به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مسعود سعد سلمان

مسعود سعد سلمانرباعی هاشمارهٔ ۲۸: صالح تر و خشک شد ز تو دیده و لب

960عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

صالح تر و خشک شد ز تو دیده و لب

چه بد روزم چه شور بختم یارب

با درد هزار بار کوشم همه شب

تو مردی و من بزیستم اینت عجب

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲۷: تا روزه حرام کرد بر لب می ناب 2شمارهٔ ۲۸: صالح تر و خشک شد ز تو دیده و لب 3شمارهٔ ۲۹: ز آن سوزد چشم تو و زآن ریزد آب 4شمارهٔ ۳۰: بودم صنما چو رفته هوشان همه شب 5شمارهٔ ۳۱: ساقی که به دست من دهد جام شراب 6شمارهٔ ۳۲: چون همت تو به حال من مقرونست 7شمارهٔ ۳۳: اول ز پی وصال روح افزایت 8شمارهٔ ۳۴: اشکم که زمین از نم او آغشتست 9شمارهٔ ۳۵: مار دو سر چهار چشم است ای دوست 10شمارهٔ ۳۶: امروز به شهر حسن همنام تو نیست 11شمارهٔ ۳۷: بر روی دو زلفین بتابم زد دوست 12شمارهٔ ۳۸: مسعود ملک ملک نگهبان چو تو نیست 13شمارهٔ ۳۹: از وصلت آنکه همچو سوسنش تنست 14شمارهٔ ۴۰: آن را که تو در دلی خرد در سر اوست 15شمارهٔ ۴۱: در نعمت و مال اگر زبر دستی نیست 16شمارهٔ ۴۲: چشم ابرست و اشک ازو ژاله شدست 17شمارهٔ ۴۳: دوشم همه شب چنگ چو شمشیر بخست 18شمارهٔ ۴۴: بر جان منت جان رهی فرمانست 19شمارهٔ ۴۵: ای آنکه مرا قبله وثاق تو بسست 20شمارهٔ ۴۶: وصلش شادیست وز پسش زود غم است 21شمارهٔ ۴۷: آویخته در هوای جان آویزت 22شمارهٔ ۴۸: رویم ز غمت گونه خال تو گرفت 23شمارهٔ ۴۹: ای شاه ز بزم تو جهان را خبرست 24شمارهٔ ۵۰: گر نور فلک چو طبع ما گردد راست 25شمارهٔ ۵۱: طاهر که خطاب تو بر از نام تو نیست 26شمارهٔ ۵۲: با ما ثقت الملک هم آوازی نیست 27شمارهٔ ۵۳: چشم تو چو فتنه جهان سوزانست 28شمارهٔ ۵۴: شد صالح و از همه قیامت برخاست 29شمارهٔ ۵۵: اندر خور نعمت توام خدمت نیست 30شمارهٔ ۵۶: آن شیر که او به صید جز شیر نکشت 31شمارهٔ ۵۷: رنج دل و رنج دیده جز دیده نجست 32شمارهٔ ۵۸: در ماه چه روشنی که در روی تو نیست 33شمارهٔ ۵۹: در فرقت آن کس که تن و جان تو اوست 34شمارهٔ ۶۰: از چرخ چو بر تو مهر فرزندی نیست 35شمارهٔ ۶۱: از حصن بلند دوزخ سرد مراست 36شمارهٔ ۶۲: خوی تو چو رخسار نکوی تو نکوست 37شمارهٔ ۶۳: آنی که زمان زمان مرا عشق تو بوست 38شمارهٔ ۶۴: تا من سر آن روی چو مه خواهم داشت 39شمارهٔ ۶۵: ای بازوی دولت آستینت ظفرست 40شمارهٔ ۶۶: آن بت که هوای او بداندیش منست 41شمارهٔ ۶۷: جویان وصال تو جدا از جانست 42شمارهٔ ۶۸: هر چند گنهکار است آخر علوی است 43شمارهٔ ۶۹: این طالع من یارب و این اختر چیست 44شمارهٔ ۷۰: تا تن به غم هجر تو نابود شده است 45شمارهٔ ۷۱: گر دورم از آن روی جهان آرایت 46شمارهٔ ۷۲: اشک من و رخسار تو همرنگ شده است 47شمارهٔ ۷۳: بادام دو چشم تو دلم زار بخست 48شمارهٔ ۷۴: گر شاه به من چو شیر دندان خایست 49شمارهٔ ۷۵: بر چرخ فتاده نور ایران ملکست 50شمارهٔ ۷۶: امروز جهان بهار از ایران ملکست 51شمارهٔ ۷۷: با من چو زمانه تیر در شست گرفت 52شمارهٔ ۷۸: آنی شاها که جز سخا کیش تو نیست 53شمارهٔ ۷۹: در بأس چو طاهر علی آهن نیست 54شمارهٔ ۸۰: تا بار غمت نهاده بر محمل ماست 55شمارهٔ ۸۱: هر جای که عشوه ایست پرورده توست 56شمارهٔ ۸۲: در شعر مرا نیک و بد چرخ یکی است 57شمارهٔ ۸۳: ای صدر جهان ناصر تو یزدان باد 58شمارهٔ ۸۴: آرام ز خویشتن جدا خواهم کرد 59شمارهٔ ۸۵: زین پس اگرم ضعیف تن خواهد بود 60شمارهٔ ۸۶: جان و دل و دین دست فراهم کردند 61شمارهٔ ۸۷: گیتی و فلک به کشتن من یارند 62شمارهٔ ۸۸: باز این تن مستمند زندانی شد 63شمارهٔ ۸۹: چون چرخ زهر چه بود درویشم کرد 64شمارهٔ ۹۰: در محنت شو خوش و مکن نعمت یاد 65شمارهٔ ۹۱: احسان خداوند به من بنده رسید 66شمارهٔ ۹۲: گر تو به سفر شدی نگارا شاید 67شمارهٔ ۹۳: از مال فلک برهنه چون شیرم کرد 68شمارهٔ ۹۴: چون بند تو بنده را همی پند بود 69شمارهٔ ۹۵: گر صبر کنم عمر همی باد شود 70شمارهٔ ۹۶: گر باد هوای کوی سرایت سپرد 71شمارهٔ ۹۷: تا این دل من تو را خریدار آمد 72شمارهٔ ۹۸: تا دل به هوای تو گرفتار آمد 73شمارهٔ ۹۹: سودای تو آتش دلم افزون کرد 74شمارهٔ ۱۰۰: کارم همه جز مهر تو دلجوی نبود 75شمارهٔ ۱۰۱: امید وصال چون مرا بفریبد 76شمارهٔ ۱۰۲: هر مرد که لاف زد شدش مردی باد 77شمارهٔ ۱۰۳: ای دیده کشد همی ز بی خوابی درد 78شمارهٔ ۱۰۴: مونس همه شب خیال دلجوی تو بود 79شمارهٔ ۱۰۵: از باغ طرب گشت گل وصل پدید 80شمارهٔ ۱۰۶: با من در مهر گرم چون آتش بود 81شمارهٔ ۱۰۷: چون باره فتح تو به میدان تازد 82شمارهٔ ۱۰۸: بر عارض نو مشک همی افزاید 83شمارهٔ ۱۰۹: آنی که ز کبر ما نپسندی مهد 84شمارهٔ ۱۱۰: در بند تو ای شاه ملکشه باید 85شمارهٔ ۱۱۱: دل بیش کشد رنج چو دلبر دو شود 86شمارهٔ ۱۱۲: دوشم چو شب از بنفشه رویی ننمود 87شمارهٔ ۱۱۳: چون غنچه رهی راز تو در دل دارد 88شمارهٔ ۱۱۴: گوشم ز تو نشنود بتا جز همه سرد 89شمارهٔ ۱۱۵: تیری که بزد چرخ مرا پنهان زد 90شمارهٔ ۱۱۶: ای شاه جهان جهان شد از داد تو شاد 91شمارهٔ ۱۱۷: ای شاه شبانگاه تو شبگیر شود 92شمارهٔ ۱۱۸: تا چرخ مرا به چنگ عشق تو سپرد 93شمارهٔ ۱۱۹: هنگام گل ار به باغ بلبل نبود 94شمارهٔ ۱۲۰: هر گه که فلک دل مرا ریش کند 95شمارهٔ ۱۲۱: گردون همه در بند گرانم دارد 96شمارهٔ ۱۲۲: شاها ملکا همه ثناگوی تواند 97شمارهٔ ۱۲۳: گردون شرف و جاه در انگشت تو دید 98شمارهٔ ۱۲۴: شاها ملکا جهان به فرمان تو باد 99شمارهٔ ۱۲۵: آنی که جهانی ز تو سامان گیرد 100شمارهٔ ۱۲۶: بورشد رشید کز فلک ماه آورد 101شمارهٔ ۱۲۷: آن کوه گذار آهوی دشت نورد 102شمارهٔ ۱۲۸: چون موج سیاه روی هامون گیرد 103شمارهٔ ۱۲۹: خاک از رخم ار برو نهم زرد شود 104شمارهٔ ۱۳۰: تا دعوت دولت تو در گوشم شد 105شمارهٔ ۱۳۱: اول گردون ز رنج در تابم کرد 106شمارهٔ ۱۳۲: بر هم زده بود عشقت اسباب خرد 107شمارهٔ ۱۳۳: من شاهم و شاعران سواران منند 108شمارهٔ ۱۳۴: گر زر گردی جفا عیار تو بود 109شمارهٔ ۱۳۵: چون در چشمم ز حسن تو زیبی زد 110شمارهٔ ۱۳۶: رویی که چو او چرخ فلک ننگارد 111شمارهٔ ۱۳۷: چون روی هوا دوش به قیر اندودند 112شمارهٔ ۱۳۸: گر خون نشود قوت جانم که دهد 113شمارهٔ ۱۳۹: اندر ریشم همه خسک پاک برید 114شمارهٔ ۱۴۰: ترسم ما را ستارگان چشم کنند 115شمارهٔ ۱۴۱: چرخ فلک از قضا یکی پیکان زد 116شمارهٔ ۱۴۲: در هند کمال جود موجود آمد 117شمارهٔ ۱۴۳: چون بنشینند و مطربان بنشانند 118شمارهٔ ۱۴۴: آن را که ز بخت دستیاری باشد 119شمارهٔ ۱۴۵: در عشق تو جانم انده ناب خورد 120شمارهٔ ۱۴۶: آنان که سر نشاط عالم دارند 121شمارهٔ ۱۴۷: خون در تن من که اصل نیروست نماند 122شمارهٔ ۱۴۸: تا خط چو دود تو دل از من بربود 123شمارهٔ ۱۴۹: آن بت که دل مرا فرا چنگ آورد 124شمارهٔ ۱۵۰: با من فلک از خشم همی دندان زد 125شمارهٔ ۱۵۱: ای شاه فلک متابع کام تو باد 126شمارهٔ ۱۵۲: در باغ هنر تخم وفا کاشت خرد 127شمارهٔ ۱۵۳: صالح تن من ز عشق دامن بفشاند 128شمارهٔ ۱۵۴: در محنت شو خوش و مکن نعمت یاد 129شمارهٔ ۱۵۵: دیدار تو از نعمت دو جهان خوشتر 130شمارهٔ ۱۵۶: یک بوسه زدم بر لب و بر چشم دگر 131شمارهٔ ۱۵۷: ز اول به میان ما به هنگام کنار 132شمارهٔ ۱۵۸: هر ابر که بنگرم غباری شده گیر 133شمارهٔ ۱۵۹: خورشید رخ تو تافت بر سایه عمر 134شمارهٔ ۱۶۰: تعریف مرا عشق تو ای ساده شکر 135شمارهٔ ۱۶۱: سلطان ملک است در دل سلطان نور 136شمارهٔ ۱۶۲: چاه