به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مسعود سعد سلمان

مسعود سعد سلمانرباعی هاشمارهٔ ۲۳: ای روی تو و زلف تو روز اندر شب

980عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

ای روی تو و زلف تو روز اندر شب

از روز و شب تو روز و شب کرده طرب

تا عشق مرا روز و شبت هست سبب

چون روز و شبت کنم شب و روز طلب

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲۲: دیبا به رخی بتا و زیبا به سلب 2شمارهٔ ۲۳: ای روی تو و زلف تو روز اندر شب 3شمارهٔ ۲۴: چون آتش و آب از بدی پاکم و ناب 4شمارهٔ ۲۵: تن در غم هجر داده بودم همه شب 5شمارهٔ ۲۶: من غرقه ز خون دیده بودم همه شب 6شمارهٔ ۲۷: تا روزه حرام کرد بر لب می ناب 7شمارهٔ ۲۸: صالح تر و خشک شد ز تو دیده و لب 8شمارهٔ ۲۹: ز آن سوزد چشم تو و زآن ریزد آب 9شمارهٔ ۳۰: بودم صنما چو رفته هوشان همه شب 10شمارهٔ ۳۱: ساقی که به دست من دهد جام شراب 11شمارهٔ ۳۲: چون همت تو به حال من مقرونست 12شمارهٔ ۳۳: اول ز پی وصال روح افزایت 13شمارهٔ ۳۴: اشکم که زمین از نم او آغشتست 14شمارهٔ ۳۵: مار دو سر چهار چشم است ای دوست 15شمارهٔ ۳۶: امروز به شهر حسن همنام تو نیست 16شمارهٔ ۳۷: بر روی دو زلفین بتابم زد دوست 17شمارهٔ ۳۸: مسعود ملک ملک نگهبان چو تو نیست 18شمارهٔ ۳۹: از وصلت آنکه همچو سوسنش تنست 19شمارهٔ ۴۰: آن را که تو در دلی خرد در سر اوست 20شمارهٔ ۴۱: در نعمت و مال اگر زبر دستی نیست 21شمارهٔ ۴۲: چشم ابرست و اشک ازو ژاله شدست 22شمارهٔ ۴۳: دوشم همه شب چنگ چو شمشیر بخست 23شمارهٔ ۴۴: بر جان منت جان رهی فرمانست 24شمارهٔ ۴۵: ای آنکه مرا قبله وثاق تو بسست 25شمارهٔ ۴۶: وصلش شادیست وز پسش زود غم است 26شمارهٔ ۴۷: آویخته در هوای جان آویزت 27شمارهٔ ۴۸: رویم ز غمت گونه خال تو گرفت 28شمارهٔ ۴۹: ای شاه ز بزم تو جهان را خبرست 29شمارهٔ ۵۰: گر نور فلک چو طبع ما گردد راست 30شمارهٔ ۵۱: طاهر که خطاب تو بر از نام تو نیست 31شمارهٔ ۵۲: با ما ثقت الملک هم آوازی نیست 32شمارهٔ ۵۳: چشم تو چو فتنه جهان سوزانست 33شمارهٔ ۵۴: شد صالح و از همه قیامت برخاست 34شمارهٔ ۵۵: اندر خور نعمت توام خدمت نیست 35شمارهٔ ۵۶: آن شیر که او به صید جز شیر نکشت 36شمارهٔ ۵۷: رنج دل و رنج دیده جز دیده نجست 37شمارهٔ ۵۸: در ماه چه روشنی که در روی تو نیست 38شمارهٔ ۵۹: در فرقت آن کس که تن و جان تو اوست 39شمارهٔ ۶۰: از چرخ چو بر تو مهر فرزندی نیست 40شمارهٔ ۶۱: از حصن بلند دوزخ سرد مراست 41شمارهٔ ۶۲: خوی تو چو رخسار نکوی تو نکوست 42شمارهٔ ۶۳: آنی که زمان زمان مرا عشق تو بوست 43شمارهٔ ۶۴: تا من سر آن روی چو مه خواهم داشت 44شمارهٔ ۶۵: ای بازوی دولت آستینت ظفرست 45شمارهٔ ۶۶: آن بت که هوای او بداندیش منست 46شمارهٔ ۶۷: جویان وصال تو جدا از جانست 47شمارهٔ ۶۸: هر چند گنهکار است آخر علوی است 48شمارهٔ ۶۹: این طالع من یارب و این اختر چیست 49شمارهٔ ۷۰: تا تن به غم هجر تو نابود شده است 50شمارهٔ ۷۱: گر دورم از آن روی جهان آرایت 51شمارهٔ ۷۲: اشک من و رخسار تو همرنگ شده است 52شمارهٔ ۷۳: بادام دو چشم تو دلم زار بخست 53شمارهٔ ۷۴: گر شاه به من چو شیر دندان خایست 54شمارهٔ ۷۵: بر چرخ فتاده نور ایران ملکست 55شمارهٔ ۷۶: امروز جهان بهار از ایران ملکست 56شمارهٔ ۷۷: با من چو زمانه تیر در شست گرفت 57شمارهٔ ۷۸: آنی شاها که جز سخا کیش تو نیست 58شمارهٔ ۷۹: در بأس چو طاهر علی آهن نیست 59شمارهٔ ۸۰: تا بار غمت نهاده بر محمل ماست 60شمارهٔ ۸۱: هر جای که عشوه ایست پرورده توست 61شمارهٔ ۸۲: در شعر مرا نیک و بد چرخ یکی است 62شمارهٔ ۸۳: ای صدر جهان ناصر تو یزدان باد 63شمارهٔ ۸۴: آرام ز خویشتن جدا خواهم کرد 64شمارهٔ ۸۵: زین پس اگرم ضعیف تن خواهد بود 65شمارهٔ ۸۶: جان و دل و دین دست فراهم کردند 66شمارهٔ ۸۷: گیتی و فلک به کشتن من یارند 67شمارهٔ ۸۸: باز این تن مستمند زندانی شد 68شمارهٔ ۸۹: چون چرخ زهر چه بود درویشم کرد 69شمارهٔ ۹۰: در محنت شو خوش و مکن نعمت یاد 70شمارهٔ ۹۱: احسان خداوند به من بنده رسید 71شمارهٔ ۹۲: گر تو به سفر شدی نگارا شاید 72شمارهٔ ۹۳: از مال فلک برهنه چون شیرم کرد 73شمارهٔ ۹۴: چون بند تو بنده را همی پند بود 74شمارهٔ ۹۵: گر صبر کنم عمر همی باد شود 75شمارهٔ ۹۶: گر باد هوای کوی سرایت سپرد 76شمارهٔ ۹۷: تا این دل من تو را خریدار آمد 77شمارهٔ ۹۸: تا دل به هوای تو گرفتار آمد 78شمارهٔ ۹۹: سودای تو آتش دلم افزون کرد 79شمارهٔ ۱۰۰: کارم همه جز مهر تو دلجوی نبود 80شمارهٔ ۱۰۱: امید وصال چون مرا بفریبد 81شمارهٔ ۱۰۲: هر مرد که لاف زد شدش مردی باد 82شمارهٔ ۱۰۳: ای دیده کشد همی ز بی خوابی درد 83شمارهٔ ۱۰۴: مونس همه شب خیال دلجوی تو بود 84شمارهٔ ۱۰۵: از باغ طرب گشت گل وصل پدید 85شمارهٔ ۱۰۶: با من در مهر گرم چون آتش بود 86شمارهٔ ۱۰۷: چون باره فتح تو به میدان تازد 87شمارهٔ ۱۰۸: بر عارض نو مشک همی افزاید 88شمارهٔ ۱۰۹: آنی که ز کبر ما نپسندی مهد 89شمارهٔ ۱۱۰: در بند تو ای شاه ملکشه باید 90شمارهٔ ۱۱۱: دل بیش کشد رنج چو دلبر دو شود 91شمارهٔ ۱۱۲: دوشم چو شب از بنفشه رویی ننمود 92شمارهٔ ۱۱۳: چون غنچه رهی راز تو در دل دارد 93شمارهٔ ۱۱۴: گوشم ز تو نشنود بتا جز همه سرد 94شمارهٔ ۱۱۵: تیری که بزد چرخ مرا پنهان زد 95شمارهٔ ۱۱۶: ای شاه جهان جهان شد از داد تو شاد 96شمارهٔ ۱۱۷: ای شاه شبانگاه تو شبگیر شود 97شمارهٔ ۱۱۸: تا چرخ مرا به چنگ عشق تو سپرد 98شمارهٔ ۱۱۹: هنگام گل ار به باغ بلبل نبود 99شمارهٔ ۱۲۰: هر گه که فلک دل مرا ریش کند 100شمارهٔ ۱۲۱: گردون همه در بند گرانم دارد 101شمارهٔ ۱۲۲: شاها ملکا همه ثناگوی تواند 102شمارهٔ ۱۲۳: گردون شرف و جاه در انگشت تو دید 103شمارهٔ ۱۲۴: شاها ملکا جهان به فرمان تو باد 104شمارهٔ ۱۲۵: آنی که جهانی ز تو سامان گیرد 105شمارهٔ ۱۲۶: بورشد رشید کز فلک ماه آورد 106شمارهٔ ۱۲۷: آن کوه گذار آهوی دشت نورد 107شمارهٔ ۱۲۸: چون موج سیاه روی هامون گیرد 108شمارهٔ ۱۲۹: خاک از رخم ار برو نهم زرد شود 109شمارهٔ ۱۳۰: تا دعوت دولت تو در گوشم شد 110شمارهٔ ۱۳۱: اول گردون ز رنج در تابم کرد 111شمارهٔ ۱۳۲: بر هم زده بود عشقت اسباب خرد 112شمارهٔ ۱۳۳: من شاهم و شاعران سواران منند 113شمارهٔ ۱۳۴: گر زر گردی جفا عیار تو بود 114شمارهٔ ۱۳۵: چون در چشمم ز حسن تو زیبی زد 115شمارهٔ ۱۳۶: رویی که چو او چرخ فلک ننگارد 116شمارهٔ ۱۳۷: چون روی هوا دوش به قیر اندودند 117شمارهٔ ۱۳۸: گر خون نشود قوت جانم که دهد 118شمارهٔ ۱۳۹: اندر ریشم همه خسک پاک برید 119شمارهٔ ۱۴۰: ترسم ما را ستارگان چشم کنند 120شمارهٔ ۱۴۱: چرخ فلک از قضا یکی پیکان زد 121شمارهٔ ۱۴۲: در هند کمال جود موجود آمد 122شمارهٔ ۱۴۳: چون بنشینند و مطربان بنشانند 123شمارهٔ ۱۴۴: آن را که ز بخت دستیاری باشد 124شمارهٔ ۱۴۵: در عشق تو جانم انده ناب خورد 125شمارهٔ ۱۴۶: آنان که سر نشاط عالم دارند 126شمارهٔ ۱۴۷: خون در تن من که اصل نیروست نماند 127شمارهٔ ۱۴۸: تا خط چو دود تو دل از من بربود 128شمارهٔ ۱۴۹: آن بت که دل مرا فرا چنگ آورد 129شمارهٔ ۱۵۰: با من فلک از خشم همی دندان زد 130شمارهٔ ۱۵۱: ای شاه فلک متابع کام تو باد 131شمارهٔ ۱۵۲: در باغ هنر تخم وفا کاشت خرد 132شمارهٔ ۱۵۳: صالح تن من ز عشق دامن بفشاند 133شمارهٔ ۱۵۴: در محنت شو خوش و مکن نعمت یاد 134شمارهٔ ۱۵۵: دیدار تو از نعمت دو جهان خوشتر 135شمارهٔ ۱۵۶: یک بوسه زدم بر لب و بر چشم دگر 136شمارهٔ ۱۵۷: ز اول به میان ما به هنگام کنار 137شمارهٔ ۱۵۸: هر ابر که بنگرم غباری شده گیر 138شمارهٔ ۱۵۹: خورشید رخ تو تافت بر سایه عمر 139شمارهٔ ۱۶۰: تعریف مرا عشق تو ای ساده شکر 140شمارهٔ ۱۶۱: سلطان ملک است در دل سلطان نور 141شمارهٔ ۱۶۲: چاه ز نخ تو ای دلارام پسر 142شمارهٔ ۱۶۳: یک چشم تو گر تباه گشت ای دلبر 143شمارهٔ ۱۶۴: ای روی تو آفتاب و من نیلوفر 144شمارهٔ ۱۶۵: آمد به وداعم آن نگار دلبر 145شمارهٔ ۱۶۶: ز اندیشه هجران و ز نادیدن یار 146شمارهٔ ۱۶۷: در عشق تو همچو ابر می گریم زار 147شمارهٔ ۱۶۸: ای پیل سوار خسرو شیر شکار 148شمارهٔ ۱۶۹: پیوست فلک با من پیکار دگر 149شمارهٔ ۱۷۰: این ابر چراست روز وشب چشم تو تر 150شمارهٔ ۱۷۱: اکنون که شدی به بتکده عاشق زار 151شمارهٔ ۱۷۲: مشکین کله تو گر شبست ای دلدار 152شمارهٔ ۱۷۳: نا رفته هنوز بوی شیرت ز شکر 153شمارهٔ ۱۷۴: تا دیده ام آن روی چو خورشید انور 154شمارهٔ ۱۷۵: اندیشه مکن به کارها در بسیار 155شمارهٔ ۱۷۶: ای مهر تو چون چهار طبع اندر خور 156شمارهٔ ۱۷۷: اندک اثر آبله بر دو رخ یار 157شمارهٔ ۱۷۸: در زندان تا کرد مرا گردون پیر 158شمارهٔ ۱۷۹: سلطان ملک ای عزیز فرزند پدر 159شمارهٔ ۱۸۰: چون پیرهنت گرفته ام تنگ به بر 160شمارهٔ ۱۸۱: از سنگم یا ز چیستم جان پدر 161شمارهٔ ۱۸۲: بر مرگ تو چون نمویم ای جان پدر 162شمارهٔ ۱۸۳: می گویمت ای سعادت ای نیک پسر 163شمارهٔ ۱۸۴: در غور فلک تعبیه ای ساخت چو ابر 164شمارهٔ ۱۸۵: گویی که هوا به زیر گردست امروز 165شمارهٔ ۱۸۶: عشقت کشتم که غم درودم شب و روز 166شمارهٔ ۱۸۷: ای فقر بخاست روز بازار تو خیز 167شمارهٔ ۱۸۸: ای شاه علاء دولت ملک افروز 168شمارهٔ ۱۸۹: چرخ از دم کون برنمی گردد باز 169شمارهٔ ۱۹۰: خورشید رخا وصل تو جویم همه روز 170شمارهٔ ۱۹۱: ای سود و زیان عمر فرسوده بترس 171شمارهٔ ۱۹۲: ای یار چو صبر هیچ یاری مشناس 172شمارهٔ ۱۹۳: از بخشش دست من ز سیم و زر پرس 173شمارهٔ ۱۹۴: مسعود که بود سعد سلمان پدرش 174شمارهٔ ۱۹۵: مسعود که بود سعد سلمان پدرش 175شمارهٔ ۱۹۶: تا از من می جهی چو دود از آتش 176شمارهٔ ۱۹۷: معشوقه دلم به آتش انباشت چو شمع 177شمارهٔ ۱۹۸: آتش به سرم همی فرو ریزد عشق 178شمارهٔ ۱۹۹: ای چرخ مدور خسیس بی باک 179شمارهٔ ۲۰۰: گردون نکشد کمال مسعود ملک 180شمارهٔ ۲۰۱: من همت باز دارم و کبر پلنگ 181شمارهٔ ۲۰۲: من چون دل لاله ام تو چون رنگ به ر ...182شمارهٔ ۲۰۳: ای بدر شده من از غمان تو هلال 183شمارهٔ ۲۰۴: ای کلک ملک وصف تو گویم همه سال 184شمارهٔ ۲۰۵: عیبم که ز من زمانی ای مشکین خال 185شمارهٔ ۲۰۶: دل می ندهد