به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مسعود سعد سلمان

مسعود سعد سلمانرباعی هاشمارهٔ ۱۱۶: ای شاه جهان جهان شد از داد تو شاد

760عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

ای شاه جهان جهان شد از داد تو شاد

تو داد جهان ده که جهان داد تو داد

تو شاه پسندیده جهان ملک تو باد

سقای تو ابر باد و فراش تو باد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۱۵: تیری که بزد چرخ مرا پنهان زد 2شمارهٔ ۱۱۶: ای شاه جهان جهان شد از داد تو شاد 3شمارهٔ ۱۱۷: ای شاه شبانگاه تو شبگیر شود 4شمارهٔ ۱۱۸: تا چرخ مرا به چنگ عشق تو سپرد 5شمارهٔ ۱۱۹: هنگام گل ار به باغ بلبل نبود 6شمارهٔ ۱۲۰: هر گه که فلک دل مرا ریش کند 7شمارهٔ ۱۲۱: گردون همه در بند گرانم دارد 8شمارهٔ ۱۲۲: شاها ملکا همه ثناگوی تواند 9شمارهٔ ۱۲۳: گردون شرف و جاه در انگشت تو دید 10شمارهٔ ۱۲۴: شاها ملکا جهان به فرمان تو باد 11شمارهٔ ۱۲۵: آنی که جهانی ز تو سامان گیرد 12شمارهٔ ۱۲۶: بورشد رشید کز فلک ماه آورد 13شمارهٔ ۱۲۷: آن کوه گذار آهوی دشت نورد 14شمارهٔ ۱۲۸: چون موج سیاه روی هامون گیرد 15شمارهٔ ۱۲۹: خاک از رخم ار برو نهم زرد شود 16شمارهٔ ۱۳۰: تا دعوت دولت تو در گوشم شد 17شمارهٔ ۱۳۱: اول گردون ز رنج در تابم کرد 18شمارهٔ ۱۳۲: بر هم زده بود عشقت اسباب خرد 19شمارهٔ ۱۳۳: من شاهم و شاعران سواران منند 20شمارهٔ ۱۳۴: گر زر گردی جفا عیار تو بود 21شمارهٔ ۱۳۵: چون در چشمم ز حسن تو زیبی زد 22شمارهٔ ۱۳۶: رویی که چو او چرخ فلک ننگارد 23شمارهٔ ۱۳۷: چون روی هوا دوش به قیر اندودند 24شمارهٔ ۱۳۸: گر خون نشود قوت جانم که دهد 25شمارهٔ ۱۳۹: اندر ریشم همه خسک پاک برید 26شمارهٔ ۱۴۰: ترسم ما را ستارگان چشم کنند 27شمارهٔ ۱۴۱: چرخ فلک از قضا یکی پیکان زد 28شمارهٔ ۱۴۲: در هند کمال جود موجود آمد 29شمارهٔ ۱۴۳: چون بنشینند و مطربان بنشانند 30شمارهٔ ۱۴۴: آن را که ز بخت دستیاری باشد 31شمارهٔ ۱۴۵: در عشق تو جانم انده ناب خورد 32شمارهٔ ۱۴۶: آنان که سر نشاط عالم دارند 33شمارهٔ ۱۴۷: خون در تن من که اصل نیروست نماند 34شمارهٔ ۱۴۸: تا خط چو دود تو دل از من بربود 35شمارهٔ ۱۴۹: آن بت که دل مرا فرا چنگ آورد 36شمارهٔ ۱۵۰: با من فلک از خشم همی دندان زد 37شمارهٔ ۱۵۱: ای شاه فلک متابع کام تو باد 38شمارهٔ ۱۵۲: در باغ هنر تخم وفا کاشت خرد 39شمارهٔ ۱۵۳: صالح تن من ز عشق دامن بفشاند 40شمارهٔ ۱۵۴: در محنت شو خوش و مکن نعمت یاد 41شمارهٔ ۱۵۵: دیدار تو از نعمت دو جهان