به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مسعود سعد سلمان

مسعود سعد سلمانرباعی هاشمارهٔ ۱۱۵: تیری که بزد چرخ مرا پنهان زد

1030عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

تیری که بزد چرخ مرا پنهان زد

جز پنهان مرد مرد را نتوان زد

زد چرخ مرا ولیک در زندان زد

در زندان شیر شرزه را بتوان زد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۱۴: گوشم ز تو نشنود بتا جز همه سرد 2شمارهٔ ۱۱۵: تیری که بزد چرخ مرا پنهان زد 3شمارهٔ ۱۱۶: ای شاه جهان جهان شد از داد تو شاد 4شمارهٔ ۱۱۷: ای شاه شبانگاه تو شبگیر شود 5شمارهٔ ۱۱۸: تا چرخ مرا به چنگ عشق تو سپرد 6شمارهٔ ۱۱۹: هنگام گل ار به باغ بلبل نبود 7شمارهٔ ۱۲۰: هر گه که فلک دل مرا ریش کند 8شمارهٔ ۱۲۱: گردون همه در بند گرانم دارد 9شمارهٔ ۱۲۲: شاها ملکا همه ثناگوی تواند 10شمارهٔ ۱۲۳: گردون شرف و جاه در انگشت تو دید 11شمارهٔ ۱۲۴: شاها ملکا جهان به فرمان تو باد 12شمارهٔ ۱۲۵: آنی که جهانی ز تو سامان گیرد 13شمارهٔ ۱۲۶: بورشد رشید کز فلک ماه آورد 14شمارهٔ ۱۲۷: آن کوه گذار آهوی دشت نورد 15شمارهٔ ۱۲۸: چون موج سیاه روی هامون گیرد 16شمارهٔ ۱۲۹: خاک از رخم ار برو نهم زرد شود 17شمارهٔ ۱۳۰: تا دعوت دولت تو در گوشم شد 18شمارهٔ ۱۳۱: اول گردون ز رنج در تابم کرد 19شمارهٔ ۱۳۲: بر هم زده بود عشقت اسباب خرد 20شمارهٔ ۱۳۳: من شاهم و شاعران سواران منند 21شمارهٔ ۱۳۴: گر زر گردی جفا عیار تو بود 22شمارهٔ ۱۳۵: چون در چشمم ز حسن تو زیبی زد 23شمارهٔ ۱۳۶: رویی که چو او چرخ فلک ننگارد 24شمارهٔ ۱۳۷: چون روی هوا دوش به قیر اندودند 25شمارهٔ ۱۳۸: گر خون نشود قوت جانم که دهد 26شمارهٔ ۱۳۹: اندر ریشم همه خسک پاک برید 27شمارهٔ ۱۴۰: ترسم ما را ستارگان چشم کنند 28شمارهٔ ۱۴۱: چرخ فلک از قضا یکی پیکان زد 29شمارهٔ ۱۴۲: در هند کمال جود موجود آمد 30شمارهٔ ۱۴۳: چون بنشینند و مطربان بنشانند 31شمارهٔ ۱۴۴: آن را که ز بخت دستیاری باشد 32شمارهٔ ۱۴۵: در عشق تو جانم انده ناب خورد 33شمارهٔ ۱۴۶: آنان که سر نشاط عالم دارند 34شمارهٔ ۱۴۷: خون در تن من که اصل نیروست نماند 35شمارهٔ ۱۴۸: تا خط چو دود تو دل از من بربود 36شمارهٔ ۱۴۹: آن بت که دل مرا فرا چنگ آورد 37شمارهٔ ۱۵۰: با من فلک از خشم همی دندان زد 38شمارهٔ ۱۵۱: ای شاه فلک متابع کام تو باد 39شمارهٔ ۱۵۲: در باغ هنر تخم وفا کاشت خرد 40شمارهٔ ۱۵۳: صالح تن من ز عشق دامن بفشاند 41شمارهٔ ۱۵۴: در محنت شو خوش و مکن نعمت یاد 42شمارهٔ ۱۵۵: دیدار تو از نعمت دو جهان خوشتر 43شمارهٔ ۱۵۶: یک بوسه زدم بر لب و بر چشم دگر 44شمارهٔ ۱۵۷: ز اول به میان ما به هنگام کنار 45شمارهٔ ۱۵۸: هر ابر که بنگرم غباری شده گیر 46شمارهٔ ۱۵۹: خورشید رخ تو تافت بر سایه عمر 47شمارهٔ ۱۶۰: تعریف مرا عشق تو ای ساده شکر 48شمارهٔ ۱۶۱: سلطان ملک است در دل سلطان نور 49شمارهٔ ۱۶۲: چاه ز نخ تو ای دلارام پسر 50شمارهٔ ۱۶۳: یک چشم تو گر تباه گشت ای دلبر 51شمارهٔ ۱۶۴: ای روی تو آفتاب و من نیلوفر 52شمارهٔ ۱۶۵: آمد به وداعم آن نگار دلبر 53شمارهٔ ۱۶۶: ز اندیشه هجران و ز نادیدن یار 54شمارهٔ ۱۶۷: در عشق تو همچو ابر می گریم زار 55شمارهٔ ۱۶۸: ای پیل سوار خسرو شیر شکار 56شمارهٔ ۱۶۹: پیوست فلک با من پیکار دگر 57شمارهٔ ۱۷۰: این ابر چراست روز وشب چشم تو تر 58شمارهٔ ۱۷۱: اکنون که شدی به بتکده عاشق زار 59شمارهٔ ۱۷۲: مشکین کله تو گر شبست ای دلدار 60شمارهٔ ۱۷۳: نا رفته هنوز بوی شیرت ز شکر 61شمارهٔ ۱۷۴: تا دیده ام آن روی چو خورشید انور 62شمارهٔ ۱۷۵: اندیشه مکن به کارها در بسیار 63شمارهٔ ۱۷۶: ای مهر تو چون چهار طبع اندر خور 64شمارهٔ ۱۷۷: اندک اثر آبله بر دو رخ یار 65شمارهٔ ۱۷۸: در زندان تا کرد مرا گردون پیر 66شمارهٔ ۱۷۹: سلطان ملک ای عزیز فرزند پدر 67شمارهٔ ۱۸۰: چون پیرهنت گرفته ام تنگ به بر 68شمارهٔ ۱۸۱: از سنگم یا ز چیستم جان پدر 69شمارهٔ ۱۸۲: بر مرگ تو چون نمویم ای جان پدر 70شمارهٔ ۱۸۳: می گویمت ای سعادت ای نیک پسر 71شمارهٔ ۱۸۴: در غور فلک تعبیه ای ساخت چو ابر 72شمارهٔ ۱۸۵: گویی که هوا به زیر گردست امروز 73شمارهٔ ۱۸۶: عشقت کشتم که غم درودم شب و روز 74شمارهٔ ۱۸۷: ای فقر بخاست روز بازار تو خیز 75شمارهٔ ۱۸۸: ای شاه علاء دولت ملک افروز 76شمارهٔ ۱۸۹: چرخ از دم کون برنمی گردد باز 77شمارهٔ ۱۹۰: خورشید رخا وصل تو جویم همه روز 78شمارهٔ ۱۹۱: ای سود و زیان عمر فرسوده بترس 79شمارهٔ ۱۹۲: ای یار چو صبر هیچ یاری مشناس 80شمارهٔ ۱۹۳: از بخشش دست من ز سیم و زر پرس 81شمارهٔ ۱۹۴: مسعود که بود سعد سلمان پدرش 82شمارهٔ ۱۹۵: مسعود که بود سعد سلمان پدرش 83شمارهٔ ۱۹۶: تا از من می جهی چو دود از آتش 84شمارهٔ ۱۹۷: معشوقه دلم به آتش انباشت چو شمع 85شمارهٔ ۱۹۸: آتش به سرم همی فرو ریزد عشق 86شمارهٔ ۱۹۹: ای چرخ مدور خسیس بی باک 87شمارهٔ ۲۰۰: گردون نکشد کمال مسعود ملک 88شمارهٔ ۲۰۱: من همت باز دارم و کبر پلنگ 89شمارهٔ ۲۰۲: من چون دل لاله ام تو چون رنگ به ر ...90شمارهٔ ۲۰۳: ای بدر شده من از غمان تو هلال 91شمارهٔ ۲۰۴: ای