کتابخانه دیجیتال

مسعود سعد سلمان

مسعود سعد سلماندیوان اشعار | سلمانرباعی ها

322

شمارهٔ ۱: گرچه فلک از پیش برانده ست مرا
شمارهٔ ۲: بر کار به جز زبان نمانده ست مرا
شمارهٔ ۳: گر بند کند رای بلند تو مرا
شمارهٔ ۴: گر زر گردیم می نجویی ما را
شمارهٔ ۵: تا دیده ام آن لب گهر بار تو را
شمارهٔ ۶: روزی بر من همی نیایی صنما
شمارهٔ ۷: افکند دلم زمانه در زاریها
شمارهٔ ۸: ای مدحت تو فرض و دگر نافلها
شمارهٔ ۹: خویش از پی من همی گریزد ملکا
شمارهٔ ۱۰: هر شیر که بود مرغزاری شاها
شمارهٔ ۱۱: عشق تو بلند و صبر من پست چرا
شمارهٔ ۱۲: در حبس مرنج با چنین آهن ها
شمارهٔ ۱۳: می دانستم چو روز روشن صنما
شمارهٔ ۱۴: قبله ست به دوستی ندای تو مرا
شمارهٔ ۱۵: از مهر نکرد سایه کوی تو مرا
شمارهٔ ۱۶: چون بار فلک بست به افسون ما را
شمارهٔ ۱۷: بر آب روان بخت روانت ملکا
شمارهٔ ۱۸: کس نتواند ز بد رهانید مرا
شمارهٔ ۱۹: دانی تو که با بند گرانم یارب
شمارهٔ ۲۰: دل در هوس تو بسته بودم همه شب
شمارهٔ ۲۱: تفت این دل گرم از دم سردم همه شب
شمارهٔ ۲۲: دیبا به رخی بتا و زیبا به سلب
شمارهٔ ۲۳: ای روی تو و زلف تو روز اندر شب
شمارهٔ ۲۴: چون آتش و آب از بدی پاکم و ناب
شمارهٔ ۲۵: تن در غم هجر داده بودم همه شب
شمارهٔ ۲۶: من غرقه ز خون دیده بودم همه شب
شمارهٔ ۲۷: تا روزه حرام کرد بر لب می ناب
شمارهٔ ۲۸: صالح تر و خشک شد ز تو دیده و لب
شمارهٔ ۲۹: ز آن سوزد چشم تو و زآن ریزد آب
شمارهٔ ۳۰: بودم صنما چو رفته هوشان همه شب
شمارهٔ ۳۱: ساقی که به دست من دهد جام شراب
شمارهٔ ۳۲: چون همت تو به حال من مقرونست
شمارهٔ ۳۳: اول ز پی وصال روح افزایت
شمارهٔ ۳۴: اشکم که زمین از نم او آغشتست
شمارهٔ ۳۵: مار دو سر چهار چشم است ای دوست
شمارهٔ ۳۶: امروز به شهر حسن همنام تو نیست
شمارهٔ ۳۷: بر روی دو زلفین بتابم زد دوست
شمارهٔ ۳۸: مسعود ملک ملک نگهبان چو تو نیست
شمارهٔ ۳۹: از وصلت آنکه همچو سوسنش تنست
شمارهٔ ۴۰: آن را که تو در دلی خرد در سر اوست
شمارهٔ ۴۱: در نعمت و مال اگر زبر دستی نیست
شمارهٔ ۴۲: چشم ابرست و اشک ازو ژاله شدست
شمارهٔ ۴۳: دوشم همه شب چنگ چو شمشیر بخست
شمارهٔ ۴۴: بر جان منت جان رهی فرمانست
شمارهٔ ۴۵: ای آنکه مرا قبله وثاق تو بسست
شمارهٔ ۴۶: وصلش شادیست وز پسش زود غم است
شمارهٔ ۴۷: آویخته در هوای جان آویزت
شمارهٔ ۴۸: رویم ز غمت گونه خال تو گرفت
شمارهٔ ۴۹: ای شاه ز بزم تو جهان را خبرست