خوشتر 42شمارهٔ ۱۵۶: یک بوسه زدم بر لب و بر چشم دگر 43شمارهٔ ۱۵۷: ز اول به میان ما به هنگام کنار 44شمارهٔ ۱۵۸: هر ابر که بنگرم غباری شده گیر 45شمارهٔ ۱۵۹: خورشید رخ تو تافت بر سایه عمر 46شمارهٔ ۱۶۰: تعریف مرا عشق تو ای ساده شکر 47شمارهٔ ۱۶۱: سلطان ملک است در دل سلطان نور 48شمارهٔ ۱۶۲: چاه ز نخ تو ای دلارام پسر 49شمارهٔ ۱۶۳: یک چشم تو گر تباه گشت ای دلبر 50شمارهٔ ۱۶۴: ای روی تو آفتاب و من نیلوفر 51شمارهٔ ۱۶۵: آمد به وداعم آن نگار دلبر 52شمارهٔ ۱۶۶: ز اندیشه هجران و ز نادیدن یار 53شمارهٔ ۱۶۷: در عشق تو همچو ابر می گریم زار 54شمارهٔ ۱۶۸: ای پیل سوار خسرو شیر شکار 55شمارهٔ ۱۶۹: پیوست فلک با من پیکار دگر 56شمارهٔ ۱۷۰: این ابر چراست روز وشب چشم تو تر 57شمارهٔ ۱۷۱: اکنون که شدی به بتکده عاشق زار 58شمارهٔ ۱۷۲: مشکین کله تو گر شبست ای دلدار 59شمارهٔ ۱۷۳: نا رفته هنوز بوی شیرت ز شکر 60شمارهٔ ۱۷۴: تا دیده ام آن روی چو خورشید انور 61شمارهٔ ۱۷۵: اندیشه مکن به کارها در بسیار 62شمارهٔ ۱۷۶: ای مهر تو چون چهار طبع اندر خور 63شمارهٔ ۱۷۷: اندک اثر آبله بر دو رخ یار 64شمارهٔ ۱۷۸: در زندان تا کرد مرا گردون پیر 65شمارهٔ ۱۷۹: سلطان ملک ای عزیز فرزند پدر 66شمارهٔ ۱۸۰: چون پیرهنت گرفته ام تنگ به بر 67شمارهٔ ۱۸۱: از سنگم یا ز چیستم جان پدر 68شمارهٔ ۱۸۲: بر مرگ تو چون نمویم ای جان پدر 69شمارهٔ ۱۸۳: می گویمت ای سعادت ای نیک پسر 70شمارهٔ ۱۸۴: در غور فلک تعبیه ای ساخت چو ابر 71شمارهٔ ۱۸۵: گویی که هوا به زیر گردست امروز 72شمارهٔ ۱۸۶: عشقت کشتم که غم درودم شب و روز 73شمارهٔ ۱۸۷: ای فقر بخاست روز بازار تو خیز 74شمارهٔ ۱۸۸: ای شاه علاء دولت ملک افروز 75شمارهٔ ۱۸۹: چرخ از دم کون برنمی گردد باز 76شمارهٔ ۱۹۰: خورشید رخا وصل تو جویم همه روز 77شمارهٔ ۱۹۱: ای سود و زیان عمر فرسوده بترس 78شمارهٔ ۱۹۲: ای یار چو صبر هیچ یاری مشناس 79شمارهٔ ۱۹۳: از بخشش دست من ز سیم و زر پرس 80شمارهٔ ۱۹۴: مسعود که بود سعد سلمان پدرش 81شمارهٔ ۱۹۵: مسعود که بود سعد سلمان پدرش 82شمارهٔ ۱۹۶: تا از من می جهی چو دود از آتش 83شمارهٔ ۱۹۷: معشوقه دلم به آتش انباشت چو شمع 84شمارهٔ ۱۹۸: آتش به سرم همی فرو ریزد عشق 85شمارهٔ ۱۹۹: ای چرخ مدور خسیس بی باک 86شمارهٔ ۲۰۰: گردون نکشد کمال مسعود ملک 87شمارهٔ ۲۰۱: من همت باز دارم و کبر پلنگ 88شمارهٔ ۲۰۲: من چون دل لاله ام تو چون رنگ به ر ...89شمارهٔ ۲۰۳: ای بدر شده من از غمان تو هلال 90شمارهٔ ۲۰۴: ای کلک ملک وصف تو گویم