به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مسعود سعد سلمان

مسعود سعد سلمانرباعی هاشمارهٔ ۶۸: هر چند گنهکار است آخر علوی است

1120عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

هر چند گنهکار است آخر علوی است

فرزند پیمبر است و از آل علی است

زنهار شها که بیش از این مازارش

زیرا که به روز حشر خصمانش قوی است

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۶۷: جویان وصال تو جدا از جانست 2شمارهٔ ۶۸: هر چند گنهکار است آخر علوی است 3شمارهٔ ۶۹: این طالع من یارب و این اختر چیست 4شمارهٔ ۷۰: تا تن به غم هجر تو نابود شده است 5شمارهٔ ۷۱: گر دورم از آن روی جهان آرایت 6شمارهٔ ۷۲: اشک من و رخسار تو همرنگ شده است 7شمارهٔ ۷۳: بادام دو چشم تو دلم زار بخست 8شمارهٔ ۷۴: گر شاه به من چو شیر دندان خایست 9شمارهٔ ۷۵: بر چرخ فتاده نور ایران ملکست 10شمارهٔ ۷۶: امروز جهان بهار از ایران ملکست 11شمارهٔ ۷۷: با من چو زمانه تیر در شست گرفت 12شمارهٔ ۷۸: آنی شاها که جز سخا کیش تو نیست 13شمارهٔ ۷۹: در بأس چو طاهر علی آهن نیست 14شمارهٔ ۸۰: تا بار غمت نهاده بر محمل ماست 15شمارهٔ ۸۱: هر جای که عشوه ایست پرورده توست 16شمارهٔ ۸۲: در شعر مرا نیک و بد چرخ یکی است 17شمارهٔ ۸۳: ای صدر جهان ناصر تو یزدان باد 18شمارهٔ ۸۴: آرام ز خویشتن جدا خواهم کرد 19شمارهٔ ۸۵: زین پس اگرم ضعیف تن خواهد بود 20شمارهٔ ۸۶: جان و دل و دین دست فراهم کردند 21شمارهٔ ۸۷: گیتی و فلک به کشتن من یارند 22شمارهٔ ۸۸: باز این تن مستمند زندانی شد 23شمارهٔ ۸۹: چون چرخ زهر چه بود درویشم کرد 24شمارهٔ ۹۰: در محنت شو خوش و مکن نعمت یاد 25شمارهٔ ۹۱: احسان خداوند به من بنده رسید 26شمارهٔ ۹۲: گر تو به سفر شدی نگارا شاید 27شمارهٔ ۹۳: از مال فلک برهنه چون شیرم کرد 28شمارهٔ ۹۴: چون بند تو بنده را همی پند بود 29شمارهٔ ۹۵: گر صبر کنم عمر همی باد شود 30شمارهٔ ۹۶: گر باد هوای کوی سرایت سپرد 31شمارهٔ ۹۷: تا این دل من تو را خریدار آمد 32شمارهٔ ۹۸: تا دل به هوای تو گرفتار آمد 33شمارهٔ ۹۹: سودای تو آتش دلم افزون کرد 34شمارهٔ ۱۰۰: کارم همه جز مهر تو دلجوی نبود 35شمارهٔ ۱۰۱: امید وصال چون مرا بفریبد 36شمارهٔ ۱۰۲: هر مرد که لاف زد شدش مردی باد 37شمارهٔ ۱۰۳: ای دیده کشد همی ز بی خوابی درد 38شمارهٔ ۱۰۴: مونس همه شب خیال دلجوی تو بود 39شمارهٔ ۱۰۵: از باغ طرب گشت گل وصل پدید 40شمارهٔ ۱۰۶: با من در مهر گرم چون آتش بود 41شمارهٔ ۱۰۷: چون باره فتح تو به میدان تازد 42شمارهٔ ۱۰۸: بر عارض نو مشک همی افزاید 43شمارهٔ ۱۰۹: آنی که ز کبر ما نپسندی مهد 44شمارهٔ ۱۱۰: در بند تو ای شاه ملکشه باید 45شمارهٔ ۱۱۱: دل بیش کشد رنج چو دلبر دو شود 46شمارهٔ ۱۱۲: دوشم چو شب از بنفشه رویی ننمود 47شمارهٔ ۱۱۳: چون غنچه رهی راز تو در دل دارد 48شمارهٔ ۱۱۴: گوشم ز تو نشنود بتا جز همه سرد 49شمارهٔ ۱۱۵: تیری که بزد چرخ مرا پنهان زد 50شمارهٔ ۱۱۶: ای شاه جهان جهان شد از داد تو شاد 51شمارهٔ ۱۱۷: ای شاه شبانگاه تو شبگیر شود 52شمارهٔ ۱۱۸: تا چرخ مرا به چنگ عشق تو سپرد 53شمارهٔ ۱۱۹: هنگام گل ار به باغ بلبل نبود 54شمارهٔ ۱۲۰: هر گه که فلک دل مرا ریش کند 55شمارهٔ ۱۲۱: گردون همه در بند گرانم دارد 56شمارهٔ ۱۲۲: شاها ملکا همه ثناگوی تواند 57شمارهٔ ۱۲۳: گردون شرف و جاه در انگشت تو دید 58شمارهٔ ۱۲۴: شاها ملکا جهان به فرمان تو باد 59شمارهٔ ۱۲۵: آنی که جهانی ز تو سامان گیرد 60شمارهٔ ۱۲۶: بورشد رشید کز فلک ماه آورد 61شمارهٔ ۱۲۷: آن کوه گذار آهوی دشت نورد 62شمارهٔ ۱۲۸: چون موج سیاه روی هامون گیرد 63شمارهٔ ۱۲۹: خاک از رخم ار برو نهم زرد شود 64شمارهٔ ۱۳۰: تا دعوت دولت تو در گوشم شد 65شمارهٔ ۱۳۱: اول گردون ز رنج در تابم کرد 66شمارهٔ ۱۳۲: بر هم زده بود عشقت اسباب خرد 67شمارهٔ ۱۳۳: من شاهم و شاعران سواران منند 68شمارهٔ ۱۳۴: گر زر گردی جفا عیار تو بود 69شمارهٔ ۱۳۵: چون در چشمم ز حسن تو زیبی زد 70شمارهٔ ۱۳۶: رویی که چو او چرخ فلک ننگارد 71شمارهٔ ۱۳۷: چون روی هوا دوش به قیر اندودند 72شمارهٔ ۱۳۸: گر خون نشود قوت جانم که دهد 73شمارهٔ ۱۳۹: اندر ریشم همه خسک پاک برید 74شمارهٔ ۱۴۰: ترسم ما را ستارگان چشم کنند 75شمارهٔ ۱۴۱: چرخ فلک از قضا یکی پیکان زد 76شمارهٔ ۱۴۲: در هند کمال جود موجود آمد 77شمارهٔ ۱۴۳: چون بنشینند و مطربان بنشانند 78شمارهٔ ۱۴۴: آن را که ز بخت دستیاری باشد 79شمارهٔ ۱۴۵: در عشق تو جانم انده ناب خورد 80شمارهٔ ۱۴۶: آنان که سر نشاط عالم دارند 81شمارهٔ ۱۴۷: خون در تن من که اصل نیروست نماند 82شمارهٔ ۱۴۸: تا خط چو دود تو دل از من بربود 83شمارهٔ ۱۴۹: آن بت که دل مرا فرا چنگ آورد 84شمارهٔ ۱۵۰: با من فلک از خشم همی دندان زد 85شمارهٔ ۱۵۱: ای شاه فلک متابع کام تو باد 86شمارهٔ ۱۵۲: در باغ هنر تخم وفا کاشت خرد 87شمارهٔ ۱۵۳: صالح تن من ز عشق دامن بفشاند 88شمارهٔ ۱۵۴: در محنت شو خوش و مکن نعمت یاد 89شمارهٔ ۱۵۵: دیدار تو از نعمت دو جهان خوشتر 90شمارهٔ ۱۵۶: یک بوسه زدم بر لب و بر چشم دگر 91شمارهٔ ۱۵۷: ز اول به میان ما به هنگام کنار 92شمارهٔ ۱۵۸: هر ابر که بنگرم غباری شده گیر 93شمارهٔ ۱۵۹: خورشید رخ تو تافت بر سایه عمر 94شمارهٔ ۱۶۰: تعریف مرا عشق تو ای ساده شکر 95شمارهٔ ۱۶۱: سلطان ملک است در دل سلطان نور 96شمارهٔ ۱۶۲: چاه ز نخ تو ای دلارام پسر 97شمارهٔ ۱۶۳: یک چشم تو گر تباه گشت ای دلبر 98شمارهٔ ۱۶۴: ای روی تو آفتاب و من نیلوفر 99شمارهٔ ۱۶۵: آمد به وداعم آن نگار دلبر 100شمارهٔ ۱۶۶: ز اندیشه هجران و ز نادیدن یار 101شمارهٔ ۱۶۷: در عشق تو همچو ابر می گریم زار 102شمارهٔ ۱۶۸: ای پیل سوار خسرو شیر شکار 103شمارهٔ ۱۶۹: پیوست فلک با من پیکار دگر 104شمارهٔ ۱۷۰: این ابر چراست روز وشب چشم تو تر 105شمارهٔ ۱۷۱: اکنون که شدی به بتکده عاشق زار 106شمارهٔ ۱۷۲: مشکین کله تو گر شبست ای دلدار 107شمارهٔ ۱۷۳: نا رفته هنوز بوی شیرت ز شکر 108شمارهٔ ۱۷۴: تا دیده ام آن روی چو خورشید انور 109شمارهٔ ۱۷۵: اندیشه مکن به کارها در بسیار 110شمارهٔ ۱۷۶: ای مهر تو چون چهار طبع اندر خور 111شمارهٔ ۱۷۷: اندک اثر آبله بر دو رخ یار 112شمارهٔ ۱۷۸: در زندان تا کرد مرا گردون پیر 113شمارهٔ ۱۷۹: سلطان ملک ای عزیز فرزند پدر 114شمارهٔ ۱۸۰: چون پیرهنت گرفته ام تنگ به بر 115شمارهٔ ۱۸۱: از سنگم یا ز چیستم جان پدر 116شمارهٔ ۱۸۲: بر مرگ تو چون نمویم ای جان پدر 117شمارهٔ ۱۸۳: می گویمت ای سعادت ای نیک پسر 118شمارهٔ ۱۸۴: در غور فلک تعبیه ای ساخت چو ابر 119شمارهٔ ۱۸۵: گویی که هوا به زیر گردست امروز 120شمارهٔ ۱۸۶: عشقت کشتم که غم درودم شب و روز 121شمارهٔ ۱۸۷: ای فقر بخاست روز بازار تو خیز 122شمارهٔ ۱۸۸: ای شاه علاء دولت ملک افروز 123شمارهٔ ۱۸۹: چرخ از دم کون برنمی گردد باز 124شمارهٔ ۱۹۰: خورشید رخا وصل تو جویم همه روز 125شمارهٔ ۱۹۱: ای سود و زیان عمر فرسوده بترس 126شمارهٔ ۱۹۲: ای یار چو صبر هیچ یاری مشناس 127شمارهٔ ۱۹۳: از بخشش دست من ز سیم و زر پرس 128شمارهٔ ۱۹۴: مسعود که بود سعد سلمان پدرش 129شمارهٔ ۱۹۵: مسعود که بود سعد سلمان پدرش 130شمارهٔ ۱۹۶: تا از من می جهی چو دود از آتش 131شمارهٔ ۱۹۷: معشوقه دلم به آتش انباشت چو شمع 132شمارهٔ ۱۹۸: آتش به سرم همی فرو ریزد عشق 133شمارهٔ ۱۹۹: ای چرخ مدور خسیس بی باک 134شمارهٔ ۲۰۰: گردون نکشد کمال مسعود ملک 135شمارهٔ ۲۰۱: من همت باز دارم و کبر پلنگ 136شمارهٔ ۲۰۲: من چون دل لاله ام تو چون رنگ به ر ...137شمارهٔ ۲۰۳: ای بدر شده من از غمان تو هلال 138شمارهٔ ۲۰۴: ای کلک ملک وصف تو گویم همه سال 139شمارهٔ ۲۰۵: عیبم که ز من زمانی ای مشکین خال 140شمارهٔ ۲۰۶: دل می ندهد که از تو بردارم دل 141شمارهٔ ۲۰۷: آن دل که نخواستت چه نامست آن دل 142شمارهٔ ۲۰۸: سرما چون شد ز دست صحرا شد گل 143شمارهٔ ۲۰۹: رویت بر من چنان که گل بر بلبل 144شمارهٔ ۲۱۰: نامد به کف آن زلف سمن مال به مال 145شمارهٔ ۲۱۱: بنگر که ز شاخ می چه گوید صلصل 146شمارهٔ ۲۱۲: چون روی بتان گشت به باغ اندر گل 147شمارهٔ ۲۱۳: خامش نشود همی ز غلغل بلبل 148شمارهٔ ۲۱۴: من ادهمم از خون دل ابرش گردم 149شمارهٔ ۲۱۵: در دولت شاه چون قوی شد رایم 150شمارهٔ ۲۱۶: غمهای تو از راندن خونها کارم 151شمارهٔ ۲۱۷: هر چند که این بند ز پای افکندم 152شمارهٔ ۲۱۸: من در عدم از جود تو موجود شدم 153شمارهٔ ۲۱۹: ای طبع بده ور ندهی بستانم 154شمارهٔ ۲۲۰: ای غمزه تو کشفته بنیاد دلم 155شمارهٔ ۲۲۱: ای طبع چو آتش از تو بس خوشنودم 156شمارهٔ ۲۲۲: گر من برم از مردم بد سازم برم 157شمارهٔ ۲۲۳: جان و دل و دین به وصلت ای مهر صنم 158شمارهٔ ۲۲۴: ای زرین نام لعبت سیم اندام 159شمارهٔ ۲۲۵: تن کوبم و سرپیچم و بر روی زنم 160شمارهٔ ۲۲۶: جان هر ساعت ز کار زاری دهدم 161شمارهٔ ۲۲۷: من دوش که از هجر تو در تاب شدم 162شمارهٔ ۲۲۸: تا کی غم یار و درد فرزند کشم 163شمارهٔ ۲۲۹: هر روز همی فلک به تیری زندم 164شمارهٔ ۲۳۰: گفتم که تو بی وفایی ای نامردم 165شمارهٔ ۲۳۱: ای فاخته دل چو من به رویت نگرم 166شمارهٔ ۲۳۲: بر بسته شد از بستن ماتم دستم 167شمارهٔ ۲۳۳: سروی خواهم ز چرخ داری زندم 168شمارهٔ ۲۳۴: همچون قلمم ز بیخ کندی به ستم 169شمارهٔ ۲۳۵: چون پیش دل از هجر تو هنگامه نهم 170شمارهٔ ۲۳۶: ای سرو سپاه خسرو ای ماه حشم 171شمارهٔ ۲۳۷: ای کرده مرا به عشق گمراه تمام 172شمارهٔ ۲۳۸: جستم از توبه بی زبانی جستم 173شمارهٔ ۲۳۹: شب زار به جای بستر آتش ریزم 174شمارهٔ ۲۴۰: گفتم کایندل به داغ نام تو کنم 175شمارهٔ ۲۴۱: ای چرخ ز هر گزند رنج تو کشم 176شمارهٔ ۲۴۲: وصف لب رنگین تو از دل جویم 177شمارهٔ ۲۴۳: چون از گل روی تو بهاری رسدم 178شمارهٔ ۲۴۴: تا چنگ به مهر آن دلارام زدم 179شمارهٔ ۲۴۵: بر آتش اگر بی تو نخفتم خفتم 180شمارهٔ ۲۴۶: کوهی که بر او بلا ببارند منم 181شمارهٔ ۲۴۷: امروز ز هر دوست گزندی دارم 182شمارهٔ ۲۴۸: از عشق تو در چشم خرد میل زدم 183شمارهٔ ۲۴۹: بونصر من ار عاشق ایام توام 184شمارهٔ ۲۵۰: گفتم شکرت به خلق کیهان گویم 185شمارهٔ ۲۵۱: جز در غم عشق تو سفر می نکنم 186شمارهٔ ۲۵۲: من به الم ای صنم گرفتار نیم 187شمارهٔ ۲۵۳: گر تیز به روی خوب تو درنگرم 188شمارهٔ ۲۵۴: هر یک چندی به قلعه ای آرندم 189شمارهٔ ۲۵۵: صالح دل اگر به جای جامه بدرم 190شمارهٔ ۲۵۶: بر روی تو مهربان و دلسوز منم 191شمارهٔ ۲۵۷: گنجی که ز پیش آن بجستند منم 192شمارهٔ ۲۵۸: نه از همه خلق حق گزاری دارم 193شمارهٔ ۲۵۹: گر حور بود بدان که نازش نکشم 194شمارهٔ ۲۶۰: از آتش دل همیشه اندر تابم 195شمارهٔ ۲۶۱: ای دشمن و دوست مر تو را یک عالم 196شمارهٔ ۲۶۲: هرگه که به پیراهن تو درنگرم 197شمارهٔ ۲۶۳: دلخسته چشم ناوک انداز توام 198شمارهٔ ۲۶۴: در خواب گه از دل به شب آتش بیزم 199شمارهٔ ۲۶۵: شب ز انده تو همی نیاید خوابم 200شمارهٔ ۲۶۶: دانم که ز چرخ بخش بیرون نکنم 201شمارهٔ ۲۶۷: من دوش که از هجر تو در تاب شدم 202شمارهٔ ۲۶۸: از بند رحم ببند مهد افتادم 203شمارهٔ ۲۶۹: شه پندارد که ما خردمندانیم 204شمارهٔ ۲۷۰: در آرزوی بوی گل نوروزم 205شمارهٔ ۲۷۱: لرزان ز بلا چو برگ داند یارم 206شمارهٔ ۲۷۲: تا روز همه شب از هوس بیدارم 207شمارهٔ ۲۷۳: بر دیده خیال دوست بنگاشته ام 208شمارهٔ ۲۷۴: امروز در این حبس من آن ممتحنم 209شمارهٔ ۲۷۵: از دل بدم آتشی برانگیخته ام 210شمارهٔ ۲۷۶: عمری بدو کف دو رخ نگارا خستم 211شمارهٔ ۲۷۷: گفتی خبرت کنم کسی بفرستم 212شمارهٔ ۲۷۸: آن مرد که در سخن جهانیست منم 213شمارهٔ ۲۷۹: هر جای که آتش نبردیست منم 214شمارهٔ ۲۸۰: هر جا که ز فضل پیشگاهی است منم 215شمارهٔ ۲۸۱: با ناله همی چو ابر بهمن گریم 216شمارهٔ ۲۸۲: از بلبل نالنده تر و زارترم 217شمارهٔ ۲۸۳: روزان و شبان در آن غم و تیمارم 218شمارهٔ ۲۸۴: ای جان جهان تا خبرت یافته ام 219شمارهٔ ۲۸۵: از خود به تو من بتا گمانها دارم 220شمارهٔ ۲۸۶: سیراب گلابی تو بر آتش خارم 221شمارهٔ ۲۸۷: از هر چه بگفته اند پندی دارم 222شمارهٔ ۲۸۸: من بستر برف و بالش یخ دارم 223شمارهٔ ۲۸۹: در تاریکی ز بس که می بنشینم 224شمارهٔ ۲۹۰: آنم که اگر به خلد جایی سازم 225شمارهٔ ۲۹۱: هر گه که تو را به رهگذاری بینم 226شمارهٔ ۲۹۲: دیده همه شب ز خواب خوش بردوزم 227شمارهٔ ۲۹۳: با خود گفتم که من عیال تو شدم 228شمارهٔ ۲۹۴: آنکو گوید هست قضا تیشه من 229شمارهٔ ۲۹۵: تا خسته دل مرا بریده ست ز تن 230شمارهٔ ۲۹۶: در سمجی چون توانم آرامیدن 231شمارهٔ ۲۹۷: هر شب که تو را نبینم ای شاخ سمن 232شمارهٔ ۲۹۸: چون گل ز غمت دریده ام پیراهن 233شمارهٔ ۲۹۹: سر کردمت ای نگار چون تو سر من 234شمارهٔ ۳۰۰: چنگم به چهار شاخ زد پیراهن 235شمارهٔ ۳۰۱: چون دانش بود مهربان