به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مسعود سعد سلمان

مسعود سعد سلمانرباعی هاشمارهٔ ۲۴۶: کوهی که بر او بلا ببارند منم

920عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

کوهی که بر او بلا ببارند منم

تیغی که به دست غم سپارند منم

شیری که برون نمی گذارند منم

خواری که نکو نگاه دارند منم

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲۴۵: بر آتش اگر بی تو نخفتم خفتم 2شمارهٔ ۲۴۶: کوهی که بر او بلا ببارند منم 3شمارهٔ ۲۴۷: امروز ز هر دوست گزندی دارم 4شمارهٔ ۲۴۸: از عشق تو در چشم خرد میل زدم 5شمارهٔ ۲۴۹: بونصر من ار عاشق ایام توام 6شمارهٔ ۲۵۰: گفتم شکرت به خلق کیهان گویم 7شمارهٔ ۲۵۱: جز در غم عشق تو سفر می نکنم 8شمارهٔ ۲۵۲: من به الم ای صنم گرفتار نیم 9شمارهٔ ۲۵۳: گر تیز به روی خوب تو درنگرم 10شمارهٔ ۲۵۴: هر یک چندی به قلعه ای آرندم 11شمارهٔ ۲۵۵: صالح دل اگر به جای جامه بدرم 12شمارهٔ ۲۵۶: بر روی تو مهربان و دلسوز منم 13شمارهٔ ۲۵۷: گنجی که ز پیش آن بجستند منم 14شمارهٔ ۲۵۸: نه از همه خلق حق گزاری دارم 15شمارهٔ ۲۵۹: گر حور بود بدان که نازش نکشم 16شمارهٔ ۲۶۰: از آتش دل همیشه اندر تابم 17شمارهٔ ۲۶۱: ای دشمن و دوست مر تو را یک عالم 18شمارهٔ ۲۶۲: هرگه که به پیراهن تو درنگرم 19شمارهٔ ۲۶۳: دلخسته چشم ناوک انداز توام 20شمارهٔ ۲۶۴: در خواب گه از دل به شب آتش بیزم 21شمارهٔ ۲۶۵: شب ز انده تو همی نیاید خوابم 22شمارهٔ ۲۶۶: دانم که ز چرخ بخش بیرون نکنم 23شمارهٔ ۲۶۷: من دوش که از هجر تو در تاب شدم 24شمارهٔ ۲۶۸: از بند رحم ببند مهد افتادم 25شمارهٔ ۲۶۹: شه پندارد که ما خردمندانیم 26شمارهٔ ۲۷۰: در آرزوی بوی گل نوروزم 27شمارهٔ ۲۷۱: لرزان ز بلا چو برگ داند یارم 28شمارهٔ ۲۷۲: تا روز همه شب از هوس بیدارم 29شمارهٔ ۲۷۳: بر دیده خیال دوست بنگاشته ام 30شمارهٔ ۲۷۴: امروز در این حبس من آن ممتحنم 31شمارهٔ ۲۷۵: از دل بدم آتشی برانگیخته ام 32شمارهٔ ۲۷۶: عمری بدو کف دو رخ نگارا خستم 33شمارهٔ ۲۷۷: گفتی خبرت کنم کسی بفرستم 34شمارهٔ ۲۷۸: آن مرد که در سخن جهانیست منم 35شمارهٔ ۲۷۹: هر جای که آتش نبردیست منم 36شمارهٔ ۲۸۰: هر جا که ز فضل پیشگاهی است منم 37شمارهٔ ۲۸۱: با ناله همی چو ابر بهمن گریم 38شمارهٔ ۲۸۲: از بلبل نالنده تر و زارترم 39شمارهٔ ۲۸۳: روزان و شبان در آن غم و تیمارم 40شمارهٔ ۲۸۴: ای جان جهان تا خبرت یافته ام 41شمارهٔ ۲۸۵: از خود به تو من بتا گمانها دارم 42شمارهٔ ۲۸۶: سیراب گلابی تو بر آتش خارم 43شمارهٔ ۲۸۷: از هر چه بگفته اند پندی دارم 44شمارهٔ ۲۸۸: من بستر برف و بالش یخ دارم 45شمارهٔ ۲۸۹: در تاریکی ز بس که می بنشینم 46شمارهٔ ۲۹۰: آنم که اگر به خلد جایی سازم 47شمارهٔ ۲۹۱: هر گه