به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مسعود سعد سلمان

مسعود سعد سلمانرباعی هاشمارهٔ ۱۰۸: بر عارض نو مشک همی افزاید

700عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

بر عارض نو مشک همی افزاید

وآن روی چو ماه تو همی آراید

گر مشک ز عارض تو زاید شاید

تو آهویی و مشک ز آهو زاید

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۰۷: چون باره فتح تو به میدان تازد 2شمارهٔ ۱۰۸: بر عارض نو مشک همی افزاید 3شمارهٔ ۱۰۹: آنی که ز کبر ما نپسندی مهد 4شمارهٔ ۱۱۰: در بند تو ای شاه ملکشه باید 5شمارهٔ ۱۱۱: دل بیش کشد رنج چو دلبر دو شود 6شمارهٔ ۱۱۲: دوشم چو شب از بنفشه رویی ننمود 7شمارهٔ ۱۱۳: چون غنچه رهی راز تو در دل دارد 8شمارهٔ ۱۱۴: گوشم ز تو نشنود بتا جز همه سرد 9شمارهٔ ۱۱۵: تیری که بزد چرخ مرا پنهان زد 10شمارهٔ ۱۱۶: ای شاه جهان جهان شد از داد تو شاد 11شمارهٔ ۱۱۷: ای شاه شبانگاه تو شبگیر شود 12شمارهٔ ۱۱۸: تا چرخ مرا به چنگ عشق تو سپرد 13شمارهٔ ۱۱۹: هنگام گل ار به باغ بلبل نبود 14شمارهٔ ۱۲۰: هر گه که فلک دل مرا ریش کند 15شمارهٔ ۱۲۱: گردون همه در بند گرانم دارد 16شمارهٔ ۱۲۲: شاها ملکا همه ثناگوی تواند 17شمارهٔ ۱۲۳: گردون شرف و جاه در انگشت تو دید 18شمارهٔ ۱۲۴: شاها ملکا جهان به فرمان تو باد 19شمارهٔ ۱۲۵: آنی که جهانی ز تو سامان گیرد 20شمارهٔ ۱۲۶: بورشد رشید کز فلک ماه آورد 21شمارهٔ ۱۲۷: آن کوه گذار آهوی دشت نورد 22شمارهٔ ۱۲۸: چون موج سیاه روی هامون گیرد 23شمارهٔ ۱۲۹: خاک از رخم ار برو نهم زرد شود 24شمارهٔ ۱۳۰: تا دعوت دولت تو در گوشم شد 25شمارهٔ ۱۳۱: اول گردون ز رنج در تابم کرد 26شمارهٔ ۱۳۲: بر هم زده بود عشقت اسباب خرد 27شمارهٔ ۱۳۳: من شاهم و شاعران سواران منند 28شمارهٔ ۱۳۴: گر زر گردی جفا عیار تو بود 29شمارهٔ ۱۳۵: چون در چشمم ز حسن تو زیبی زد 30شمارهٔ ۱۳۶: رویی که چو او چرخ فلک ننگارد 31شمارهٔ ۱۳۷: چون روی هوا دوش به قیر اندودند 32شمارهٔ ۱۳۸: گر خون نشود قوت جانم که دهد 33شمارهٔ ۱۳۹: اندر ریشم همه خسک پاک برید 34شمارهٔ ۱۴۰: ترسم ما را ستارگان چشم کنند 35شمارهٔ ۱۴۱: چرخ فلک از قضا یکی پیکان زد 36شمارهٔ ۱۴۲: در هند کمال جود موجود آمد 37شمارهٔ ۱۴۳: چون بنشینند و مطربان بنشانند 38شمارهٔ ۱۴۴: آن را که ز بخت دستیاری باشد 39شمارهٔ ۱۴۵: در عشق تو جانم انده ناب خورد 40شمارهٔ ۱۴۶: آنان که سر نشاط عالم دارند 41شمارهٔ ۱۴۷: خون در تن من که اصل نیروست نماند 42شمارهٔ ۱۴۸: تا خط چو دود تو دل از من بربود 43شمارهٔ ۱۴۹: آن بت که دل مرا فرا