به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مسعود سعد سلمان

مسعود سعد سلمانرباعی هاشمارهٔ ۷۴: گر شاه به من چو شیر دندان خایست

940عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

گر شاه به من چو شیر دندان خایست

بر پیل نهند آنچه مرا بر بایست

در دوزخم و همچو بهشتم جایست

کانجا باشم که پادشه را رایست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۷۳: بادام دو چشم تو دلم زار بخست 2شمارهٔ ۷۴: گر شاه به من چو شیر دندان خایست 3شمارهٔ ۷۵: بر چرخ فتاده نور ایران ملکست 4شمارهٔ ۷۶: امروز جهان بهار از ایران ملکست 5شمارهٔ ۷۷: با من چو زمانه تیر در شست گرفت 6شمارهٔ ۷۸: آنی شاها که جز سخا کیش تو نیست 7شمارهٔ ۷۹: در بأس چو طاهر علی آهن نیست 8شمارهٔ ۸۰: تا بار غمت نهاده بر محمل ماست 9شمارهٔ ۸۱: هر جای که عشوه ایست پرورده توست 10شمارهٔ ۸۲: در شعر مرا نیک و بد چرخ یکی است 11شمارهٔ ۸۳: ای صدر جهان ناصر تو یزدان باد 12شمارهٔ ۸۴: آرام ز خویشتن جدا خواهم کرد 13شمارهٔ ۸۵: زین پس اگرم ضعیف تن خواهد بود 14شمارهٔ ۸۶: جان و دل و دین دست فراهم کردند 15شمارهٔ ۸۷: گیتی و فلک به کشتن من یارند 16شمارهٔ ۸۸: باز این تن مستمند زندانی شد 17شمارهٔ ۸۹: چون چرخ زهر چه بود درویشم کرد 18شمارهٔ ۹۰: در محنت شو خوش و مکن نعمت یاد 19شمارهٔ ۹۱: احسان خداوند به من بنده رسید 20شمارهٔ ۹۲: گر تو به سفر شدی نگارا شاید 21شمارهٔ ۹۳: از مال فلک برهنه چون شیرم کرد 22شمارهٔ ۹۴: چون بند تو بنده را همی پند بود 23شمارهٔ ۹۵: گر صبر کنم عمر همی باد شود 24شمارهٔ ۹۶: گر باد هوای کوی سرایت سپرد 25شمارهٔ ۹۷: تا این دل من تو را خریدار آمد 26شمارهٔ ۹۸: تا دل به هوای تو گرفتار آمد 27شمارهٔ ۹۹: سودای تو آتش دلم افزون کرد 28شمارهٔ ۱۰۰: کارم همه جز مهر تو دلجوی نبود 29شمارهٔ ۱۰۱: امید وصال چون مرا بفریبد 30شمارهٔ ۱۰۲: هر مرد که لاف زد شدش مردی باد 31شمارهٔ ۱۰۳: ای دیده کشد همی ز بی خوابی درد 32شمارهٔ ۱۰۴: مونس همه شب خیال دلجوی تو بود 33شمارهٔ ۱۰۵: از باغ طرب گشت گل وصل پدید 34شمارهٔ ۱۰۶: با من در مهر گرم چون آتش بود 35شمارهٔ ۱۰۷: چون باره فتح تو به میدان تازد 36شمارهٔ ۱۰۸: بر عارض نو مشک همی افزاید 37شمارهٔ ۱۰۹: آنی که ز کبر ما نپسندی مهد 38شمارهٔ ۱۱۰: در بند تو ای شاه ملکشه باید 39شمارهٔ ۱۱۱: دل بیش کشد رنج چو دلبر دو شود 40شمارهٔ ۱۱۲: دوشم چو شب از بنفشه رویی ننمود 41شمارهٔ ۱۱۳: چون غنچه رهی راز تو در دل دارد 42شمارهٔ ۱۱۴: گوشم ز تو نشنود بتا جز همه سرد 43شمارهٔ ۱۱۵: تیری که بزد چرخ مرا پنهان زد 44شمارهٔ ۱۱۶: ای شاه جهان جهان شد از داد تو شاد 45شمارهٔ ۱۱۷: ای شاه شبانگاه تو شبگیر شود 46شمارهٔ ۱۱۸: تا چرخ مرا به چنگ عشق تو سپرد 47شمارهٔ ۱۱۹: هنگام گل ار به باغ بلبل نبود 48شمارهٔ ۱۲۰: هر گه که فلک دل مرا ریش کند 49شمارهٔ ۱۲۱: گردون همه در بند گرانم دارد 50شمارهٔ ۱۲۲: شاها ملکا همه ثناگوی تواند 51شمارهٔ ۱۲۳: گردون شرف و جاه در انگشت تو دید 52شمارهٔ ۱۲۴: شاها ملکا جهان به فرمان تو باد 53شمارهٔ ۱۲۵: آنی که جهانی ز تو سامان گیرد 54شمارهٔ ۱۲۶: بورشد رشید کز فلک ماه آورد 55شمارهٔ ۱۲۷: آن کوه گذار آهوی دشت نورد 56شمارهٔ ۱۲۸: چون موج سیاه روی هامون گیرد 57شمارهٔ ۱۲۹: خاک از رخم ار برو نهم زرد شود 58شمارهٔ ۱۳۰: تا دعوت دولت تو در گوشم شد 59شمارهٔ ۱۳۱: اول گردون ز رنج در تابم کرد 60شمارهٔ ۱۳۲: بر هم زده بود عشقت اسباب خرد 61شمارهٔ ۱۳۳: من شاهم و شاعران سواران منند 62شمارهٔ ۱۳۴: گر زر گردی جفا عیار تو بود 63شمارهٔ ۱۳۵: چون در چشمم ز حسن تو زیبی زد 64شمارهٔ ۱۳۶: رویی که چو او چرخ فلک ننگارد 65شمارهٔ ۱۳۷: چون روی هوا دوش به قیر اندودند 66شمارهٔ ۱۳۸: گر خون نشود قوت جانم که دهد 67شمارهٔ ۱۳۹: اندر ریشم همه خسک پاک برید 68شمارهٔ ۱۴۰: ترسم ما را ستارگان چشم کنند 69شمارهٔ ۱۴۱: چرخ فلک از قضا یکی پیکان زد 70شمارهٔ ۱۴۲: در هند کمال جود موجود آمد 71شمارهٔ ۱۴۳: چون بنشینند و مطربان بنشانند 72شمارهٔ ۱۴۴: آن را که ز بخت دستیاری باشد 73شمارهٔ ۱۴۵: در عشق تو جانم انده ناب خورد 74شمارهٔ ۱۴۶: آنان که سر نشاط عالم دارند 75شمارهٔ ۱۴۷: خون در تن من که اصل نیروست نماند 76شمارهٔ ۱۴۸: تا خط چو دود تو دل از من بربود 77شمارهٔ ۱۴۹: آن بت که دل مرا فرا چنگ آورد 78شمارهٔ ۱۵۰: با من فلک از خشم همی دندان زد 79شمارهٔ ۱۵۱: ای شاه فلک متابع کام تو باد 80شمارهٔ ۱۵۲: در باغ هنر تخم وفا کاشت خرد 81شمارهٔ ۱۵۳: صالح تن من ز عشق دامن بفشاند 82شمارهٔ ۱۵۴: در محنت شو خوش و مکن نعمت یاد 83شمارهٔ ۱۵۵: دیدار تو از نعمت دو جهان خوشتر 84شمارهٔ ۱۵۶: یک بوسه زدم بر لب و بر چشم دگر 85شمارهٔ ۱۵۷: ز اول به میان ما به هنگام کنار 86شمارهٔ ۱۵۸: هر ابر که بنگرم غباری شده گیر 87شمارهٔ ۱۵۹: خورشید رخ تو تافت بر سایه عمر 88شمارهٔ ۱۶۰: تعریف مرا عشق تو ای ساده شکر 89شمارهٔ ۱۶۱: سلطان ملک است در دل سلطان نور 90شمارهٔ ۱۶۲: چاه ز نخ تو ای دلارام پسر 91شمارهٔ ۱۶۳: یک چشم تو گر تباه گشت ای دلبر 92شمارهٔ ۱۶۴: ای روی تو آفتاب و من نیلوفر 93شمارهٔ ۱۶۵: آمد به وداعم آن نگار دلبر 94شمارهٔ ۱۶۶: ز اندیشه هجران و ز نادیدن یار 95شمارهٔ ۱۶۷: در عشق تو همچو ابر می گریم زار 96شمارهٔ ۱۶۸: ای پیل سوار خسرو شیر شکار 97شمارهٔ ۱۶۹: پیوست فلک با من پیکار دگر 98شمارهٔ ۱۷۰: این ابر چراست روز وشب چشم تو تر 99شمارهٔ ۱۷۱: اکنون که شدی به بتکده عاشق زار 100شمارهٔ ۱۷۲: مشکین کله تو گر شبست ای دلدار 101شمارهٔ ۱۷۳: نا رفته هنوز بوی شیرت ز شکر 102شمارهٔ ۱۷۴: تا دیده ام آن روی چو خورشید انور 103شمارهٔ ۱۷۵: اندیشه مکن به کارها در بسیار 104شمارهٔ ۱۷۶: ای مهر تو چون چهار طبع اندر خور 105شمارهٔ ۱۷۷: اندک اثر آبله بر دو رخ یار 106شمارهٔ ۱۷۸: در زندان تا کرد مرا گردون پیر 107شمارهٔ ۱۷۹: سلطان ملک ای عزیز فرزند پدر 108شمارهٔ ۱۸۰: چون پیرهنت گرفته ام تنگ به بر 109شمارهٔ ۱۸۱: از سنگم یا ز چیستم جان پدر 110شمارهٔ ۱۸۲: بر مرگ تو چون نمویم ای جان پدر 111شمارهٔ ۱۸۳: می گویمت ای سعادت ای نیک پسر 112شمارهٔ ۱۸۴: در غور فلک تعبیه ای ساخت چو ابر 113شمارهٔ ۱۸۵: گویی که هوا به زیر گردست امروز 114شمارهٔ ۱۸۶: عشقت کشتم که غم درودم شب و روز 115شمارهٔ ۱۸۷: ای فقر بخاست روز بازار تو خیز 116شمارهٔ ۱۸۸: ای شاه علاء دولت ملک افروز 117شمارهٔ ۱۸۹: چرخ از دم کون برنمی گردد باز 118شمارهٔ ۱۹۰: خورشید رخا وصل تو جویم همه روز 119شمارهٔ ۱۹۱: ای سود و زیان عمر فرسوده بترس 120شمارهٔ ۱۹۲: ای یار چو صبر هیچ یاری مشناس 121شمارهٔ ۱۹۳: از بخشش دست من ز سیم و زر پرس 122شمارهٔ ۱۹۴: مسعود که بود سعد سلمان پدرش 123شمارهٔ ۱۹۵: مسعود که بود سعد سلمان پدرش 124شمارهٔ ۱۹۶: تا از من می جهی چو دود از آتش 125شمارهٔ ۱۹۷: معشوقه دلم به آتش انباشت چو شمع 126شمارهٔ ۱۹۸: آتش به سرم همی فرو ریزد عشق 127شمارهٔ ۱۹۹: ای چرخ مدور خسیس بی باک 128شمارهٔ ۲۰۰: گردون نکشد کمال مسعود ملک 129شمارهٔ ۲۰۱: من همت باز دارم و کبر پلنگ 130شمارهٔ ۲۰۲: من چون دل لاله ام تو چون رنگ به ر ...131شمارهٔ ۲۰۳: ای بدر شده من از غمان تو هلال 132شمارهٔ ۲۰۴: ای کلک ملک وصف تو گویم همه سال 133شمارهٔ ۲۰۵: عیبم که ز من زمانی ای مشکین خال 134شمارهٔ ۲۰۶: دل می ندهد که از تو بردارم دل 135شمارهٔ ۲۰۷: آن دل که نخواستت چه نامست آن دل 136شمارهٔ ۲۰۸: سرما چون شد ز