به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مسعود سعد سلمان

مسعود سعد سلمانرباعی هاشمارهٔ ۱۱۴: گوشم ز تو نشنود بتا جز همه سرد

990عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

گوشم ز تو نشنود بتا جز همه سرد

دل بهره نیافت از تو جز محنت و درد

با این همه اندوه نمی باید خورد

چو خورد و چه پوشید کجا رفت و چه کرد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۱۳: چون غنچه رهی راز تو در دل دارد 2شمارهٔ ۱۱۴: گوشم ز تو نشنود بتا جز همه سرد 3شمارهٔ ۱۱۵: تیری که بزد چرخ مرا پنهان زد 4شمارهٔ ۱۱۶: ای شاه جهان جهان شد از داد تو شاد 5شمارهٔ ۱۱۷: ای شاه شبانگاه تو شبگیر شود 6شمارهٔ ۱۱۸: تا چرخ مرا به چنگ عشق تو سپرد 7شمارهٔ ۱۱۹: هنگام گل ار به باغ بلبل نبود 8شمارهٔ ۱۲۰: هر گه که فلک دل مرا ریش کند 9شمارهٔ ۱۲۱: گردون همه در بند گرانم دارد 10شمارهٔ ۱۲۲: شاها ملکا همه ثناگوی تواند 11شمارهٔ ۱۲۳: گردون شرف و جاه در انگشت تو دید 12شمارهٔ ۱۲۴: شاها ملکا جهان به فرمان تو باد 13شمارهٔ ۱۲۵: آنی که جهانی ز تو سامان گیرد 14شمارهٔ ۱۲۶: بورشد رشید کز فلک ماه آورد 15شمارهٔ ۱۲۷: آن کوه گذار آهوی دشت نورد 16شمارهٔ ۱۲۸: چون موج سیاه روی هامون گیرد 17شمارهٔ ۱۲۹: خاک از رخم ار برو نهم زرد شود 18شمارهٔ ۱۳۰: تا دعوت دولت تو در گوشم شد 19شمارهٔ ۱۳۱: اول گردون ز رنج در تابم کرد 20شمارهٔ ۱۳۲: بر هم زده بود عشقت اسباب خرد 21شمارهٔ ۱۳۳: من شاهم و شاعران سواران منند 22شمارهٔ ۱۳۴: گر زر گردی جفا عیار تو بود 23شمارهٔ ۱۳۵: چون در چشمم ز حسن تو زیبی زد 24شمارهٔ ۱۳۶: رویی که چو او چرخ فلک ننگارد 25شمارهٔ ۱۳۷: چون روی هوا دوش به قیر اندودند 26شمارهٔ ۱۳۸: گر خون نشود قوت جانم که دهد 27شمارهٔ ۱۳۹: اندر ریشم همه خسک پاک برید 28شمارهٔ ۱۴۰: ترسم ما را ستارگان چشم کنند 29شمارهٔ ۱۴۱: چرخ فلک از قضا یکی پیکان زد 30شمارهٔ ۱۴۲: در هند کمال جود موجود آمد 31شمارهٔ ۱۴۳: چون بنشینند و مطربان بنشانند 32شمارهٔ ۱۴۴: آن را که ز بخت دستیاری باشد 33شمارهٔ ۱۴۵: در عشق تو جانم انده ناب خورد 34شمارهٔ ۱۴۶: آنان که سر نشاط عالم دارند 35شمارهٔ ۱۴۷: خون در تن من که اصل نیروست نماند 36شمارهٔ ۱۴۸: تا خط چو دود تو دل از من بربود 37شمارهٔ ۱۴۹: آن بت که دل مرا فرا چنگ آورد 38شمارهٔ ۱۵۰: با من فلک از خشم همی دندان زد 39شمارهٔ ۱۵۱: ای شاه فلک متابع کام تو باد 40شمارهٔ ۱۵۲: در باغ هنر تخم وفا کاشت خرد 41شمارهٔ ۱۵۳: صالح تن من ز عشق دامن بفشاند 42شمارهٔ ۱۵۴: در محنت شو خوش و مکن نعمت یاد 43شمارهٔ ۱۵۵: دیدار تو از نعمت دو جهان خوشتر 44شمارهٔ ۱۵۶: یک بوسه زدم بر لب و بر چشم دگر 45شمارهٔ ۱۵۷: ز اول به میان ما به هنگام کنار 46شمارهٔ ۱۵۸: هر ابر که بنگرم غباری شده گیر 47شمارهٔ ۱۵۹: خورشید رخ تو تافت بر سایه عمر 48شمارهٔ ۱۶۰: تعریف مرا عشق تو ای ساده شکر 49شمارهٔ ۱۶۱: سلطان ملک است در دل سلطان نور 50شمارهٔ ۱۶۲: چاه ز نخ تو ای دلارام پسر 51شمارهٔ ۱۶۳: یک چشم تو گر تباه گشت ای دلبر 52شمارهٔ ۱۶۴: ای روی تو آفتاب و من نیلوفر 53شمارهٔ ۱۶۵: آمد به وداعم آن نگار دلبر 54شمارهٔ ۱۶۶: ز اندیشه هجران و ز نادیدن یار 55شمارهٔ ۱۶۷: در عشق تو همچو ابر می گریم زار 56شمارهٔ ۱۶۸: ای پیل سوار خسرو شیر شکار 57شمارهٔ ۱۶۹: پیوست فلک با من پیکار دگر 58شمارهٔ ۱۷۰: این ابر چراست روز وشب چشم تو تر 59شمارهٔ ۱۷۱: اکنون که شدی به بتکده عاشق زار 60شمارهٔ ۱۷۲: مشکین کله تو گر شبست ای دلدار 61شمارهٔ ۱۷۳: نا رفته هنوز بوی شیرت ز شکر 62شمارهٔ ۱۷۴: تا دیده ام آن روی چو خورشید انور 63شمارهٔ ۱۷۵: اندیشه مکن به کارها در بسیار 64شمارهٔ ۱۷۶: ای مهر تو چون چهار طبع اندر خور 65شمارهٔ ۱۷۷: اندک اثر آبله بر دو رخ یار 66شمارهٔ ۱۷۸: در زندان تا کرد مرا گردون پیر 67شمارهٔ ۱۷۹: سلطان ملک ای عزیز فرزند پدر 68شمارهٔ ۱۸۰: چون پیرهنت گرفته ام تنگ به بر 69شمارهٔ ۱۸۱: از سنگم یا ز چیستم جان پدر 70شمارهٔ ۱۸۲: بر مرگ تو چون نمویم ای جان پدر 71شمارهٔ ۱۸۳: می گویمت ای سعادت ای نیک پسر 72شمارهٔ ۱۸۴: در غور فلک تعبیه ای ساخت چو ابر 73شمارهٔ ۱۸۵: گویی که هوا به زیر گردست امروز 74شمارهٔ ۱۸۶: عشقت کشتم که غم درودم شب و روز 75شمارهٔ ۱۸۷: ای فقر بخاست روز بازار تو خیز 76شمارهٔ ۱۸۸: ای شاه علاء دولت ملک افروز 77شمارهٔ ۱۸۹: چرخ از دم کون برنمی گردد باز 78شمارهٔ ۱۹۰: خورشید رخا وصل تو جویم همه روز 79شمارهٔ ۱۹۱: ای سود و زیان عمر فرسوده بترس 80شمارهٔ ۱۹۲: ای یار چو صبر هیچ یاری مشناس 81شمارهٔ ۱۹۳: از بخشش دست من ز سیم و زر پرس 82شمارهٔ ۱۹۴: مسعود که بود سعد سلمان پدرش 83شمارهٔ ۱۹۵: مسعود که بود سعد سلمان پدرش 84شمارهٔ ۱۹۶: تا از من می جهی چو دود از آتش 85شمارهٔ ۱۹۷: معشوقه دلم به آتش انباشت چو شمع 86شمارهٔ ۱۹۸: آتش به سرم همی فرو ریزد عشق 87شمارهٔ ۱۹۹: ای چرخ مدور خسیس بی باک 88شمارهٔ ۲۰۰: گردون نکشد کمال مسعود ملک 89شمارهٔ ۲۰۱: من همت باز دارم و کبر پلنگ 90شمارهٔ ۲۰۲: من چون دل لاله ام تو چون رنگ به ر ...91شمارهٔ ۲۰۳: ای بدر