چنگ آورد 44شمارهٔ ۱۵۰: با من فلک از خشم همی دندان زد 45شمارهٔ ۱۵۱: ای شاه فلک متابع کام تو باد 46شمارهٔ ۱۵۲: در باغ هنر تخم وفا کاشت خرد 47شمارهٔ ۱۵۳: صالح تن من ز عشق دامن بفشاند 48شمارهٔ ۱۵۴: در محنت شو خوش و مکن نعمت یاد 49شمارهٔ ۱۵۵: دیدار تو از نعمت دو جهان خوشتر 50شمارهٔ ۱۵۶: یک بوسه زدم بر لب و بر چشم دگر 51شمارهٔ ۱۵۷: ز اول به میان ما به هنگام کنار 52شمارهٔ ۱۵۸: هر ابر که بنگرم غباری شده گیر 53شمارهٔ ۱۵۹: خورشید رخ تو تافت بر سایه عمر 54شمارهٔ ۱۶۰: تعریف مرا عشق تو ای ساده شکر 55شمارهٔ ۱۶۱: سلطان ملک است در دل سلطان نور 56شمارهٔ ۱۶۲: چاه ز نخ تو ای دلارام پسر 57شمارهٔ ۱۶۳: یک چشم تو گر تباه گشت ای دلبر 58شمارهٔ ۱۶۴: ای روی تو آفتاب و من نیلوفر 59شمارهٔ ۱۶۵: آمد به وداعم آن نگار دلبر 60شمارهٔ ۱۶۶: ز اندیشه هجران و ز نادیدن یار 61شمارهٔ ۱۶۷: در عشق تو همچو ابر می گریم زار 62شمارهٔ ۱۶۸: ای پیل سوار خسرو شیر شکار 63شمارهٔ ۱۶۹: پیوست فلک با من پیکار دگر 64شمارهٔ ۱۷۰: این ابر چراست روز وشب چشم تو تر 65شمارهٔ ۱۷۱: اکنون که شدی به بتکده عاشق زار 66شمارهٔ ۱۷۲: مشکین کله تو گر شبست ای دلدار 67شمارهٔ ۱۷۳: نا رفته هنوز بوی شیرت ز شکر 68شمارهٔ ۱۷۴: تا دیده ام آن روی چو خورشید انور 69شمارهٔ ۱۷۵: اندیشه مکن به کارها در بسیار 70شمارهٔ ۱۷۶: ای مهر تو چون چهار طبع اندر خور 71شمارهٔ ۱۷۷: اندک اثر آبله بر دو رخ یار 72شمارهٔ ۱۷۸: در زندان تا کرد مرا گردون پیر 73شمارهٔ ۱۷۹: سلطان ملک ای عزیز فرزند پدر 74شمارهٔ ۱۸۰: چون پیرهنت گرفته ام تنگ به بر 75شمارهٔ ۱۸۱: از سنگم یا ز چیستم جان پدر 76شمارهٔ ۱۸۲: بر مرگ تو چون نمویم ای جان پدر 77شمارهٔ ۱۸۳: می گویمت ای سعادت ای نیک پسر 78شمارهٔ ۱۸۴: در غور فلک تعبیه ای ساخت چو ابر 79شمارهٔ ۱۸۵: گویی که هوا به زیر گردست امروز 80شمارهٔ ۱۸۶: عشقت کشتم که غم درودم شب و روز 81شمارهٔ ۱۸۷: ای فقر بخاست روز بازار تو خیز 82شمارهٔ ۱۸۸: ای شاه علاء دولت ملک افروز 83شمارهٔ ۱۸۹: چرخ از دم کون برنمی گردد باز 84شمارهٔ ۱۹۰: خورشید رخا وصل تو جویم همه روز 85شمارهٔ ۱۹۱: ای سود و زیان عمر فرسوده بترس 86شمارهٔ ۱۹۲: ای یار چو صبر هیچ یاری مشناس 87شمارهٔ ۱۹۳: از بخشش دست من ز سیم و زر پرس 88شمارهٔ ۱۹۴: مسعود که بود سعد سلمان پدرش 89شمارهٔ ۱۹۵: مسعود که بود سعد سلمان پدرش 90شمارهٔ ۱۹۶: تا از من می جهی چو دود از آتش 91شمارهٔ ۱۹۷: معشوقه دلم به آتش انباشت چو شمع 92شمارهٔ ۱۹۸: آتش به سرم همی فرو ریزد عشق 93شمارهٔ ۱۹۹: ای چرخ مدور خسیس بی باک 94شمارهٔ ۲۰۰: گردون نکشد کمال مسعود ملک 95شمارهٔ ۲۰۱: من همت باز دارم و کبر پلنگ 96شمارهٔ ۲۰۲: من چون دل لاله ام تو چون رنگ به ر ...97شمارهٔ ۲۰۳: ای بدر شده من از غمان تو هلال 98شمارهٔ ۲۰۴: ای کلک ملک وصف تو گویم همه سال 99شمارهٔ ۲۰۵: عیبم که ز من زمانی ای مشکین خال 100شمارهٔ ۲۰۶: دل می ندهد که از تو بردارم دل 101شمارهٔ ۲۰۷: آن دل که نخواستت چه نامست آن دل 102شمارهٔ ۲۰۸: سرما چون شد ز دست صحرا شد گل 103شمارهٔ ۲۰۹: رویت بر من چنان که گل بر بلبل 104شمارهٔ ۲۱۰: نامد به کف آن زلف سمن مال به مال 105شمارهٔ ۲۱۱: بنگر که ز شاخ می چه گوید صلصل 106شمارهٔ ۲۱۲: چون روی بتان گشت به باغ اندر گل 107شمارهٔ ۲۱۳: خامش نشود همی ز غلغل بلبل 108شمارهٔ ۲۱۴: من ادهمم از خون دل ابرش گردم 109شمارهٔ ۲۱۵: در دولت شاه چون قوی شد رایم 110شمارهٔ ۲۱۶: غمهای تو از راندن خونها کارم 111شمارهٔ ۲۱۷: هر چند که این بند ز پای افکندم 112شمارهٔ ۲۱۸: من در عدم از جود تو موجود شدم 113شمارهٔ ۲۱۹: ای طبع بده ور ندهی بستانم 114شمارهٔ ۲۲۰: ای غمزه تو کشفته بنیاد دلم 115شمارهٔ ۲۲۱: ای طبع چو آتش از تو بس خوشنودم 116شمارهٔ ۲۲۲: گر من برم از مردم بد سازم برم 117شمارهٔ ۲۲۳: جان و دل و دین به وصلت ای مهر صنم 118شمارهٔ ۲۲۴: ای زرین نام لعبت سیم اندام 119شمارهٔ ۲۲۵: تن کوبم و سرپیچم و بر روی زنم 120شمارهٔ ۲۲۶: جان هر ساعت ز کار زاری دهدم 121شمارهٔ ۲۲۷: من دوش که از هجر تو در تاب شدم 122شمارهٔ ۲۲۸: تا کی غم یار و درد فرزند کشم 123شمارهٔ ۲۲۹: هر روز همی فلک به تیری زندم 124شمارهٔ ۲۳۰: گفتم که تو بی وفایی ای نامردم 125شمارهٔ ۲۳۱: ای فاخته دل چو من به رویت نگرم 126شمارهٔ ۲۳۲: بر بسته شد از بستن ماتم دستم 127شمارهٔ ۲۳۳: سروی خواهم ز چرخ داری زندم 128شمارهٔ ۲۳۴: همچون قلمم ز بیخ کندی به ستم 129شمارهٔ ۲۳۵: چون پیش دل از هجر تو هنگامه نهم 130شمارهٔ ۲۳۶: ای سرو سپاه خسرو ای ماه حشم 131شمارهٔ ۲۳۷: ای کرده مرا به عشق گمراه تمام 132شمارهٔ ۲۳۸: جستم از توبه بی زبانی جستم 133شمارهٔ ۲۳۹: شب زار به جای بستر آتش ریزم 134شمارهٔ ۲۴۰: گفتم کایندل به داغ نام تو کنم 135شمارهٔ ۲۴۱: ای چرخ ز هر گزند رنج تو کشم 136شمارهٔ ۲۴۲: وصف لب رنگین تو از دل جویم 137شمارهٔ ۲۴۳: چون از گل روی تو بهاری رسدم 138شمارهٔ ۲۴۴: تا چنگ به مهر آن دلارام زدم 139شمارهٔ ۲۴۵: بر آتش اگر بی تو نخفتم خفتم 140شمارهٔ ۲۴۶: کوهی که بر او بلا ببارند منم 141شمارهٔ ۲۴۷: امروز ز هر دوست گزندی دارم 142شمارهٔ ۲۴۸: از عشق تو در چشم خرد میل زدم 143شمارهٔ ۲۴۹: بونصر من ار عاشق ایام توام 144شمارهٔ ۲۵۰: گفتم شکرت به خلق کیهان گویم 145شمارهٔ ۲۵۱: جز در غم عشق تو سفر می نکنم 146شمارهٔ ۲۵۲: من به الم ای صنم گرفتار نیم 147شمارهٔ ۲۵۳: گر تیز به روی خوب تو درنگرم 148شمارهٔ ۲۵۴: هر یک چندی به قلعه ای آرندم 149شمارهٔ ۲۵۵: صالح دل اگر به جای جامه بدرم 150شمارهٔ ۲۵۶: بر روی تو مهربان و دلسوز منم 151شمارهٔ ۲۵۷: گنجی که ز پیش آن بجستند منم 152شمارهٔ ۲۵۸: نه از همه خلق حق گزاری دارم 153شمارهٔ ۲۵۹: گر حور بود بدان که نازش نکشم 154شمارهٔ ۲۶۰: از آتش دل همیشه اندر تابم 155شمارهٔ ۲۶۱: ای دشمن و دوست مر تو را یک عالم 156شمارهٔ ۲۶۲: هرگه که به پیراهن تو درنگرم 157شمارهٔ ۲۶۳: دلخسته چشم ناوک انداز توام 158شمارهٔ ۲۶۴: در خواب گه از دل به شب آتش بیزم 159شمارهٔ ۲۶۵: شب ز انده تو همی نیاید خوابم 160شمارهٔ ۲۶۶: دانم که ز چرخ بخش بیرون نکنم 161شمارهٔ ۲۶۷: من دوش که از هجر تو در تاب شدم 162شمارهٔ ۲۶۸: از بند رحم ببند مهد افتادم 163شمارهٔ ۲۶۹: شه پندارد که ما خردمندانیم 164شمارهٔ ۲۷۰: در آرزوی بوی گل نوروزم 165شمارهٔ ۲۷۱: لرزان ز بلا چو برگ داند یارم 166شمارهٔ ۲۷۲: تا روز همه شب از هوس بیدارم 167شمارهٔ ۲۷۳: بر دیده خیال دوست بنگاشته ام 168شمارهٔ ۲۷۴: امروز در این حبس من آن ممتحنم 169شمارهٔ ۲۷۵: از دل بدم آتشی برانگیخته ام 170شمارهٔ ۲۷۶: عمری بدو کف دو رخ نگارا خستم 171شمارهٔ ۲۷۷: گفتی خبرت کنم کسی بفرستم 172شمارهٔ ۲۷۸: آن مرد که در سخن جهانیست منم 173شمارهٔ ۲۷۹: هر جای که آتش نبردیست منم 174شمارهٔ ۲۸۰: هر جا که ز فضل پیشگاهی است منم 175شمارهٔ ۲۸۱: با ناله همی چو ابر بهمن گریم 176شمارهٔ ۲۸۲: از بلبل نالنده تر و زارترم 177شمارهٔ ۲۸۳: روزان و شبان در آن غم و تیمارم 178شمارهٔ ۲۸۴: ای جان جهان تا خبرت یافته ام 179شمارهٔ ۲۸۵: از خود به تو من بتا گمانها دارم 180شمارهٔ ۲۸۶: سیراب گلابی تو بر آتش خارم 181شمارهٔ ۲۸۷: از هر چه بگفته اند پندی دارم 182شمارهٔ ۲۸۸: من بستر برف و بالش یخ دارم 183شمارهٔ ۲۸۹: در تاریکی ز بس که می بنشینم 184شمارهٔ ۲۹۰: آنم که اگر به خلد جایی سازم 185شمارهٔ ۲۹۱: هر گه که تو را به رهگذاری بینم 186شمارهٔ ۲۹۲: دیده همه شب ز خواب خوش بردوزم 187شمارهٔ ۲۹۳: با خود گفتم که من عیال تو شدم 188شمارهٔ ۲۹۴: آنکو گوید هست قضا تیشه من 189شمارهٔ ۲۹۵: تا خسته دل مرا بریده ست ز تن 190شمارهٔ ۲۹۶: در سمجی چون توانم آرامیدن 191شمارهٔ ۲۹۷: هر شب که تو را نبینم ای شاخ سمن 192شمارهٔ ۲۹۸: چون گل ز غمت دریده ام پیراهن 193شمارهٔ ۲۹۹: سر کردمت ای نگار چون تو سر من 194شمارهٔ ۳۰۰: چنگم به چهار شاخ زد پیراهن 195شمارهٔ ۳۰۱: چون دانش بود مهربان دایه من 196شمارهٔ ۳۰۲: چشم و دهن آن صنم لاله رخان 197شمارهٔ ۳۰۳: با کس غم تو بیش نخواهم گفتم 198شمارهٔ ۳۰۴: این دیبه دو روی به کلک دو زبان 199شمارهٔ ۳۰۵: تا نسبت کرد اخوت شعر به من 200شمارهٔ ۳۰۶: آنکو دارد چو سیم و شر لب و تن 201شمارهٔ ۳۰۷: از چشم من ار سرشک بتوان رفتن 202شمارهٔ ۳۰۸: از کفر کشد زریر شیبانی کین 203شمارهٔ ۳۰۹: ای برتر من کرده هزاران احسان 204شمارهٔ ۳۱۰: در خدمت طاهر علی بارم جان 205شمارهٔ ۳۱۱: ایزد که همی کرد مرکب تن و جان 206شمارهٔ ۳۱۲: ای پای برنجن من ای بند گران 207شمارهٔ ۳۱۳: چون قمری زار زار می نالم من 208شمارهٔ ۳۱۴: ای شاه به بیشه عزم ناگاهان کن 209شمارهٔ ۳۱۵: زنده به تو مانده ام من ای جان جها ...210شمارهٔ ۳۱۶: انده چه خورم چراست اندر خوردن 211شمارهٔ ۳۱۷: صد بار به نیکی هنرم کرد ضمان 212شمارهٔ ۳۱۸: گر خسته شوم ز تیر پیکار تو من 213شمارهٔ ۳۱۹: نه روزم هیزم است و نه شب روغن 214شمارهٔ ۳۲۰: ای روز مرا جز شب دیجور مدان 215شمارهٔ ۳۲۱: کس را چو بنفشه سر فرو نارم من 216شمارهٔ ۳۲۲: از چنگ قضا همی چو نتوان جستن 217شمارهٔ ۳۲۳: گردنده چو روز نوبهاری با من 218شمارهٔ ۳۲۴: ای چون گل نوشکفته بر طرف چمن 219شمارهٔ ۳۲۵: چرخم چو بخواست کشت بی هیچ گمان 220شمارهٔ ۳۲۶: امروز منم تفته دل و رفته روان 221شمارهٔ ۳۲۷: بگشای چو گل به وعده راست دهن 222شمارهٔ ۳۲۸: مشک از سر زلفین تو بویم پس ازین 223شمارهٔ ۳۲۹: زاری و دعا کن به سحرگاه ای تن 224شمارهٔ ۳۳۰: دیدی که غلام داشتم چندان من 225شمارهٔ ۳۳۱: روزم تیره ست از آن رخ مهوش تو 226شمارهٔ ۳۳۲: دل بست شود چو سرفرازد با تو 227شمارهٔ ۳۳۳: آنی که بری دست نیازد با تو 228شمارهٔ ۳۳۴: هر جان که بود برتر از آن باشی تو 229شمارهٔ ۳۳۵: نورست ای ماه حسن سرمایه تو 230شمارهٔ ۳۳۶: ای نای تو را نقل و می روشن کو 231شمارهٔ ۳۳۷: ای شاه بترس از آنکه پرسند از تو 232شمارهٔ ۳۳۸: سلطان ملک اقبال عنان داد به تو 233شمارهٔ ۳۳۹: صالح پس ازین طرب نباید بی تو 234شمارهٔ ۳۴۰: ای شمع شدم به عشق پروانه تو 235شمارهٔ ۳۴۱: ای نای ندیده ام دلی شاد از تو 236شمارهٔ ۳۴۲: مادر که مرا بزاد زاد از پی تو 237شمارهٔ ۳۴۳: هرگز نرسد به لطف در مهر چو تو 238شمارهٔ ۳۴۴: خوردم همه زهر عشق تو شکر کو 239شمارهٔ ۳۴۵: روی و بر من تا بشدم از بر تو 240شمارهٔ ۳۴۶: از کوفتن پای تو و گشتن تو 241شمارهٔ ۳۴۷: با من به میان رسول باید با تو 242شمارهٔ ۳۴۸: ای