که تو را به رهگذاری بینم 48شمارهٔ ۲۹۲: دیده همه شب ز خواب خوش بردوزم 49شمارهٔ ۲۹۳: با خود گفتم که من عیال تو شدم 50شمارهٔ ۲۹۴: آنکو گوید هست قضا تیشه من 51شمارهٔ ۲۹۵: تا خسته دل مرا بریده ست ز تن 52شمارهٔ ۲۹۶: در سمجی چون توانم آرامیدن 53شمارهٔ ۲۹۷: هر شب که تو را نبینم ای شاخ سمن 54شمارهٔ ۲۹۸: چون گل ز غمت دریده ام پیراهن 55شمارهٔ ۲۹۹: سر کردمت ای نگار چون تو سر من 56شمارهٔ ۳۰۰: چنگم به چهار شاخ زد پیراهن 57شمارهٔ ۳۰۱: چون دانش بود مهربان دایه من 58شمارهٔ ۳۰۲: چشم و دهن آن صنم لاله رخان 59شمارهٔ ۳۰۳: با کس غم تو بیش نخواهم گفتم 60شمارهٔ ۳۰۴: این دیبه دو روی به کلک دو زبان 61شمارهٔ ۳۰۵: تا نسبت کرد اخوت شعر به من 62شمارهٔ ۳۰۶: آنکو دارد چو سیم و شر لب و تن 63شمارهٔ ۳۰۷: از چشم من ار سرشک بتوان رفتن 64شمارهٔ ۳۰۸: از کفر کشد زریر شیبانی کین 65شمارهٔ ۳۰۹: ای برتر من کرده هزاران احسان 66شمارهٔ ۳۱۰: در خدمت طاهر علی بارم جان 67شمارهٔ ۳۱۱: ایزد که همی کرد مرکب تن و جان 68شمارهٔ ۳۱۲: ای پای برنجن من ای بند گران 69شمارهٔ ۳۱۳: چون قمری زار زار می نالم من 70شمارهٔ ۳۱۴: ای شاه به بیشه عزم ناگاهان کن 71شمارهٔ ۳۱۵: زنده به تو مانده ام من ای جان جها ...72شمارهٔ ۳۱۶: انده چه خورم چراست اندر خوردن 73شمارهٔ ۳۱۷: صد بار به نیکی هنرم کرد ضمان 74شمارهٔ ۳۱۸: گر خسته شوم ز تیر پیکار تو من 75شمارهٔ ۳۱۹: نه روزم هیزم است و نه شب روغن 76شمارهٔ ۳۲۰: ای روز مرا جز شب دیجور مدان 77شمارهٔ ۳۲۱: کس را چو بنفشه سر فرو نارم من 78شمارهٔ ۳۲۲: از چنگ قضا همی چو نتوان جستن 79شمارهٔ ۳۲۳: گردنده چو روز نوبهاری با من 80شمارهٔ ۳۲۴: ای چون گل نوشکفته بر طرف چمن 81شمارهٔ ۳۲۵: چرخم چو بخواست کشت بی هیچ گمان 82شمارهٔ ۳۲۶: امروز منم تفته دل و رفته روان 83شمارهٔ ۳۲۷: بگشای چو گل به وعده راست دهن 84شمارهٔ ۳۲۸: مشک از سر زلفین تو بویم پس ازین 85شمارهٔ ۳۲۹: زاری و دعا کن به سحرگاه ای تن 86شمارهٔ ۳۳۰: دیدی که غلام داشتم چندان من 87شمارهٔ ۳۳۱: روزم تیره ست از آن رخ مهوش تو 88شمارهٔ ۳۳۲: دل بست شود چو سرفرازد با تو 89شمارهٔ ۳۳۳: آنی که بری دست نیازد با تو 90شمارهٔ ۳۳۴: هر جان که بود برتر از آن باشی تو 91شمارهٔ ۳۳۵: نورست ای ماه حسن سرمایه تو 92شمارهٔ ۳۳۶: ای نای تو را نقل و می روشن کو 93شمارهٔ ۳۳۷: ای شاه بترس از آنکه پرسند از تو 94شمارهٔ ۳۳۸: سلطان ملک اقبال عنان داد به تو 95شمارهٔ ۳۳۹: صالح پس ازین طرب نباید بی تو 96شمارهٔ ۳۴۰: ای شمع شدم به عشق پروانه تو 97شمارهٔ ۳۴۱: ای نای ندیده ام دلی شاد از تو 98شمارهٔ ۳۴۲: مادر که مرا بزاد زاد از پی تو 99شمارهٔ ۳۴۳: هرگز نرسد به لطف در مهر چو تو 100شمارهٔ ۳۴۴: خوردم همه زهر عشق تو شکر کو 