به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مسعود سعد سلمان

مسعود سعد سلمانرباعی هاشمارهٔ ۱۷: بر آب روان بخت روانت ملکا

790عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

بر آب روان بخت روانت ملکا

قادر شده چو بخت جوانت ملکا

ملکست شکفته بوستانت ملکا

جان ملکان فدای جانت ملکا

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۶: چون بار فلک بست به افسون ما را 2شمارهٔ ۱۷: بر آب روان بخت روانت ملکا 3شمارهٔ ۱۸: کس نتواند ز بد رهانید مرا 4شمارهٔ ۱۹: دانی تو که با بند گرانم یارب 5شمارهٔ ۲۰: دل در هوس تو بسته بودم همه شب 6شمارهٔ ۲۱: تفت این دل گرم از دم سردم همه شب 7شمارهٔ ۲۲: دیبا به رخی بتا و زیبا به سلب 8شمارهٔ ۲۳: ای روی تو و زلف تو روز اندر شب 9شمارهٔ ۲۴: چون آتش و آب از بدی پاکم و ناب 10شمارهٔ ۲۵: تن در غم هجر داده بودم همه شب 11شمارهٔ ۲۶: من غرقه ز خون دیده بودم همه شب 12شمارهٔ ۲۷: تا روزه حرام کرد بر لب می ناب 13شمارهٔ ۲۸: صالح تر و خشک شد ز تو دیده و لب 14شمارهٔ ۲۹: ز آن سوزد چشم تو و زآن ریزد آب 15شمارهٔ ۳۰: بودم صنما چو رفته هوشان همه شب 16شمارهٔ ۳۱: ساقی که به دست من دهد جام شراب 17شمارهٔ ۳۲: چون همت تو به حال من مقرونست 18شمارهٔ ۳۳: اول ز پی وصال روح افزایت 19شمارهٔ ۳۴: اشکم که زمین از نم او آغشتست 20شمارهٔ ۳۵: مار دو سر چهار چشم است ای دوست 21شمارهٔ ۳۶: امروز به شهر حسن همنام تو نیست 22شمارهٔ ۳۷: بر روی دو زلفین بتابم زد دوست 23شمارهٔ ۳۸: مسعود ملک ملک نگهبان چو تو نیست 24شمارهٔ ۳۹: از وصلت آنکه همچو سوسنش تنست 25شمارهٔ ۴۰: آن را که تو در دلی خرد در سر اوست 26شمارهٔ ۴۱: در نعمت و مال اگر زبر دستی نیست 27شمارهٔ ۴۲: چشم ابرست و اشک ازو ژاله شدست 28شمارهٔ ۴۳: دوشم همه شب چنگ چو شمشیر بخست 29شمارهٔ ۴۴: بر جان منت جان رهی فرمانست 30شمارهٔ ۴۵: ای آنکه مرا قبله وثاق تو بسست 31شمارهٔ ۴۶: وصلش شادیست وز پسش زود غم است 32شمارهٔ ۴۷: آویخته در هوای جان آویزت 33شمارهٔ ۴۸: رویم ز غمت گونه خال تو گرفت 34شمارهٔ ۴۹: ای شاه ز بزم تو جهان را خبرست 35شمارهٔ ۵۰: گر نور فلک چو طبع ما گردد راست 36شمارهٔ ۵۱: طاهر که خطاب تو بر از نام تو نیست 37شمارهٔ ۵۲: با ما ثقت الملک هم آوازی نیست 38شمارهٔ ۵۳: چشم تو چو فتنه جهان سوزانست 39شمارهٔ ۵۴: شد صالح و از همه قیامت برخاست 40شمارهٔ ۵۵: اندر خور نعمت توام خدمت نیست 41شمارهٔ ۵۶: آن شیر که او به صید جز شیر نکشت 42شمارهٔ ۵۷: رنج دل و رنج دیده جز