به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مسعود سعد سلمان

مسعود سعد سلمانرباعی هاشمارهٔ ۱۵۳: صالح تن من ز عشق دامن بفشاند

930عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

صالح تن من ز عشق دامن بفشاند

تا مرگ قضای خویشتن بر تو براند

دل تخته درد و ناامیدی برخواند

شادی و غمم تو بودی و هر دو نماند

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۵۲: در باغ هنر تخم وفا کاشت خرد 2شمارهٔ ۱۵۳: صالح تن من ز عشق دامن بفشاند 3شمارهٔ ۱۵۴: در محنت شو خوش و مکن نعمت یاد 4شمارهٔ ۱۵۵: دیدار تو از نعمت دو جهان خوشتر 5شمارهٔ ۱۵۶: یک بوسه زدم بر لب و بر چشم دگر 6شمارهٔ ۱۵۷: ز اول به میان ما به هنگام کنار 7شمارهٔ ۱۵۸: هر ابر که بنگرم غباری شده گیر 8شمارهٔ ۱۵۹: خورشید رخ تو تافت بر سایه عمر 9شمارهٔ ۱۶۰: تعریف مرا عشق تو ای ساده شکر 10شمارهٔ ۱۶۱: سلطان ملک است در دل سلطان نور 11شمارهٔ ۱۶۲: چاه ز نخ تو ای دلارام پسر 12شمارهٔ ۱۶۳: یک چشم تو گر تباه گشت ای دلبر 13شمارهٔ ۱۶۴: ای روی تو آفتاب و من نیلوفر 14شمارهٔ ۱۶۵: آمد به وداعم آن نگار دلبر 15شمارهٔ ۱۶۶: ز اندیشه هجران و ز نادیدن یار 16شمارهٔ ۱۶۷: در عشق تو همچو ابر می گریم زار 17شمارهٔ ۱۶۸: ای پیل سوار خسرو شیر شکار 18شمارهٔ ۱۶۹: پیوست فلک با من پیکار دگر 19شمارهٔ ۱۷۰: این ابر چراست روز وشب چشم تو تر 20شمارهٔ ۱۷۱: اکنون که شدی به بتکده عاشق زار 21شمارهٔ ۱۷۲: مشکین کله تو گر شبست ای دلدار 22شمارهٔ ۱۷۳: نا رفته هنوز بوی شیرت ز شکر 23شمارهٔ ۱۷۴: تا دیده ام آن روی چو خورشید انور 24شمارهٔ ۱۷۵: اندیشه مکن به کارها در بسیار 25شمارهٔ ۱۷۶: ای مهر تو چون چهار طبع اندر خور 26شمارهٔ ۱۷۷: اندک اثر آبله بر دو رخ یار 27شمارهٔ ۱۷۸: در زندان تا کرد مرا گردون پیر 28شمارهٔ ۱۷۹: سلطان ملک ای عزیز فرزند پدر 29شمارهٔ ۱۸۰: چون پیرهنت گرفته ام تنگ به بر 30شمارهٔ ۱۸۱: از سنگم یا ز چیستم جان پدر 31شمارهٔ ۱۸۲: بر مرگ تو چون نمویم ای جان پدر 32شمارهٔ ۱۸۳: می گویمت ای سعادت ای نیک پسر 33شمارهٔ ۱۸۴: در غور فلک تعبیه ای ساخت چو ابر 34شمارهٔ ۱۸۵: گویی که هوا به زیر گردست امروز 35شمارهٔ ۱۸۶: عشقت کشتم که غم درودم شب و روز 36شمارهٔ ۱۸۷: ای فقر بخاست روز بازار تو خیز 37شمارهٔ ۱۸۸: ای شاه علاء دولت ملک افروز 38شمارهٔ ۱۸۹: چرخ از دم کون برنمی گردد باز 39شمارهٔ ۱۹۰: خورشید رخا وصل تو جویم همه روز 40شمارهٔ ۱۹۱: ای سود و زیان عمر فرسوده بترس 41شمارهٔ ۱۹۲: ای یار چو صبر هیچ یاری مشناس 42شمارهٔ ۱۹۳: از بخشش دست من ز سیم و زر پرس 43شمارهٔ ۱۹۴: مسعود که بود سعد سلمان