به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مسعود سعد سلمان

مسعود سعد سلمانرباعی هاشمارهٔ ۱۸: کس نتواند ز بد رهانید مرا

600عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

کس نتواند ز بد رهانید مرا

زیرا ثقت الملک برانید مرا

از رنج عدو باز رهانید مرا

وز خاک بر آسمان رسانید مرا

ای دوست به امید خیالت هر شب

این دیده گرینده نخسبد ز طرب

در خواب همت ببیند ای نوشین لب

بی روزی تر ز من که باشد یارب

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۷: بر آب روان بخت روانت ملکا 2شمارهٔ ۱۸: کس نتواند ز بد رهانید مرا 3شمارهٔ ۱۹: دانی تو که با بند گرانم یارب 4شمارهٔ ۲۰: دل در هوس تو بسته بودم همه شب 5شمارهٔ ۲۱: تفت این دل گرم از دم سردم همه شب 6شمارهٔ ۲۲: دیبا به رخی بتا و زیبا به سلب 7شمارهٔ ۲۳: ای روی تو و زلف تو روز اندر شب 8شمارهٔ ۲۴: چون آتش و آب از بدی پاکم و ناب 9شمارهٔ ۲۵: تن در غم هجر داده بودم همه شب 10شمارهٔ ۲۶: من غرقه ز خون دیده بودم همه شب 11شمارهٔ ۲۷: تا روزه حرام کرد بر لب می ناب 12شمارهٔ ۲۸: صالح تر و خشک شد ز تو دیده و لب 13شمارهٔ ۲۹: ز آن سوزد چشم تو و زآن ریزد آب 14شمارهٔ ۳۰: بودم صنما چو رفته هوشان همه شب 15شمارهٔ ۳۱: ساقی که به دست من دهد جام شراب 16شمارهٔ ۳۲: چون همت تو به حال من مقرونست 17شمارهٔ ۳۳: اول ز پی وصال روح افزایت 18شمارهٔ ۳۴: اشکم که زمین از نم او آغشتست 19شمارهٔ ۳۵: مار دو سر چهار چشم است ای دوست 20شمارهٔ ۳۶: امروز به شهر حسن همنام تو نیست 21شمارهٔ ۳۷: بر روی دو زلفین بتابم زد دوست 22شمارهٔ ۳۸: مسعود ملک ملک نگهبان چو تو نیست 23شمارهٔ ۳۹: از وصلت آنکه همچو سوسنش تنست 24شمارهٔ ۴۰: آن را که تو در دلی خرد در سر اوست 25شمارهٔ ۴۱: در نعمت و مال اگر زبر دستی نیست 26شمارهٔ ۴۲: چشم ابرست و اشک ازو ژاله شدست 27شمارهٔ ۴۳: دوشم همه شب چنگ چو شمشیر بخست 28شمارهٔ ۴۴: بر جان منت جان رهی فرمانست 29شمارهٔ ۴۵: ای آنکه مرا قبله وثاق تو بسست 30شمارهٔ ۴۶: وصلش شادیست وز پسش زود غم است 31شمارهٔ ۴۷: آویخته در هوای جان آویزت 32شمارهٔ ۴۸: رویم ز غمت گونه خال تو گرفت 33شمارهٔ ۴۹: ای شاه ز بزم تو جهان را خبرست 34شمارهٔ ۵۰: گر نور فلک چو طبع ما گردد راست 35شمارهٔ ۵۱: طاهر که خطاب تو بر از نام تو نیست 36شمارهٔ ۵۲: با ما ثقت الملک هم آوازی نیست 37شمارهٔ ۵۳: چشم تو چو فتنه جهان سوزانست 38شمارهٔ ۵۴: شد صالح و از همه قیامت برخاست 39شمارهٔ ۵۵: اندر خور نعمت توام خدمت نیست 40شمارهٔ ۵۶: