به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مسعود سعد سلمان

مسعود سعد سلمانرباعی هاشمارهٔ ۳۲: چون همت تو به حال من مقرونست

920عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

چون همت تو به حال من مقرونست

امید مرا به بخت روز افزونست

سمجم همه پر نعمت گوناگونست

زین بیش شود آنچه مرا اکنونست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۱: ساقی که به دست من دهد جام شراب 2شمارهٔ ۳۲: چون همت تو به حال من مقرونست 3شمارهٔ ۳۳: اول ز پی وصال روح افزایت 4شمارهٔ ۳۴: اشکم که زمین از نم او آغشتست 5شمارهٔ ۳۵: مار دو سر چهار چشم است ای دوست 6شمارهٔ ۳۶: امروز به شهر حسن همنام تو نیست 7شمارهٔ ۳۷: بر روی دو زلفین بتابم زد دوست 8شمارهٔ ۳۸: مسعود ملک ملک نگهبان چو تو نیست 9شمارهٔ ۳۹: از وصلت آنکه همچو سوسنش تنست 10شمارهٔ ۴۰: آن را که تو در دلی خرد در سر اوست 11شمارهٔ ۴۱: در نعمت و مال اگر زبر دستی نیست 12شمارهٔ ۴۲: چشم ابرست و اشک ازو ژاله شدست 13شمارهٔ ۴۳: دوشم همه شب چنگ چو شمشیر بخست 14شمارهٔ ۴۴: بر جان منت جان رهی فرمانست 15شمارهٔ ۴۵: ای آنکه مرا قبله وثاق تو بسست 16شمارهٔ ۴۶: وصلش شادیست وز پسش زود غم است 17شمارهٔ ۴۷: آویخته در هوای جان آویزت 18شمارهٔ ۴۸: رویم ز غمت گونه خال تو گرفت 19شمارهٔ ۴۹: ای شاه ز بزم تو جهان را خبرست 20شمارهٔ ۵۰: گر نور فلک چو طبع ما گردد راست 21شمارهٔ ۵۱: طاهر که خطاب تو بر از نام تو نیست 22شمارهٔ ۵۲: با ما ثقت الملک هم آوازی نیست 23شمارهٔ ۵۳: چشم تو چو فتنه جهان سوزانست 24شمارهٔ ۵۴: شد صالح و از همه قیامت برخاست 25شمارهٔ ۵۵: اندر خور نعمت توام خدمت نیست 26شمارهٔ ۵۶: آن شیر که او به صید جز شیر نکشت 27شمارهٔ ۵۷: رنج دل و رنج دیده جز دیده نجست 28شمارهٔ ۵۸: در ماه چه روشنی که در روی تو نیست 29شمارهٔ ۵۹: در فرقت آن کس که تن و جان تو اوست 30شمارهٔ ۶۰: از چرخ چو بر تو مهر فرزندی نیست 31شمارهٔ ۶۱: از حصن بلند دوزخ سرد مراست 32شمارهٔ ۶۲: خوی تو چو رخسار نکوی تو نکوست 33شمارهٔ ۶۳: آنی که زمان زمان مرا عشق تو بوست 34شمارهٔ ۶۴: تا من سر آن روی چو مه خواهم داشت 35شمارهٔ ۶۵: ای بازوی دولت آستینت ظفرست 36شمارهٔ ۶۶: آن بت که هوای او بداندیش منست 37شمارهٔ ۶۷: جویان وصال تو جدا از جانست 38شمارهٔ ۶۸: هر چند گنهکار است آخر علوی است 39شمارهٔ ۶۹: این طالع من یارب و این اختر چیست 40شمارهٔ ۷۰: تا تن