به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مسعود سعد سلمان

مسعود سعد سلمانرباعی هاشمارهٔ ۲۲: دیبا به رخی بتا و زیبا به سلب

940عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

دیبا به رخی بتا و زیبا به سلب

الماس به غمزه و تریاک به لب

خواهی که چو روز روشنی گیرد شب

برکش ز رخ آن ریشه دستار قصب

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲۱: تفت این دل گرم از دم سردم همه شب 2شمارهٔ ۲۲: دیبا به رخی بتا و زیبا به سلب 3شمارهٔ ۲۳: ای روی تو و زلف تو روز اندر شب 4شمارهٔ ۲۴: چون آتش و آب از بدی پاکم و ناب 5شمارهٔ ۲۵: تن در غم هجر داده بودم همه شب 6شمارهٔ ۲۶: من غرقه ز خون دیده بودم همه شب 7شمارهٔ ۲۷: تا روزه حرام کرد بر لب می ناب 8شمارهٔ ۲۸: صالح تر و خشک شد ز تو دیده و لب 9شمارهٔ ۲۹: ز آن سوزد چشم تو و زآن ریزد آب 10شمارهٔ ۳۰: بودم صنما چو رفته هوشان همه شب 11شمارهٔ ۳۱: ساقی که به دست من دهد جام شراب 12شمارهٔ ۳۲: چون همت تو به حال من مقرونست 13شمارهٔ ۳۳: اول ز پی وصال روح افزایت 14شمارهٔ ۳۴: اشکم که زمین از نم او آغشتست 15شمارهٔ ۳۵: مار دو سر چهار چشم است ای دوست 16شمارهٔ ۳۶: امروز به شهر حسن همنام تو نیست 17شمارهٔ ۳۷: بر روی دو زلفین بتابم زد دوست 18شمارهٔ ۳۸: مسعود ملک ملک نگهبان چو تو نیست 19شمارهٔ ۳۹: از وصلت آنکه همچو سوسنش تنست 20شمارهٔ ۴۰: آن را که تو در دلی خرد در سر اوست 21شمارهٔ ۴۱: در نعمت و مال اگر زبر دستی نیست 22شمارهٔ ۴۲: چشم ابرست و اشک ازو ژاله شدست 23شمارهٔ ۴۳: دوشم همه شب چنگ چو شمشیر بخست 24شمارهٔ ۴۴: بر جان منت جان رهی فرمانست 25شمارهٔ ۴۵: ای آنکه مرا قبله وثاق تو بسست 26شمارهٔ ۴۶: وصلش شادیست وز پسش زود غم است 27شمارهٔ ۴۷: آویخته در هوای جان آویزت 28شمارهٔ ۴۸: رویم ز غمت گونه خال تو گرفت 29شمارهٔ ۴۹: ای شاه ز بزم تو جهان را خبرست 30شمارهٔ ۵۰: گر نور فلک چو طبع ما گردد راست 31شمارهٔ ۵۱: طاهر که خطاب تو بر از نام تو نیست 32شمارهٔ ۵۲: با ما ثقت الملک هم آوازی نیست 33شمارهٔ ۵۳: چشم تو چو فتنه جهان سوزانست 34شمارهٔ ۵۴: شد صالح و از همه قیامت برخاست 35شمارهٔ ۵۵: اندر خور نعمت توام خدمت نیست 36شمارهٔ ۵۶: آن شیر که او به صید جز شیر نکشت 37شمارهٔ ۵۷: رنج دل و رنج دیده جز دیده نجست 38شمارهٔ ۵۸: در ماه چه روشنی که در روی تو نیست 39شمارهٔ ۵۹: در فرقت آن کس که تن و جان تو اوست 40شمارهٔ ۶۰: از چرخ چو بر تو مهر فرزندی نیست 41شمارهٔ ۶۱: از