به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مسعود سعد سلمان

مسعود سعد سلمانرباعی هاشمارهٔ ۱۱۲: دوشم چو شب از بنفشه رویی ننمود

710عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

دوشم چو شب از بنفشه رویی ننمود

در هجر توام دیده چو نرگس نغنود

از دیده و دست جیب پیراهن بود

چون لاله همی دریده و خون آلود

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۱۱: دل بیش کشد رنج چو دلبر دو شود 2شمارهٔ ۱۱۲: دوشم چو شب از بنفشه رویی ننمود 3شمارهٔ ۱۱۳: چون غنچه رهی راز تو در دل دارد 4شمارهٔ ۱۱۴: گوشم ز تو نشنود بتا جز همه سرد 5شمارهٔ ۱۱۵: تیری که بزد چرخ مرا پنهان زد 6شمارهٔ ۱۱۶: ای شاه جهان جهان شد از داد تو شاد 7شمارهٔ ۱۱۷: ای شاه شبانگاه تو شبگیر شود 8شمارهٔ ۱۱۸: تا چرخ مرا به چنگ عشق تو سپرد 9شمارهٔ ۱۱۹: هنگام گل ار به باغ بلبل نبود 10شمارهٔ ۱۲۰: هر گه که فلک دل مرا ریش کند 11شمارهٔ ۱۲۱: گردون همه در بند گرانم دارد 12شمارهٔ ۱۲۲: شاها ملکا همه ثناگوی تواند 13شمارهٔ ۱۲۳: گردون شرف و جاه در انگشت تو دید 14شمارهٔ ۱۲۴: شاها ملکا جهان به فرمان تو باد 15شمارهٔ ۱۲۵: آنی که جهانی ز تو سامان گیرد 16شمارهٔ ۱۲۶: بورشد رشید کز فلک ماه آورد 17شمارهٔ ۱۲۷: آن کوه گذار آهوی دشت نورد 18شمارهٔ ۱۲۸: چون موج سیاه روی هامون گیرد 19شمارهٔ ۱۲۹: خاک از رخم ار برو نهم زرد شود 20شمارهٔ ۱۳۰: تا دعوت دولت تو در گوشم شد 21شمارهٔ ۱۳۱: اول گردون ز رنج در تابم کرد 22شمارهٔ ۱۳۲: بر هم زده بود عشقت اسباب خرد 23شمارهٔ ۱۳۳: من شاهم و شاعران سواران منند 24شمارهٔ ۱۳۴: گر زر گردی جفا عیار تو بود 25شمارهٔ ۱۳۵: چون در چشمم ز حسن تو زیبی زد 26شمارهٔ ۱۳۶: رویی که چو او چرخ فلک ننگارد 27شمارهٔ ۱۳۷: چون روی هوا دوش به قیر اندودند 28شمارهٔ ۱۳۸: گر خون نشود قوت جانم که دهد 29شمارهٔ ۱۳۹: اندر ریشم همه خسک پاک برید 30شمارهٔ ۱۴۰: ترسم ما را ستارگان چشم کنند 31شمارهٔ ۱۴۱: چرخ فلک از قضا یکی پیکان زد 32شمارهٔ ۱۴۲: در هند کمال جود موجود آمد 33شمارهٔ ۱۴۳: چون بنشینند و مطربان بنشانند 34شمارهٔ ۱۴۴: آن را که ز بخت دستیاری باشد 35شمارهٔ ۱۴۵: در عشق تو جانم انده ناب خورد 36شمارهٔ ۱۴۶: آنان که سر نشاط عالم دارند 37شمارهٔ ۱۴۷: خون در تن من که اصل نیروست نماند 38شمارهٔ ۱۴۸: تا خط چو دود تو دل از من بربود 39شمارهٔ ۱۴۹: آن بت که دل مرا فرا چنگ آورد 40شمارهٔ ۱۵۰: با من فلک از خشم همی دندان زد 41شمارهٔ ۱۵۱: ای شاه فلک متابع کام تو باد 42شمارهٔ ۱۵۲: در باغ هنر تخم وفا کاشت خرد 43شمارهٔ ۱۵۳: صالح تن من ز عشق دامن بفشاند 44شمارهٔ ۱۵۴: در محنت شو خوش و مکن نعمت یاد 45شمارهٔ ۱۵۵: دیدار تو از نعمت دو جهان خوشتر 46شمارهٔ ۱۵۶: یک بوسه زدم بر لب و بر چشم دگر 47شمارهٔ ۱۵۷: ز اول به میان ما به هنگام کنار 48شمارهٔ ۱۵۸: هر ابر که بنگرم غباری شده گیر 49شمارهٔ ۱۵۹: خورشید رخ تو تافت بر سایه عمر 50شمارهٔ ۱۶۰: تعریف مرا عشق تو ای ساده شکر 51شمارهٔ ۱۶۱: سلطان ملک است در دل سلطان نور 52شمارهٔ ۱۶۲: چاه ز نخ تو ای دلارام پسر 53شمارهٔ ۱۶۳: یک چشم تو گر تباه گشت ای دلبر 54شمارهٔ ۱۶۴: ای روی تو آفتاب و من نیلوفر 55شمارهٔ ۱۶۵: آمد به وداعم آن نگار دلبر 56شمارهٔ ۱۶۶: ز اندیشه هجران و ز نادیدن یار 57شمارهٔ ۱۶۷: در عشق تو همچو ابر می گریم زار 58شمارهٔ ۱۶۸: ای پیل سوار خسرو شیر شکار 59شمارهٔ ۱۶۹: پیوست فلک با من پیکار دگر 60شمارهٔ ۱۷۰: این ابر چراست روز وشب چشم تو تر 61شمارهٔ ۱۷۱: اکنون که شدی به بتکده عاشق زار 62شمارهٔ ۱۷۲: مشکین کله تو گر شبست ای دلدار 63شمارهٔ ۱۷۳: نا رفته هنوز بوی شیرت ز شکر 64شمارهٔ ۱۷۴: تا دیده ام آن روی چو خورشید انور 65شمارهٔ ۱۷۵: اندیشه مکن به کارها در بسیار 66شمارهٔ ۱۷۶: ای مهر تو چون چهار طبع اندر خور 67شمارهٔ ۱۷۷: اندک اثر آبله بر دو رخ یار 68شمارهٔ ۱۷۸: در زندان تا کرد مرا گردون پیر 69شمارهٔ ۱۷۹: سلطان ملک ای عزیز فرزند پدر 70شمارهٔ ۱۸۰: چون پیرهنت گرفته ام تنگ به بر 71شمارهٔ ۱۸۱: از سنگم یا ز چیستم جان پدر 72شمارهٔ ۱۸۲: بر مرگ تو چون نمویم ای جان پدر 73شمارهٔ ۱۸۳: می گویمت ای سعادت ای نیک پسر 74شمارهٔ ۱۸۴: در غور فلک تعبیه ای ساخت چو ابر 75شمارهٔ ۱۸۵: گویی که هوا به زیر گردست امروز 76شمارهٔ ۱۸۶: عشقت کشتم که غم درودم شب و روز 77شمارهٔ ۱۸۷: ای فقر بخاست روز بازار تو خیز 78شمارهٔ ۱۸۸: ای شاه علاء دولت ملک افروز 79شمارهٔ ۱۸۹: چرخ از دم کون برنمی گردد باز 80شمارهٔ ۱۹۰: خورشید رخا وصل تو جویم همه روز 81شمارهٔ ۱۹۱: ای سود و زیان عمر فرسوده بترس 82شمارهٔ ۱۹۲: ای یار چو صبر هیچ یاری مشناس 83شمارهٔ ۱۹۳: از بخشش دست من ز سیم و زر پرس 84شمارهٔ ۱۹۴: مسعود که بود سعد سلمان پدرش 85شمارهٔ ۱۹۵: مسعود که بود سعد سلمان پدرش 86شمارهٔ ۱۹۶: تا از من می جهی چو دود از آتش 87شمارهٔ ۱۹۷: معشوقه دلم به آتش انباشت چو شمع 88شمارهٔ ۱۹۸: آتش به سرم همی فرو ریزد عشق 89شمارهٔ ۱۹۹: ای چرخ مدور خسیس بی باک 90شمارهٔ ۲۰۰: گردون نکشد کمال مسعود ملک 91شمارهٔ ۲۰۱: من همت باز دارم و کبر پلنگ 92شمارهٔ ۲۰۲: من