دیده نجست 43شمارهٔ ۵۸: در ماه چه روشنی که در روی تو نیست 44شمارهٔ ۵۹: در فرقت آن کس که تن و جان تو اوست 45شمارهٔ ۶۰: از چرخ چو بر تو مهر فرزندی نیست 46شمارهٔ ۶۱: از حصن بلند دوزخ سرد مراست 47شمارهٔ ۶۲: خوی تو چو رخسار نکوی تو نکوست 48شمارهٔ ۶۳: آنی که زمان زمان مرا عشق تو بوست 49شمارهٔ ۶۴: تا من سر آن روی چو مه خواهم داشت 50شمارهٔ ۶۵: ای بازوی دولت آستینت ظفرست 51شمارهٔ ۶۶: آن بت که هوای او بداندیش منست 52شمارهٔ ۶۷: جویان وصال تو جدا از جانست 53شمارهٔ ۶۸: هر چند گنهکار است آخر علوی است 54شمارهٔ ۶۹: این طالع من یارب و این اختر چیست 55شمارهٔ ۷۰: تا تن به غم هجر تو نابود شده است 56شمارهٔ ۷۱: گر دورم از آن روی جهان آرایت 57شمارهٔ ۷۲: اشک من و رخسار تو همرنگ شده است 58شمارهٔ ۷۳: بادام دو چشم تو دلم زار بخست 59شمارهٔ ۷۴: گر شاه به من چو شیر دندان خایست 60شمارهٔ ۷۵: بر چرخ فتاده نور ایران ملکست 61شمارهٔ ۷۶: امروز جهان بهار از ایران ملکست 62شمارهٔ ۷۷: با من چو زمانه تیر در شست گرفت 63شمارهٔ ۷۸: آنی شاها که جز سخا کیش تو نیست 64شمارهٔ ۷۹: در بأس چو طاهر علی آهن نیست 65شمارهٔ ۸۰: تا بار غمت نهاده بر محمل ماست 66شمارهٔ ۸۱: هر جای که عشوه ایست پرورده توست 67شمارهٔ ۸۲: در شعر مرا نیک و بد چرخ یکی است 68شمارهٔ ۸۳: ای صدر جهان ناصر تو یزدان باد 69شمارهٔ ۸۴: آرام ز خویشتن جدا خواهم کرد 70شمارهٔ ۸۵: زین پس اگرم ضعیف تن خواهد بود 71شمارهٔ ۸۶: جان و دل و دین دست فراهم کردند 72شمارهٔ ۸۷: گیتی و فلک به کشتن من یارند 73شمارهٔ ۸۸: باز این تن مستمند زندانی شد 74شمارهٔ ۸۹: چون چرخ زهر چه بود درویشم کرد 75شمارهٔ ۹۰: در محنت شو خوش و مکن نعمت یاد 76شمارهٔ ۹۱: احسان خداوند به من بنده رسید 77شمارهٔ ۹۲: گر تو به سفر شدی نگارا شاید 78شمارهٔ ۹۳: از مال فلک برهنه چون شیرم کرد 79شمارهٔ ۹۴: چون بند تو بنده را همی پند بود 80شمارهٔ ۹۵: گر صبر کنم عمر همی باد شود 81شمارهٔ ۹۶: گر باد هوای کوی سرایت سپرد 82شمارهٔ ۹۷: تا این دل من تو را خریدار آمد 83شمارهٔ ۹۸: تا دل به هوای تو گرفتار آمد 84شمارهٔ ۹۹: سودای تو آتش دلم افزون کرد 85شمارهٔ ۱۰۰: کارم همه جز مهر تو دلجوی نبود 86شمارهٔ ۱۰۱: امید وصال چون مرا بفریبد 87شمارهٔ ۱۰۲: هر مرد که لاف زد شدش مردی باد 88شمارهٔ ۱۰۳: ای دیده کشد همی ز بی خوابی درد 89شمارهٔ ۱۰۴: مونس همه شب خیال دلجوی تو بود 90شمارهٔ ۱۰۵: از باغ طرب گشت گل وصل پدید 91شمارهٔ ۱۰۶: با من در مهر گرم چون آتش بود 92شمارهٔ ۱۰۷: