به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مسعود سعد سلمان

مسعود سعد سلمانرباعی هاشمارهٔ ۶۲: خوی تو چو رخسار نکوی تو نکوست

750عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

خوی تو چو رخسار نکوی تو نکوست

بی روی نکوی تو نکویی نه نکوست

چون نار همی پاره کنم بر تن پوست

از انده هجران تو ای دلبر دوست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۶۱: از حصن بلند دوزخ سرد مراست 2شمارهٔ ۶۲: خوی تو چو رخسار نکوی تو نکوست 3شمارهٔ ۶۳: آنی که زمان زمان مرا عشق تو بوست 4شمارهٔ ۶۴: تا من سر آن روی چو مه خواهم داشت 5شمارهٔ ۶۵: ای بازوی دولت آستینت ظفرست 6شمارهٔ ۶۶: آن بت که هوای او بداندیش منست 7شمارهٔ ۶۷: جویان وصال تو جدا از جانست 8شمارهٔ ۶۸: هر چند گنهکار است آخر علوی است 9شمارهٔ ۶۹: این طالع من یارب و این اختر چیست 10شمارهٔ ۷۰: تا تن به غم هجر تو نابود شده است 11شمارهٔ ۷۱: گر دورم از آن روی جهان آرایت 12شمارهٔ ۷۲: اشک من و رخسار تو همرنگ شده است 13شمارهٔ ۷۳: بادام دو چشم تو دلم زار بخست 14شمارهٔ ۷۴: گر شاه به من چو شیر دندان خایست 15شمارهٔ ۷۵: بر چرخ فتاده نور ایران ملکست 16شمارهٔ ۷۶: امروز جهان بهار از ایران ملکست 17شمارهٔ ۷۷: با من چو زمانه تیر در شست گرفت 18شمارهٔ ۷۸: آنی شاها که جز سخا کیش تو نیست 19شمارهٔ ۷۹: در بأس چو طاهر علی آهن نیست 20شمارهٔ ۸۰: تا بار غمت نهاده بر محمل ماست 21شمارهٔ ۸۱: هر جای که عشوه ایست پرورده توست 22شمارهٔ ۸۲: در شعر مرا نیک و بد چرخ یکی است 23شمارهٔ ۸۳: ای صدر جهان ناصر تو یزدان باد 24شمارهٔ ۸۴: آرام ز خویشتن جدا خواهم کرد 25شمارهٔ ۸۵: زین پس اگرم ضعیف تن خواهد بود 26شمارهٔ ۸۶: جان و دل و دین دست فراهم کردند 27شمارهٔ ۸۷: گیتی و فلک به کشتن من یارند 28شمارهٔ ۸۸: باز این تن مستمند زندانی شد 29شمارهٔ ۸۹: چون چرخ زهر چه بود درویشم کرد 30شمارهٔ ۹۰: در محنت شو خوش و مکن نعمت یاد 31شمارهٔ ۹۱: احسان خداوند به من بنده رسید 32شمارهٔ ۹۲: گر تو به سفر شدی نگارا شاید 33شمارهٔ ۹۳: از مال فلک برهنه چون شیرم کرد 34شمارهٔ ۹۴: چون بند تو بنده را همی پند بود 35شمارهٔ ۹۵: گر صبر کنم عمر همی باد شود 36شمارهٔ ۹۶: گر باد هوای کوی سرایت سپرد 37شمارهٔ ۹۷: تا این دل من تو را خریدار آمد 38شمارهٔ ۹۸: تا دل به هوای تو گرفتار آمد 39شمارهٔ ۹۹: سودای تو آتش دلم افزون کرد 40شمارهٔ ۱۰۰: کارم همه جز مهر تو دلجوی نبود 41شمارهٔ ۱۰۱: امید وصال چون مرا بفریبد 42شمارهٔ ۱۰۲: هر مرد که لاف زد شدش مردی باد 