به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مسعود سعد سلمان

مسعود سعد سلمانرباعی هاشمارهٔ ۶۹: این طالع من یارب و این اختر چیست

1050عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

این طالع من یارب و این اختر چیست

کاین دل ز بلای دهر همواره غمیست

من زو نرهم یقینم و غمگین کیست

آن کس که بر این طالع من خواهد زیست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۶۸: هر چند گنهکار است آخر علوی است 2شمارهٔ ۶۹: این طالع من یارب و این اختر چیست 3شمارهٔ ۷۰: تا تن به غم هجر تو نابود شده است 4شمارهٔ ۷۱: گر دورم از آن روی جهان آرایت 5شمارهٔ ۷۲: اشک من و رخسار تو همرنگ شده است 6شمارهٔ ۷۳: بادام دو چشم تو دلم زار بخست 7شمارهٔ ۷۴: گر شاه به من چو شیر دندان خایست 8شمارهٔ ۷۵: بر چرخ فتاده نور ایران ملکست 9شمارهٔ ۷۶: امروز جهان بهار از ایران ملکست 10شمارهٔ ۷۷: با من چو زمانه تیر در شست گرفت 11شمارهٔ ۷۸: آنی شاها که جز سخا کیش تو نیست 12شمارهٔ ۷۹: در بأس چو طاهر علی آهن نیست 13شمارهٔ ۸۰: تا بار غمت نهاده بر محمل ماست 14شمارهٔ ۸۱: هر جای که عشوه ایست پرورده توست 15شمارهٔ ۸۲: در شعر مرا نیک و بد چرخ یکی است 16شمارهٔ ۸۳: ای صدر جهان ناصر تو یزدان باد 17شمارهٔ ۸۴: آرام ز خویشتن جدا خواهم کرد 18شمارهٔ ۸۵: زین پس اگرم ضعیف تن خواهد بود 19شمارهٔ ۸۶: جان و دل و دین دست فراهم کردند 20شمارهٔ ۸۷: گیتی و فلک به کشتن من یارند 21شمارهٔ ۸۸: باز این تن مستمند زندانی شد 22شمارهٔ ۸۹: چون چرخ زهر چه بود درویشم کرد 23شمارهٔ ۹۰: در محنت شو خوش و مکن نعمت یاد 24شمارهٔ ۹۱: احسان خداوند به من بنده رسید 25شمارهٔ ۹۲: گر تو به سفر شدی نگارا شاید 26شمارهٔ ۹۳: از مال فلک برهنه چون شیرم کرد 27شمارهٔ ۹۴: چون بند تو بنده را همی پند بود 28شمارهٔ ۹۵: گر صبر کنم عمر همی باد شود 29شمارهٔ ۹۶: گر باد هوای کوی سرایت سپرد 30شمارهٔ ۹۷: تا این دل من تو را خریدار آمد 31شمارهٔ ۹۸: تا دل به هوای تو گرفتار آمد 32شمارهٔ ۹۹: سودای تو آتش دلم افزون کرد 33شمارهٔ ۱۰۰: کارم همه جز مهر تو دلجوی نبود 34شمارهٔ ۱۰۱: امید وصال چون مرا بفریبد 35شمارهٔ ۱۰۲: هر مرد که لاف زد شدش مردی باد 36شمارهٔ ۱۰۳: ای دیده کشد همی ز بی خوابی درد 37شمارهٔ ۱۰۴: مونس همه شب خیال دلجوی تو بود 38شمارهٔ ۱۰۵: از باغ طرب گشت گل وصل پدید 39شمارهٔ ۱۰۶: با من در مهر گرم چون آتش بود 40شمارهٔ ۱۰۷: چون باره فتح تو به میدان تازد 41شمارهٔ ۱۰۸: بر عارض نو مشک