به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مسعود سعد سلمان

مسعود سعد سلمانرباعی هاشمارهٔ ۲۴۸: از عشق تو در چشم خرد میل زدم

1000عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

از عشق تو در چشم خرد میل زدم

پس دست به تسبیح و به تهلیل زدم

بر فرقت تو چو طبل تحویل زدم

من دست به جای جامه بر نیل زدم

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲۴۷: امروز ز هر دوست گزندی دارم 2شمارهٔ ۲۴۸: از عشق تو در چشم خرد میل زدم 3شمارهٔ ۲۴۹: بونصر من ار عاشق ایام توام 4شمارهٔ ۲۵۰: گفتم شکرت به خلق کیهان گویم 5شمارهٔ ۲۵۱: جز در غم عشق تو سفر می نکنم 6شمارهٔ ۲۵۲: من به الم ای صنم گرفتار نیم 7شمارهٔ ۲۵۳: گر تیز به روی خوب تو درنگرم 8شمارهٔ ۲۵۴: هر یک چندی به قلعه ای آرندم 9شمارهٔ ۲۵۵: صالح دل اگر به جای جامه بدرم 10شمارهٔ ۲۵۶: بر روی تو مهربان و دلسوز منم 11شمارهٔ ۲۵۷: گنجی که ز پیش آن بجستند منم 12شمارهٔ ۲۵۸: نه از همه خلق حق گزاری دارم 13شمارهٔ ۲۵۹: گر حور بود بدان که نازش نکشم 14شمارهٔ ۲۶۰: از آتش دل همیشه اندر تابم 15شمارهٔ ۲۶۱: ای دشمن و دوست مر تو را یک عالم 16شمارهٔ ۲۶۲: هرگه که به پیراهن تو درنگرم 17شمارهٔ ۲۶۳: دلخسته چشم ناوک انداز توام 18شمارهٔ ۲۶۴: در خواب گه از دل به شب آتش بیزم 19شمارهٔ ۲۶۵: شب ز انده تو همی نیاید خوابم 20شمارهٔ ۲۶۶: دانم که ز چرخ بخش بیرون نکنم 21شمارهٔ ۲۶۷: من دوش که از هجر تو در تاب شدم 22شمارهٔ ۲۶۸: از بند رحم ببند مهد افتادم 23شمارهٔ ۲۶۹: شه پندارد که ما خردمندانیم 24شمارهٔ ۲۷۰: در آرزوی بوی گل نوروزم 25شمارهٔ ۲۷۱: لرزان ز بلا چو برگ داند یارم 26شمارهٔ ۲۷۲: تا روز همه شب از هوس بیدارم 27شمارهٔ ۲۷۳: بر دیده خیال دوست بنگاشته ام 28شمارهٔ ۲۷۴: امروز در این حبس من آن ممتحنم 29شمارهٔ ۲۷۵: از دل بدم آتشی برانگیخته ام 30شمارهٔ ۲۷۶: عمری بدو کف دو رخ نگارا خستم 31شمارهٔ ۲۷۷: گفتی خبرت کنم کسی بفرستم 32شمارهٔ ۲۷۸: آن مرد که در سخن جهانیست منم 33شمارهٔ ۲۷۹: هر جای که آتش نبردیست منم 34شمارهٔ ۲۸۰: هر جا که ز فضل پیشگاهی است منم 35شمارهٔ ۲۸۱: با ناله همی چو ابر بهمن گریم 36شمارهٔ ۲۸۲: از بلبل نالنده تر و زارترم 37شمارهٔ ۲۸۳: روزان و شبان در آن غم و تیمارم 38شمارهٔ ۲۸۴: ای جان جهان تا خبرت یافته ام 39شمارهٔ ۲۸۵: از خود به تو من بتا گمانها دارم 40شمارهٔ ۲۸۶: سیراب گلابی تو بر آتش خارم 41شمارهٔ ۲۸۷: از هر چه بگفته اند پندی دارم 42شمارهٔ ۲۸۸: من بستر برف و بالش یخ دارم 43شمارهٔ ۲۸۹: در تاریکی ز بس که می بنشینم 44شمارهٔ ۲۹۰: آنم که اگر به خلد جایی سازم 45شمارهٔ ۲۹۱: هر گه که تو را به رهگذاری بینم 46شمارهٔ ۲۹۲: دیده همه شب ز