دایه من 236شمارهٔ ۳۰۲: چشم و دهن آن صنم لاله رخان 237شمارهٔ ۳۰۳: با کس غم تو بیش نخواهم گفتم 238شمارهٔ ۳۰۴: این دیبه دو روی به کلک دو زبان 239شمارهٔ ۳۰۵: تا نسبت کرد اخوت شعر به من 240شمارهٔ ۳۰۶: آنکو دارد چو سیم و شر لب و تن 241شمارهٔ ۳۰۷: از چشم من ار سرشک بتوان رفتن 242شمارهٔ ۳۰۸: از کفر کشد زریر شیبانی کین 243شمارهٔ ۳۰۹: ای برتر من کرده هزاران احسان 244شمارهٔ ۳۱۰: در خدمت طاهر علی بارم جان 245شمارهٔ ۳۱۱: ایزد که همی کرد مرکب تن و جان 246شمارهٔ ۳۱۲: ای پای برنجن من ای بند گران 247شمارهٔ ۳۱۳: چون قمری زار زار می نالم من 248شمارهٔ ۳۱۴: ای شاه به بیشه عزم ناگاهان کن 249شمارهٔ ۳۱۵: زنده به تو مانده ام من ای جان جها ...250شمارهٔ ۳۱۶: انده چه خورم چراست اندر خوردن 251شمارهٔ ۳۱۷: صد بار به نیکی هنرم کرد ضمان 252شمارهٔ ۳۱۸: گر خسته شوم ز تیر پیکار تو من 253شمارهٔ ۳۱۹: نه روزم هیزم است و نه شب روغن 254شمارهٔ ۳۲۰: ای روز مرا جز شب دیجور مدان 255شمارهٔ ۳۲۱: کس را چو بنفشه سر فرو نارم من 256شمارهٔ ۳۲۲: از چنگ قضا همی چو نتوان جستن 257شمارهٔ ۳۲۳: گردنده چو روز نوبهاری با من 258شمارهٔ ۳۲۴: ای چون گل نوشکفته بر طرف چمن 259شمارهٔ ۳۲۵: چرخم چو بخواست کشت بی هیچ گمان 260شمارهٔ ۳۲۶: امروز منم تفته دل و رفته روان 261شمارهٔ ۳۲۷: بگشای چو گل به وعده راست دهن 262شمارهٔ ۳۲۸: مشک از سر زلفین تو بویم پس ازین 263شمارهٔ ۳۲۹: زاری و دعا کن به سحرگاه ای تن 264شمارهٔ ۳۳۰: دیدی که غلام داشتم چندان من 265شمارهٔ ۳۳۱: روزم تیره ست از آن رخ مهوش تو 266شمارهٔ ۳۳۲: دل بست شود چو سرفرازد با تو 267شمارهٔ ۳۳۳: آنی که بری دست نیازد با تو 268شمارهٔ ۳۳۴: هر جان که بود برتر از آن باشی تو 269شمارهٔ ۳۳۵: نورست ای ماه حسن سرمایه تو 270شمارهٔ ۳۳۶: ای نای تو را نقل و می روشن کو 271شمارهٔ ۳۳۷: ای شاه بترس از آنکه پرسند از تو 272شمارهٔ ۳۳۸: سلطان ملک اقبال عنان داد به تو 273شمارهٔ ۳۳۹: صالح پس ازین طرب نباید بی تو 274شمارهٔ ۳۴۰: ای شمع شدم به عشق پروانه تو 275شمارهٔ ۳۴۱: ای نای ندیده ام دلی شاد از تو 276شمارهٔ ۳۴۲: مادر که مرا بزاد زاد از پی تو 277شمارهٔ ۳۴۳: هرگز نرسد به لطف در مهر چو تو 278شمارهٔ ۳۴۴: خوردم همه زهر عشق تو شکر کو 279شمارهٔ ۳۴۵: روی و بر من تا بشدم از بر تو 280شمارهٔ ۳۴۶: از کوفتن پای تو و گشتن تو 281شمارهٔ ۳۴۷: با من به میان رسول باید با تو 282شمارهٔ ۳۴۸: ای ملک به دولت تو دارا گشته 283شمارهٔ ۳۴۹: آنی که ز فالها همه