دست صحرا شد گل 137شمارهٔ ۲۰۹: رویت بر من چنان که گل بر بلبل 138شمارهٔ ۲۱۰: نامد به کف آن زلف سمن مال به مال 139شمارهٔ ۲۱۱: بنگر که ز شاخ می چه گوید صلصل 140شمارهٔ ۲۱۲: چون روی بتان گشت به باغ اندر گل 141شمارهٔ ۲۱۳: خامش نشود همی ز غلغل بلبل 142شمارهٔ ۲۱۴: من ادهمم از خون دل ابرش گردم 143شمارهٔ ۲۱۵: در دولت شاه چون قوی شد رایم 144شمارهٔ ۲۱۶: غمهای تو از راندن خونها کارم 145شمارهٔ ۲۱۷: هر چند که این بند ز پای افکندم 146شمارهٔ ۲۱۸: من در عدم از جود تو موجود شدم 147شمارهٔ ۲۱۹: ای طبع بده ور ندهی بستانم 148شمارهٔ ۲۲۰: ای غمزه تو کشفته بنیاد دلم 149شمارهٔ ۲۲۱: ای طبع چو آتش از تو بس خوشنودم 150شمارهٔ ۲۲۲: گر من برم از مردم بد سازم برم 151شمارهٔ ۲۲۳: جان و دل و دین به وصلت ای مهر صنم 152شمارهٔ ۲۲۴: ای زرین نام لعبت سیم اندام 153شمارهٔ ۲۲۵: تن کوبم و سرپیچم و بر روی زنم 154شمارهٔ ۲۲۶: جان هر ساعت ز کار زاری دهدم 155شمارهٔ ۲۲۷: من دوش که از هجر تو در تاب شدم 156شمارهٔ ۲۲۸: تا کی غم یار و درد فرزند کشم 157شمارهٔ ۲۲۹: هر روز همی فلک به تیری زندم 158شمارهٔ ۲۳۰: گفتم که تو بی وفایی ای نامردم 159شمارهٔ ۲۳۱: ای فاخته دل چو من به رویت نگرم 160شمارهٔ ۲۳۲: بر بسته شد از بستن ماتم دستم 161شمارهٔ ۲۳۳: سروی خواهم ز چرخ داری زندم 162شمارهٔ ۲۳۴: همچون قلمم ز بیخ کندی به ستم 163شمارهٔ ۲۳۵: چون پیش دل از هجر تو هنگامه نهم 164شمارهٔ ۲۳۶: ای سرو سپاه خسرو ای ماه حشم 165شمارهٔ ۲۳۷: ای کرده مرا به عشق گمراه تمام 166شمارهٔ ۲۳۸: جستم از توبه بی زبانی جستم 167شمارهٔ ۲۳۹: شب زار به جای بستر آتش ریزم 168شمارهٔ ۲۴۰: گفتم کایندل به داغ نام تو کنم 169شمارهٔ ۲۴۱: ای چرخ ز هر گزند رنج تو کشم 170شمارهٔ ۲۴۲: وصف لب رنگین تو از دل جویم 171شمارهٔ ۲۴۳: چون از گل روی تو بهاری رسدم 172شمارهٔ ۲۴۴: تا چنگ به مهر آن دلارام زدم 173شمارهٔ ۲۴۵: بر آتش اگر بی تو نخفتم خفتم 174شمارهٔ ۲۴۶: کوهی که بر او بلا ببارند منم 175شمارهٔ ۲۴۷: امروز ز هر دوست گزندی دارم 176شمارهٔ ۲۴۸: از عشق تو در چشم خرد میل زدم 177شمارهٔ ۲۴۹: بونصر من ار عاشق ایام توام 178شمارهٔ ۲۵۰: گفتم شکرت به خلق کیهان گویم 179شمارهٔ ۲۵۱: جز در غم عشق تو سفر می نکنم 180شمارهٔ ۲۵۲: من به الم ای صنم گرفتار نیم 181شمارهٔ ۲۵۳: گر تیز به روی خوب تو درنگرم 182شمارهٔ ۲۵۴: هر یک چندی به قلعه ای آرندم 183شمارهٔ ۲۵۵: صالح دل اگر به جای جامه بدرم 