ز نخ تو ای دلارام پسر 137شمارهٔ ۱۶۳: یک چشم تو گر تباه گشت ای دلبر 138شمارهٔ ۱۶۴: ای روی تو آفتاب و من نیلوفر 139شمارهٔ ۱۶۵: آمد به وداعم آن نگار دلبر 140شمارهٔ ۱۶۶: ز اندیشه هجران و ز نادیدن یار 141شمارهٔ ۱۶۷: در عشق تو همچو ابر می گریم زار 142شمارهٔ ۱۶۸: ای پیل سوار خسرو شیر شکار 143شمارهٔ ۱۶۹: پیوست فلک با من پیکار دگر 144شمارهٔ ۱۷۰: این ابر چراست روز وشب چشم تو تر 145شمارهٔ ۱۷۱: اکنون که شدی به بتکده عاشق زار 146شمارهٔ ۱۷۲: مشکین کله تو گر شبست ای دلدار 147شمارهٔ ۱۷۳: نا رفته هنوز بوی شیرت ز شکر 148شمارهٔ ۱۷۴: تا دیده ام آن روی چو خورشید انور 149شمارهٔ ۱۷۵: اندیشه مکن به کارها در بسیار 150شمارهٔ ۱۷۶: ای مهر تو چون چهار طبع اندر خور 151شمارهٔ ۱۷۷: اندک اثر آبله بر دو رخ یار 152شمارهٔ ۱۷۸: در زندان تا کرد مرا گردون پیر 153شمارهٔ ۱۷۹: سلطان ملک ای عزیز فرزند پدر 154شمارهٔ ۱۸۰: چون پیرهنت گرفته ام تنگ به بر 155شمارهٔ ۱۸۱: از سنگم یا ز چیستم جان پدر 156شمارهٔ ۱۸۲: بر مرگ تو چون نمویم ای جان پدر 157شمارهٔ ۱۸۳: می گویمت ای سعادت ای نیک پسر 158شمارهٔ ۱۸۴: در غور فلک تعبیه ای ساخت چو ابر 159شمارهٔ ۱۸۵: گویی که هوا به زیر گردست امروز 160شمارهٔ ۱۸۶: عشقت کشتم که غم درودم شب و روز 161شمارهٔ ۱۸۷: ای فقر بخاست روز بازار تو خیز 162شمارهٔ ۱۸۸: ای شاه علاء دولت ملک افروز 163شمارهٔ ۱۸۹: چرخ از دم کون برنمی گردد باز 164شمارهٔ ۱۹۰: خورشید رخا وصل تو جویم همه روز 165شمارهٔ ۱۹۱: ای سود و زیان عمر فرسوده بترس 166شمارهٔ ۱۹۲: ای یار چو صبر هیچ یاری مشناس 167شمارهٔ ۱۹۳: از بخشش دست من ز سیم و زر پرس 168شمارهٔ ۱۹۴: مسعود که بود سعد سلمان پدرش 169شمارهٔ ۱۹۵: مسعود که بود سعد سلمان پدرش 170شمارهٔ ۱۹۶: تا از من می جهی چو دود از آتش 171شمارهٔ ۱۹۷: معشوقه دلم به آتش انباشت چو شمع 172شمارهٔ ۱۹۸: آتش به سرم همی فرو ریزد عشق 173شمارهٔ ۱۹۹: ای چرخ مدور خسیس بی باک 174شمارهٔ ۲۰۰: گردون نکشد کمال مسعود ملک 175شمارهٔ ۲۰۱: من همت باز دارم و کبر پلنگ 176شمارهٔ ۲۰۲: من چون دل لاله ام تو چون رنگ به ر ...177شمارهٔ ۲۰۳: ای بدر شده من از غمان تو هلال 178شمارهٔ ۲۰۴: ای کلک ملک وصف تو گویم همه سال 179شمارهٔ ۲۰۵: عیبم که ز من زمانی ای مشکین خال 180شمارهٔ ۲۰۶: دل می ندهد که از تو بردارم دل 181شمارهٔ ۲۰۷: آن دل که نخواستت چه نامست آن دل 182شمارهٔ ۲۰۸: سرما چون شد ز دست صحرا شد گل 