به غم هجر تو نابود شده است 41شمارهٔ ۷۱: گر دورم از آن روی جهان آرایت 42شمارهٔ ۷۲: اشک من و رخسار تو همرنگ شده است 43شمارهٔ ۷۳: بادام دو چشم تو دلم زار بخست 44شمارهٔ ۷۴: گر شاه به من چو شیر دندان خایست 45شمارهٔ ۷۵: بر چرخ فتاده نور ایران ملکست 46شمارهٔ ۷۶: امروز جهان بهار از ایران ملکست 47شمارهٔ ۷۷: با من چو زمانه تیر در شست گرفت 48شمارهٔ ۷۸: آنی شاها که جز سخا کیش تو نیست 49شمارهٔ ۷۹: در بأس چو طاهر علی آهن نیست 50شمارهٔ ۸۰: تا بار غمت نهاده بر محمل ماست 51شمارهٔ ۸۱: هر جای که عشوه ایست پرورده توست 52شمارهٔ ۸۲: در شعر مرا نیک و بد چرخ یکی است 53شمارهٔ ۸۳: ای صدر جهان ناصر تو یزدان باد 54شمارهٔ ۸۴: آرام ز خویشتن جدا خواهم کرد 55شمارهٔ ۸۵: زین پس اگرم ضعیف تن خواهد بود 56شمارهٔ ۸۶: جان و دل و دین دست فراهم کردند 57شمارهٔ ۸۷: گیتی و فلک به کشتن من یارند 58شمارهٔ ۸۸: باز این تن مستمند زندانی شد 59شمارهٔ ۸۹: چون چرخ زهر چه بود درویشم کرد 60شمارهٔ ۹۰: در محنت شو خوش و مکن نعمت یاد 61شمارهٔ ۹۱: احسان خداوند به من بنده رسید 62شمارهٔ ۹۲: گر تو به سفر شدی نگارا شاید 63شمارهٔ ۹۳: از مال فلک برهنه چون شیرم کرد 64شمارهٔ ۹۴: چون بند تو بنده را همی پند بود 65شمارهٔ ۹۵: گر صبر کنم عمر همی باد شود 66شمارهٔ ۹۶: گر باد هوای کوی سرایت سپرد 67شمارهٔ ۹۷: تا این دل من تو را خریدار آمد 68شمارهٔ ۹۸: تا دل به هوای تو گرفتار آمد 69شمارهٔ ۹۹: سودای تو آتش دلم افزون کرد 70شمارهٔ ۱۰۰: کارم همه جز مهر تو دلجوی نبود 71شمارهٔ ۱۰۱: امید وصال چون مرا بفریبد 72شمارهٔ ۱۰۲: هر مرد که لاف زد شدش مردی باد 73شمارهٔ ۱۰۳: ای دیده کشد همی ز بی خوابی درد 74شمارهٔ ۱۰۴: مونس همه شب خیال دلجوی تو بود 75شمارهٔ ۱۰۵: از باغ طرب گشت گل وصل پدید 76شمارهٔ ۱۰۶: با من در مهر گرم چون آتش بود 77شمارهٔ ۱۰۷: چون باره فتح تو به میدان تازد 78شمارهٔ ۱۰۸: بر عارض نو مشک همی افزاید 79شمارهٔ ۱۰۹: آنی که ز کبر ما نپسندی مهد 80شمارهٔ ۱۱۰: در بند تو ای شاه ملکشه باید 81شمارهٔ ۱۱۱: دل بیش کشد رنج چو دلبر دو شود 82شمارهٔ ۱۱۲: دوشم چو شب از بنفشه رویی ننمود 83شمارهٔ ۱۱۳: چون غنچه رهی راز تو در دل دارد 84شمارهٔ ۱۱۴: گوشم ز تو نشنود بتا جز همه سرد 85شمارهٔ ۱۱۵: تیری که بزد چرخ مرا پنهان زد 86شمارهٔ ۱۱۶: ای شاه جهان جهان شد از داد تو شاد 87شمارهٔ ۱۱۷: ای شاه شبانگاه تو شبگیر شود 88شمارهٔ ۱۱۸: تا چرخ مرا به چنگ عشق تو سپرد 89شمارهٔ ۱۱۹: هنگام گل ار به باغ بلبل نبود 90شمارهٔ ۱۲۰: هر گه که فلک دل مرا ریش کند 91شمارهٔ ۱۲۱: گردون همه در بند گرانم دارد 92شمارهٔ ۱۲۲: شاها ملکا همه ثناگوی تواند 93شمارهٔ ۱۲۳: گردون شرف و جاه در انگشت تو دید 94شمارهٔ ۱۲۴: شاها ملکا جهان به فرمان تو باد 95شمارهٔ ۱۲۵: آنی که جهانی ز تو سامان گیرد 96شمارهٔ ۱۲۶: بورشد رشید کز فلک ماه آورد 97شمارهٔ ۱۲۷: آن کوه گذار آهوی دشت نورد 98شمارهٔ ۱۲۸: چون موج سیاه روی هامون گیرد 99شمارهٔ ۱۲۹: خاک از رخم ار برو نهم زرد شود 100شمارهٔ ۱۳۰: تا دعوت دولت تو در گوشم شد 101شمارهٔ ۱۳۱: اول گردون ز رنج در تابم کرد 102شمارهٔ ۱۳۲: بر هم زده بود عشقت اسباب خرد 103شمارهٔ ۱۳۳: من شاهم و شاعران سواران منند 104شمارهٔ ۱۳۴: گر زر گردی جفا عیار تو بود 105شمارهٔ ۱۳۵: چون در چشمم ز حسن تو زیبی زد 106شمارهٔ ۱۳۶: رویی که چو او چرخ فلک ننگارد 107شمارهٔ ۱۳۷: چون روی هوا دوش به قیر اندودند 108شمارهٔ ۱۳۸: گر خون نشود قوت جانم که دهد 109شمارهٔ ۱۳۹: اندر ریشم همه خسک پاک برید 110شمارهٔ ۱۴۰: ترسم ما را ستارگان چشم کنند 111شمارهٔ ۱۴۱: چرخ فلک از قضا یکی پیکان زد 112شمارهٔ ۱۴۲: در هند کمال جود موجود آمد 113شمارهٔ ۱۴۳: چون بنشینند و مطربان بنشانند 114شمارهٔ ۱۴۴: آن را که ز بخت دستیاری باشد 115شمارهٔ ۱۴۵: در عشق تو جانم انده ناب خورد 116شمارهٔ ۱۴۶: آنان که سر نشاط عالم دارند 117شمارهٔ ۱۴۷: خون در تن من که اصل نیروست نماند 118شمارهٔ ۱۴۸: تا خط چو دود تو دل از من بربود 119شمارهٔ ۱۴۹: آن بت که دل مرا فرا چنگ آورد 120شمارهٔ ۱۵۰: با من فلک از خشم همی دندان زد 121شمارهٔ ۱۵۱: ای شاه فلک متابع کام تو باد 122شمارهٔ ۱۵۲: در باغ هنر تخم وفا کاشت خرد 123شمارهٔ ۱۵۳: صالح تن من ز عشق دامن بفشاند 124شمارهٔ ۱۵۴: در محنت شو خوش و مکن نعمت یاد 125شمارهٔ ۱۵۵: دیدار تو از نعمت دو جهان خوشتر 126شمارهٔ ۱۵۶: یک بوسه زدم بر لب و بر چشم دگر 127شمارهٔ ۱۵۷: ز اول به میان ما به هنگام کنار 128شمارهٔ ۱۵۸: هر ابر که بنگرم غباری شده گیر 129شمارهٔ ۱۵۹: خورشید رخ تو تافت بر سایه عمر 130شمارهٔ ۱۶۰: تعریف مرا عشق تو ای ساده شکر 131شمارهٔ ۱۶۱: سلطان ملک است در دل سلطان نور 132شمارهٔ ۱۶۲: چاه ز نخ تو ای دلارام پسر 133شمارهٔ ۱۶۳: یک چشم تو گر تباه گشت ای دلبر 134شمارهٔ ۱۶۴: ای روی تو آفتاب و من نیلوفر 135شمارهٔ ۱۶۵: آمد به وداعم آن نگار دلبر 136شمارهٔ ۱۶۶: ز اندیشه هجران و ز نادیدن یار 137شمارهٔ ۱۶۷: در عشق تو همچو ابر می گریم زار 138شمارهٔ ۱۶۸: ای پیل سوار خسرو شیر شکار 139شمارهٔ ۱۶۹: پیوست فلک با من پیکار دگر 140شمارهٔ ۱۷۰: این ابر چراست روز وشب چشم تو تر 141شمارهٔ ۱۷۱: اکنون که شدی به بتکده عاشق زار 142شمارهٔ ۱۷۲: مشکین کله تو گر شبست ای دلدار 143شمارهٔ ۱۷۳: نا رفته هنوز بوی شیرت ز شکر 144شمارهٔ ۱۷۴: تا دیده ام آن روی چو خورشید انور 145شمارهٔ ۱۷۵: اندیشه مکن به کارها در بسیار 146شمارهٔ ۱۷۶: ای مهر تو چون چهار طبع اندر خور 147شمارهٔ ۱۷۷: اندک اثر آبله بر دو رخ یار 148شمارهٔ ۱۷۸: در زندان تا کرد مرا گردون پیر 149شمارهٔ ۱۷۹: سلطان ملک ای عزیز فرزند پدر 150شمارهٔ ۱۸۰: چون پیرهنت گرفته ام تنگ به بر 151شمارهٔ ۱۸۱: از سنگم یا ز چیستم جان پدر 152شمارهٔ ۱۸۲: بر مرگ تو چون نمویم ای جان پدر 153شمارهٔ ۱۸۳: می گویمت ای سعادت ای نیک پسر 154شمارهٔ ۱۸۴: در غور فلک تعبیه ای ساخت چو ابر 155شمارهٔ ۱۸۵: گویی که هوا به زیر گردست امروز 156شمارهٔ ۱۸۶: عشقت کشتم که غم درودم شب و روز 157شمارهٔ ۱۸۷: ای فقر بخاست روز بازار تو خیز 158شمارهٔ ۱۸۸: ای شاه علاء دولت ملک افروز 159شمارهٔ ۱۸۹: چرخ از دم کون برنمی گردد باز 160شمارهٔ ۱۹۰: خورشید رخا وصل تو جویم همه روز 161شمارهٔ ۱۹۱: ای سود و زیان عمر فرسوده بترس 162شمارهٔ ۱۹۲: ای یار چو صبر هیچ یاری مشناس 163شمارهٔ ۱۹۳: از بخشش دست من ز سیم و زر پرس 164شمارهٔ ۱۹۴: مسعود که بود سعد سلمان پدرش 165شمارهٔ ۱۹۵: مسعود که بود سعد سلمان پدرش 166شمارهٔ ۱۹۶: تا از من می جهی چو دود از آتش 167شمارهٔ ۱۹۷: معشوقه دلم به آتش انباشت چو شمع 168شمارهٔ ۱۹۸: آتش به سرم همی فرو ریزد عشق 169شمارهٔ ۱۹۹: ای چرخ مدور خسیس بی باک 170شمارهٔ ۲۰۰: گردون نکشد کمال مسعود ملک 171شمارهٔ ۲۰۱: من همت باز دارم و کبر پلنگ 172شمارهٔ ۲۰۲: من چون دل لاله ام تو چون رنگ به ر ...173شمارهٔ ۲۰۳: ای بدر شده من از غمان تو هلال 174شمارهٔ ۲۰۴: ای کلک ملک وصف تو گویم همه سال 175شمارهٔ ۲۰۵: عیبم که ز من زمانی ای مشکین خال 176شمارهٔ ۲۰۶: دل می ندهد که از تو بردارم دل 177شمارهٔ ۲۰۷: آن دل که نخواستت چه نامست آن دل 178شمارهٔ ۲۰۸: سرما چون شد ز دست صحرا شد گل 179شمارهٔ ۲۰۹: رویت بر من چنان که گل بر بلبل 180شمارهٔ ۲۱۰: نامد به کف آن زلف سمن مال به مال 181شمارهٔ ۲۱۱: بنگر که ز شاخ می چه گوید صلصل 182شمارهٔ ۲۱۲: چون روی بتان گشت به باغ اندر گل 183شمارهٔ ۲۱۳: خامش نشود همی ز غلغل بلبل 184شمارهٔ ۲۱۴: من ادهمم از خون دل ابرش گردم 185شمارهٔ ۲۱۵: در دولت شاه چون قوی شد رایم 186شمارهٔ ۲۱۶: غمهای تو از راندن خونها کارم 187شمارهٔ ۲۱۷: هر چند که این بند ز پای افکندم 188شمارهٔ ۲۱۸: من در عدم از جود تو موجود شدم 189شمارهٔ ۲۱۹: ای طبع بده ور ندهی بستانم 190شمارهٔ ۲۲۰: ای غمزه تو کشفته بنیاد دلم 191شمارهٔ ۲۲۱: ای طبع چو آتش از تو بس خوشنودم 192شمارهٔ ۲۲۲: گر من برم از مردم بد سازم برم 193شمارهٔ ۲۲۳: جان و دل و دین به وصلت ای مهر صنم 194شمارهٔ ۲۲۴: ای زرین نام لعبت سیم اندام 195شمارهٔ ۲۲۵: تن کوبم و سرپیچم و بر روی زنم 196شمارهٔ ۲۲۶: جان هر ساعت ز کار زاری دهدم 197شمارهٔ ۲۲۷: من دوش که از هجر تو در تاب شدم 198شمارهٔ ۲۲۸: تا کی غم یار و درد فرزند کشم 199شمارهٔ ۲۲۹: هر روز همی فلک به تیری زندم 200شمارهٔ ۲۳۰: گفتم که تو بی وفایی ای نامردم 201شمارهٔ ۲۳۱: ای فاخته دل چو من به رویت نگرم 202شمارهٔ ۲۳۲: بر بسته شد از بستن ماتم دستم 203شمارهٔ ۲۳۳: سروی خواهم ز چرخ داری زندم 204شمارهٔ ۲۳۴: همچون قلمم ز بیخ کندی به ستم 205شمارهٔ ۲۳۵: چون پیش دل از هجر تو هنگامه نهم 206شمارهٔ ۲۳۶: ای سرو سپاه خسرو ای ماه حشم 207شمارهٔ ۲۳۷: ای کرده مرا به عشق گمراه تمام 208شمارهٔ ۲۳۸: جستم از توبه بی زبانی جستم 209شمارهٔ ۲۳۹: شب زار به جای بستر آتش ریزم 210شمارهٔ ۲۴۰: گفتم کایندل به داغ نام تو کنم 211شمارهٔ ۲۴۱: ای چرخ ز هر گزند رنج تو کشم 212شمارهٔ ۲۴۲: وصف لب رنگین تو از دل جویم 213شمارهٔ ۲۴۳: چون از گل روی تو بهاری رسدم 214شمارهٔ ۲۴۴: تا چنگ به مهر آن دلارام زدم 215شمارهٔ ۲۴۵: بر آتش اگر بی تو نخفتم خفتم 216شمارهٔ ۲۴۶: کوهی که بر او بلا ببارند منم 217شمارهٔ ۲۴۷: امروز ز هر دوست گزندی دارم 218شمارهٔ ۲۴۸: از عشق تو در چشم خرد میل زدم 219شمارهٔ ۲۴۹: بونصر من ار عاشق ایام توام 220شمارهٔ ۲۵۰: گفتم شکرت به خلق کیهان گویم 221شمارهٔ ۲۵۱: جز در غم عشق تو سفر می نکنم 222شمارهٔ ۲۵۲: من به الم ای صنم گرفتار نیم 223شمارهٔ ۲۵۳: گر تیز به روی خوب تو درنگرم 224شمارهٔ ۲۵۴: هر یک چندی به قلعه ای آرندم 225شمارهٔ ۲۵۵: صالح دل اگر به جای جامه بدرم 226شمارهٔ ۲۵۶: بر روی تو مهربان و دلسوز منم 227شمارهٔ ۲۵۷: گنجی که ز پیش آن بجستند