کلک ملک وصف تو گویم همه سال 92شمارهٔ ۲۰۵: عیبم که ز من زمانی ای مشکین خال 93شمارهٔ ۲۰۶: دل می ندهد که از تو بردارم دل 94شمارهٔ ۲۰۷: آن دل که نخواستت چه نامست آن دل 95شمارهٔ ۲۰۸: سرما چون شد ز دست صحرا شد گل 96شمارهٔ ۲۰۹: رویت بر من چنان که گل بر بلبل 97شمارهٔ ۲۱۰: نامد به کف آن زلف سمن مال به مال 98شمارهٔ ۲۱۱: بنگر که ز شاخ می چه گوید صلصل 99شمارهٔ ۲۱۲: چون روی بتان گشت به باغ اندر گل 100شمارهٔ ۲۱۳: خامش نشود همی ز غلغل بلبل 101شمارهٔ ۲۱۴: من ادهمم از خون دل ابرش گردم 102شمارهٔ ۲۱۵: در دولت شاه چون قوی شد رایم 103شمارهٔ ۲۱۶: غمهای تو از راندن خونها کارم 104شمارهٔ ۲۱۷: هر چند که این بند ز پای افکندم 105شمارهٔ ۲۱۸: من در عدم از جود تو موجود شدم 106شمارهٔ ۲۱۹: ای طبع بده ور ندهی بستانم 107شمارهٔ ۲۲۰: ای غمزه تو کشفته بنیاد دلم 108شمارهٔ ۲۲۱: ای طبع چو آتش از تو بس خوشنودم 109شمارهٔ ۲۲۲: گر من برم از مردم بد سازم برم 110شمارهٔ ۲۲۳: جان و دل و دین به وصلت ای مهر صنم 111شمارهٔ ۲۲۴: ای زرین نام لعبت سیم اندام 112شمارهٔ ۲۲۵: تن کوبم و سرپیچم و بر روی زنم 113شمارهٔ ۲۲۶: جان هر ساعت ز کار زاری دهدم 114شمارهٔ ۲۲۷: من دوش که از هجر تو در تاب شدم 115شمارهٔ ۲۲۸: تا کی غم یار و درد فرزند کشم 116شمارهٔ ۲۲۹: هر روز همی فلک به تیری زندم 117شمارهٔ ۲۳۰: گفتم که تو بی وفایی ای نامردم 118شمارهٔ ۲۳۱: ای فاخته دل چو من به رویت نگرم 119شمارهٔ ۲۳۲: بر بسته شد از بستن ماتم دستم 120شمارهٔ ۲۳۳: سروی خواهم ز چرخ داری زندم 121شمارهٔ ۲۳۴: همچون قلمم ز بیخ کندی به ستم 122شمارهٔ ۲۳۵: چون پیش دل از هجر تو هنگامه نهم 123شمارهٔ ۲۳۶: ای سرو سپاه خسرو ای ماه حشم 124شمارهٔ ۲۳۷: ای کرده مرا به عشق گمراه تمام 125شمارهٔ ۲۳۸: جستم از توبه بی زبانی جستم 126شمارهٔ ۲۳۹: شب زار به جای بستر آتش ریزم 127شمارهٔ ۲۴۰: گفتم کایندل به داغ نام تو کنم 128شمارهٔ ۲۴۱: ای چرخ ز هر گزند رنج تو کشم 129شمارهٔ ۲۴۲: وصف لب رنگین تو از دل جویم 130شمارهٔ ۲۴۳: چون از گل روی تو بهاری رسدم 131شمارهٔ ۲۴۴: تا چنگ به مهر آن دلارام زدم 132شمارهٔ ۲۴۵: بر آتش اگر بی تو نخفتم خفتم 133شمارهٔ ۲۴۶: کوهی که بر او بلا ببارند منم 134شمارهٔ ۲۴۷: امروز ز هر دوست گزندی دارم 135شمارهٔ ۲۴۸: از عشق تو در چشم خرد میل زدم 136شمارهٔ ۲۴۹: بونصر من ار عاشق ایام توام 137شمارهٔ ۲۵۰: گفتم شکرت به خلق کیهان گویم 138شمارهٔ ۲۵۱: جز در غم عشق تو سفر می نکنم 139شمارهٔ ۲۵۲: من به الم ای صنم