شمارهٔ ۵۰: گر نور فلک چو طبع ما گردد راست
شمارهٔ ۵۱: طاهر که خطاب تو بر از نام تو نیست
شمارهٔ ۵۲: با ما ثقت الملک هم آوازی نیست
شمارهٔ ۵۳: چشم تو چو فتنه جهان سوزانست
شمارهٔ ۵۴: شد صالح و از همه قیامت برخاست
شمارهٔ ۵۵: اندر خور نعمت توام خدمت نیست
شمارهٔ ۵۶: آن شیر که او به صید جز شیر نکشت
شمارهٔ ۵۷: رنج دل و رنج دیده جز دیده نجست
شمارهٔ ۵۸: در ماه چه روشنی که در روی تو نیست
شمارهٔ ۵۹: در فرقت آن کس که تن و جان تو اوست
شمارهٔ ۶۰: از چرخ چو بر تو مهر فرزندی نیست
شمارهٔ ۶۱: از حصن بلند دوزخ سرد مراست
شمارهٔ ۶۲: خوی تو چو رخسار نکوی تو نکوست
شمارهٔ ۶۳: آنی که زمان زمان مرا عشق تو بوست
شمارهٔ ۶۴: تا من سر آن روی چو مه خواهم داشت
شمارهٔ ۶۵: ای بازوی دولت آستینت ظفرست
شمارهٔ ۶۶: آن بت که هوای او بداندیش منست
شمارهٔ ۶۷: جویان وصال تو جدا از جانست
شمارهٔ ۶۸: هر چند گنهکار است آخر علوی است
شمارهٔ ۶۹: این طالع من یارب و این اختر چیست
شمارهٔ ۷۰: تا تن به غم هجر تو نابود شده است
شمارهٔ ۷۱: گر دورم از آن روی جهان آرایت
شمارهٔ ۷۲: اشک من و رخسار تو همرنگ شده است
شمارهٔ ۷۳: بادام دو چشم تو دلم زار بخست
شمارهٔ ۷۴: گر شاه به من چو شیر دندان خایست
شمارهٔ ۷۵: بر چرخ فتاده نور ایران ملکست
شمارهٔ ۷۶: امروز جهان بهار از ایران ملکست
شمارهٔ ۷۷: با من چو زمانه تیر در شست گرفت
شمارهٔ ۷۸: آنی شاها که جز سخا کیش تو نیست
شمارهٔ ۷۹: در بأس چو طاهر علی آهن نیست
شمارهٔ ۸۰: تا بار غمت نهاده بر محمل ماست
شمارهٔ ۸۱: هر جای که عشوه ایست پرورده توست
شمارهٔ ۸۲: در شعر مرا نیک و بد چرخ یکی است
شمارهٔ ۸۳: ای صدر جهان ناصر تو یزدان باد
شمارهٔ ۸۴: آرام ز خویشتن جدا خواهم کرد
شمارهٔ ۸۵: زین پس اگرم ضعیف تن خواهد بود
شمارهٔ ۸۶: جان و دل و دین دست فراهم کردند
شمارهٔ ۸۷: گیتی و فلک به کشتن من یارند
شمارهٔ ۸۸: باز این تن مستمند زندانی شد
شمارهٔ ۸۹: چون چرخ زهر چه بود درویشم کرد
شمارهٔ ۹۰: در محنت شو خوش و مکن نعمت یاد
شمارهٔ ۹۱: احسان خداوند به من بنده رسید
شمارهٔ ۹۲: گر تو به سفر شدی نگارا شاید
شمارهٔ ۹۳: از مال فلک برهنه چون شیرم کرد
شمارهٔ ۹۴: چون بند تو بنده را همی پند بود
شمارهٔ ۹۵: گر صبر کنم عمر همی باد شود
شمارهٔ ۹۶: گر باد هوای کوی سرایت سپرد
شمارهٔ ۹۷: تا این دل من تو را خریدار آمد
شمارهٔ ۹۸: تا دل به هوای تو گرفتار آمد