چون دل لاله ام تو چون رنگ به ر ...93شمارهٔ ۲۰۳: ای بدر شده من از غمان تو هلال 94شمارهٔ ۲۰۴: ای کلک ملک وصف تو گویم همه سال 95شمارهٔ ۲۰۵: عیبم که ز من زمانی ای مشکین خال 96شمارهٔ ۲۰۶: دل می ندهد که از تو بردارم دل 97شمارهٔ ۲۰۷: آن دل که نخواستت چه نامست آن دل 98شمارهٔ ۲۰۸: سرما چون شد ز دست صحرا شد گل 99شمارهٔ ۲۰۹: رویت بر من چنان که گل بر بلبل 100شمارهٔ ۲۱۰: نامد به کف آن زلف سمن مال به مال 101شمارهٔ ۲۱۱: بنگر که ز شاخ می چه گوید صلصل 102شمارهٔ ۲۱۲: چون روی بتان گشت به باغ اندر گل 103شمارهٔ ۲۱۳: خامش نشود همی ز غلغل بلبل 104شمارهٔ ۲۱۴: من ادهمم از خون دل ابرش گردم 105شمارهٔ ۲۱۵: در دولت شاه چون قوی شد رایم 106شمارهٔ ۲۱۶: غمهای تو از راندن خونها کارم 107شمارهٔ ۲۱۷: هر چند که این بند ز پای افکندم 108شمارهٔ ۲۱۸: من در عدم از جود تو موجود شدم 109شمارهٔ ۲۱۹: ای طبع بده ور ندهی بستانم 110شمارهٔ ۲۲۰: ای غمزه تو کشفته بنیاد دلم 111شمارهٔ ۲۲۱: ای طبع چو آتش از تو بس خوشنودم 112شمارهٔ ۲۲۲: گر من برم از مردم بد سازم برم 113شمارهٔ ۲۲۳: جان و دل و دین به وصلت ای مهر صنم 114شمارهٔ ۲۲۴: ای زرین نام لعبت سیم اندام 115شمارهٔ ۲۲۵: تن کوبم و سرپیچم و بر روی زنم 116شمارهٔ ۲۲۶: جان هر ساعت ز کار زاری دهدم 117شمارهٔ ۲۲۷: من دوش که از هجر تو در تاب شدم 118شمارهٔ ۲۲۸: تا کی غم یار و درد فرزند کشم 119شمارهٔ ۲۲۹: هر روز همی فلک به تیری زندم 120شمارهٔ ۲۳۰: گفتم که تو بی وفایی ای نامردم 121شمارهٔ ۲۳۱: ای فاخته دل چو من به رویت نگرم 122شمارهٔ ۲۳۲: بر بسته شد از بستن ماتم دستم 123شمارهٔ ۲۳۳: سروی خواهم ز چرخ داری زندم 124شمارهٔ ۲۳۴: همچون قلمم ز بیخ کندی به ستم 125شمارهٔ ۲۳۵: چون پیش دل از هجر تو هنگامه نهم 126شمارهٔ ۲۳۶: ای سرو سپاه خسرو ای ماه حشم 127شمارهٔ ۲۳۷: ای کرده مرا به عشق گمراه تمام 128شمارهٔ ۲۳۸: جستم از توبه بی زبانی جستم 129شمارهٔ ۲۳۹: شب زار به جای بستر آتش ریزم 130شمارهٔ ۲۴۰: گفتم کایندل به داغ نام تو کنم 131شمارهٔ ۲۴۱: ای چرخ ز هر گزند رنج تو کشم 132شمارهٔ ۲۴۲: وصف لب رنگین تو از دل جویم 133شمارهٔ ۲۴۳: چون از گل روی تو بهاری رسدم 134شمارهٔ ۲۴۴: تا چنگ به مهر آن دلارام زدم 135شمارهٔ ۲۴۵: بر آتش اگر بی تو نخفتم خفتم 136شمارهٔ ۲۴۶: کوهی که بر او بلا ببارند منم 137شمارهٔ ۲۴۷: امروز ز هر دوست گزندی دارم 138شمارهٔ ۲۴۸: از عشق تو در چشم خرد میل زدم 139شمارهٔ ۲۴۹: بونصر من ار عاشق ایام توام 140شمارهٔ ۲۵۰: گفتم شکرت به خلق کیهان گویم 