به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مسعود سعد سلمان

مسعود سعد سلمانرباعی هاشمارهٔ ۲۰۵: عیبم که ز من زمانی ای مشکین خال

1010عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

عیبم که ز من زمانی ای مشکین خال

عارم که نخواهی که کنم با تو وصال

عودم که کنی مرا به آتش بی هال

عیدم که به من قصد کنی سال به سال

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲۰۴: ای کلک ملک وصف تو گویم همه سال 2شمارهٔ ۲۰۵: عیبم که ز من زمانی ای مشکین خال 3شمارهٔ ۲۰۶: دل می ندهد که از تو بردارم دل 4شمارهٔ ۲۰۷: آن دل که نخواستت چه نامست آن دل 5شمارهٔ ۲۰۸: سرما چون شد ز دست صحرا شد گل 6شمارهٔ ۲۰۹: رویت بر من چنان که گل بر بلبل 7شمارهٔ ۲۱۰: نامد به کف آن زلف سمن مال به مال 8شمارهٔ ۲۱۱: بنگر که ز شاخ می چه گوید صلصل 9شمارهٔ ۲۱۲: چون روی بتان گشت به باغ اندر گل 10شمارهٔ ۲۱۳: خامش نشود همی ز غلغل بلبل 11شمارهٔ ۲۱۴: من ادهمم از خون دل ابرش گردم 12شمارهٔ ۲۱۵: در دولت شاه چون قوی شد رایم 13شمارهٔ ۲۱۶: غمهای تو از راندن خونها کارم 14شمارهٔ ۲۱۷: هر چند که این بند ز پای افکندم 15شمارهٔ ۲۱۸: من در عدم از جود تو موجود شدم 16شمارهٔ ۲۱۹: ای طبع بده ور ندهی بستانم 17شمارهٔ ۲۲۰: ای غمزه تو کشفته بنیاد دلم 18شمارهٔ ۲۲۱: ای طبع چو آتش از تو بس خوشنودم 19شمارهٔ ۲۲۲: گر من برم از مردم بد سازم برم 20شمارهٔ ۲۲۳: جان و دل و دین به وصلت ای مهر صنم 21شمارهٔ ۲۲۴: ای زرین نام لعبت سیم اندام 22شمارهٔ ۲۲۵: تن کوبم و سرپیچم و بر روی زنم 23شمارهٔ ۲۲۶: جان هر ساعت ز کار زاری دهدم 24شمارهٔ ۲۲۷: من دوش که از هجر تو در تاب شدم 25شمارهٔ ۲۲۸: تا کی غم یار و درد فرزند کشم 26شمارهٔ ۲۲۹: هر روز همی فلک به تیری زندم 27شمارهٔ ۲۳۰: گفتم که تو بی وفایی ای نامردم 28شمارهٔ ۲۳۱: ای فاخته دل چو من به رویت نگرم 29شمارهٔ ۲۳۲: بر بسته شد از بستن ماتم دستم 30شمارهٔ ۲۳۳: سروی خواهم ز چرخ داری زندم 31شمارهٔ ۲۳۴: همچون قلمم ز بیخ کندی به ستم 32شمارهٔ ۲۳۵: چون پیش دل از هجر تو هنگامه نهم 33شمارهٔ ۲۳۶: ای سرو سپاه خسرو ای ماه حشم 34شمارهٔ ۲۳۷: ای کرده مرا به عشق گمراه تمام 35شمارهٔ ۲۳۸: جستم از توبه بی زبانی جستم 36شمارهٔ ۲۳۹: شب زار به جای بستر آتش ریزم 37شمارهٔ ۲۴۰: گفتم کایندل به داغ نام تو کنم 38شمارهٔ ۲۴۱: ای چرخ ز هر گزند رنج تو کشم 39شمارهٔ ۲۴۲: وصف لب رنگین تو از دل جویم 40شمارهٔ ۲۴۳: چون از گل روی تو بهاری رسدم 41شمارهٔ ۲۴۴: تا چنگ به مهر آن دلارام زدم 42شمارهٔ ۲۴۵: بر آتش اگر بی تو نخفتم خفتم 43شمارهٔ ۲۴۶: کوهی که بر او بلا ببارند منم 44شمارهٔ ۲۴۷: امروز ز هر دوست گزندی دارم 45شمارهٔ ۲۴۸: از عشق تو در چشم خرد میل زدم 46شمارهٔ ۲۴۹: بونصر من ار عاشق ایام توام 47شمارهٔ ۲۵۰: گفتم شکرت به خلق کیهان گویم 48شمارهٔ ۲۵۱: جز در غم عشق تو سفر می نکنم 49شمارهٔ ۲۵۲: من به الم ای صنم گرفتار نیم 50شمارهٔ ۲۵۳: گر تیز به روی خوب تو درنگرم 51شمارهٔ ۲۵۴: هر یک چندی به قلعه ای آرندم 52شمارهٔ ۲۵۵: صالح دل اگر به جای جامه بدرم 53شمارهٔ ۲۵۶: بر روی تو مهربان و دلسوز منم 54شمارهٔ ۲۵۷: گنجی که ز پیش آن بجستند منم 55شمارهٔ ۲۵۸: نه از همه خلق حق گزاری دارم 56شمارهٔ ۲۵۹: گر حور بود بدان که نازش نکشم 57شمارهٔ ۲۶۰: از آتش دل همیشه اندر تابم 58شمارهٔ ۲۶۱: ای دشمن و دوست مر تو را یک عالم 59شمارهٔ ۲۶۲: هرگه که به پیراهن تو درنگرم 60شمارهٔ ۲۶۳: دلخسته چشم ناوک انداز توام 61شمارهٔ ۲۶۴: در خواب گه از دل به شب آتش بیزم 62شمارهٔ ۲۶۵: شب ز انده تو همی نیاید خوابم 63شمارهٔ ۲۶۶: دانم که ز چرخ بخش بیرون نکنم 64شمارهٔ ۲۶۷: من دوش که از هجر تو در تاب شدم 65شمارهٔ ۲۶۸: از بند رحم ببند مهد افتادم 66شمارهٔ ۲۶۹: شه پندارد که ما خردمندانیم 67شمارهٔ ۲۷۰: در آرزوی بوی گل نوروزم 68شمارهٔ ۲۷۱: لرزان ز بلا چو برگ داند یارم 69شمارهٔ ۲۷۲: تا روز همه شب از هوس بیدارم 70شمارهٔ ۲۷۳: بر دیده خیال دوست بنگاشته ام 71شمارهٔ ۲۷۴: امروز در این حبس من آن ممتحنم 72شمارهٔ ۲۷۵: از دل بدم آتشی برانگیخته ام 73شمارهٔ ۲۷۶: عمری بدو کف دو رخ نگارا خستم 74شمارهٔ ۲۷۷: گفتی خبرت کنم کسی بفرستم 75شمارهٔ ۲۷۸: آن مرد که در سخن جهانیست منم 76شمارهٔ ۲۷۹: هر جای که آتش نبردیست منم 77شمارهٔ ۲۸۰: هر جا که ز فضل پیشگاهی است منم 78شمارهٔ ۲۸۱: با ناله همی چو ابر بهمن گریم 79شمارهٔ ۲۸۲: از بلبل نالنده تر و زارترم 80شمارهٔ ۲۸۳: روزان و شبان در آن غم و تیمارم 81شمارهٔ ۲۸۴: ای جان جهان تا خبرت یافته ام 82شمارهٔ ۲۸۵: از خود به تو من بتا گمانها دارم 83شمارهٔ ۲۸۶: سیراب گلابی تو بر آتش خارم 84شمارهٔ ۲۸۷: از هر چه بگفته اند پندی دارم 85شمارهٔ ۲۸۸: من بستر برف و بالش یخ دارم 86شمارهٔ ۲۸۹: در تاریکی ز بس که می بنشینم 87شمارهٔ ۲۹۰: آنم که اگر به خلد جایی سازم 88شمارهٔ ۲۹۱: هر گه که تو را به رهگذاری بینم 89شمارهٔ ۲۹۲: دیده همه شب ز خواب خوش بردوزم 90شمارهٔ ۲۹۳: با خود گفتم که من عیال تو شدم 91شمارهٔ ۲۹۴: آنکو گوید هست قضا تیشه من 92شمارهٔ ۲۹۵: تا خسته دل مرا بریده ست ز تن 93شمارهٔ ۲۹۶: در سمجی چون توانم آرامیدن 94شمارهٔ ۲۹۷: هر شب که تو را نبینم ای شاخ سمن 