شمارهٔ ۹۹: سودای تو آتش دلم افزون کرد
شمارهٔ ۱۰۰: کارم همه جز مهر تو دلجوی نبود
شمارهٔ ۱۰۱: امید وصال چون مرا بفریبد
شمارهٔ ۱۰۲: هر مرد که لاف زد شدش مردی باد
شمارهٔ ۱۰۳: ای دیده کشد همی ز بی خوابی درد
شمارهٔ ۱۰۴: مونس همه شب خیال دلجوی تو بود
شمارهٔ ۱۰۵: از باغ طرب گشت گل وصل پدید
شمارهٔ ۱۰۶: با من در مهر گرم چون آتش بود
شمارهٔ ۱۰۷: چون باره فتح تو به میدان تازد
شمارهٔ ۱۰۸: بر عارض نو مشک همی افزاید
شمارهٔ ۱۰۹: آنی که ز کبر ما نپسندی مهد
شمارهٔ ۱۱۰: در بند تو ای شاه ملکشه باید
شمارهٔ ۱۱۱: دل بیش کشد رنج چو دلبر دو شود
شمارهٔ ۱۱۲: دوشم چو شب از بنفشه رویی ننمود
شمارهٔ ۱۱۳: چون غنچه رهی راز تو در دل دارد
شمارهٔ ۱۱۴: گوشم ز تو نشنود بتا جز همه سرد
شمارهٔ ۱۱۵: تیری که بزد چرخ مرا پنهان زد
شمارهٔ ۱۱۶: ای شاه جهان جهان شد از داد تو شاد
شمارهٔ ۱۱۷: ای شاه شبانگاه تو شبگیر شود
شمارهٔ ۱۱۸: تا چرخ مرا به چنگ عشق تو سپرد
شمارهٔ ۱۱۹: هنگام گل ار به باغ بلبل نبود
شمارهٔ ۱۲۰: هر گه که فلک دل مرا ریش کند
شمارهٔ ۱۲۱: گردون همه در بند گرانم دارد
شمارهٔ ۱۲۲: شاها ملکا همه ثناگوی تواند
شمارهٔ ۱۲۳: گردون شرف و جاه در انگشت تو دید
شمارهٔ ۱۲۴: شاها ملکا جهان به فرمان تو باد
شمارهٔ ۱۲۵: آنی که جهانی ز تو سامان گیرد
شمارهٔ ۱۲۶: بورشد رشید کز فلک ماه آورد
شمارهٔ ۱۲۷: آن کوه گذار آهوی دشت نورد
شمارهٔ ۱۲۸: چون موج سیاه روی هامون گیرد
شمارهٔ ۱۲۹: خاک از رخم ار برو نهم زرد شود
شمارهٔ ۱۳۰: تا دعوت دولت تو در گوشم شد
شمارهٔ ۱۳۱: اول گردون ز رنج در تابم کرد
شمارهٔ ۱۳۲: بر هم زده بود عشقت اسباب خرد
شمارهٔ ۱۳۳: من شاهم و شاعران سواران منند
شمارهٔ ۱۳۴: گر زر گردی جفا عیار تو بود
شمارهٔ ۱۳۵: چون در چشمم ز حسن تو زیبی زد
شمارهٔ ۱۳۶: رویی که چو او چرخ فلک ننگارد
شمارهٔ ۱۳۷: چون روی هوا دوش به قیر اندودند
شمارهٔ ۱۳۸: گر خون نشود قوت جانم که دهد
شمارهٔ ۱۳۹: اندر ریشم همه خسک پاک برید
شمارهٔ ۱۴۰: ترسم ما را ستارگان چشم کنند
شمارهٔ ۱۴۱: چرخ فلک از قضا یکی پیکان زد
شمارهٔ ۱۴۲: در هند کمال جود موجود آمد
شمارهٔ ۱۴۳: چون بنشینند و مطربان بنشانند
شمارهٔ ۱۴۴: آن را که ز بخت دستیاری باشد
شمارهٔ ۱۴۵: در عشق تو جانم انده ناب خورد
شمارهٔ ۱۴۶: آنان که سر نشاط عالم دارند
شمارهٔ ۱۴۷: خون در تن من که اصل نیروست نماند
شمارهٔ ۱۴۸: تا خط چو دود تو دل از من بربود