منم 228شمارهٔ ۲۵۸: نه از همه خلق حق گزاری دارم 229شمارهٔ ۲۵۹: گر حور بود بدان که نازش نکشم 230شمارهٔ ۲۶۰: از آتش دل همیشه اندر تابم 231شمارهٔ ۲۶۱: ای دشمن و دوست مر تو را یک عالم 232شمارهٔ ۲۶۲: هرگه که به پیراهن تو درنگرم 233شمارهٔ ۲۶۳: دلخسته چشم ناوک انداز توام 234شمارهٔ ۲۶۴: در خواب گه از دل به شب آتش بیزم 235شمارهٔ ۲۶۵: شب ز انده تو همی نیاید خوابم 236شمارهٔ ۲۶۶: دانم که ز چرخ بخش بیرون نکنم 237شمارهٔ ۲۶۷: من دوش که از هجر تو در تاب شدم 238شمارهٔ ۲۶۸: از بند رحم ببند مهد افتادم 239شمارهٔ ۲۶۹: شه پندارد که ما خردمندانیم 240شمارهٔ ۲۷۰: در آرزوی بوی گل نوروزم 241شمارهٔ ۲۷۱: لرزان ز بلا چو برگ داند یارم 242شمارهٔ ۲۷۲: تا روز همه شب از هوس بیدارم 243شمارهٔ ۲۷۳: بر دیده خیال دوست بنگاشته ام 244شمارهٔ ۲۷۴: امروز در این حبس من آن ممتحنم 245شمارهٔ ۲۷۵: از دل بدم آتشی برانگیخته ام 246شمارهٔ ۲۷۶: عمری بدو کف دو رخ نگارا خستم 247شمارهٔ ۲۷۷: گفتی خبرت کنم کسی بفرستم 248شمارهٔ ۲۷۸: آن مرد که در سخن جهانیست منم 249شمارهٔ ۲۷۹: هر جای که آتش نبردیست منم 250شمارهٔ ۲۸۰: هر جا که ز فضل پیشگاهی است منم 251شمارهٔ ۲۸۱: با ناله همی چو ابر بهمن گریم 252شمارهٔ ۲۸۲: از بلبل نالنده تر و زارترم 253شمارهٔ ۲۸۳: روزان و شبان در آن غم و تیمارم 254شمارهٔ ۲۸۴: ای جان جهان تا خبرت یافته ام 255شمارهٔ ۲۸۵: از خود به تو من بتا گمانها دارم 256شمارهٔ ۲۸۶: سیراب گلابی تو بر آتش خارم 257شمارهٔ ۲۸۷: از هر چه بگفته اند پندی دارم 258شمارهٔ ۲۸۸: من بستر برف و بالش یخ دارم 259شمارهٔ ۲۸۹: در تاریکی ز بس که می بنشینم 260شمارهٔ ۲۹۰: آنم که اگر به خلد جایی سازم 261شمارهٔ ۲۹۱: هر گه که تو را به رهگذاری بینم 262شمارهٔ ۲۹۲: دیده همه شب ز خواب خوش بردوزم 263شمارهٔ ۲۹۳: با خود گفتم که من عیال تو شدم 264شمارهٔ ۲۹۴: آنکو گوید هست قضا تیشه من 265شمارهٔ ۲۹۵: تا خسته دل مرا بریده ست ز تن 266شمارهٔ ۲۹۶: در سمجی چون توانم آرامیدن 267شمارهٔ ۲۹۷: هر شب که تو را نبینم ای شاخ سمن 268شمارهٔ ۲۹۸: چون گل ز غمت دریده ام پیراهن 269شمارهٔ ۲۹۹: سر کردمت ای نگار چون تو سر من 270شمارهٔ ۳۰۰: چنگم به چهار شاخ زد پیراهن 271شمارهٔ ۳۰۱: چون دانش بود مهربان دایه من 272شمارهٔ ۳۰۲: چشم و دهن آن صنم لاله رخان 273شمارهٔ ۳۰۳: با کس غم تو بیش نخواهم گفتم 274شمارهٔ ۳۰۴: این دیبه دو روی به کلک دو زبان 