95شمارهٔ ۲۹۸: چون گل ز غمت دریده ام پیراهن 96شمارهٔ ۲۹۹: سر کردمت ای نگار چون تو سر من 97شمارهٔ ۳۰۰: چنگم به چهار شاخ زد پیراهن 98شمارهٔ ۳۰۱: چون دانش بود مهربان دایه من 99شمارهٔ ۳۰۲: چشم و دهن آن صنم لاله رخان 100شمارهٔ ۳۰۳: با کس غم تو بیش نخواهم گفتم 101شمارهٔ ۳۰۴: این دیبه دو روی به کلک دو زبان 102شمارهٔ ۳۰۵: تا نسبت کرد اخوت شعر به من 103شمارهٔ ۳۰۶: آنکو دارد چو سیم و شر لب و تن 104شمارهٔ ۳۰۷: از چشم من ار سرشک بتوان رفتن 105شمارهٔ ۳۰۸: از کفر کشد زریر شیبانی کین 106شمارهٔ ۳۰۹: ای برتر من کرده هزاران احسان 107شمارهٔ ۳۱۰: در خدمت طاهر علی بارم جان 108شمارهٔ ۳۱۱: ایزد که همی کرد مرکب تن و جان 109شمارهٔ ۳۱۲: ای پای برنجن من ای بند گران 110شمارهٔ ۳۱۳: چون قمری زار زار می نالم من 111شمارهٔ ۳۱۴: ای شاه به بیشه عزم ناگاهان کن 112شمارهٔ ۳۱۵: زنده به تو مانده ام من ای جان جها ...113شمارهٔ ۳۱۶: انده چه خورم چراست اندر خوردن 114شمارهٔ ۳۱۷: صد بار به نیکی هنرم کرد ضمان 115شمارهٔ ۳۱۸: گر خسته شوم ز تیر پیکار تو من 116شمارهٔ ۳۱۹: نه روزم هیزم است و نه شب روغن 117شمارهٔ ۳۲۰: ای روز مرا جز شب دیجور مدان 118شمارهٔ ۳۲۱: کس را چو بنفشه سر فرو نارم من 119شمارهٔ ۳۲۲: از چنگ قضا همی چو نتوان جستن 120شمارهٔ ۳۲۳: گردنده چو روز نوبهاری با من 121شمارهٔ ۳۲۴: ای چون گل نوشکفته بر طرف چمن 122شمارهٔ ۳۲۵: چرخم چو بخواست کشت بی هیچ گمان 123شمارهٔ ۳۲۶: امروز منم تفته دل و رفته روان 124شمارهٔ ۳۲۷: بگشای چو گل به وعده راست دهن 125شمارهٔ ۳۲۸: مشک از سر زلفین تو بویم پس ازین 126شمارهٔ ۳۲۹: زاری و دعا کن به سحرگاه ای تن 127شمارهٔ ۳۳۰: دیدی که غلام داشتم چندان من 128شمارهٔ ۳۳۱: روزم تیره ست از آن رخ مهوش تو 129شمارهٔ ۳۳۲: دل بست شود چو سرفرازد با تو 130شمارهٔ ۳۳۳: آنی که بری دست نیازد با تو 131شمارهٔ ۳۳۴: هر جان که بود برتر از آن باشی تو 132شمارهٔ ۳۳۵: نورست ای ماه حسن سرمایه تو 133شمارهٔ ۳۳۶: ای نای تو را نقل و می روشن کو 134شمارهٔ ۳۳۷: ای شاه بترس از آنکه پرسند از تو 135شمارهٔ ۳۳۸: سلطان ملک اقبال عنان داد به تو 136شمارهٔ ۳۳۹: صالح پس ازین طرب نباید بی تو 137شمارهٔ ۳۴۰: ای شمع شدم به عشق پروانه تو 138شمارهٔ ۳۴۱: ای نای ندیده ام دلی شاد از تو 139شمارهٔ ۳۴۲: مادر که مرا بزاد زاد از پی تو 140شمارهٔ ۳۴۳: هرگز نرسد به لطف در مهر چو تو 141شمارهٔ ۳۴۴: خوردم همه زهر عشق تو شکر کو 142شمارهٔ ۳۴۵: روی و بر من تا بشدم از بر تو 143شمارهٔ ۳۴۶: از کوفتن پای تو و گشتن تو 144شمارهٔ ۳۴۷: با من به میان رسول باید با تو 145شمارهٔ ۳۴۸: ای ملک به دولت تو دارا گشته 146شمارهٔ ۳۴۹: آنی که ز فالها همه فال تو به 147شمارهٔ ۳۵۰: از هر جنسم چو شاه بگشادی راه 148شمارهٔ ۳۵۱: چندان داری ز حسن و خوبی مایه 149شمارهٔ ۳۵۲: هر چند که بر کوهم در شب ز اندوه 150شمارهٔ ۳۵۳: آمد بر من به چشمکان خواب زده 151شمارهٔ ۳۵۴: چون دولت تو جهان جوانست ای شاه 152شمارهٔ ۳۵۵: این خوشرویان که ایستادند همه 153شمارهٔ ۳۵۶: امروز منم چو ماری اندر سله ای 154شمارهٔ ۳۵۷: دانم که وفا ز دل برانداخته ای 155شمارهٔ ۳۵۸: ای ابر ز بحر تا هوایی شده ای 156شمارهٔ ۳۵۹: بر شعر مرا دلیست ای بار خدای 157شمارهٔ ۳۶۰: ای غم سختی تو ای دل از غم نرمی 158شمارهٔ ۳۶۱: روزی که چو باد پیش من برگذری 159شمارهٔ ۳۶۲: مفروق دو دیده ای و مقرون دلی 160شمارهٔ ۳۶۳: مرهم گفتم تو با دل ریش همی 161شمارهٔ ۳۶۴: دولت ز علاء دولت عالی رای 162شمارهٔ ۳۶۵: از شیرینی چون به سخن بنشینی 163شمارهٔ ۳۶۶: با هر تاری ساخته چون پود شوی 164شمارهٔ ۳۶۷: ای گل نه ز گل ز دل همی بر رویی 165شمارهٔ ۳۶۸: آخر نگذاردم فلک چون زاری 166شمارهٔ ۳۶۹: ای دولت هند را جمالی دادی 167شمارهٔ ۳۷۰: شوخی صنمی خوشی کشی خندانی 168شمارهٔ ۳۷۱: عشق آتشی افروخت که از بسیاری 169شمارهٔ ۳۷۲: ای بخت مرا سوخته خرمن کردی 170شمارهٔ ۳۷۳: در پیش گل وصال ما را بویی 171شمارهٔ ۳۷۴: گر چه کندت مساعدت روز بهی 172شمارهٔ ۳۷۵: فر ابدی و نعمت جاویدی 173شمارهٔ ۳۷۶: ای حورا زاده لعبت نوشادی 174شمارهٔ ۳۷۷: بنمودی مقنعی مهی ناگاهی 175شمارهٔ ۳۷۸: ای نای هوا بریدم از نای دمی 176شمارهٔ ۳۷۹: عشوه دهیم همی سرابی گویی 177شمارهٔ ۳۸۰: ای راوه اگر بهشت پیداست تویی 178شمارهٔ ۳۸۱: ای شاه عدو بندی و هم قلعه گشای 179شمارهٔ ۳۸۲: چون بلبل داریم برای رازی 180شمارهٔ ۳۸۳: امید به زندگانیم نیست بسی 181شمارهٔ ۳۸۴: مسعود چو دربند گرفتار شدی 182شمارهٔ ۳۸۵: نالنده تر از نایم در قلعه نای 183شمارهٔ ۳۸۶: ای شاه جهان ز ملک باقی شادی 184شمارهٔ ۳۸۷: بر شاهان جمله پادشاهی داری 185شمارهٔ ۳۸۸: آمد بر من خیال زیبا یاری 186شمارهٔ ۳۸۹: ای چرخ همه کار به پرگار زدی 187شمارهٔ ۳۹۰: از غنچه ناشکفته مستورتری 188شمارهٔ ۳۹۱: از بلبل بر سرو طربناک تری 189شمارهٔ ۳۹۲: ای قلعه نای مادر ملک تویی 190شمارهٔ ۳۹۳: ای تن تو به طبع بار بیمار کشی 191شمارهٔ ۳۹۴: چون موی شدم رنج هر بیدادی 192شمارهٔ ۳۹۵: ای تن چه تنی که تا شدی فرهنگی 193شمارهٔ ۳۹۶: چون دید که بر عزم سفر دارم رای 194شمارهٔ ۳۹۷: این چرخ بسی بدل کند نوها را

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