آن شیر که او به صید جز شیر نکشت 41شمارهٔ ۵۷: رنج دل و رنج دیده جز دیده نجست 42شمارهٔ ۵۸: در ماه چه روشنی که در روی تو نیست 43شمارهٔ ۵۹: در فرقت آن کس که تن و جان تو اوست 44شمارهٔ ۶۰: از چرخ چو بر تو مهر فرزندی نیست 45شمارهٔ ۶۱: از حصن بلند دوزخ سرد مراست 46شمارهٔ ۶۲: خوی تو چو رخسار نکوی تو نکوست 47شمارهٔ ۶۳: آنی که زمان زمان مرا عشق تو بوست 48شمارهٔ ۶۴: تا من سر آن روی چو مه خواهم داشت 49شمارهٔ ۶۵: ای بازوی دولت آستینت ظفرست 50شمارهٔ ۶۶: آن بت که هوای او بداندیش منست 51شمارهٔ ۶۷: جویان وصال تو جدا از جانست 52شمارهٔ ۶۸: هر چند گنهکار است آخر علوی است 53شمارهٔ ۶۹: این طالع من یارب و این اختر چیست 54شمارهٔ ۷۰: تا تن به غم هجر تو نابود شده است 55شمارهٔ ۷۱: گر دورم از آن روی جهان آرایت 56شمارهٔ ۷۲: اشک من و رخسار تو همرنگ شده است 57شمارهٔ ۷۳: بادام دو چشم تو دلم زار بخست 58شمارهٔ ۷۴: گر شاه به من چو شیر دندان خایست 59شمارهٔ ۷۵: بر چرخ فتاده نور ایران ملکست 60شمارهٔ ۷۶: امروز جهان بهار از ایران ملکست 61شمارهٔ ۷۷: با من چو زمانه تیر در شست گرفت 62شمارهٔ ۷۸: آنی شاها که جز سخا کیش تو نیست 63شمارهٔ ۷۹: در بأس چو طاهر علی آهن نیست 64شمارهٔ ۸۰: تا بار غمت نهاده بر محمل ماست 65شمارهٔ ۸۱: هر جای که عشوه ایست پرورده توست 66شمارهٔ ۸۲: در شعر مرا نیک و بد چرخ یکی است 67شمارهٔ ۸۳: ای صدر جهان ناصر تو یزدان باد 68شمارهٔ ۸۴: آرام ز خویشتن جدا خواهم کرد 69شمارهٔ ۸۵: زین پس اگرم ضعیف تن خواهد بود 70شمارهٔ ۸۶: جان و دل و دین دست فراهم کردند 71شمارهٔ ۸۷: گیتی و فلک به کشتن من یارند 72شمارهٔ ۸۸: باز این تن مستمند زندانی شد 73شمارهٔ ۸۹: چون چرخ زهر چه بود درویشم کرد 74شمارهٔ ۹۰: در محنت شو خوش و مکن نعمت یاد 75شمارهٔ ۹۱: احسان خداوند به من بنده رسید 76شمارهٔ ۹۲: گر تو به سفر شدی نگارا شاید 77شمارهٔ ۹۳: از مال فلک برهنه چون شیرم کرد 78شمارهٔ ۹۴: چون بند تو بنده را همی پند بود 79شمارهٔ ۹۵: گر صبر کنم عمر همی باد شود 80شمارهٔ ۹۶: گر باد هوای کوی سرایت سپرد 81شمارهٔ ۹۷: تا این دل من تو را خریدار آمد 82شمارهٔ ۹۸: تا دل به هوای تو گرفتار آمد 83شمارهٔ ۹۹: سودای تو آتش دلم افزون کرد 84شمارهٔ ۱۰۰: کارم همه جز مهر تو دلجوی نبود 85شمارهٔ ۱۰۱: امید وصال چون مرا بفریبد 86شمارهٔ ۱۰۲: هر مرد که لاف زد شدش مردی باد 87شمارهٔ ۱۰۳: ای دیده کشد همی ز بی خوابی درد 88شمارهٔ ۱۰۴: مونس همه شب خیال دلجوی تو بود 89شمارهٔ ۱۰۵: از باغ طرب گشت گل وصل پدید 90شمارهٔ ۱۰۶: با من در مهر گرم چون آتش بود 91شمارهٔ ۱۰۷: چون باره فتح تو به میدان تازد 92شمارهٔ ۱۰۸: بر عارض نو مشک همی افزاید 93شمارهٔ ۱۰۹: آنی که ز کبر ما نپسندی مهد 94شمارهٔ ۱۱۰: در بند تو ای شاه ملکشه باید 95شمارهٔ ۱۱۱: دل بیش کشد رنج چو دلبر دو شود 96شمارهٔ ۱۱۲: دوشم چو شب از بنفشه رویی ننمود 97شمارهٔ ۱۱۳: چون غنچه رهی راز تو در دل دارد 98شمارهٔ ۱۱۴: گوشم ز تو نشنود بتا جز همه سرد 99شمارهٔ ۱۱۵: تیری که بزد چرخ مرا پنهان زد 100شمارهٔ ۱۱۶: ای شاه جهان جهان شد از داد تو شاد 101شمارهٔ ۱۱۷: ای شاه شبانگاه تو شبگیر شود 102شمارهٔ ۱۱۸: تا چرخ مرا به چنگ عشق تو سپرد 103شمارهٔ ۱۱۹: هنگام گل ار به باغ بلبل نبود 104شمارهٔ ۱۲۰: هر گه که فلک دل مرا ریش کند 105شمارهٔ ۱۲۱: گردون همه در بند گرانم دارد 106شمارهٔ ۱۲۲: شاها ملکا همه ثناگوی تواند 107شمارهٔ ۱۲۳: گردون شرف و جاه در انگشت تو دید 108شمارهٔ ۱۲۴: شاها ملکا جهان به فرمان تو باد 109شمارهٔ ۱۲۵: آنی که جهانی ز تو سامان گیرد 110شمارهٔ ۱۲۶: بورشد رشید کز فلک ماه آورد 111شمارهٔ ۱۲۷: آن کوه گذار آهوی دشت نورد 112شمارهٔ ۱۲۸: چون موج سیاه روی هامون گیرد 113شمارهٔ ۱۲۹: خاک از رخم ار برو نهم زرد شود 114شمارهٔ ۱۳۰: تا دعوت دولت تو در گوشم شد 115شمارهٔ ۱۳۱: اول گردون ز رنج در تابم کرد 116شمارهٔ ۱۳۲: بر هم زده بود عشقت اسباب خرد 117شمارهٔ ۱۳۳: من شاهم و شاعران سواران منند 118شمارهٔ ۱۳۴: گر زر گردی جفا عیار تو بود 119شمارهٔ ۱۳۵: چون در چشمم ز حسن تو زیبی زد 120شمارهٔ ۱۳۶: رویی که چو او چرخ فلک ننگارد 121شمارهٔ ۱۳۷: چون روی هوا دوش به قیر اندودند 122شمارهٔ ۱۳۸: گر خون نشود قوت جانم که دهد 123شمارهٔ ۱۳۹: اندر ریشم همه خسک پاک برید 124شمارهٔ ۱۴۰: ترسم ما را ستارگان چشم کنند 125شمارهٔ ۱۴۱: چرخ فلک از قضا یکی پیکان زد 126شمارهٔ ۱۴۲: در هند کمال جود موجود آمد 127شمارهٔ ۱۴۳: چون بنشینند و مطربان بنشانند 128شمارهٔ ۱۴۴: آن را که ز بخت دستیاری باشد 129شمارهٔ ۱۴۵: در عشق تو جانم انده ناب خورد 130شمارهٔ ۱۴۶: آنان که سر نشاط عالم دارند 131شمارهٔ ۱۴۷: خون در تن من که اصل نیروست نماند 132شمارهٔ ۱۴۸: تا خط چو دود تو دل از من بربود 133شمارهٔ ۱۴۹: آن بت که دل مرا فرا چنگ آورد 134شمارهٔ ۱۵۰: با من فلک از خشم همی دندان زد 135شمارهٔ ۱۵۱: ای شاه فلک متابع کام تو باد 136شمارهٔ ۱۵۲: در باغ هنر تخم وفا کاشت خرد 137شمارهٔ ۱۵۳: صالح تن من ز عشق دامن بفشاند 138شمارهٔ ۱۵۴: در محنت شو خوش و مکن نعمت یاد 