همه سال 91شمارهٔ ۲۰۵: عیبم که ز من زمانی ای مشکین خال 92شمارهٔ ۲۰۶: دل می ندهد که از تو بردارم دل 93شمارهٔ ۲۰۷: آن دل که نخواستت چه نامست آن دل 94شمارهٔ ۲۰۸: سرما چون شد ز دست صحرا شد گل 95شمارهٔ ۲۰۹: رویت بر من چنان که گل بر بلبل 96شمارهٔ ۲۱۰: نامد به کف آن زلف سمن مال به مال 97شمارهٔ ۲۱۱: بنگر که ز شاخ می چه گوید صلصل 98شمارهٔ ۲۱۲: چون روی بتان گشت به باغ اندر گل 99شمارهٔ ۲۱۳: خامش نشود همی ز غلغل بلبل 100شمارهٔ ۲۱۴: من ادهمم از خون دل ابرش گردم 101شمارهٔ ۲۱۵: در دولت شاه چون قوی شد رایم 102شمارهٔ ۲۱۶: غمهای تو از راندن خونها کارم 103شمارهٔ ۲۱۷: هر چند که این بند ز پای افکندم 104شمارهٔ ۲۱۸: من در عدم از جود تو موجود شدم 105شمارهٔ ۲۱۹: ای طبع بده ور ندهی بستانم 106شمارهٔ ۲۲۰: ای غمزه تو کشفته بنیاد دلم 107شمارهٔ ۲۲۱: ای طبع چو آتش از تو بس خوشنودم 108شمارهٔ ۲۲۲: گر من برم از مردم بد سازم برم 109شمارهٔ ۲۲۳: جان و دل و دین به وصلت ای مهر صنم 110شمارهٔ ۲۲۴: ای زرین نام لعبت سیم اندام 111شمارهٔ ۲۲۵: تن کوبم و سرپیچم و بر روی زنم 112شمارهٔ ۲۲۶: جان هر ساعت ز کار زاری دهدم 113شمارهٔ ۲۲۷: من دوش که از هجر تو در تاب شدم 114شمارهٔ ۲۲۸: تا کی غم یار و درد فرزند کشم 115شمارهٔ ۲۲۹: هر روز همی فلک به تیری زندم 116شمارهٔ ۲۳۰: گفتم که تو بی وفایی ای نامردم 117شمارهٔ ۲۳۱: ای فاخته دل چو من به رویت نگرم 118شمارهٔ ۲۳۲: بر بسته شد از بستن ماتم دستم 119شمارهٔ ۲۳۳: سروی خواهم ز چرخ داری زندم 120شمارهٔ ۲۳۴: همچون قلمم ز بیخ کندی به ستم 121شمارهٔ ۲۳۵: چون پیش دل از هجر تو هنگامه نهم 122شمارهٔ ۲۳۶: ای سرو سپاه خسرو ای ماه حشم 123شمارهٔ ۲۳۷: ای کرده مرا به عشق گمراه تمام 124شمارهٔ ۲۳۸: جستم از توبه بی زبانی جستم 125شمارهٔ ۲۳۹: شب زار به جای بستر آتش ریزم 126شمارهٔ ۲۴۰: گفتم کایندل به داغ نام تو کنم 127شمارهٔ ۲۴۱: ای چرخ ز هر گزند رنج تو کشم 128شمارهٔ ۲۴۲: وصف لب رنگین تو از دل جویم 129شمارهٔ ۲۴۳: چون از گل روی تو بهاری رسدم 130شمارهٔ ۲۴۴: تا چنگ به مهر آن دلارام زدم 131شمارهٔ ۲۴۵: بر آتش اگر بی تو نخفتم خفتم 132شمارهٔ ۲۴۶: کوهی که بر او بلا ببارند منم 133شمارهٔ ۲۴۷: امروز ز هر دوست گزندی دارم 134شمارهٔ ۲۴۸: از عشق تو در چشم خرد میل زدم 135شمارهٔ ۲۴۹: بونصر من ار عاشق ایام توام 136شمارهٔ ۲۵۰: گفتم شکرت به خلق کیهان گویم 137شمارهٔ ۲۵۱: جز در غم عشق تو سفر می نکنم 138شمارهٔ ۲۵۲: من به الم ای صنم گرفتار نیم 