به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مسعود سعد سلمان

مسعود سعد سلمانرباعی هاشمارهٔ ۷۲: اشک من و رخسار تو همرنگ شده است

1000عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

اشک من و رخسار تو همرنگ شده است

روز من و زلف تو شبه رنگ شده است

گیتی بر من چون دهنت تنگ شده است

همچون دل تو جان من از سنگ شده است

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۷۱: گر دورم از آن روی جهان آرایت 2شمارهٔ ۷۲: اشک من و رخسار تو همرنگ شده است 3شمارهٔ ۷۳: بادام دو چشم تو دلم زار بخست 4شمارهٔ ۷۴: گر شاه به من چو شیر دندان خایست 5شمارهٔ ۷۵: بر چرخ فتاده نور ایران ملکست 6شمارهٔ ۷۶: امروز جهان بهار از ایران ملکست 7شمارهٔ ۷۷: با من چو زمانه تیر در شست گرفت 8شمارهٔ ۷۸: آنی شاها که جز سخا کیش تو نیست 9شمارهٔ ۷۹: در بأس چو طاهر علی آهن نیست 10شمارهٔ ۸۰: تا بار غمت نهاده بر محمل ماست 11شمارهٔ ۸۱: هر جای که عشوه ایست پرورده توست 12شمارهٔ ۸۲: در شعر مرا نیک و بد چرخ یکی است 13شمارهٔ ۸۳: ای صدر جهان ناصر تو یزدان باد 14شمارهٔ ۸۴: آرام ز خویشتن جدا خواهم کرد 15شمارهٔ ۸۵: زین پس اگرم ضعیف تن خواهد بود 16شمارهٔ ۸۶: جان و دل و دین دست فراهم کردند 17شمارهٔ ۸۷: گیتی و فلک به کشتن من یارند 18شمارهٔ ۸۸: باز این تن مستمند زندانی شد 19شمارهٔ ۸۹: چون چرخ زهر چه بود درویشم کرد 20شمارهٔ ۹۰: در محنت شو خوش و مکن نعمت یاد 21شمارهٔ ۹۱: احسان خداوند به من بنده رسید 22شمارهٔ ۹۲: گر تو به سفر شدی نگارا شاید 23شمارهٔ ۹۳: از مال فلک برهنه چون شیرم کرد 24شمارهٔ ۹۴: چون بند تو بنده را همی پند بود 25شمارهٔ ۹۵: گر صبر کنم عمر همی باد شود 26شمارهٔ ۹۶: گر باد هوای کوی سرایت سپرد 27شمارهٔ ۹۷: تا این دل من تو را خریدار آمد 28شمارهٔ ۹۸: تا دل به هوای تو گرفتار آمد 29شمارهٔ ۹۹: سودای تو آتش دلم افزون کرد 30شمارهٔ ۱۰۰: کارم همه جز مهر تو دلجوی نبود 31شمارهٔ ۱۰۱: امید وصال چون مرا بفریبد 32شمارهٔ ۱۰۲: هر مرد که لاف زد شدش مردی باد 33شمارهٔ ۱۰۳: ای دیده کشد همی ز بی خوابی درد 34شمارهٔ ۱۰۴: مونس همه شب خیال دلجوی تو بود 35شمارهٔ ۱۰۵: از باغ طرب گشت گل وصل پدید 36شمارهٔ ۱۰۶: با من در مهر گرم چون آتش بود 37شمارهٔ ۱۰۷: چون باره فتح تو به میدان تازد 38شمارهٔ ۱۰۸: بر عارض نو مشک همی افزاید 39شمارهٔ ۱۰۹: آنی که ز کبر ما نپسندی مهد 40شمارهٔ ۱۱۰: در بند تو ای شاه ملکشه باید 41شمارهٔ ۱۱۱: دل بیش