184شمارهٔ ۲۵۶: بر روی تو مهربان و دلسوز منم 185شمارهٔ ۲۵۷: گنجی که ز پیش آن بجستند منم 186شمارهٔ ۲۵۸: نه از همه خلق حق گزاری دارم 187شمارهٔ ۲۵۹: گر حور بود بدان که نازش نکشم 188شمارهٔ ۲۶۰: از آتش دل همیشه اندر تابم 189شمارهٔ ۲۶۱: ای دشمن و دوست مر تو را یک عالم 190شمارهٔ ۲۶۲: هرگه که به پیراهن تو درنگرم 191شمارهٔ ۲۶۳: دلخسته چشم ناوک انداز توام 192شمارهٔ ۲۶۴: در خواب گه از دل به شب آتش بیزم 193شمارهٔ ۲۶۵: شب ز انده تو همی نیاید خوابم 194شمارهٔ ۲۶۶: دانم که ز چرخ بخش بیرون نکنم 195شمارهٔ ۲۶۷: من دوش که از هجر تو در تاب شدم 196شمارهٔ ۲۶۸: از بند رحم ببند مهد افتادم 197شمارهٔ ۲۶۹: شه پندارد که ما خردمندانیم 198شمارهٔ ۲۷۰: در آرزوی بوی گل نوروزم 199شمارهٔ ۲۷۱: لرزان ز بلا چو برگ داند یارم 200شمارهٔ ۲۷۲: تا روز همه شب از هوس بیدارم 201شمارهٔ ۲۷۳: بر دیده خیال دوست بنگاشته ام 202شمارهٔ ۲۷۴: امروز در این حبس من آن ممتحنم 203شمارهٔ ۲۷۵: از دل بدم آتشی برانگیخته ام 204شمارهٔ ۲۷۶: عمری بدو کف دو رخ نگارا خستم 205شمارهٔ ۲۷۷: گفتی خبرت کنم کسی بفرستم 206شمارهٔ ۲۷۸: آن مرد که در سخن جهانیست منم 207شمارهٔ ۲۷۹: هر جای که آتش نبردیست منم 208شمارهٔ ۲۸۰: هر جا که ز فضل پیشگاهی است منم 209شمارهٔ ۲۸۱: با ناله همی چو ابر بهمن گریم 210شمارهٔ ۲۸۲: از بلبل نالنده تر و زارترم 211شمارهٔ ۲۸۳: روزان و شبان در آن غم و تیمارم 212شمارهٔ ۲۸۴: ای جان جهان تا خبرت یافته ام 213شمارهٔ ۲۸۵: از خود به تو من بتا گمانها دارم 214شمارهٔ ۲۸۶: سیراب گلابی تو بر آتش خارم 215شمارهٔ ۲۸۷: از هر چه بگفته اند پندی دارم 216شمارهٔ ۲۸۸: من بستر برف و بالش یخ دارم 217شمارهٔ ۲۸۹: در تاریکی ز بس که می بنشینم 218شمارهٔ ۲۹۰: آنم که اگر به خلد جایی سازم 219شمارهٔ ۲۹۱: هر گه که تو را به رهگذاری بینم 220شمارهٔ ۲۹۲: دیده همه شب ز خواب خوش بردوزم 221شمارهٔ ۲۹۳: با خود گفتم که من عیال تو شدم 222شمارهٔ ۲۹۴: آنکو گوید هست قضا تیشه من 223شمارهٔ ۲۹۵: تا خسته دل مرا بریده ست ز تن 224شمارهٔ ۲۹۶: در سمجی چون توانم آرامیدن 225شمارهٔ ۲۹۷: هر شب که تو را نبینم ای شاخ سمن 226شمارهٔ ۲۹۸: چون گل ز غمت دریده ام پیراهن 227شمارهٔ ۲۹۹: سر کردمت ای نگار چون تو سر من 228شمارهٔ ۳۰۰: چنگم به چهار شاخ زد پیراهن 229شمارهٔ ۳۰۱: چون دانش بود مهربان دایه من 230شمارهٔ ۳۰۲: چشم و دهن آن صنم لاله رخان 231شمارهٔ ۳۰۳: با کس غم تو بیش