کوه گذار آهوی دشت نورد 57شمارهٔ ۱۲۸: چون موج سیاه روی هامون گیرد 58شمارهٔ ۱۲۹: خاک از رخم ار برو نهم زرد شود 59شمارهٔ ۱۳۰: تا دعوت دولت تو در گوشم شد 60شمارهٔ ۱۳۱: اول گردون ز رنج در تابم کرد 61شمارهٔ ۱۳۲: بر هم زده بود عشقت اسباب خرد 62شمارهٔ ۱۳۳: من شاهم و شاعران سواران منند 63شمارهٔ ۱۳۴: گر زر گردی جفا عیار تو بود 64شمارهٔ ۱۳۵: چون در چشمم ز حسن تو زیبی زد 65شمارهٔ ۱۳۶: رویی که چو او چرخ فلک ننگارد 66شمارهٔ ۱۳۷: چون روی هوا دوش به قیر اندودند 67شمارهٔ ۱۳۸: گر خون نشود قوت جانم که دهد 68شمارهٔ ۱۳۹: اندر ریشم همه خسک پاک برید 69شمارهٔ ۱۴۰: ترسم ما را ستارگان چشم کنند 70شمارهٔ ۱۴۱: چرخ فلک از قضا یکی پیکان زد 71شمارهٔ ۱۴۲: در هند کمال جود موجود آمد 72شمارهٔ ۱۴۳: چون بنشینند و مطربان بنشانند 73شمارهٔ ۱۴۴: آن را که ز بخت دستیاری باشد 74شمارهٔ ۱۴۵: در عشق تو جانم انده ناب خورد 75شمارهٔ ۱۴۶: آنان که سر نشاط عالم دارند 76شمارهٔ ۱۴۷: خون در تن من که اصل نیروست نماند 77شمارهٔ ۱۴۸: تا خط چو دود تو دل از من بربود 78شمارهٔ ۱۴۹: آن بت که دل مرا فرا چنگ آورد 79شمارهٔ ۱۵۰: با من فلک از خشم همی دندان زد 80شمارهٔ ۱۵۱: ای شاه فلک متابع کام تو باد 81شمارهٔ ۱۵۲: در باغ هنر تخم وفا کاشت خرد 82شمارهٔ ۱۵۳: صالح تن من ز عشق دامن بفشاند 83شمارهٔ ۱۵۴: در محنت شو خوش و مکن نعمت یاد 84شمارهٔ ۱۵۵: دیدار تو از نعمت دو جهان خوشتر 85شمارهٔ ۱۵۶: یک بوسه زدم بر لب و بر چشم دگر 86شمارهٔ ۱۵۷: ز اول به میان ما به هنگام کنار 87شمارهٔ ۱۵۸: هر ابر که بنگرم غباری شده گیر 88شمارهٔ ۱۵۹: خورشید رخ تو تافت بر سایه عمر 89شمارهٔ ۱۶۰: تعریف مرا عشق تو ای ساده شکر 90شمارهٔ ۱۶۱: سلطان ملک است در دل سلطان نور 91شمارهٔ ۱۶۲: چاه ز نخ تو ای دلارام پسر 92شمارهٔ ۱۶۳: یک چشم تو گر تباه گشت ای دلبر 93شمارهٔ ۱۶۴: ای روی تو آفتاب و من نیلوفر 94شمارهٔ ۱۶۵: آمد به وداعم آن نگار دلبر 95شمارهٔ ۱۶۶: ز اندیشه هجران و ز نادیدن یار 96شمارهٔ ۱۶۷: در عشق تو همچو ابر می گریم زار 97شمارهٔ ۱۶۸: ای پیل سوار خسرو شیر شکار 98شمارهٔ ۱۶۹: پیوست فلک با من پیکار دگر 99شمارهٔ ۱۷۰: این ابر چراست روز وشب چشم تو تر 100شمارهٔ ۱۷۱: اکنون که شدی به بتکده عاشق زار 101شمارهٔ ۱۷۲: مشکین کله تو گر شبست ای دلدار 102شمارهٔ ۱۷۳: نا