کشد رنج چو دلبر دو شود 42شمارهٔ ۱۱۲: دوشم چو شب از بنفشه رویی ننمود 43شمارهٔ ۱۱۳: چون غنچه رهی راز تو در دل دارد 44شمارهٔ ۱۱۴: گوشم ز تو نشنود بتا جز همه سرد 45شمارهٔ ۱۱۵: تیری که بزد چرخ مرا پنهان زد 46شمارهٔ ۱۱۶: ای شاه جهان جهان شد از داد تو شاد 47شمارهٔ ۱۱۷: ای شاه شبانگاه تو شبگیر شود 48شمارهٔ ۱۱۸: تا چرخ مرا به چنگ عشق تو سپرد 49شمارهٔ ۱۱۹: هنگام گل ار به باغ بلبل نبود 50شمارهٔ ۱۲۰: هر گه که فلک دل مرا ریش کند 51شمارهٔ ۱۲۱: گردون همه در بند گرانم دارد 52شمارهٔ ۱۲۲: شاها ملکا همه ثناگوی تواند 53شمارهٔ ۱۲۳: گردون شرف و جاه در انگشت تو دید 54شمارهٔ ۱۲۴: شاها ملکا جهان به فرمان تو باد 55شمارهٔ ۱۲۵: آنی که جهانی ز تو سامان گیرد 56شمارهٔ ۱۲۶: بورشد رشید کز فلک ماه آورد 57شمارهٔ ۱۲۷: آن کوه گذار آهوی دشت نورد 58شمارهٔ ۱۲۸: چون موج سیاه روی هامون گیرد 59شمارهٔ ۱۲۹: خاک از رخم ار برو نهم زرد شود 60شمارهٔ ۱۳۰: تا دعوت دولت تو در گوشم شد 61شمارهٔ ۱۳۱: اول گردون ز رنج در تابم کرد 62شمارهٔ ۱۳۲: بر هم زده بود عشقت اسباب خرد 63شمارهٔ ۱۳۳: من شاهم و شاعران سواران منند 64شمارهٔ ۱۳۴: گر زر گردی جفا عیار تو بود 65شمارهٔ ۱۳۵: چون در چشمم ز حسن تو زیبی زد 66شمارهٔ ۱۳۶: رویی که چو او چرخ فلک ننگارد 67شمارهٔ ۱۳۷: چون روی هوا دوش به قیر اندودند 68شمارهٔ ۱۳۸: گر خون نشود قوت جانم که دهد 69شمارهٔ ۱۳۹: اندر ریشم همه خسک پاک برید 70شمارهٔ ۱۴۰: ترسم ما را ستارگان چشم کنند 71شمارهٔ ۱۴۱: چرخ فلک از قضا یکی پیکان زد 72شمارهٔ ۱۴۲: در هند کمال جود موجود آمد 73شمارهٔ ۱۴۳: چون بنشینند و مطربان بنشانند 74شمارهٔ ۱۴۴: آن را که ز بخت دستیاری باشد 75شمارهٔ ۱۴۵: در عشق تو جانم انده ناب خورد 76شمارهٔ ۱۴۶: آنان که سر نشاط عالم دارند 77شمارهٔ ۱۴۷: خون در تن من که اصل نیروست نماند 78شمارهٔ ۱۴۸: تا خط چو دود تو دل از من بربود 79شمارهٔ ۱۴۹: آن بت که دل مرا فرا چنگ آورد 80شمارهٔ ۱۵۰: با من فلک از خشم همی دندان زد 81شمارهٔ ۱۵۱: ای شاه فلک متابع کام تو باد 82شمارهٔ ۱۵۲: در باغ هنر تخم وفا کاشت خرد 83شمارهٔ ۱۵۳: صالح تن من ز عشق دامن بفشاند 84شمارهٔ ۱۵۴: در محنت شو خوش و مکن نعمت یاد 85شمارهٔ ۱۵۵: دیدار تو از نعمت دو جهان خوشتر 86شمارهٔ ۱۵۶: یک بوسه زدم بر لب و بر چشم دگر 87شمارهٔ ۱۵۷: ز اول به میان ما به هنگام کنار 88شمارهٔ ۱۵۸: هر ابر که بنگرم غباری شده گیر 89شمارهٔ ۱۵۹: خورشید رخ تو تافت بر سایه عمر 90شمارهٔ ۱۶۰: تعریف مرا عشق تو ای ساده شکر 91شمارهٔ ۱۶۱: سلطان ملک است در دل سلطان نور 92شمارهٔ ۱۶۲: چاه ز نخ تو ای دلارام پسر 93شمارهٔ ۱۶۳: یک چشم تو گر تباه گشت ای دلبر 94شمارهٔ ۱۶۴: ای روی تو آفتاب و من نیلوفر 95شمارهٔ ۱۶۵: آمد به وداعم آن نگار دلبر 96شمارهٔ ۱۶۶: ز اندیشه هجران و ز نادیدن یار 97شمارهٔ ۱۶۷: در عشق تو همچو ابر می گریم زار 98شمارهٔ ۱۶۸: ای پیل سوار خسرو شیر شکار 99شمارهٔ ۱۶۹: پیوست فلک با من پیکار دگر 100شمارهٔ ۱۷۰: این ابر چراست روز وشب چشم تو تر 101شمارهٔ ۱۷۱: اکنون که شدی به بتکده عاشق زار 102شمارهٔ ۱۷۲: مشکین کله تو گر شبست ای دلدار 103شمارهٔ ۱۷۳: نا رفته هنوز بوی شیرت ز شکر 104شمارهٔ ۱۷۴: تا دیده ام آن روی چو خورشید انور 105شمارهٔ ۱۷۵: اندیشه مکن به کارها در بسیار 106شمارهٔ ۱۷۶: ای مهر تو چون چهار طبع اندر خور 107شمارهٔ ۱۷۷: اندک اثر آبله بر دو رخ یار 108شمارهٔ ۱۷۸: در زندان تا کرد مرا گردون پیر 109شمارهٔ ۱۷۹: سلطان ملک ای عزیز فرزند پدر 110شمارهٔ ۱۸۰: چون پیرهنت گرفته ام تنگ به بر 111شمارهٔ ۱۸۱: از سنگم یا ز چیستم جان پدر 112شمارهٔ ۱۸۲: بر مرگ تو چون نمویم ای جان پدر 113شمارهٔ ۱۸۳: می گویمت ای سعادت ای نیک پسر 114شمارهٔ ۱۸۴: در غور فلک تعبیه ای ساخت چو ابر 115شمارهٔ ۱۸۵: گویی که هوا به زیر گردست امروز 116شمارهٔ ۱۸۶: عشقت کشتم که غم درودم شب و روز 117شمارهٔ ۱۸۷: ای فقر بخاست روز بازار تو خیز 118شمارهٔ ۱۸۸: ای شاه علاء دولت ملک افروز 119شمارهٔ ۱۸۹: چرخ از دم کون برنمی گردد باز 120شمارهٔ ۱۹۰: خورشید رخا وصل تو جویم همه روز 121شمارهٔ ۱۹۱: ای سود و زیان عمر فرسوده بترس 122شمارهٔ ۱۹۲: ای یار چو صبر هیچ یاری مشناس 123شمارهٔ ۱۹۳: از بخشش دست من ز سیم و زر پرس 124شمارهٔ ۱۹۴: مسعود که بود سعد سلمان پدرش 125شمارهٔ ۱۹۵: مسعود که بود سعد سلمان پدرش 126شمارهٔ ۱۹۶: تا از من می جهی چو دود از آتش 127شمارهٔ ۱۹۷: معشوقه دلم به آتش انباشت چو شمع 128شمارهٔ ۱۹۸: آتش به سرم همی فرو ریزد عشق 129شمارهٔ ۱۹۹: ای چرخ مدور خسیس بی باک 130شمارهٔ ۲۰۰: گردون نکشد کمال مسعود ملک 131شمارهٔ ۲۰۱: من همت باز دارم و کبر پلنگ 132شمارهٔ ۲۰۲: من چون دل لاله ام تو چون رنگ به ر ...133شمارهٔ ۲۰۳: ای بدر شده من از غمان تو هلال 134شمارهٔ ۲۰۴: ای کلک ملک وصف تو گویم همه سال 135شمارهٔ ۲۰۵: عیبم که ز من زمانی ای مشکین خال 136شمارهٔ ۲۰۶: دل می ندهد که از تو بردارم دل 137شمارهٔ ۲۰۷: آن