43شمارهٔ ۱۰۳: ای دیده کشد همی ز بی خوابی درد 44شمارهٔ ۱۰۴: مونس همه شب خیال دلجوی تو بود 45شمارهٔ ۱۰۵: از باغ طرب گشت گل وصل پدید 46شمارهٔ ۱۰۶: با من در مهر گرم چون آتش بود 47شمارهٔ ۱۰۷: چون باره فتح تو به میدان تازد 48شمارهٔ ۱۰۸: بر عارض نو مشک همی افزاید 49شمارهٔ ۱۰۹: آنی که ز کبر ما نپسندی مهد 50شمارهٔ ۱۱۰: در بند تو ای شاه ملکشه باید 51شمارهٔ ۱۱۱: دل بیش کشد رنج چو دلبر دو شود 52شمارهٔ ۱۱۲: دوشم چو شب از بنفشه رویی ننمود 53شمارهٔ ۱۱۳: چون غنچه رهی راز تو در دل دارد 54شمارهٔ ۱۱۴: گوشم ز تو نشنود بتا جز همه سرد 55شمارهٔ ۱۱۵: تیری که بزد چرخ مرا پنهان زد 56شمارهٔ ۱۱۶: ای شاه جهان جهان شد از داد تو شاد 57شمارهٔ ۱۱۷: ای شاه شبانگاه تو شبگیر شود 58شمارهٔ ۱۱۸: تا چرخ مرا به چنگ عشق تو سپرد 59شمارهٔ ۱۱۹: هنگام گل ار به باغ بلبل نبود 60شمارهٔ ۱۲۰: هر گه که فلک دل مرا ریش کند 61شمارهٔ ۱۲۱: گردون همه در بند گرانم دارد 62شمارهٔ ۱۲۲: شاها ملکا همه ثناگوی تواند 63شمارهٔ ۱۲۳: گردون شرف و جاه در انگشت تو دید 64شمارهٔ ۱۲۴: شاها ملکا جهان به فرمان تو باد 65شمارهٔ ۱۲۵: آنی که جهانی ز تو سامان گیرد 66شمارهٔ ۱۲۶: بورشد رشید کز فلک ماه آورد 67شمارهٔ ۱۲۷: آن کوه گذار آهوی دشت نورد 68شمارهٔ ۱۲۸: چون موج سیاه روی هامون گیرد 69شمارهٔ ۱۲۹: خاک از رخم ار برو نهم زرد شود 70شمارهٔ ۱۳۰: تا دعوت دولت تو در گوشم شد 71شمارهٔ ۱۳۱: اول گردون ز رنج در تابم کرد 72شمارهٔ ۱۳۲: بر هم زده بود عشقت اسباب خرد 73شمارهٔ ۱۳۳: من شاهم و شاعران سواران منند 74شمارهٔ ۱۳۴: گر زر گردی جفا عیار تو بود 75شمارهٔ ۱۳۵: چون در چشمم ز حسن تو زیبی زد 76شمارهٔ ۱۳۶: رویی که چو او چرخ فلک ننگارد 77شمارهٔ ۱۳۷: چون روی هوا دوش به قیر اندودند 78شمارهٔ ۱۳۸: گر خون نشود قوت جانم که دهد 79شمارهٔ ۱۳۹: اندر ریشم همه خسک پاک برید 80شمارهٔ ۱۴۰: ترسم ما را ستارگان چشم کنند 81شمارهٔ ۱۴۱: چرخ فلک از قضا یکی پیکان زد 82شمارهٔ ۱۴۲: در هند کمال جود موجود آمد 83شمارهٔ ۱۴۳: چون بنشینند و مطربان بنشانند 84شمارهٔ ۱۴۴: آن را که ز بخت دستیاری باشد 85شمارهٔ ۱۴۵: در عشق تو جانم انده ناب خورد 86شمارهٔ ۱۴۶: آنان که سر نشاط عالم دارند 87شمارهٔ ۱۴۷: خون در تن من که اصل نیروست نماند 88شمارهٔ ۱۴۸: تا خط چو دود تو دل از من بربود 89شمارهٔ ۱۴۹: آن بت که دل مرا فرا چنگ آورد 90شمارهٔ ۱۵۰: با من فلک از خشم همی دندان زد 91شمارهٔ ۱۵۱: ای شاه فلک متابع کام تو باد 92شمارهٔ ۱۵۲: در باغ هنر تخم وفا کاشت خرد 93شمارهٔ ۱۵۳: صالح تن من ز عشق دامن بفشاند 94شمارهٔ ۱۵۴: در محنت شو خوش و مکن نعمت یاد 95شمارهٔ ۱۵۵: دیدار تو از نعمت دو جهان خوشتر 96شمارهٔ ۱۵۶: یک بوسه زدم بر لب و بر چشم دگر 97شمارهٔ ۱۵۷: ز اول به میان ما به هنگام کنار 98شمارهٔ ۱۵۸: هر ابر که بنگرم غباری شده گیر 99شمارهٔ ۱۵۹: خورشید رخ تو تافت بر سایه عمر 100شمارهٔ ۱۶۰: تعریف مرا عشق تو ای ساده شکر 101شمارهٔ ۱۶۱: سلطان ملک است در دل سلطان نور 102شمارهٔ ۱۶۲: چاه ز نخ تو ای دلارام پسر 103شمارهٔ ۱۶۳: یک چشم تو گر تباه گشت ای دلبر 104شمارهٔ ۱۶۴: ای روی تو آفتاب و من نیلوفر 105شمارهٔ ۱۶۵: آمد به وداعم آن نگار دلبر 106شمارهٔ ۱۶۶: ز اندیشه هجران و ز نادیدن یار 107شمارهٔ ۱۶۷: در عشق تو همچو ابر می گریم زار 108شمارهٔ ۱۶۸: ای پیل سوار خسرو شیر شکار 109شمارهٔ ۱۶۹: پیوست فلک با من پیکار دگر 110شمارهٔ ۱۷۰: این ابر چراست روز وشب چشم تو تر 111شمارهٔ ۱۷۱: اکنون که شدی به بتکده عاشق زار 112شمارهٔ ۱۷۲: مشکین کله تو گر شبست ای دلدار 113شمارهٔ ۱۷۳: نا رفته هنوز بوی شیرت ز شکر 114شمارهٔ ۱۷۴: تا دیده ام آن روی چو خورشید انور 115شمارهٔ ۱۷۵: اندیشه مکن به کارها در بسیار 116شمارهٔ ۱۷۶: ای مهر تو چون چهار طبع اندر خور 117شمارهٔ ۱۷۷: اندک اثر آبله بر دو رخ یار 118شمارهٔ ۱۷۸: در زندان تا کرد مرا گردون پیر 119شمارهٔ ۱۷۹: سلطان ملک ای عزیز فرزند پدر 120شمارهٔ ۱۸۰: چون پیرهنت گرفته ام تنگ به بر 121شمارهٔ ۱۸۱: از سنگم یا ز چیستم جان پدر 122شمارهٔ ۱۸۲: بر مرگ تو چون نمویم ای جان پدر 123شمارهٔ ۱۸۳: می گویمت ای سعادت ای نیک پسر 124شمارهٔ ۱۸۴: در غور فلک تعبیه ای ساخت چو ابر 125شمارهٔ ۱۸۵: گویی که هوا به زیر گردست امروز 126شمارهٔ ۱۸۶: عشقت کشتم که غم درودم شب و روز 127شمارهٔ ۱۸۷: ای فقر بخاست روز بازار تو خیز 128شمارهٔ ۱۸۸: ای شاه علاء دولت ملک افروز 129شمارهٔ ۱۸۹: چرخ از دم کون برنمی گردد باز 130شمارهٔ ۱۹۰: خورشید رخا وصل تو جویم همه روز 131شمارهٔ ۱۹۱: ای سود و زیان عمر فرسوده بترس 132شمارهٔ ۱۹۲: ای یار چو صبر هیچ یاری مشناس 133شمارهٔ ۱۹۳: از بخشش دست من ز سیم و زر پرس 134شمارهٔ ۱۹۴: مسعود که بود سعد سلمان پدرش 135شمارهٔ ۱۹۵: مسعود که بود سعد سلمان پدرش 136شمارهٔ ۱۹۶: تا از من می جهی چو دود از آتش 137شمارهٔ ۱۹۷: معشوقه دلم به آتش انباشت چو شمع 138شمارهٔ ۱۹۸: آتش به سرم همی فرو ریزد عشق 139شمارهٔ ۱۹۹: ای چرخ مدور خسیس بی باک 140شمارهٔ ۲۰۰: گردون نکشد کمال مسعود ملک 141شمارهٔ ۲۰۱: من همت باز دارم و کبر پلنگ 142شمارهٔ ۲۰۲: من چون دل لاله ام تو چون رنگ به ر ...143شمارهٔ ۲۰۳: ای بدر شده من از غمان تو هلال 144شمارهٔ ۲۰۴: ای کلک ملک وصف تو گویم همه سال 145شمارهٔ ۲۰۵: عیبم که ز من زمانی ای مشکین خال 146شمارهٔ ۲۰۶: دل می ندهد که از تو بردارم دل 147شمارهٔ ۲۰۷: آن دل که نخواستت چه نامست آن دل 148شمارهٔ ۲۰۸: سرما چون شد ز دست صحرا شد گل 149شمارهٔ ۲۰۹: رویت بر من چنان که گل بر بلبل 150شمارهٔ ۲۱۰: نامد به کف آن زلف سمن مال به مال 151شمارهٔ ۲۱۱: بنگر که ز شاخ می چه گوید صلصل 152شمارهٔ ۲۱۲: چون روی بتان گشت به باغ اندر گل 153شمارهٔ ۲۱۳: خامش نشود همی ز غلغل بلبل 154شمارهٔ ۲۱۴: من ادهمم از خون دل ابرش گردم 155شمارهٔ ۲۱۵: در دولت شاه چون قوی شد رایم 156شمارهٔ ۲۱۶: غمهای تو از راندن خونها کارم 157شمارهٔ ۲۱۷: هر چند که این بند ز پای افکندم 158شمارهٔ ۲۱۸: من در عدم از جود تو موجود شدم 159شمارهٔ ۲۱۹: ای طبع بده ور ندهی بستانم 160شمارهٔ ۲۲۰: ای غمزه تو کشفته بنیاد دلم 161شمارهٔ ۲۲۱: ای طبع چو آتش از تو بس خوشنودم 162شمارهٔ ۲۲۲: گر من برم از مردم بد سازم برم 163شمارهٔ ۲۲۳: جان و دل و دین به وصلت ای مهر صنم 164شمارهٔ ۲۲۴: ای زرین نام لعبت سیم اندام 165شمارهٔ ۲۲۵: تن کوبم و سرپیچم و بر روی زنم 166شمارهٔ ۲۲۶: جان هر ساعت ز کار زاری دهدم 167شمارهٔ ۲۲۷: من دوش که از هجر تو در تاب شدم 168شمارهٔ ۲۲۸: تا کی غم یار و درد فرزند کشم 169شمارهٔ ۲۲۹: هر روز همی فلک به تیری زندم 170شمارهٔ ۲۳۰: گفتم که تو بی وفایی ای نامردم 171شمارهٔ ۲۳۱: ای فاخته دل چو من به رویت نگرم 172شمارهٔ ۲۳۲: بر بسته شد از بستن ماتم دستم 173شمارهٔ ۲۳۳: سروی خواهم ز چرخ داری زندم 174شمارهٔ ۲۳۴: همچون قلمم ز بیخ کندی به ستم 175شمارهٔ ۲۳۵: چون پیش دل از هجر تو هنگامه نهم 176شمارهٔ ۲۳۶: ای سرو سپاه خسرو ای ماه حشم 177شمارهٔ ۲۳۷: ای کرده مرا به عشق گمراه تمام 178شمارهٔ ۲۳۸: جستم از توبه بی زبانی جستم 179شمارهٔ ۲۳۹: شب زار به جای بستر آتش ریزم 180شمارهٔ ۲۴۰: گفتم کایندل به داغ نام تو کنم 181شمارهٔ ۲۴۱: ای چرخ ز هر گزند رنج تو کشم 182شمارهٔ ۲۴۲: وصف لب رنگین تو از دل جویم 183شمارهٔ ۲۴۳: چون از گل روی تو بهاری رسدم 184شمارهٔ ۲۴۴: تا چنگ به مهر آن دلارام زدم 185شمارهٔ ۲۴۵: بر آتش اگر بی تو نخفتم خفتم 186شمارهٔ ۲۴۶: کوهی که بر او بلا ببارند منم 187شمارهٔ ۲۴۷: امروز ز هر دوست گزندی دارم 188شمارهٔ ۲۴۸: از عشق تو در چشم خرد میل زدم 189شمارهٔ ۲۴۹: بونصر من ار عاشق ایام توام 190شمارهٔ ۲۵۰: گفتم شکرت به