گرفتار نیم 140شمارهٔ ۲۵۳: گر تیز به روی خوب تو درنگرم 141شمارهٔ ۲۵۴: هر یک چندی به قلعه ای آرندم 142شمارهٔ ۲۵۵: صالح دل اگر به جای جامه بدرم 143شمارهٔ ۲۵۶: بر روی تو مهربان و دلسوز منم 144شمارهٔ ۲۵۷: گنجی که ز پیش آن بجستند منم 145شمارهٔ ۲۵۸: نه از همه خلق حق گزاری دارم 146شمارهٔ ۲۵۹: گر حور بود بدان که نازش نکشم 147شمارهٔ ۲۶۰: از آتش دل همیشه اندر تابم 148شمارهٔ ۲۶۱: ای دشمن و دوست مر تو را یک عالم 149شمارهٔ ۲۶۲: هرگه که به پیراهن تو درنگرم 150شمارهٔ ۲۶۳: دلخسته چشم ناوک انداز توام 151شمارهٔ ۲۶۴: در خواب گه از دل به شب آتش بیزم 152شمارهٔ ۲۶۵: شب ز انده تو همی نیاید خوابم 153شمارهٔ ۲۶۶: دانم که ز چرخ بخش بیرون نکنم 154شمارهٔ ۲۶۷: من دوش که از هجر تو در تاب شدم 155شمارهٔ ۲۶۸: از بند رحم ببند مهد افتادم 156شمارهٔ ۲۶۹: شه پندارد که ما خردمندانیم 157شمارهٔ ۲۷۰: در آرزوی بوی گل نوروزم 158شمارهٔ ۲۷۱: لرزان ز بلا چو برگ داند یارم 159شمارهٔ ۲۷۲: تا روز همه شب از هوس بیدارم 160شمارهٔ ۲۷۳: بر دیده خیال دوست بنگاشته ام 161شمارهٔ ۲۷۴: امروز در این حبس من آن ممتحنم 162شمارهٔ ۲۷۵: از دل بدم آتشی برانگیخته ام 163شمارهٔ ۲۷۶: عمری بدو کف دو رخ نگارا خستم 164شمارهٔ ۲۷۷: گفتی خبرت کنم کسی بفرستم 165شمارهٔ ۲۷۸: آن مرد که در سخن جهانیست منم 166شمارهٔ ۲۷۹: هر جای که آتش نبردیست منم 167شمارهٔ ۲۸۰: هر جا که ز فضل پیشگاهی است منم 168شمارهٔ ۲۸۱: با ناله همی چو ابر بهمن گریم 169شمارهٔ ۲۸۲: از بلبل نالنده تر و زارترم 170شمارهٔ ۲۸۳: روزان و شبان در آن غم و تیمارم 171شمارهٔ ۲۸۴: ای جان جهان تا خبرت یافته ام 172شمارهٔ ۲۸۵: از خود به تو من بتا گمانها دارم 173شمارهٔ ۲۸۶: سیراب گلابی تو بر آتش خارم 174شمارهٔ ۲۸۷: از هر چه بگفته اند پندی دارم 175شمارهٔ ۲۸۸: من بستر برف و بالش یخ دارم 176شمارهٔ ۲۸۹: در تاریکی ز بس که می بنشینم 177شمارهٔ ۲۹۰: آنم که اگر به خلد جایی سازم 178شمارهٔ ۲۹۱: هر گه که تو را به رهگذاری بینم 179شمارهٔ ۲۹۲: دیده همه شب ز خواب خوش بردوزم 180شمارهٔ ۲۹۳: با خود گفتم که من عیال تو شدم 181شمارهٔ ۲۹۴: آنکو گوید هست قضا تیشه من 182شمارهٔ ۲۹۵: تا خسته دل مرا بریده ست ز تن 183شمارهٔ ۲۹۶: در سمجی چون توانم آرامیدن 184شمارهٔ ۲۹۷: هر شب که تو را نبینم ای شاخ سمن 185شمارهٔ ۲۹۸: چون گل ز غمت دریده ام پیراهن 186شمارهٔ ۲۹۹: سر کردمت ای نگار چون تو سر من 187شمارهٔ ۳۰۰: چنگم به چهار شاخ زد پیراهن 188شمارهٔ ۳۰۱: چون دانش