دل که نخواستت چه نامست آن دل 138شمارهٔ ۲۰۸: سرما چون شد ز دست صحرا شد گل 139شمارهٔ ۲۰۹: رویت بر من چنان که گل بر بلبل 140شمارهٔ ۲۱۰: نامد به کف آن زلف سمن مال به مال 141شمارهٔ ۲۱۱: بنگر که ز شاخ می چه گوید صلصل 142شمارهٔ ۲۱۲: چون روی بتان گشت به باغ اندر گل 143شمارهٔ ۲۱۳: خامش نشود همی ز غلغل بلبل 144شمارهٔ ۲۱۴: من ادهمم از خون دل ابرش گردم 145شمارهٔ ۲۱۵: در دولت شاه چون قوی شد رایم 146شمارهٔ ۲۱۶: غمهای تو از راندن خونها کارم 147شمارهٔ ۲۱۷: هر چند که این بند ز پای افکندم 148شمارهٔ ۲۱۸: من در عدم از جود تو موجود شدم 149شمارهٔ ۲۱۹: ای طبع بده ور ندهی بستانم 150شمارهٔ ۲۲۰: ای غمزه تو کشفته بنیاد دلم 151شمارهٔ ۲۲۱: ای طبع چو آتش از تو بس خوشنودم 152شمارهٔ ۲۲۲: گر من برم از مردم بد سازم برم 153شمارهٔ ۲۲۳: جان و دل و دین به وصلت ای مهر صنم 154شمارهٔ ۲۲۴: ای زرین نام لعبت سیم اندام 155شمارهٔ ۲۲۵: تن کوبم و سرپیچم و بر روی زنم 156شمارهٔ ۲۲۶: جان هر ساعت ز کار زاری دهدم 157شمارهٔ ۲۲۷: من دوش که از هجر تو در تاب شدم 158شمارهٔ ۲۲۸: تا کی غم یار و درد فرزند کشم 159شمارهٔ ۲۲۹: هر روز همی فلک به تیری زندم 160شمارهٔ ۲۳۰: گفتم که تو بی وفایی ای نامردم 161شمارهٔ ۲۳۱: ای فاخته دل چو من به رویت نگرم 162شمارهٔ ۲۳۲: بر بسته شد از بستن ماتم دستم 163شمارهٔ ۲۳۳: سروی خواهم ز چرخ داری زندم 164شمارهٔ ۲۳۴: همچون قلمم ز بیخ کندی به ستم 165شمارهٔ ۲۳۵: چون پیش دل از هجر تو هنگامه نهم 166شمارهٔ ۲۳۶: ای سرو سپاه خسرو ای ماه حشم 167شمارهٔ ۲۳۷: ای کرده مرا به عشق گمراه تمام 168شمارهٔ ۲۳۸: جستم از توبه بی زبانی جستم 169شمارهٔ ۲۳۹: شب زار به جای بستر آتش ریزم 170شمارهٔ ۲۴۰: گفتم کایندل به داغ نام تو کنم 171شمارهٔ ۲۴۱: ای چرخ ز هر گزند رنج تو کشم 172شمارهٔ ۲۴۲: وصف لب رنگین تو از دل جویم 173شمارهٔ ۲۴۳: چون از گل روی تو بهاری رسدم 174شمارهٔ ۲۴۴: تا چنگ به مهر آن دلارام زدم 175شمارهٔ ۲۴۵: بر آتش اگر بی تو نخفتم خفتم 176شمارهٔ ۲۴۶: کوهی که بر او بلا ببارند منم 177شمارهٔ ۲۴۷: امروز ز هر دوست گزندی دارم 178شمارهٔ ۲۴۸: از عشق تو در چشم خرد میل زدم 179شمارهٔ ۲۴۹: بونصر من ار عاشق ایام توام 180شمارهٔ ۲۵۰: گفتم شکرت به خلق کیهان گویم 181شمارهٔ ۲۵۱: جز در غم عشق تو سفر می نکنم 182شمارهٔ ۲۵۲: من به الم ای صنم گرفتار نیم 183شمارهٔ ۲۵۳: گر تیز به روی خوب تو درنگرم 184شمارهٔ ۲۵۴: هر یک چندی به قلعه ای آرندم 