خلق کیهان گویم 191شمارهٔ ۲۵۱: جز در غم عشق تو سفر می نکنم 192شمارهٔ ۲۵۲: من به الم ای صنم گرفتار نیم 193شمارهٔ ۲۵۳: گر تیز به روی خوب تو درنگرم 194شمارهٔ ۲۵۴: هر یک چندی به قلعه ای آرندم 195شمارهٔ ۲۵۵: صالح دل اگر به جای جامه بدرم 196شمارهٔ ۲۵۶: بر روی تو مهربان و دلسوز منم 197شمارهٔ ۲۵۷: گنجی که ز پیش آن بجستند منم 198شمارهٔ ۲۵۸: نه از همه خلق حق گزاری دارم 199شمارهٔ ۲۵۹: گر حور بود بدان که نازش نکشم 200شمارهٔ ۲۶۰: از آتش دل همیشه اندر تابم 201شمارهٔ ۲۶۱: ای دشمن و دوست مر تو را یک عالم 202شمارهٔ ۲۶۲: هرگه که به پیراهن تو درنگرم 203شمارهٔ ۲۶۳: دلخسته چشم ناوک انداز توام 204شمارهٔ ۲۶۴: در خواب گه از دل به شب آتش بیزم 205شمارهٔ ۲۶۵: شب ز انده تو همی نیاید خوابم 206شمارهٔ ۲۶۶: دانم که ز چرخ بخش بیرون نکنم 207شمارهٔ ۲۶۷: من دوش که از هجر تو در تاب شدم 208شمارهٔ ۲۶۸: از بند رحم ببند مهد افتادم 209شمارهٔ ۲۶۹: شه پندارد که ما خردمندانیم 210شمارهٔ ۲۷۰: در آرزوی بوی گل نوروزم 211شمارهٔ ۲۷۱: لرزان ز بلا چو برگ داند یارم 212شمارهٔ ۲۷۲: تا روز همه شب از هوس بیدارم 213شمارهٔ ۲۷۳: بر دیده خیال دوست بنگاشته ام 214شمارهٔ ۲۷۴: امروز در این حبس من آن ممتحنم 215شمارهٔ ۲۷۵: از دل بدم آتشی برانگیخته ام 216شمارهٔ ۲۷۶: عمری بدو کف دو رخ نگارا خستم 217شمارهٔ ۲۷۷: گفتی خبرت کنم کسی بفرستم 218شمارهٔ ۲۷۸: آن مرد که در سخن جهانیست منم 219شمارهٔ ۲۷۹: هر جای که آتش نبردیست منم 220شمارهٔ ۲۸۰: هر جا که ز فضل پیشگاهی است منم 221شمارهٔ ۲۸۱: با ناله همی چو ابر بهمن گریم 222شمارهٔ ۲۸۲: از بلبل نالنده تر و زارترم 223شمارهٔ ۲۸۳: روزان و شبان در آن غم و تیمارم 224شمارهٔ ۲۸۴: ای جان جهان تا خبرت یافته ام 225شمارهٔ ۲۸۵: از خود به تو من بتا گمانها دارم 226شمارهٔ ۲۸۶: سیراب گلابی تو بر آتش خارم 227شمارهٔ ۲۸۷: از هر چه بگفته اند پندی دارم 228شمارهٔ ۲۸۸: من بستر برف و بالش یخ دارم 229شمارهٔ ۲۸۹: در تاریکی ز بس که می بنشینم 230شمارهٔ ۲۹۰: آنم که اگر به خلد جایی سازم 231شمارهٔ ۲۹۱: هر گه که تو را به رهگذاری بینم 232شمارهٔ ۲۹۲: دیده همه شب ز خواب خوش بردوزم 233شمارهٔ ۲۹۳: با خود گفتم که من عیال تو شدم 234شمارهٔ ۲۹۴: آنکو گوید هست قضا تیشه من 235شمارهٔ ۲۹۵: تا خسته دل مرا بریده ست ز تن 236شمارهٔ ۲۹۶: در سمجی چون توانم آرامیدن 237شمارهٔ ۲۹۷: هر شب که تو را نبینم ای شاخ سمن 238شمارهٔ ۲۹۸: چون گل ز غمت دریده ام پیراهن 239شمارهٔ ۲۹۹: سر کردمت ای نگار چون تو سر من 240شمارهٔ ۳۰۰: چنگم به چهار شاخ زد پیراهن 241شمارهٔ ۳۰۱: چون دانش بود مهربان دایه من 242شمارهٔ ۳۰۲: چشم و دهن آن صنم لاله رخان 243شمارهٔ ۳۰۳: با کس غم تو بیش نخواهم گفتم 244شمارهٔ ۳۰۴: این دیبه دو روی به کلک دو زبان 245شمارهٔ ۳۰۵: تا نسبت کرد اخوت شعر به من 246شمارهٔ ۳۰۶: آنکو دارد چو سیم و شر لب و تن 247شمارهٔ ۳۰۷: از چشم من ار سرشک بتوان رفتن 248شمارهٔ ۳۰۸: از کفر کشد زریر شیبانی کین 249شمارهٔ ۳۰۹: ای برتر من کرده هزاران احسان 250شمارهٔ ۳۱۰: در خدمت طاهر علی بارم جان 251شمارهٔ ۳۱۱: ایزد که همی کرد مرکب تن و جان 252شمارهٔ ۳۱۲: ای پای برنجن من ای بند گران 253شمارهٔ ۳۱۳: چون قمری زار زار می نالم من 254شمارهٔ ۳۱۴: ای شاه به بیشه عزم ناگاهان کن 255شمارهٔ ۳۱۵: زنده به تو مانده ام من ای جان جها ...256شمارهٔ ۳۱۶: انده چه خورم چراست اندر خوردن 257شمارهٔ ۳۱۷: صد بار به نیکی هنرم کرد ضمان 258شمارهٔ ۳۱۸: گر خسته شوم ز تیر پیکار تو من 259شمارهٔ ۳۱۹: نه روزم هیزم است و نه شب روغن 260شمارهٔ ۳۲۰: ای روز مرا جز شب دیجور مدان 261شمارهٔ ۳۲۱: کس را چو بنفشه سر فرو نارم من 262شمارهٔ ۳۲۲: از چنگ قضا همی چو نتوان جستن 263شمارهٔ ۳۲۳: گردنده چو روز نوبهاری با من 264شمارهٔ ۳۲۴: ای چون گل نوشکفته بر طرف چمن 265شمارهٔ ۳۲۵: چرخم چو بخواست کشت بی هیچ گمان 266شمارهٔ ۳۲۶: امروز منم تفته دل و رفته روان 267شمارهٔ ۳۲۷: بگشای چو گل به وعده راست دهن 268شمارهٔ ۳۲۸: مشک از سر زلفین تو بویم پس ازین 269شمارهٔ ۳۲۹: زاری و دعا کن به سحرگاه ای تن 270شمارهٔ ۳۳۰: دیدی که غلام داشتم چندان من 271شمارهٔ ۳۳۱: روزم تیره ست از آن رخ مهوش تو 272شمارهٔ ۳۳۲: دل بست شود چو سرفرازد با تو 273شمارهٔ ۳۳۳: آنی که بری دست نیازد با تو 274شمارهٔ ۳۳۴: هر جان که بود برتر از آن باشی تو 275شمارهٔ ۳۳۵: نورست ای ماه حسن سرمایه تو 276شمارهٔ ۳۳۶: ای نای تو را نقل و می روشن کو 277شمارهٔ ۳۳۷: ای شاه بترس از آنکه پرسند از تو 278شمارهٔ ۳۳۸: سلطان ملک اقبال عنان داد به تو 279شمارهٔ ۳۳۹: صالح پس ازین طرب نباید بی تو 280شمارهٔ ۳۴۰: ای شمع شدم به عشق پروانه تو 281شمارهٔ ۳۴۱: ای نای ندیده ام دلی شاد از تو 282شمارهٔ ۳۴۲: مادر که مرا بزاد زاد از پی تو 283شمارهٔ ۳۴۳: هرگز نرسد به لطف در مهر چو تو 284شمارهٔ ۳۴۴: خوردم همه زهر عشق تو شکر کو 285شمارهٔ ۳۴۵: روی و بر من تا بشدم از بر تو 286شمارهٔ ۳۴۶: از کوفتن پای تو و گشتن تو 287شمارهٔ ۳۴۷: با من به میان رسول باید با تو 288شمارهٔ ۳۴۸: ای ملک به دولت تو دارا