کتابخانه دیجیتال


    با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

    در سر پرشور ما تا رنگ سودا ریختند

    لاله ها پیمانه خود را به صحرا ریختند

    من کشیدم بی تأمل باده منصور را

    ورنه صدبار این می از ساغر به مینا ریختند

    شعله شوق مرا شد بال پرواز دگر

    هر خس و خاری که در راه تماشا ریختند

    ظرف داغ آتشین عشق، گردون را نبود

    عاقبت این طشت آتش بر سر ما ریختند

    هر که از نخل تمنا روزه مریم گرفت

    نقل انجم در گریبانش چو عیسی ریختند

    کوری چشم حسودان بینش ما شد زیاد

    همچو آتش خار اگر در دیده ما ریختند

    از دورنگیها که پنهان داشت دوران در لباس

    جرعه ای در دامن گلهای رعنا ریختند

    ریخت آخر غمزه یوسف به تیغ انتقام

    مصریان خونی که در جام زلیخا ریختند

    بر سر هر خار و خس چون موج می لرزد دلش

    هر که را چون بحر، گوهر در ته پا ریختند

    همت ما بود عالی، ورنه در روز ازل

    حاصل کونین را در دامن ما ریختند

    صائب آن روزی که رنگ نوبهاران خام بود

    در قدح چون لاله ما را درد سودا ریختند

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید
فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

نظرات

Captcha