حصن بلند دوزخ سرد مراست 42شمارهٔ ۶۲: خوی تو چو رخسار نکوی تو نکوست 43شمارهٔ ۶۳: آنی که زمان زمان مرا عشق تو بوست 44شمارهٔ ۶۴: تا من سر آن روی چو مه خواهم داشت 45شمارهٔ ۶۵: ای بازوی دولت آستینت ظفرست 46شمارهٔ ۶۶: آن بت که هوای او بداندیش منست 47شمارهٔ ۶۷: جویان وصال تو جدا از جانست 48شمارهٔ ۶۸: هر چند گنهکار است آخر علوی است 49شمارهٔ ۶۹: این طالع من یارب و این اختر چیست 50شمارهٔ ۷۰: تا تن به غم هجر تو نابود شده است 51شمارهٔ ۷۱: گر دورم از آن روی جهان آرایت 52شمارهٔ ۷۲: اشک من و رخسار تو همرنگ شده است 53شمارهٔ ۷۳: بادام دو چشم تو دلم زار بخست 54شمارهٔ ۷۴: گر شاه به من چو شیر دندان خایست 55شمارهٔ ۷۵: بر چرخ فتاده نور ایران ملکست 56شمارهٔ ۷۶: امروز جهان بهار از ایران ملکست 57شمارهٔ ۷۷: با من چو زمانه تیر در شست گرفت 58شمارهٔ ۷۸: آنی شاها که جز سخا کیش تو نیست 59شمارهٔ ۷۹: در بأس چو طاهر علی آهن نیست 60شمارهٔ ۸۰: تا بار غمت نهاده بر محمل ماست 61شمارهٔ ۸۱: هر جای که عشوه ایست پرورده توست 62شمارهٔ ۸۲: در شعر مرا نیک و بد چرخ یکی است 63شمارهٔ ۸۳: ای صدر جهان ناصر تو یزدان باد 64شمارهٔ ۸۴: آرام ز خویشتن جدا خواهم کرد 65شمارهٔ ۸۵: زین پس اگرم ضعیف تن خواهد بود 66شمارهٔ ۸۶: جان و دل و دین دست فراهم کردند 67شمارهٔ ۸۷: گیتی و فلک به کشتن من یارند 68شمارهٔ ۸۸: باز این تن مستمند زندانی شد 69شمارهٔ ۸۹: چون چرخ زهر چه بود درویشم کرد 70شمارهٔ ۹۰: در محنت شو خوش و مکن نعمت یاد 71شمارهٔ ۹۱: احسان خداوند به من بنده رسید 72شمارهٔ ۹۲: گر تو به سفر شدی نگارا شاید 73شمارهٔ ۹۳: از مال فلک برهنه چون شیرم کرد 74شمارهٔ ۹۴: چون بند تو بنده را همی پند بود 75شمارهٔ ۹۵: گر صبر کنم عمر همی باد شود 76شمارهٔ ۹۶: گر باد هوای کوی سرایت سپرد 77شمارهٔ ۹۷: تا این دل من تو را خریدار آمد 78شمارهٔ ۹۸: تا دل به هوای تو گرفتار آمد 79شمارهٔ ۹۹: سودای تو آتش دلم افزون کرد 80شمارهٔ ۱۰۰: کارم همه جز مهر تو دلجوی نبود 81شمارهٔ ۱۰۱: امید وصال چون مرا بفریبد 82شمارهٔ ۱۰۲: هر مرد که لاف زد شدش مردی باد 83شمارهٔ ۱۰۳: ای دیده کشد همی ز بی خوابی درد 84شمارهٔ ۱۰۴: مونس همه شب خیال دلجوی تو بود 85شمارهٔ ۱۰۵: از باغ طرب گشت گل وصل پدید 86شمارهٔ ۱۰۶: با من در مهر گرم چون آتش بود 87شمارهٔ ۱۰۷: چون باره فتح تو به میدان تازد 88شمارهٔ ۱۰۸: بر عارض نو مشک همی افزاید 89شمارهٔ ۱۰۹: آنی که ز کبر ما نپسندی مهد 90شمارهٔ ۱۱۰: در بند تو ای شاه