شمارهٔ ۱۴۹: آن بت که دل مرا فرا چنگ آورد
شمارهٔ ۱۵۰: با من فلک از خشم همی دندان زد
شمارهٔ ۱۵۱: ای شاه فلک متابع کام تو باد
شمارهٔ ۱۵۲: در باغ هنر تخم وفا کاشت خرد
شمارهٔ ۱۵۳: صالح تن من ز عشق دامن بفشاند
شمارهٔ ۱۵۴: در محنت شو خوش و مکن نعمت یاد
شمارهٔ ۱۵۵: دیدار تو از نعمت دو جهان خوشتر
شمارهٔ ۱۵۶: یک بوسه زدم بر لب و بر چشم دگر
شمارهٔ ۱۵۷: ز اول به میان ما به هنگام کنار
شمارهٔ ۱۵۸: هر ابر که بنگرم غباری شده گیر
شمارهٔ ۱۵۹: خورشید رخ تو تافت بر سایه عمر
شمارهٔ ۱۶۰: تعریف مرا عشق تو ای ساده شکر
شمارهٔ ۱۶۱: سلطان ملک است در دل سلطان نور
شمارهٔ ۱۶۲: چاه ز نخ تو ای دلارام پسر
شمارهٔ ۱۶۳: یک چشم تو گر تباه گشت ای دلبر
شمارهٔ ۱۶۴: ای روی تو آفتاب و من نیلوفر
شمارهٔ ۱۶۵: آمد به وداعم آن نگار دلبر
شمارهٔ ۱۶۶: ز اندیشه هجران و ز نادیدن یار
شمارهٔ ۱۶۷: در عشق تو همچو ابر می گریم زار
شمارهٔ ۱۶۸: ای پیل سوار خسرو شیر شکار
شمارهٔ ۱۶۹: پیوست فلک با من پیکار دگر
شمارهٔ ۱۷۰: این ابر چراست روز وشب چشم تو تر
شمارهٔ ۱۷۱: اکنون که شدی به بتکده عاشق زار
شمارهٔ ۱۷۲: مشکین کله تو گر شبست ای دلدار
شمارهٔ ۱۷۳: نا رفته هنوز بوی شیرت ز شکر
شمارهٔ ۱۷۴: تا دیده ام آن روی چو خورشید انور
شمارهٔ ۱۷۵: اندیشه مکن به کارها در بسیار
شمارهٔ ۱۷۶: ای مهر تو چون چهار طبع اندر خور
شمارهٔ ۱۷۷: اندک اثر آبله بر دو رخ یار
شمارهٔ ۱۷۸: در زندان تا کرد مرا گردون پیر
شمارهٔ ۱۷۹: سلطان ملک ای عزیز فرزند پدر
شمارهٔ ۱۸۰: چون پیرهنت گرفته ام تنگ به بر
شمارهٔ ۱۸۱: از سنگم یا ز چیستم جان پدر
شمارهٔ ۱۸۲: بر مرگ تو چون نمویم ای جان پدر
شمارهٔ ۱۸۳: می گویمت ای سعادت ای نیک پسر
شمارهٔ ۱۸۴: در غور فلک تعبیه ای ساخت چو ابر
شمارهٔ ۱۸۵: گویی که هوا به زیر گردست امروز
شمارهٔ ۱۸۶: عشقت کشتم که غم درودم شب و روز
شمارهٔ ۱۸۷: ای فقر بخاست روز بازار تو خیز
شمارهٔ ۱۸۸: ای شاه علاء دولت ملک افروز
شمارهٔ ۱۸۹: چرخ از دم کون برنمی گردد باز
شمارهٔ ۱۹۰: خورشید رخا وصل تو جویم همه روز
شمارهٔ ۱۹۱: ای سود و زیان عمر فرسوده بترس
شمارهٔ ۱۹۲: ای یار چو صبر هیچ یاری مشناس
شمارهٔ ۱۹۳: از بخشش دست من ز سیم و زر پرس
شمارهٔ ۱۹۴: مسعود که بود سعد سلمان پدرش
شمارهٔ ۱۹۵: مسعود که بود سعد سلمان پدرش
شمارهٔ ۱۹۶: تا از من می جهی چو دود از آتش
شمارهٔ ۱۹۷: معشوقه دلم به آتش انباشت چو شمع