همی افزاید 42شمارهٔ ۱۰۹: آنی که ز کبر ما نپسندی مهد 43شمارهٔ ۱۱۰: در بند تو ای شاه ملکشه باید 44شمارهٔ ۱۱۱: دل بیش کشد رنج چو دلبر دو شود 45شمارهٔ ۱۱۲: دوشم چو شب از بنفشه رویی ننمود 46شمارهٔ ۱۱۳: چون غنچه رهی راز تو در دل دارد 47شمارهٔ ۱۱۴: گوشم ز تو نشنود بتا جز همه سرد 48شمارهٔ ۱۱۵: تیری که بزد چرخ مرا پنهان زد 49شمارهٔ ۱۱۶: ای شاه جهان جهان شد از داد تو شاد 50شمارهٔ ۱۱۷: ای شاه شبانگاه تو شبگیر شود 51شمارهٔ ۱۱۸: تا چرخ مرا به چنگ عشق تو سپرد 52شمارهٔ ۱۱۹: هنگام گل ار به باغ بلبل نبود 53شمارهٔ ۱۲۰: هر گه که فلک دل مرا ریش کند 54شمارهٔ ۱۲۱: گردون همه در بند گرانم دارد 55شمارهٔ ۱۲۲: شاها ملکا همه ثناگوی تواند 56شمارهٔ ۱۲۳: گردون شرف و جاه در انگشت تو دید 57شمارهٔ ۱۲۴: شاها ملکا جهان به فرمان تو باد 58شمارهٔ ۱۲۵: آنی که جهانی ز تو سامان گیرد 59شمارهٔ ۱۲۶: بورشد رشید کز فلک ماه آورد 60شمارهٔ ۱۲۷: آن کوه گذار آهوی دشت نورد 61شمارهٔ ۱۲۸: چون موج سیاه روی هامون گیرد 62شمارهٔ ۱۲۹: خاک از رخم ار برو نهم زرد شود 63شمارهٔ ۱۳۰: تا دعوت دولت تو در گوشم شد 64شمارهٔ ۱۳۱: اول گردون ز رنج در تابم کرد 65شمارهٔ ۱۳۲: بر هم زده بود عشقت اسباب خرد 66شمارهٔ ۱۳۳: من شاهم و شاعران سواران منند 67شمارهٔ ۱۳۴: گر زر گردی جفا عیار تو بود 68شمارهٔ ۱۳۵: چون در چشمم ز حسن تو زیبی زد 69شمارهٔ ۱۳۶: رویی که چو او چرخ فلک ننگارد 70شمارهٔ ۱۳۷: چون روی هوا دوش به قیر اندودند 71شمارهٔ ۱۳۸: گر خون نشود قوت جانم که دهد 72شمارهٔ ۱۳۹: اندر ریشم همه خسک پاک برید 73شمارهٔ ۱۴۰: ترسم ما را ستارگان چشم کنند 74شمارهٔ ۱۴۱: چرخ فلک از قضا یکی پیکان زد 75شمارهٔ ۱۴۲: در هند کمال جود موجود آمد 76شمارهٔ ۱۴۳: چون بنشینند و مطربان بنشانند 77شمارهٔ ۱۴۴: آن را که ز بخت دستیاری باشد 78شمارهٔ ۱۴۵: در عشق تو جانم انده ناب خورد 79شمارهٔ ۱۴۶: آنان که سر نشاط عالم دارند 80شمارهٔ ۱۴۷: خون در تن من که اصل نیروست نماند 81شمارهٔ ۱۴۸: تا خط چو دود تو دل از من بربود 82شمارهٔ ۱۴۹: آن بت که دل مرا فرا چنگ آورد 83شمارهٔ ۱۵۰: با من فلک از خشم همی دندان زد 84شمارهٔ ۱۵۱: ای شاه فلک متابع کام تو باد 85شمارهٔ ۱۵۲: در باغ هنر تخم وفا کاشت خرد 86شمارهٔ ۱۵۳: صالح تن من ز عشق دامن بفشاند 87شمارهٔ ۱۵۴: در محنت شو خوش و مکن نعمت یاد 88شمارهٔ ۱۵۵: دیدار تو از نعمت دو جهان خوشتر 89شمارهٔ ۱۵۶: یک بوسه زدم بر لب و بر چشم دگر 90شمارهٔ ۱۵۷: ز اول به میان ما به هنگام