ملکشه باید 91شمارهٔ ۱۱۱: دل بیش کشد رنج چو دلبر دو شود 92شمارهٔ ۱۱۲: دوشم چو شب از بنفشه رویی ننمود 93شمارهٔ ۱۱۳: چون غنچه رهی راز تو در دل دارد 94شمارهٔ ۱۱۴: گوشم ز تو نشنود بتا جز همه سرد 95شمارهٔ ۱۱۵: تیری که بزد چرخ مرا پنهان زد 96شمارهٔ ۱۱۶: ای شاه جهان جهان شد از داد تو شاد 97شمارهٔ ۱۱۷: ای شاه شبانگاه تو شبگیر شود 98شمارهٔ ۱۱۸: تا چرخ مرا به چنگ عشق تو سپرد 99شمارهٔ ۱۱۹: هنگام گل ار به باغ بلبل نبود 100شمارهٔ ۱۲۰: هر گه که فلک دل مرا ریش کند 101شمارهٔ ۱۲۱: گردون همه در بند گرانم دارد 102شمارهٔ ۱۲۲: شاها ملکا همه ثناگوی تواند 103شمارهٔ ۱۲۳: گردون شرف و جاه در انگشت تو دید 104شمارهٔ ۱۲۴: شاها ملکا جهان به فرمان تو باد 105شمارهٔ ۱۲۵: آنی که جهانی ز تو سامان گیرد 106شمارهٔ ۱۲۶: بورشد رشید کز فلک ماه آورد 107شمارهٔ ۱۲۷: آن کوه گذار آهوی دشت نورد 108شمارهٔ ۱۲۸: چون موج سیاه روی هامون گیرد 109شمارهٔ ۱۲۹: خاک از رخم ار برو نهم زرد شود 110شمارهٔ ۱۳۰: تا دعوت دولت تو در گوشم شد 111شمارهٔ ۱۳۱: اول گردون ز رنج در تابم کرد 112شمارهٔ ۱۳۲: بر هم زده بود عشقت اسباب خرد 113شمارهٔ ۱۳۳: من شاهم و شاعران سواران منند 114شمارهٔ ۱۳۴: گر زر گردی جفا عیار تو بود 115شمارهٔ ۱۳۵: چون در چشمم ز حسن تو زیبی زد 116شمارهٔ ۱۳۶: رویی که چو او چرخ فلک ننگارد 117شمارهٔ ۱۳۷: چون روی هوا دوش به قیر اندودند 118شمارهٔ ۱۳۸: گر خون نشود قوت جانم که دهد 119شمارهٔ ۱۳۹: اندر ریشم همه خسک پاک برید 120شمارهٔ ۱۴۰: ترسم ما را ستارگان چشم کنند 121شمارهٔ ۱۴۱: چرخ فلک از قضا یکی پیکان زد 122شمارهٔ ۱۴۲: در هند کمال جود موجود آمد 123شمارهٔ ۱۴۳: چون بنشینند و مطربان بنشانند 124شمارهٔ ۱۴۴: آن را که ز بخت دستیاری باشد 125شمارهٔ ۱۴۵: در عشق تو جانم انده ناب خورد 126شمارهٔ ۱۴۶: آنان که سر نشاط عالم دارند 127شمارهٔ ۱۴۷: خون در تن من که اصل نیروست نماند 128شمارهٔ ۱۴۸: تا خط چو دود تو دل از من بربود 129شمارهٔ ۱۴۹: آن بت که دل مرا فرا چنگ آورد 130شمارهٔ ۱۵۰: با من فلک از خشم همی دندان زد 131شمارهٔ ۱۵۱: ای شاه فلک متابع کام تو باد 132شمارهٔ ۱۵۲: در باغ هنر تخم وفا کاشت خرد 133شمارهٔ ۱۵۳: صالح تن من ز عشق دامن بفشاند 134شمارهٔ ۱۵۴: در محنت شو خوش و مکن نعمت یاد 135شمارهٔ ۱۵۵: دیدار تو از نعمت دو جهان خوشتر 136شمارهٔ ۱۵۶: یک بوسه زدم بر لب و بر چشم دگر 137شمارهٔ ۱۵۷: ز اول به میان ما به هنگام کنار 138شمارهٔ ۱۵۸: هر ابر که بنگرم