141شمارهٔ ۲۵۱: جز در غم عشق تو سفر می نکنم 142شمارهٔ ۲۵۲: من به الم ای صنم گرفتار نیم 143شمارهٔ ۲۵۳: گر تیز به روی خوب تو درنگرم 144شمارهٔ ۲۵۴: هر یک چندی به قلعه ای آرندم 145شمارهٔ ۲۵۵: صالح دل اگر به جای جامه بدرم 146شمارهٔ ۲۵۶: بر روی تو مهربان و دلسوز منم 147شمارهٔ ۲۵۷: گنجی که ز پیش آن بجستند منم 148شمارهٔ ۲۵۸: نه از همه خلق حق گزاری دارم 149شمارهٔ ۲۵۹: گر حور بود بدان که نازش نکشم 150شمارهٔ ۲۶۰: از آتش دل همیشه اندر تابم 151شمارهٔ ۲۶۱: ای دشمن و دوست مر تو را یک عالم 152شمارهٔ ۲۶۲: هرگه که به پیراهن تو درنگرم 153شمارهٔ ۲۶۳: دلخسته چشم ناوک انداز توام 154شمارهٔ ۲۶۴: در خواب گه از دل به شب آتش بیزم 155شمارهٔ ۲۶۵: شب ز انده تو همی نیاید خوابم 156شمارهٔ ۲۶۶: دانم که ز چرخ بخش بیرون نکنم 157شمارهٔ ۲۶۷: من دوش که از هجر تو در تاب شدم 158شمارهٔ ۲۶۸: از بند رحم ببند مهد افتادم 159شمارهٔ ۲۶۹: شه پندارد که ما خردمندانیم 160شمارهٔ ۲۷۰: در آرزوی بوی گل نوروزم 161شمارهٔ ۲۷۱: لرزان ز بلا چو برگ داند یارم 162شمارهٔ ۲۷۲: تا روز همه شب از هوس بیدارم 163شمارهٔ ۲۷۳: بر دیده خیال دوست بنگاشته ام 164شمارهٔ ۲۷۴: امروز در این حبس من آن ممتحنم 165شمارهٔ ۲۷۵: از دل بدم آتشی برانگیخته ام 166شمارهٔ ۲۷۶: عمری بدو کف دو رخ نگارا خستم 167شمارهٔ ۲۷۷: گفتی خبرت کنم کسی بفرستم 168شمارهٔ ۲۷۸: آن مرد که در سخن جهانیست منم 169شمارهٔ ۲۷۹: هر جای که آتش نبردیست منم 170شمارهٔ ۲۸۰: هر جا که ز فضل پیشگاهی است منم 171شمارهٔ ۲۸۱: با ناله همی چو ابر بهمن گریم 172شمارهٔ ۲۸۲: از بلبل نالنده تر و زارترم 173شمارهٔ ۲۸۳: روزان و شبان در آن غم و تیمارم 174شمارهٔ ۲۸۴: ای جان جهان تا خبرت یافته ام 175شمارهٔ ۲۸۵: از خود به تو من بتا گمانها دارم 176شمارهٔ ۲۸۶: سیراب گلابی تو بر آتش خارم 177شمارهٔ ۲۸۷: از هر چه بگفته اند پندی دارم 178شمارهٔ ۲۸۸: من بستر برف و بالش یخ دارم 179شمارهٔ ۲۸۹: در تاریکی ز بس که می بنشینم 180شمارهٔ ۲۹۰: آنم که اگر به خلد جایی سازم 181شمارهٔ ۲۹۱: هر گه که تو را به رهگذاری بینم 182شمارهٔ ۲۹۲: دیده همه شب ز خواب خوش بردوزم 183شمارهٔ ۲۹۳: با خود گفتم که من عیال تو شدم 184شمارهٔ ۲۹۴: آنکو گوید هست قضا تیشه من 185شمارهٔ ۲۹۵: تا خسته دل مرا بریده ست ز تن 186شمارهٔ ۲۹۶: در سمجی چون توانم آرامیدن 187شمارهٔ ۲۹۷: هر شب که تو را نبینم ای شاخ سمن 188شمارهٔ ۲۹۸: چون گل ز غمت دریده ام پیراهن 189شمارهٔ ۲۹۹: سر کردمت ای نگار چون تو سر من 190شمارهٔ ۳۰۰: چنگم به چهار شاخ زد پیراهن 191شمارهٔ ۳۰۱: چون دانش بود مهربان دایه من 192شمارهٔ ۳۰۲: چشم و دهن آن صنم لاله رخان 193شمارهٔ ۳۰۳: با کس غم تو بیش نخواهم گفتم 194شمارهٔ ۳۰۴: این دیبه دو روی به کلک دو زبان 195شمارهٔ ۳۰۵: تا نسبت کرد اخوت شعر به من 196شمارهٔ ۳۰۶: آنکو دارد چو سیم و شر لب و تن 197شمارهٔ ۳۰۷: از چشم من ار سرشک بتوان رفتن 198شمارهٔ ۳۰۸: از کفر کشد زریر شیبانی کین 199شمارهٔ ۳۰۹: ای برتر من کرده هزاران احسان 200شمارهٔ ۳۱۰: در خدمت طاهر علی بارم جان 201شمارهٔ ۳۱۱: ایزد که همی کرد مرکب تن و جان 202شمارهٔ ۳۱۲: ای پای برنجن من ای بند گران 203شمارهٔ ۳۱۳: چون قمری زار زار می نالم من 204شمارهٔ ۳۱۴: ای شاه به بیشه عزم ناگاهان کن 205شمارهٔ ۳۱۵: زنده به تو مانده ام من ای جان جها ...206شمارهٔ ۳۱۶: انده چه خورم چراست اندر خوردن 207شمارهٔ ۳۱۷: صد بار به نیکی هنرم کرد ضمان 208شمارهٔ ۳۱۸: گر خسته شوم ز تیر پیکار تو من 209شمارهٔ ۳۱۹: نه روزم هیزم است و نه شب روغن 210شمارهٔ ۳۲۰: ای روز مرا جز شب دیجور مدان 211شمارهٔ ۳۲۱: کس را چو بنفشه سر فرو نارم من 212شمارهٔ ۳۲۲: از چنگ قضا همی چو نتوان جستن 213شمارهٔ ۳۲۳: گردنده چو روز نوبهاری با من 214شمارهٔ ۳۲۴: ای چون گل نوشکفته بر طرف چمن 215شمارهٔ ۳۲۵: چرخم چو بخواست کشت بی هیچ گمان 216شمارهٔ ۳۲۶: امروز منم تفته دل و رفته روان 217شمارهٔ ۳۲۷: بگشای چو گل به وعده راست دهن 218شمارهٔ ۳۲۸: مشک از سر زلفین تو بویم پس ازین 219شمارهٔ ۳۲۹: زاری و دعا کن به سحرگاه ای تن 220شمارهٔ ۳۳۰: دیدی که غلام داشتم چندان من 221شمارهٔ ۳۳۱: روزم تیره ست از آن رخ مهوش تو 222شمارهٔ ۳۳۲: دل بست شود چو سرفرازد با تو 223شمارهٔ ۳۳۳: آنی که بری دست نیازد با تو 224شمارهٔ ۳۳۴: هر جان که بود برتر از آن باشی تو 225شمارهٔ ۳۳۵: نورست ای ماه حسن سرمایه تو 226شمارهٔ ۳۳۶: ای نای تو را نقل و می روشن کو 227شمارهٔ ۳۳۷: ای شاه بترس از آنکه پرسند از تو 228شمارهٔ ۳۳۸: سلطان ملک اقبال عنان داد به تو 229شمارهٔ ۳۳۹: صالح پس ازین طرب نباید بی تو 230شمارهٔ ۳۴۰: ای شمع شدم به عشق پروانه تو 231شمارهٔ ۳۴۱: ای نای ندیده ام دلی شاد از تو 232شمارهٔ ۳۴۲: مادر که مرا بزاد زاد از پی تو 233شمارهٔ ۳۴۳: هرگز نرسد به لطف در مهر چو تو 234شمارهٔ ۳۴۴: خوردم همه زهر عشق تو شکر کو 235شمارهٔ ۳۴۵: روی و بر من تا بشدم از بر تو 236شمارهٔ ۳۴۶: از کوفتن پای تو و گشتن تو 237شمارهٔ ۳۴۷: با من به میان رسول باید با تو 238شمارهٔ ۳۴۸: ای ملک به دولت تو دارا گشته 