139شمارهٔ ۲۵۳: گر تیز به روی خوب تو درنگرم 140شمارهٔ ۲۵۴: هر یک چندی به قلعه ای آرندم 141شمارهٔ ۲۵۵: صالح دل اگر به جای جامه بدرم 142شمارهٔ ۲۵۶: بر روی تو مهربان و دلسوز منم 143شمارهٔ ۲۵۷: گنجی که ز پیش آن بجستند منم 144شمارهٔ ۲۵۸: نه از همه خلق حق گزاری دارم 145شمارهٔ ۲۵۹: گر حور بود بدان که نازش نکشم 146شمارهٔ ۲۶۰: از آتش دل همیشه اندر تابم 147شمارهٔ ۲۶۱: ای دشمن و دوست مر تو را یک عالم 148شمارهٔ ۲۶۲: هرگه که به پیراهن تو درنگرم 149شمارهٔ ۲۶۳: دلخسته چشم ناوک انداز توام 150شمارهٔ ۲۶۴: در خواب گه از دل به شب آتش بیزم 151شمارهٔ ۲۶۵: شب ز انده تو همی نیاید خوابم 152شمارهٔ ۲۶۶: دانم که ز چرخ بخش بیرون نکنم 153شمارهٔ ۲۶۷: من دوش که از هجر تو در تاب شدم 154شمارهٔ ۲۶۸: از بند رحم ببند مهد افتادم 155شمارهٔ ۲۶۹: شه پندارد که ما خردمندانیم 156شمارهٔ ۲۷۰: در آرزوی بوی گل نوروزم 157شمارهٔ ۲۷۱: لرزان ز بلا چو برگ داند یارم 158شمارهٔ ۲۷۲: تا روز همه شب از هوس بیدارم 159شمارهٔ ۲۷۳: بر دیده خیال دوست بنگاشته ام 160شمارهٔ ۲۷۴: امروز در این حبس من آن ممتحنم 161شمارهٔ ۲۷۵: از دل بدم آتشی برانگیخته ام 162شمارهٔ ۲۷۶: عمری بدو کف دو رخ نگارا خستم 163شمارهٔ ۲۷۷: گفتی خبرت کنم کسی بفرستم 164شمارهٔ ۲۷۸: آن مرد که در سخن جهانیست منم 165شمارهٔ ۲۷۹: هر جای که آتش نبردیست منم 166شمارهٔ ۲۸۰: هر جا که ز فضل پیشگاهی است منم 167شمارهٔ ۲۸۱: با ناله همی چو ابر بهمن گریم 168شمارهٔ ۲۸۲: از بلبل نالنده تر و زارترم 169شمارهٔ ۲۸۳: روزان و شبان در آن غم و تیمارم 170شمارهٔ ۲۸۴: ای جان جهان تا خبرت یافته ام 171شمارهٔ ۲۸۵: از خود به تو من بتا گمانها دارم 172شمارهٔ ۲۸۶: سیراب گلابی تو بر آتش خارم 173شمارهٔ ۲۸۷: از هر چه بگفته اند پندی دارم 174شمارهٔ ۲۸۸: من بستر برف و بالش یخ دارم 175شمارهٔ ۲۸۹: در تاریکی ز بس که می بنشینم 176شمارهٔ ۲۹۰: آنم که اگر به خلد جایی سازم 177شمارهٔ ۲۹۱: هر گه که تو را به رهگذاری بینم 178شمارهٔ ۲۹۲: دیده همه شب ز خواب خوش بردوزم 179شمارهٔ ۲۹۳: با خود گفتم که من عیال تو شدم 180شمارهٔ ۲۹۴: آنکو گوید هست قضا تیشه من 181شمارهٔ ۲۹۵: تا خسته دل مرا بریده ست ز تن 182شمارهٔ ۲۹۶: در سمجی چون توانم آرامیدن 183شمارهٔ ۲۹۷: هر شب که تو را نبینم ای شاخ سمن 184شمارهٔ ۲۹۸: چون گل ز غمت دریده ام پیراهن 185شمارهٔ ۲۹۹: سر کردمت ای نگار چون تو سر من 186شمارهٔ ۳۰۰: چنگم به چهار شاخ زد پیراهن 187شمارهٔ ۳۰۱: چون دانش بود مهربان