شده من از غمان تو هلال 92شمارهٔ ۲۰۴: ای کلک ملک وصف تو گویم همه سال 93شمارهٔ ۲۰۵: عیبم که ز من زمانی ای مشکین خال 94شمارهٔ ۲۰۶: دل می ندهد که از تو بردارم دل 95شمارهٔ ۲۰۷: آن دل که نخواستت چه نامست آن دل 96شمارهٔ ۲۰۸: سرما چون شد ز دست صحرا شد گل 97شمارهٔ ۲۰۹: رویت بر من چنان که گل بر بلبل 98شمارهٔ ۲۱۰: نامد به کف آن زلف سمن مال به مال 99شمارهٔ ۲۱۱: بنگر که ز شاخ می چه گوید صلصل 100شمارهٔ ۲۱۲: چون روی بتان گشت به باغ اندر گل 101شمارهٔ ۲۱۳: خامش نشود همی ز غلغل بلبل 102شمارهٔ ۲۱۴: من ادهمم از خون دل ابرش گردم 103شمارهٔ ۲۱۵: در دولت شاه چون قوی شد رایم 104شمارهٔ ۲۱۶: غمهای تو از راندن خونها کارم 105شمارهٔ ۲۱۷: هر چند که این بند ز پای افکندم 106شمارهٔ ۲۱۸: من در عدم از جود تو موجود شدم 107شمارهٔ ۲۱۹: ای طبع بده ور ندهی بستانم 108شمارهٔ ۲۲۰: ای غمزه تو کشفته بنیاد دلم 109شمارهٔ ۲۲۱: ای طبع چو آتش از تو بس خوشنودم 110شمارهٔ ۲۲۲: گر من برم از مردم بد سازم برم 111شمارهٔ ۲۲۳: جان و دل و دین به وصلت ای مهر صنم 112شمارهٔ ۲۲۴: ای زرین نام لعبت سیم اندام 113شمارهٔ ۲۲۵: تن کوبم و سرپیچم و بر روی زنم 114شمارهٔ ۲۲۶: جان هر ساعت ز کار زاری دهدم 115شمارهٔ ۲۲۷: من دوش که از هجر تو در تاب شدم 116شمارهٔ ۲۲۸: تا کی غم یار و درد فرزند کشم 117شمارهٔ ۲۲۹: هر روز همی فلک به تیری زندم 118شمارهٔ ۲۳۰: گفتم که تو بی وفایی ای نامردم 119شمارهٔ ۲۳۱: ای فاخته دل چو من به رویت نگرم 120شمارهٔ ۲۳۲: بر بسته شد از بستن ماتم دستم 121شمارهٔ ۲۳۳: سروی خواهم ز چرخ داری زندم 122شمارهٔ ۲۳۴: همچون قلمم ز بیخ کندی به ستم 123شمارهٔ ۲۳۵: چون پیش دل از هجر تو هنگامه نهم 124شمارهٔ ۲۳۶: ای سرو سپاه خسرو ای ماه حشم 125شمارهٔ ۲۳۷: ای کرده مرا به عشق گمراه تمام 126شمارهٔ ۲۳۸: جستم از توبه بی زبانی جستم 127شمارهٔ ۲۳۹: شب زار به جای بستر آتش ریزم 128شمارهٔ ۲۴۰: گفتم کایندل به داغ نام تو کنم 129شمارهٔ ۲۴۱: ای چرخ ز هر گزند رنج تو کشم 130شمارهٔ ۲۴۲: وصف لب رنگین تو از دل جویم 131شمارهٔ ۲۴۳: چون از گل روی تو بهاری رسدم 132شمارهٔ ۲۴۴: تا چنگ به مهر آن دلارام زدم 133شمارهٔ ۲۴۵: بر آتش اگر بی تو نخفتم خفتم 134شمارهٔ ۲۴۶: کوهی که بر او بلا ببارند منم 135شمارهٔ ۲۴۷: امروز ز هر دوست گزندی دارم 136شمارهٔ ۲۴۸: از عشق تو در چشم خرد میل زدم 137شمارهٔ ۲۴۹: بونصر من ار عاشق ایام توام 138شمارهٔ ۲۵۰: گفتم شکرت به خلق کیهان گویم 139شمارهٔ ۲۵۱: جز در غم عشق تو سفر می نکنم 