شمارهٔ ۱۹۸: آتش به سرم همی فرو ریزد عشق
شمارهٔ ۱۹۹: ای چرخ مدور خسیس بی باک
شمارهٔ ۲۰۰: گردون نکشد کمال مسعود ملک
شمارهٔ ۲۰۱: من همت باز دارم و کبر پلنگ
شمارهٔ ۲۰۲: من چون دل لاله ام تو چون رنگ به رنگ
شمارهٔ ۲۰۳: ای بدر شده من از غمان تو هلال
شمارهٔ ۲۰۴: ای کلک ملک وصف تو گویم همه سال
شمارهٔ ۲۰۵: عیبم که ز من زمانی ای مشکین خال
شمارهٔ ۲۰۶: دل می ندهد که از تو بردارم دل
شمارهٔ ۲۰۷: آن دل که نخواستت چه نامست آن دل
شمارهٔ ۲۰۸: سرما چون شد ز دست صحرا شد گل
شمارهٔ ۲۰۹: رویت بر من چنان که گل بر بلبل
شمارهٔ ۲۱۰: نامد به کف آن زلف سمن مال به مال
شمارهٔ ۲۱۱: بنگر که ز شاخ می چه گوید صلصل
شمارهٔ ۲۱۲: چون روی بتان گشت به باغ اندر گل
شمارهٔ ۲۱۳: خامش نشود همی ز غلغل بلبل
شمارهٔ ۲۱۴: من ادهمم از خون دل ابرش گردم
شمارهٔ ۲۱۵: در دولت شاه چون قوی شد رایم
شمارهٔ ۲۱۶: غمهای تو از راندن خونها کارم
شمارهٔ ۲۱۷: هر چند که این بند ز پای افکندم
شمارهٔ ۲۱۸: من در عدم از جود تو موجود شدم
شمارهٔ ۲۱۹: ای طبع بده ور ندهی بستانم
شمارهٔ ۲۲۰: ای غمزه تو کشفته بنیاد دلم
شمارهٔ ۲۲۱: ای طبع چو آتش از تو بس خوشنودم
شمارهٔ ۲۲۲: گر من برم از مردم بد سازم برم
شمارهٔ ۲۲۳: جان و دل و دین به وصلت ای مهر صنم
شمارهٔ ۲۲۴: ای زرین نام لعبت سیم اندام
شمارهٔ ۲۲۵: تن کوبم و سرپیچم و بر روی زنم
شمارهٔ ۲۲۶: جان هر ساعت ز کار زاری دهدم
شمارهٔ ۲۲۷: من دوش که از هجر تو در تاب شدم
شمارهٔ ۲۲۸: تا کی غم یار و درد فرزند کشم
شمارهٔ ۲۲۹: هر روز همی فلک به تیری زندم
شمارهٔ ۲۳۰: گفتم که تو بی وفایی ای نامردم
شمارهٔ ۲۳۱: ای فاخته دل چو من به رویت نگرم
شمارهٔ ۲۳۲: بر بسته شد از بستن ماتم دستم
شمارهٔ ۲۳۳: سروی خواهم ز چرخ داری زندم
شمارهٔ ۲۳۴: همچون قلمم ز بیخ کندی به ستم
شمارهٔ ۲۳۵: چون پیش دل از هجر تو هنگامه نهم
شمارهٔ ۲۳۶: ای سرو سپاه خسرو ای ماه حشم
شمارهٔ ۲۳۷: ای کرده مرا به عشق گمراه تمام
شمارهٔ ۲۳۸: جستم از توبه بی زبانی جستم
شمارهٔ ۲۳۹: شب زار به جای بستر آتش ریزم
شمارهٔ ۲۴۰: گفتم کایندل به داغ نام تو کنم
شمارهٔ ۲۴۱: ای چرخ ز هر گزند رنج تو کشم
شمارهٔ ۲۴۲: وصف لب رنگین تو از دل جویم
شمارهٔ ۲۴۳: چون از گل روی تو بهاری رسدم
شمارهٔ ۲۴۴: تا چنگ به مهر آن دلارام زدم
شمارهٔ ۲۴۵: بر آتش اگر بی تو نخفتم خفتم
شمارهٔ ۲۴۶: کوهی که بر او بلا ببارند منم
شمارهٔ ۲۴۷: امروز ز هر دوست گزندی دارم
شمارهٔ ۲۴۸: از عشق تو در چشم خرد میل زدم
شمارهٔ ۲۴۹: بونصر من ار عاشق ایام توام
شمارهٔ ۲۵۰: گفتم شکرت به خلق کیهان گویم
شمارهٔ ۲۵۱: جز در غم عشق تو سفر می نکنم
شمارهٔ ۲۵۲: من به الم ای صنم گرفتار نیم
شمارهٔ ۲۵۳: گر تیز به روی خوب تو درنگرم
شمارهٔ ۲۵۴: هر یک چندی به قلعه ای آرندم
شمارهٔ ۲۵۵: صالح دل اگر به جای جامه بدرم
شمارهٔ ۲۵۶: بر روی تو مهربان و دلسوز منم
شمارهٔ ۲۵۷: گنجی که ز پیش آن بجستند منم
شمارهٔ ۲۵۸: نه از همه خلق حق گزاری دارم
شمارهٔ ۲۵۹: گر حور بود بدان که نازش نکشم
شمارهٔ ۲۶۰: از آتش دل همیشه اندر تابم
شمارهٔ ۲۶۱: ای دشمن و دوست مر تو را یک عالم
شمارهٔ ۲۶۲: هرگه که به پیراهن تو درنگرم
شمارهٔ ۲۶۳: دلخسته چشم ناوک انداز توام
شمارهٔ ۲۶۴: در خواب گه از دل به شب آتش بیزم
شمارهٔ ۲۶۵: شب ز انده تو همی نیاید خوابم
شمارهٔ ۲۶۶: دانم که ز چرخ بخش بیرون نکنم
شمارهٔ ۲۶۷: من دوش که از هجر تو در تاب شدم
شمارهٔ ۲۶۸: از بند رحم ببند مهد افتادم
شمارهٔ ۲۶۹: شه پندارد که ما خردمندانیم
شمارهٔ ۲۷۰: در آرزوی بوی گل نوروزم
شمارهٔ ۲۷۱: لرزان ز بلا چو برگ داند یارم
شمارهٔ ۲۷۲: تا روز همه شب از هوس بیدارم
شمارهٔ ۲۷۳: بر دیده خیال دوست بنگاشته ام
شمارهٔ ۲۷۴: امروز در این حبس من آن ممتحنم
شمارهٔ ۲۷۵: از دل بدم آتشی برانگیخته ام
شمارهٔ ۲۷۶: عمری بدو کف دو رخ نگارا خستم
شمارهٔ ۲۷۷: گفتی خبرت کنم کسی بفرستم
شمارهٔ ۲۷۸: آن مرد که در سخن جهانیست منم
شمارهٔ ۲۷۹: هر جای که آتش نبردیست منم
شمارهٔ ۲۸۰: هر جا که ز فضل پیشگاهی است منم
شمارهٔ ۲۸۱: با ناله همی چو ابر بهمن گریم
شمارهٔ ۲۸۲: از بلبل نالنده تر و زارترم
شمارهٔ ۲۸۳: روزان و شبان در آن غم و تیمارم
شمارهٔ ۲۸۴: ای جان جهان تا خبرت یافته ام
شمارهٔ ۲۸۵: از خود به تو من بتا گمانها دارم
شمارهٔ ۲۸۶: سیراب گلابی تو بر آتش خارم
شمارهٔ ۲۸۷: از هر چه بگفته اند پندی دارم
شمارهٔ ۲۸۸: من بستر برف و بالش یخ دارم
شمارهٔ ۲۸۹: در تاریکی ز بس که می بنشینم
شمارهٔ ۲۹۰: آنم که اگر به خلد جایی سازم
شمارهٔ ۲۹۱: هر گه که تو را به رهگذاری بینم
شمارهٔ ۲۹۲: دیده همه شب ز خواب خوش بردوزم
شمارهٔ ۲۹۳: با خود گفتم که من عیال تو شدم
شمارهٔ ۲۹۴: آنکو گوید هست قضا تیشه من
شمارهٔ ۲۹۵: تا خسته دل مرا بریده ست ز تن
شمارهٔ ۲۹۶: در سمجی چون توانم آرامیدن
شمارهٔ ۲۹۷: هر شب که تو را نبینم ای شاخ سمن