که از تو بردارم دل 186شمارهٔ ۲۰۷: آن دل که نخواستت چه نامست آن دل 187شمارهٔ ۲۰۸: سرما چون شد ز دست صحرا شد گل 188شمارهٔ ۲۰۹: رویت بر من چنان که گل بر بلبل 189شمارهٔ ۲۱۰: نامد به کف آن زلف سمن مال به مال 190شمارهٔ ۲۱۱: بنگر که ز شاخ می چه گوید صلصل 191شمارهٔ ۲۱۲: چون روی بتان گشت به باغ اندر گل 192شمارهٔ ۲۱۳: خامش نشود همی ز غلغل بلبل 193شمارهٔ ۲۱۴: من ادهمم از خون دل ابرش گردم 194شمارهٔ ۲۱۵: در دولت شاه چون قوی شد رایم 195شمارهٔ ۲۱۶: غمهای تو از راندن خونها کارم 196شمارهٔ ۲۱۷: هر چند که این بند ز پای افکندم 197شمارهٔ ۲۱۸: من در عدم از جود تو موجود شدم 198شمارهٔ ۲۱۹: ای طبع بده ور ندهی بستانم 199شمارهٔ ۲۲۰: ای غمزه تو کشفته بنیاد دلم 200شمارهٔ ۲۲۱: ای طبع چو آتش از تو بس خوشنودم 201شمارهٔ ۲۲۲: گر من برم از مردم بد سازم برم 202شمارهٔ ۲۲۳: جان و دل و دین به وصلت ای مهر صنم 203شمارهٔ ۲۲۴: ای زرین نام لعبت سیم اندام 204شمارهٔ ۲۲۵: تن کوبم و سرپیچم و بر روی زنم 205شمارهٔ ۲۲۶: جان هر ساعت ز کار زاری دهدم 206شمارهٔ ۲۲۷: من دوش که از هجر تو در تاب شدم 207شمارهٔ ۲۲۸: تا کی غم یار و درد فرزند کشم 208شمارهٔ ۲۲۹: هر روز همی فلک به تیری زندم 209شمارهٔ ۲۳۰: گفتم که تو بی وفایی ای نامردم 210شمارهٔ ۲۳۱: ای فاخته دل چو من به رویت نگرم 211شمارهٔ ۲۳۲: بر بسته شد از بستن ماتم دستم 212شمارهٔ ۲۳۳: سروی خواهم ز چرخ داری زندم 213شمارهٔ ۲۳۴: همچون قلمم ز بیخ کندی به ستم 214شمارهٔ ۲۳۵: چون پیش دل از هجر تو هنگامه نهم 215شمارهٔ ۲۳۶: ای سرو سپاه خسرو ای ماه حشم 216شمارهٔ ۲۳۷: ای کرده مرا به عشق گمراه تمام 217شمارهٔ ۲۳۸: جستم از توبه بی زبانی جستم 218شمارهٔ ۲۳۹: شب زار به جای بستر آتش ریزم 219شمارهٔ ۲۴۰: گفتم کایندل به داغ نام تو کنم 220شمارهٔ ۲۴۱: ای چرخ ز هر گزند رنج تو کشم 221شمارهٔ ۲۴۲: وصف لب رنگین تو از دل جویم 222شمارهٔ ۲۴۳: چون از گل روی تو بهاری رسدم 223شمارهٔ ۲۴۴: تا چنگ به مهر آن دلارام زدم 224شمارهٔ ۲۴۵: بر آتش اگر بی تو نخفتم خفتم 225شمارهٔ ۲۴۶: کوهی که بر او بلا ببارند منم 226شمارهٔ ۲۴۷: امروز ز هر دوست گزندی دارم 227شمارهٔ ۲۴۸: از عشق تو در چشم خرد میل زدم 228شمارهٔ ۲۴۹: بونصر من ار عاشق ایام توام 229شمارهٔ ۲۵۰: گفتم شکرت به خلق کیهان گویم 230شمارهٔ ۲۵۱: جز در غم عشق تو سفر می نکنم 231شمارهٔ ۲۵۲: من به الم ای صنم گرفتار نیم 232شمارهٔ ۲۵۳: گر تیز به روی خوب تو درنگرم 233شمارهٔ ۲۵۴: هر یک چندی به قلعه ای آرندم 234شمارهٔ ۲۵۵: صالح دل اگر به جای جامه بدرم 235شمارهٔ ۲۵۶: بر روی تو مهربان و دلسوز منم 236شمارهٔ ۲۵۷: گنجی که ز پیش آن بجستند منم 237شمارهٔ ۲۵۸: نه از همه خلق حق گزاری دارم 238شمارهٔ ۲۵۹: گر حور بود بدان که نازش نکشم 239شمارهٔ ۲۶۰: از آتش دل همیشه اندر تابم 240شمارهٔ ۲۶۱: ای دشمن و دوست مر تو را یک عالم 241شمارهٔ ۲۶۲: هرگه که به پیراهن تو درنگرم 242شمارهٔ ۲۶۳: دلخسته چشم ناوک انداز توام 243شمارهٔ ۲۶۴: در خواب گه از دل به شب آتش بیزم 244شمارهٔ ۲۶۵: شب ز انده تو همی نیاید خوابم 245شمارهٔ ۲۶۶: دانم که ز چرخ بخش بیرون نکنم 246شمارهٔ ۲۶۷: من دوش که از هجر تو در تاب شدم 247شمارهٔ ۲۶۸: از بند رحم ببند مهد افتادم 248شمارهٔ ۲۶۹: شه پندارد که ما خردمندانیم 249شمارهٔ ۲۷۰: در آرزوی بوی گل نوروزم 250شمارهٔ ۲۷۱: لرزان ز بلا چو برگ داند یارم 251شمارهٔ ۲۷۲: تا روز همه شب از هوس بیدارم 252شمارهٔ ۲۷۳: بر دیده خیال دوست بنگاشته ام 253شمارهٔ ۲۷۴: امروز در این حبس من آن ممتحنم 254شمارهٔ ۲۷۵: از دل بدم آتشی برانگیخته ام 255شمارهٔ ۲۷۶: عمری بدو کف دو رخ نگارا خستم 256شمارهٔ ۲۷۷: گفتی خبرت کنم کسی بفرستم 257شمارهٔ ۲۷۸: آن مرد که در سخن جهانیست منم 258شمارهٔ ۲۷۹: هر جای که آتش نبردیست منم 259شمارهٔ ۲۸۰: هر جا که ز فضل پیشگاهی است منم 260شمارهٔ ۲۸۱: با ناله همی چو ابر بهمن گریم 261شمارهٔ ۲۸۲: از بلبل نالنده تر و زارترم 262شمارهٔ ۲۸۳: روزان و شبان در آن غم و تیمارم 263شمارهٔ ۲۸۴: ای جان جهان تا خبرت یافته ام 264شمارهٔ ۲۸۵: از خود به تو من بتا گمانها دارم 265شمارهٔ ۲۸۶: سیراب گلابی تو بر آتش خارم 266شمارهٔ ۲۸۷: از هر چه بگفته اند پندی دارم 267شمارهٔ ۲۸۸: من بستر برف و بالش یخ دارم 268شمارهٔ ۲۸۹: در تاریکی ز بس که می بنشینم 269شمارهٔ ۲۹۰: آنم که اگر به خلد جایی سازم 270شمارهٔ ۲۹۱: هر گه که تو را به رهگذاری بینم 271شمارهٔ ۲۹۲: دیده همه شب ز خواب خوش بردوزم 272شمارهٔ ۲۹۳: با خود گفتم که من عیال تو شدم 273شمارهٔ ۲۹۴: آنکو گوید هست قضا تیشه من 274شمارهٔ ۲۹۵: تا خسته دل مرا بریده ست ز تن 275شمارهٔ ۲۹۶: در سمجی چون توانم آرامیدن 276شمارهٔ ۲۹۷: هر شب که تو را نبینم ای شاخ سمن 277شمارهٔ ۲۹۸: چون گل ز غمت دریده ام پیراهن 278شمارهٔ ۲۹۹: سر کردمت ای نگار چون تو سر من 279شمارهٔ ۳۰۰: چنگم به چهار شاخ زد پیراهن 280شمارهٔ ۳۰۱: چون دانش بود مهربان دایه من 281شمارهٔ ۳۰۲: چشم و دهن