140شمارهٔ ۲۵۲: من به الم ای صنم گرفتار نیم 141شمارهٔ ۲۵۳: گر تیز به روی خوب تو درنگرم 142شمارهٔ ۲۵۴: هر یک چندی به قلعه ای آرندم 143شمارهٔ ۲۵۵: صالح دل اگر به جای جامه بدرم 144شمارهٔ ۲۵۶: بر روی تو مهربان و دلسوز منم 145شمارهٔ ۲۵۷: گنجی که ز پیش آن بجستند منم 146شمارهٔ ۲۵۸: نه از همه خلق حق گزاری دارم 147شمارهٔ ۲۵۹: گر حور بود بدان که نازش نکشم 148شمارهٔ ۲۶۰: از آتش دل همیشه اندر تابم 149شمارهٔ ۲۶۱: ای دشمن و دوست مر تو را یک عالم 150شمارهٔ ۲۶۲: هرگه که به پیراهن تو درنگرم 151شمارهٔ ۲۶۳: دلخسته چشم ناوک انداز توام 152شمارهٔ ۲۶۴: در خواب گه از دل به شب آتش بیزم 153شمارهٔ ۲۶۵: شب ز انده تو همی نیاید خوابم 154شمارهٔ ۲۶۶: دانم که ز چرخ بخش بیرون نکنم 155شمارهٔ ۲۶۷: من دوش که از هجر تو در تاب شدم 156شمارهٔ ۲۶۸: از بند رحم ببند مهد افتادم 157شمارهٔ ۲۶۹: شه پندارد که ما خردمندانیم 158شمارهٔ ۲۷۰: در آرزوی بوی گل نوروزم 159شمارهٔ ۲۷۱: لرزان ز بلا چو برگ داند یارم 160شمارهٔ ۲۷۲: تا روز همه شب از هوس بیدارم 161شمارهٔ ۲۷۳: بر دیده خیال دوست بنگاشته ام 162شمارهٔ ۲۷۴: امروز در این حبس من آن ممتحنم 163شمارهٔ ۲۷۵: از دل بدم آتشی برانگیخته ام 164شمارهٔ ۲۷۶: عمری بدو کف دو رخ نگارا خستم 165شمارهٔ ۲۷۷: گفتی خبرت کنم کسی بفرستم 166شمارهٔ ۲۷۸: آن مرد که در سخن جهانیست منم 167شمارهٔ ۲۷۹: هر جای که آتش نبردیست منم 168شمارهٔ ۲۸۰: هر جا که ز فضل پیشگاهی است منم 169شمارهٔ ۲۸۱: با ناله همی چو ابر بهمن گریم 170شمارهٔ ۲۸۲: از بلبل نالنده تر و زارترم 171شمارهٔ ۲۸۳: روزان و شبان در آن غم و تیمارم 172شمارهٔ ۲۸۴: ای جان جهان تا خبرت یافته ام 173شمارهٔ ۲۸۵: از خود به تو من بتا گمانها دارم 174شمارهٔ ۲۸۶: سیراب گلابی تو بر آتش خارم 175شمارهٔ ۲۸۷: از هر چه بگفته اند پندی دارم 176شمارهٔ ۲۸۸: من بستر برف و بالش یخ دارم 177شمارهٔ ۲۸۹: در تاریکی ز بس که می بنشینم 178شمارهٔ ۲۹۰: آنم که اگر به خلد جایی سازم 179شمارهٔ ۲۹۱: هر گه که تو را به رهگذاری بینم 180شمارهٔ ۲۹۲: دیده همه شب ز خواب خوش بردوزم 181شمارهٔ ۲۹۳: با خود گفتم که من عیال تو شدم 182شمارهٔ ۲۹۴: آنکو گوید هست قضا تیشه من 183شمارهٔ ۲۹۵: تا خسته دل مرا بریده ست ز تن 184شمارهٔ ۲۹۶: در سمجی چون توانم آرامیدن 185شمارهٔ ۲۹۷: هر شب که تو را نبینم ای شاخ سمن 186شمارهٔ ۲۹۸: چون گل ز غمت دریده ام پیراهن 187شمارهٔ ۲۹۹: سر کردمت ای نگار چون تو سر من 188شمارهٔ ۳۰۰: چنگم به چهار شاخ زد پیراهن 