دایه من 188شمارهٔ ۳۰۲: چشم و دهن آن صنم لاله رخان 189شمارهٔ ۳۰۳: با کس غم تو بیش نخواهم گفتم 190شمارهٔ ۳۰۴: این دیبه دو روی به کلک دو زبان 191شمارهٔ ۳۰۵: تا نسبت کرد اخوت شعر به من 192شمارهٔ ۳۰۶: آنکو دارد چو سیم و شر لب و تن 193شمارهٔ ۳۰۷: از چشم من ار سرشک بتوان رفتن 194شمارهٔ ۳۰۸: از کفر کشد زریر شیبانی کین 195شمارهٔ ۳۰۹: ای برتر من کرده هزاران احسان 196شمارهٔ ۳۱۰: در خدمت طاهر علی بارم جان 197شمارهٔ ۳۱۱: ایزد که همی کرد مرکب تن و جان 198شمارهٔ ۳۱۲: ای پای برنجن من ای بند گران 199شمارهٔ ۳۱۳: چون قمری زار زار می نالم من 200شمارهٔ ۳۱۴: ای شاه به بیشه عزم ناگاهان کن 201شمارهٔ ۳۱۵: زنده به تو مانده ام من ای جان جها ...202شمارهٔ ۳۱۶: انده چه خورم چراست اندر خوردن 203شمارهٔ ۳۱۷: صد بار به نیکی هنرم کرد ضمان 204شمارهٔ ۳۱۸: گر خسته شوم ز تیر پیکار تو من 205شمارهٔ ۳۱۹: نه روزم هیزم است و نه شب روغن 206شمارهٔ ۳۲۰: ای روز مرا جز شب دیجور مدان 207شمارهٔ ۳۲۱: کس را چو بنفشه سر فرو نارم من 208شمارهٔ ۳۲۲: از چنگ قضا همی چو نتوان جستن 209شمارهٔ ۳۲۳: گردنده چو روز نوبهاری با من 210شمارهٔ ۳۲۴: ای چون گل نوشکفته بر طرف چمن 211شمارهٔ ۳۲۵: چرخم چو بخواست کشت بی هیچ گمان 212شمارهٔ ۳۲۶: امروز منم تفته دل و رفته روان 213شمارهٔ ۳۲۷: بگشای چو گل به وعده راست دهن 214شمارهٔ ۳۲۸: مشک از سر زلفین تو بویم پس ازین 215شمارهٔ ۳۲۹: زاری و دعا کن به سحرگاه ای تن 216شمارهٔ ۳۳۰: دیدی که غلام داشتم چندان من 217شمارهٔ ۳۳۱: روزم تیره ست از آن رخ مهوش تو 218شمارهٔ ۳۳۲: دل بست شود چو سرفرازد با تو 219شمارهٔ ۳۳۳: آنی که بری دست نیازد با تو 220شمارهٔ ۳۳۴: هر جان که بود برتر از آن باشی تو 221شمارهٔ ۳۳۵: نورست ای ماه حسن سرمایه تو 222شمارهٔ ۳۳۶: ای نای تو را نقل و می روشن کو 223شمارهٔ ۳۳۷: ای شاه بترس از آنکه پرسند از تو 224شمارهٔ ۳۳۸: سلطان ملک اقبال عنان داد به تو 225شمارهٔ ۳۳۹: صالح پس ازین طرب نباید بی تو 226شمارهٔ ۳۴۰: ای شمع شدم به عشق پروانه تو 227شمارهٔ ۳۴۱: ای نای ندیده ام دلی شاد از تو 228شمارهٔ ۳۴۲: مادر که مرا بزاد زاد از پی تو 229شمارهٔ ۳۴۳: هرگز نرسد به لطف در مهر چو تو 230شمارهٔ ۳۴۴: خوردم همه زهر عشق تو شکر کو 231شمارهٔ ۳۴۵: روی و بر من تا بشدم از بر تو 232شمارهٔ ۳۴۶: از کوفتن پای تو و گشتن تو 233شمارهٔ ۳۴۷: با من به میان رسول باید با تو 234شمارهٔ ۳۴۸: ای ملک به دولت تو دارا گشته 235شمارهٔ ۳۴۹: آنی که ز فالها