کنار 91شمارهٔ ۱۵۸: هر ابر که بنگرم غباری شده گیر 92شمارهٔ ۱۵۹: خورشید رخ تو تافت بر سایه عمر 93شمارهٔ ۱۶۰: تعریف مرا عشق تو ای ساده شکر 94شمارهٔ ۱۶۱: سلطان ملک است در دل سلطان نور 95شمارهٔ ۱۶۲: چاه ز نخ تو ای دلارام پسر 96شمارهٔ ۱۶۳: یک چشم تو گر تباه گشت ای دلبر 97شمارهٔ ۱۶۴: ای روی تو آفتاب و من نیلوفر 98شمارهٔ ۱۶۵: آمد به وداعم آن نگار دلبر 99شمارهٔ ۱۶۶: ز اندیشه هجران و ز نادیدن یار 100شمارهٔ ۱۶۷: در عشق تو همچو ابر می گریم زار 101شمارهٔ ۱۶۸: ای پیل سوار خسرو شیر شکار 102شمارهٔ ۱۶۹: پیوست فلک با من پیکار دگر 103شمارهٔ ۱۷۰: این ابر چراست روز وشب چشم تو تر 104شمارهٔ ۱۷۱: اکنون که شدی به بتکده عاشق زار 105شمارهٔ ۱۷۲: مشکین کله تو گر شبست ای دلدار 106شمارهٔ ۱۷۳: نا رفته هنوز بوی شیرت ز شکر 107شمارهٔ ۱۷۴: تا دیده ام آن روی چو خورشید انور 108شمارهٔ ۱۷۵: اندیشه مکن به کارها در بسیار 109شمارهٔ ۱۷۶: ای مهر تو چون چهار طبع اندر خور 110شمارهٔ ۱۷۷: اندک اثر آبله بر دو رخ یار 111شمارهٔ ۱۷۸: در زندان تا کرد مرا گردون پیر 112شمارهٔ ۱۷۹: سلطان ملک ای عزیز فرزند پدر 113شمارهٔ ۱۸۰: چون پیرهنت گرفته ام تنگ به بر 114شمارهٔ ۱۸۱: از سنگم یا ز چیستم جان پدر 115شمارهٔ ۱۸۲: بر مرگ تو چون نمویم ای جان پدر 116شمارهٔ ۱۸۳: می گویمت ای سعادت ای نیک پسر 117شمارهٔ ۱۸۴: در غور فلک تعبیه ای ساخت چو ابر 118شمارهٔ ۱۸۵: گویی که هوا به زیر گردست امروز 119شمارهٔ ۱۸۶: عشقت کشتم که غم درودم شب و روز 120شمارهٔ ۱۸۷: ای فقر بخاست روز بازار تو خیز 121شمارهٔ ۱۸۸: ای شاه علاء دولت ملک افروز 122شمارهٔ ۱۸۹: چرخ از دم کون برنمی گردد باز 123شمارهٔ ۱۹۰: خورشید رخا وصل تو جویم همه روز 124شمارهٔ ۱۹۱: ای سود و زیان عمر فرسوده بترس 125شمارهٔ ۱۹۲: ای یار چو صبر هیچ یاری مشناس 126شمارهٔ ۱۹۳: از بخشش دست من ز سیم و زر پرس 127شمارهٔ ۱۹۴: مسعود که بود سعد سلمان پدرش 128شمارهٔ ۱۹۵: مسعود که بود سعد سلمان پدرش 129شمارهٔ ۱۹۶: تا از من می جهی چو دود از آتش 130شمارهٔ ۱۹۷: معشوقه دلم به آتش انباشت چو شمع 131شمارهٔ ۱۹۸: آتش به سرم همی فرو ریزد عشق 132شمارهٔ ۱۹۹: ای چرخ مدور خسیس بی باک 133شمارهٔ ۲۰۰: گردون نکشد کمال مسعود ملک 134شمارهٔ ۲۰۱: من همت باز دارم و کبر پلنگ 135شمارهٔ ۲۰۲: من چون دل لاله ام تو چون رنگ به ر ...136شمارهٔ ۲۰۳: ای بدر شده من از غمان تو هلال 137شمارهٔ ۲۰۴: ای کلک ملک وصف تو گویم همه سال 138شمارهٔ ۲۰۵: عیبم که ز من