189شمارهٔ ۳۰۱: چون دانش بود مهربان دایه من 190شمارهٔ ۳۰۲: چشم و دهن آن صنم لاله رخان 191شمارهٔ ۳۰۳: با کس غم تو بیش نخواهم گفتم 192شمارهٔ ۳۰۴: این دیبه دو روی به کلک دو زبان 193شمارهٔ ۳۰۵: تا نسبت کرد اخوت شعر به من 194شمارهٔ ۳۰۶: آنکو دارد چو سیم و شر لب و تن 195شمارهٔ ۳۰۷: از چشم من ار سرشک بتوان رفتن 196شمارهٔ ۳۰۸: از کفر کشد زریر شیبانی کین 197شمارهٔ ۳۰۹: ای برتر من کرده هزاران احسان 198شمارهٔ ۳۱۰: در خدمت طاهر علی بارم جان 199شمارهٔ ۳۱۱: ایزد که همی کرد مرکب تن و جان 200شمارهٔ ۳۱۲: ای پای برنجن من ای بند گران 201شمارهٔ ۳۱۳: چون قمری زار زار می نالم من 202شمارهٔ ۳۱۴: ای شاه به بیشه عزم ناگاهان کن 203شمارهٔ ۳۱۵: زنده به تو مانده ام من ای جان جها ...204شمارهٔ ۳۱۶: انده چه خورم چراست اندر خوردن 205شمارهٔ ۳۱۷: صد بار به نیکی هنرم کرد ضمان 206شمارهٔ ۳۱۸: گر خسته شوم ز تیر پیکار تو من 207شمارهٔ ۳۱۹: نه روزم هیزم است و نه شب روغن 208شمارهٔ ۳۲۰: ای روز مرا جز شب دیجور مدان 209شمارهٔ ۳۲۱: کس را چو بنفشه سر فرو نارم من 210شمارهٔ ۳۲۲: از چنگ قضا همی چو نتوان جستن 211شمارهٔ ۳۲۳: گردنده چو روز نوبهاری با من 212شمارهٔ ۳۲۴: ای چون گل نوشکفته بر طرف چمن 213شمارهٔ ۳۲۵: چرخم چو بخواست کشت بی هیچ گمان 214شمارهٔ ۳۲۶: امروز منم تفته دل و رفته روان 215شمارهٔ ۳۲۷: بگشای چو گل به وعده راست دهن 216شمارهٔ ۳۲۸: مشک از سر زلفین تو بویم پس ازین 217شمارهٔ ۳۲۹: زاری و دعا کن به سحرگاه ای تن 218شمارهٔ ۳۳۰: دیدی که غلام داشتم چندان من 219شمارهٔ ۳۳۱: روزم تیره ست از آن رخ مهوش تو 220شمارهٔ ۳۳۲: دل بست شود چو سرفرازد با تو 221شمارهٔ ۳۳۳: آنی که بری دست نیازد با تو 222شمارهٔ ۳۳۴: هر جان که بود برتر از آن باشی تو 223شمارهٔ ۳۳۵: نورست ای ماه حسن سرمایه تو 224شمارهٔ ۳۳۶: ای نای تو را نقل و می روشن کو 225شمارهٔ ۳۳۷: ای شاه بترس از آنکه پرسند از تو 226شمارهٔ ۳۳۸: سلطان ملک اقبال عنان داد به تو 227شمارهٔ ۳۳۹: صالح پس ازین طرب نباید بی تو 228شمارهٔ ۳۴۰: ای شمع شدم به عشق پروانه تو 229شمارهٔ ۳۴۱: ای نای ندیده ام دلی شاد از تو 230شمارهٔ ۳۴۲: مادر که مرا بزاد زاد از پی تو 231شمارهٔ ۳۴۳: هرگز نرسد به لطف در مهر چو تو 232شمارهٔ ۳۴۴: خوردم همه زهر عشق تو شکر کو 233شمارهٔ ۳۴۵: روی و بر من تا بشدم از بر تو 234شمارهٔ ۳۴۶: از کوفتن پای تو و گشتن تو 235شمارهٔ ۳۴۷: با من به میان رسول باید با تو 236شمارهٔ ۳۴۸: ای ملک به دولت تو دارا گشته 237شمارهٔ ۳۴۹: آنی که ز فالها همه فال تو به 238شمارهٔ ۳۵۰: از هر جنسم چو شاه بگشادی راه 239شمارهٔ ۳۵۱: چندان داری ز حسن و خوبی مایه 240شمارهٔ ۳۵۲: هر چند که بر کوهم در شب ز اندوه 241شمارهٔ ۳۵۳: آمد بر من به چشمکان خواب زده 242شمارهٔ ۳۵۴: چون دولت تو جهان جوانست ای شاه 243شمارهٔ ۳۵۵: این خوشرویان که ایستادند همه 244شمارهٔ ۳۵۶: امروز منم چو ماری اندر سله ای 245شمارهٔ ۳۵۷: دانم که وفا ز دل برانداخته ای 246شمارهٔ ۳۵۸: ای ابر ز بحر تا هوایی شده ای 247شمارهٔ ۳۵۹: بر شعر مرا دلیست ای بار خدای 248شمارهٔ ۳۶۰: ای غم سختی تو ای دل از غم نرمی 249شمارهٔ ۳۶۱: روزی که چو باد پیش من برگذری 250شمارهٔ ۳۶۲: مفروق دو دیده ای و مقرون دلی 251شمارهٔ ۳۶۳: مرهم گفتم تو با دل ریش همی 252شمارهٔ ۳۶۴: دولت ز علاء دولت عالی رای 253شمارهٔ ۳۶۵: از شیرینی چون به سخن بنشینی 254شمارهٔ ۳۶۶: با هر تاری ساخته چون پود شوی 255شمارهٔ ۳۶۷: ای گل نه ز گل ز دل همی بر رویی 256شمارهٔ ۳۶۸: آخر نگذاردم فلک چون زاری 257شمارهٔ ۳۶۹: ای دولت هند را جمالی دادی 258شمارهٔ ۳۷۰: شوخی صنمی خوشی کشی خندانی 259شمارهٔ ۳۷۱: عشق آتشی افروخت که از بسیاری 260شمارهٔ ۳۷۲: ای بخت مرا سوخته خرمن کردی 261شمارهٔ ۳۷۳: در پیش گل وصال ما را بویی 262شمارهٔ ۳۷۴: گر چه کندت مساعدت روز بهی 263شمارهٔ ۳۷۵: فر ابدی و نعمت جاویدی 264شمارهٔ ۳۷۶: ای حورا زاده لعبت نوشادی 265شمارهٔ ۳۷۷: بنمودی مقنعی مهی ناگاهی 266شمارهٔ ۳۷۸: ای نای هوا بریدم از نای دمی 267شمارهٔ ۳۷۹: عشوه دهیم همی سرابی گویی 268شمارهٔ ۳۸۰: ای راوه اگر بهشت پیداست تویی 269شمارهٔ ۳۸۱: ای شاه عدو بندی و هم قلعه گشای 270شمارهٔ ۳۸۲: چون بلبل داریم برای رازی 271شمارهٔ ۳۸۳: امید به زندگانیم نیست بسی 272شمارهٔ ۳۸۴: مسعود چو دربند گرفتار شدی 273شمارهٔ ۳۸۵: نالنده تر از نایم در قلعه نای 274شمارهٔ ۳۸۶: ای شاه جهان ز ملک باقی شادی 275شمارهٔ ۳۸۷: بر شاهان جمله پادشاهی داری 276شمارهٔ ۳۸۸: آمد بر من خیال زیبا یاری 277شمارهٔ ۳۸۹: ای چرخ همه کار به پرگار زدی 278شمارهٔ ۳۹۰: از غنچه ناشکفته مستورتری 279شمارهٔ ۳۹۱: از بلبل بر سرو طربناک تری 280شمارهٔ ۳۹۲: ای قلعه نای مادر ملک تویی 281شمارهٔ ۳۹۳: ای تن تو به طبع بار بیمار کشی 282شمارهٔ ۳۹۴: چون موی شدم رنج هر بیدادی 283شمارهٔ ۳۹۵: ای تن چه تنی که تا شدی فرهنگی 284شمارهٔ ۳۹۶: چون دید که بر عزم سفر دارم رای 285شمارهٔ ۳۹۷: این چرخ بسی بدل کند نوها را

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