بود مهربان دایه من 189شمارهٔ ۳۰۲: چشم و دهن آن صنم لاله رخان 190شمارهٔ ۳۰۳: با کس غم تو بیش نخواهم گفتم 191شمارهٔ ۳۰۴: این دیبه دو روی به کلک دو زبان 192شمارهٔ ۳۰۵: تا نسبت کرد اخوت شعر به من 193شمارهٔ ۳۰۶: آنکو دارد چو سیم و شر لب و تن 194شمارهٔ ۳۰۷: از چشم من ار سرشک بتوان رفتن 195شمارهٔ ۳۰۸: از کفر کشد زریر شیبانی کین 196شمارهٔ ۳۰۹: ای برتر من کرده هزاران احسان 197شمارهٔ ۳۱۰: در خدمت طاهر علی بارم جان 198شمارهٔ ۳۱۱: ایزد که همی کرد مرکب تن و جان 199شمارهٔ ۳۱۲: ای پای برنجن من ای بند گران 200شمارهٔ ۳۱۳: چون قمری زار زار می نالم من 201شمارهٔ ۳۱۴: ای شاه به بیشه عزم ناگاهان کن 202شمارهٔ ۳۱۵: زنده به تو مانده ام من ای جان جها ...203شمارهٔ ۳۱۶: انده چه خورم چراست اندر خوردن 204شمارهٔ ۳۱۷: صد بار به نیکی هنرم کرد ضمان 205شمارهٔ ۳۱۸: گر خسته شوم ز تیر پیکار تو من 206شمارهٔ ۳۱۹: نه روزم هیزم است و نه شب روغن 207شمارهٔ ۳۲۰: ای روز مرا جز شب دیجور مدان 208شمارهٔ ۳۲۱: کس را چو بنفشه سر فرو نارم من 209شمارهٔ ۳۲۲: از چنگ قضا همی چو نتوان جستن 210شمارهٔ ۳۲۳: گردنده چو روز نوبهاری با من 211شمارهٔ ۳۲۴: ای چون گل نوشکفته بر طرف چمن 212شمارهٔ ۳۲۵: چرخم چو بخواست کشت بی هیچ گمان 213شمارهٔ ۳۲۶: امروز منم تفته دل و رفته روان 214شمارهٔ ۳۲۷: بگشای چو گل به وعده راست دهن 215شمارهٔ ۳۲۸: مشک از سر زلفین تو بویم پس ازین 216شمارهٔ ۳۲۹: زاری و دعا کن به سحرگاه ای تن 217شمارهٔ ۳۳۰: دیدی که غلام داشتم چندان من 218شمارهٔ ۳۳۱: روزم تیره ست از آن رخ مهوش تو 219شمارهٔ ۳۳۲: دل بست شود چو سرفرازد با تو 220شمارهٔ ۳۳۳: آنی که بری دست نیازد با تو 221شمارهٔ ۳۳۴: هر جان که بود برتر از آن باشی تو 222شمارهٔ ۳۳۵: نورست ای ماه حسن سرمایه تو 223شمارهٔ ۳۳۶: ای نای تو را نقل و می روشن کو 224شمارهٔ ۳۳۷: ای شاه بترس از آنکه پرسند از تو 225شمارهٔ ۳۳۸: سلطان ملک اقبال عنان داد به تو 226شمارهٔ ۳۳۹: صالح پس ازین طرب نباید بی تو 227شمارهٔ ۳۴۰: ای شمع شدم به عشق پروانه تو 228شمارهٔ ۳۴۱: ای نای ندیده ام دلی شاد از تو 229شمارهٔ ۳۴۲: مادر که مرا بزاد زاد از پی تو 230شمارهٔ ۳۴۳: هرگز نرسد به لطف در مهر چو تو 231شمارهٔ ۳۴۴: خوردم همه زهر عشق تو شکر کو 232شمارهٔ ۳۴۵: روی و بر من تا بشدم از بر تو 233شمارهٔ ۳۴۶: از کوفتن پای تو و گشتن تو 234شمارهٔ ۳۴۷: با من به میان رسول باید با تو 235شمارهٔ ۳۴۸: ای ملک به دولت تو دارا گشته 236شمارهٔ ۳۴۹: آنی که ز