پدرش 44شمارهٔ ۱۹۵: مسعود که بود سعد سلمان پدرش 45شمارهٔ ۱۹۶: تا از من می جهی چو دود از آتش 46شمارهٔ ۱۹۷: معشوقه دلم به آتش انباشت چو شمع 47شمارهٔ ۱۹۸: آتش به سرم همی فرو ریزد عشق 48شمارهٔ ۱۹۹: ای چرخ مدور خسیس بی باک 49شمارهٔ ۲۰۰: گردون نکشد کمال مسعود ملک 50شمارهٔ ۲۰۱: من همت باز دارم و کبر پلنگ 51شمارهٔ ۲۰۲: من چون دل لاله ام تو چون رنگ به ر ...52شمارهٔ ۲۰۳: ای بدر شده من از غمان تو هلال 53شمارهٔ ۲۰۴: ای کلک ملک وصف تو گویم همه سال 54شمارهٔ ۲۰۵: عیبم که ز من زمانی ای مشکین خال 55شمارهٔ ۲۰۶: دل می ندهد که از تو بردارم دل 56شمارهٔ ۲۰۷: آن دل که نخواستت چه نامست آن دل 57شمارهٔ ۲۰۸: سرما چون شد ز دست صحرا شد گل 58شمارهٔ ۲۰۹: رویت بر من چنان که گل بر بلبل 59شمارهٔ ۲۱۰: نامد به کف آن زلف سمن مال به مال 60شمارهٔ ۲۱۱: بنگر که ز شاخ می چه گوید صلصل 61شمارهٔ ۲۱۲: چون روی بتان گشت به باغ اندر گل 62شمارهٔ ۲۱۳: خامش نشود همی ز غلغل بلبل 63شمارهٔ ۲۱۴: من ادهمم از خون دل ابرش گردم 64شمارهٔ ۲۱۵: در دولت شاه چون قوی شد رایم 65شمارهٔ ۲۱۶: غمهای تو از راندن خونها کارم 66شمارهٔ ۲۱۷: هر چند که این بند ز پای افکندم 67شمارهٔ ۲۱۸: من در عدم از جود تو موجود شدم 68شمارهٔ ۲۱۹: ای طبع بده ور ندهی بستانم 69شمارهٔ ۲۲۰: ای غمزه تو کشفته بنیاد دلم 70شمارهٔ ۲۲۱: ای طبع چو آتش از تو بس خوشنودم 71شمارهٔ ۲۲۲: گر من برم از مردم بد سازم برم 72شمارهٔ ۲۲۳: جان و دل و دین به وصلت ای مهر صنم 73شمارهٔ ۲۲۴: ای زرین نام لعبت سیم اندام 74شمارهٔ ۲۲۵: تن کوبم و سرپیچم و بر روی زنم 75شمارهٔ ۲۲۶: جان هر ساعت ز کار زاری دهدم 76شمارهٔ ۲۲۷: من دوش که از هجر تو در تاب شدم 77شمارهٔ ۲۲۸: تا کی غم یار و درد فرزند کشم 78شمارهٔ ۲۲۹: هر روز همی فلک به تیری زندم 79شمارهٔ ۲۳۰: گفتم که تو بی وفایی ای نامردم 80شمارهٔ ۲۳۱: ای فاخته دل چو من به رویت نگرم 81شمارهٔ ۲۳۲: بر بسته شد از بستن ماتم دستم 82شمارهٔ ۲۳۳: سروی خواهم ز چرخ داری زندم 83شمارهٔ ۲۳۴: همچون قلمم ز بیخ کندی به ستم 84شمارهٔ ۲۳۵: چون پیش دل از هجر تو هنگامه نهم 85شمارهٔ ۲۳۶: ای سرو سپاه خسرو ای ماه حشم 86شمارهٔ ۲۳۷: ای کرده مرا به عشق گمراه تمام 87شمارهٔ ۲۳۸: جستم از توبه بی زبانی جستم 88شمارهٔ ۲۳۹: شب زار به جای بستر آتش ریزم 89شمارهٔ ۲۴۰: گفتم کایندل به داغ نام تو کنم 90شمارهٔ ۲۴۱: ای چرخ ز هر گزند رنج تو کشم 91شمارهٔ ۲۴۲: وصف لب رنگین تو از دل جویم 92شمارهٔ ۲۴۳: چون از گل روی تو بهاری رسدم 93شمارهٔ ۲۴۴: تا چنگ به مهر آن دلارام زدم 94شمارهٔ ۲۴۵: بر آتش اگر بی تو نخفتم خفتم 