به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مسعود سعد سلمان

مسعود سعد سلمانرباعی هاشمارهٔ ۶۶: آن بت که هوای او بداندیش منست

950عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

آن بت که هوای او بداندیش منست

مجروحم و غمزگان او نیش منست

آن مه که همیشه عشق او کیش منست

اینک چو مهی نشسته در پیش منست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۶۵: ای بازوی دولت آستینت ظفرست 2شمارهٔ ۶۶: آن بت که هوای او بداندیش منست 3شمارهٔ ۶۷: جویان وصال تو جدا از جانست 4شمارهٔ ۶۸: هر چند گنهکار است آخر علوی است 5شمارهٔ ۶۹: این طالع من یارب و این اختر چیست 6شمارهٔ ۷۰: تا تن به غم هجر تو نابود شده است 7شمارهٔ ۷۱: گر دورم از آن روی جهان آرایت 8شمارهٔ ۷۲: اشک من و رخسار تو همرنگ شده است 9شمارهٔ ۷۳: بادام دو چشم تو دلم زار بخست 10شمارهٔ ۷۴: گر شاه به من چو شیر دندان خایست 11شمارهٔ ۷۵: بر چرخ فتاده نور ایران ملکست 12شمارهٔ ۷۶: امروز جهان بهار از ایران ملکست 13شمارهٔ ۷۷: با من چو زمانه تیر در شست گرفت 14شمارهٔ ۷۸: آنی شاها که جز سخا کیش تو نیست 15شمارهٔ ۷۹: در بأس چو طاهر علی آهن نیست 16شمارهٔ ۸۰: تا بار غمت نهاده بر محمل ماست 17شمارهٔ ۸۱: هر جای که عشوه ایست پرورده توست 18شمارهٔ ۸۲: در شعر مرا نیک و بد چرخ یکی است 19شمارهٔ ۸۳: ای صدر جهان ناصر تو یزدان باد 20شمارهٔ ۸۴: آرام ز خویشتن جدا خواهم کرد 21شمارهٔ ۸۵: زین پس اگرم ضعیف تن خواهد بود 22شمارهٔ ۸۶: جان و دل و دین دست فراهم کردند 23شمارهٔ ۸۷: گیتی و فلک به کشتن من یارند 24شمارهٔ ۸۸: باز این تن مستمند زندانی شد 25شمارهٔ ۸۹: چون چرخ زهر چه بود درویشم کرد 26شمارهٔ ۹۰: در محنت شو خوش و مکن نعمت یاد 27شمارهٔ ۹۱: احسان خداوند به من بنده رسید 28شمارهٔ ۹۲: گر تو به سفر شدی نگارا شاید 29شمارهٔ ۹۳: از مال فلک برهنه چون شیرم کرد 30شمارهٔ ۹۴: چون بند تو بنده را همی پند بود 31شمارهٔ ۹۵: گر صبر کنم عمر همی باد شود 32شمارهٔ ۹۶: گر باد هوای کوی سرایت سپرد 33شمارهٔ ۹۷: تا این دل من تو را خریدار آمد 34شمارهٔ ۹۸: تا دل به هوای تو گرفتار آمد 35شمارهٔ ۹۹: سودای تو آتش دلم افزون کرد 36شمارهٔ ۱۰۰: کارم همه جز مهر تو دلجوی نبود 37شمارهٔ ۱۰۱: امید وصال چون مرا بفریبد 38شمارهٔ ۱۰۲: هر مرد که لاف زد شدش مردی باد 39شمارهٔ ۱۰۳: ای دیده کشد همی ز بی خوابی درد 40شمارهٔ ۱۰۴: مونس همه شب خیال دلجوی تو بود 41شمارهٔ ۱۰۵: از باغ طرب گشت گل وصل پدید 42شمارهٔ ۱۰۶: با من در مهر