نخواهم گفتم 232شمارهٔ ۳۰۴: این دیبه دو روی به کلک دو زبان 233شمارهٔ ۳۰۵: تا نسبت کرد اخوت شعر به من 234شمارهٔ ۳۰۶: آنکو دارد چو سیم و شر لب و تن 235شمارهٔ ۳۰۷: از چشم من ار سرشک بتوان رفتن 236شمارهٔ ۳۰۸: از کفر کشد زریر شیبانی کین 237شمارهٔ ۳۰۹: ای برتر من کرده هزاران احسان 238شمارهٔ ۳۱۰: در خدمت طاهر علی بارم جان 239شمارهٔ ۳۱۱: ایزد که همی کرد مرکب تن و جان 240شمارهٔ ۳۱۲: ای پای برنجن من ای بند گران 241شمارهٔ ۳۱۳: چون قمری زار زار می نالم من 242شمارهٔ ۳۱۴: ای شاه به بیشه عزم ناگاهان کن 243شمارهٔ ۳۱۵: زنده به تو مانده ام من ای جان جها ...244شمارهٔ ۳۱۶: انده چه خورم چراست اندر خوردن 245شمارهٔ ۳۱۷: صد بار به نیکی هنرم کرد ضمان 246شمارهٔ ۳۱۸: گر خسته شوم ز تیر پیکار تو من 247شمارهٔ ۳۱۹: نه روزم هیزم است و نه شب روغن 248شمارهٔ ۳۲۰: ای روز مرا جز شب دیجور مدان 249شمارهٔ ۳۲۱: کس را چو بنفشه سر فرو نارم من 250شمارهٔ ۳۲۲: از چنگ قضا همی چو نتوان جستن 251شمارهٔ ۳۲۳: گردنده چو روز نوبهاری با من 252شمارهٔ ۳۲۴: ای چون گل نوشکفته بر طرف چمن 253شمارهٔ ۳۲۵: چرخم چو بخواست کشت بی هیچ گمان 254شمارهٔ ۳۲۶: امروز منم تفته دل و رفته روان 255شمارهٔ ۳۲۷: بگشای چو گل به وعده راست دهن 256شمارهٔ ۳۲۸: مشک از سر زلفین تو بویم پس ازین 257شمارهٔ ۳۲۹: زاری و دعا کن به سحرگاه ای تن 258شمارهٔ ۳۳۰: دیدی که غلام داشتم چندان من 259شمارهٔ ۳۳۱: روزم تیره ست از آن رخ مهوش تو 260شمارهٔ ۳۳۲: دل بست شود چو سرفرازد با تو 261شمارهٔ ۳۳۳: آنی که بری دست نیازد با تو 262شمارهٔ ۳۳۴: هر جان که بود برتر از آن باشی تو 263شمارهٔ ۳۳۵: نورست ای ماه حسن سرمایه تو 264شمارهٔ ۳۳۶: ای نای تو را نقل و می روشن کو 265شمارهٔ ۳۳۷: ای شاه بترس از آنکه پرسند از تو 266شمارهٔ ۳۳۸: سلطان ملک اقبال عنان داد به تو 267شمارهٔ ۳۳۹: صالح پس ازین طرب نباید بی تو 268شمارهٔ ۳۴۰: ای شمع شدم به عشق پروانه تو 269شمارهٔ ۳۴۱: ای نای ندیده ام دلی شاد از تو 270شمارهٔ ۳۴۲: مادر که مرا بزاد زاد از پی تو 271شمارهٔ ۳۴۳: هرگز نرسد به لطف در مهر چو تو 272شمارهٔ ۳۴۴: خوردم همه زهر عشق تو شکر کو 273شمارهٔ ۳۴۵: روی و بر من تا بشدم از بر تو 274شمارهٔ ۳۴۶: از کوفتن پای تو و گشتن تو 275شمارهٔ ۳۴۷: با من به میان رسول باید با تو 276شمارهٔ ۳۴۸: ای ملک به دولت تو دارا گشته 277شمارهٔ ۳۴۹: آنی که ز فالها همه فال تو به 278شمارهٔ ۳۵۰: از هر جنسم چو