95شمارهٔ ۲۴۶: کوهی که بر او بلا ببارند منم 96شمارهٔ ۲۴۷: امروز ز هر دوست گزندی دارم 97شمارهٔ ۲۴۸: از عشق تو در چشم خرد میل زدم 98شمارهٔ ۲۴۹: بونصر من ار عاشق ایام توام 99شمارهٔ ۲۵۰: گفتم شکرت به خلق کیهان گویم 100شمارهٔ ۲۵۱: جز در غم عشق تو سفر می نکنم 101شمارهٔ ۲۵۲: من به الم ای صنم گرفتار نیم 102شمارهٔ ۲۵۳: گر تیز به روی خوب تو درنگرم 103شمارهٔ ۲۵۴: هر یک چندی به قلعه ای آرندم 104شمارهٔ ۲۵۵: صالح دل اگر به جای جامه بدرم 105شمارهٔ ۲۵۶: بر روی تو مهربان و دلسوز منم 106شمارهٔ ۲۵۷: گنجی که ز پیش آن بجستند منم 107شمارهٔ ۲۵۸: نه از همه خلق حق گزاری دارم 108شمارهٔ ۲۵۹: گر حور بود بدان که نازش نکشم 109شمارهٔ ۲۶۰: از آتش دل همیشه اندر تابم 110شمارهٔ ۲۶۱: ای دشمن و دوست مر تو را یک عالم 111شمارهٔ ۲۶۲: هرگه که به پیراهن تو درنگرم 112شمارهٔ ۲۶۳: دلخسته چشم ناوک انداز توام 113شمارهٔ ۲۶۴: در خواب گه از دل به شب آتش بیزم 114شمارهٔ ۲۶۵: شب ز انده تو همی نیاید خوابم 115شمارهٔ ۲۶۶: دانم که ز چرخ بخش بیرون نکنم 116شمارهٔ ۲۶۷: من دوش که از هجر تو در تاب شدم 117شمارهٔ ۲۶۸: از بند رحم ببند مهد افتادم 118شمارهٔ ۲۶۹: شه پندارد که ما خردمندانیم 119شمارهٔ ۲۷۰: در آرزوی بوی گل نوروزم 120شمارهٔ ۲۷۱: لرزان ز بلا چو برگ داند یارم 121شمارهٔ ۲۷۲: تا روز همه شب از هوس بیدارم 122شمارهٔ ۲۷۳: بر دیده خیال دوست بنگاشته ام 123شمارهٔ ۲۷۴: امروز در این حبس من آن ممتحنم 124شمارهٔ ۲۷۵: از دل بدم آتشی برانگیخته ام 125شمارهٔ ۲۷۶: عمری بدو کف دو رخ نگارا خستم 126شمارهٔ ۲۷۷: گفتی خبرت کنم کسی بفرستم 127شمارهٔ ۲۷۸: آن مرد که در سخن جهانیست منم 128شمارهٔ ۲۷۹: هر جای که آتش نبردیست منم 129شمارهٔ ۲۸۰: هر جا که ز فضل پیشگاهی است منم 130شمارهٔ ۲۸۱: با ناله همی چو ابر بهمن گریم 131شمارهٔ ۲۸۲: از بلبل نالنده تر و زارترم 132شمارهٔ ۲۸۳: روزان و شبان در آن غم و تیمارم 133شمارهٔ ۲۸۴: ای جان جهان تا خبرت یافته ام 134شمارهٔ ۲۸۵: از خود به تو من بتا گمانها دارم 135شمارهٔ ۲۸۶: سیراب گلابی تو بر آتش خارم 136شمارهٔ ۲۸۷: از هر چه بگفته اند پندی دارم 137شمارهٔ ۲۸۸: من بستر برف و بالش یخ دارم 138شمارهٔ ۲۸۹: در تاریکی ز بس که می بنشینم 139شمارهٔ ۲۹۰: آنم که اگر به خلد جایی سازم 140شمارهٔ ۲۹۱: هر گه که تو را به رهگذاری بینم 141شمارهٔ ۲۹۲: دیده همه شب ز خواب خوش بردوزم 142شمارهٔ ۲۹۳: با خود گفتم که من عیال تو شدم 143شمارهٔ ۲۹۴: آنکو گوید هست قضا تیشه من 144شمارهٔ ۲۹۵: تا خسته دل مرا بریده ست ز تن 145شمارهٔ ۲۹۶: در سمجی چون توانم آرامیدن 146شمارهٔ ۲۹۷: هر شب که تو را نبینم ای شاخ سمن 147شمارهٔ ۲۹۸: چون گل ز غمت دریده ام پیراهن 148شمارهٔ ۲۹۹: سر کردمت ای نگار چون تو سر من 149شمارهٔ ۳۰۰: چنگم به چهار شاخ زد پیراهن 150شمارهٔ ۳۰۱: چون دانش بود مهربان دایه من 151شمارهٔ ۳۰۲: چشم و دهن آن صنم لاله رخان 152شمارهٔ ۳۰۳: با کس غم تو بیش نخواهم گفتم 153شمارهٔ ۳۰۴: این دیبه دو روی به کلک دو زبان 154شمارهٔ ۳۰۵: تا نسبت کرد اخوت شعر به من 155شمارهٔ ۳۰۶: آنکو دارد چو سیم و شر لب و تن 156شمارهٔ ۳۰۷: از چشم من ار سرشک بتوان رفتن 157شمارهٔ ۳۰۸: از کفر کشد زریر شیبانی کین 158شمارهٔ ۳۰۹: ای برتر من کرده هزاران احسان 159شمارهٔ ۳۱۰: در خدمت طاهر علی بارم جان 160شمارهٔ ۳۱۱: ایزد که همی کرد مرکب تن و جان 161شمارهٔ ۳۱۲: ای پای برنجن من ای بند گران 162شمارهٔ ۳۱۳: چون قمری زار زار می نالم من 163شمارهٔ ۳۱۴: ای شاه به بیشه عزم ناگاهان کن 164شمارهٔ ۳۱۵: زنده به تو مانده ام من ای جان جها ...165شمارهٔ ۳۱۶: انده چه خورم چراست اندر خوردن 166شمارهٔ ۳۱۷: صد بار به نیکی هنرم کرد ضمان 167شمارهٔ ۳۱۸: گر خسته شوم ز تیر پیکار تو من 168شمارهٔ ۳۱۹: نه روزم هیزم است و نه شب روغن 169شمارهٔ ۳۲۰: ای روز مرا جز شب دیجور مدان 170شمارهٔ ۳۲۱: کس را چو بنفشه سر فرو نارم من 171شمارهٔ ۳۲۲: از چنگ قضا همی چو نتوان جستن 172شمارهٔ ۳۲۳: گردنده چو روز نوبهاری با من 173شمارهٔ ۳۲۴: ای چون گل نوشکفته بر طرف چمن 174شمارهٔ ۳۲۵: چرخم چو بخواست کشت بی هیچ گمان 175شمارهٔ ۳۲۶: امروز منم تفته دل و رفته روان 176شمارهٔ ۳۲۷: بگشای چو گل به وعده راست دهن 177شمارهٔ ۳۲۸: مشک از سر زلفین تو بویم پس ازین 178شمارهٔ ۳۲۹: زاری و دعا کن به سحرگاه ای تن 179شمارهٔ ۳۳۰: دیدی که غلام داشتم چندان من 180شمارهٔ ۳۳۱: روزم تیره ست از آن رخ مهوش تو 181شمارهٔ ۳۳۲: دل بست شود چو سرفرازد با تو 182شمارهٔ ۳۳۳: آنی که بری دست نیازد با تو 183شمارهٔ ۳۳۴: هر جان که بود برتر از آن باشی تو 184شمارهٔ ۳۳۵: نورست ای ماه حسن سرمایه تو 185شمارهٔ ۳۳۶: ای نای تو را نقل و می روشن کو 186شمارهٔ ۳۳۷: ای شاه بترس از آنکه پرسند از تو 187شمارهٔ ۳۳۸: سلطان ملک اقبال عنان داد به تو 188شمارهٔ ۳۳۹: صالح پس ازین طرب نباید بی تو 189شمارهٔ ۳۴۰: ای شمع شدم به عشق پروانه تو 190شمارهٔ ۳۴۱: ای نای ندیده ام دلی شاد از تو 191شمارهٔ ۳۴۲: مادر که مرا بزاد زاد از پی تو 192شمارهٔ ۳۴۳: هرگز نرسد به لطف در مهر چو تو 193شمارهٔ ۳۴۴: خوردم همه زهر عشق تو شکر کو 194شمارهٔ ۳۴۵: روی و بر من تا بشدم از بر تو 195شمارهٔ ۳۴۶: از کوفتن پای تو و گشتن تو 196شمارهٔ ۳۴۷: با