به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مسعود سعد سلمان

مسعود سعد سلمانرباعی هاشمارهٔ ۱۶: چون بار فلک بست به افسون ما را

720عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

چون بار فلک بست به افسون ما را

وز خانه خود کشید بیرون ما را

از بس که بلا نمود گردون ما را

چون شیر دهانیست پر از خون ما را

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۵: از مهر نکرد سایه کوی تو مرا 2شمارهٔ ۱۶: چون بار فلک بست به افسون ما را 3شمارهٔ ۱۷: بر آب روان بخت روانت ملکا 4شمارهٔ ۱۸: کس نتواند ز بد رهانید مرا 5شمارهٔ ۱۹: دانی تو که با بند گرانم یارب 6شمارهٔ ۲۰: دل در هوس تو بسته بودم همه شب 7شمارهٔ ۲۱: تفت این دل گرم از دم سردم همه شب 8شمارهٔ ۲۲: دیبا به رخی بتا و زیبا به سلب 9شمارهٔ ۲۳: ای روی تو و زلف تو روز اندر شب 10شمارهٔ ۲۴: چون آتش و آب از بدی پاکم و ناب 11شمارهٔ ۲۵: تن در غم هجر داده بودم همه شب 12شمارهٔ ۲۶: من غرقه ز خون دیده بودم همه شب 13شمارهٔ ۲۷: تا روزه حرام کرد بر لب می ناب 14شمارهٔ ۲۸: صالح تر و خشک شد ز تو دیده و لب 15شمارهٔ ۲۹: ز آن سوزد چشم تو و زآن ریزد آب 16شمارهٔ ۳۰: بودم صنما چو رفته هوشان همه شب 17شمارهٔ ۳۱: ساقی که به دست من دهد جام شراب 18شمارهٔ ۳۲: چون همت تو به حال من مقرونست 19شمارهٔ ۳۳: اول ز پی وصال روح افزایت 20شمارهٔ ۳۴: اشکم که زمین از نم او آغشتست 21شمارهٔ ۳۵: مار دو سر چهار چشم است ای دوست 22شمارهٔ ۳۶: امروز به شهر حسن همنام تو نیست 23شمارهٔ ۳۷: بر روی دو زلفین بتابم زد دوست 24شمارهٔ ۳۸: مسعود ملک ملک نگهبان چو تو نیست 25شمارهٔ ۳۹: از وصلت آنکه همچو سوسنش تنست 26شمارهٔ ۴۰: آن را که تو در دلی خرد در سر اوست 27شمارهٔ ۴۱: در نعمت و مال اگر زبر دستی نیست 28شمارهٔ ۴۲: چشم ابرست و اشک ازو ژاله شدست 29شمارهٔ ۴۳: دوشم همه شب چنگ چو شمشیر بخست 30شمارهٔ ۴۴: بر جان منت جان رهی فرمانست 31شمارهٔ ۴۵: ای آنکه مرا قبله وثاق تو بسست 32شمارهٔ ۴۶: وصلش شادیست وز پسش زود غم است 33شمارهٔ ۴۷: آویخته در هوای جان آویزت 34شمارهٔ ۴۸: رویم ز غمت گونه خال تو گرفت 35شمارهٔ ۴۹: ای شاه ز بزم تو جهان را خبرست 36شمارهٔ ۵۰: گر نور فلک چو طبع ما گردد راست 37شمارهٔ ۵۱: طاهر که خطاب تو بر از نام تو نیست 38شمارهٔ ۵۲: با ما ثقت الملک هم آوازی نیست 39شمارهٔ ۵۳: چشم تو چو فتنه جهان سوزانست 40شمارهٔ ۵۴: شد صالح و از همه قیامت برخاست 41شمارهٔ ۵۵: اندر خور نعمت توام خدمت نیست 42شمارهٔ ۵۶: آن شیر که او به صید جز شیر نکشت 43شمارهٔ ۵۷: رنج دل و رنج دیده جز دیده نجست 44شمارهٔ ۵۸: در ماه چه روشنی که در روی تو نیست 45شمارهٔ ۵۹: در فرقت آن کس که تن و جان تو اوست 46شمارهٔ ۶۰: از چرخ چو بر تو مهر فرزندی نیست 47شمارهٔ ۶۱: از حصن بلند دوزخ سرد مراست 48شمارهٔ ۶۲: خوی تو چو رخسار نکوی تو نکوست 49شمارهٔ ۶۳: آنی که زمان زمان مرا عشق تو بوست 50شمارهٔ ۶۴: تا من سر آن روی چو مه خواهم داشت 51شمارهٔ ۶۵: ای بازوی دولت آستینت ظفرست 52شمارهٔ ۶۶: آن بت که هوای او بداندیش منست 53شمارهٔ ۶۷: جویان وصال تو جدا از جانست 54شمارهٔ ۶۸: هر چند گنهکار است آخر علوی است 55شمارهٔ ۶۹: این طالع من یارب و این اختر چیست 56شمارهٔ ۷۰: تا تن به غم هجر تو نابود شده است 57شمارهٔ ۷۱: گر دورم از آن روی جهان آرایت 58شمارهٔ ۷۲: اشک من و رخسار تو همرنگ شده است 59شمارهٔ ۷۳: بادام دو چشم تو دلم زار بخست 60شمارهٔ ۷۴: گر شاه به من چو شیر دندان خایست 61شمارهٔ ۷۵: بر چرخ فتاده نور ایران ملکست 62شمارهٔ ۷۶: امروز جهان بهار از ایران ملکست 63شمارهٔ ۷۷: با من چو زمانه تیر در شست گرفت 64شمارهٔ ۷۸: آنی شاها که جز سخا کیش تو نیست 65شمارهٔ ۷۹: در بأس چو طاهر علی آهن نیست 66شمارهٔ ۸۰: تا بار غمت نهاده بر محمل ماست 67شمارهٔ ۸۱: هر جای که عشوه ایست پرورده توست 68شمارهٔ ۸۲: در شعر مرا نیک و بد چرخ یکی است 69شمارهٔ ۸۳: ای صدر جهان ناصر تو یزدان باد 70شمارهٔ ۸۴: آرام ز خویشتن جدا خواهم کرد 71شمارهٔ ۸۵: زین پس اگرم ضعیف تن خواهد بود 72شمارهٔ ۸۶: جان و دل و دین دست فراهم کردند 73شمارهٔ ۸۷: گیتی و فلک به کشتن من یارند 74شمارهٔ ۸۸: باز این تن مستمند زندانی شد 75شمارهٔ ۸۹: چون چرخ زهر چه بود درویشم کرد 76شمارهٔ ۹۰: در محنت شو خوش و مکن نعمت یاد 77شمارهٔ ۹۱: احسان خداوند به من بنده رسید 78شمارهٔ ۹۲: گر تو به سفر شدی نگارا شاید 79شمارهٔ ۹۳: از مال فلک برهنه چون شیرم کرد 80شمارهٔ ۹۴: چون بند تو بنده را همی پند بود 81شمارهٔ ۹۵: گر صبر کنم عمر همی باد شود 82شمارهٔ ۹۶: گر باد هوای کوی سرایت سپرد 83شمارهٔ ۹۷: تا این دل من تو را خریدار آمد 84شمارهٔ ۹۸: تا دل به هوای تو گرفتار آمد 85شمارهٔ ۹۹: سودای تو آتش دلم افزون کرد 86شمارهٔ ۱۰۰: کارم همه جز مهر تو دلجوی نبود 87شمارهٔ ۱۰۱: امید وصال چون مرا بفریبد 88شمارهٔ ۱۰۲: هر مرد که لاف زد شدش مردی باد 89شمارهٔ ۱۰۳: ای دیده کشد همی ز بی خوابی درد 90شمارهٔ ۱۰۴: مونس همه شب خیال دلجوی تو بود 91شمارهٔ ۱۰۵: از باغ طرب گشت گل وصل پدید 92شمارهٔ ۱۰۶: با من در مهر گرم چون آتش بود 93شمارهٔ ۱۰۷: چون باره فتح تو به میدان تازد 94شمارهٔ ۱۰۸: بر عارض نو مشک همی افزاید 95شمارهٔ ۱۰۹: آنی که ز کبر ما نپسندی مهد 96شمارهٔ ۱۱۰: در بند تو ای شاه ملکشه باید 97شمارهٔ ۱۱۱: دل بیش کشد رنج چو دلبر دو شود 98شمارهٔ ۱۱۲: دوشم چو شب از بنفشه رویی ننمود 99شمارهٔ ۱۱۳: چون غنچه رهی راز تو در دل دارد 100شمارهٔ ۱۱۴: گوشم ز تو نشنود بتا جز همه سرد 101شمارهٔ ۱۱۵: تیری که بزد چرخ مرا پنهان زد 102شمارهٔ ۱۱۶: ای شاه جهان جهان شد از داد تو شاد 103شمارهٔ ۱۱۷: ای شاه شبانگاه تو شبگیر شود 104شمارهٔ ۱۱۸: تا چرخ مرا به چنگ عشق تو سپرد 105شمارهٔ ۱۱۹: هنگام گل ار به باغ بلبل نبود 106شمارهٔ ۱۲۰: هر گه که فلک دل مرا ریش کند 107شمارهٔ ۱۲۱: گردون همه در بند گرانم دارد 108شمارهٔ ۱۲۲: شاها ملکا همه ثناگوی تواند 109شمارهٔ ۱۲۳: گردون شرف و جاه در انگشت تو دید 110شمارهٔ ۱۲۴: شاها ملکا جهان به فرمان تو باد 111شمارهٔ ۱۲۵: آنی که جهانی ز تو سامان گیرد 112شمارهٔ ۱۲۶: بورشد رشید کز فلک ماه آورد 113شمارهٔ ۱۲۷: آن کوه گذار آهوی دشت نورد 114شمارهٔ ۱۲۸: چون موج سیاه روی هامون گیرد 115شمارهٔ ۱۲۹: خاک از رخم ار برو نهم زرد شود 116شمارهٔ ۱۳۰: تا دعوت دولت تو در گوشم شد 117شمارهٔ ۱۳۱: اول گردون ز رنج در تابم کرد 118شمارهٔ ۱۳۲: بر هم زده بود عشقت اسباب خرد 119شمارهٔ ۱۳۳: من شاهم و شاعران سواران منند 120شمارهٔ ۱۳۴: گر زر گردی جفا عیار تو بود 121شمارهٔ ۱۳۵: چون در چشمم ز حسن تو زیبی زد 122شمارهٔ ۱۳۶: رویی که چو او چرخ فلک ننگارد 123شمارهٔ ۱۳۷: چون روی هوا دوش به قیر اندودند 124شمارهٔ ۱۳۸: گر خون نشود قوت جانم که دهد 125شمارهٔ ۱۳۹: اندر ریشم همه خسک پاک برید 126شمارهٔ ۱۴۰: ترسم ما را ستارگان چشم کنند 127شمارهٔ ۱۴۱: چرخ فلک از قضا یکی پیکان زد 128شمارهٔ ۱۴۲: در هند کمال جود موجود آمد 129شمارهٔ ۱۴۳: چون بنشینند و مطربان بنشانند 130شمارهٔ ۱۴۴: آن را که ز بخت دستیاری باشد 131شمارهٔ ۱۴۵: در عشق تو جانم انده ناب خورد 132شمارهٔ ۱۴۶: آنان که سر نشاط عالم دارند 133شمارهٔ ۱۴۷: خون در تن من که اصل نیروست نماند 134شمارهٔ ۱۴۸: تا خط چو دود تو دل از من بربود 135شمارهٔ ۱۴۹: آن بت که دل مرا فرا چنگ آورد 136شمارهٔ ۱۵۰: با من فلک از خشم همی دندان زد 137شمارهٔ ۱۵۱: ای شاه فلک متابع کام تو باد 138شمارهٔ ۱۵۲: در باغ هنر تخم وفا کاشت خرد 139شمارهٔ ۱۵۳: صالح تن من ز عشق دامن بفشاند 140شمارهٔ ۱۵۴: در محنت شو خوش و مکن نعمت یاد 141شمارهٔ ۱۵۵: دیدار تو از نعمت دو جهان خوشتر 142شمارهٔ ۱۵۶: یک بوسه زدم بر لب و بر چشم دگر 143شمارهٔ ۱۵۷: ز اول به میان ما به هنگام کنار 144شمارهٔ ۱۵۸: هر ابر که بنگرم غباری شده گیر 145شمارهٔ ۱۵۹: خورشید رخ تو تافت بر سایه عمر 146شمارهٔ ۱۶۰: تعریف مرا عشق تو ای ساده شکر 147شمارهٔ ۱۶۱: سلطان ملک است در دل سلطان نور 148شمارهٔ ۱۶۲: چاه ز نخ تو ای دلارام پسر 149شمارهٔ ۱۶۳: یک چشم تو گر تباه گشت ای دلبر 150شمارهٔ ۱۶۴: ای روی تو آفتاب و من نیلوفر 151شمارهٔ ۱۶۵: آمد به وداعم آن نگار دلبر 152شمارهٔ ۱۶۶: ز اندیشه هجران و ز نادیدن یار 153شمارهٔ ۱۶۷: در عشق تو همچو ابر می گریم زار 154شمارهٔ ۱۶۸: ای پیل سوار خسرو شیر شکار 155شمارهٔ ۱۶۹: پیوست فلک با من پیکار دگر 156شمارهٔ ۱۷۰: این ابر چراست روز وشب چشم تو تر 157شمارهٔ ۱۷۱: اکنون که شدی به بتکده عاشق زار 158شمارهٔ ۱۷۲: مشکین کله تو گر شبست ای دلدار 159شمارهٔ ۱۷۳: نا رفته هنوز بوی شیرت ز شکر 160شمارهٔ ۱۷۴: تا دیده ام آن روی چو خورشید انور 161شمارهٔ ۱۷۵: اندیشه مکن به کارها در بسیار 162شمارهٔ ۱۷۶: ای مهر تو چون چهار طبع اندر خور 163شمارهٔ ۱۷۷: اندک اثر آبله بر دو رخ یار 164شمارهٔ ۱۷۸: در زندان تا کرد مرا گردون پیر 165شمارهٔ ۱۷۹: سلطان ملک ای عزیز فرزند پدر 166شمارهٔ ۱۸۰: چون پیرهنت گرفته ام تنگ به بر 167شمارهٔ ۱۸۱: از سنگم یا ز چیستم جان پدر 168شمارهٔ ۱۸۲: بر مرگ تو چون نمویم ای جان پدر 169شمارهٔ ۱۸۳: می گویمت ای سعادت ای نیک پسر 170شمارهٔ ۱۸۴: در غور فلک تعبیه ای ساخت چو ابر 171شمارهٔ ۱۸۵: گویی که هوا به زیر گردست امروز 172شمارهٔ ۱۸۶: عشقت کشتم که غم درودم شب و روز 173شمارهٔ ۱۸۷: ای فقر بخاست روز بازار تو خیز 174شمارهٔ ۱۸۸: ای شاه علاء دولت ملک افروز 175شمارهٔ ۱۸۹: چرخ از دم کون برنمی گردد باز 176شمارهٔ ۱۹۰: خورشید رخا وصل تو جویم همه روز 177شمارهٔ ۱۹۱: ای سود و زیان عمر فرسوده بترس 178شمارهٔ ۱۹۲: ای یار چو صبر هیچ یاری مشناس 179شمارهٔ ۱۹۳: از بخشش دست من ز سیم و زر پرس 180شمارهٔ ۱۹۴: مسعود که بود سعد سلمان پدرش 181شمارهٔ ۱۹۵: مسعود که بود سعد سلمان پدرش 182شمارهٔ ۱۹۶: تا از من می جهی چو دود از آتش 183شمارهٔ ۱۹۷: معشوقه دلم به آتش انباشت چو شمع 184شمارهٔ ۱۹۸: آتش به سرم همی فرو ریزد عشق 185شمارهٔ ۱۹۹: ای چرخ مدور خسیس بی باک 186شمارهٔ ۲۰۰: گردون نکشد کمال مسعود ملک 187شمارهٔ ۲۰۱: من همت باز دارم و کبر پلنگ 188شمارهٔ ۲۰۲: من چون دل لاله ام تو چون رنگ به ر ...189شمارهٔ ۲۰۳: ای بدر شده من از غمان تو هلال 190شمارهٔ ۲۰۴: ای کلک ملک وصف تو گویم همه سال 191شمارهٔ ۲۰۵: عیبم که ز من زمانی ای مشکین خال 192شمارهٔ ۲۰۶: دل می ندهد که از تو بردارم دل 193شمارهٔ ۲۰۷: آن دل که نخواستت چه نامست آن دل 194شمارهٔ ۲۰۸: سرما چون شد ز دست صحرا شد گل 195شمارهٔ ۲۰۹: رویت بر من چنان که گل بر بلبل 196شمارهٔ ۲۱۰: نامد به کف آن زلف سمن مال به مال 197شمارهٔ ۲۱۱: بنگر که ز شاخ می چه گوید صلصل 198شمارهٔ ۲۱۲: چون روی بتان گشت به باغ اندر گل 199شمارهٔ ۲۱۳: خامش نشود همی ز غلغل بلبل 200شمارهٔ ۲۱۴: من ادهمم از خون دل ابرش گردم 201شمارهٔ ۲۱۵: در دولت شاه چون قوی شد رایم 202شمارهٔ ۲۱۶: غمهای تو از راندن خونها کارم 203شمارهٔ ۲۱۷: هر چند که این بند ز پای افکندم 204شمارهٔ ۲۱۸: من در عدم از جود تو موجود شدم 205شمارهٔ ۲۱۹: ای طبع بده ور ندهی بستانم 206شمارهٔ ۲۲۰: ای غمزه تو کشفته بنیاد دلم 207شمارهٔ ۲۲۱: ای طبع چو آتش از تو بس خوشنودم 208شمارهٔ ۲۲۲: گر من برم از مردم بد سازم برم 209شمارهٔ ۲۲۳: جان و دل و دین به وصلت ای مهر صنم 210شمارهٔ ۲۲۴: ای زرین نام لعبت سیم اندام 211شمارهٔ ۲۲۵: تن کوبم و سرپیچم و بر روی زنم 212شمارهٔ ۲۲۶: جان هر ساعت ز کار زاری دهدم 213شمارهٔ ۲۲۷: من دوش که از هجر تو در تاب شدم 214شمارهٔ ۲۲۸: تا کی غم یار و درد فرزند کشم 215شمارهٔ ۲۲۹: هر روز همی فلک به تیری زندم 216شمارهٔ ۲۳۰: گفتم که تو بی وفایی ای نامردم 217شمارهٔ ۲۳۱: ای فاخته دل چو من به رویت نگرم 218شمارهٔ ۲۳۲: بر بسته شد از بستن ماتم دستم 219شمارهٔ ۲۳۳: سروی خواهم ز چرخ داری زندم 220شمارهٔ ۲۳۴: همچون قلمم ز بیخ کندی به ستم 221شمارهٔ ۲۳۵: چون پیش دل از هجر تو هنگامه نهم 222شمارهٔ ۲۳۶: ای سرو سپاه خسرو ای ماه حشم 223شمارهٔ ۲۳۷: ای کرده مرا به عشق گمراه تمام 224شمارهٔ ۲۳۸: جستم از توبه بی زبانی جستم 225شمارهٔ ۲۳۹: شب زار به جای بستر آتش ریزم 226شمارهٔ ۲۴۰: گفتم کایندل به داغ نام تو کنم 227شمارهٔ ۲۴۱: ای چرخ ز هر گزند رنج تو کشم 228شمارهٔ ۲۴۲: وصف لب رنگین تو از دل جویم 229شمارهٔ ۲۴۳: چون از گل روی تو بهاری رسدم 230شمارهٔ ۲۴۴: تا چنگ به مهر آن دلارام زدم 231شمارهٔ ۲۴۵: بر آتش اگر بی تو نخفتم خفتم 232شمارهٔ ۲۴۶: کوهی که بر او بلا ببارند منم 233شمارهٔ ۲۴۷: امروز ز هر دوست گزندی دارم 234شمارهٔ ۲۴۸: از عشق تو در چشم خرد میل زدم 235شمارهٔ ۲۴۹: بونصر من ار عاشق ایام توام 236شمارهٔ ۲۵۰: گفتم شکرت به خلق کیهان گویم 237شمارهٔ ۲۵۱: جز در غم عشق تو