زمانی ای مشکین خال 139شمارهٔ ۲۰۶: دل می ندهد که از تو بردارم دل 140شمارهٔ ۲۰۷: آن دل که نخواستت چه نامست آن دل 141شمارهٔ ۲۰۸: سرما چون شد ز دست صحرا شد گل 142شمارهٔ ۲۰۹: رویت بر من چنان که گل بر بلبل 143شمارهٔ ۲۱۰: نامد به کف آن زلف سمن مال به مال 144شمارهٔ ۲۱۱: بنگر که ز شاخ می چه گوید صلصل 145شمارهٔ ۲۱۲: چون روی بتان گشت به باغ اندر گل 146شمارهٔ ۲۱۳: خامش نشود همی ز غلغل بلبل 147شمارهٔ ۲۱۴: من ادهمم از خون دل ابرش گردم 148شمارهٔ ۲۱۵: در دولت شاه چون قوی شد رایم 149شمارهٔ ۲۱۶: غمهای تو از راندن خونها کارم 150شمارهٔ ۲۱۷: هر چند که این بند ز پای افکندم 151شمارهٔ ۲۱۸: من در عدم از جود تو موجود شدم 152شمارهٔ ۲۱۹: ای طبع بده ور ندهی بستانم 153شمارهٔ ۲۲۰: ای غمزه تو کشفته بنیاد دلم 154شمارهٔ ۲۲۱: ای طبع چو آتش از تو بس خوشنودم 155شمارهٔ ۲۲۲: گر من برم از مردم بد سازم برم 156شمارهٔ ۲۲۳: جان و دل و دین به وصلت ای مهر صنم 157شمارهٔ ۲۲۴: ای زرین نام لعبت سیم اندام 158شمارهٔ ۲۲۵: تن کوبم و سرپیچم و بر روی زنم 159شمارهٔ ۲۲۶: جان هر ساعت ز کار زاری دهدم 160شمارهٔ ۲۲۷: من دوش که از هجر تو در تاب شدم 161شمارهٔ ۲۲۸: تا کی غم یار و درد فرزند کشم 162شمارهٔ ۲۲۹: هر روز همی فلک به تیری زندم 163شمارهٔ ۲۳۰: گفتم که تو بی وفایی ای نامردم 164شمارهٔ ۲۳۱: ای فاخته دل چو من به رویت نگرم 165شمارهٔ ۲۳۲: بر بسته شد از بستن ماتم دستم 166شمارهٔ ۲۳۳: سروی خواهم ز چرخ داری زندم 167شمارهٔ ۲۳۴: همچون قلمم ز بیخ کندی به ستم 168شمارهٔ ۲۳۵: چون پیش دل از هجر تو هنگامه نهم 169شمارهٔ ۲۳۶: ای سرو سپاه خسرو ای ماه حشم 170شمارهٔ ۲۳۷: ای کرده مرا به عشق گمراه تمام 171شمارهٔ ۲۳۸: جستم از توبه بی زبانی جستم 172شمارهٔ ۲۳۹: شب زار به جای بستر آتش ریزم 173شمارهٔ ۲۴۰: گفتم کایندل به داغ نام تو کنم 174شمارهٔ ۲۴۱: ای چرخ ز هر گزند رنج تو کشم 175شمارهٔ ۲۴۲: وصف لب رنگین تو از دل جویم 176شمارهٔ ۲۴۳: چون از گل روی تو بهاری رسدم 177شمارهٔ ۲۴۴: تا چنگ به مهر آن دلارام زدم 178شمارهٔ ۲۴۵: بر آتش اگر بی تو نخفتم خفتم 179شمارهٔ ۲۴۶: کوهی که بر او بلا ببارند منم 180شمارهٔ ۲۴۷: امروز ز هر دوست گزندی دارم 181شمارهٔ ۲۴۸: از عشق تو در چشم خرد میل زدم 182شمارهٔ ۲۴۹: بونصر من ار عاشق ایام توام 183شمارهٔ ۲۵۰: گفتم شکرت به خلق کیهان گویم 184شمارهٔ ۲۵۱: جز در غم عشق تو سفر می نکنم 185شمارهٔ ۲۵۲: من به الم ای صنم گرفتار نیم 186شمارهٔ ۲۵۳: گر تیز به