من به میان رسول باید با تو 197شمارهٔ ۳۴۸: ای ملک به دولت تو دارا گشته 198شمارهٔ ۳۴۹: آنی که ز فالها همه فال تو به 199شمارهٔ ۳۵۰: از هر جنسم چو شاه بگشادی راه 200شمارهٔ ۳۵۱: چندان داری ز حسن و خوبی مایه 201شمارهٔ ۳۵۲: هر چند که بر کوهم در شب ز اندوه 202شمارهٔ ۳۵۳: آمد بر من به چشمکان خواب زده 203شمارهٔ ۳۵۴: چون دولت تو جهان جوانست ای شاه 204شمارهٔ ۳۵۵: این خوشرویان که ایستادند همه 205شمارهٔ ۳۵۶: امروز منم چو ماری اندر سله ای 206شمارهٔ ۳۵۷: دانم که وفا ز دل برانداخته ای 207شمارهٔ ۳۵۸: ای ابر ز بحر تا هوایی شده ای 208شمارهٔ ۳۵۹: بر شعر مرا دلیست ای بار خدای 209شمارهٔ ۳۶۰: ای غم سختی تو ای دل از غم نرمی 210شمارهٔ ۳۶۱: روزی که چو باد پیش من برگذری 211شمارهٔ ۳۶۲: مفروق دو دیده ای و مقرون دلی 212شمارهٔ ۳۶۳: مرهم گفتم تو با دل ریش همی 213شمارهٔ ۳۶۴: دولت ز علاء دولت عالی رای 214شمارهٔ ۳۶۵: از شیرینی چون به سخن بنشینی 215شمارهٔ ۳۶۶: با هر تاری ساخته چون پود شوی 216شمارهٔ ۳۶۷: ای گل نه ز گل ز دل همی بر رویی 217شمارهٔ ۳۶۸: آخر نگذاردم فلک چون زاری 218شمارهٔ ۳۶۹: ای دولت هند را جمالی دادی 219شمارهٔ ۳۷۰: شوخی صنمی خوشی کشی خندانی 220شمارهٔ ۳۷۱: عشق آتشی افروخت که از بسیاری 221شمارهٔ ۳۷۲: ای بخت مرا سوخته خرمن کردی 222شمارهٔ ۳۷۳: در پیش گل وصال ما را بویی 223شمارهٔ ۳۷۴: گر چه کندت مساعدت روز بهی 224شمارهٔ ۳۷۵: فر ابدی و نعمت جاویدی 225شمارهٔ ۳۷۶: ای حورا زاده لعبت نوشادی 226شمارهٔ ۳۷۷: بنمودی مقنعی مهی ناگاهی 227شمارهٔ ۳۷۸: ای نای هوا بریدم از نای دمی 228شمارهٔ ۳۷۹: عشوه دهیم همی سرابی گویی 229شمارهٔ ۳۸۰: ای راوه اگر بهشت پیداست تویی 230شمارهٔ ۳۸۱: ای شاه عدو بندی و هم قلعه گشای 231شمارهٔ ۳۸۲: چون بلبل داریم برای رازی 232شمارهٔ ۳۸۳: امید به زندگانیم نیست بسی 233شمارهٔ ۳۸۴: مسعود چو دربند گرفتار شدی 234شمارهٔ ۳۸۵: نالنده تر از نایم در قلعه نای 235شمارهٔ ۳۸۶: ای شاه جهان ز ملک باقی شادی 236شمارهٔ ۳۸۷: بر شاهان جمله پادشاهی داری 237شمارهٔ ۳۸۸: آمد بر من خیال زیبا یاری 238شمارهٔ ۳۸۹: ای چرخ همه کار به پرگار زدی 239شمارهٔ ۳۹۰: از غنچه ناشکفته مستورتری 240شمارهٔ ۳۹۱: از بلبل بر سرو طربناک تری 241شمارهٔ ۳۹۲: ای قلعه نای مادر ملک تویی 242شمارهٔ ۳۹۳: ای تن تو به طبع بار بیمار کشی 243شمارهٔ ۳۹۴: چون موی شدم رنج هر بیدادی 244شمارهٔ ۳۹۵: ای تن چه تنی که تا شدی فرهنگی 245شمارهٔ ۳۹۶: چون دید که بر عزم سفر دارم رای 246شمارهٔ ۳۹۷: این چرخ بسی بدل کند نوها را

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