139شمارهٔ ۱۵۵: دیدار تو از نعمت دو جهان خوشتر 140شمارهٔ ۱۵۶: یک بوسه زدم بر لب و بر چشم دگر 141شمارهٔ ۱۵۷: ز اول به میان ما به هنگام کنار 142شمارهٔ ۱۵۸: هر ابر که بنگرم غباری شده گیر 143شمارهٔ ۱۵۹: خورشید رخ تو تافت بر سایه عمر 144شمارهٔ ۱۶۰: تعریف مرا عشق تو ای ساده شکر 145شمارهٔ ۱۶۱: سلطان ملک است در دل سلطان نور 146شمارهٔ ۱۶۲: چاه ز نخ تو ای دلارام پسر 147شمارهٔ ۱۶۳: یک چشم تو گر تباه گشت ای دلبر 148شمارهٔ ۱۶۴: ای روی تو آفتاب و من نیلوفر 149شمارهٔ ۱۶۵: آمد به وداعم آن نگار دلبر 150شمارهٔ ۱۶۶: ز اندیشه هجران و ز نادیدن یار 151شمارهٔ ۱۶۷: در عشق تو همچو ابر می گریم زار 152شمارهٔ ۱۶۸: ای پیل سوار خسرو شیر شکار 153شمارهٔ ۱۶۹: پیوست فلک با من پیکار دگر 154شمارهٔ ۱۷۰: این ابر چراست روز وشب چشم تو تر 155شمارهٔ ۱۷۱: اکنون که شدی به بتکده عاشق زار 156شمارهٔ ۱۷۲: مشکین کله تو گر شبست ای دلدار 157شمارهٔ ۱۷۳: نا رفته هنوز بوی شیرت ز شکر 158شمارهٔ ۱۷۴: تا دیده ام آن روی چو خورشید انور 159شمارهٔ ۱۷۵: اندیشه مکن به کارها در بسیار 160شمارهٔ ۱۷۶: ای مهر تو چون چهار طبع اندر خور 161شمارهٔ ۱۷۷: اندک اثر آبله بر دو رخ یار 162شمارهٔ ۱۷۸: در زندان تا کرد مرا گردون پیر 163شمارهٔ ۱۷۹: سلطان ملک ای عزیز فرزند پدر 164شمارهٔ ۱۸۰: چون پیرهنت گرفته ام تنگ به بر 165شمارهٔ ۱۸۱: از سنگم یا ز چیستم جان پدر 166شمارهٔ ۱۸۲: بر مرگ تو چون نمویم ای جان پدر 167شمارهٔ ۱۸۳: می گویمت ای سعادت ای نیک پسر 168شمارهٔ ۱۸۴: در غور فلک تعبیه ای ساخت چو ابر 169شمارهٔ ۱۸۵: گویی که هوا به زیر گردست امروز 170شمارهٔ ۱۸۶: عشقت کشتم که غم درودم شب و روز 171شمارهٔ ۱۸۷: ای فقر بخاست روز بازار تو خیز 172شمارهٔ ۱۸۸: ای شاه علاء دولت ملک افروز 173شمارهٔ ۱۸۹: چرخ از دم کون برنمی گردد باز 174شمارهٔ ۱۹۰: خورشید رخا وصل تو جویم همه روز 175شمارهٔ ۱۹۱: ای سود و زیان عمر فرسوده بترس 176شمارهٔ ۱۹۲: ای یار چو صبر هیچ یاری مشناس 177شمارهٔ ۱۹۳: از بخشش دست من ز سیم و زر پرس 178شمارهٔ ۱۹۴: مسعود که بود سعد سلمان پدرش 179شمارهٔ ۱۹۵: مسعود که بود سعد سلمان پدرش 180شمارهٔ ۱۹۶: تا از من می جهی چو دود از آتش 181شمارهٔ ۱۹۷: معشوقه دلم به آتش انباشت چو شمع 182شمارهٔ ۱۹۸: آتش به سرم همی فرو ریزد عشق 183شمارهٔ ۱۹۹: ای چرخ مدور خسیس بی باک 184شمارهٔ ۲۰۰: گردون نکشد کمال مسعود ملک 185شمارهٔ ۲۰۱: من همت باز دارم و کبر پلنگ 186شمارهٔ ۲۰۲: من چون دل لاله ام تو چون رنگ به ر ...187شمارهٔ ۲۰۳: ای بدر شده من از غمان تو هلال 188شمارهٔ ۲۰۴: ای کلک ملک وصف تو گویم همه سال 189شمارهٔ ۲۰۵: عیبم که ز من زمانی ای مشکین خال 190شمارهٔ ۲۰۶: دل می ندهد که از تو بردارم دل 191شمارهٔ ۲۰۷: آن دل که نخواستت چه نامست آن دل 192شمارهٔ ۲۰۸: سرما چون شد ز دست صحرا شد گل 193شمارهٔ ۲۰۹: رویت بر من چنان که گل بر بلبل 194شمارهٔ ۲۱۰: نامد به کف آن زلف سمن مال به مال 195شمارهٔ ۲۱۱: بنگر که ز شاخ می چه گوید صلصل 196شمارهٔ ۲۱۲: چون روی بتان گشت به باغ اندر گل 197شمارهٔ ۲۱۳: خامش نشود همی ز غلغل بلبل 198شمارهٔ ۲۱۴: من ادهمم از خون دل ابرش گردم 199شمارهٔ ۲۱۵: در دولت شاه چون قوی شد رایم 200شمارهٔ ۲۱۶: غمهای تو از راندن خونها کارم 201شمارهٔ ۲۱۷: هر چند که این بند ز پای افکندم 202شمارهٔ ۲۱۸: من در عدم از جود تو موجود شدم 203شمارهٔ ۲۱۹: ای طبع بده ور ندهی بستانم 204شمارهٔ ۲۲۰: ای غمزه تو کشفته بنیاد دلم 205شمارهٔ ۲۲۱: ای طبع چو آتش از تو بس خوشنودم 206شمارهٔ ۲۲۲: گر من برم از مردم بد سازم برم 207شمارهٔ ۲۲۳: جان و دل و دین به وصلت ای مهر صنم 208شمارهٔ ۲۲۴: ای زرین نام لعبت سیم اندام 209شمارهٔ ۲۲۵: تن کوبم و سرپیچم و بر روی زنم 210شمارهٔ ۲۲۶: جان هر ساعت ز کار زاری دهدم 211شمارهٔ ۲۲۷: من دوش که از هجر تو در تاب شدم 212شمارهٔ ۲۲۸: تا کی غم یار و درد فرزند کشم 213شمارهٔ ۲۲۹: هر روز همی فلک به تیری زندم 214شمارهٔ ۲۳۰: گفتم که تو بی وفایی ای نامردم 215شمارهٔ ۲۳۱: ای فاخته دل چو من به رویت نگرم 216شمارهٔ ۲۳۲: بر بسته شد از بستن ماتم دستم 217شمارهٔ ۲۳۳: سروی خواهم ز چرخ داری زندم 218شمارهٔ ۲۳۴: همچون قلمم ز بیخ کندی به ستم 219شمارهٔ ۲۳۵: چون پیش دل از هجر تو هنگامه نهم 220شمارهٔ ۲۳۶: ای سرو سپاه خسرو ای ماه حشم 221شمارهٔ ۲۳۷: ای کرده مرا به عشق گمراه تمام 222شمارهٔ ۲۳۸: جستم از توبه بی زبانی جستم 223شمارهٔ ۲۳۹: شب زار به جای بستر آتش ریزم 224شمارهٔ ۲۴۰: گفتم کایندل به داغ نام تو کنم 225شمارهٔ ۲۴۱: ای چرخ ز هر گزند رنج تو کشم 226شمارهٔ ۲۴۲: وصف لب رنگین تو از دل جویم 227شمارهٔ ۲۴۳: چون از گل روی تو بهاری رسدم 228شمارهٔ ۲۴۴: تا چنگ به مهر آن دلارام زدم 229شمارهٔ ۲۴۵: بر آتش اگر بی تو نخفتم خفتم 230شمارهٔ ۲۴۶: کوهی که بر او بلا ببارند منم 231شمارهٔ ۲۴۷: امروز ز هر دوست گزندی دارم 232شمارهٔ ۲۴۸: از عشق تو در چشم خرد میل زدم 233شمارهٔ ۲۴۹: بونصر من ار عاشق ایام توام 234شمارهٔ ۲۵۰: گفتم شکرت به خلق کیهان گویم 235شمارهٔ ۲۵۱: جز در غم عشق