183شمارهٔ ۲۰۹: رویت بر من چنان که گل بر بلبل 184شمارهٔ ۲۱۰: نامد به کف آن زلف سمن مال به مال 185شمارهٔ ۲۱۱: بنگر که ز شاخ می چه گوید صلصل 186شمارهٔ ۲۱۲: چون روی بتان گشت به باغ اندر گل 187شمارهٔ ۲۱۳: خامش نشود همی ز غلغل بلبل 188شمارهٔ ۲۱۴: من ادهمم از خون دل ابرش گردم 189شمارهٔ ۲۱۵: در دولت شاه چون قوی شد رایم 190شمارهٔ ۲۱۶: غمهای تو از راندن خونها کارم 191شمارهٔ ۲۱۷: هر چند که این بند ز پای افکندم 192شمارهٔ ۲۱۸: من در عدم از جود تو موجود شدم 193شمارهٔ ۲۱۹: ای طبع بده ور ندهی بستانم 194شمارهٔ ۲۲۰: ای غمزه تو کشفته بنیاد دلم 195شمارهٔ ۲۲۱: ای طبع چو آتش از تو بس خوشنودم 196شمارهٔ ۲۲۲: گر من برم از مردم بد سازم برم 197شمارهٔ ۲۲۳: جان و دل و دین به وصلت ای مهر صنم 198شمارهٔ ۲۲۴: ای زرین نام لعبت سیم اندام 199شمارهٔ ۲۲۵: تن کوبم و سرپیچم و بر روی زنم 200شمارهٔ ۲۲۶: جان هر ساعت ز کار زاری دهدم 201شمارهٔ ۲۲۷: من دوش که از هجر تو در تاب شدم 202شمارهٔ ۲۲۸: تا کی غم یار و درد فرزند کشم 203شمارهٔ ۲۲۹: هر روز همی فلک به تیری زندم 204شمارهٔ ۲۳۰: گفتم که تو بی وفایی ای نامردم 205شمارهٔ ۲۳۱: ای فاخته دل چو من به رویت نگرم 206شمارهٔ ۲۳۲: بر بسته شد از بستن ماتم دستم 207شمارهٔ ۲۳۳: سروی خواهم ز چرخ داری زندم 208شمارهٔ ۲۳۴: همچون قلمم ز بیخ کندی به ستم 209شمارهٔ ۲۳۵: چون پیش دل از هجر تو هنگامه نهم 210شمارهٔ ۲۳۶: ای سرو سپاه خسرو ای ماه حشم 211شمارهٔ ۲۳۷: ای کرده مرا به عشق گمراه تمام 212شمارهٔ ۲۳۸: جستم از توبه بی زبانی جستم 213شمارهٔ ۲۳۹: شب زار به جای بستر آتش ریزم 214شمارهٔ ۲۴۰: گفتم کایندل به داغ نام تو کنم 215شمارهٔ ۲۴۱: ای چرخ ز هر گزند رنج تو کشم 216شمارهٔ ۲۴۲: وصف لب رنگین تو از دل جویم 217شمارهٔ ۲۴۳: چون از گل روی تو بهاری رسدم 218شمارهٔ ۲۴۴: تا چنگ به مهر آن دلارام زدم 219شمارهٔ ۲۴۵: بر آتش اگر بی تو نخفتم خفتم 220شمارهٔ ۲۴۶: کوهی که بر او بلا ببارند منم 221شمارهٔ ۲۴۷: امروز ز هر دوست گزندی دارم 222شمارهٔ ۲۴۸: از عشق تو در چشم خرد میل زدم 223شمارهٔ ۲۴۹: بونصر من ار عاشق ایام توام 224شمارهٔ ۲۵۰: گفتم شکرت به خلق کیهان گویم 225شمارهٔ ۲۵۱: جز در غم عشق تو سفر می نکنم 226شمارهٔ ۲۵۲: من به الم ای صنم گرفتار نیم 227شمارهٔ ۲۵۳: گر تیز به روی خوب تو درنگرم 228شمارهٔ ۲۵۴: هر یک چندی به قلعه ای آرندم 229شمارهٔ ۲۵۵: صالح دل اگر به جای جامه بدرم 230شمارهٔ ۲۵۶: بر روی تو مهربان و دلسوز منم 231شمارهٔ ۲۵۷: گنجی که ز پیش آن بجستند منم 232شمارهٔ ۲۵۸: نه از همه خلق حق گزاری دارم 233شمارهٔ ۲۵۹: گر حور بود بدان که نازش نکشم 234شمارهٔ ۲۶۰: از آتش دل همیشه اندر تابم 235شمارهٔ ۲۶۱: ای دشمن و دوست مر تو را یک عالم 236شمارهٔ ۲۶۲: هرگه که به پیراهن تو درنگرم 237شمارهٔ ۲۶۳: دلخسته چشم ناوک انداز توام 238شمارهٔ ۲۶۴: در خواب گه از دل به شب آتش بیزم 239شمارهٔ ۲۶۵: شب ز انده تو همی نیاید خوابم 240شمارهٔ ۲۶۶: دانم که ز چرخ بخش بیرون نکنم 241شمارهٔ ۲۶۷: من دوش که از هجر تو در تاب شدم 242شمارهٔ ۲۶۸: از بند رحم ببند مهد افتادم 243شمارهٔ ۲۶۹: شه پندارد که ما خردمندانیم 244شمارهٔ ۲۷۰: در آرزوی بوی گل نوروزم 245شمارهٔ ۲۷۱: لرزان ز بلا چو برگ داند یارم 246شمارهٔ ۲۷۲: تا روز همه شب از هوس بیدارم 247شمارهٔ ۲۷۳: بر دیده خیال دوست بنگاشته ام 248شمارهٔ ۲۷۴: امروز در این حبس من آن ممتحنم 249شمارهٔ ۲۷۵: از دل بدم آتشی برانگیخته ام 250شمارهٔ ۲۷۶: عمری بدو کف دو رخ نگارا خستم 251شمارهٔ ۲۷۷: گفتی خبرت کنم کسی بفرستم 252شمارهٔ ۲۷۸: آن مرد که در سخن جهانیست منم 253شمارهٔ ۲۷۹: هر جای که آتش نبردیست منم 254شمارهٔ ۲۸۰: هر جا که ز فضل پیشگاهی است منم 255شمارهٔ ۲۸۱: با ناله همی چو ابر بهمن گریم 256شمارهٔ ۲۸۲: از بلبل نالنده تر و زارترم 257شمارهٔ ۲۸۳: روزان و شبان در آن غم و تیمارم 258شمارهٔ ۲۸۴: ای جان جهان تا خبرت یافته ام 259شمارهٔ ۲۸۵: از خود به تو من بتا گمانها دارم 260شمارهٔ ۲۸۶: سیراب گلابی تو بر آتش خارم 261شمارهٔ ۲۸۷: از هر چه بگفته اند پندی دارم 262شمارهٔ ۲۸۸: من بستر برف و بالش یخ دارم 263شمارهٔ ۲۸۹: در تاریکی ز بس که می بنشینم 264شمارهٔ ۲۹۰: آنم که اگر به خلد جایی سازم 265شمارهٔ ۲۹۱: هر گه که تو را به رهگذاری بینم 266شمارهٔ ۲۹۲: دیده همه شب ز خواب خوش بردوزم 267شمارهٔ ۲۹۳: با خود گفتم که من عیال تو شدم 268شمارهٔ ۲۹۴: آنکو گوید هست قضا تیشه من 269شمارهٔ ۲۹۵: تا خسته دل مرا بریده ست ز تن 270شمارهٔ ۲۹۶: در سمجی چون توانم آرامیدن 271شمارهٔ ۲۹۷: هر شب که تو را نبینم ای شاخ سمن 272شمارهٔ ۲۹۸: چون گل ز غمت دریده ام پیراهن 273شمارهٔ ۲۹۹: سر کردمت ای نگار چون تو سر من 274شمارهٔ ۳۰۰: چنگم به چهار شاخ زد پیراهن 275شمارهٔ ۳۰۱: چون دانش بود مهربان دایه من 276شمارهٔ ۳۰۲: چشم و دهن آن صنم لاله رخان 277شمارهٔ ۳۰۳: با کس غم تو بیش نخواهم گفتم 