239شمارهٔ ۳۴۹: آنی که ز فالها همه فال تو به 240شمارهٔ ۳۵۰: از هر جنسم چو شاه بگشادی راه 241شمارهٔ ۳۵۱: چندان داری ز حسن و خوبی مایه 242شمارهٔ ۳۵۲: هر چند که بر کوهم در شب ز اندوه 243شمارهٔ ۳۵۳: آمد بر من به چشمکان خواب زده 244شمارهٔ ۳۵۴: چون دولت تو جهان جوانست ای شاه 245شمارهٔ ۳۵۵: این خوشرویان که ایستادند همه 246شمارهٔ ۳۵۶: امروز منم چو ماری اندر سله ای 247شمارهٔ ۳۵۷: دانم که وفا ز دل برانداخته ای 248شمارهٔ ۳۵۸: ای ابر ز بحر تا هوایی شده ای 249شمارهٔ ۳۵۹: بر شعر مرا دلیست ای بار خدای 250شمارهٔ ۳۶۰: ای غم سختی تو ای دل از غم نرمی 251شمارهٔ ۳۶۱: روزی که چو باد پیش من برگذری 252شمارهٔ ۳۶۲: مفروق دو دیده ای و مقرون دلی 253شمارهٔ ۳۶۳: مرهم گفتم تو با دل ریش همی 254شمارهٔ ۳۶۴: دولت ز علاء دولت عالی رای 255شمارهٔ ۳۶۵: از شیرینی چون به سخن بنشینی 256شمارهٔ ۳۶۶: با هر تاری ساخته چون پود شوی 257شمارهٔ ۳۶۷: ای گل نه ز گل ز دل همی بر رویی 258شمارهٔ ۳۶۸: آخر نگذاردم فلک چون زاری 259شمارهٔ ۳۶۹: ای دولت هند را جمالی دادی 260شمارهٔ ۳۷۰: شوخی صنمی خوشی کشی خندانی 261شمارهٔ ۳۷۱: عشق آتشی افروخت که از بسیاری 262شمارهٔ ۳۷۲: ای بخت مرا سوخته خرمن کردی 263شمارهٔ ۳۷۳: در پیش گل وصال ما را بویی 264شمارهٔ ۳۷۴: گر چه کندت مساعدت روز بهی 265شمارهٔ ۳۷۵: فر ابدی و نعمت جاویدی 266شمارهٔ ۳۷۶: ای حورا زاده لعبت نوشادی 267شمارهٔ ۳۷۷: بنمودی مقنعی مهی ناگاهی 268شمارهٔ ۳۷۸: ای نای هوا بریدم از نای دمی 269شمارهٔ ۳۷۹: عشوه دهیم همی سرابی گویی 270شمارهٔ ۳۸۰: ای راوه اگر بهشت پیداست تویی 271شمارهٔ ۳۸۱: ای شاه عدو بندی و هم قلعه گشای 272شمارهٔ ۳۸۲: چون بلبل داریم برای رازی 273شمارهٔ ۳۸۳: امید به زندگانیم نیست بسی 274شمارهٔ ۳۸۴: مسعود چو دربند گرفتار شدی 275شمارهٔ ۳۸۵: نالنده تر از نایم در قلعه نای 276شمارهٔ ۳۸۶: ای شاه جهان ز ملک باقی شادی 277شمارهٔ ۳۸۷: بر شاهان جمله پادشاهی داری 278شمارهٔ ۳۸۸: آمد بر من خیال زیبا یاری 279شمارهٔ ۳۸۹: ای چرخ همه کار به پرگار زدی 280شمارهٔ ۳۹۰: از غنچه ناشکفته مستورتری 281شمارهٔ ۳۹۱: از بلبل بر سرو طربناک تری 282شمارهٔ ۳۹۲: ای قلعه نای مادر ملک تویی 283شمارهٔ ۳۹۳: ای تن تو به طبع بار بیمار کشی 284شمارهٔ ۳۹۴: چون موی شدم رنج هر بیدادی 285شمارهٔ ۳۹۵: ای تن چه تنی که تا شدی فرهنگی 286شمارهٔ ۳۹۶: چون دید که بر عزم سفر دارم رای 287شمارهٔ ۳۹۷: این چرخ بسی بدل کند نوها را

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