185شمارهٔ ۲۵۵: صالح دل اگر به جای جامه بدرم 186شمارهٔ ۲۵۶: بر روی تو مهربان و دلسوز منم 187شمارهٔ ۲۵۷: گنجی که ز پیش آن بجستند منم 188شمارهٔ ۲۵۸: نه از همه خلق حق گزاری دارم 189شمارهٔ ۲۵۹: گر حور بود بدان که نازش نکشم 190شمارهٔ ۲۶۰: از آتش دل همیشه اندر تابم 191شمارهٔ ۲۶۱: ای دشمن و دوست مر تو را یک عالم 192شمارهٔ ۲۶۲: هرگه که به پیراهن تو درنگرم 193شمارهٔ ۲۶۳: دلخسته چشم ناوک انداز توام 194شمارهٔ ۲۶۴: در خواب گه از دل به شب آتش بیزم 195شمارهٔ ۲۶۵: شب ز انده تو همی نیاید خوابم 196شمارهٔ ۲۶۶: دانم که ز چرخ بخش بیرون نکنم 197شمارهٔ ۲۶۷: من دوش که از هجر تو در تاب شدم 198شمارهٔ ۲۶۸: از بند رحم ببند مهد افتادم 199شمارهٔ ۲۶۹: شه پندارد که ما خردمندانیم 200شمارهٔ ۲۷۰: در آرزوی بوی گل نوروزم 201شمارهٔ ۲۷۱: لرزان ز بلا چو برگ داند یارم 202شمارهٔ ۲۷۲: تا روز همه شب از هوس بیدارم 203شمارهٔ ۲۷۳: بر دیده خیال دوست بنگاشته ام 204شمارهٔ ۲۷۴: امروز در این حبس من آن ممتحنم 205شمارهٔ ۲۷۵: از دل بدم آتشی برانگیخته ام 206شمارهٔ ۲۷۶: عمری بدو کف دو رخ نگارا خستم 207شمارهٔ ۲۷۷: گفتی خبرت کنم کسی بفرستم 208شمارهٔ ۲۷۸: آن مرد که در سخن جهانیست منم 209شمارهٔ ۲۷۹: هر جای که آتش نبردیست منم 210شمارهٔ ۲۸۰: هر جا که ز فضل پیشگاهی است منم 211شمارهٔ ۲۸۱: با ناله همی چو ابر بهمن گریم 212شمارهٔ ۲۸۲: از بلبل نالنده تر و زارترم 213شمارهٔ ۲۸۳: روزان و شبان در آن غم و تیمارم 214شمارهٔ ۲۸۴: ای جان جهان تا خبرت یافته ام 215شمارهٔ ۲۸۵: از خود به تو من بتا گمانها دارم 216شمارهٔ ۲۸۶: سیراب گلابی تو بر آتش خارم 217شمارهٔ ۲۸۷: از هر چه بگفته اند پندی دارم 218شمارهٔ ۲۸۸: من بستر برف و بالش یخ دارم 219شمارهٔ ۲۸۹: در تاریکی ز بس که می بنشینم 220شمارهٔ ۲۹۰: آنم که اگر به خلد جایی سازم 221شمارهٔ ۲۹۱: هر گه که تو را به رهگذاری بینم 222شمارهٔ ۲۹۲: دیده همه شب ز خواب خوش بردوزم 223شمارهٔ ۲۹۳: با خود گفتم که من عیال تو شدم 224شمارهٔ ۲۹۴: آنکو گوید هست قضا تیشه من 225شمارهٔ ۲۹۵: تا خسته دل مرا بریده ست ز تن 226شمارهٔ ۲۹۶: در سمجی چون توانم آرامیدن 227شمارهٔ ۲۹۷: هر شب که تو را نبینم ای شاخ سمن 228شمارهٔ ۲۹۸: چون گل ز غمت دریده ام پیراهن 229شمارهٔ ۲۹۹: سر کردمت ای نگار چون تو سر من 230شمارهٔ ۳۰۰: چنگم به چهار شاخ زد پیراهن 231شمارهٔ ۳۰۱: چون دانش بود مهربان دایه من 232شمارهٔ ۳۰۲: چشم و دهن آن صنم لاله رخان 