رفته هنوز بوی شیرت ز شکر 103شمارهٔ ۱۷۴: تا دیده ام آن روی چو خورشید انور 104شمارهٔ ۱۷۵: اندیشه مکن به کارها در بسیار 105شمارهٔ ۱۷۶: ای مهر تو چون چهار طبع اندر خور 106شمارهٔ ۱۷۷: اندک اثر آبله بر دو رخ یار 107شمارهٔ ۱۷۸: در زندان تا کرد مرا گردون پیر 108شمارهٔ ۱۷۹: سلطان ملک ای عزیز فرزند پدر 109شمارهٔ ۱۸۰: چون پیرهنت گرفته ام تنگ به بر 110شمارهٔ ۱۸۱: از سنگم یا ز چیستم جان پدر 111شمارهٔ ۱۸۲: بر مرگ تو چون نمویم ای جان پدر 112شمارهٔ ۱۸۳: می گویمت ای سعادت ای نیک پسر 113شمارهٔ ۱۸۴: در غور فلک تعبیه ای ساخت چو ابر 114شمارهٔ ۱۸۵: گویی که هوا به زیر گردست امروز 115شمارهٔ ۱۸۶: عشقت کشتم که غم درودم شب و روز 116شمارهٔ ۱۸۷: ای فقر بخاست روز بازار تو خیز 117شمارهٔ ۱۸۸: ای شاه علاء دولت ملک افروز 118شمارهٔ ۱۸۹: چرخ از دم کون برنمی گردد باز 119شمارهٔ ۱۹۰: خورشید رخا وصل تو جویم همه روز 120شمارهٔ ۱۹۱: ای سود و زیان عمر فرسوده بترس 121شمارهٔ ۱۹۲: ای یار چو صبر هیچ یاری مشناس 122شمارهٔ ۱۹۳: از بخشش دست من ز سیم و زر پرس 123شمارهٔ ۱۹۴: مسعود که بود سعد سلمان پدرش 124شمارهٔ ۱۹۵: مسعود که بود سعد سلمان پدرش 125شمارهٔ ۱۹۶: تا از من می جهی چو دود از آتش 126شمارهٔ ۱۹۷: معشوقه دلم به آتش انباشت چو شمع 127شمارهٔ ۱۹۸: آتش به سرم همی فرو ریزد عشق 128شمارهٔ ۱۹۹: ای چرخ مدور خسیس بی باک 129شمارهٔ ۲۰۰: گردون نکشد کمال مسعود ملک 130شمارهٔ ۲۰۱: من همت باز دارم و کبر پلنگ 131شمارهٔ ۲۰۲: من چون دل لاله ام تو چون رنگ به ر ...132شمارهٔ ۲۰۳: ای بدر شده من از غمان تو هلال 133شمارهٔ ۲۰۴: ای کلک ملک وصف تو گویم همه سال 134شمارهٔ ۲۰۵: عیبم که ز من زمانی ای مشکین خال 135شمارهٔ ۲۰۶: دل می ندهد که از تو بردارم دل 136شمارهٔ ۲۰۷: آن دل که نخواستت چه نامست آن دل 137شمارهٔ ۲۰۸: سرما چون شد ز دست صحرا شد گل 138شمارهٔ ۲۰۹: رویت بر من چنان که گل بر بلبل 139شمارهٔ ۲۱۰: نامد به کف آن زلف سمن مال به مال 140شمارهٔ ۲۱۱: بنگر که ز شاخ می چه گوید صلصل 141شمارهٔ ۲۱۲: چون روی بتان گشت به باغ اندر گل 142شمارهٔ ۲۱۳: خامش نشود همی ز غلغل بلبل 143شمارهٔ ۲۱۴: من ادهمم از خون دل ابرش گردم 144شمارهٔ ۲۱۵: در دولت شاه چون قوی شد رایم 145شمارهٔ ۲۱۶: غمهای تو از راندن خونها کارم 146شمارهٔ ۲۱۷: هر چند که این بند