غباری شده گیر 139شمارهٔ ۱۵۹: خورشید رخ تو تافت بر سایه عمر 140شمارهٔ ۱۶۰: تعریف مرا عشق تو ای ساده شکر 141شمارهٔ ۱۶۱: سلطان ملک است در دل سلطان نور 142شمارهٔ ۱۶۲: چاه ز نخ تو ای دلارام پسر 143شمارهٔ ۱۶۳: یک چشم تو گر تباه گشت ای دلبر 144شمارهٔ ۱۶۴: ای روی تو آفتاب و من نیلوفر 145شمارهٔ ۱۶۵: آمد به وداعم آن نگار دلبر 146شمارهٔ ۱۶۶: ز اندیشه هجران و ز نادیدن یار 147شمارهٔ ۱۶۷: در عشق تو همچو ابر می گریم زار 148شمارهٔ ۱۶۸: ای پیل سوار خسرو شیر شکار 149شمارهٔ ۱۶۹: پیوست فلک با من پیکار دگر 150شمارهٔ ۱۷۰: این ابر چراست روز وشب چشم تو تر 151شمارهٔ ۱۷۱: اکنون که شدی به بتکده عاشق زار 152شمارهٔ ۱۷۲: مشکین کله تو گر شبست ای دلدار 153شمارهٔ ۱۷۳: نا رفته هنوز بوی شیرت ز شکر 154شمارهٔ ۱۷۴: تا دیده ام آن روی چو خورشید انور 155شمارهٔ ۱۷۵: اندیشه مکن به کارها در بسیار 156شمارهٔ ۱۷۶: ای مهر تو چون چهار طبع اندر خور 157شمارهٔ ۱۷۷: اندک اثر آبله بر دو رخ یار 158شمارهٔ ۱۷۸: در زندان تا کرد مرا گردون پیر 159شمارهٔ ۱۷۹: سلطان ملک ای عزیز فرزند پدر 160شمارهٔ ۱۸۰: چون پیرهنت گرفته ام تنگ به بر 161شمارهٔ ۱۸۱: از سنگم یا ز چیستم جان پدر 162شمارهٔ ۱۸۲: بر مرگ تو چون نمویم ای جان پدر 163شمارهٔ ۱۸۳: می گویمت ای سعادت ای نیک پسر 164شمارهٔ ۱۸۴: در غور فلک تعبیه ای ساخت چو ابر 165شمارهٔ ۱۸۵: گویی که هوا به زیر گردست امروز 166شمارهٔ ۱۸۶: عشقت کشتم که غم درودم شب و روز 167شمارهٔ ۱۸۷: ای فقر بخاست روز بازار تو خیز 168شمارهٔ ۱۸۸: ای شاه علاء دولت ملک افروز 169شمارهٔ ۱۸۹: چرخ از دم کون برنمی گردد باز 170شمارهٔ ۱۹۰: خورشید رخا وصل تو جویم همه روز 171شمارهٔ ۱۹۱: ای سود و زیان عمر فرسوده بترس 172شمارهٔ ۱۹۲: ای یار چو صبر هیچ یاری مشناس 173شمارهٔ ۱۹۳: از بخشش دست من ز سیم و زر پرس 174شمارهٔ ۱۹۴: مسعود که بود سعد سلمان پدرش 175شمارهٔ ۱۹۵: مسعود که بود سعد سلمان پدرش 176شمارهٔ ۱۹۶: تا از من می جهی چو دود از آتش 177شمارهٔ ۱۹۷: معشوقه دلم به آتش انباشت چو شمع 178شمارهٔ ۱۹۸: آتش به سرم همی فرو ریزد عشق 179شمارهٔ ۱۹۹: ای چرخ مدور خسیس بی باک 180شمارهٔ ۲۰۰: گردون نکشد کمال مسعود ملک 181شمارهٔ ۲۰۱: من همت باز دارم و کبر پلنگ 182شمارهٔ ۲۰۲: من چون دل لاله ام تو چون رنگ به ر ...183شمارهٔ ۲۰۳: ای بدر شده من از غمان تو هلال 184شمارهٔ ۲۰۴: ای کلک ملک وصف تو گویم همه سال 185شمارهٔ ۲۰۵: عیبم که ز من زمانی ای مشکین خال 186شمارهٔ ۲۰۶: دل می ندهد که از تو بردارم دل 187شمارهٔ ۲۰۷: آن دل که نخواستت چه نامست آن دل 188شمارهٔ ۲۰۸: سرما چون شد ز دست صحرا شد گل 189شمارهٔ ۲۰۹: رویت بر من چنان که گل بر بلبل 190شمارهٔ ۲۱۰: نامد به کف آن زلف سمن مال به مال 191شمارهٔ ۲۱۱: بنگر که ز شاخ می چه گوید صلصل 192شمارهٔ ۲۱۲: چون روی بتان گشت به باغ اندر گل 193شمارهٔ ۲۱۳: خامش نشود همی ز غلغل بلبل 194شمارهٔ ۲۱۴: من ادهمم از خون دل ابرش گردم 195شمارهٔ ۲۱۵: در دولت شاه چون قوی شد رایم 196شمارهٔ ۲۱۶: غمهای تو از راندن خونها کارم 197شمارهٔ ۲۱۷: هر چند که این بند ز پای افکندم 198شمارهٔ ۲۱۸: من در عدم از جود تو موجود شدم 199شمارهٔ ۲۱۹: ای طبع بده ور ندهی بستانم 200شمارهٔ ۲۲۰: ای غمزه تو کشفته بنیاد دلم 201شمارهٔ ۲۲۱: ای طبع چو آتش از تو بس خوشنودم 202شمارهٔ ۲۲۲: گر من برم از مردم بد سازم برم 203شمارهٔ ۲۲۳: جان و دل و دین به وصلت ای مهر صنم 204شمارهٔ ۲۲۴: ای زرین نام لعبت سیم اندام 205شمارهٔ ۲۲۵: تن کوبم و سرپیچم و بر روی زنم 206شمارهٔ ۲۲۶: جان هر ساعت ز کار زاری دهدم 207شمارهٔ ۲۲۷: من دوش که از هجر تو در تاب شدم 208شمارهٔ ۲۲۸: تا کی غم یار و درد فرزند کشم 209شمارهٔ ۲۲۹: هر روز همی فلک به تیری زندم 210شمارهٔ ۲۳۰: گفتم که تو بی وفایی ای نامردم 211شمارهٔ ۲۳۱: ای فاخته دل چو من به رویت نگرم 212شمارهٔ ۲۳۲: بر بسته شد از بستن ماتم دستم 213شمارهٔ ۲۳۳: سروی خواهم ز چرخ داری زندم 214شمارهٔ ۲۳۴: همچون قلمم ز بیخ کندی به ستم 215شمارهٔ ۲۳۵: چون پیش دل از هجر تو هنگامه نهم 216شمارهٔ ۲۳۶: ای سرو سپاه خسرو ای ماه حشم 217شمارهٔ ۲۳۷: ای کرده مرا به عشق گمراه تمام 218شمارهٔ ۲۳۸: جستم از توبه بی زبانی جستم 219شمارهٔ ۲۳۹: شب زار به جای بستر آتش ریزم 220شمارهٔ ۲۴۰: گفتم کایندل به داغ نام تو کنم 221شمارهٔ ۲۴۱: ای چرخ ز هر گزند رنج تو کشم 222شمارهٔ ۲۴۲: وصف لب رنگین تو از دل جویم 223شمارهٔ ۲۴۳: چون از گل روی تو بهاری رسدم 224شمارهٔ ۲۴۴: تا چنگ به مهر آن دلارام زدم 225شمارهٔ ۲۴۵: بر آتش اگر بی تو نخفتم خفتم 226شمارهٔ ۲۴۶: کوهی که بر او بلا ببارند منم 227شمارهٔ ۲۴۷: امروز ز هر دوست گزندی دارم 228شمارهٔ ۲۴۸: از عشق تو در چشم خرد میل زدم 229شمارهٔ ۲۴۹: بونصر من ار عاشق ایام توام 230شمارهٔ ۲۵۰: گفتم شکرت به خلق کیهان گویم 231شمارهٔ ۲۵۱: جز در غم عشق تو سفر می نکنم 232شمارهٔ ۲۵۲: من به الم ای صنم گرفتار نیم 233شمارهٔ ۲۵۳: گر تیز به روی خوب تو درنگرم 234شمارهٔ ۲۵۴: هر یک چندی به قلعه ای آرندم 235شمارهٔ ۲۵۵: صالح دل اگر به جای جامه بدرم 236شمارهٔ ۲۵۶: بر روی تو مهربان و دلسوز منم 237شمارهٔ ۲۵۷: گنجی که ز پیش آن بجستند منم 238شمارهٔ ۲۵۸: نه از همه خلق حق گزاری دارم 239شمارهٔ ۲۵۹: گر حور بود بدان که نازش نکشم 240شمارهٔ ۲۶۰: از آتش دل همیشه اندر تابم 241شمارهٔ ۲۶۱: ای دشمن و دوست مر تو را یک عالم 242شمارهٔ ۲۶۲: هرگه که به پیراهن تو درنگرم 243شمارهٔ ۲۶۳: دلخسته چشم ناوک انداز توام 244شمارهٔ ۲۶۴: در خواب گه از دل به شب آتش بیزم 245شمارهٔ ۲۶۵: شب ز انده تو همی نیاید خوابم 246شمارهٔ ۲۶۶: دانم که ز چرخ بخش بیرون نکنم 247شمارهٔ ۲۶۷: من دوش که از هجر تو در تاب شدم 248شمارهٔ ۲۶۸: از بند رحم ببند مهد افتادم 249شمارهٔ ۲۶۹: شه پندارد که ما خردمندانیم 250شمارهٔ ۲۷۰: در آرزوی بوی گل نوروزم 251شمارهٔ ۲۷۱: لرزان ز بلا چو برگ داند یارم 252شمارهٔ ۲۷۲: تا روز همه شب از هوس بیدارم 253شمارهٔ ۲۷۳: بر دیده خیال دوست بنگاشته ام 254شمارهٔ ۲۷۴: امروز در این حبس من آن ممتحنم 255شمارهٔ ۲۷۵: از دل بدم آتشی برانگیخته ام 256شمارهٔ ۲۷۶: عمری بدو کف دو رخ نگارا خستم 257شمارهٔ ۲۷۷: گفتی خبرت کنم کسی بفرستم 258شمارهٔ ۲۷۸: آن مرد که در سخن جهانیست منم 259شمارهٔ ۲۷۹: هر جای که آتش نبردیست منم 260شمارهٔ ۲۸۰: هر جا که ز فضل پیشگاهی است منم 261شمارهٔ ۲۸۱: با ناله همی چو ابر بهمن گریم 262شمارهٔ ۲۸۲: از بلبل نالنده تر و زارترم 263شمارهٔ ۲۸۳: روزان و شبان در آن غم و تیمارم 264شمارهٔ ۲۸۴: ای جان جهان تا خبرت یافته ام 265شمارهٔ ۲۸۵: از خود به تو من بتا گمانها دارم 266شمارهٔ ۲۸۶: سیراب گلابی تو بر آتش خارم 267شمارهٔ ۲۸۷: از هر چه بگفته اند پندی دارم 268شمارهٔ ۲۸۸: من بستر برف و بالش یخ دارم 269شمارهٔ ۲۸۹: در تاریکی ز بس که می بنشینم 270شمارهٔ ۲۹۰: آنم که اگر به خلد جایی سازم 271شمارهٔ ۲۹۱: هر گه که تو را به رهگذاری بینم 272شمارهٔ ۲۹۲: دیده همه شب ز خواب خوش بردوزم 273شمارهٔ ۲۹۳: با خود گفتم که من عیال تو شدم 274شمارهٔ ۲۹۴: آنکو گوید هست قضا تیشه من 275شمارهٔ ۲۹۵: تا خسته دل مرا بریده ست ز تن 276شمارهٔ ۲۹۶: در سمجی چون توانم آرامیدن 277شمارهٔ ۲۹۷: هر شب که تو را نبینم ای شاخ سمن 278شمارهٔ ۲۹۸: چون گل ز غمت دریده ام پیراهن 279شمارهٔ ۲۹۹: سر کردمت ای نگار چون تو سر من 280شمارهٔ ۳۰۰: چنگم به چهار شاخ زد پیراهن 281شمارهٔ ۳۰۱: چون دانش بود مهربان دایه من 282شمارهٔ ۳۰۲: چشم و دهن آن صنم لاله رخان 283شمارهٔ ۳۰۳: با کس غم تو بیش نخواهم گفتم 284شمارهٔ ۳۰۴: این دیبه دو روی به کلک دو زبان 285شمارهٔ ۳۰۵: تا نسبت کرد اخوت شعر به من 286شمارهٔ ۳۰۶: آنکو دارد چو سیم و شر لب و تن 287شمارهٔ ۳۰۷: از چشم من ار سرشک بتوان رفتن 288شمارهٔ ۳۰۸: از کفر کشد زریر شیبانی کین 289شمارهٔ ۳۰۹: ای برتر من کرده هزاران احسان 290شمارهٔ ۳۱۰: در خدمت طاهر علی بارم جان 291شمارهٔ ۳۱۱: ایزد که همی کرد مرکب تن و جان 292شمارهٔ ۳۱۲: ای پای برنجن من ای بند گران 293شمارهٔ ۳۱۳: چون قمری زار زار می نالم من 294شمارهٔ ۳۱۴: ای شاه به بیشه عزم ناگاهان کن 295شمارهٔ ۳۱۵: زنده به تو مانده ام من ای جان جها ...296شمارهٔ ۳۱۶: انده چه خورم چراست اندر خوردن 297شمارهٔ ۳۱۷: صد بار به نیکی هنرم کرد ضمان 298شمارهٔ ۳۱۸: گر خسته شوم ز تیر پیکار تو من 299شمارهٔ ۳۱۹: نه روزم هیزم است و نه شب روغن 300شمارهٔ ۳۲۰: ای روز مرا جز شب دیجور مدان 301شمارهٔ ۳۲۱: کس را چو بنفشه سر فرو نارم من 302شمارهٔ ۳۲۲: از چنگ قضا همی چو نتوان جستن 303شمارهٔ ۳۲۳: گردنده چو روز نوبهاری با من 304شمارهٔ ۳۲۴: ای چون گل نوشکفته بر طرف چمن 305شمارهٔ ۳۲۵: چرخم چو بخواست کشت بی هیچ گمان 306شمارهٔ ۳۲۶: امروز منم تفته دل و رفته روان 307شمارهٔ ۳۲۷: بگشای چو گل به وعده راست دهن 308شمارهٔ ۳۲۸: مشک از سر زلفین تو بویم پس ازین 309شمارهٔ ۳۲۹: زاری و دعا کن به سحرگاه ای تن 310شمارهٔ ۳۳۰: دیدی که غلام داشتم چندان من 311شمارهٔ ۳۳۱: روزم تیره ست از آن رخ مهوش تو 312شمارهٔ ۳۳۲: دل بست شود چو سرفرازد با تو 313شمارهٔ ۳۳۳: آنی که بری دست نیازد با تو 314شمارهٔ ۳۳۴: هر جان که بود برتر از آن باشی تو 315شمارهٔ ۳۳۵: نورست ای ماه حسن سرمایه تو 316شمارهٔ ۳۳۶: ای نای تو را نقل و می روشن کو 317شمارهٔ ۳۳۷: ای شاه بترس از آنکه پرسند از تو 318شمارهٔ ۳۳۸: سلطان ملک اقبال عنان داد به تو 319شمارهٔ ۳۳۹: صالح پس ازین طرب نباید بی تو 320شمارهٔ ۳۴۰: ای شمع شدم به عشق پروانه تو 321شمارهٔ ۳۴۱: ای نای ندیده ام دلی شاد از تو 322شمارهٔ ۳۴۲: مادر که مرا بزاد زاد از پی تو 323شمارهٔ ۳۴۳: هرگز نرسد به لطف در مهر چو تو 324شمارهٔ ۳۴۴: خوردم همه زهر عشق تو شکر کو 325شمارهٔ ۳۴۵: روی و بر من تا بشدم از بر تو 326شمارهٔ ۳۴۶: از کوفتن پای تو و گشتن تو 327شمارهٔ ۳۴۷: با من به میان رسول باید با تو 328شمارهٔ ۳۴۸: ای ملک به دولت تو دارا گشته 329شمارهٔ ۳۴۹: آنی که ز فالها همه فال تو به 