278شمارهٔ ۳۰۴: این دیبه دو روی به کلک دو زبان 279شمارهٔ ۳۰۵: تا نسبت کرد اخوت شعر به من 280شمارهٔ ۳۰۶: آنکو دارد چو سیم و شر لب و تن 281شمارهٔ ۳۰۷: از چشم من ار سرشک بتوان رفتن 282شمارهٔ ۳۰۸: از کفر کشد زریر شیبانی کین 283شمارهٔ ۳۰۹: ای برتر من کرده هزاران احسان 284شمارهٔ ۳۱۰: در خدمت طاهر علی بارم جان 285شمارهٔ ۳۱۱: ایزد که همی کرد مرکب تن و جان 286شمارهٔ ۳۱۲: ای پای برنجن من ای بند گران 287شمارهٔ ۳۱۳: چون قمری زار زار می نالم من 288شمارهٔ ۳۱۴: ای شاه به بیشه عزم ناگاهان کن 289شمارهٔ ۳۱۵: زنده به تو مانده ام من ای جان جها ...290شمارهٔ ۳۱۶: انده چه خورم چراست اندر خوردن 291شمارهٔ ۳۱۷: صد بار به نیکی هنرم کرد ضمان 292شمارهٔ ۳۱۸: گر خسته شوم ز تیر پیکار تو من 293شمارهٔ ۳۱۹: نه روزم هیزم است و نه شب روغن 294شمارهٔ ۳۲۰: ای روز مرا جز شب دیجور مدان 295شمارهٔ ۳۲۱: کس را چو بنفشه سر فرو نارم من 296شمارهٔ ۳۲۲: از چنگ قضا همی چو نتوان جستن 297شمارهٔ ۳۲۳: گردنده چو روز نوبهاری با من 298شمارهٔ ۳۲۴: ای چون گل نوشکفته بر طرف چمن 299شمارهٔ ۳۲۵: چرخم چو بخواست کشت بی هیچ گمان 300شمارهٔ ۳۲۶: امروز منم تفته دل و رفته روان 301شمارهٔ ۳۲۷: بگشای چو گل به وعده راست دهن 302شمارهٔ ۳۲۸: مشک از سر زلفین تو بویم پس ازین 303شمارهٔ ۳۲۹: زاری و دعا کن به سحرگاه ای تن 304شمارهٔ ۳۳۰: دیدی که غلام داشتم چندان من 305شمارهٔ ۳۳۱: روزم تیره ست از آن رخ مهوش تو 306شمارهٔ ۳۳۲: دل بست شود چو سرفرازد با تو 307شمارهٔ ۳۳۳: آنی که بری دست نیازد با تو 308شمارهٔ ۳۳۴: هر جان که بود برتر از آن باشی تو 309شمارهٔ ۳۳۵: نورست ای ماه حسن سرمایه تو 310شمارهٔ ۳۳۶: ای نای تو را نقل و می روشن کو 311شمارهٔ ۳۳۷: ای شاه بترس از آنکه پرسند از تو 312شمارهٔ ۳۳۸: سلطان ملک اقبال عنان داد به تو 313شمارهٔ ۳۳۹: صالح پس ازین طرب نباید بی تو 314شمارهٔ ۳۴۰: ای شمع شدم به عشق پروانه تو 315شمارهٔ ۳۴۱: ای نای ندیده ام دلی شاد از تو 316شمارهٔ ۳۴۲: مادر که مرا بزاد زاد از پی تو 317شمارهٔ ۳۴۳: هرگز نرسد به لطف در مهر چو تو 318شمارهٔ ۳۴۴: خوردم همه زهر عشق تو شکر کو 319شمارهٔ ۳۴۵: روی و بر من تا بشدم از بر تو 320شمارهٔ ۳۴۶: از کوفتن پای تو و گشتن تو 321شمارهٔ ۳۴۷: با من به میان رسول باید با تو 322شمارهٔ ۳۴۸: ای ملک به دولت تو دارا گشته 323شمارهٔ ۳۴۹: آنی که ز فالها همه فال تو به 324شمارهٔ ۳۵۰: از هر جنسم چو شاه