ز پای افکندم 147شمارهٔ ۲۱۸: من در عدم از جود تو موجود شدم 148شمارهٔ ۲۱۹: ای طبع بده ور ندهی بستانم 149شمارهٔ ۲۲۰: ای غمزه تو کشفته بنیاد دلم 150شمارهٔ ۲۲۱: ای طبع چو آتش از تو بس خوشنودم 151شمارهٔ ۲۲۲: گر من برم از مردم بد سازم برم 152شمارهٔ ۲۲۳: جان و دل و دین به وصلت ای مهر صنم 153شمارهٔ ۲۲۴: ای زرین نام لعبت سیم اندام 154شمارهٔ ۲۲۵: تن کوبم و سرپیچم و بر روی زنم 155شمارهٔ ۲۲۶: جان هر ساعت ز کار زاری دهدم 156شمارهٔ ۲۲۷: من دوش که از هجر تو در تاب شدم 157شمارهٔ ۲۲۸: تا کی غم یار و درد فرزند کشم 158شمارهٔ ۲۲۹: هر روز همی فلک به تیری زندم 159شمارهٔ ۲۳۰: گفتم که تو بی وفایی ای نامردم 160شمارهٔ ۲۳۱: ای فاخته دل چو من به رویت نگرم 161شمارهٔ ۲۳۲: بر بسته شد از بستن ماتم دستم 162شمارهٔ ۲۳۳: سروی خواهم ز چرخ داری زندم 163شمارهٔ ۲۳۴: همچون قلمم ز بیخ کندی به ستم 164شمارهٔ ۲۳۵: چون پیش دل از هجر تو هنگامه نهم 165شمارهٔ ۲۳۶: ای سرو سپاه خسرو ای ماه حشم 166شمارهٔ ۲۳۷: ای کرده مرا به عشق گمراه تمام 167شمارهٔ ۲۳۸: جستم از توبه بی زبانی جستم 168شمارهٔ ۲۳۹: شب زار به جای بستر آتش ریزم 169شمارهٔ ۲۴۰: گفتم کایندل به داغ نام تو کنم 170شمارهٔ ۲۴۱: ای چرخ ز هر گزند رنج تو کشم 171شمارهٔ ۲۴۲: وصف لب رنگین تو از دل جویم 172شمارهٔ ۲۴۳: چون از گل روی تو بهاری رسدم 173شمارهٔ ۲۴۴: تا چنگ به مهر آن دلارام زدم 174شمارهٔ ۲۴۵: بر آتش اگر بی تو نخفتم خفتم 175شمارهٔ ۲۴۶: کوهی که بر او بلا ببارند منم 176شمارهٔ ۲۴۷: امروز ز هر دوست گزندی دارم 177شمارهٔ ۲۴۸: از عشق تو در چشم خرد میل زدم 178شمارهٔ ۲۴۹: بونصر من ار عاشق ایام توام 179شمارهٔ ۲۵۰: گفتم شکرت به خلق کیهان گویم 180شمارهٔ ۲۵۱: جز در غم عشق تو سفر می نکنم 181شمارهٔ ۲۵۲: من به الم ای صنم گرفتار نیم 182شمارهٔ ۲۵۳: گر تیز به روی خوب تو درنگرم 183شمارهٔ ۲۵۴: هر یک چندی به قلعه ای آرندم 184شمارهٔ ۲۵۵: صالح دل اگر به جای جامه بدرم 185شمارهٔ ۲۵۶: بر روی تو مهربان و دلسوز منم 186شمارهٔ ۲۵۷: گنجی که ز پیش آن بجستند منم 187شمارهٔ ۲۵۸: نه از همه خلق حق گزاری دارم 188شمارهٔ ۲۵۹: گر حور بود بدان که نازش نکشم 189شمارهٔ ۲۶۰: از آتش دل همیشه اندر تابم 190شمارهٔ ۲۶۱: ای دشمن و دوست مر تو را یک عالم 191شمارهٔ ۲۶۲: هرگه که به پیراهن تو درنگرم 192شمارهٔ ۲۶۳: دلخسته چشم ناوک انداز توام 193شمارهٔ ۲۶۴: در خواب گه از دل به شب آتش بیزم 194شمارهٔ ۲۶۵: شب ز انده تو همی نیاید خوابم 195شمارهٔ ۲۶۶: دانم که ز چرخ بخش بیرون نکنم 196شمارهٔ ۲۶۷: من دوش که از هجر تو در تاب شدم 197شمارهٔ ۲۶۸: از بند رحم ببند مهد افتادم 198شمارهٔ ۲۶۹: شه پندارد که ما خردمندانیم 199شمارهٔ ۲۷۰: در آرزوی بوی گل نوروزم 200شمارهٔ ۲۷۱: لرزان ز بلا چو برگ داند یارم 201شمارهٔ ۲۷۲: تا روز همه شب از هوس بیدارم 202شمارهٔ ۲۷۳: بر دیده خیال دوست بنگاشته ام 203شمارهٔ ۲۷۴: امروز در این حبس من آن ممتحنم 204شمارهٔ ۲۷۵: از دل بدم آتشی برانگیخته ام 205شمارهٔ ۲۷۶: عمری بدو کف دو رخ نگارا خستم 206شمارهٔ ۲۷۷: گفتی خبرت کنم کسی بفرستم 207شمارهٔ ۲۷۸: آن مرد که در سخن جهانیست منم 208شمارهٔ ۲۷۹: هر جای که آتش نبردیست منم 209شمارهٔ ۲۸۰: هر جا که ز فضل پیشگاهی است منم 210شمارهٔ ۲۸۱: با ناله همی چو ابر بهمن گریم 211شمارهٔ ۲۸۲: از بلبل نالنده تر و زارترم 212شمارهٔ ۲۸۳: روزان و شبان در آن غم و تیمارم 213شمارهٔ ۲۸۴: ای جان جهان تا خبرت یافته ام 214شمارهٔ ۲۸۵: از خود به تو من بتا گمانها دارم 215شمارهٔ ۲۸۶: سیراب گلابی تو بر آتش خارم 216شمارهٔ ۲۸۷: از هر چه بگفته اند پندی دارم 217شمارهٔ ۲۸۸: من بستر برف و بالش یخ دارم 218شمارهٔ ۲۸۹: در تاریکی ز بس که می بنشینم 219شمارهٔ ۲۹۰: آنم که اگر به خلد جایی سازم 220شمارهٔ ۲۹۱: هر گه که تو را به رهگذاری بینم 221شمارهٔ ۲۹۲: دیده همه شب ز خواب خوش بردوزم 222شمارهٔ ۲۹۳: با خود گفتم که من عیال تو شدم 223شمارهٔ ۲۹۴: آنکو گوید هست قضا تیشه من 224شمارهٔ ۲۹۵: تا خسته دل مرا بریده ست ز تن 225شمارهٔ ۲۹۶: در سمجی چون توانم آرامیدن 226شمارهٔ ۲۹۷: هر شب که تو را نبینم ای شاخ سمن 227شمارهٔ ۲۹۸: چون گل ز غمت دریده ام پیراهن 228شمارهٔ ۲۹۹: سر کردمت ای نگار چون تو سر من 229شمارهٔ ۳۰۰: چنگم به چهار شاخ زد پیراهن 230شمارهٔ ۳۰۱: چون دانش بود مهربان دایه من 231شمارهٔ ۳۰۲: چشم و دهن آن صنم لاله رخان 232شمارهٔ ۳۰۳: با کس غم تو بیش نخواهم گفتم 233شمارهٔ ۳۰۴: این دیبه دو روی به کلک دو زبان 234شمارهٔ ۳۰۵: تا نسبت کرد اخوت شعر به من 235شمارهٔ ۳۰۶: آنکو دارد چو سیم و شر لب و تن 236شمارهٔ ۳۰۷: از چشم من ار سرشک بتوان رفتن 237شمارهٔ ۳۰۸: از کفر کشد زریر شیبانی کین 238شمارهٔ ۳۰۹: ای برتر من کرده هزاران احسان 239شمارهٔ ۳۱۰: در خدمت طاهر علی بارم جان 240شمارهٔ ۳۱۱: ایزد که همی کرد مرکب تن و جان 241شمارهٔ ۳۱۲: ای پای برنجن من ای بند گران 242شمارهٔ ۳۱۳: چون قمری زار زار می نالم من 243شمارهٔ ۳۱۴: ای شاه به بیشه عزم ناگاهان کن 244شمارهٔ ۳۱۵: زنده به تو مانده ام من ای جان جها ...245شمارهٔ ۳۱۶: انده چه خورم چراست اندر خوردن 246شمارهٔ ۳۱۷: صد بار به نیکی هنرم کرد ضمان 247شمارهٔ ۳۱۸: گر خسته شوم ز تیر پیکار تو من 248شمارهٔ ۳۱۹: نه روزم هیزم است و نه شب روغن 249شمارهٔ ۳۲۰: ای روز مرا جز شب دیجور مدان 250شمارهٔ ۳۲۱: کس را چو بنفشه سر فرو نارم من 251شمارهٔ ۳۲۲: از چنگ قضا همی چو نتوان جستن 252شمارهٔ ۳۲۳: گردنده چو روز نوبهاری با من 253شمارهٔ ۳۲۴: ای چون گل نوشکفته بر طرف چمن 254شمارهٔ ۳۲۵: چرخم چو بخواست کشت بی هیچ گمان 255شمارهٔ ۳۲۶: امروز منم تفته دل و رفته روان 256شمارهٔ ۳۲۷: بگشای چو گل به وعده راست دهن 257شمارهٔ ۳۲۸: مشک از سر زلفین تو بویم پس ازین 258شمارهٔ ۳۲۹: زاری و دعا کن به سحرگاه ای تن 259شمارهٔ ۳۳۰: دیدی که غلام داشتم چندان من 260شمارهٔ ۳۳۱: روزم تیره ست از آن رخ مهوش تو 261شمارهٔ ۳۳۲: دل بست شود چو سرفرازد با تو 262شمارهٔ ۳۳۳: آنی که بری دست نیازد با تو 263شمارهٔ ۳۳۴: هر جان که بود برتر از آن باشی تو 264شمارهٔ ۳۳۵: نورست ای ماه حسن سرمایه تو 265شمارهٔ ۳۳۶: ای نای تو را نقل و می روشن کو 266شمارهٔ ۳۳۷: ای شاه بترس از آنکه پرسند از تو 267شمارهٔ ۳۳۸: سلطان ملک اقبال عنان داد به تو 268شمارهٔ ۳۳۹: صالح پس ازین طرب نباید بی تو 269شمارهٔ ۳۴۰: ای شمع شدم به عشق پروانه تو 270شمارهٔ ۳۴۱: ای نای ندیده ام دلی شاد از تو 271شمارهٔ ۳۴۲: مادر که مرا بزاد زاد از پی تو 272شمارهٔ ۳۴۳: هرگز نرسد به لطف در مهر چو تو 273شمارهٔ ۳۴۴: خوردم همه زهر عشق تو شکر کو 274شمارهٔ ۳۴۵: روی و بر من تا بشدم از بر تو 275شمارهٔ ۳۴۶: از کوفتن پای تو و گشتن تو 276شمارهٔ ۳۴۷: با من به میان رسول باید با تو 277شمارهٔ ۳۴۸: ای ملک به دولت تو دارا گشته 278شمارهٔ ۳۴۹: آنی که ز فالها همه فال تو به 279شمارهٔ ۳۵۰: از هر جنسم چو شاه بگشادی راه 280شمارهٔ ۳۵۱: چندان داری ز حسن و خوبی مایه 281شمارهٔ ۳۵۲: هر چند که بر کوهم در شب ز