به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مسعود سعد سلمان

مسعود سعد سلمانرباعی هاشمارهٔ ۲۴: چون آتش و آب از بدی پاکم و ناب

970عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

چون آتش و آب از بدی پاکم و ناب

چون آب صفا دارم و چون آتش تاب

در آتش و آبم کند ار چرخ عذاب

بیرون آیم چو زر و در زآتش و آب

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲۳: ای روی تو و زلف تو روز اندر شب 2شمارهٔ ۲۴: چون آتش و آب از بدی پاکم و ناب 3شمارهٔ ۲۵: تن در غم هجر داده بودم همه شب 4شمارهٔ ۲۶: من غرقه ز خون دیده بودم همه شب 5شمارهٔ ۲۷: تا روزه حرام کرد بر لب می ناب 6شمارهٔ ۲۸: صالح تر و خشک شد ز تو دیده و لب 7شمارهٔ ۲۹: ز آن سوزد چشم تو و زآن ریزد آب 8شمارهٔ ۳۰: بودم صنما چو رفته هوشان همه شب 9شمارهٔ ۳۱: ساقی که به دست من دهد جام شراب 10شمارهٔ ۳۲: چون همت تو به حال من مقرونست 11شمارهٔ ۳۳: اول ز پی وصال روح افزایت 12شمارهٔ ۳۴: اشکم که زمین از نم او آغشتست 13شمارهٔ ۳۵: مار دو سر چهار چشم است ای دوست 14شمارهٔ ۳۶: امروز به شهر حسن همنام تو نیست 15شمارهٔ ۳۷: بر روی دو زلفین بتابم زد دوست 16شمارهٔ ۳۸: مسعود ملک ملک نگهبان چو تو نیست 17شمارهٔ ۳۹: از وصلت آنکه همچو سوسنش تنست 18شمارهٔ ۴۰: آن را که تو در دلی خرد در سر اوست 19شمارهٔ ۴۱: در نعمت و مال اگر زبر دستی نیست 20شمارهٔ ۴۲: چشم ابرست و اشک ازو ژاله شدست 21شمارهٔ ۴۳: دوشم همه شب چنگ چو شمشیر بخست 22شمارهٔ ۴۴: بر جان منت جان رهی فرمانست 23شمارهٔ ۴۵: ای آنکه مرا قبله وثاق تو بسست 24شمارهٔ ۴۶: وصلش شادیست وز پسش زود غم است 25شمارهٔ ۴۷: آویخته در هوای جان آویزت 26شمارهٔ ۴۸: رویم ز غمت گونه خال تو گرفت 27شمارهٔ ۴۹: ای شاه ز بزم تو جهان را خبرست 28شمارهٔ ۵۰: گر نور فلک چو طبع ما گردد راست 29شمارهٔ ۵۱: طاهر که خطاب تو بر از نام تو نیست 30شمارهٔ ۵۲: با ما ثقت الملک هم آوازی نیست 31شمارهٔ ۵۳: چشم تو چو فتنه جهان سوزانست 32شمارهٔ ۵۴: شد صالح و از همه قیامت برخاست 33شمارهٔ ۵۵: اندر خور نعمت توام خدمت نیست 34شمارهٔ ۵۶: آن شیر که او به صید جز شیر نکشت 35شمارهٔ ۵۷: رنج دل و رنج دیده جز دیده نجست 36شمارهٔ ۵۸: در ماه چه روشنی که در روی تو نیست 37شمارهٔ ۵۹: در فرقت آن کس که تن و جان تو اوست 38شمارهٔ ۶۰: از چرخ چو بر تو مهر فرزندی نیست 39شمارهٔ ۶۱: از حصن بلند دوزخ سرد مراست 40شمارهٔ ۶۲: خوی تو چو رخسار نکوی تو نکوست 41شمارهٔ ۶۳: آنی که زمان زمان مرا عشق تو بوست 42شمارهٔ ۶۴: تا من سر آن روی چو مه خواهم داشت 43شمارهٔ ۶۵: ای بازوی دولت آستینت ظفرست 44شمارهٔ ۶۶: آن بت که هوای او بداندیش منست 45شمارهٔ ۶۷: جویان وصال تو جدا از جانست 46شمارهٔ ۶۸: هر چند گنهکار است آخر علوی است 47شمارهٔ ۶۹: این طالع من یارب و این اختر چیست 48شمارهٔ ۷۰: تا تن به غم هجر تو نابود شده است 49شمارهٔ ۷۱: گر دورم از آن روی جهان آرایت 50شمارهٔ ۷۲: اشک من و رخسار تو همرنگ شده است 51شمارهٔ ۷۳: بادام دو چشم تو دلم زار بخست 52شمارهٔ ۷۴: گر شاه به من چو شیر دندان خایست 53شمارهٔ ۷۵: بر چرخ فتاده نور ایران ملکست 54شمارهٔ ۷۶: امروز جهان بهار از ایران ملکست 55شمارهٔ ۷۷: با من چو زمانه تیر در شست گرفت 56شمارهٔ ۷۸: آنی شاها که جز سخا کیش تو نیست 57شمارهٔ ۷۹: در بأس چو طاهر علی آهن نیست 58شمارهٔ ۸۰: تا بار غمت نهاده بر محمل ماست 59شمارهٔ ۸۱: هر جای که عشوه ایست پرورده توست 60شمارهٔ ۸۲: در شعر مرا نیک و بد چرخ یکی است 61شمارهٔ ۸۳: ای صدر جهان ناصر تو یزدان باد 62شمارهٔ ۸۴: آرام ز خویشتن جدا خواهم کرد 63شمارهٔ ۸۵: زین پس اگرم ضعیف تن خواهد بود 64شمارهٔ ۸۶: جان و دل و دین دست فراهم کردند 65شمارهٔ ۸۷: گیتی و فلک به کشتن من یارند 66شمارهٔ ۸۸: باز این تن مستمند زندانی شد 67شمارهٔ ۸۹: چون چرخ زهر چه بود درویشم کرد 68شمارهٔ ۹۰: در محنت شو خوش و مکن نعمت یاد 69شمارهٔ ۹۱: احسان خداوند به من بنده رسید 70شمارهٔ ۹۲: گر تو به سفر شدی نگارا شاید 71شمارهٔ ۹۳: از مال فلک برهنه چون شیرم کرد 72شمارهٔ ۹۴: چون بند تو بنده را همی پند بود 73شمارهٔ ۹۵: گر صبر کنم عمر همی باد شود 74شمارهٔ ۹۶: گر باد هوای کوی سرایت سپرد 75شمارهٔ ۹۷: تا این دل من تو را خریدار آمد 76شمارهٔ ۹۸: تا دل به هوای تو گرفتار آمد 77شمارهٔ ۹۹: سودای تو آتش دلم افزون کرد 78شمارهٔ ۱۰۰: کارم همه جز مهر تو دلجوی نبود 79شمارهٔ ۱۰۱: امید وصال چون مرا بفریبد 80شمارهٔ ۱۰۲: هر مرد که لاف زد شدش مردی باد 81شمارهٔ ۱۰۳: ای دیده کشد همی ز بی خوابی درد 82شمارهٔ ۱۰۴: مونس همه شب خیال دلجوی تو بود 83شمارهٔ ۱۰۵: از باغ طرب گشت گل وصل پدید 84شمارهٔ ۱۰۶: با من در مهر گرم چون آتش بود 85شمارهٔ ۱۰۷: چون باره فتح تو به میدان تازد 86شمارهٔ ۱۰۸: بر عارض نو مشک همی افزاید 87شمارهٔ ۱۰۹: آنی که ز کبر ما نپسندی مهد 88شمارهٔ ۱۱۰: در بند تو ای شاه ملکشه باید 89شمارهٔ ۱۱۱: دل بیش کشد رنج چو دلبر دو شود 90شمارهٔ ۱۱۲: دوشم چو شب از بنفشه رویی ننمود 91شمارهٔ ۱۱۳: چون غنچه رهی راز تو در دل دارد 92شمارهٔ ۱۱۴: گوشم ز تو نشنود بتا جز همه سرد 93شمارهٔ ۱۱۵: تیری که بزد چرخ مرا پنهان زد 94شمارهٔ ۱۱۶: ای شاه جهان جهان شد از داد تو شاد 95شمارهٔ ۱۱۷: ای شاه شبانگاه تو شبگیر شود 96شمارهٔ ۱۱۸: تا چرخ مرا به چنگ عشق تو سپرد 97شمارهٔ ۱۱۹: هنگام گل ار به باغ بلبل نبود 98شمارهٔ ۱۲۰: هر گه که فلک دل مرا ریش کند 99شمارهٔ ۱۲۱: گردون همه در بند گرانم دارد 100شمارهٔ ۱۲۲: شاها ملکا همه ثناگوی تواند 101شمارهٔ ۱۲۳: گردون شرف و جاه در انگشت تو دید 102شمارهٔ ۱۲۴: شاها ملکا جهان به فرمان تو باد 103شمارهٔ ۱۲۵: آنی که جهانی ز تو سامان گیرد 104شمارهٔ ۱۲۶: بورشد رشید کز فلک ماه آورد 105شمارهٔ ۱۲۷: آن کوه گذار آهوی دشت نورد 106شمارهٔ ۱۲۸: چون موج سیاه روی هامون گیرد 107شمارهٔ ۱۲۹: خاک از رخم ار برو نهم زرد شود 108شمارهٔ ۱۳۰: تا دعوت دولت تو در گوشم شد 109شمارهٔ ۱۳۱: اول گردون ز رنج در تابم کرد 110شمارهٔ ۱۳۲: بر هم زده بود عشقت اسباب خرد 111شمارهٔ ۱۳۳: من شاهم و شاعران سواران منند 112شمارهٔ ۱۳۴: گر زر گردی جفا عیار تو بود 113شمارهٔ ۱۳۵: چون در چشمم ز حسن تو زیبی زد 114شمارهٔ ۱۳۶: رویی که چو او چرخ فلک ننگارد 115شمارهٔ ۱۳۷: چون روی هوا دوش به قیر اندودند 116شمارهٔ ۱۳۸: گر خون نشود قوت جانم که دهد 117شمارهٔ ۱۳۹: اندر ریشم همه خسک پاک برید 118شمارهٔ ۱۴۰: ترسم ما را ستارگان چشم کنند 119شمارهٔ ۱۴۱: چرخ فلک از قضا یکی پیکان زد 120شمارهٔ ۱۴۲: در هند کمال جود موجود آمد 121شمارهٔ ۱۴۳: چون بنشینند و مطربان بنشانند 122شمارهٔ ۱۴۴: آن را که ز بخت دستیاری باشد 123شمارهٔ ۱۴۵: در عشق تو جانم انده ناب خورد 124شمارهٔ ۱۴۶: آنان که سر نشاط عالم دارند 125شمارهٔ ۱۴۷: خون در تن من که اصل نیروست نماند 126شمارهٔ ۱۴۸: تا خط چو دود تو دل از من بربود 127شمارهٔ ۱۴۹: آن بت که دل مرا فرا چنگ آورد 128شمارهٔ ۱۵۰: با من فلک از خشم همی دندان زد 129شمارهٔ ۱۵۱: ای شاه فلک متابع کام تو باد 130شمارهٔ ۱۵۲: در باغ هنر تخم وفا کاشت خرد 131شمارهٔ ۱۵۳: صالح تن من ز عشق دامن بفشاند 132شمارهٔ ۱۵۴: در محنت شو خوش و مکن نعمت یاد 133شمارهٔ ۱۵۵: دیدار تو از نعمت دو جهان خوشتر 134شمارهٔ ۱۵۶: یک بوسه زدم بر لب و بر چشم دگر 135شمارهٔ ۱۵۷: ز اول به میان ما به هنگام کنار 136شمارهٔ ۱۵۸: هر ابر که بنگرم غباری شده گیر 137شمارهٔ ۱۵۹: خورشید رخ تو تافت بر سایه عمر 138شمارهٔ ۱۶۰: تعریف مرا عشق تو ای ساده شکر 139شمارهٔ ۱۶۱: سلطان ملک است در دل سلطان نور 140شمارهٔ ۱۶۲: چاه ز نخ تو ای دلارام پسر 141شمارهٔ ۱۶۳: یک چشم تو گر تباه گشت ای دلبر 142شمارهٔ ۱۶۴: ای روی تو آفتاب و من نیلوفر 143شمارهٔ ۱۶۵: آمد به وداعم آن نگار دلبر 144شمارهٔ ۱۶۶: ز اندیشه هجران و ز نادیدن یار 145شمارهٔ ۱۶۷: در عشق تو همچو ابر می گریم زار 146شمارهٔ ۱۶۸: ای پیل سوار خسرو شیر شکار 147شمارهٔ ۱۶۹: پیوست فلک با من پیکار دگر 148شمارهٔ ۱۷۰: این ابر چراست روز وشب چشم تو تر 149شمارهٔ ۱۷۱: اکنون که شدی به بتکده عاشق زار 150شمارهٔ ۱۷۲: مشکین کله تو گر شبست ای دلدار 151شمارهٔ ۱۷۳: نا رفته هنوز بوی شیرت ز شکر 152شمارهٔ ۱۷۴: تا دیده ام آن روی چو خورشید انور 153شمارهٔ ۱۷۵: اندیشه مکن به کارها در بسیار 154شمارهٔ ۱۷۶: ای مهر تو چون چهار طبع اندر خور 155شمارهٔ ۱۷۷: اندک اثر آبله بر دو رخ یار 156شمارهٔ ۱۷۸: در زندان تا کرد مرا گردون پیر 157شمارهٔ ۱۷۹: سلطان ملک ای عزیز فرزند پدر 158شمارهٔ ۱۸۰: چون پیرهنت گرفته ام تنگ به بر 159شمارهٔ ۱۸۱: از سنگم یا ز چیستم جان پدر 160شمارهٔ ۱۸۲: بر مرگ تو چون نمویم ای جان پدر 161شمارهٔ ۱۸۳: می گویمت ای سعادت ای نیک پسر 162شمارهٔ ۱۸۴: در غور فلک تعبیه ای ساخت چو ابر 163شمارهٔ ۱۸۵: گویی که هوا به زیر گردست امروز 164شمارهٔ ۱۸۶: عشقت کشتم که غم درودم شب و روز 165شمارهٔ ۱۸۷: ای فقر بخاست روز بازار تو خیز 166شمارهٔ ۱۸۸: ای شاه علاء دولت ملک افروز 167شمارهٔ ۱۸۹: چرخ از دم کون برنمی گردد باز 168شمارهٔ ۱۹۰: خورشید رخا وصل تو جویم همه روز 169شمارهٔ ۱۹۱: ای سود و زیان عمر فرسوده بترس 170شمارهٔ ۱۹۲: ای یار چو صبر هیچ یاری مشناس 171شمارهٔ ۱۹۳: از بخشش دست من ز سیم و زر پرس 172شمارهٔ ۱۹۴: مسعود که بود سعد سلمان پدرش 173شمارهٔ ۱۹۵: مسعود که بود سعد سلمان پدرش 174شمارهٔ ۱۹۶: تا از من می جهی چو دود از آتش 175شمارهٔ ۱۹۷: معشوقه دلم به آتش انباشت چو شمع 176شمارهٔ ۱۹۸: آتش به سرم همی فرو ریزد عشق 177شمارهٔ ۱۹۹: ای چرخ مدور خسیس بی باک 178شمارهٔ ۲۰۰: گردون نکشد کمال مسعود ملک 179شمارهٔ ۲۰۱: من همت باز دارم و کبر پلنگ 180شمارهٔ ۲۰۲: من چون دل لاله ام تو چون رنگ به ر ...181شمارهٔ ۲۰۳: ای بدر شده من از غمان تو هلال 182شمارهٔ ۲۰۴: ای کلک ملک وصف تو گویم همه سال 183شمارهٔ ۲۰۵: عیبم که ز من زمانی ای مشکین خال 184شمارهٔ ۲۰۶: دل می ندهد که از تو بردارم دل 185شمارهٔ ۲۰۷: آن دل که نخواستت چه نامست آن دل 186شمارهٔ ۲۰۸: سرما چون شد ز دست صحرا شد گل 187شمارهٔ ۲۰۹: رویت بر من چنان که گل بر بلبل 188شمارهٔ ۲۱۰: نامد به کف آن زلف سمن مال به مال 189شمارهٔ ۲۱۱: بنگر که ز شاخ می چه گوید صلصل 190شمارهٔ ۲۱۲: چون روی بتان گشت به باغ اندر گل 191شمارهٔ ۲۱۳: خامش نشود همی ز غلغل بلبل 192شمارهٔ ۲۱۴: من ادهمم از خون دل ابرش گردم 193شمارهٔ ۲۱۵: در دولت شاه چون قوی شد رایم 194شمارهٔ ۲۱۶: غمهای تو از راندن خونها کارم 195شمارهٔ ۲۱۷: هر چند که این بند ز پای افکندم 196شمارهٔ ۲۱۸: من در عدم از جود تو موجود شدم 197شمارهٔ ۲۱۹: ای طبع بده ور ندهی بستانم 198شمارهٔ ۲۲۰: ای غمزه تو کشفته بنیاد دلم 199شمارهٔ ۲۲۱: ای طبع چو آتش از تو بس خوشنودم 200شمارهٔ ۲۲۲: گر من برم از مردم بد سازم برم 201شمارهٔ ۲۲۳: جان و دل و دین به وصلت ای مهر صنم 202شمارهٔ ۲۲۴: ای زرین نام لعبت سیم اندام 203شمارهٔ ۲۲۵: تن کوبم و سرپیچم و بر روی زنم 204شمارهٔ ۲۲۶: جان هر ساعت ز کار زاری دهدم 205شمارهٔ ۲۲۷: من دوش که از هجر تو در تاب شدم 206شمارهٔ ۲۲۸: تا کی غم یار و درد فرزند کشم 207شمارهٔ ۲۲۹: هر روز همی فلک به تیری زندم 208شمارهٔ ۲۳۰: گفتم که تو بی وفایی ای نامردم 209شمارهٔ ۲۳۱: ای فاخته دل چو من به رویت نگرم 210شمارهٔ ۲۳۲: بر بسته شد از بستن ماتم دستم 211شمارهٔ ۲۳۳: سروی خواهم ز چرخ داری زندم 212شمارهٔ ۲۳۴: همچون قلمم ز بیخ کندی به ستم 213شمارهٔ ۲۳۵: چون پیش دل از هجر تو هنگامه نهم 214شمارهٔ ۲۳۶: ای سرو سپاه خسرو ای ماه حشم 215شمارهٔ ۲۳۷: ای کرده مرا به عشق گمراه تمام 216شمارهٔ ۲۳۸: جستم از توبه بی زبانی جستم 217شمارهٔ ۲۳۹: شب زار به جای بستر آتش ریزم 218شمارهٔ ۲۴۰: گفتم کایندل به داغ نام تو کنم 219شمارهٔ ۲۴۱: ای چرخ ز هر گزند رنج تو کشم 220شمارهٔ ۲۴۲: وصف لب رنگین تو از دل جویم 221شمارهٔ ۲۴۳: چون از گل روی تو بهاری رسدم 222شمارهٔ ۲۴۴: تا چنگ به مهر آن دلارام زدم 223شمارهٔ ۲۴۵: بر آتش اگر بی تو نخفتم خفتم 224شمارهٔ ۲۴۶: کوهی که بر او بلا ببارند منم 225شمارهٔ ۲۴۷: امروز ز هر دوست گزندی دارم 226شمارهٔ ۲۴۸: از عشق تو در چشم خرد میل زدم 227شمارهٔ ۲۴۹: بونصر من ار عاشق ایام توام 228شمارهٔ ۲۵۰: گفتم شکرت به خلق کیهان گویم 229شمارهٔ ۲۵۱: جز در غم عشق تو سفر می نکنم 230شمارهٔ ۲۵۲: من به الم ای صنم گرفتار نیم 231شمارهٔ ۲۵۳: گر تیز به روی خوب تو درنگرم 232شمارهٔ ۲۵۴: هر یک چندی به قلعه