تو سفر می نکنم 236شمارهٔ ۲۵۲: من به الم ای صنم گرفتار نیم 237شمارهٔ ۲۵۳: گر تیز به روی خوب تو درنگرم 238شمارهٔ ۲۵۴: هر یک چندی به قلعه ای آرندم 239شمارهٔ ۲۵۵: صالح دل اگر به جای جامه بدرم 240شمارهٔ ۲۵۶: بر روی تو مهربان و دلسوز منم 241شمارهٔ ۲۵۷: گنجی که ز پیش آن بجستند منم 242شمارهٔ ۲۵۸: نه از همه خلق حق گزاری دارم 243شمارهٔ ۲۵۹: گر حور بود بدان که نازش نکشم 244شمارهٔ ۲۶۰: از آتش دل همیشه اندر تابم 245شمارهٔ ۲۶۱: ای دشمن و دوست مر تو را یک عالم 246شمارهٔ ۲۶۲: هرگه که به پیراهن تو درنگرم 247شمارهٔ ۲۶۳: دلخسته چشم ناوک انداز توام 248شمارهٔ ۲۶۴: در خواب گه از دل به شب آتش بیزم 249شمارهٔ ۲۶۵: شب ز انده تو همی نیاید خوابم 250شمارهٔ ۲۶۶: دانم که ز چرخ بخش بیرون نکنم 251شمارهٔ ۲۶۷: من دوش که از هجر تو در تاب شدم 252شمارهٔ ۲۶۸: از بند رحم ببند مهد افتادم 253شمارهٔ ۲۶۹: شه پندارد که ما خردمندانیم 254شمارهٔ ۲۷۰: در آرزوی بوی گل نوروزم 255شمارهٔ ۲۷۱: لرزان ز بلا چو برگ داند یارم 256شمارهٔ ۲۷۲: تا روز همه شب از هوس بیدارم 257شمارهٔ ۲۷۳: بر دیده خیال دوست بنگاشته ام 258شمارهٔ ۲۷۴: امروز در این حبس من آن ممتحنم 259شمارهٔ ۲۷۵: از دل بدم آتشی برانگیخته ام 260شمارهٔ ۲۷۶: عمری بدو کف دو رخ نگارا خستم 261شمارهٔ ۲۷۷: گفتی خبرت کنم کسی بفرستم 262شمارهٔ ۲۷۸: آن مرد که در سخن جهانیست منم 263شمارهٔ ۲۷۹: هر جای که آتش نبردیست منم 264شمارهٔ ۲۸۰: هر جا که ز فضل پیشگاهی است منم 265شمارهٔ ۲۸۱: با ناله همی چو ابر بهمن گریم 266شمارهٔ ۲۸۲: از بلبل نالنده تر و زارترم 267شمارهٔ ۲۸۳: روزان و شبان در آن غم و تیمارم 268شمارهٔ ۲۸۴: ای جان جهان تا خبرت یافته ام 269شمارهٔ ۲۸۵: از خود به تو من بتا گمانها دارم 270شمارهٔ ۲۸۶: سیراب گلابی تو بر آتش خارم 271شمارهٔ ۲۸۷: از هر چه بگفته اند پندی دارم 272شمارهٔ ۲۸۸: من بستر برف و بالش یخ دارم 273شمارهٔ ۲۸۹: در تاریکی ز بس که می بنشینم 274شمارهٔ ۲۹۰: آنم که اگر به خلد جایی سازم 275شمارهٔ ۲۹۱: هر گه که تو را به رهگذاری بینم 276شمارهٔ ۲۹۲: دیده همه شب ز خواب خوش بردوزم 277شمارهٔ ۲۹۳: با خود گفتم که من عیال تو شدم 278شمارهٔ ۲۹۴: آنکو گوید هست قضا تیشه من 279شمارهٔ ۲۹۵: تا خسته دل مرا بریده ست ز تن 280شمارهٔ ۲۹۶: در سمجی چون توانم آرامیدن 281شمارهٔ ۲۹۷: هر شب که تو را نبینم ای شاخ سمن 282شمارهٔ ۲۹۸: چون گل ز غمت دریده ام پیراهن 283شمارهٔ ۲۹۹: سر کردمت ای نگار چون تو سر من 284شمارهٔ ۳۰۰: چنگم به چهار شاخ زد