خواب خوش بردوزم 47شمارهٔ ۲۹۳: با خود گفتم که من عیال تو شدم 48شمارهٔ ۲۹۴: آنکو گوید هست قضا تیشه من 49شمارهٔ ۲۹۵: تا خسته دل مرا بریده ست ز تن 50شمارهٔ ۲۹۶: در سمجی چون توانم آرامیدن 51شمارهٔ ۲۹۷: هر شب که تو را نبینم ای شاخ سمن 52شمارهٔ ۲۹۸: چون گل ز غمت دریده ام پیراهن 53شمارهٔ ۲۹۹: سر کردمت ای نگار چون تو سر من 54شمارهٔ ۳۰۰: چنگم به چهار شاخ زد پیراهن 55شمارهٔ ۳۰۱: چون دانش بود مهربان دایه من 56شمارهٔ ۳۰۲: چشم و دهن آن صنم لاله رخان 57شمارهٔ ۳۰۳: با کس غم تو بیش نخواهم گفتم 58شمارهٔ ۳۰۴: این دیبه دو روی به کلک دو زبان 59شمارهٔ ۳۰۵: تا نسبت کرد اخوت شعر به من 60شمارهٔ ۳۰۶: آنکو دارد چو سیم و شر لب و تن 61شمارهٔ ۳۰۷: از چشم من ار سرشک بتوان رفتن 62شمارهٔ ۳۰۸: از کفر کشد زریر شیبانی کین 63شمارهٔ ۳۰۹: ای برتر من کرده هزاران احسان 64شمارهٔ ۳۱۰: در خدمت طاهر علی بارم جان 65شمارهٔ ۳۱۱: ایزد که همی کرد مرکب تن و جان 66شمارهٔ ۳۱۲: ای پای برنجن من ای بند گران 67شمارهٔ ۳۱۳: چون قمری زار زار می نالم من 68شمارهٔ ۳۱۴: ای شاه به بیشه عزم ناگاهان کن 69شمارهٔ ۳۱۵: زنده به تو مانده ام من ای جان جها ...70شمارهٔ ۳۱۶: انده چه خورم چراست اندر خوردن 71شمارهٔ ۳۱۷: صد بار به نیکی هنرم کرد ضمان 72شمارهٔ ۳۱۸: گر خسته شوم ز تیر پیکار تو من 73شمارهٔ ۳۱۹: نه روزم هیزم است و نه شب روغن 74شمارهٔ ۳۲۰: ای روز مرا جز شب دیجور مدان 75شمارهٔ ۳۲۱: کس را چو بنفشه سر فرو نارم من 76شمارهٔ ۳۲۲: از چنگ قضا همی چو نتوان جستن 77شمارهٔ ۳۲۳: گردنده چو روز نوبهاری با من 78شمارهٔ ۳۲۴: ای چون گل نوشکفته بر طرف چمن 79شمارهٔ ۳۲۵: چرخم چو بخواست کشت بی هیچ گمان 80شمارهٔ ۳۲۶: امروز منم تفته دل و رفته روان 81شمارهٔ ۳۲۷: بگشای چو گل به وعده راست دهن 82شمارهٔ ۳۲۸: مشک از سر زلفین تو بویم پس ازین 83شمارهٔ ۳۲۹: زاری و دعا کن به سحرگاه ای تن 84شمارهٔ ۳۳۰: دیدی که غلام داشتم چندان من 85شمارهٔ ۳۳۱: روزم تیره ست از آن رخ مهوش تو 86شمارهٔ ۳۳۲: دل بست شود چو سرفرازد با تو 87شمارهٔ ۳۳۳: آنی که بری دست نیازد با تو 88شمارهٔ ۳۳۴: هر جان که بود برتر از آن باشی تو 89شمارهٔ ۳۳۵: نورست ای ماه حسن سرمایه تو 90شمارهٔ ۳۳۶: ای نای تو را نقل و می روشن کو 91شمارهٔ ۳۳۷: ای شاه بترس از آنکه پرسند از تو 92شمارهٔ ۳۳۸: سلطان ملک اقبال عنان داد به تو 93شمارهٔ ۳۳۹: صالح پس ازین طرب نباید بی تو 94شمارهٔ ۳۴۰: ای شمع شدم به عشق پروانه تو 95شمارهٔ ۳۴۱: ای نای ندیده ام دلی شاد از تو 96شمارهٔ ۳۴۲: مادر که مرا بزاد زاد از پی تو 97شمارهٔ ۳۴۳: هرگز نرسد به لطف در مهر چو تو 98شمارهٔ ۳۴۴: خوردم همه زهر عشق تو شکر کو 99شمارهٔ ۳۴۵: روی و بر من تا