چون باره فتح تو به میدان تازد 93شمارهٔ ۱۰۸: بر عارض نو مشک همی افزاید 94شمارهٔ ۱۰۹: آنی که ز کبر ما نپسندی مهد 95شمارهٔ ۱۱۰: در بند تو ای شاه ملکشه باید 96شمارهٔ ۱۱۱: دل بیش کشد رنج چو دلبر دو شود 97شمارهٔ ۱۱۲: دوشم چو شب از بنفشه رویی ننمود 98شمارهٔ ۱۱۳: چون غنچه رهی راز تو در دل دارد 99شمارهٔ ۱۱۴: گوشم ز تو نشنود بتا جز همه سرد 100شمارهٔ ۱۱۵: تیری که بزد چرخ مرا پنهان زد 101شمارهٔ ۱۱۶: ای شاه جهان جهان شد از داد تو شاد 102شمارهٔ ۱۱۷: ای شاه شبانگاه تو شبگیر شود 103شمارهٔ ۱۱۸: تا چرخ مرا به چنگ عشق تو سپرد 104شمارهٔ ۱۱۹: هنگام گل ار به باغ بلبل نبود 105شمارهٔ ۱۲۰: هر گه که فلک دل مرا ریش کند 106شمارهٔ ۱۲۱: گردون همه در بند گرانم دارد 107شمارهٔ ۱۲۲: شاها ملکا همه ثناگوی تواند 108شمارهٔ ۱۲۳: گردون شرف و جاه در انگشت تو دید 109شمارهٔ ۱۲۴: شاها ملکا جهان به فرمان تو باد 110شمارهٔ ۱۲۵: آنی که جهانی ز تو سامان گیرد 111شمارهٔ ۱۲۶: بورشد رشید کز فلک ماه آورد 112شمارهٔ ۱۲۷: آن کوه گذار آهوی دشت نورد 113شمارهٔ ۱۲۸: چون موج سیاه روی هامون گیرد 114شمارهٔ ۱۲۹: خاک از رخم ار برو نهم زرد شود 115شمارهٔ ۱۳۰: تا دعوت دولت تو در گوشم شد 116شمارهٔ ۱۳۱: اول گردون ز رنج در تابم کرد 117شمارهٔ ۱۳۲: بر هم زده بود عشقت اسباب خرد 118شمارهٔ ۱۳۳: من شاهم و شاعران سواران منند 119شمارهٔ ۱۳۴: گر زر گردی جفا عیار تو بود 120شمارهٔ ۱۳۵: چون در چشمم ز حسن تو زیبی زد 121شمارهٔ ۱۳۶: رویی که چو او چرخ فلک ننگارد 122شمارهٔ ۱۳۷: چون روی هوا دوش به قیر اندودند 123شمارهٔ ۱۳۸: گر خون نشود قوت جانم که دهد 124شمارهٔ ۱۳۹: اندر ریشم همه خسک پاک برید 125شمارهٔ ۱۴۰: ترسم ما را ستارگان چشم کنند 126شمارهٔ ۱۴۱: چرخ فلک از قضا یکی پیکان زد 127شمارهٔ ۱۴۲: در هند کمال جود موجود آمد 128شمارهٔ ۱۴۳: چون بنشینند و مطربان بنشانند 129شمارهٔ ۱۴۴: آن را که ز بخت دستیاری باشد 130شمارهٔ ۱۴۵: در عشق تو جانم انده ناب خورد 131شمارهٔ ۱۴۶: آنان که سر نشاط عالم دارند 132شمارهٔ ۱۴۷: خون در تن من که اصل نیروست نماند 133شمارهٔ ۱۴۸: تا خط چو دود تو دل از من بربود 134شمارهٔ ۱۴۹: آن بت که دل مرا فرا چنگ آورد 135شمارهٔ ۱۵۰: با من فلک از خشم همی دندان زد 136شمارهٔ ۱۵۱: ای شاه فلک متابع کام تو باد 137شمارهٔ ۱۵۲: در باغ هنر تخم وفا کاشت خرد 138شمارهٔ ۱۵۳: صالح تن من ز عشق دامن بفشاند 139شمارهٔ ۱۵۴: در محنت شو خوش و مکن نعمت یاد 140شمارهٔ ۱۵۵: دیدار تو از نعمت دو جهان خوشتر 