شمارهٔ ۲۹۸: چون گل ز غمت دریده ام پیراهن
شمارهٔ ۲۹۹: سر کردمت ای نگار چون تو سر من
شمارهٔ ۳۰۰: چنگم به چهار شاخ زد پیراهن
شمارهٔ ۳۰۱: چون دانش بود مهربان دایه من
شمارهٔ ۳۰۲: چشم و دهن آن صنم لاله رخان
شمارهٔ ۳۰۳: با کس غم تو بیش نخواهم گفتم
شمارهٔ ۳۰۴: این دیبه دو روی به کلک دو زبان
شمارهٔ ۳۰۵: تا نسبت کرد اخوت شعر به من
شمارهٔ ۳۰۶: آنکو دارد چو سیم و شر لب و تن
شمارهٔ ۳۰۷: از چشم من ار سرشک بتوان رفتن
شمارهٔ ۳۰۸: از کفر کشد زریر شیبانی کین
شمارهٔ ۳۰۹: ای برتر من کرده هزاران احسان
شمارهٔ ۳۱۰: در خدمت طاهر علی بارم جان
شمارهٔ ۳۱۱: ایزد که همی کرد مرکب تن و جان
شمارهٔ ۳۱۲: ای پای برنجن من ای بند گران
شمارهٔ ۳۱۳: چون قمری زار زار می نالم من
شمارهٔ ۳۱۴: ای شاه به بیشه عزم ناگاهان کن
شمارهٔ ۳۱۵: زنده به تو مانده ام من ای جان جهان
شمارهٔ ۳۱۶: انده چه خورم چراست اندر خوردن
شمارهٔ ۳۱۷: صد بار به نیکی هنرم کرد ضمان
شمارهٔ ۳۱۸: گر خسته شوم ز تیر پیکار تو من
شمارهٔ ۳۱۹: نه روزم هیزم است و نه شب روغن
شمارهٔ ۳۲۰: ای روز مرا جز شب دیجور مدان
شمارهٔ ۳۲۱: کس را چو بنفشه سر فرو نارم من
شمارهٔ ۳۲۲: از چنگ قضا همی چو نتوان جستن
شمارهٔ ۳۲۳: گردنده چو روز نوبهاری با من
شمارهٔ ۳۲۴: ای چون گل نوشکفته بر طرف چمن
شمارهٔ ۳۲۵: چرخم چو بخواست کشت بی هیچ گمان
شمارهٔ ۳۲۶: امروز منم تفته دل و رفته روان
شمارهٔ ۳۲۷: بگشای چو گل به وعده راست دهن
شمارهٔ ۳۲۸: مشک از سر زلفین تو بویم پس ازین
شمارهٔ ۳۲۹: زاری و دعا کن به سحرگاه ای تن
شمارهٔ ۳۳۰: دیدی که غلام داشتم چندان من
شمارهٔ ۳۳۱: روزم تیره ست از آن رخ مهوش تو
شمارهٔ ۳۳۲: دل بست شود چو سرفرازد با تو
شمارهٔ ۳۳۳: آنی که بری دست نیازد با تو
شمارهٔ ۳۳۴: هر جان که بود برتر از آن باشی تو
شمارهٔ ۳۳۵: نورست ای ماه حسن سرمایه تو
شمارهٔ ۳۳۶: ای نای تو را نقل و می روشن کو
شمارهٔ ۳۳۷: ای شاه بترس از آنکه پرسند از تو
شمارهٔ ۳۳۸: سلطان ملک اقبال عنان داد به تو
شمارهٔ ۳۳۹: صالح پس ازین طرب نباید بی تو
شمارهٔ ۳۴۰: ای شمع شدم به عشق پروانه تو
شمارهٔ ۳۴۱: ای نای ندیده ام دلی شاد از تو
شمارهٔ ۳۴۲: مادر که مرا بزاد زاد از پی تو
شمارهٔ ۳۴۳: هرگز نرسد به لطف در مهر چو تو
شمارهٔ ۳۴۴: خوردم همه زهر عشق تو شکر کو
شمارهٔ ۳۴۵: روی و بر من تا بشدم از بر تو
شمارهٔ ۳۴۶: از کوفتن پای تو و گشتن تو
شمارهٔ ۳۴۷: با من به میان رسول باید با تو