بشدم از بر تو 100شمارهٔ ۳۴۶: از کوفتن پای تو و گشتن تو 101شمارهٔ ۳۴۷: با من به میان رسول باید با تو 102شمارهٔ ۳۴۸: ای ملک به دولت تو دارا گشته 103شمارهٔ ۳۴۹: آنی که ز فالها همه فال تو به 104شمارهٔ ۳۵۰: از هر جنسم چو شاه بگشادی راه 105شمارهٔ ۳۵۱: چندان داری ز حسن و خوبی مایه 106شمارهٔ ۳۵۲: هر چند که بر کوهم در شب ز اندوه 107شمارهٔ ۳۵۳: آمد بر من به چشمکان خواب زده 108شمارهٔ ۳۵۴: چون دولت تو جهان جوانست ای شاه 109شمارهٔ ۳۵۵: این خوشرویان که ایستادند همه 110شمارهٔ ۳۵۶: امروز منم چو ماری اندر سله ای 111شمارهٔ ۳۵۷: دانم که وفا ز دل برانداخته ای 112شمارهٔ ۳۵۸: ای ابر ز بحر تا هوایی شده ای 113شمارهٔ ۳۵۹: بر شعر مرا دلیست ای بار خدای 114شمارهٔ ۳۶۰: ای غم سختی تو ای دل از غم نرمی 115شمارهٔ ۳۶۱: روزی که چو باد پیش من برگذری 116شمارهٔ ۳۶۲: مفروق دو دیده ای و مقرون دلی 117شمارهٔ ۳۶۳: مرهم گفتم تو با دل ریش همی 118شمارهٔ ۳۶۴: دولت ز علاء دولت عالی رای 119شمارهٔ ۳۶۵: از شیرینی چون به سخن بنشینی 120شمارهٔ ۳۶۶: با هر تاری ساخته چون پود شوی 121شمارهٔ ۳۶۷: ای گل نه ز گل ز دل همی بر رویی 122شمارهٔ ۳۶۸: آخر نگذاردم فلک چون زاری 123شمارهٔ ۳۶۹: ای دولت هند را جمالی دادی 124شمارهٔ ۳۷۰: شوخی صنمی خوشی کشی خندانی 125شمارهٔ ۳۷۱: عشق آتشی افروخت که از بسیاری 126شمارهٔ ۳۷۲: ای بخت مرا سوخته خرمن کردی 127شمارهٔ ۳۷۳: در پیش گل وصال ما را بویی 128شمارهٔ ۳۷۴: گر چه کندت مساعدت روز بهی 129شمارهٔ ۳۷۵: فر ابدی و نعمت جاویدی 130شمارهٔ ۳۷۶: ای حورا زاده لعبت نوشادی 131شمارهٔ ۳۷۷: بنمودی مقنعی مهی ناگاهی 132شمارهٔ ۳۷۸: ای نای هوا بریدم از نای دمی 133شمارهٔ ۳۷۹: عشوه دهیم همی سرابی گویی 134شمارهٔ ۳۸۰: ای راوه اگر بهشت پیداست تویی 135شمارهٔ ۳۸۱: ای شاه عدو بندی و هم قلعه گشای 136شمارهٔ ۳۸۲: چون بلبل داریم برای رازی 137شمارهٔ ۳۸۳: امید به زندگانیم نیست بسی 138شمارهٔ ۳۸۴: مسعود چو دربند گرفتار شدی 139شمارهٔ ۳۸۵: نالنده تر از نایم در قلعه نای 140شمارهٔ ۳۸۶: ای شاه جهان ز ملک باقی شادی 141شمارهٔ ۳۸۷: بر شاهان جمله پادشاهی داری 142شمارهٔ ۳۸۸: آمد بر من خیال زیبا یاری 143شمارهٔ ۳۸۹: ای چرخ همه کار به پرگار زدی 144شمارهٔ ۳۹۰: از غنچه ناشکفته مستورتری 145شمارهٔ ۳۹۱: از بلبل بر سرو طربناک تری 146شمارهٔ ۳۹۲: ای قلعه نای مادر ملک تویی 147شمارهٔ ۳۹۳: ای تن تو به طبع بار بیمار کشی 148شمارهٔ ۳۹۴: چون موی شدم رنج هر بیدادی 149شمارهٔ ۳۹۵: ای تن چه تنی که تا شدی فرهنگی 150شمارهٔ ۳۹۶: چون دید که بر عزم سفر دارم رای 151شمارهٔ ۳۹۷: این چرخ بسی بدل کند نوها را

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