روی خوب تو درنگرم 187شمارهٔ ۲۵۴: هر یک چندی به قلعه ای آرندم 188شمارهٔ ۲۵۵: صالح دل اگر به جای جامه بدرم 189شمارهٔ ۲۵۶: بر روی تو مهربان و دلسوز منم 190شمارهٔ ۲۵۷: گنجی که ز پیش آن بجستند منم 191شمارهٔ ۲۵۸: نه از همه خلق حق گزاری دارم 192شمارهٔ ۲۵۹: گر حور بود بدان که نازش نکشم 193شمارهٔ ۲۶۰: از آتش دل همیشه اندر تابم 194شمارهٔ ۲۶۱: ای دشمن و دوست مر تو را یک عالم 195شمارهٔ ۲۶۲: هرگه که به پیراهن تو درنگرم 196شمارهٔ ۲۶۳: دلخسته چشم ناوک انداز توام 197شمارهٔ ۲۶۴: در خواب گه از دل به شب آتش بیزم 198شمارهٔ ۲۶۵: شب ز انده تو همی نیاید خوابم 199شمارهٔ ۲۶۶: دانم که ز چرخ بخش بیرون نکنم 200شمارهٔ ۲۶۷: من دوش که از هجر تو در تاب شدم 201شمارهٔ ۲۶۸: از بند رحم ببند مهد افتادم 202شمارهٔ ۲۶۹: شه پندارد که ما خردمندانیم 203شمارهٔ ۲۷۰: در آرزوی بوی گل نوروزم 204شمارهٔ ۲۷۱: لرزان ز بلا چو برگ داند یارم 205شمارهٔ ۲۷۲: تا روز همه شب از هوس بیدارم 206شمارهٔ ۲۷۳: بر دیده خیال دوست بنگاشته ام 207شمارهٔ ۲۷۴: امروز در این حبس من آن ممتحنم 208شمارهٔ ۲۷۵: از دل بدم آتشی برانگیخته ام 209شمارهٔ ۲۷۶: عمری بدو کف دو رخ نگارا خستم 210شمارهٔ ۲۷۷: گفتی خبرت کنم کسی بفرستم 211شمارهٔ ۲۷۸: آن مرد که در سخن جهانیست منم 212شمارهٔ ۲۷۹: هر جای که آتش نبردیست منم 213شمارهٔ ۲۸۰: هر جا که ز فضل پیشگاهی است منم 214شمارهٔ ۲۸۱: با ناله همی چو ابر بهمن گریم 215شمارهٔ ۲۸۲: از بلبل نالنده تر و زارترم 216شمارهٔ ۲۸۳: روزان و شبان در آن غم و تیمارم 217شمارهٔ ۲۸۴: ای جان جهان تا خبرت یافته ام 218شمارهٔ ۲۸۵: از خود به تو من بتا گمانها دارم 219شمارهٔ ۲۸۶: سیراب گلابی تو بر آتش خارم 220شمارهٔ ۲۸۷: از هر چه بگفته اند پندی دارم 221شمارهٔ ۲۸۸: من بستر برف و بالش یخ دارم 222شمارهٔ ۲۸۹: در تاریکی ز بس که می بنشینم 223شمارهٔ ۲۹۰: آنم که اگر به خلد جایی سازم 224شمارهٔ ۲۹۱: هر گه که تو را به رهگذاری بینم 225شمارهٔ ۲۹۲: دیده همه شب ز خواب خوش بردوزم 226شمارهٔ ۲۹۳: با خود گفتم که من عیال تو شدم 227شمارهٔ ۲۹۴: آنکو گوید هست قضا تیشه من 228شمارهٔ ۲۹۵: تا خسته دل مرا بریده ست ز تن 229شمارهٔ ۲۹۶: در سمجی چون توانم آرامیدن 230شمارهٔ ۲۹۷: هر شب که تو را نبینم ای شاخ سمن 231شمارهٔ ۲۹۸: چون گل ز غمت دریده ام پیراهن 232شمارهٔ ۲۹۹: سر کردمت ای نگار چون تو سر من 233شمارهٔ ۳۰۰: چنگم به چهار شاخ زد پیراهن 234شمارهٔ ۳۰۱: چون دانش بود مهربان دایه من 235شمارهٔ ۳۰۲: چشم و دهن آن صنم لاله رخان 236شمارهٔ ۳۰۳: با کس غم تو بیش نخواهم گفتم 237شمارهٔ ۳۰۴: این دیبه دو روی به کلک دو زبان 238شمارهٔ ۳۰۵: تا نسبت کرد اخوت شعر به من 239شمارهٔ ۳۰۶: آنکو دارد چو سیم و شر لب و تن 240شمارهٔ ۳۰۷: از چشم من ار سرشک بتوان رفتن 241شمارهٔ ۳۰۸: از کفر کشد زریر شیبانی کین 242شمارهٔ ۳۰۹: ای برتر من کرده هزاران احسان 243شمارهٔ ۳۱۰: در خدمت طاهر علی بارم جان 244شمارهٔ ۳۱۱: ایزد که همی کرد مرکب تن و جان 245شمارهٔ ۳۱۲: ای پای برنجن من ای بند گران 246شمارهٔ ۳۱۳: چون قمری زار زار می نالم من 247شمارهٔ ۳۱۴: ای شاه به بیشه عزم ناگاهان کن 248شمارهٔ ۳۱۵: زنده به تو مانده ام من ای جان جها ...249شمارهٔ ۳۱۶: انده چه خورم چراست اندر خوردن 250شمارهٔ ۳۱۷: صد بار به نیکی هنرم کرد ضمان 251شمارهٔ ۳۱۸: گر خسته شوم ز تیر پیکار تو من 252شمارهٔ ۳۱۹: نه روزم هیزم است و نه شب روغن 253شمارهٔ ۳۲۰: ای روز مرا جز شب دیجور مدان 254شمارهٔ ۳۲۱: کس را چو بنفشه سر فرو نارم من 255شمارهٔ ۳۲۲: از چنگ قضا همی چو نتوان جستن 256شمارهٔ ۳۲۳: گردنده چو روز نوبهاری با من 257شمارهٔ ۳۲۴: ای چون گل نوشکفته بر طرف چمن 258شمارهٔ ۳۲۵: چرخم چو بخواست کشت بی هیچ گمان 259شمارهٔ ۳۲۶: امروز منم تفته دل و رفته روان 260شمارهٔ ۳۲۷: بگشای چو گل به وعده راست دهن 261شمارهٔ ۳۲۸: مشک از سر زلفین تو بویم پس ازین 262شمارهٔ ۳۲۹: زاری و دعا کن به سحرگاه ای تن 263شمارهٔ ۳۳۰: دیدی که غلام داشتم چندان من 264شمارهٔ ۳۳۱: روزم تیره ست از آن رخ مهوش تو 265شمارهٔ ۳۳۲: دل بست شود چو سرفرازد با تو 266شمارهٔ ۳۳۳: آنی که بری دست نیازد با تو 267شمارهٔ ۳۳۴: هر جان که بود برتر از آن باشی تو 268شمارهٔ ۳۳۵: نورست ای ماه حسن سرمایه تو 269شمارهٔ ۳۳۶: ای نای تو را نقل و می روشن کو 270شمارهٔ ۳۳۷: ای شاه بترس از آنکه پرسند از تو 271شمارهٔ ۳۳۸: سلطان ملک اقبال عنان داد به تو 272شمارهٔ ۳۳۹: صالح پس ازین طرب نباید بی تو 273شمارهٔ ۳۴۰: ای شمع شدم به عشق پروانه تو 274شمارهٔ ۳۴۱: ای نای ندیده ام دلی شاد از تو 275شمارهٔ ۳۴۲: مادر که مرا بزاد زاد از پی تو 276شمارهٔ ۳۴۳: هرگز نرسد به لطف در مهر چو تو 277شمارهٔ ۳۴۴: خوردم همه زهر عشق تو شکر کو 278شمارهٔ ۳۴۵: روی و بر من تا بشدم از بر تو 279شمارهٔ ۳۴۶: از کوفتن پای تو و گشتن تو 280شمارهٔ ۳۴۷: با من به میان رسول باید با تو 281شمارهٔ ۳۴۸: ای ملک به دولت تو دارا گشته 282شمارهٔ ۳۴۹: آنی که ز فالها همه فال