بگشادی راه 325شمارهٔ ۳۵۱: چندان داری ز حسن و خوبی مایه 326شمارهٔ ۳۵۲: هر چند که بر کوهم در شب ز اندوه 327شمارهٔ ۳۵۳: آمد بر من به چشمکان خواب زده 328شمارهٔ ۳۵۴: چون دولت تو جهان جوانست ای شاه 329شمارهٔ ۳۵۵: این خوشرویان که ایستادند همه 330شمارهٔ ۳۵۶: امروز منم چو ماری اندر سله ای 331شمارهٔ ۳۵۷: دانم که وفا ز دل برانداخته ای 332شمارهٔ ۳۵۸: ای ابر ز بحر تا هوایی شده ای 333شمارهٔ ۳۵۹: بر شعر مرا دلیست ای بار خدای 334شمارهٔ ۳۶۰: ای غم سختی تو ای دل از غم نرمی 335شمارهٔ ۳۶۱: روزی که چو باد پیش من برگذری 336شمارهٔ ۳۶۲: مفروق دو دیده ای و مقرون دلی 337شمارهٔ ۳۶۳: مرهم گفتم تو با دل ریش همی 338شمارهٔ ۳۶۴: دولت ز علاء دولت عالی رای 339شمارهٔ ۳۶۵: از شیرینی چون به سخن بنشینی 340شمارهٔ ۳۶۶: با هر تاری ساخته چون پود شوی 341شمارهٔ ۳۶۷: ای گل نه ز گل ز دل همی بر رویی 342شمارهٔ ۳۶۸: آخر نگذاردم فلک چون زاری 343شمارهٔ ۳۶۹: ای دولت هند را جمالی دادی 344شمارهٔ ۳۷۰: شوخی صنمی خوشی کشی خندانی 345شمارهٔ ۳۷۱: عشق آتشی افروخت که از بسیاری 346شمارهٔ ۳۷۲: ای بخت مرا سوخته خرمن کردی 347شمارهٔ ۳۷۳: در پیش گل وصال ما را بویی 348شمارهٔ ۳۷۴: گر چه کندت مساعدت روز بهی 349شمارهٔ ۳۷۵: فر ابدی و نعمت جاویدی 350شمارهٔ ۳۷۶: ای حورا زاده لعبت نوشادی 351شمارهٔ ۳۷۷: بنمودی مقنعی مهی ناگاهی 352شمارهٔ ۳۷۸: ای نای هوا بریدم از نای دمی 353شمارهٔ ۳۷۹: عشوه دهیم همی سرابی گویی 354شمارهٔ ۳۸۰: ای راوه اگر بهشت پیداست تویی 355شمارهٔ ۳۸۱: ای شاه عدو بندی و هم قلعه گشای 356شمارهٔ ۳۸۲: چون بلبل داریم برای رازی 357شمارهٔ ۳۸۳: امید به زندگانیم نیست بسی 358شمارهٔ ۳۸۴: مسعود چو دربند گرفتار شدی 359شمارهٔ ۳۸۵: نالنده تر از نایم در قلعه نای 360شمارهٔ ۳۸۶: ای شاه جهان ز ملک باقی شادی 361شمارهٔ ۳۸۷: بر شاهان جمله پادشاهی داری 362شمارهٔ ۳۸۸: آمد بر من خیال زیبا یاری 363شمارهٔ ۳۸۹: ای چرخ همه کار به پرگار زدی 364شمارهٔ ۳۹۰: از غنچه ناشکفته مستورتری 365شمارهٔ ۳۹۱: از بلبل بر سرو طربناک تری 366شمارهٔ ۳۹۲: ای قلعه نای مادر ملک تویی 367شمارهٔ ۳۹۳: ای تن تو به طبع بار بیمار کشی 368شمارهٔ ۳۹۴: چون موی شدم رنج هر بیدادی 369شمارهٔ ۳۹۵: ای تن چه تنی که تا شدی فرهنگی 370شمارهٔ ۳۹۶: چون دید که بر عزم سفر دارم رای 371شمارهٔ ۳۹۷: این چرخ بسی بدل کند نوها را

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