سفر می نکنم 238شمارهٔ ۲۵۲: من به الم ای صنم گرفتار نیم 239شمارهٔ ۲۵۳: گر تیز به روی خوب تو درنگرم 240شمارهٔ ۲۵۴: هر یک چندی به قلعه ای آرندم 241شمارهٔ ۲۵۵: صالح دل اگر به جای جامه بدرم 242شمارهٔ ۲۵۶: بر روی تو مهربان و دلسوز منم 243شمارهٔ ۲۵۷: گنجی که ز پیش آن بجستند منم 244شمارهٔ ۲۵۸: نه از همه خلق حق گزاری دارم 245شمارهٔ ۲۵۹: گر حور بود بدان که نازش نکشم 246شمارهٔ ۲۶۰: از آتش دل همیشه اندر تابم 247شمارهٔ ۲۶۱: ای دشمن و دوست مر تو را یک عالم 248شمارهٔ ۲۶۲: هرگه که به پیراهن تو درنگرم 249شمارهٔ ۲۶۳: دلخسته چشم ناوک انداز توام 250شمارهٔ ۲۶۴: در خواب گه از دل به شب آتش بیزم 251شمارهٔ ۲۶۵: شب ز انده تو همی نیاید خوابم 252شمارهٔ ۲۶۶: دانم که ز چرخ بخش بیرون نکنم 253شمارهٔ ۲۶۷: من دوش که از هجر تو در تاب شدم 254شمارهٔ ۲۶۸: از بند رحم ببند مهد افتادم 255شمارهٔ ۲۶۹: شه پندارد که ما خردمندانیم 256شمارهٔ ۲۷۰: در آرزوی بوی گل نوروزم 257شمارهٔ ۲۷۱: لرزان ز بلا چو برگ داند یارم 258شمارهٔ ۲۷۲: تا روز همه شب از هوس بیدارم 259شمارهٔ ۲۷۳: بر دیده خیال دوست بنگاشته ام 260شمارهٔ ۲۷۴: امروز در این حبس من آن ممتحنم 261شمارهٔ ۲۷۵: از دل بدم آتشی برانگیخته ام 262شمارهٔ ۲۷۶: عمری بدو کف دو رخ نگارا خستم 263شمارهٔ ۲۷۷: گفتی خبرت کنم کسی بفرستم 264شمارهٔ ۲۷۸: آن مرد که در سخن جهانیست منم 265شمارهٔ ۲۷۹: هر جای که آتش نبردیست منم 266شمارهٔ ۲۸۰: هر جا که ز فضل پیشگاهی است منم 267شمارهٔ ۲۸۱: با ناله همی چو ابر بهمن گریم 268شمارهٔ ۲۸۲: از بلبل نالنده تر و زارترم 269شمارهٔ ۲۸۳: روزان و شبان در آن غم و تیمارم 270شمارهٔ ۲۸۴: ای جان جهان تا خبرت یافته ام 271شمارهٔ ۲۸۵: از خود به تو من بتا گمانها دارم 272شمارهٔ ۲۸۶: سیراب گلابی تو بر آتش خارم 273شمارهٔ ۲۸۷: از هر چه بگفته اند پندی دارم 274شمارهٔ ۲۸۸: من بستر برف و بالش یخ دارم 275شمارهٔ ۲۸۹: در تاریکی ز بس که می بنشینم 276شمارهٔ ۲۹۰: آنم که اگر به خلد جایی سازم 277شمارهٔ ۲۹۱: هر گه که تو را به رهگذاری بینم 278شمارهٔ ۲۹۲: دیده همه شب ز خواب خوش بردوزم 279شمارهٔ ۲۹۳: با خود گفتم که من عیال تو شدم 280شمارهٔ ۲۹۴: آنکو گوید هست قضا تیشه من 281شمارهٔ ۲۹۵: تا خسته دل مرا بریده ست ز تن 282شمارهٔ ۲۹۶: در سمجی چون توانم آرامیدن 283شمارهٔ ۲۹۷: هر شب که تو را نبینم ای شاخ سمن 284شمارهٔ ۲۹۸: چون گل ز غمت دریده ام پیراهن 285شمارهٔ ۲۹۹: سر کردمت ای نگار چون تو سر من 286شمارهٔ ۳۰۰: چنگم به چهار شاخ زد