گرم چون آتش بود 43شمارهٔ ۱۰۷: چون باره فتح تو به میدان تازد 44شمارهٔ ۱۰۸: بر عارض نو مشک همی افزاید 45شمارهٔ ۱۰۹: آنی که ز کبر ما نپسندی مهد 46شمارهٔ ۱۱۰: در بند تو ای شاه ملکشه باید 47شمارهٔ ۱۱۱: دل بیش کشد رنج چو دلبر دو شود 48شمارهٔ ۱۱۲: دوشم چو شب از بنفشه رویی ننمود 49شمارهٔ ۱۱۳: چون غنچه رهی راز تو در دل دارد 50شمارهٔ ۱۱۴: گوشم ز تو نشنود بتا جز همه سرد 51شمارهٔ ۱۱۵: تیری که بزد چرخ مرا پنهان زد 52شمارهٔ ۱۱۶: ای شاه جهان جهان شد از داد تو شاد 53شمارهٔ ۱۱۷: ای شاه شبانگاه تو شبگیر شود 54شمارهٔ ۱۱۸: تا چرخ مرا به چنگ عشق تو سپرد 55شمارهٔ ۱۱۹: هنگام گل ار به باغ بلبل نبود 56شمارهٔ ۱۲۰: هر گه که فلک دل مرا ریش کند 57شمارهٔ ۱۲۱: گردون همه در بند گرانم دارد 58شمارهٔ ۱۲۲: شاها ملکا همه ثناگوی تواند 59شمارهٔ ۱۲۳: گردون شرف و جاه در انگشت تو دید 60شمارهٔ ۱۲۴: شاها ملکا جهان به فرمان تو باد 61شمارهٔ ۱۲۵: آنی که جهانی ز تو سامان گیرد 62شمارهٔ ۱۲۶: بورشد رشید کز فلک ماه آورد 63شمارهٔ ۱۲۷: آن کوه گذار آهوی دشت نورد 64شمارهٔ ۱۲۸: چون موج سیاه روی هامون گیرد 65شمارهٔ ۱۲۹: خاک از رخم ار برو نهم زرد شود 66شمارهٔ ۱۳۰: تا دعوت دولت تو در گوشم شد 67شمارهٔ ۱۳۱: اول گردون ز رنج در تابم کرد 68شمارهٔ ۱۳۲: بر هم زده بود عشقت اسباب خرد 69شمارهٔ ۱۳۳: من شاهم و شاعران سواران منند 70شمارهٔ ۱۳۴: گر زر گردی جفا عیار تو بود 71شمارهٔ ۱۳۵: چون در چشمم ز حسن تو زیبی زد 72شمارهٔ ۱۳۶: رویی که چو او چرخ فلک ننگارد 73شمارهٔ ۱۳۷: چون روی هوا دوش به قیر اندودند 74شمارهٔ ۱۳۸: گر خون نشود قوت جانم که دهد 75شمارهٔ ۱۳۹: اندر ریشم همه خسک پاک برید 76شمارهٔ ۱۴۰: ترسم ما را ستارگان چشم کنند 77شمارهٔ ۱۴۱: چرخ فلک از قضا یکی پیکان زد 78شمارهٔ ۱۴۲: در هند کمال جود موجود آمد 79شمارهٔ ۱۴۳: چون بنشینند و مطربان بنشانند 80شمارهٔ ۱۴۴: آن را که ز بخت دستیاری باشد 81شمارهٔ ۱۴۵: در عشق تو جانم انده ناب خورد 82شمارهٔ ۱۴۶: آنان که سر نشاط عالم دارند 83شمارهٔ ۱۴۷: خون در تن من که اصل نیروست نماند 84شمارهٔ ۱۴۸: تا خط چو دود تو دل از من بربود 85شمارهٔ ۱۴۹: آن بت که دل مرا فرا چنگ آورد 86شمارهٔ ۱۵۰: با من فلک از خشم همی دندان زد 87شمارهٔ ۱۵۱: ای شاه فلک متابع کام تو باد 88شمارهٔ ۱۵۲: در باغ هنر تخم وفا کاشت خرد 89شمارهٔ ۱۵۳: صالح تن من ز عشق دامن بفشاند 90شمارهٔ ۱۵۴: در محنت شو خوش و مکن نعمت یاد 91شمارهٔ ۱۵۵: دیدار تو از نعمت دو جهان خوشتر 92شمارهٔ ۱۵۶: یک بوسه زدم بر لب و بر چشم دگر 93شمارهٔ ۱۵۷: ز اول به میان ما به هنگام کنار 94شمارهٔ ۱۵۸: هر ابر که بنگرم غباری شده گیر 95شمارهٔ ۱۵۹: خورشید رخ تو تافت بر سایه عمر 96شمارهٔ ۱۶۰: تعریف مرا عشق تو ای ساده شکر 97شمارهٔ ۱۶۱: سلطان ملک است در دل سلطان نور 98شمارهٔ ۱۶۲: چاه ز نخ تو ای دلارام پسر 99شمارهٔ ۱۶۳: یک چشم تو گر تباه گشت ای دلبر 100شمارهٔ ۱۶۴: ای روی تو آفتاب و من نیلوفر 101شمارهٔ ۱۶۵: آمد به وداعم آن نگار دلبر 102شمارهٔ ۱۶۶: ز اندیشه هجران و ز نادیدن یار 103شمارهٔ ۱۶۷: در عشق تو همچو ابر می گریم زار 104شمارهٔ ۱۶۸: ای پیل سوار خسرو شیر شکار 105شمارهٔ ۱۶۹: پیوست فلک با من پیکار دگر 106شمارهٔ ۱۷۰: این ابر چراست روز وشب چشم تو تر 107شمارهٔ ۱۷۱: اکنون که شدی به بتکده عاشق زار 108شمارهٔ ۱۷۲: مشکین کله تو گر شبست ای دلدار 109شمارهٔ ۱۷۳: نا رفته هنوز بوی شیرت ز شکر 110شمارهٔ ۱۷۴: تا دیده ام آن روی چو خورشید انور 111شمارهٔ ۱۷۵: اندیشه مکن به کارها در بسیار 112شمارهٔ ۱۷۶: ای مهر تو چون چهار طبع اندر خور 113شمارهٔ ۱۷۷: اندک اثر آبله بر دو رخ یار 114شمارهٔ ۱۷۸: در زندان تا کرد مرا گردون پیر 115شمارهٔ ۱۷۹: سلطان ملک ای عزیز فرزند پدر 116شمارهٔ ۱۸۰: چون پیرهنت گرفته ام تنگ به بر 117شمارهٔ ۱۸۱: از سنگم یا ز چیستم جان پدر 118شمارهٔ ۱۸۲: بر مرگ تو چون نمویم ای جان پدر 119شمارهٔ ۱۸۳: می گویمت ای سعادت ای نیک پسر 120شمارهٔ ۱۸۴: در غور فلک تعبیه ای ساخت چو ابر 121شمارهٔ ۱۸۵: گویی که هوا به زیر گردست امروز 122شمارهٔ ۱۸۶: عشقت کشتم که غم درودم شب و روز 123شمارهٔ ۱۸۷: ای فقر بخاست روز بازار تو خیز 124شمارهٔ ۱۸۸: ای شاه علاء دولت ملک افروز 125شمارهٔ ۱۸۹: چرخ از دم کون برنمی گردد باز 126شمارهٔ ۱۹۰: خورشید رخا وصل تو جویم همه روز 127شمارهٔ ۱۹۱: ای سود و زیان عمر فرسوده بترس 128شمارهٔ ۱۹۲: ای یار چو صبر هیچ یاری مشناس 129شمارهٔ ۱۹۳: از بخشش دست من ز سیم و زر پرس 130شمارهٔ ۱۹۴: مسعود که بود سعد سلمان پدرش 131شمارهٔ ۱۹۵: مسعود که بود سعد سلمان پدرش 132شمارهٔ ۱۹۶: تا از من می جهی چو دود از آتش 133شمارهٔ ۱۹۷: معشوقه دلم به آتش انباشت چو شمع 134شمارهٔ ۱۹۸: آتش به سرم همی فرو ریزد عشق 135شمارهٔ ۱۹۹: ای چرخ مدور خسیس بی باک 136شمارهٔ ۲۰۰: گردون نکشد کمال مسعود ملک 137شمارهٔ ۲۰۱: من همت باز دارم و کبر پلنگ 138شمارهٔ ۲۰۲: من چون دل لاله ام تو چون رنگ به ر ...139شمارهٔ ۲۰۳: ای بدر شده من از غمان تو هلال 140شمارهٔ ۲۰۴: ای کلک ملک وصف تو گویم همه سال 141شمارهٔ ۲۰۵: عیبم که ز من زمانی ای مشکین خال 142شمارهٔ ۲۰۶: دل می ندهد که از تو بردارم دل 143شمارهٔ ۲۰۷: آن دل که نخواستت چه نامست آن دل 144شمارهٔ ۲۰۸: سرما چون شد ز دست صحرا شد گل 145شمارهٔ ۲۰۹: رویت بر من چنان که گل بر بلبل 146شمارهٔ ۲۱۰: نامد به کف آن زلف سمن مال به مال 147شمارهٔ ۲۱۱: بنگر که ز شاخ می چه گوید صلصل 148شمارهٔ ۲۱۲: چون روی بتان گشت به باغ اندر گل 149شمارهٔ ۲۱۳: خامش نشود همی ز غلغل بلبل 150شمارهٔ ۲۱۴: من ادهمم از خون دل ابرش گردم 151شمارهٔ ۲۱۵: در دولت شاه چون قوی شد رایم 152شمارهٔ ۲۱۶: غمهای تو از راندن خونها کارم 153شمارهٔ ۲۱۷: هر چند که این بند ز پای افکندم 154شمارهٔ ۲۱۸: من در عدم از جود تو موجود شدم 155شمارهٔ ۲۱۹: ای طبع بده ور ندهی بستانم 156شمارهٔ ۲۲۰: ای غمزه تو کشفته بنیاد دلم 157شمارهٔ ۲۲۱: ای طبع چو آتش از تو بس خوشنودم 158شمارهٔ ۲۲۲: گر من برم از مردم بد سازم برم 159شمارهٔ ۲۲۳: جان و دل و دین به وصلت ای مهر صنم 160شمارهٔ ۲۲۴: ای زرین نام لعبت سیم اندام 161شمارهٔ ۲۲۵: تن کوبم و سرپیچم و بر روی زنم 162شمارهٔ ۲۲۶: جان هر ساعت ز کار زاری دهدم 163شمارهٔ ۲۲۷: من دوش که از هجر تو در تاب شدم 164شمارهٔ ۲۲۸: تا کی غم یار و درد فرزند کشم 165شمارهٔ ۲۲۹: هر روز همی فلک به تیری زندم 166شمارهٔ ۲۳۰: گفتم که تو بی وفایی ای نامردم 167شمارهٔ ۲۳۱: ای فاخته دل چو من به رویت نگرم 168شمارهٔ ۲۳۲: بر بسته شد از بستن ماتم دستم 169شمارهٔ ۲۳۳: سروی خواهم ز چرخ داری زندم 170شمارهٔ ۲۳۴: همچون قلمم ز بیخ کندی به ستم 171شمارهٔ ۲۳۵: چون پیش دل از هجر تو هنگامه نهم 172شمارهٔ ۲۳۶: ای سرو سپاه خسرو ای ماه حشم 173شمارهٔ ۲۳۷: ای کرده مرا به عشق گمراه تمام 174شمارهٔ ۲۳۸: جستم از توبه بی زبانی جستم 175شمارهٔ ۲۳۹: شب زار به جای بستر آتش ریزم 176شمارهٔ ۲۴۰: گفتم کایندل به داغ نام تو کنم 177شمارهٔ ۲۴۱: ای چرخ ز هر گزند رنج تو کشم 178شمارهٔ ۲۴۲: وصف لب رنگین تو از دل جویم 179شمارهٔ ۲۴۳: چون از گل روی تو بهاری رسدم 180شمارهٔ ۲۴۴: تا چنگ به مهر آن دلارام زدم 181شمارهٔ ۲۴۵: بر آتش اگر بی تو نخفتم خفتم 182شمارهٔ ۲۴۶: کوهی که بر او بلا ببارند منم 183شمارهٔ ۲۴۷: امروز ز هر دوست گزندی دارم 184شمارهٔ ۲۴۸: از عشق تو در چشم خرد میل زدم 185شمارهٔ ۲۴۹: بونصر من ار عاشق ایام توام 186شمارهٔ ۲۵۰: گفتم شکرت به خلق کیهان گویم 187شمارهٔ ۲۵۱: جز در غم عشق تو سفر می نکنم 188شمارهٔ ۲۵۲: من به