شاه بگشادی راه 279شمارهٔ ۳۵۱: چندان داری ز حسن و خوبی مایه 280شمارهٔ ۳۵۲: هر چند که بر کوهم در شب ز اندوه 281شمارهٔ ۳۵۳: آمد بر من به چشمکان خواب زده 282شمارهٔ ۳۵۴: چون دولت تو جهان جوانست ای شاه 283شمارهٔ ۳۵۵: این خوشرویان که ایستادند همه 284شمارهٔ ۳۵۶: امروز منم چو ماری اندر سله ای 285شمارهٔ ۳۵۷: دانم که وفا ز دل برانداخته ای 286شمارهٔ ۳۵۸: ای ابر ز بحر تا هوایی شده ای 287شمارهٔ ۳۵۹: بر شعر مرا دلیست ای بار خدای 288شمارهٔ ۳۶۰: ای غم سختی تو ای دل از غم نرمی 289شمارهٔ ۳۶۱: روزی که چو باد پیش من برگذری 290شمارهٔ ۳۶۲: مفروق دو دیده ای و مقرون دلی 291شمارهٔ ۳۶۳: مرهم گفتم تو با دل ریش همی 292شمارهٔ ۳۶۴: دولت ز علاء دولت عالی رای 293شمارهٔ ۳۶۵: از شیرینی چون به سخن بنشینی 294شمارهٔ ۳۶۶: با هر تاری ساخته چون پود شوی 295شمارهٔ ۳۶۷: ای گل نه ز گل ز دل همی بر رویی 296شمارهٔ ۳۶۸: آخر نگذاردم فلک چون زاری 297شمارهٔ ۳۶۹: ای دولت هند را جمالی دادی 298شمارهٔ ۳۷۰: شوخی صنمی خوشی کشی خندانی 299شمارهٔ ۳۷۱: عشق آتشی افروخت که از بسیاری 300شمارهٔ ۳۷۲: ای بخت مرا سوخته خرمن کردی 301شمارهٔ ۳۷۳: در پیش گل وصال ما را بویی 302شمارهٔ ۳۷۴: گر چه کندت مساعدت روز بهی 303شمارهٔ ۳۷۵: فر ابدی و نعمت جاویدی 304شمارهٔ ۳۷۶: ای حورا زاده لعبت نوشادی 305شمارهٔ ۳۷۷: بنمودی مقنعی مهی ناگاهی 306شمارهٔ ۳۷۸: ای نای هوا بریدم از نای دمی 307شمارهٔ ۳۷۹: عشوه دهیم همی سرابی گویی 308شمارهٔ ۳۸۰: ای راوه اگر بهشت پیداست تویی 309شمارهٔ ۳۸۱: ای شاه عدو بندی و هم قلعه گشای 310شمارهٔ ۳۸۲: چون بلبل داریم برای رازی 311شمارهٔ ۳۸۳: امید به زندگانیم نیست بسی 312شمارهٔ ۳۸۴: مسعود چو دربند گرفتار شدی 313شمارهٔ ۳۸۵: نالنده تر از نایم در قلعه نای 314شمارهٔ ۳۸۶: ای شاه جهان ز ملک باقی شادی 315شمارهٔ ۳۸۷: بر شاهان جمله پادشاهی داری 316شمارهٔ ۳۸۸: آمد بر من خیال زیبا یاری 317شمارهٔ ۳۸۹: ای چرخ همه کار به پرگار زدی 318شمارهٔ ۳۹۰: از غنچه ناشکفته مستورتری 319شمارهٔ ۳۹۱: از بلبل بر سرو طربناک تری 320شمارهٔ ۳۹۲: ای قلعه نای مادر ملک تویی 321شمارهٔ ۳۹۳: ای تن تو به طبع بار بیمار کشی 322شمارهٔ ۳۹۴: چون موی شدم رنج هر بیدادی 323شمارهٔ ۳۹۵: ای تن چه تنی که تا شدی فرهنگی 324شمارهٔ ۳۹۶: چون دید که بر عزم سفر دارم رای 325شمارهٔ ۳۹۷: این چرخ بسی بدل کند نوها را

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