شمارهٔ ۳۴۸: ای ملک به دولت تو دارا گشته
شمارهٔ ۳۴۹: آنی که ز فالها همه فال تو به
شمارهٔ ۳۵۰: از هر جنسم چو شاه بگشادی راه
شمارهٔ ۳۵۱: چندان داری ز حسن و خوبی مایه
شمارهٔ ۳۵۲: هر چند که بر کوهم در شب ز اندوه
شمارهٔ ۳۵۳: آمد بر من به چشمکان خواب زده
شمارهٔ ۳۵۴: چون دولت تو جهان جوانست ای شاه
شمارهٔ ۳۵۵: این خوشرویان که ایستادند همه
شمارهٔ ۳۵۶: امروز منم چو ماری اندر سله ای
شمارهٔ ۳۵۷: دانم که وفا ز دل برانداخته ای
شمارهٔ ۳۵۸: ای ابر ز بحر تا هوایی شده ای
شمارهٔ ۳۵۹: بر شعر مرا دلیست ای بار خدای
شمارهٔ ۳۶۰: ای غم سختی تو ای دل از غم نرمی
شمارهٔ ۳۶۱: روزی که چو باد پیش من برگذری
شمارهٔ ۳۶۲: مفروق دو دیده ای و مقرون دلی
شمارهٔ ۳۶۳: مرهم گفتم تو با دل ریش همی
شمارهٔ ۳۶۴: دولت ز علاء دولت عالی رای
شمارهٔ ۳۶۵: از شیرینی چون به سخن بنشینی
شمارهٔ ۳۶۶: با هر تاری ساخته چون پود شوی
شمارهٔ ۳۶۷: ای گل نه ز گل ز دل همی بر رویی
شمارهٔ ۳۶۸: آخر نگذاردم فلک چون زاری
شمارهٔ ۳۶۹: ای دولت هند را جمالی دادی
شمارهٔ ۳۷۰: شوخی صنمی خوشی کشی خندانی
شمارهٔ ۳۷۱: عشق آتشی افروخت که از بسیاری
شمارهٔ ۳۷۲: ای بخت مرا سوخته خرمن کردی
شمارهٔ ۳۷۳: در پیش گل وصال ما را بویی
شمارهٔ ۳۷۴: گر چه کندت مساعدت روز بهی
شمارهٔ ۳۷۵: فر ابدی و نعمت جاویدی
شمارهٔ ۳۷۶: ای حورا زاده لعبت نوشادی
شمارهٔ ۳۷۷: بنمودی مقنعی مهی ناگاهی
شمارهٔ ۳۷۸: ای نای هوا بریدم از نای دمی
شمارهٔ ۳۷۹: عشوه دهیم همی سرابی گویی
شمارهٔ ۳۸۰: ای راوه اگر بهشت پیداست تویی
شمارهٔ ۳۸۱: ای شاه عدو بندی و هم قلعه گشای
شمارهٔ ۳۸۲: چون بلبل داریم برای رازی
شمارهٔ ۳۸۳: امید به زندگانیم نیست بسی
شمارهٔ ۳۸۴: مسعود چو دربند گرفتار شدی
شمارهٔ ۳۸۵: نالنده تر از نایم در قلعه نای
شمارهٔ ۳۸۶: ای شاه جهان ز ملک باقی شادی
شمارهٔ ۳۸۷: بر شاهان جمله پادشاهی داری
شمارهٔ ۳۸۸: آمد بر من خیال زیبا یاری
شمارهٔ ۳۸۹: ای چرخ همه کار به پرگار زدی
شمارهٔ ۳۹۰: از غنچه ناشکفته مستورتری
شمارهٔ ۳۹۱: از بلبل بر سرو طربناک تری
شمارهٔ ۳۹۲: ای قلعه نای مادر ملک تویی
شمارهٔ ۳۹۳: ای تن تو به طبع بار بیمار کشی
شمارهٔ ۳۹۴: چون موی شدم رنج هر بیدادی
شمارهٔ ۳۹۵: ای تن چه تنی که تا شدی فرهنگی
شمارهٔ ۳۹۶: چون دید که بر عزم سفر دارم رای
شمارهٔ ۳۹۷: این چرخ بسی بدل کند نوها را

مسعود سعد سلمان

آمارگیر وبلاگ