آن صنم لاله رخان 282شمارهٔ ۳۰۳: با کس غم تو بیش نخواهم گفتم 283شمارهٔ ۳۰۴: این دیبه دو روی به کلک دو زبان 284شمارهٔ ۳۰۵: تا نسبت کرد اخوت شعر به من 285شمارهٔ ۳۰۶: آنکو دارد چو سیم و شر لب و تن 286شمارهٔ ۳۰۷: از چشم من ار سرشک بتوان رفتن 287شمارهٔ ۳۰۸: از کفر کشد زریر شیبانی کین 288شمارهٔ ۳۰۹: ای برتر من کرده هزاران احسان 289شمارهٔ ۳۱۰: در خدمت طاهر علی بارم جان 290شمارهٔ ۳۱۱: ایزد که همی کرد مرکب تن و جان 291شمارهٔ ۳۱۲: ای پای برنجن من ای بند گران 292شمارهٔ ۳۱۳: چون قمری زار زار می نالم من 293شمارهٔ ۳۱۴: ای شاه به بیشه عزم ناگاهان کن 294شمارهٔ ۳۱۵: زنده به تو مانده ام من ای جان جها ...295شمارهٔ ۳۱۶: انده چه خورم چراست اندر خوردن 296شمارهٔ ۳۱۷: صد بار به نیکی هنرم کرد ضمان 297شمارهٔ ۳۱۸: گر خسته شوم ز تیر پیکار تو من 298شمارهٔ ۳۱۹: نه روزم هیزم است و نه شب روغن 299شمارهٔ ۳۲۰: ای روز مرا جز شب دیجور مدان 300شمارهٔ ۳۲۱: کس را چو بنفشه سر فرو نارم من 301شمارهٔ ۳۲۲: از چنگ قضا همی چو نتوان جستن 302شمارهٔ ۳۲۳: گردنده چو روز نوبهاری با من 303شمارهٔ ۳۲۴: ای چون گل نوشکفته بر طرف چمن 304شمارهٔ ۳۲۵: چرخم چو بخواست کشت بی هیچ گمان 305شمارهٔ ۳۲۶: امروز منم تفته دل و رفته روان 306شمارهٔ ۳۲۷: بگشای چو گل به وعده راست دهن 307شمارهٔ ۳۲۸: مشک از سر زلفین تو بویم پس ازین 308شمارهٔ ۳۲۹: زاری و دعا کن به سحرگاه ای تن 309شمارهٔ ۳۳۰: دیدی که غلام داشتم چندان من 310شمارهٔ ۳۳۱: روزم تیره ست از آن رخ مهوش تو 311شمارهٔ ۳۳۲: دل بست شود چو سرفرازد با تو 312شمارهٔ ۳۳۳: آنی که بری دست نیازد با تو 313شمارهٔ ۳۳۴: هر جان که بود برتر از آن باشی تو 314شمارهٔ ۳۳۵: نورست ای ماه حسن سرمایه تو 315شمارهٔ ۳۳۶: ای نای تو را نقل و می روشن کو 316شمارهٔ ۳۳۷: ای شاه بترس از آنکه پرسند از تو 317شمارهٔ ۳۳۸: سلطان ملک اقبال عنان داد به تو 318شمارهٔ ۳۳۹: صالح پس ازین طرب نباید بی تو 319شمارهٔ ۳۴۰: ای شمع شدم به عشق پروانه تو 320شمارهٔ ۳۴۱: ای نای ندیده ام دلی شاد از تو 321شمارهٔ ۳۴۲: مادر که مرا بزاد زاد از پی تو 322شمارهٔ ۳۴۳: هرگز نرسد به لطف در مهر چو تو 323شمارهٔ ۳۴۴: خوردم همه زهر عشق تو شکر کو 324شمارهٔ ۳۴۵: روی و بر من تا بشدم از بر تو 325شمارهٔ ۳۴۶: از کوفتن پای تو و گشتن تو 326شمارهٔ ۳۴۷: با من به میان رسول باید با تو 327شمارهٔ ۳۴۸: ای ملک به دولت تو دارا گشته 328شمارهٔ ۳۴۹: آنی که ز فالها همه فال تو به 