همه فال تو به 236شمارهٔ ۳۵۰: از هر جنسم چو شاه بگشادی راه 237شمارهٔ ۳۵۱: چندان داری ز حسن و خوبی مایه 238شمارهٔ ۳۵۲: هر چند که بر کوهم در شب ز اندوه 239شمارهٔ ۳۵۳: آمد بر من به چشمکان خواب زده 240شمارهٔ ۳۵۴: چون دولت تو جهان جوانست ای شاه 241شمارهٔ ۳۵۵: این خوشرویان که ایستادند همه 242شمارهٔ ۳۵۶: امروز منم چو ماری اندر سله ای 243شمارهٔ ۳۵۷: دانم که وفا ز دل برانداخته ای 244شمارهٔ ۳۵۸: ای ابر ز بحر تا هوایی شده ای 245شمارهٔ ۳۵۹: بر شعر مرا دلیست ای بار خدای 246شمارهٔ ۳۶۰: ای غم سختی تو ای دل از غم نرمی 247شمارهٔ ۳۶۱: روزی که چو باد پیش من برگذری 248شمارهٔ ۳۶۲: مفروق دو دیده ای و مقرون دلی 249شمارهٔ ۳۶۳: مرهم گفتم تو با دل ریش همی 250شمارهٔ ۳۶۴: دولت ز علاء دولت عالی رای 251شمارهٔ ۳۶۵: از شیرینی چون به سخن بنشینی 252شمارهٔ ۳۶۶: با هر تاری ساخته چون پود شوی 253شمارهٔ ۳۶۷: ای گل نه ز گل ز دل همی بر رویی 254شمارهٔ ۳۶۸: آخر نگذاردم فلک چون زاری 255شمارهٔ ۳۶۹: ای دولت هند را جمالی دادی 256شمارهٔ ۳۷۰: شوخی صنمی خوشی کشی خندانی 257شمارهٔ ۳۷۱: عشق آتشی افروخت که از بسیاری 258شمارهٔ ۳۷۲: ای بخت مرا سوخته خرمن کردی 259شمارهٔ ۳۷۳: در پیش گل وصال ما را بویی 260شمارهٔ ۳۷۴: گر چه کندت مساعدت روز بهی 261شمارهٔ ۳۷۵: فر ابدی و نعمت جاویدی 262شمارهٔ ۳۷۶: ای حورا زاده لعبت نوشادی 263شمارهٔ ۳۷۷: بنمودی مقنعی مهی ناگاهی 264شمارهٔ ۳۷۸: ای نای هوا بریدم از نای دمی 265شمارهٔ ۳۷۹: عشوه دهیم همی سرابی گویی 266شمارهٔ ۳۸۰: ای راوه اگر بهشت پیداست تویی 267شمارهٔ ۳۸۱: ای شاه عدو بندی و هم قلعه گشای 268شمارهٔ ۳۸۲: چون بلبل داریم برای رازی 269شمارهٔ ۳۸۳: امید به زندگانیم نیست بسی 270شمارهٔ ۳۸۴: مسعود چو دربند گرفتار شدی 271شمارهٔ ۳۸۵: نالنده تر از نایم در قلعه نای 272شمارهٔ ۳۸۶: ای شاه جهان ز ملک باقی شادی 273شمارهٔ ۳۸۷: بر شاهان جمله پادشاهی داری 274شمارهٔ ۳۸۸: آمد بر من خیال زیبا یاری 275شمارهٔ ۳۸۹: ای چرخ همه کار به پرگار زدی 276شمارهٔ ۳۹۰: از غنچه ناشکفته مستورتری 277شمارهٔ ۳۹۱: از بلبل بر سرو طربناک تری 278شمارهٔ ۳۹۲: ای قلعه نای مادر ملک تویی 279شمارهٔ ۳۹۳: ای تن تو به طبع بار بیمار کشی 280شمارهٔ ۳۹۴: چون موی شدم رنج هر بیدادی 281شمارهٔ ۳۹۵: ای تن چه تنی که تا شدی فرهنگی 282شمارهٔ ۳۹۶: چون دید که بر عزم سفر دارم رای 283شمارهٔ ۳۹۷: این چرخ بسی بدل کند نوها را

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