ملک به دولت تو دارا گشته 243شمارهٔ ۳۴۹: آنی که ز فالها همه فال تو به 244شمارهٔ ۳۵۰: از هر جنسم چو شاه بگشادی راه 245شمارهٔ ۳۵۱: چندان داری ز حسن و خوبی مایه 246شمارهٔ ۳۵۲: هر چند که بر کوهم در شب ز اندوه 247شمارهٔ ۳۵۳: آمد بر من به چشمکان خواب زده 248شمارهٔ ۳۵۴: چون دولت تو جهان جوانست ای شاه 249شمارهٔ ۳۵۵: این خوشرویان که ایستادند همه 250شمارهٔ ۳۵۶: امروز منم چو ماری اندر سله ای 251شمارهٔ ۳۵۷: دانم که وفا ز دل برانداخته ای 252شمارهٔ ۳۵۸: ای ابر ز بحر تا هوایی شده ای 253شمارهٔ ۳۵۹: بر شعر مرا دلیست ای بار خدای 254شمارهٔ ۳۶۰: ای غم سختی تو ای دل از غم نرمی 255شمارهٔ ۳۶۱: روزی که چو باد پیش من برگذری 256شمارهٔ ۳۶۲: مفروق دو دیده ای و مقرون دلی 257شمارهٔ ۳۶۳: مرهم گفتم تو با دل ریش همی 258شمارهٔ ۳۶۴: دولت ز علاء دولت عالی رای 259شمارهٔ ۳۶۵: از شیرینی چون به سخن بنشینی 260شمارهٔ ۳۶۶: با هر تاری ساخته چون پود شوی 261شمارهٔ ۳۶۷: ای گل نه ز گل ز دل همی بر رویی 262شمارهٔ ۳۶۸: آخر نگذاردم فلک چون زاری 263شمارهٔ ۳۶۹: ای دولت هند را جمالی دادی 264شمارهٔ ۳۷۰: شوخی صنمی خوشی کشی خندانی 265شمارهٔ ۳۷۱: عشق آتشی افروخت که از بسیاری 266شمارهٔ ۳۷۲: ای بخت مرا سوخته خرمن کردی 267شمارهٔ ۳۷۳: در پیش گل وصال ما را بویی 268شمارهٔ ۳۷۴: گر چه کندت مساعدت روز بهی 269شمارهٔ ۳۷۵: فر ابدی و نعمت جاویدی 270شمارهٔ ۳۷۶: ای حورا زاده لعبت نوشادی 271شمارهٔ ۳۷۷: بنمودی مقنعی مهی ناگاهی 272شمارهٔ ۳۷۸: ای نای هوا بریدم از نای دمی 273شمارهٔ ۳۷۹: عشوه دهیم همی سرابی گویی 274شمارهٔ ۳۸۰: ای راوه اگر بهشت پیداست تویی 275شمارهٔ ۳۸۱: ای شاه عدو بندی و هم قلعه گشای 276شمارهٔ ۳۸۲: چون بلبل داریم برای رازی 277شمارهٔ ۳۸۳: امید به زندگانیم نیست بسی 278شمارهٔ ۳۸۴: مسعود چو دربند گرفتار شدی 279شمارهٔ ۳۸۵: نالنده تر از نایم در قلعه نای 280شمارهٔ ۳۸۶: ای شاه جهان ز ملک باقی شادی 281شمارهٔ ۳۸۷: بر شاهان جمله پادشاهی داری 282شمارهٔ ۳۸۸: آمد بر من خیال زیبا یاری 283شمارهٔ ۳۸۹: ای چرخ همه کار به پرگار زدی 284شمارهٔ ۳۹۰: از غنچه ناشکفته مستورتری 285شمارهٔ ۳۹۱: از بلبل بر سرو طربناک تری 286شمارهٔ ۳۹۲: ای قلعه نای مادر ملک تویی 287شمارهٔ ۳۹۳: ای تن تو به طبع بار بیمار کشی 288شمارهٔ ۳۹۴: چون موی شدم رنج هر بیدادی 289شمارهٔ ۳۹۵: ای تن چه تنی که تا شدی فرهنگی 290شمارهٔ ۳۹۶: چون دید که بر عزم سفر دارم رای 291شمارهٔ ۳۹۷: این چرخ بسی بدل کند نوها را

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