233شمارهٔ ۳۰۳: با کس غم تو بیش نخواهم گفتم 234شمارهٔ ۳۰۴: این دیبه دو روی به کلک دو زبان 235شمارهٔ ۳۰۵: تا نسبت کرد اخوت شعر به من 236شمارهٔ ۳۰۶: آنکو دارد چو سیم و شر لب و تن 237شمارهٔ ۳۰۷: از چشم من ار سرشک بتوان رفتن 238شمارهٔ ۳۰۸: از کفر کشد زریر شیبانی کین 239شمارهٔ ۳۰۹: ای برتر من کرده هزاران احسان 240شمارهٔ ۳۱۰: در خدمت طاهر علی بارم جان 241شمارهٔ ۳۱۱: ایزد که همی کرد مرکب تن و جان 242شمارهٔ ۳۱۲: ای پای برنجن من ای بند گران 243شمارهٔ ۳۱۳: چون قمری زار زار می نالم من 244شمارهٔ ۳۱۴: ای شاه به بیشه عزم ناگاهان کن 245شمارهٔ ۳۱۵: زنده به تو مانده ام من ای جان جها ...246شمارهٔ ۳۱۶: انده چه خورم چراست اندر خوردن 247شمارهٔ ۳۱۷: صد بار به نیکی هنرم کرد ضمان 248شمارهٔ ۳۱۸: گر خسته شوم ز تیر پیکار تو من 249شمارهٔ ۳۱۹: نه روزم هیزم است و نه شب روغن 250شمارهٔ ۳۲۰: ای روز مرا جز شب دیجور مدان 251شمارهٔ ۳۲۱: کس را چو بنفشه سر فرو نارم من 252شمارهٔ ۳۲۲: از چنگ قضا همی چو نتوان جستن 253شمارهٔ ۳۲۳: گردنده چو روز نوبهاری با من 254شمارهٔ ۳۲۴: ای چون گل نوشکفته بر طرف چمن 255شمارهٔ ۳۲۵: چرخم چو بخواست کشت بی هیچ گمان 256شمارهٔ ۳۲۶: امروز منم تفته دل و رفته روان 257شمارهٔ ۳۲۷: بگشای چو گل به وعده راست دهن 258شمارهٔ ۳۲۸: مشک از سر زلفین تو بویم پس ازین 259شمارهٔ ۳۲۹: زاری و دعا کن به سحرگاه ای تن 260شمارهٔ ۳۳۰: دیدی که غلام داشتم چندان من 261شمارهٔ ۳۳۱: روزم تیره ست از آن رخ مهوش تو 262شمارهٔ ۳۳۲: دل بست شود چو سرفرازد با تو 263شمارهٔ ۳۳۳: آنی که بری دست نیازد با تو 264شمارهٔ ۳۳۴: هر جان که بود برتر از آن باشی تو 265شمارهٔ ۳۳۵: نورست ای ماه حسن سرمایه تو 266شمارهٔ ۳۳۶: ای نای تو را نقل و می روشن کو 267شمارهٔ ۳۳۷: ای شاه بترس از آنکه پرسند از تو 268شمارهٔ ۳۳۸: سلطان ملک اقبال عنان داد به تو 269شمارهٔ ۳۳۹: صالح پس ازین طرب نباید بی تو 270شمارهٔ ۳۴۰: ای شمع شدم به عشق پروانه تو 271شمارهٔ ۳۴۱: ای نای ندیده ام دلی شاد از تو 272شمارهٔ ۳۴۲: مادر که مرا بزاد زاد از پی تو 273شمارهٔ ۳۴۳: هرگز نرسد به لطف در مهر چو تو 274شمارهٔ ۳۴۴: خوردم همه زهر عشق تو شکر کو 275شمارهٔ ۳۴۵: روی و بر من تا بشدم از بر تو 276شمارهٔ ۳۴۶: از کوفتن پای تو و گشتن تو 277شمارهٔ ۳۴۷: با من به میان رسول باید با تو 278شمارهٔ ۳۴۸: ای ملک به دولت تو دارا گشته 279شمارهٔ ۳۴۹: آنی که ز فالها همه فال تو به 280شمارهٔ ۳۵۰: از هر جنسم چو شاه بگشادی راه 281شمارهٔ ۳۵۱: چندان داری ز حسن و خوبی مایه 282شمارهٔ ۳۵۲: هر چند که بر کوهم در شب ز اندوه 283شمارهٔ ۳۵۳: آمد بر من به چشمکان خواب زده 284شمارهٔ ۳۵۴: چون دولت تو جهان جوانست ای شاه 285شمارهٔ ۳۵۵: این خوشرویان که ایستادند همه 286شمارهٔ ۳۵۶: امروز منم چو ماری اندر سله ای 287شمارهٔ ۳۵۷: دانم که وفا ز دل برانداخته ای 288شمارهٔ ۳۵۸: ای ابر ز بحر تا هوایی شده ای 289شمارهٔ ۳۵۹: بر شعر مرا دلیست ای بار خدای 290شمارهٔ ۳۶۰: ای غم سختی تو ای دل از غم نرمی 291شمارهٔ ۳۶۱: روزی که چو باد پیش من برگذری 292شمارهٔ ۳۶۲: مفروق دو دیده ای و مقرون دلی 293شمارهٔ ۳۶۳: مرهم گفتم تو با دل ریش همی 294شمارهٔ ۳۶۴: دولت ز علاء دولت عالی رای 295شمارهٔ ۳۶۵: از شیرینی چون به سخن بنشینی 296شمارهٔ ۳۶۶: با هر تاری ساخته چون پود شوی 297شمارهٔ ۳۶۷: ای گل نه ز گل ز دل همی بر رویی 298شمارهٔ ۳۶۸: آخر نگذاردم فلک چون زاری 299شمارهٔ ۳۶۹: ای دولت هند را جمالی دادی 300شمارهٔ ۳۷۰: شوخی صنمی خوشی کشی خندانی 301شمارهٔ ۳۷۱: عشق آتشی افروخت که از بسیاری 302شمارهٔ ۳۷۲: ای بخت مرا سوخته خرمن کردی 303شمارهٔ ۳۷۳: در پیش گل وصال ما را بویی 304شمارهٔ ۳۷۴: گر چه کندت مساعدت روز بهی 305شمارهٔ ۳۷۵: فر ابدی و نعمت جاویدی 306شمارهٔ ۳۷۶: ای حورا زاده لعبت نوشادی 307شمارهٔ ۳۷۷: بنمودی مقنعی مهی ناگاهی 308شمارهٔ ۳۷۸: ای نای هوا بریدم از نای دمی 309شمارهٔ ۳۷۹: عشوه دهیم همی سرابی گویی 310شمارهٔ ۳۸۰: ای راوه اگر بهشت پیداست تویی 311شمارهٔ ۳۸۱: ای شاه عدو بندی و هم قلعه گشای 312شمارهٔ ۳۸۲: چون بلبل داریم برای رازی 313شمارهٔ ۳۸۳: امید به زندگانیم نیست بسی 314شمارهٔ ۳۸۴: مسعود چو دربند گرفتار شدی 315شمارهٔ ۳۸۵: نالنده تر از نایم در قلعه نای 316شمارهٔ ۳۸۶: ای شاه جهان ز ملک باقی شادی 317شمارهٔ ۳۸۷: بر شاهان جمله پادشاهی داری 318شمارهٔ ۳۸۸: آمد بر من خیال زیبا یاری 319شمارهٔ ۳۸۹: ای چرخ همه کار به پرگار زدی 320شمارهٔ ۳۹۰: از غنچه ناشکفته مستورتری 321شمارهٔ ۳۹۱: از بلبل بر سرو طربناک تری 322شمارهٔ ۳۹۲: ای قلعه نای مادر ملک تویی 323شمارهٔ ۳۹۳: ای تن تو به طبع بار بیمار کشی 324شمارهٔ ۳۹۴: چون موی شدم رنج هر بیدادی 325شمارهٔ ۳۹۵: ای تن چه تنی که تا شدی فرهنگی 326شمارهٔ ۳۹۶: چون دید که بر عزم سفر دارم رای 327شمارهٔ ۳۹۷: این چرخ بسی بدل کند نوها را

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