فالها همه فال تو به 237شمارهٔ ۳۵۰: از هر جنسم چو شاه بگشادی راه 238شمارهٔ ۳۵۱: چندان داری ز حسن و خوبی مایه 239شمارهٔ ۳۵۲: هر چند که بر کوهم در شب ز اندوه 240شمارهٔ ۳۵۳: آمد بر من به چشمکان خواب زده 241شمارهٔ ۳۵۴: چون دولت تو جهان جوانست ای شاه 242شمارهٔ ۳۵۵: این خوشرویان که ایستادند همه 243شمارهٔ ۳۵۶: امروز منم چو ماری اندر سله ای 244شمارهٔ ۳۵۷: دانم که وفا ز دل برانداخته ای 245شمارهٔ ۳۵۸: ای ابر ز بحر تا هوایی شده ای 246شمارهٔ ۳۵۹: بر شعر مرا دلیست ای بار خدای 247شمارهٔ ۳۶۰: ای غم سختی تو ای دل از غم نرمی 248شمارهٔ ۳۶۱: روزی که چو باد پیش من برگذری 249شمارهٔ ۳۶۲: مفروق دو دیده ای و مقرون دلی 250شمارهٔ ۳۶۳: مرهم گفتم تو با دل ریش همی 251شمارهٔ ۳۶۴: دولت ز علاء دولت عالی رای 252شمارهٔ ۳۶۵: از شیرینی چون به سخن بنشینی 253شمارهٔ ۳۶۶: با هر تاری ساخته چون پود شوی 254شمارهٔ ۳۶۷: ای گل نه ز گل ز دل همی بر رویی 255شمارهٔ ۳۶۸: آخر نگذاردم فلک چون زاری 256شمارهٔ ۳۶۹: ای دولت هند را جمالی دادی 257شمارهٔ ۳۷۰: شوخی صنمی خوشی کشی خندانی 258شمارهٔ ۳۷۱: عشق آتشی افروخت که از بسیاری 259شمارهٔ ۳۷۲: ای بخت مرا سوخته خرمن کردی 260شمارهٔ ۳۷۳: در پیش گل وصال ما را بویی 261شمارهٔ ۳۷۴: گر چه کندت مساعدت روز بهی 262شمارهٔ ۳۷۵: فر ابدی و نعمت جاویدی 263شمارهٔ ۳۷۶: ای حورا زاده لعبت نوشادی 264شمارهٔ ۳۷۷: بنمودی مقنعی مهی ناگاهی 265شمارهٔ ۳۷۸: ای نای هوا بریدم از نای دمی 266شمارهٔ ۳۷۹: عشوه دهیم همی سرابی گویی 267شمارهٔ ۳۸۰: ای راوه اگر بهشت پیداست تویی 268شمارهٔ ۳۸۱: ای شاه عدو بندی و هم قلعه گشای 269شمارهٔ ۳۸۲: چون بلبل داریم برای رازی 270شمارهٔ ۳۸۳: امید به زندگانیم نیست بسی 271شمارهٔ ۳۸۴: مسعود چو دربند گرفتار شدی 272شمارهٔ ۳۸۵: نالنده تر از نایم در قلعه نای 273شمارهٔ ۳۸۶: ای شاه جهان ز ملک باقی شادی 274شمارهٔ ۳۸۷: بر شاهان جمله پادشاهی داری 275شمارهٔ ۳۸۸: آمد بر من خیال زیبا یاری 276شمارهٔ ۳۸۹: ای چرخ همه کار به پرگار زدی 277شمارهٔ ۳۹۰: از غنچه ناشکفته مستورتری 278شمارهٔ ۳۹۱: از بلبل بر سرو طربناک تری 279شمارهٔ ۳۹۲: ای قلعه نای مادر ملک تویی 280شمارهٔ ۳۹۳: ای تن تو به طبع بار بیمار کشی 281شمارهٔ ۳۹۴: چون موی شدم رنج هر بیدادی 282شمارهٔ ۳۹۵: ای تن چه تنی که تا شدی فرهنگی 283شمارهٔ ۳۹۶: چون دید که بر عزم سفر دارم رای 284شمارهٔ ۳۹۷: این چرخ بسی بدل کند نوها را

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