اندوه 282شمارهٔ ۳۵۳: آمد بر من به چشمکان خواب زده 283شمارهٔ ۳۵۴: چون دولت تو جهان جوانست ای شاه 284شمارهٔ ۳۵۵: این خوشرویان که ایستادند همه 285شمارهٔ ۳۵۶: امروز منم چو ماری اندر سله ای 286شمارهٔ ۳۵۷: دانم که وفا ز دل برانداخته ای 287شمارهٔ ۳۵۸: ای ابر ز بحر تا هوایی شده ای 288شمارهٔ ۳۵۹: بر شعر مرا دلیست ای بار خدای 289شمارهٔ ۳۶۰: ای غم سختی تو ای دل از غم نرمی 290شمارهٔ ۳۶۱: روزی که چو باد پیش من برگذری 291شمارهٔ ۳۶۲: مفروق دو دیده ای و مقرون دلی 292شمارهٔ ۳۶۳: مرهم گفتم تو با دل ریش همی 293شمارهٔ ۳۶۴: دولت ز علاء دولت عالی رای 294شمارهٔ ۳۶۵: از شیرینی چون به سخن بنشینی 295شمارهٔ ۳۶۶: با هر تاری ساخته چون پود شوی 296شمارهٔ ۳۶۷: ای گل نه ز گل ز دل همی بر رویی 297شمارهٔ ۳۶۸: آخر نگذاردم فلک چون زاری 298شمارهٔ ۳۶۹: ای دولت هند را جمالی دادی 299شمارهٔ ۳۷۰: شوخی صنمی خوشی کشی خندانی 300شمارهٔ ۳۷۱: عشق آتشی افروخت که از بسیاری 301شمارهٔ ۳۷۲: ای بخت مرا سوخته خرمن کردی 302شمارهٔ ۳۷۳: در پیش گل وصال ما را بویی 303شمارهٔ ۳۷۴: گر چه کندت مساعدت روز بهی 304شمارهٔ ۳۷۵: فر ابدی و نعمت جاویدی 305شمارهٔ ۳۷۶: ای حورا زاده لعبت نوشادی 306شمارهٔ ۳۷۷: بنمودی مقنعی مهی ناگاهی 307شمارهٔ ۳۷۸: ای نای هوا بریدم از نای دمی 308شمارهٔ ۳۷۹: عشوه دهیم همی سرابی گویی 309شمارهٔ ۳۸۰: ای راوه اگر بهشت پیداست تویی 310شمارهٔ ۳۸۱: ای شاه عدو بندی و هم قلعه گشای 311شمارهٔ ۳۸۲: چون بلبل داریم برای رازی 312شمارهٔ ۳۸۳: امید به زندگانیم نیست بسی 313شمارهٔ ۳۸۴: مسعود چو دربند گرفتار شدی 314شمارهٔ ۳۸۵: نالنده تر از نایم در قلعه نای 315شمارهٔ ۳۸۶: ای شاه جهان ز ملک باقی شادی 316شمارهٔ ۳۸۷: بر شاهان جمله پادشاهی داری 317شمارهٔ ۳۸۸: آمد بر من خیال زیبا یاری 318شمارهٔ ۳۸۹: ای چرخ همه کار به پرگار زدی 319شمارهٔ ۳۹۰: از غنچه ناشکفته مستورتری 320شمارهٔ ۳۹۱: از بلبل بر سرو طربناک تری 321شمارهٔ ۳۹۲: ای قلعه نای مادر ملک تویی 322شمارهٔ ۳۹۳: ای تن تو به طبع بار بیمار کشی 323شمارهٔ ۳۹۴: چون موی شدم رنج هر بیدادی 324شمارهٔ ۳۹۵: ای تن چه تنی که تا شدی فرهنگی 325شمارهٔ ۳۹۶: چون دید که بر عزم سفر دارم رای 326شمارهٔ ۳۹۷: این چرخ بسی بدل کند نوها را

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