141شمارهٔ ۱۵۶: یک بوسه زدم بر لب و بر چشم دگر 142شمارهٔ ۱۵۷: ز اول به میان ما به هنگام کنار 143شمارهٔ ۱۵۸: هر ابر که بنگرم غباری شده گیر 144شمارهٔ ۱۵۹: خورشید رخ تو تافت بر سایه عمر 145شمارهٔ ۱۶۰: تعریف مرا عشق تو ای ساده شکر 146شمارهٔ ۱۶۱: سلطان ملک است در دل سلطان نور 147شمارهٔ ۱۶۲: چاه ز نخ تو ای دلارام پسر 148شمارهٔ ۱۶۳: یک چشم تو گر تباه گشت ای دلبر 149شمارهٔ ۱۶۴: ای روی تو آفتاب و من نیلوفر 150شمارهٔ ۱۶۵: آمد به وداعم آن نگار دلبر 151شمارهٔ ۱۶۶: ز اندیشه هجران و ز نادیدن یار 152شمارهٔ ۱۶۷: در عشق تو همچو ابر می گریم زار 153شمارهٔ ۱۶۸: ای پیل سوار خسرو شیر شکار 154شمارهٔ ۱۶۹: پیوست فلک با من پیکار دگر 155شمارهٔ ۱۷۰: این ابر چراست روز وشب چشم تو تر 156شمارهٔ ۱۷۱: اکنون که شدی به بتکده عاشق زار 157شمارهٔ ۱۷۲: مشکین کله تو گر شبست ای دلدار 158شمارهٔ ۱۷۳: نا رفته هنوز بوی شیرت ز شکر 159شمارهٔ ۱۷۴: تا دیده ام آن روی چو خورشید انور 160شمارهٔ ۱۷۵: اندیشه مکن به کارها در بسیار 161شمارهٔ ۱۷۶: ای مهر تو چون چهار طبع اندر خور 162شمارهٔ ۱۷۷: اندک اثر آبله بر دو رخ یار 163شمارهٔ ۱۷۸: در زندان تا کرد مرا گردون پیر 164شمارهٔ ۱۷۹: سلطان ملک ای عزیز فرزند پدر 165شمارهٔ ۱۸۰: چون پیرهنت گرفته ام تنگ به بر 166شمارهٔ ۱۸۱: از سنگم یا ز چیستم جان پدر 167شمارهٔ ۱۸۲: بر مرگ تو چون نمویم ای جان پدر 168شمارهٔ ۱۸۳: می گویمت ای سعادت ای نیک پسر 169شمارهٔ ۱۸۴: در غور فلک تعبیه ای ساخت چو ابر 170شمارهٔ ۱۸۵: گویی که هوا به زیر گردست امروز 171شمارهٔ ۱۸۶: عشقت کشتم که غم درودم شب و روز 172شمارهٔ ۱۸۷: ای فقر بخاست روز بازار تو خیز 173شمارهٔ ۱۸۸: ای شاه علاء دولت ملک افروز 174شمارهٔ ۱۸۹: چرخ از دم کون برنمی گردد باز 175شمارهٔ ۱۹۰: خورشید رخا وصل تو جویم همه روز 176شمارهٔ ۱۹۱: ای سود و زیان عمر فرسوده بترس 177شمارهٔ ۱۹۲: ای یار چو صبر هیچ یاری مشناس 178شمارهٔ ۱۹۳: از بخشش دست من ز سیم و زر پرس 179شمارهٔ ۱۹۴: مسعود که بود سعد سلمان پدرش 180شمارهٔ ۱۹۵: مسعود که بود سعد سلمان پدرش 181شمارهٔ ۱۹۶: تا از من می جهی چو دود از آتش 182شمارهٔ ۱۹۷: معشوقه دلم به آتش انباشت چو شمع 183شمارهٔ ۱۹۸: آتش به سرم همی فرو ریزد عشق 184شمارهٔ ۱۹۹: ای چرخ مدور خسیس بی باک 185شمارهٔ ۲۰۰: گردون نکشد کمال مسعود ملک 186شمارهٔ ۲۰۱: من همت باز دارم و کبر پلنگ 187شمارهٔ ۲۰۲: من چون دل لاله ام تو چون رنگ به ر ...188شمارهٔ ۲۰۳: ای بدر شده من از غمان تو هلال 