پیراهن 287شمارهٔ ۳۰۱: چون دانش بود مهربان دایه من 288شمارهٔ ۳۰۲: چشم و دهن آن صنم لاله رخان 289شمارهٔ ۳۰۳: با کس غم تو بیش نخواهم گفتم 290شمارهٔ ۳۰۴: این دیبه دو روی به کلک دو زبان 291شمارهٔ ۳۰۵: تا نسبت کرد اخوت شعر به من 292شمارهٔ ۳۰۶: آنکو دارد چو سیم و شر لب و تن 293شمارهٔ ۳۰۷: از چشم من ار سرشک بتوان رفتن 294شمارهٔ ۳۰۸: از کفر کشد زریر شیبانی کین 295شمارهٔ ۳۰۹: ای برتر من کرده هزاران احسان 296شمارهٔ ۳۱۰: در خدمت طاهر علی بارم جان 297شمارهٔ ۳۱۱: ایزد که همی کرد مرکب تن و جان 298شمارهٔ ۳۱۲: ای پای برنجن من ای بند گران 299شمارهٔ ۳۱۳: چون قمری زار زار می نالم من 300شمارهٔ ۳۱۴: ای شاه به بیشه عزم ناگاهان کن 301شمارهٔ ۳۱۵: زنده به تو مانده ام من ای جان جها ...302شمارهٔ ۳۱۶: انده چه خورم چراست اندر خوردن 303شمارهٔ ۳۱۷: صد بار به نیکی هنرم کرد ضمان 304شمارهٔ ۳۱۸: گر خسته شوم ز تیر پیکار تو من 305شمارهٔ ۳۱۹: نه روزم هیزم است و نه شب روغن 306شمارهٔ ۳۲۰: ای روز مرا جز شب دیجور مدان 307شمارهٔ ۳۲۱: کس را چو بنفشه سر فرو نارم من 308شمارهٔ ۳۲۲: از چنگ قضا همی چو نتوان جستن 309شمارهٔ ۳۲۳: گردنده چو روز نوبهاری با من 310شمارهٔ ۳۲۴: ای چون گل نوشکفته بر طرف چمن 311شمارهٔ ۳۲۵: چرخم چو بخواست کشت بی هیچ گمان 312شمارهٔ ۳۲۶: امروز منم تفته دل و رفته روان 313شمارهٔ ۳۲۷: بگشای چو گل به وعده راست دهن 314شمارهٔ ۳۲۸: مشک از سر زلفین تو بویم پس ازین 315شمارهٔ ۳۲۹: زاری و دعا کن به سحرگاه ای تن 316شمارهٔ ۳۳۰: دیدی که غلام داشتم چندان من 317شمارهٔ ۳۳۱: روزم تیره ست از آن رخ مهوش تو 318شمارهٔ ۳۳۲: دل بست شود چو سرفرازد با تو 319شمارهٔ ۳۳۳: آنی که بری دست نیازد با تو 320شمارهٔ ۳۳۴: هر جان که بود برتر از آن باشی تو 321شمارهٔ ۳۳۵: نورست ای ماه حسن سرمایه تو 322شمارهٔ ۳۳۶: ای نای تو را نقل و می روشن کو 323شمارهٔ ۳۳۷: ای شاه بترس از آنکه پرسند از تو 324شمارهٔ ۳۳۸: سلطان ملک اقبال عنان داد به تو 325شمارهٔ ۳۳۹: صالح پس ازین طرب نباید بی تو 326شمارهٔ ۳۴۰: ای شمع شدم به عشق پروانه تو 327شمارهٔ ۳۴۱: ای نای ندیده ام دلی شاد از تو 328شمارهٔ ۳۴۲: مادر که مرا بزاد زاد از پی تو 329شمارهٔ ۳۴۳: هرگز نرسد به لطف در مهر چو تو 330شمارهٔ ۳۴۴: خوردم همه زهر عشق تو شکر کو 331شمارهٔ ۳۴۵: روی و بر من تا بشدم از بر تو 332شمارهٔ ۳۴۶: از کوفتن پای تو و گشتن تو 333شمارهٔ ۳۴۷: با من به میان رسول باید با تو 334شمارهٔ ۳۴۸: ای ملک به دولت تو دارا گشته 335شمارهٔ ۳۴۹: آنی که ز فالها همه فال تو به 336شمارهٔ ۳۵۰: از هر جنسم چو شاه بگشادی راه 337شمارهٔ ۳۵۱: چندان داری ز حسن و خوبی مایه 338شمارهٔ ۳۵۲: هر چند که بر کوهم در شب ز اندوه 339شمارهٔ ۳۵۳: آمد بر من به چشمکان خواب زده 340شمارهٔ ۳۵۴: چون دولت تو جهان جوانست ای شاه 341شمارهٔ ۳۵۵: این خوشرویان که ایستادند همه 342شمارهٔ ۳۵۶: امروز منم چو ماری اندر سله ای 343شمارهٔ ۳۵۷: دانم که وفا ز دل برانداخته ای 344شمارهٔ ۳۵۸: ای ابر ز بحر تا هوایی شده ای 345شمارهٔ ۳۵۹: بر شعر مرا دلیست ای بار خدای 346شمارهٔ ۳۶۰: ای غم سختی تو ای دل از غم نرمی 347شمارهٔ ۳۶۱: روزی که چو باد پیش من برگذری 348شمارهٔ ۳۶۲: مفروق دو دیده ای و مقرون دلی 349شمارهٔ ۳۶۳: مرهم گفتم تو با دل ریش همی 350شمارهٔ ۳۶۴: دولت ز علاء دولت عالی رای 351شمارهٔ ۳۶۵: از شیرینی چون به سخن بنشینی 352شمارهٔ ۳۶۶: با هر تاری ساخته چون پود شوی 353شمارهٔ ۳۶۷: ای گل نه ز گل ز دل همی بر رویی 354شمارهٔ ۳۶۸: آخر نگذاردم فلک چون زاری 355شمارهٔ ۳۶۹: ای دولت هند را جمالی دادی 356شمارهٔ ۳۷۰: شوخی صنمی خوشی کشی خندانی 357شمارهٔ ۳۷۱: عشق آتشی افروخت که از بسیاری 358شمارهٔ ۳۷۲: ای بخت مرا سوخته خرمن کردی 359شمارهٔ ۳۷۳: در پیش گل وصال ما را بویی 360شمارهٔ ۳۷۴: گر چه کندت مساعدت روز بهی 361شمارهٔ ۳۷۵: فر ابدی و نعمت جاویدی 362شمارهٔ ۳۷۶: ای حورا زاده لعبت نوشادی 363شمارهٔ ۳۷۷: بنمودی مقنعی مهی ناگاهی 364شمارهٔ ۳۷۸: ای نای هوا بریدم از نای دمی 365شمارهٔ ۳۷۹: عشوه دهیم همی سرابی گویی 366شمارهٔ ۳۸۰: ای راوه اگر بهشت پیداست تویی 367شمارهٔ ۳۸۱: ای شاه عدو بندی و هم قلعه گشای 368شمارهٔ ۳۸۲: چون بلبل داریم برای رازی 369شمارهٔ ۳۸۳: امید به زندگانیم نیست بسی 370شمارهٔ ۳۸۴: مسعود چو دربند گرفتار شدی 371شمارهٔ ۳۸۵: نالنده تر از نایم در قلعه نای 372شمارهٔ ۳۸۶: ای شاه جهان ز ملک باقی شادی 373شمارهٔ ۳۸۷: بر شاهان جمله پادشاهی داری 374شمارهٔ ۳۸۸: آمد بر من خیال زیبا یاری 375شمارهٔ ۳۸۹: ای چرخ همه کار به پرگار زدی 376شمارهٔ ۳۹۰: از غنچه ناشکفته مستورتری 377شمارهٔ ۳۹۱: از بلبل بر سرو طربناک تری 378شمارهٔ ۳۹۲: ای قلعه نای مادر ملک تویی 379شمارهٔ ۳۹۳: ای تن تو به طبع بار بیمار کشی 380شمارهٔ ۳۹۴: چون موی شدم رنج هر بیدادی 381شمارهٔ ۳۹۵: ای تن چه تنی که تا شدی فرهنگی 382شمارهٔ ۳۹۶: چون دید که بر عزم سفر دارم رای 383شمارهٔ ۳۹۷: این چرخ بسی بدل کند نوها را

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