329شمارهٔ ۳۵۰: از هر جنسم چو شاه بگشادی راه 330شمارهٔ ۳۵۱: چندان داری ز حسن و خوبی مایه 331شمارهٔ ۳۵۲: هر چند که بر کوهم در شب ز اندوه 332شمارهٔ ۳۵۳: آمد بر من به چشمکان خواب زده 333شمارهٔ ۳۵۴: چون دولت تو جهان جوانست ای شاه 334شمارهٔ ۳۵۵: این خوشرویان که ایستادند همه 335شمارهٔ ۳۵۶: امروز منم چو ماری اندر سله ای 336شمارهٔ ۳۵۷: دانم که وفا ز دل برانداخته ای 337شمارهٔ ۳۵۸: ای ابر ز بحر تا هوایی شده ای 338شمارهٔ ۳۵۹: بر شعر مرا دلیست ای بار خدای 339شمارهٔ ۳۶۰: ای غم سختی تو ای دل از غم نرمی 340شمارهٔ ۳۶۱: روزی که چو باد پیش من برگذری 341شمارهٔ ۳۶۲: مفروق دو دیده ای و مقرون دلی 342شمارهٔ ۳۶۳: مرهم گفتم تو با دل ریش همی 343شمارهٔ ۳۶۴: دولت ز علاء دولت عالی رای 344شمارهٔ ۳۶۵: از شیرینی چون به سخن بنشینی 345شمارهٔ ۳۶۶: با هر تاری ساخته چون پود شوی 346شمارهٔ ۳۶۷: ای گل نه ز گل ز دل همی بر رویی 347شمارهٔ ۳۶۸: آخر نگذاردم فلک چون زاری 348شمارهٔ ۳۶۹: ای دولت هند را جمالی دادی 349شمارهٔ ۳۷۰: شوخی صنمی خوشی کشی خندانی 350شمارهٔ ۳۷۱: عشق آتشی افروخت که از بسیاری 351شمارهٔ ۳۷۲: ای بخت مرا سوخته خرمن کردی 352شمارهٔ ۳۷۳: در پیش گل وصال ما را بویی 353شمارهٔ ۳۷۴: گر چه کندت مساعدت روز بهی 354شمارهٔ ۳۷۵: فر ابدی و نعمت جاویدی 355شمارهٔ ۳۷۶: ای حورا زاده لعبت نوشادی 356شمارهٔ ۳۷۷: بنمودی مقنعی مهی ناگاهی 357شمارهٔ ۳۷۸: ای نای هوا بریدم از نای دمی 358شمارهٔ ۳۷۹: عشوه دهیم همی سرابی گویی 359شمارهٔ ۳۸۰: ای راوه اگر بهشت پیداست تویی 360شمارهٔ ۳۸۱: ای شاه عدو بندی و هم قلعه گشای 361شمارهٔ ۳۸۲: چون بلبل داریم برای رازی 362شمارهٔ ۳۸۳: امید به زندگانیم نیست بسی 363شمارهٔ ۳۸۴: مسعود چو دربند گرفتار شدی 364شمارهٔ ۳۸۵: نالنده تر از نایم در قلعه نای 365شمارهٔ ۳۸۶: ای شاه جهان ز ملک باقی شادی 366شمارهٔ ۳۸۷: بر شاهان جمله پادشاهی داری 367شمارهٔ ۳۸۸: آمد بر من خیال زیبا یاری 368شمارهٔ ۳۸۹: ای چرخ همه کار به پرگار زدی 369شمارهٔ ۳۹۰: از غنچه ناشکفته مستورتری 370شمارهٔ ۳۹۱: از بلبل بر سرو طربناک تری 371شمارهٔ ۳۹۲: ای قلعه نای مادر ملک تویی 372شمارهٔ ۳۹۳: ای تن تو به طبع بار بیمار کشی 373شمارهٔ ۳۹۴: چون موی شدم رنج هر بیدادی 374شمارهٔ ۳۹۵: ای تن چه تنی که تا شدی فرهنگی 375شمارهٔ ۳۹۶: چون دید که بر عزم سفر دارم رای 376شمارهٔ ۳۹۷: این چرخ بسی بدل کند نوها را

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