189شمارهٔ ۲۰۴: ای کلک ملک وصف تو گویم همه سال 190شمارهٔ ۲۰۵: عیبم که ز من زمانی ای مشکین خال 191شمارهٔ ۲۰۶: دل می ندهد که از تو بردارم دل 192شمارهٔ ۲۰۷: آن دل که نخواستت چه نامست آن دل 193شمارهٔ ۲۰۸: سرما چون شد ز دست صحرا شد گل 194شمارهٔ ۲۰۹: رویت بر من چنان که گل بر بلبل 195شمارهٔ ۲۱۰: نامد به کف آن زلف سمن مال به مال 196شمارهٔ ۲۱۱: بنگر که ز شاخ می چه گوید صلصل 197شمارهٔ ۲۱۲: چون روی بتان گشت به باغ اندر گل 198شمارهٔ ۲۱۳: خامش نشود همی ز غلغل بلبل 199شمارهٔ ۲۱۴: من ادهمم از خون دل ابرش گردم 200شمارهٔ ۲۱۵: در دولت شاه چون قوی شد رایم 201شمارهٔ ۲۱۶: غمهای تو از راندن خونها کارم 202شمارهٔ ۲۱۷: هر چند که این بند ز پای افکندم 203شمارهٔ ۲۱۸: من در عدم از جود تو موجود شدم 204شمارهٔ ۲۱۹: ای طبع بده ور ندهی بستانم 205شمارهٔ ۲۲۰: ای غمزه تو کشفته بنیاد دلم 206شمارهٔ ۲۲۱: ای طبع چو آتش از تو بس خوشنودم 207شمارهٔ ۲۲۲: گر من برم از مردم بد سازم برم 208شمارهٔ ۲۲۳: جان و دل و دین به وصلت ای مهر صنم 209شمارهٔ ۲۲۴: ای زرین نام لعبت سیم اندام 210شمارهٔ ۲۲۵: تن کوبم و سرپیچم و بر روی زنم 211شمارهٔ ۲۲۶: جان هر ساعت ز کار زاری دهدم 212شمارهٔ ۲۲۷: من دوش که از هجر تو در تاب شدم 213شمارهٔ ۲۲۸: تا کی غم یار و درد فرزند کشم 214شمارهٔ ۲۲۹: هر روز همی فلک به تیری زندم 215شمارهٔ ۲۳۰: گفتم که تو بی وفایی ای نامردم 216شمارهٔ ۲۳۱: ای فاخته دل چو من به رویت نگرم 217شمارهٔ ۲۳۲: بر بسته شد از بستن ماتم دستم 218شمارهٔ ۲۳۳: سروی خواهم ز چرخ داری زندم 219شمارهٔ ۲۳۴: همچون قلمم ز بیخ کندی به ستم 220شمارهٔ ۲۳۵: چون پیش دل از هجر تو هنگامه نهم 221شمارهٔ ۲۳۶: ای سرو سپاه خسرو ای ماه حشم 222شمارهٔ ۲۳۷: ای کرده مرا به عشق گمراه تمام 223شمارهٔ ۲۳۸: جستم از توبه بی زبانی جستم 224شمارهٔ ۲۳۹: شب زار به جای بستر آتش ریزم 225شمارهٔ ۲۴۰: گفتم کایندل به داغ نام تو کنم 226شمارهٔ ۲۴۱: ای چرخ ز هر گزند رنج تو کشم 227شمارهٔ ۲۴۲: وصف لب رنگین تو از دل جویم 228شمارهٔ ۲۴۳: چون از گل روی تو بهاری رسدم 229شمارهٔ ۲۴۴: تا چنگ به مهر آن دلارام زدم 230شمارهٔ ۲۴۵: بر آتش اگر بی تو نخفتم خفتم 231شمارهٔ ۲۴۶: کوهی که بر او بلا ببارند منم 232شمارهٔ ۲۴۷: امروز ز هر دوست گزندی دارم 233شمارهٔ ۲۴۸: از عشق تو در چشم خرد میل زدم 234شمارهٔ ۲۴۹: بونصر من ار عاشق ایام توام 235شمارهٔ ۲۵۰: گفتم شکرت به خلق کیهان گویم 236شمارهٔ ۲۵۱: جز در غم عشق تو سفر می نکنم 237شمارهٔ ۲۵۲: من به الم ای صنم گرفتار نیم 238شمارهٔ ۲۵۳: گر تیز به روی خوب تو درنگرم 239شمارهٔ ۲۵۴: هر یک چندی به قلعه ای آرندم 240شمارهٔ ۲۵۵: صالح دل اگر به جای جامه بدرم 241شمارهٔ ۲۵۶: بر روی تو مهربان و دلسوز منم 242شمارهٔ ۲۵۷: گنجی که ز پیش آن بجستند منم 243شمارهٔ ۲۵۸: نه از همه خلق حق گزاری دارم 244شمارهٔ ۲۵۹: گر حور بود بدان که نازش نکشم 245شمارهٔ ۲۶۰: از آتش دل همیشه اندر تابم 246شمارهٔ ۲۶۱: ای دشمن و دوست مر تو را یک عالم 247شمارهٔ ۲۶۲: هرگه که به پیراهن تو درنگرم 248شمارهٔ ۲۶۳: دلخسته چشم ناوک انداز توام 249شمارهٔ ۲۶۴: در خواب گه از دل به شب آتش بیزم 250شمارهٔ ۲۶۵: شب ز انده تو همی نیاید خوابم 251شمارهٔ ۲۶۶: دانم که ز چرخ بخش بیرون نکنم 252شمارهٔ ۲۶۷: من دوش که از هجر تو در تاب شدم 253شمارهٔ ۲۶۸: از بند رحم ببند مهد افتادم 254شمارهٔ ۲۶۹: شه پندارد که ما خردمندانیم 255شمارهٔ ۲۷۰: در آرزوی بوی گل نوروزم 256شمارهٔ ۲۷۱: لرزان ز بلا چو برگ داند یارم 257شمارهٔ ۲۷۲: تا روز همه شب از هوس بیدارم 258شمارهٔ ۲۷۳: بر دیده خیال دوست بنگاشته ام 259شمارهٔ ۲۷۴: امروز در این حبس من آن ممتحنم 260شمارهٔ ۲۷۵: از دل بدم آتشی برانگیخته ام 261شمارهٔ ۲۷۶: عمری بدو کف دو رخ نگارا خستم 262شمارهٔ ۲۷۷: گفتی خبرت کنم کسی بفرستم 263شمارهٔ ۲۷۸: آن مرد که در سخن جهانیست منم 264شمارهٔ ۲۷۹: هر جای که آتش نبردیست منم 265شمارهٔ ۲۸۰: هر جا که ز فضل پیشگاهی است منم 266شمارهٔ ۲۸۱: با ناله همی چو ابر بهمن گریم 267شمارهٔ ۲۸۲: از بلبل نالنده تر و زارترم 268شمارهٔ ۲۸۳: روزان و شبان در آن غم و تیمارم 269شمارهٔ ۲۸۴: ای جان جهان تا خبرت یافته ام 270شمارهٔ ۲۸۵: از خود به تو من بتا گمانها دارم 271شمارهٔ ۲۸۶: سیراب گلابی تو بر آتش خارم 272شمارهٔ ۲۸۷: از هر چه بگفته اند پندی دارم 273شمارهٔ ۲۸۸: من بستر برف و بالش یخ دارم 274شمارهٔ ۲۸۹: در تاریکی ز بس که می بنشینم 275شمارهٔ ۲۹۰: آنم که اگر به خلد جایی سازم 276شمارهٔ ۲۹۱: هر گه که تو را به رهگذاری بینم 277شمارهٔ ۲۹۲: دیده همه شب ز خواب خوش بردوزم 278شمارهٔ ۲۹۳: با خود گفتم که من عیال تو شدم 279شمارهٔ ۲۹۴: آنکو گوید هست قضا تیشه من 280شمارهٔ ۲۹۵: تا خسته دل مرا بریده ست ز تن 281شمارهٔ ۲۹۶: در سمجی چون توانم آرامیدن 282شمارهٔ ۲۹۷: هر شب که تو را نبینم ای شاخ سمن 283شمارهٔ ۲۹۸: چون گل ز غمت دریده ام پیراهن 284شمارهٔ ۲۹۹: سر کردمت ای نگار چون تو سر من 285شمارهٔ ۳۰۰: چنگم به چهار شاخ زد پیراهن 286شمارهٔ ۳۰۱: چون دانش بود مهربان دایه من 287شمارهٔ ۳۰۲: چشم و دهن آن صنم لاله رخان 288شمارهٔ ۳۰۳: با کس غم تو بیش نخواهم گفتم 289شمارهٔ ۳۰۴: این دیبه دو روی به کلک دو زبان 290شمارهٔ ۳۰۵: تا نسبت کرد اخوت شعر به من 291شمارهٔ ۳۰۶: آنکو دارد چو سیم و شر لب و تن 292شمارهٔ ۳۰۷: از چشم من ار سرشک بتوان رفتن 293شمارهٔ ۳۰۸: از کفر کشد زریر شیبانی کین 294شمارهٔ ۳۰۹: ای برتر من کرده هزاران احسان 295شمارهٔ ۳۱۰: در خدمت طاهر علی بارم جان 296شمارهٔ ۳۱۱: ایزد که همی کرد مرکب تن و جان 297شمارهٔ ۳۱۲: ای پای برنجن من ای بند گران 298شمارهٔ ۳۱۳: چون قمری زار زار می نالم من 299شمارهٔ ۳۱۴: ای شاه به بیشه عزم ناگاهان کن 300شمارهٔ ۳۱۵: زنده به تو مانده ام من ای جان جها ...301شمارهٔ ۳۱۶: انده چه خورم چراست اندر خوردن 302شمارهٔ ۳۱۷: صد بار به نیکی هنرم کرد ضمان 303شمارهٔ ۳۱۸: گر خسته شوم ز تیر پیکار تو من 304شمارهٔ ۳۱۹: نه روزم هیزم است و نه شب روغن 305شمارهٔ ۳۲۰: ای روز مرا جز شب دیجور مدان 306شمارهٔ ۳۲۱: کس را چو بنفشه سر فرو نارم من 307شمارهٔ ۳۲۲: از چنگ قضا همی چو نتوان جستن 308شمارهٔ ۳۲۳: گردنده چو روز نوبهاری با من 309شمارهٔ ۳۲۴: ای چون گل نوشکفته بر طرف چمن 310شمارهٔ ۳۲۵: چرخم چو بخواست کشت بی هیچ گمان 311شمارهٔ ۳۲۶: امروز منم تفته دل و رفته روان 312شمارهٔ ۳۲۷: بگشای چو گل به وعده راست دهن 313شمارهٔ ۳۲۸: مشک از سر زلفین تو بویم پس ازین 314شمارهٔ ۳۲۹: زاری و دعا کن به سحرگاه ای تن 315شمارهٔ ۳۳۰: دیدی که غلام داشتم چندان من 316شمارهٔ ۳۳۱: روزم تیره ست از آن رخ مهوش تو 317شمارهٔ ۳۳۲: دل بست شود چو سرفرازد با تو 318شمارهٔ ۳۳۳: آنی که بری دست نیازد با تو 319شمارهٔ ۳۳۴: هر جان که بود برتر از آن باشی تو 320شمارهٔ ۳۳۵: نورست ای ماه حسن سرمایه تو 321شمارهٔ ۳۳۶: ای نای تو را نقل و می روشن کو 322شمارهٔ ۳۳۷: ای شاه بترس از آنکه پرسند از تو 323شمارهٔ ۳۳۸: سلطان ملک اقبال عنان داد به تو 324شمارهٔ ۳۳۹: صالح پس ازین طرب نباید بی تو 325شمارهٔ ۳۴۰: ای شمع شدم به عشق پروانه تو 326شمارهٔ ۳۴۱: ای نای ندیده ام دلی شاد از تو 327شمارهٔ ۳۴۲: مادر که مرا بزاد زاد از پی تو 328شمارهٔ ۳۴۳: هرگز نرسد به لطف در مهر چو تو 329شمارهٔ ۳۴۴: خوردم همه زهر عشق تو شکر کو 330شمارهٔ ۳۴۵: روی و بر من تا بشدم از بر تو 331شمارهٔ ۳۴۶: از کوفتن پای تو و گشتن تو 332شمارهٔ ۳۴۷: با من به میان رسول باید با تو 333شمارهٔ ۳۴۸: ای ملک به دولت تو دارا گشته 334شمارهٔ ۳۴۹: آنی که ز فالها همه فال تو به 335شمارهٔ ۳۵۰: از هر جنسم چو شاه بگشادی راه 336شمارهٔ ۳۵۱: چندان داری ز حسن و خوبی مایه 337شمارهٔ ۳۵۲: هر چند که بر کوهم در شب ز اندوه 338شمارهٔ ۳۵۳: آمد بر من به چشمکان خواب زده 339شمارهٔ ۳۵۴: چون دولت تو جهان جوانست ای شاه 340شمارهٔ ۳۵۵: این خوشرویان که ایستادند همه 341شمارهٔ ۳۵۶: امروز منم چو ماری اندر سله ای 342شمارهٔ ۳۵۷: دانم که وفا ز دل برانداخته ای 343شمارهٔ ۳۵۸: ای ابر ز بحر تا هوایی شده ای 344شمارهٔ ۳۵۹: بر شعر مرا دلیست ای بار خدای 345شمارهٔ ۳۶۰: ای غم سختی تو ای دل از غم نرمی 346شمارهٔ ۳۶۱: روزی که چو باد پیش من برگذری 347شمارهٔ ۳۶۲: مفروق دو دیده ای و مقرون دلی 348شمارهٔ ۳۶۳: مرهم گفتم تو با دل ریش همی 349شمارهٔ ۳۶۴: دولت ز علاء دولت عالی رای 350شمارهٔ ۳۶۵: از شیرینی چون به سخن بنشینی 351شمارهٔ ۳۶۶: با هر تاری ساخته چون پود شوی 352شمارهٔ ۳۶۷: ای گل نه ز گل ز دل همی بر رویی 353شمارهٔ ۳۶۸: آخر نگذاردم فلک چون زاری 354شمارهٔ ۳۶۹: ای دولت هند را جمالی دادی 355شمارهٔ ۳۷۰: شوخی صنمی خوشی کشی خندانی 356شمارهٔ ۳۷۱: عشق آتشی افروخت که از بسیاری 357شمارهٔ ۳۷۲: ای بخت مرا سوخته خرمن کردی 358شمارهٔ ۳۷۳: در پیش گل وصال ما را بویی 359شمارهٔ ۳۷۴: گر چه کندت مساعدت روز بهی 360شمارهٔ ۳۷۵: فر ابدی و نعمت جاویدی 361شمارهٔ ۳۷۶: ای حورا زاده لعبت نوشادی 362شمارهٔ ۳۷۷: بنمودی مقنعی مهی ناگاهی 363شمارهٔ ۳۷۸: ای نای هوا بریدم از نای دمی 364شمارهٔ ۳۷۹: عشوه دهیم همی سرابی گویی 365شمارهٔ ۳۸۰: ای راوه اگر بهشت پیداست تویی 366شمارهٔ ۳۸۱: ای شاه عدو بندی و هم قلعه گشای 367شمارهٔ ۳۸۲: چون بلبل داریم برای رازی 368شمارهٔ ۳۸۳: امید به زندگانیم نیست بسی 369شمارهٔ ۳۸۴: مسعود چو دربند گرفتار شدی 370شمارهٔ ۳۸۵: نالنده تر از نایم در قلعه نای 371شمارهٔ ۳۸۶: ای شاه جهان ز ملک باقی شادی 372شمارهٔ ۳۸۷: بر شاهان جمله پادشاهی داری 373شمارهٔ ۳۸۸: آمد بر من خیال زیبا یاری 374شمارهٔ ۳۸۹: ای چرخ همه کار به پرگار زدی 375شمارهٔ ۳۹۰: از غنچه ناشکفته مستورتری 376شمارهٔ ۳۹۱: از بلبل بر سرو طربناک تری 377شمارهٔ ۳۹۲: ای قلعه نای مادر ملک تویی 378شمارهٔ ۳۹۳: ای تن تو به طبع بار بیمار کشی 379شمارهٔ ۳۹۴: چون موی شدم رنج هر بیدادی 380شمارهٔ ۳۹۵: ای تن چه تنی که تا شدی فرهنگی 381شمارهٔ ۳۹۶: چون دید که بر عزم سفر دارم رای 382شمارهٔ ۳۹۷: این چرخ بسی بدل کند نوها را

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