الم ای صنم گرفتار نیم 189شمارهٔ ۲۵۳: گر تیز به روی خوب تو درنگرم 190شمارهٔ ۲۵۴: هر یک چندی به قلعه ای آرندم 191شمارهٔ ۲۵۵: صالح دل اگر به جای جامه بدرم 192شمارهٔ ۲۵۶: بر روی تو مهربان و دلسوز منم 193شمارهٔ ۲۵۷: گنجی که ز پیش آن بجستند منم 194شمارهٔ ۲۵۸: نه از همه خلق حق گزاری دارم 195شمارهٔ ۲۵۹: گر حور بود بدان که نازش نکشم 196شمارهٔ ۲۶۰: از آتش دل همیشه اندر تابم 197شمارهٔ ۲۶۱: ای دشمن و دوست مر تو را یک عالم 198شمارهٔ ۲۶۲: هرگه که به پیراهن تو درنگرم 199شمارهٔ ۲۶۳: دلخسته چشم ناوک انداز توام 200شمارهٔ ۲۶۴: در خواب گه از دل به شب آتش بیزم 201شمارهٔ ۲۶۵: شب ز انده تو همی نیاید خوابم 202شمارهٔ ۲۶۶: دانم که ز چرخ بخش بیرون نکنم 203شمارهٔ ۲۶۷: من دوش که از هجر تو در تاب شدم 204شمارهٔ ۲۶۸: از بند رحم ببند مهد افتادم 205شمارهٔ ۲۶۹: شه پندارد که ما خردمندانیم 206شمارهٔ ۲۷۰: در آرزوی بوی گل نوروزم 207شمارهٔ ۲۷۱: لرزان ز بلا چو برگ داند یارم 208شمارهٔ ۲۷۲: تا روز همه شب از هوس بیدارم 209شمارهٔ ۲۷۳: بر دیده خیال دوست بنگاشته ام 210شمارهٔ ۲۷۴: امروز در این حبس من آن ممتحنم 211شمارهٔ ۲۷۵: از دل بدم آتشی برانگیخته ام 212شمارهٔ ۲۷۶: عمری بدو کف دو رخ نگارا خستم 213شمارهٔ ۲۷۷: گفتی خبرت کنم کسی بفرستم 214شمارهٔ ۲۷۸: آن مرد که در سخن جهانیست منم 215شمارهٔ ۲۷۹: هر جای که آتش نبردیست منم 216شمارهٔ ۲۸۰: هر جا که ز فضل پیشگاهی است منم 217شمارهٔ ۲۸۱: با ناله همی چو ابر بهمن گریم 218شمارهٔ ۲۸۲: از بلبل نالنده تر و زارترم 219شمارهٔ ۲۸۳: روزان و شبان در آن غم و تیمارم 220شمارهٔ ۲۸۴: ای جان جهان تا خبرت یافته ام 221شمارهٔ ۲۸۵: از خود به تو من بتا گمانها دارم 222شمارهٔ ۲۸۶: سیراب گلابی تو بر آتش خارم 223شمارهٔ ۲۸۷: از هر چه بگفته اند پندی دارم 224شمارهٔ ۲۸۸: من بستر برف و بالش یخ دارم 225شمارهٔ ۲۸۹: در تاریکی ز بس که می بنشینم 226شمارهٔ ۲۹۰: آنم که اگر به خلد جایی سازم 227شمارهٔ ۲۹۱: هر گه که تو را به رهگذاری بینم 228شمارهٔ ۲۹۲: دیده همه شب ز خواب خوش بردوزم 229شمارهٔ ۲۹۳: با خود گفتم که من عیال تو شدم 230شمارهٔ ۲۹۴: آنکو گوید هست قضا تیشه من 231شمارهٔ ۲۹۵: تا خسته دل مرا بریده ست ز تن 232شمارهٔ ۲۹۶: در سمجی چون توانم آرامیدن 233شمارهٔ ۲۹۷: هر شب که تو را نبینم ای شاخ سمن 234شمارهٔ ۲۹۸: چون گل ز غمت دریده ام پیراهن 235شمارهٔ ۲۹۹: سر کردمت ای نگار چون تو سر من 236شمارهٔ ۳۰۰: چنگم به چهار شاخ زد پیراهن 237شمارهٔ ۳۰۱: چون دانش بود مهربان دایه من 238شمارهٔ ۳۰۲: چشم و دهن آن صنم لاله رخان 239شمارهٔ ۳۰۳: با کس غم تو بیش نخواهم گفتم 240شمارهٔ ۳۰۴: این دیبه دو روی به کلک دو زبان 241شمارهٔ ۳۰۵: تا نسبت کرد اخوت شعر به من 242شمارهٔ ۳۰۶: آنکو دارد چو سیم و شر لب و تن 243شمارهٔ ۳۰۷: از چشم من ار سرشک بتوان رفتن 244شمارهٔ ۳۰۸: از کفر کشد زریر شیبانی کین 245شمارهٔ ۳۰۹: ای برتر من کرده هزاران احسان 246شمارهٔ ۳۱۰: در خدمت طاهر علی بارم جان 247شمارهٔ ۳۱۱: ایزد که همی کرد مرکب تن و جان 248شمارهٔ ۳۱۲: ای پای برنجن من ای بند گران 249شمارهٔ ۳۱۳: چون قمری زار زار می نالم من 250شمارهٔ ۳۱۴: ای شاه به بیشه عزم ناگاهان کن 251شمارهٔ ۳۱۵: زنده به تو مانده ام من ای جان جها ...252شمارهٔ ۳۱۶: انده چه خورم چراست اندر خوردن 253شمارهٔ ۳۱۷: صد بار به نیکی هنرم کرد ضمان 254شمارهٔ ۳۱۸: گر خسته شوم ز تیر پیکار تو من 255شمارهٔ ۳۱۹: نه روزم هیزم است و نه شب روغن 256شمارهٔ ۳۲۰: ای روز مرا جز شب دیجور مدان 257شمارهٔ ۳۲۱: کس را چو بنفشه سر فرو نارم من 258شمارهٔ ۳۲۲: از چنگ قضا همی چو نتوان جستن 259شمارهٔ ۳۲۳: گردنده چو روز نوبهاری با من 260شمارهٔ ۳۲۴: ای چون گل نوشکفته بر طرف چمن 261شمارهٔ ۳۲۵: چرخم چو بخواست کشت بی هیچ گمان 262شمارهٔ ۳۲۶: امروز منم تفته دل و رفته روان 263شمارهٔ ۳۲۷: بگشای چو گل به وعده راست دهن 264شمارهٔ ۳۲۸: مشک از سر زلفین تو بویم پس ازین 265شمارهٔ ۳۲۹: زاری و دعا کن به سحرگاه ای تن 266شمارهٔ ۳۳۰: دیدی که غلام داشتم چندان من 267شمارهٔ ۳۳۱: روزم تیره ست از آن رخ مهوش تو 268شمارهٔ ۳۳۲: دل بست شود چو سرفرازد با تو 269شمارهٔ ۳۳۳: آنی که بری دست نیازد با تو 270شمارهٔ ۳۳۴: هر جان که بود برتر از آن باشی تو 271شمارهٔ ۳۳۵: نورست ای ماه حسن سرمایه تو 272شمارهٔ ۳۳۶: ای نای تو را نقل و می روشن کو 273شمارهٔ ۳۳۷: ای شاه بترس از آنکه پرسند از تو 274شمارهٔ ۳۳۸: سلطان ملک اقبال عنان داد به تو 275شمارهٔ ۳۳۹: صالح پس ازین طرب نباید بی تو 276شمارهٔ ۳۴۰: ای شمع شدم به عشق پروانه تو 277شمارهٔ ۳۴۱: ای نای ندیده ام دلی شاد از تو 278شمارهٔ ۳۴۲: مادر که مرا بزاد زاد از پی تو 279شمارهٔ ۳۴۳: هرگز نرسد به لطف در مهر چو تو 280شمارهٔ ۳۴۴: خوردم همه زهر عشق تو شکر کو 281شمارهٔ ۳۴۵: روی و بر من تا بشدم از بر تو 282شمارهٔ ۳۴۶: از کوفتن پای تو و گشتن تو 283شمارهٔ ۳۴۷: با من به میان رسول باید با تو 284شمارهٔ ۳۴۸: ای ملک به دولت تو دارا گشته 285شمارهٔ ۳۴۹: آنی که