ای آرندم 233شمارهٔ ۲۵۵: صالح دل اگر به جای جامه بدرم 234شمارهٔ ۲۵۶: بر روی تو مهربان و دلسوز منم 235شمارهٔ ۲۵۷: گنجی که ز پیش آن بجستند منم 236شمارهٔ ۲۵۸: نه از همه خلق حق گزاری دارم 237شمارهٔ ۲۵۹: گر حور بود بدان که نازش نکشم 238شمارهٔ ۲۶۰: از آتش دل همیشه اندر تابم 239شمارهٔ ۲۶۱: ای دشمن و دوست مر تو را یک عالم 240شمارهٔ ۲۶۲: هرگه که به پیراهن تو درنگرم 241شمارهٔ ۲۶۳: دلخسته چشم ناوک انداز توام 242شمارهٔ ۲۶۴: در خواب گه از دل به شب آتش بیزم 243شمارهٔ ۲۶۵: شب ز انده تو همی نیاید خوابم 244شمارهٔ ۲۶۶: دانم که ز چرخ بخش بیرون نکنم 245شمارهٔ ۲۶۷: من دوش که از هجر تو در تاب شدم 246شمارهٔ ۲۶۸: از بند رحم ببند مهد افتادم 247شمارهٔ ۲۶۹: شه پندارد که ما خردمندانیم 248شمارهٔ ۲۷۰: در آرزوی بوی گل نوروزم 249شمارهٔ ۲۷۱: لرزان ز بلا چو برگ داند یارم 250شمارهٔ ۲۷۲: تا روز همه شب از هوس بیدارم 251شمارهٔ ۲۷۳: بر دیده خیال دوست بنگاشته ام 252شمارهٔ ۲۷۴: امروز در این حبس من آن ممتحنم 253شمارهٔ ۲۷۵: از دل بدم آتشی برانگیخته ام 254شمارهٔ ۲۷۶: عمری بدو کف دو رخ نگارا خستم 255شمارهٔ ۲۷۷: گفتی خبرت کنم کسی بفرستم 256شمارهٔ ۲۷۸: آن مرد که در سخن جهانیست منم 257شمارهٔ ۲۷۹: هر جای که آتش نبردیست منم 258شمارهٔ ۲۸۰: هر جا که ز فضل پیشگاهی است منم 259شمارهٔ ۲۸۱: با ناله همی چو ابر بهمن گریم 260شمارهٔ ۲۸۲: از بلبل نالنده تر و زارترم 261شمارهٔ ۲۸۳: روزان و شبان در آن غم و تیمارم 262شمارهٔ ۲۸۴: ای جان جهان تا خبرت یافته ام 263شمارهٔ ۲۸۵: از خود به تو من بتا گمانها دارم 264شمارهٔ ۲۸۶: سیراب گلابی تو بر آتش خارم 265شمارهٔ ۲۸۷: از هر چه بگفته اند پندی دارم 266شمارهٔ ۲۸۸: من بستر برف و بالش یخ دارم 267شمارهٔ ۲۸۹: در تاریکی ز بس که می بنشینم 268شمارهٔ ۲۹۰: آنم که اگر به خلد جایی سازم 269شمارهٔ ۲۹۱: هر گه که تو را به رهگذاری بینم 270شمارهٔ ۲۹۲: دیده همه شب ز خواب خوش بردوزم 271شمارهٔ ۲۹۳: با خود گفتم که من عیال تو شدم 272شمارهٔ ۲۹۴: آنکو گوید هست قضا تیشه من 273شمارهٔ ۲۹۵: تا خسته دل مرا بریده ست ز تن 274شمارهٔ ۲۹۶: در سمجی چون توانم آرامیدن 275شمارهٔ ۲۹۷: هر شب که تو را نبینم ای شاخ سمن 276شمارهٔ ۲۹۸: چون گل ز غمت دریده ام پیراهن 277شمارهٔ ۲۹۹: سر کردمت ای نگار چون تو سر من 278شمارهٔ ۳۰۰: چنگم به چهار شاخ زد پیراهن 279شمارهٔ ۳۰۱: چون دانش بود مهربان دایه من 280شمارهٔ ۳۰۲: چشم و دهن آن صنم لاله