گشته 289شمارهٔ ۳۴۹: آنی که ز فالها همه فال تو به 290شمارهٔ ۳۵۰: از هر جنسم چو شاه بگشادی راه 291شمارهٔ ۳۵۱: چندان داری ز حسن و خوبی مایه 292شمارهٔ ۳۵۲: هر چند که بر کوهم در شب ز اندوه 293شمارهٔ ۳۵۳: آمد بر من به چشمکان خواب زده 294شمارهٔ ۳۵۴: چون دولت تو جهان جوانست ای شاه 295شمارهٔ ۳۵۵: این خوشرویان که ایستادند همه 296شمارهٔ ۳۵۶: امروز منم چو ماری اندر سله ای 297شمارهٔ ۳۵۷: دانم که وفا ز دل برانداخته ای 298شمارهٔ ۳۵۸: ای ابر ز بحر تا هوایی شده ای 299شمارهٔ ۳۵۹: بر شعر مرا دلیست ای بار خدای 300شمارهٔ ۳۶۰: ای غم سختی تو ای دل از غم نرمی 301شمارهٔ ۳۶۱: روزی که چو باد پیش من برگذری 302شمارهٔ ۳۶۲: مفروق دو دیده ای و مقرون دلی 303شمارهٔ ۳۶۳: مرهم گفتم تو با دل ریش همی 304شمارهٔ ۳۶۴: دولت ز علاء دولت عالی رای 305شمارهٔ ۳۶۵: از شیرینی چون به سخن بنشینی 306شمارهٔ ۳۶۶: با هر تاری ساخته چون پود شوی 307شمارهٔ ۳۶۷: ای گل نه ز گل ز دل همی بر رویی 308شمارهٔ ۳۶۸: آخر نگذاردم فلک چون زاری 309شمارهٔ ۳۶۹: ای دولت هند را جمالی دادی 310شمارهٔ ۳۷۰: شوخی صنمی خوشی کشی خندانی 311شمارهٔ ۳۷۱: عشق آتشی افروخت که از بسیاری 312شمارهٔ ۳۷۲: ای بخت مرا سوخته خرمن کردی 313شمارهٔ ۳۷۳: در پیش گل وصال ما را بویی 314شمارهٔ ۳۷۴: گر چه کندت مساعدت روز بهی 315شمارهٔ ۳۷۵: فر ابدی و نعمت جاویدی 316شمارهٔ ۳۷۶: ای حورا زاده لعبت نوشادی 317شمارهٔ ۳۷۷: بنمودی مقنعی مهی ناگاهی 318شمارهٔ ۳۷۸: ای نای هوا بریدم از نای دمی 319شمارهٔ ۳۷۹: عشوه دهیم همی سرابی گویی 320شمارهٔ ۳۸۰: ای راوه اگر بهشت پیداست تویی 321شمارهٔ ۳۸۱: ای شاه عدو بندی و هم قلعه گشای 322شمارهٔ ۳۸۲: چون بلبل داریم برای رازی 323شمارهٔ ۳۸۳: امید به زندگانیم نیست بسی 324شمارهٔ ۳۸۴: مسعود چو دربند گرفتار شدی 325شمارهٔ ۳۸۵: نالنده تر از نایم در قلعه نای 326شمارهٔ ۳۸۶: ای شاه جهان ز ملک باقی شادی 327شمارهٔ ۳۸۷: بر شاهان جمله پادشاهی داری 328شمارهٔ ۳۸۸: آمد بر من خیال زیبا یاری 329شمارهٔ ۳۸۹: ای چرخ همه کار به پرگار زدی 330شمارهٔ ۳۹۰: از غنچه ناشکفته مستورتری 331شمارهٔ ۳۹۱: از بلبل بر سرو طربناک تری 332شمارهٔ ۳۹۲: ای قلعه نای مادر ملک تویی 333شمارهٔ ۳۹۳: ای تن تو به طبع بار بیمار کشی 334شمارهٔ ۳۹۴: چون موی شدم رنج هر بیدادی 335شمارهٔ ۳۹۵: ای تن چه تنی که تا شدی فرهنگی 336شمارهٔ ۳۹۶: چون دید که بر عزم سفر دارم رای 337شمارهٔ ۳۹۷: این چرخ بسی بدل کند نوها را

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