ز فالها همه فال تو به 286شمارهٔ ۳۵۰: از هر جنسم چو شاه بگشادی راه 287شمارهٔ ۳۵۱: چندان داری ز حسن و خوبی مایه 288شمارهٔ ۳۵۲: هر چند که بر کوهم در شب ز اندوه 289شمارهٔ ۳۵۳: آمد بر من به چشمکان خواب زده 290شمارهٔ ۳۵۴: چون دولت تو جهان جوانست ای شاه 291شمارهٔ ۳۵۵: این خوشرویان که ایستادند همه 292شمارهٔ ۳۵۶: امروز منم چو ماری اندر سله ای 293شمارهٔ ۳۵۷: دانم که وفا ز دل برانداخته ای 294شمارهٔ ۳۵۸: ای ابر ز بحر تا هوایی شده ای 295شمارهٔ ۳۵۹: بر شعر مرا دلیست ای بار خدای 296شمارهٔ ۳۶۰: ای غم سختی تو ای دل از غم نرمی 297شمارهٔ ۳۶۱: روزی که چو باد پیش من برگذری 298شمارهٔ ۳۶۲: مفروق دو دیده ای و مقرون دلی 299شمارهٔ ۳۶۳: مرهم گفتم تو با دل ریش همی 300شمارهٔ ۳۶۴: دولت ز علاء دولت عالی رای 301شمارهٔ ۳۶۵: از شیرینی چون به سخن بنشینی 302شمارهٔ ۳۶۶: با هر تاری ساخته چون پود شوی 303شمارهٔ ۳۶۷: ای گل نه ز گل ز دل همی بر رویی 304شمارهٔ ۳۶۸: آخر نگذاردم فلک چون زاری 305شمارهٔ ۳۶۹: ای دولت هند را جمالی دادی 306شمارهٔ ۳۷۰: شوخی صنمی خوشی کشی خندانی 307شمارهٔ ۳۷۱: عشق آتشی افروخت که از بسیاری 308شمارهٔ ۳۷۲: ای بخت مرا سوخته خرمن کردی 309شمارهٔ ۳۷۳: در پیش گل وصال ما را بویی 310شمارهٔ ۳۷۴: گر چه کندت مساعدت روز بهی 311شمارهٔ ۳۷۵: فر ابدی و نعمت جاویدی 312شمارهٔ ۳۷۶: ای حورا زاده لعبت نوشادی 313شمارهٔ ۳۷۷: بنمودی مقنعی مهی ناگاهی 314شمارهٔ ۳۷۸: ای نای هوا بریدم از نای دمی 315شمارهٔ ۳۷۹: عشوه دهیم همی سرابی گویی 316شمارهٔ ۳۸۰: ای راوه اگر بهشت پیداست تویی 317شمارهٔ ۳۸۱: ای شاه عدو بندی و هم قلعه گشای 318شمارهٔ ۳۸۲: چون بلبل داریم برای رازی 319شمارهٔ ۳۸۳: امید به زندگانیم نیست بسی 320شمارهٔ ۳۸۴: مسعود چو دربند گرفتار شدی 321شمارهٔ ۳۸۵: نالنده تر از نایم در قلعه نای 322شمارهٔ ۳۸۶: ای شاه جهان ز ملک باقی شادی 323شمارهٔ ۳۸۷: بر شاهان جمله پادشاهی داری 324شمارهٔ ۳۸۸: آمد بر من خیال زیبا یاری 325شمارهٔ ۳۸۹: ای چرخ همه کار به پرگار زدی 326شمارهٔ ۳۹۰: از غنچه ناشکفته مستورتری 327شمارهٔ ۳۹۱: از بلبل بر سرو طربناک تری 328شمارهٔ ۳۹۲: ای قلعه نای مادر ملک تویی 329شمارهٔ ۳۹۳: ای تن تو به طبع بار بیمار کشی 330شمارهٔ ۳۹۴: چون موی شدم رنج هر بیدادی 331شمارهٔ ۳۹۵: ای تن چه تنی که تا شدی فرهنگی 332شمارهٔ ۳۹۶: چون دید که بر عزم سفر دارم رای 333شمارهٔ ۳۹۷: این چرخ بسی بدل کند نوها را

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