رخان 281شمارهٔ ۳۰۳: با کس غم تو بیش نخواهم گفتم 282شمارهٔ ۳۰۴: این دیبه دو روی به کلک دو زبان 283شمارهٔ ۳۰۵: تا نسبت کرد اخوت شعر به من 284شمارهٔ ۳۰۶: آنکو دارد چو سیم و شر لب و تن 285شمارهٔ ۳۰۷: از چشم من ار سرشک بتوان رفتن 286شمارهٔ ۳۰۸: از کفر کشد زریر شیبانی کین 287شمارهٔ ۳۰۹: ای برتر من کرده هزاران احسان 288شمارهٔ ۳۱۰: در خدمت طاهر علی بارم جان 289شمارهٔ ۳۱۱: ایزد که همی کرد مرکب تن و جان 290شمارهٔ ۳۱۲: ای پای برنجن من ای بند گران 291شمارهٔ ۳۱۳: چون قمری زار زار می نالم من 292شمارهٔ ۳۱۴: ای شاه به بیشه عزم ناگاهان کن 293شمارهٔ ۳۱۵: زنده به تو مانده ام من ای جان جها ...294شمارهٔ ۳۱۶: انده چه خورم چراست اندر خوردن 295شمارهٔ ۳۱۷: صد بار به نیکی هنرم کرد ضمان 296شمارهٔ ۳۱۸: گر خسته شوم ز تیر پیکار تو من 297شمارهٔ ۳۱۹: نه روزم هیزم است و نه شب روغن 298شمارهٔ ۳۲۰: ای روز مرا جز شب دیجور مدان 299شمارهٔ ۳۲۱: کس را چو بنفشه سر فرو نارم من 300شمارهٔ ۳۲۲: از چنگ قضا همی چو نتوان جستن 301شمارهٔ ۳۲۳: گردنده چو روز نوبهاری با من 302شمارهٔ ۳۲۴: ای چون گل نوشکفته بر طرف چمن 303شمارهٔ ۳۲۵: چرخم چو بخواست کشت بی هیچ گمان 304شمارهٔ ۳۲۶: امروز منم تفته دل و رفته روان 305شمارهٔ ۳۲۷: بگشای چو گل به وعده راست دهن 306شمارهٔ ۳۲۸: مشک از سر زلفین تو بویم پس ازین 307شمارهٔ ۳۲۹: زاری و دعا کن به سحرگاه ای تن 308شمارهٔ ۳۳۰: دیدی که غلام داشتم چندان من 309شمارهٔ ۳۳۱: روزم تیره ست از آن رخ مهوش تو 310شمارهٔ ۳۳۲: دل بست شود چو سرفرازد با تو 311شمارهٔ ۳۳۳: آنی که بری دست نیازد با تو 312شمارهٔ ۳۳۴: هر جان که بود برتر از آن باشی تو 313شمارهٔ ۳۳۵: نورست ای ماه حسن سرمایه تو 314شمارهٔ ۳۳۶: ای نای تو را نقل و می روشن کو 315شمارهٔ ۳۳۷: ای شاه بترس از آنکه پرسند از تو 316شمارهٔ ۳۳۸: سلطان ملک اقبال عنان داد به تو 317شمارهٔ ۳۳۹: صالح پس ازین طرب نباید بی تو 318شمارهٔ ۳۴۰: ای شمع شدم به عشق پروانه تو 319شمارهٔ ۳۴۱: ای نای ندیده ام دلی شاد از تو 320شمارهٔ ۳۴۲: مادر که مرا بزاد زاد از پی تو 321شمارهٔ ۳۴۳: هرگز نرسد به لطف در مهر چو تو 322شمارهٔ ۳۴۴: خوردم همه زهر عشق تو شکر کو 323شمارهٔ ۳۴۵: روی و بر من تا بشدم از بر تو 324شمارهٔ ۳۴۶: از کوفتن پای تو و گشتن تو 325شمارهٔ ۳۴۷: با من به میان رسول باید با تو 326شمارهٔ ۳۴۸: ای ملک به دولت تو دارا گشته 327شمارهٔ ۳۴۹: آنی که ز فالها همه فال تو به 328شمارهٔ ۳۵۰: از هر جنسم چو شاه بگشادی راه 329شمارهٔ ۳۵۱: چندان داری ز حسن و خوبی مایه 330شمارهٔ ۳۵۲: هر چند که بر کوهم در شب ز اندوه 331شمارهٔ ۳۵۳: آمد بر من به چشمکان خواب زده 332شمارهٔ ۳۵۴: چون دولت تو جهان جوانست ای شاه 333شمارهٔ ۳۵۵: این خوشرویان که ایستادند همه 334شمارهٔ ۳۵۶: امروز منم چو ماری اندر سله ای 335شمارهٔ ۳۵۷: دانم که وفا ز دل برانداخته ای 336شمارهٔ ۳۵۸: ای ابر ز بحر تا هوایی شده ای 337شمارهٔ ۳۵۹: بر شعر مرا دلیست ای بار خدای 338شمارهٔ ۳۶۰: ای غم سختی تو ای دل از غم نرمی 339شمارهٔ ۳۶۱: روزی که چو باد پیش من برگذری 340شمارهٔ ۳۶۲: مفروق دو دیده ای و مقرون دلی 341شمارهٔ ۳۶۳: مرهم گفتم تو با دل ریش همی 342شمارهٔ ۳۶۴: دولت ز علاء دولت عالی رای 343شمارهٔ ۳۶۵: از شیرینی چون به سخن بنشینی 344شمارهٔ ۳۶۶: با هر تاری ساخته چون پود شوی 345شمارهٔ ۳۶۷: ای گل نه ز گل ز دل همی بر رویی 346شمارهٔ ۳۶۸: آخر نگذاردم فلک چون زاری 347شمارهٔ ۳۶۹: ای دولت هند را جمالی دادی 348شمارهٔ ۳۷۰: شوخی صنمی خوشی کشی خندانی 349شمارهٔ ۳۷۱: عشق آتشی افروخت که از بسیاری 350شمارهٔ ۳۷۲: ای بخت مرا سوخته خرمن کردی 351شمارهٔ ۳۷۳: در پیش گل وصال ما را بویی 352شمارهٔ ۳۷۴: گر چه کندت مساعدت روز بهی 353شمارهٔ ۳۷۵: فر ابدی و نعمت جاویدی 354شمارهٔ ۳۷۶: ای حورا زاده لعبت نوشادی 355شمارهٔ ۳۷۷: بنمودی مقنعی مهی ناگاهی 356شمارهٔ ۳۷۸: ای نای هوا بریدم از نای دمی 357شمارهٔ ۳۷۹: عشوه دهیم همی سرابی گویی 358شمارهٔ ۳۸۰: ای راوه اگر بهشت پیداست تویی 359شمارهٔ ۳۸۱: ای شاه عدو بندی و هم قلعه گشای 360شمارهٔ ۳۸۲: چون بلبل داریم برای رازی 361شمارهٔ ۳۸۳: امید به زندگانیم نیست بسی 362شمارهٔ ۳۸۴: مسعود چو دربند گرفتار شدی 363شمارهٔ ۳۸۵: نالنده تر از نایم در قلعه نای 364شمارهٔ ۳۸۶: ای شاه جهان ز ملک باقی شادی 365شمارهٔ ۳۸۷: بر شاهان جمله پادشاهی داری 366شمارهٔ ۳۸۸: آمد بر من خیال زیبا یاری 367شمارهٔ ۳۸۹: ای چرخ همه کار به پرگار زدی 368شمارهٔ ۳۹۰: از غنچه ناشکفته مستورتری 369شمارهٔ ۳۹۱: از بلبل بر سرو طربناک تری 370شمارهٔ ۳۹۲: ای قلعه نای مادر ملک تویی 371شمارهٔ ۳۹۳: ای تن تو به طبع بار بیمار کشی 372شمارهٔ ۳۹۴: چون موی شدم رنج هر بیدادی 373شمارهٔ ۳۹۵: ای تن چه تنی که تا شدی فرهنگی 374شمارهٔ ۳۹۶: چون دید که بر عزم سفر دارم رای 375شمارهٔ ۳۹۷: این چرخ بسی بدل کند نوها را

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