101شمارهٔ ۳۴۵: روی و بر من تا بشدم از بر تو 102شمارهٔ ۳۴۶: از کوفتن پای تو و گشتن تو 103شمارهٔ ۳۴۷: با من به میان رسول باید با تو 104شمارهٔ ۳۴۸: ای ملک به دولت تو دارا گشته 105شمارهٔ ۳۴۹: آنی که ز فالها همه فال تو به 106شمارهٔ ۳۵۰: از هر جنسم چو شاه بگشادی راه 107شمارهٔ ۳۵۱: چندان داری ز حسن و خوبی مایه 108شمارهٔ ۳۵۲: هر چند که بر کوهم در شب ز اندوه 109شمارهٔ ۳۵۳: آمد بر من به چشمکان خواب زده 110شمارهٔ ۳۵۴: چون دولت تو جهان جوانست ای شاه 111شمارهٔ ۳۵۵: این خوشرویان که ایستادند همه 112شمارهٔ ۳۵۶: امروز منم چو ماری اندر سله ای 113شمارهٔ ۳۵۷: دانم که وفا ز دل برانداخته ای 114شمارهٔ ۳۵۸: ای ابر ز بحر تا هوایی شده ای 115شمارهٔ ۳۵۹: بر شعر مرا دلیست ای بار خدای 116شمارهٔ ۳۶۰: ای غم سختی تو ای دل از غم نرمی 117شمارهٔ ۳۶۱: روزی که چو باد پیش من برگذری 118شمارهٔ ۳۶۲: مفروق دو دیده ای و مقرون دلی 119شمارهٔ ۳۶۳: مرهم گفتم تو با دل ریش همی 120شمارهٔ ۳۶۴: دولت ز علاء دولت عالی رای 121شمارهٔ ۳۶۵: از شیرینی چون به سخن بنشینی 122شمارهٔ ۳۶۶: با هر تاری ساخته چون پود شوی 123شمارهٔ ۳۶۷: ای گل نه ز گل ز دل همی بر رویی 124شمارهٔ ۳۶۸: آخر نگذاردم فلک چون زاری 125شمارهٔ ۳۶۹: ای دولت هند را جمالی دادی 126شمارهٔ ۳۷۰: شوخی صنمی خوشی کشی خندانی 127شمارهٔ ۳۷۱: عشق آتشی افروخت که از بسیاری 128شمارهٔ ۳۷۲: ای بخت مرا سوخته خرمن کردی 129شمارهٔ ۳۷۳: در پیش گل وصال ما را بویی 130شمارهٔ ۳۷۴: گر چه کندت مساعدت روز بهی 131شمارهٔ ۳۷۵: فر ابدی و نعمت جاویدی 132شمارهٔ ۳۷۶: ای حورا زاده لعبت نوشادی 133شمارهٔ ۳۷۷: بنمودی مقنعی مهی ناگاهی 134شمارهٔ ۳۷۸: ای نای هوا بریدم از نای دمی 135شمارهٔ ۳۷۹: عشوه دهیم همی سرابی گویی 136شمارهٔ ۳۸۰: ای راوه اگر بهشت پیداست تویی 137شمارهٔ ۳۸۱: ای شاه عدو بندی و هم قلعه گشای 138شمارهٔ ۳۸۲: چون بلبل داریم برای رازی 139شمارهٔ ۳۸۳: امید به زندگانیم نیست بسی 140شمارهٔ ۳۸۴: مسعود چو دربند گرفتار شدی 141شمارهٔ ۳۸۵: نالنده تر از نایم در قلعه نای 142شمارهٔ ۳۸۶: ای شاه جهان ز ملک باقی شادی 143شمارهٔ ۳۸۷: بر شاهان جمله پادشاهی داری 144شمارهٔ ۳۸۸: آمد بر من خیال زیبا یاری 145شمارهٔ ۳۸۹: ای چرخ همه کار به پرگار زدی 146شمارهٔ ۳۹۰: از غنچه ناشکفته مستورتری 147شمارهٔ ۳۹۱: از بلبل بر سرو طربناک تری 148شمارهٔ ۳۹۲: ای قلعه نای مادر ملک تویی 149شمارهٔ ۳۹۳: ای تن تو به طبع بار بیمار کشی 150شمارهٔ ۳۹۴: چون موی شدم رنج هر بیدادی 151شمارهٔ ۳۹۵: ای تن چه تنی که تا شدی فرهنگی 152شمارهٔ ۳۹۶: چون دید که بر عزم سفر دارم رای 153شمارهٔ ۳۹۷: این چرخ بسی بدل کند نوها را

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