به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مسعود سعد سلمان

مسعود سعد سلمانرباعی هاشمارهٔ ۲۴۷: امروز ز هر دوست گزندی دارم

980عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

امروز ز هر دوست گزندی دارم

واندر هر کنج دردمندی دارم

در هر نفسی ز چرخ پندی دارم

در پای کسان چو پیل بندی دارم

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲۴۶: کوهی که بر او بلا ببارند منم 2شمارهٔ ۲۴۷: امروز ز هر دوست گزندی دارم 3شمارهٔ ۲۴۸: از عشق تو در چشم خرد میل زدم 4شمارهٔ ۲۴۹: بونصر من ار عاشق ایام توام 5شمارهٔ ۲۵۰: گفتم شکرت به خلق کیهان گویم 6شمارهٔ ۲۵۱: جز در غم عشق تو سفر می نکنم 7شمارهٔ ۲۵۲: من به الم ای صنم گرفتار نیم 8شمارهٔ ۲۵۳: گر تیز به روی خوب تو درنگرم 9شمارهٔ ۲۵۴: هر یک چندی به قلعه ای آرندم 10شمارهٔ ۲۵۵: صالح دل اگر به جای جامه بدرم 11شمارهٔ ۲۵۶: بر روی تو مهربان و دلسوز منم 12شمارهٔ ۲۵۷: گنجی که ز پیش آن بجستند منم 13شمارهٔ ۲۵۸: نه از همه خلق حق گزاری دارم 14شمارهٔ ۲۵۹: گر حور بود بدان که نازش نکشم 15شمارهٔ ۲۶۰: از آتش دل همیشه اندر تابم 16شمارهٔ ۲۶۱: ای دشمن و دوست مر تو را یک عالم 17شمارهٔ ۲۶۲: هرگه که به پیراهن تو درنگرم 18شمارهٔ ۲۶۳: دلخسته چشم ناوک انداز توام 19شمارهٔ ۲۶۴: در خواب گه از دل به شب آتش بیزم 20شمارهٔ ۲۶۵: شب ز انده تو همی نیاید خوابم 21شمارهٔ ۲۶۶: دانم که ز چرخ بخش بیرون نکنم 22شمارهٔ ۲۶۷: من دوش که از هجر تو در تاب شدم 23شمارهٔ ۲۶۸: از بند رحم ببند مهد افتادم 24شمارهٔ ۲۶۹: شه پندارد که ما خردمندانیم 25شمارهٔ ۲۷۰: در آرزوی بوی گل نوروزم 26شمارهٔ ۲۷۱: لرزان ز بلا چو برگ داند یارم 27شمارهٔ ۲۷۲: تا روز همه شب از هوس بیدارم 28شمارهٔ ۲۷۳: بر دیده خیال دوست بنگاشته ام 29شمارهٔ ۲۷۴: امروز در این حبس من آن ممتحنم 30شمارهٔ ۲۷۵: از دل بدم آتشی برانگیخته ام 31شمارهٔ ۲۷۶: عمری بدو کف دو رخ نگارا خستم 32شمارهٔ ۲۷۷: گفتی خبرت کنم کسی بفرستم 33شمارهٔ ۲۷۸: آن مرد که در سخن جهانیست منم 34شمارهٔ ۲۷۹: هر جای که آتش نبردیست منم 35شمارهٔ ۲۸۰: هر جا که ز فضل پیشگاهی است منم 36شمارهٔ ۲۸۱: با ناله همی چو ابر بهمن گریم 37شمارهٔ ۲۸۲: از بلبل نالنده تر و زارترم 38شمارهٔ ۲۸۳: روزان و شبان در آن غم و تیمارم 39شمارهٔ ۲۸۴: ای جان جهان تا خبرت یافته ام 40شمارهٔ ۲۸۵: از خود به تو من بتا گمانها دارم 41شمارهٔ ۲۸۶: سیراب گلابی تو بر آتش خارم 42شمارهٔ ۲۸۷: از هر چه بگفته اند پندی دارم 43شمارهٔ ۲۸۸: من بستر برف و بالش یخ دارم 44شمارهٔ ۲۸۹: در تاریکی ز بس که می بنشینم 45شمارهٔ ۲۹۰: آنم که اگر به خلد جایی سازم 46شمارهٔ ۲۹۱: هر گه که تو را به رهگذاری بینم 47شمارهٔ ۲۹۲: دیده همه شب ز خواب خوش بردوزم 48شمارهٔ ۲۹۳: با خود گفتم که من عیال تو شدم 49شمارهٔ ۲۹۴: آنکو گوید هست قضا تیشه من 50شمارهٔ ۲۹۵: تا خسته دل مرا بریده ست ز تن 51شمارهٔ ۲۹۶: در سمجی چون توانم آرامیدن 52شمارهٔ ۲۹۷: هر شب که تو را نبینم ای شاخ سمن 53شمارهٔ ۲۹۸: چون گل ز غمت دریده ام پیراهن 54شمارهٔ ۲۹۹: سر کردمت ای نگار چون تو سر من 55شمارهٔ ۳۰۰: چنگم به چهار شاخ زد پیراهن 56شمارهٔ ۳۰۱: چون دانش بود مهربان دایه من 57شمارهٔ ۳۰۲: چشم و دهن آن صنم لاله رخان 58شمارهٔ ۳۰۳: با کس غم تو بیش نخواهم گفتم 59شمارهٔ ۳۰۴: این دیبه دو روی به کلک دو زبان 60شمارهٔ ۳۰۵: تا نسبت کرد اخوت شعر به من 61شمارهٔ ۳۰۶: آنکو دارد چو سیم و شر لب و تن 62شمارهٔ ۳۰۷: از چشم من ار سرشک بتوان رفتن 63شمارهٔ ۳۰۸: از کفر کشد زریر شیبانی کین 64شمارهٔ ۳۰۹: ای برتر من کرده هزاران احسان 65شمارهٔ ۳۱۰: در خدمت طاهر علی بارم جان 66شمارهٔ ۳۱۱: ایزد که همی کرد مرکب تن و جان 67شمارهٔ ۳۱۲: ای پای برنجن من ای بند گران 68شمارهٔ ۳۱۳: چون قمری زار زار می نالم من 69شمارهٔ ۳۱۴: ای شاه به بیشه عزم ناگاهان کن 70شمارهٔ ۳۱۵: زنده به تو مانده ام من ای جان جها ...71شمارهٔ ۳۱۶: انده چه خورم چراست اندر خوردن 72شمارهٔ ۳۱۷: صد بار به نیکی هنرم کرد ضمان 73شمارهٔ ۳۱۸: گر خسته شوم ز تیر پیکار تو من 74شمارهٔ ۳۱۹: نه روزم هیزم است و نه شب روغن 75شمارهٔ ۳۲۰: ای روز مرا جز شب دیجور مدان 76شمارهٔ ۳۲۱: کس را چو بنفشه سر فرو نارم من 77شمارهٔ ۳۲۲: از چنگ قضا همی چو نتوان جستن 78شمارهٔ ۳۲۳: گردنده چو روز نوبهاری با من 79شمارهٔ ۳۲۴: ای چون گل نوشکفته بر طرف چمن 80شمارهٔ ۳۲۵: چرخم چو بخواست کشت بی هیچ گمان 81شمارهٔ ۳۲۶: امروز منم تفته دل و رفته روان 82شمارهٔ ۳۲۷: بگشای چو گل به وعده راست دهن 83شمارهٔ ۳۲۸: مشک از سر زلفین تو بویم پس ازین 84شمارهٔ ۳۲۹: زاری و دعا کن به سحرگاه ای تن 85شمارهٔ ۳۳۰: دیدی که غلام داشتم چندان من 86شمارهٔ ۳۳۱: روزم تیره ست از آن رخ مهوش تو 87شمارهٔ ۳۳۲: دل بست شود چو سرفرازد با تو 88شمارهٔ ۳۳۳: آنی که بری دست نیازد با تو 89شمارهٔ ۳۳۴: هر جان که بود برتر از آن باشی تو 90شمارهٔ ۳۳۵: نورست ای ماه حسن سرمایه تو 91شمارهٔ ۳۳۶: ای نای تو را نقل و می روشن کو 92شمارهٔ ۳۳۷: ای شاه بترس از آنکه پرسند از تو 93شمارهٔ ۳۳۸: سلطان ملک اقبال عنان داد به تو 94شمارهٔ ۳۳۹: صالح پس ازین طرب نباید بی تو 95شمارهٔ ۳۴۰: ای شمع شدم به عشق پروانه تو 96شمارهٔ ۳۴۱: ای نای ندیده ام دلی شاد از تو 97شمارهٔ ۳۴۲: مادر که مرا بزاد زاد از پی تو 98شمارهٔ ۳۴۳: هرگز نرسد به لطف در مهر چو تو 99شمارهٔ ۳۴۴: خوردم همه زهر عشق تو شکر کو 100شمارهٔ ۳۴۵: روی و