تو به 283شمارهٔ ۳۵۰: از هر جنسم چو شاه بگشادی راه 284شمارهٔ ۳۵۱: چندان داری ز حسن و خوبی مایه 285شمارهٔ ۳۵۲: هر چند که بر کوهم در شب ز اندوه 286شمارهٔ ۳۵۳: آمد بر من به چشمکان خواب زده 287شمارهٔ ۳۵۴: چون دولت تو جهان جوانست ای شاه 288شمارهٔ ۳۵۵: این خوشرویان که ایستادند همه 289شمارهٔ ۳۵۶: امروز منم چو ماری اندر سله ای 290شمارهٔ ۳۵۷: دانم که وفا ز دل برانداخته ای 291شمارهٔ ۳۵۸: ای ابر ز بحر تا هوایی شده ای 292شمارهٔ ۳۵۹: بر شعر مرا دلیست ای بار خدای 293شمارهٔ ۳۶۰: ای غم سختی تو ای دل از غم نرمی 294شمارهٔ ۳۶۱: روزی که چو باد پیش من برگذری 295شمارهٔ ۳۶۲: مفروق دو دیده ای و مقرون دلی 296شمارهٔ ۳۶۳: مرهم گفتم تو با دل ریش همی 297شمارهٔ ۳۶۴: دولت ز علاء دولت عالی رای 298شمارهٔ ۳۶۵: از شیرینی چون به سخن بنشینی 299شمارهٔ ۳۶۶: با هر تاری ساخته چون پود شوی 300شمارهٔ ۳۶۷: ای گل نه ز گل ز دل همی بر رویی 301شمارهٔ ۳۶۸: آخر نگذاردم فلک چون زاری 302شمارهٔ ۳۶۹: ای دولت هند را جمالی دادی 303شمارهٔ ۳۷۰: شوخی صنمی خوشی کشی خندانی 304شمارهٔ ۳۷۱: عشق آتشی افروخت که از بسیاری 305شمارهٔ ۳۷۲: ای بخت مرا سوخته خرمن کردی 306شمارهٔ ۳۷۳: در پیش گل وصال ما را بویی 307شمارهٔ ۳۷۴: گر چه کندت مساعدت روز بهی 308شمارهٔ ۳۷۵: فر ابدی و نعمت جاویدی 309شمارهٔ ۳۷۶: ای حورا زاده لعبت نوشادی 310شمارهٔ ۳۷۷: بنمودی مقنعی مهی ناگاهی 311شمارهٔ ۳۷۸: ای نای هوا بریدم از نای دمی 312شمارهٔ ۳۷۹: عشوه دهیم همی سرابی گویی 313شمارهٔ ۳۸۰: ای راوه اگر بهشت پیداست تویی 314شمارهٔ ۳۸۱: ای شاه عدو بندی و هم قلعه گشای 315شمارهٔ ۳۸۲: چون بلبل داریم برای رازی 316شمارهٔ ۳۸۳: امید به زندگانیم نیست بسی 317شمارهٔ ۳۸۴: مسعود چو دربند گرفتار شدی 318شمارهٔ ۳۸۵: نالنده تر از نایم در قلعه نای 319شمارهٔ ۳۸۶: ای شاه جهان ز ملک باقی شادی 320شمارهٔ ۳۸۷: بر شاهان جمله پادشاهی داری 321شمارهٔ ۳۸۸: آمد بر من خیال زیبا یاری 322شمارهٔ ۳۸۹: ای چرخ همه کار به پرگار زدی 323شمارهٔ ۳۹۰: از غنچه ناشکفته مستورتری 324شمارهٔ ۳۹۱: از بلبل بر سرو طربناک تری 325شمارهٔ ۳۹۲: ای قلعه نای مادر ملک تویی 326شمارهٔ ۳۹۳: ای تن تو به طبع بار بیمار کشی 327شمارهٔ ۳۹۴: چون موی شدم رنج هر بیدادی 328شمارهٔ ۳۹۵: ای تن چه تنی که تا شدی فرهنگی 329شمارهٔ ۳۹۶: چون دید که بر عزم سفر دارم رای 330شمارهٔ ۳۹۷: این چرخ بسی بدل کند نوها را

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