پیراهن 285شمارهٔ ۳۰۱: چون دانش بود مهربان دایه من 286شمارهٔ ۳۰۲: چشم و دهن آن صنم لاله رخان 287شمارهٔ ۳۰۳: با کس غم تو بیش نخواهم گفتم 288شمارهٔ ۳۰۴: این دیبه دو روی به کلک دو زبان 289شمارهٔ ۳۰۵: تا نسبت کرد اخوت شعر به من 290شمارهٔ ۳۰۶: آنکو دارد چو سیم و شر لب و تن 291شمارهٔ ۳۰۷: از چشم من ار سرشک بتوان رفتن 292شمارهٔ ۳۰۸: از کفر کشد زریر شیبانی کین 293شمارهٔ ۳۰۹: ای برتر من کرده هزاران احسان 294شمارهٔ ۳۱۰: در خدمت طاهر علی بارم جان 295شمارهٔ ۳۱۱: ایزد که همی کرد مرکب تن و جان 296شمارهٔ ۳۱۲: ای پای برنجن من ای بند گران 297شمارهٔ ۳۱۳: چون قمری زار زار می نالم من 298شمارهٔ ۳۱۴: ای شاه به بیشه عزم ناگاهان کن 299شمارهٔ ۳۱۵: زنده به تو مانده ام من ای جان جها ...300شمارهٔ ۳۱۶: انده چه خورم چراست اندر خوردن 301شمارهٔ ۳۱۷: صد بار به نیکی هنرم کرد ضمان 302شمارهٔ ۳۱۸: گر خسته شوم ز تیر پیکار تو من 303شمارهٔ ۳۱۹: نه روزم هیزم است و نه شب روغن 304شمارهٔ ۳۲۰: ای روز مرا جز شب دیجور مدان 305شمارهٔ ۳۲۱: کس را چو بنفشه سر فرو نارم من 306شمارهٔ ۳۲۲: از چنگ قضا همی چو نتوان جستن 307شمارهٔ ۳۲۳: گردنده چو روز نوبهاری با من 308شمارهٔ ۳۲۴: ای چون گل نوشکفته بر طرف چمن 309شمارهٔ ۳۲۵: چرخم چو بخواست کشت بی هیچ گمان 310شمارهٔ ۳۲۶: امروز منم تفته دل و رفته روان 311شمارهٔ ۳۲۷: بگشای چو گل به وعده راست دهن 312شمارهٔ ۳۲۸: مشک از سر زلفین تو بویم پس ازین 313شمارهٔ ۳۲۹: زاری و دعا کن به سحرگاه ای تن 314شمارهٔ ۳۳۰: دیدی که غلام داشتم چندان من 315شمارهٔ ۳۳۱: روزم تیره ست از آن رخ مهوش تو 316شمارهٔ ۳۳۲: دل بست شود چو سرفرازد با تو 317شمارهٔ ۳۳۳: آنی که بری دست نیازد با تو 318شمارهٔ ۳۳۴: هر جان که بود برتر از آن باشی تو 319شمارهٔ ۳۳۵: نورست ای ماه حسن سرمایه تو 320شمارهٔ ۳۳۶: ای نای تو را نقل و می روشن کو 321شمارهٔ ۳۳۷: ای شاه بترس از آنکه پرسند از تو 322شمارهٔ ۳۳۸: سلطان ملک اقبال عنان داد به تو 323شمارهٔ ۳۳۹: صالح پس ازین طرب نباید بی تو 324شمارهٔ ۳۴۰: ای شمع شدم به عشق پروانه تو 325شمارهٔ ۳۴۱: ای نای ندیده ام دلی شاد از تو 326شمارهٔ ۳۴۲: مادر که مرا بزاد زاد از پی تو 327شمارهٔ ۳۴۳: هرگز نرسد به لطف در مهر چو تو 328شمارهٔ ۳۴۴: خوردم همه زهر عشق تو شکر کو 329شمارهٔ ۳۴۵: روی و بر من تا بشدم از بر تو 330شمارهٔ ۳۴۶: از کوفتن پای تو و گشتن تو 331شمارهٔ ۳۴۷: با من به میان رسول باید با تو 332شمارهٔ ۳۴۸: ای ملک به دولت تو دارا گشته 333شمارهٔ ۳۴۹: آنی که ز فالها همه فال تو به 334شمارهٔ ۳۵۰: از هر جنسم چو شاه بگشادی راه 335شمارهٔ ۳۵۱: چندان داری ز حسن و خوبی مایه 336شمارهٔ ۳۵۲: هر چند که بر کوهم در شب ز اندوه 337شمارهٔ ۳۵۳: آمد بر من به چشمکان خواب زده 338شمارهٔ ۳۵۴: چون دولت تو جهان جوانست ای شاه 339شمارهٔ ۳۵۵: این خوشرویان که ایستادند همه 340شمارهٔ ۳۵۶: امروز منم چو ماری اندر سله ای 341شمارهٔ ۳۵۷: دانم که وفا ز دل برانداخته ای 342شمارهٔ ۳۵۸: ای ابر ز بحر تا هوایی شده ای 343شمارهٔ ۳۵۹: بر شعر مرا دلیست ای بار خدای 344شمارهٔ ۳۶۰: ای غم سختی تو ای دل از غم نرمی 345شمارهٔ ۳۶۱: روزی که چو باد پیش من برگذری 346شمارهٔ ۳۶۲: مفروق دو دیده ای و مقرون دلی 347شمارهٔ ۳۶۳: مرهم گفتم تو با دل ریش همی 348شمارهٔ ۳۶۴: دولت ز علاء دولت عالی رای 349شمارهٔ ۳۶۵: از شیرینی چون به سخن بنشینی 350شمارهٔ ۳۶۶: با هر تاری ساخته چون پود شوی 351شمارهٔ ۳۶۷: ای گل نه ز گل ز دل همی بر رویی 352شمارهٔ ۳۶۸: آخر نگذاردم فلک چون زاری 353شمارهٔ ۳۶۹: ای دولت هند را جمالی دادی 354شمارهٔ ۳۷۰: شوخی صنمی خوشی کشی خندانی 355شمارهٔ ۳۷۱: عشق آتشی افروخت که از بسیاری 356شمارهٔ ۳۷۲: ای بخت مرا سوخته خرمن کردی 357شمارهٔ ۳۷۳: در پیش گل وصال ما را بویی 358شمارهٔ ۳۷۴: گر چه کندت مساعدت روز بهی 359شمارهٔ ۳۷۵: فر ابدی و نعمت جاویدی 360شمارهٔ ۳۷۶: ای حورا زاده لعبت نوشادی 361شمارهٔ ۳۷۷: بنمودی مقنعی مهی ناگاهی 362شمارهٔ ۳۷۸: ای نای هوا بریدم از نای دمی 363شمارهٔ ۳۷۹: عشوه دهیم همی سرابی گویی 364شمارهٔ ۳۸۰: ای راوه اگر بهشت پیداست تویی 365شمارهٔ ۳۸۱: ای شاه عدو بندی و هم قلعه گشای 366شمارهٔ ۳۸۲: چون بلبل داریم برای رازی 367شمارهٔ ۳۸۳: امید به زندگانیم نیست بسی 368شمارهٔ ۳۸۴: مسعود چو دربند گرفتار شدی 369شمارهٔ ۳۸۵: نالنده تر از نایم در قلعه نای 370شمارهٔ ۳۸۶: ای شاه جهان ز ملک باقی شادی 371شمارهٔ ۳۸۷: بر شاهان جمله پادشاهی داری 372شمارهٔ ۳۸۸: آمد بر من خیال زیبا یاری 373شمارهٔ ۳۸۹: ای چرخ همه کار به پرگار زدی 374شمارهٔ ۳۹۰: از غنچه ناشکفته مستورتری 375شمارهٔ ۳۹۱: از بلبل بر سرو طربناک تری 376شمارهٔ ۳۹۲: ای قلعه نای مادر ملک تویی 377شمارهٔ ۳۹۳: ای تن تو به طبع بار بیمار کشی 378شمارهٔ ۳۹۴: چون موی شدم رنج هر بیدادی 379شمارهٔ ۳۹۵: ای تن چه تنی که تا شدی فرهنگی 380شمارهٔ ۳۹۶: چون دید که بر عزم سفر دارم رای 381شمارهٔ ۳۹۷: این چرخ بسی بدل کند نوها را

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