275شمارهٔ ۳۰۵: تا نسبت کرد اخوت شعر به من 276شمارهٔ ۳۰۶: آنکو دارد چو سیم و شر لب و تن 277شمارهٔ ۳۰۷: از چشم من ار سرشک بتوان رفتن 278شمارهٔ ۳۰۸: از کفر کشد زریر شیبانی کین 279شمارهٔ ۳۰۹: ای برتر من کرده هزاران احسان 280شمارهٔ ۳۱۰: در خدمت طاهر علی بارم جان 281شمارهٔ ۳۱۱: ایزد که همی کرد مرکب تن و جان 282شمارهٔ ۳۱۲: ای پای برنجن من ای بند گران 283شمارهٔ ۳۱۳: چون قمری زار زار می نالم من 284شمارهٔ ۳۱۴: ای شاه به بیشه عزم ناگاهان کن 285شمارهٔ ۳۱۵: زنده به تو مانده ام من ای جان جها ...286شمارهٔ ۳۱۶: انده چه خورم چراست اندر خوردن 287شمارهٔ ۳۱۷: صد بار به نیکی هنرم کرد ضمان 288شمارهٔ ۳۱۸: گر خسته شوم ز تیر پیکار تو من 289شمارهٔ ۳۱۹: نه روزم هیزم است و نه شب روغن 290شمارهٔ ۳۲۰: ای روز مرا جز شب دیجور مدان 291شمارهٔ ۳۲۱: کس را چو بنفشه سر فرو نارم من 292شمارهٔ ۳۲۲: از چنگ قضا همی چو نتوان جستن 293شمارهٔ ۳۲۳: گردنده چو روز نوبهاری با من 294شمارهٔ ۳۲۴: ای چون گل نوشکفته بر طرف چمن 295شمارهٔ ۳۲۵: چرخم چو بخواست کشت بی هیچ گمان 296شمارهٔ ۳۲۶: امروز منم تفته دل و رفته روان 297شمارهٔ ۳۲۷: بگشای چو گل به وعده راست دهن 298شمارهٔ ۳۲۸: مشک از سر زلفین تو بویم پس ازین 299شمارهٔ ۳۲۹: زاری و دعا کن به سحرگاه ای تن 300شمارهٔ ۳۳۰: دیدی که غلام داشتم چندان من 301شمارهٔ ۳۳۱: روزم تیره ست از آن رخ مهوش تو 302شمارهٔ ۳۳۲: دل بست شود چو سرفرازد با تو 303شمارهٔ ۳۳۳: آنی که بری دست نیازد با تو 304شمارهٔ ۳۳۴: هر جان که بود برتر از آن باشی تو 305شمارهٔ ۳۳۵: نورست ای ماه حسن سرمایه تو 306شمارهٔ ۳۳۶: ای نای تو را نقل و می روشن کو 307شمارهٔ ۳۳۷: ای شاه بترس از آنکه پرسند از تو 308شمارهٔ ۳۳۸: سلطان ملک اقبال عنان داد به تو 309شمارهٔ ۳۳۹: صالح پس ازین طرب نباید بی تو 310شمارهٔ ۳۴۰: ای شمع شدم به عشق پروانه تو 311شمارهٔ ۳۴۱: ای نای ندیده ام دلی شاد از تو 312شمارهٔ ۳۴۲: مادر که مرا بزاد زاد از پی تو 313شمارهٔ ۳۴۳: هرگز نرسد به لطف در مهر چو تو 314شمارهٔ ۳۴۴: خوردم همه زهر عشق تو شکر کو 315شمارهٔ ۳۴۵: روی و بر من تا بشدم از بر تو 316شمارهٔ ۳۴۶: از کوفتن پای تو و گشتن تو 317شمارهٔ ۳۴۷: با من به میان رسول باید با تو 318شمارهٔ ۳۴۸: ای ملک به دولت تو دارا گشته 319شمارهٔ ۳۴۹: آنی که ز فالها همه فال تو به 320شمارهٔ ۳۵۰: از هر جنسم چو شاه بگشادی راه 321شمارهٔ ۳۵۱: چندان داری ز حسن و خوبی مایه 322شمارهٔ ۳۵۲: هر چند که بر کوهم در شب ز اندوه 323شمارهٔ ۳۵۳: آمد بر من به چشمکان خواب زده 324شمارهٔ ۳۵۴: چون دولت تو جهان جوانست ای شاه 325شمارهٔ ۳۵۵: این خوشرویان که ایستادند همه 326شمارهٔ ۳۵۶: امروز منم چو ماری اندر سله ای 327شمارهٔ ۳۵۷: دانم که وفا ز دل برانداخته ای 328شمارهٔ ۳۵۸: ای ابر ز بحر تا هوایی شده ای 329شمارهٔ ۳۵۹: بر شعر مرا دلیست ای بار خدای 330شمارهٔ ۳۶۰: ای غم سختی تو ای دل از غم نرمی 331شمارهٔ ۳۶۱: روزی که چو باد پیش من برگذری 332شمارهٔ ۳۶۲: مفروق دو دیده ای و مقرون دلی 333شمارهٔ ۳۶۳: مرهم گفتم تو با دل ریش همی 334شمارهٔ ۳۶۴: دولت ز علاء دولت عالی رای 335شمارهٔ ۳۶۵: از شیرینی چون به سخن بنشینی 336شمارهٔ ۳۶۶: با هر تاری ساخته چون پود شوی 337شمارهٔ ۳۶۷: ای گل نه ز گل ز دل همی بر رویی 338شمارهٔ ۳۶۸: آخر نگذاردم فلک چون زاری 339شمارهٔ ۳۶۹: ای دولت هند را جمالی دادی 340شمارهٔ ۳۷۰: شوخی صنمی خوشی کشی خندانی 341شمارهٔ ۳۷۱: عشق آتشی افروخت که از بسیاری 342شمارهٔ ۳۷۲: ای بخت مرا سوخته خرمن کردی 343شمارهٔ ۳۷۳: در پیش گل وصال ما را بویی 344شمارهٔ ۳۷۴: گر چه کندت مساعدت روز بهی 345شمارهٔ ۳۷۵: فر ابدی و نعمت جاویدی 346شمارهٔ ۳۷۶: ای حورا زاده لعبت نوشادی 347شمارهٔ ۳۷۷: بنمودی مقنعی مهی ناگاهی 348شمارهٔ ۳۷۸: ای نای هوا بریدم از نای دمی 349شمارهٔ ۳۷۹: عشوه دهیم همی سرابی گویی 350شمارهٔ ۳۸۰: ای راوه اگر بهشت پیداست تویی 351شمارهٔ ۳۸۱: ای شاه عدو بندی و هم قلعه گشای 352شمارهٔ ۳۸۲: چون بلبل داریم برای رازی 353شمارهٔ ۳۸۳: امید به زندگانیم نیست بسی 354شمارهٔ ۳۸۴: مسعود چو دربند گرفتار شدی 355شمارهٔ ۳۸۵: نالنده تر از نایم در قلعه نای 356شمارهٔ ۳۸۶: ای شاه جهان ز ملک باقی شادی 357شمارهٔ ۳۸۷: بر شاهان جمله پادشاهی داری 358شمارهٔ ۳۸۸: آمد بر من خیال زیبا یاری 359شمارهٔ ۳۸۹: ای چرخ همه کار به پرگار زدی 360شمارهٔ ۳۹۰: از غنچه ناشکفته مستورتری 361شمارهٔ ۳۹۱: از بلبل بر سرو طربناک تری 362شمارهٔ ۳۹۲: ای قلعه نای مادر ملک تویی 363شمارهٔ ۳۹۳: ای تن تو به طبع بار بیمار کشی 364شمارهٔ ۳۹۴: چون موی شدم رنج هر بیدادی 365شمارهٔ ۳۹۵: ای تن چه تنی که تا شدی فرهنگی 366شمارهٔ ۳۹۶: چون دید که بر عزم سفر دارم رای 367شمارهٔ ۳۹۷: این چرخ بسی بدل کند نوها را

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