فال تو به 284شمارهٔ ۳۵۰: از هر جنسم چو شاه بگشادی راه 285شمارهٔ ۳۵۱: چندان داری ز حسن و خوبی مایه 286شمارهٔ ۳۵۲: هر چند که بر کوهم در شب ز اندوه 287شمارهٔ ۳۵۳: آمد بر من به چشمکان خواب زده 288شمارهٔ ۳۵۴: چون دولت تو جهان جوانست ای شاه 289شمارهٔ ۳۵۵: این خوشرویان که ایستادند همه 290شمارهٔ ۳۵۶: امروز منم چو ماری اندر سله ای 291شمارهٔ ۳۵۷: دانم که وفا ز دل برانداخته ای 292شمارهٔ ۳۵۸: ای ابر ز بحر تا هوایی شده ای 293شمارهٔ ۳۵۹: بر شعر مرا دلیست ای بار خدای 294شمارهٔ ۳۶۰: ای غم سختی تو ای دل از غم نرمی 295شمارهٔ ۳۶۱: روزی که چو باد پیش من برگذری 296شمارهٔ ۳۶۲: مفروق دو دیده ای و مقرون دلی 297شمارهٔ ۳۶۳: مرهم گفتم تو با دل ریش همی 298شمارهٔ ۳۶۴: دولت ز علاء دولت عالی رای 299شمارهٔ ۳۶۵: از شیرینی چون به سخن بنشینی 300شمارهٔ ۳۶۶: با هر تاری ساخته چون پود شوی 301شمارهٔ ۳۶۷: ای گل نه ز گل ز دل همی بر رویی 302شمارهٔ ۳۶۸: آخر نگذاردم فلک چون زاری 303شمارهٔ ۳۶۹: ای دولت هند را جمالی دادی 304شمارهٔ ۳۷۰: شوخی صنمی خوشی کشی خندانی 305شمارهٔ ۳۷۱: عشق آتشی افروخت که از بسیاری 306شمارهٔ ۳۷۲: ای بخت مرا سوخته خرمن کردی 307شمارهٔ ۳۷۳: در پیش گل وصال ما را بویی 308شمارهٔ ۳۷۴: گر چه کندت مساعدت روز بهی 309شمارهٔ ۳۷۵: فر ابدی و نعمت جاویدی 310شمارهٔ ۳۷۶: ای حورا زاده لعبت نوشادی 311شمارهٔ ۳۷۷: بنمودی مقنعی مهی ناگاهی 312شمارهٔ ۳۷۸: ای نای هوا بریدم از نای دمی 313شمارهٔ ۳۷۹: عشوه دهیم همی سرابی گویی 314شمارهٔ ۳۸۰: ای راوه اگر بهشت پیداست تویی 315شمارهٔ ۳۸۱: ای شاه عدو بندی و هم قلعه گشای 316شمارهٔ ۳۸۲: چون بلبل داریم برای رازی 317شمارهٔ ۳۸۳: امید به زندگانیم نیست بسی 318شمارهٔ ۳۸۴: مسعود چو دربند گرفتار شدی 319شمارهٔ ۳۸۵: نالنده تر از نایم در قلعه نای 320شمارهٔ ۳۸۶: ای شاه جهان ز ملک باقی شادی 321شمارهٔ ۳۸۷: بر شاهان جمله پادشاهی داری 322شمارهٔ ۳۸۸: آمد بر من خیال زیبا یاری 323شمارهٔ ۳۸۹: ای چرخ همه کار به پرگار زدی 324شمارهٔ ۳۹۰: از غنچه ناشکفته مستورتری 325شمارهٔ ۳۹۱: از بلبل بر سرو طربناک تری 326شمارهٔ ۳۹۲: ای قلعه نای مادر ملک تویی 327شمارهٔ ۳۹۳: ای تن تو به طبع بار بیمار کشی 328شمارهٔ ۳۹۴: چون موی شدم رنج هر بیدادی 329شمارهٔ ۳۹۵: ای تن چه تنی که تا شدی فرهنگی 330شمارهٔ ۳۹۶: چون دید که بر عزم سفر دارم رای 331شمارهٔ ۳۹۷: این چرخ بسی بدل کند نوها را

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