بر من تا بشدم از بر تو 101شمارهٔ ۳۴۶: از کوفتن پای تو و گشتن تو 102شمارهٔ ۳۴۷: با من به میان رسول باید با تو 103شمارهٔ ۳۴۸: ای ملک به دولت تو دارا گشته 104شمارهٔ ۳۴۹: آنی که ز فالها همه فال تو به 105شمارهٔ ۳۵۰: از هر جنسم چو شاه بگشادی راه 106شمارهٔ ۳۵۱: چندان داری ز حسن و خوبی مایه 107شمارهٔ ۳۵۲: هر چند که بر کوهم در شب ز اندوه 108شمارهٔ ۳۵۳: آمد بر من به چشمکان خواب زده 109شمارهٔ ۳۵۴: چون دولت تو جهان جوانست ای شاه 110شمارهٔ ۳۵۵: این خوشرویان که ایستادند همه 111شمارهٔ ۳۵۶: امروز منم چو ماری اندر سله ای 112شمارهٔ ۳۵۷: دانم که وفا ز دل برانداخته ای 113شمارهٔ ۳۵۸: ای ابر ز بحر تا هوایی شده ای 114شمارهٔ ۳۵۹: بر شعر مرا دلیست ای بار خدای 115شمارهٔ ۳۶۰: ای غم سختی تو ای دل از غم نرمی 116شمارهٔ ۳۶۱: روزی که چو باد پیش من برگذری 117شمارهٔ ۳۶۲: مفروق دو دیده ای و مقرون دلی 118شمارهٔ ۳۶۳: مرهم گفتم تو با دل ریش همی 119شمارهٔ ۳۶۴: دولت ز علاء دولت عالی رای 120شمارهٔ ۳۶۵: از شیرینی چون به سخن بنشینی 121شمارهٔ ۳۶۶: با هر تاری ساخته چون پود شوی 122شمارهٔ ۳۶۷: ای گل نه ز گل ز دل همی بر رویی 123شمارهٔ ۳۶۸: آخر نگذاردم فلک چون زاری 124شمارهٔ ۳۶۹: ای دولت هند را جمالی دادی 125شمارهٔ ۳۷۰: شوخی صنمی خوشی کشی خندانی 126شمارهٔ ۳۷۱: عشق آتشی افروخت که از بسیاری 127شمارهٔ ۳۷۲: ای بخت مرا سوخته خرمن کردی 128شمارهٔ ۳۷۳: در پیش گل وصال ما را بویی 129شمارهٔ ۳۷۴: گر چه کندت مساعدت روز بهی 130شمارهٔ ۳۷۵: فر ابدی و نعمت جاویدی 131شمارهٔ ۳۷۶: ای حورا زاده لعبت نوشادی 132شمارهٔ ۳۷۷: بنمودی مقنعی مهی ناگاهی 133شمارهٔ ۳۷۸: ای نای هوا بریدم از نای دمی 134شمارهٔ ۳۷۹: عشوه دهیم همی سرابی گویی 135شمارهٔ ۳۸۰: ای راوه اگر بهشت پیداست تویی 136شمارهٔ ۳۸۱: ای شاه عدو بندی و هم قلعه گشای 137شمارهٔ ۳۸۲: چون بلبل داریم برای رازی 138شمارهٔ ۳۸۳: امید به زندگانیم نیست بسی 139شمارهٔ ۳۸۴: مسعود چو دربند گرفتار شدی 140شمارهٔ ۳۸۵: نالنده تر از نایم در قلعه نای 141شمارهٔ ۳۸۶: ای شاه جهان ز ملک باقی شادی 142شمارهٔ ۳۸۷: بر شاهان جمله پادشاهی داری 143شمارهٔ ۳۸۸: آمد بر من خیال زیبا یاری 144شمارهٔ ۳۸۹: ای چرخ همه کار به پرگار زدی 145شمارهٔ ۳۹۰: از غنچه ناشکفته مستورتری 146شمارهٔ ۳۹۱: از بلبل بر سرو طربناک تری 147شمارهٔ ۳۹۲: ای قلعه نای مادر ملک تویی 148شمارهٔ ۳۹۳: ای تن تو به طبع بار بیمار کشی 149شمارهٔ ۳۹۴: چون موی شدم رنج هر بیدادی 150شمارهٔ ۳۹۵: ای تن چه تنی که تا شدی فرهنگی 151شمارهٔ ۳۹۶: چون دید که بر عزم سفر دارم رای 152شمارهٔ ۳۹۷: این چرخ بسی بدل کند نوها را

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