330شمارهٔ ۳۵۰: از هر جنسم چو شاه بگشادی راه 331شمارهٔ ۳۵۱: چندان داری ز حسن و خوبی مایه 332شمارهٔ ۳۵۲: هر چند که بر کوهم در شب ز اندوه 333شمارهٔ ۳۵۳: آمد بر من به چشمکان خواب زده 334شمارهٔ ۳۵۴: چون دولت تو جهان جوانست ای شاه 335شمارهٔ ۳۵۵: این خوشرویان که ایستادند همه 336شمارهٔ ۳۵۶: امروز منم چو ماری اندر سله ای 337شمارهٔ ۳۵۷: دانم که وفا ز دل برانداخته ای 338شمارهٔ ۳۵۸: ای ابر ز بحر تا هوایی شده ای 339شمارهٔ ۳۵۹: بر شعر مرا دلیست ای بار خدای 340شمارهٔ ۳۶۰: ای غم سختی تو ای دل از غم نرمی 341شمارهٔ ۳۶۱: روزی که چو باد پیش من برگذری 342شمارهٔ ۳۶۲: مفروق دو دیده ای و مقرون دلی 343شمارهٔ ۳۶۳: مرهم گفتم تو با دل ریش همی 344شمارهٔ ۳۶۴: دولت ز علاء دولت عالی رای 345شمارهٔ ۳۶۵: از شیرینی چون به سخن بنشینی 346شمارهٔ ۳۶۶: با هر تاری ساخته چون پود شوی 347شمارهٔ ۳۶۷: ای گل نه ز گل ز دل همی بر رویی 348شمارهٔ ۳۶۸: آخر نگذاردم فلک چون زاری 349شمارهٔ ۳۶۹: ای دولت هند را جمالی دادی 350شمارهٔ ۳۷۰: شوخی صنمی خوشی کشی خندانی 351شمارهٔ ۳۷۱: عشق آتشی افروخت که از بسیاری 352شمارهٔ ۳۷۲: ای بخت مرا سوخته خرمن کردی 353شمارهٔ ۳۷۳: در پیش گل وصال ما را بویی 354شمارهٔ ۳۷۴: گر چه کندت مساعدت روز بهی 355شمارهٔ ۳۷۵: فر ابدی و نعمت جاویدی 356شمارهٔ ۳۷۶: ای حورا زاده لعبت نوشادی 357شمارهٔ ۳۷۷: بنمودی مقنعی مهی ناگاهی 358شمارهٔ ۳۷۸: ای نای هوا بریدم از نای دمی 359شمارهٔ ۳۷۹: عشوه دهیم همی سرابی گویی 360شمارهٔ ۳۸۰: ای راوه اگر بهشت پیداست تویی 361شمارهٔ ۳۸۱: ای شاه عدو بندی و هم قلعه گشای 362شمارهٔ ۳۸۲: چون بلبل داریم برای رازی 363شمارهٔ ۳۸۳: امید به زندگانیم نیست بسی 364شمارهٔ ۳۸۴: مسعود چو دربند گرفتار شدی 365شمارهٔ ۳۸۵: نالنده تر از نایم در قلعه نای 366شمارهٔ ۳۸۶: ای شاه جهان ز ملک باقی شادی 367شمارهٔ ۳۸۷: بر شاهان جمله پادشاهی داری 368شمارهٔ ۳۸۸: آمد بر من خیال زیبا یاری 369شمارهٔ ۳۸۹: ای چرخ همه کار به پرگار زدی 370شمارهٔ ۳۹۰: از غنچه ناشکفته مستورتری 371شمارهٔ ۳۹۱: از بلبل بر سرو طربناک تری 372شمارهٔ ۳۹۲: ای قلعه نای مادر ملک تویی 373شمارهٔ ۳۹۳: ای تن تو به طبع بار بیمار کشی 374شمارهٔ ۳۹۴: چون موی شدم رنج هر بیدادی 375شمارهٔ ۳۹۵: ای تن چه تنی که تا شدی فرهنگی 376شمارهٔ ۳۹۶: چون دید که بر عزم سفر دارم رای 377شمارهٔ ۳۹۷: این چرخ بسی بدل کند نوها را

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