به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۴۱: از بس که تنم ز آتش دل بگداخت

720عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

از بس که تنم ز آتش دل بگداخت
نتوان تنم از شمع همی باز شناخت
زین بیش مرا مسوز جانا که چو شمع
هر شب تنی از موم نمی شاید ساخت

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۰: گر خسته دل مرا بر آری حاجت 2شمارهٔ ۴۱: از بس که تنم ز آتش دل بگداخت 3شمارهٔ ۴۲: آن دل که بر اتش غمت صد ره سوخت 4شمارهٔ ۴۳: شاها چوبداد داد هر کس دادت 5شمارهٔ ۴۴: خواهی که هنر و ران نکودارندت 6شمارهٔ ۴۵: دربند کسی باش که یاری کندت 7شمارهٔ ۴۶: روزی گیرم میان تو چون کمرت 8شمارهٔ ۴۷: گیرم بنقاب در کشی رخسارت 9شمارهٔ ۴۸: از بس که کنم شام و سحر در کارت 10شمارهٔ ۴۹: باور نکنی که از من عشوه پرست 11شمارهٔ ۵۰: ای عزم تو بر شکستن عهد درست 12شمارهٔ ۵۱: دی توبت من ز آستین برزد دست 13شمارهٔ ۵۲: غمگین دل من که شادمان از غم تست 14شمارهٔ ۵۳: ترکم سوی آما جگه آمد سر مست 15شمارهٔ ۵۴: این ساغر می که بر کف دست منست 16شمارهٔ ۵۵: عید آمد و ساز پارسایی بشکست 17شمارهٔ ۵۶: تا هست ترا چراغ دانش در دست 18شمارهٔ ۵۷: چون دید بگاه رفتن از عزم درست 19شمارهٔ ۵۸: فرزند ترا اگر بکوهست نشست 20شمارهٔ ۵۹: ای ترک حصاری همه چیزت بنواست 21شمارهٔ ۶۰: یک روز شبی چو شمع برخواهم خاست 22شمارهٔ ۶۱: ای دل اگرت بوصل دلدار هواست 23شمارهٔ ۶۲: تا دل بهوا جویی مهرت برخاست 24شمارهٔ ۶۳: در چاه ز نخدانت دل ما بنواست 25شمارهٔ ۶۴: چون ساغر می راز نهانم پیداست 26شمارهٔ ۶۵: اقطاع طرب در نظر ساغر ماست 27شمارهٔ ۶۶: از هر چه بدو میل دل غافل ماست 28شمارهٔ ۶۷: زلف سیهت که آشیان دل ماست 29شمارهٔ ۶۸: ای هست وزنیست برتر اندیشۀ ماست 30شمارهٔ ۶۹: آتش که بطبع جان کداز آمده است 31شمارهٔ ۷۰: امروز مرا ز چشم بارندگی است 32شمارهٔ ۷۱: هر لحظه دل اندر هوسی نتوان بست 33شمارهٔ ۷۲: رنگ رخ زر ز سکّۀ دولت تست 34شمارهٔ ۷۳: زلف تو که در سیه گری چا کرتست 35شمارهٔ ۷۴: چشم تو که بیماری او ننهفتست 36شمارهٔ ۷۵: از روی تو زلف پاره یی بگرفتست 37شمارهٔ ۷۶: ای آنکه زمانه کمترین بندۀ تست 38شمارهٔ ۷۷ - فاجابه: خورشید غلام رای درخشندهٔ ...39شمارهٔ ۷۸: خون خوارۀ مهربان غمزه تست 40شمارهٔ ۷۹: چون تیغ زند اجل سپرها هیچست 41شمارهٔ ۸۰: اشکم که ز خون این دل ناشادست 42شمارهٔ ۸۱: آتش که همه دلی ازو ناشادست 43شمارهٔ ۸۲: گر مهرۀ ما از تو جدا افتادست 44شمارهٔ ۸۳: آن غنچۀ گل نگر چه چست افتادست 45شمارهٔ ۸۴: در پای تو دل گرچه زبون افتادست 46شمارهٔ ۸۵: هر کجا که ز مهرت نظری افتادست 47شمارهٔ ۸۶: گر افتدم آن ماه شبی مست بدست 48شمارهٔ ۸۷: عشق تو ز لطفها که با ما کردست 49شمارهٔ ۸۸: اشکم که ز خون چو دردی شیره شدست 50شمارهٔ ۸۹: هر کجا که دلی هست ز غم فرسودست 51شمارهٔ ۹۰: در عمر مرا با تو شبی خوش بودست 52شمارهٔ ۹۱: گر لاله بهجران تو خوشدل بودست 53شمارهٔ ۹۲: از حلقۀ گوش تو دلم را خبرست 54شمارهٔ ۹۳: در بند جهان کسی که او بیشترست 55شمارهٔ ۹۴: تا تنگ دلم جای تو خوش پسرست 56شمارهٔ ۹۵: تا تنگ دلم جای چو تو خوش پسرست 57شمارهٔ ۹۶: تیغ تو که همچو مرگ مردم خوارست 58شمارهٔ ۹۷: گفتم که مرا بر تو ببوسی نازست 59شمارهٔ ۹۸: اندیشۀ تو چو در دل ما بنشست 60شمارهٔ ۹۹: این اشک که مونس من غمناکست 61شمارهٔ ۱۰۰: زلف که هزار عهد محکم بشکست 62شمارهٔ ۱۰۱: دی گفت مرا اسب در آنت چه شکست 63شمارهٔ ۱۰۲: بی مرگی اگر چه آشنایی مرگست 64شمارهٔ ۱۰۳: از عشق دهانت دل مسکین تنگست 65شمارهٔ ۱۰۴: هر چند که روی لاله بس دلگسلست 66شمارهٔ ۱۰۵: غمهای فراخ من نه در خورد دلست 67شمارهٔ ۱۰۶: بی روی تو شادی همه در درد دلست 68شمارهٔ ۱۰۷: در حضرت عشق هر که او مقبولست 69شمارهٔ ۱۰۸: دلدار مرا ز هر چه خوشتر چشمست 70شمارهٔ ۱۰۹: شمعم من اگر چه ز آتشم رنج تنست 71شمارهٔ ۱۱۰: تیغ تو که لب تا لب او دندانست 72شمارهٔ ۱۱۱: از بس که رخ لاله خوش و خندانست 73شمارهٔ ۱۱۲: وقتی که درو راحت درویشانست 74شمارهٔ ۱۱۳: آن بت که سوی دهانش رهبر سخنست 75شمارهٔ ۱۱۴: شیرین دهنت که تنگنای سخنست 76شمارهٔ ۱۱۵: شادیّ زمانه عاشق طبع منست 77شمارهٔ ۱۱۶: درد تو دوای دل وارون منست 78شمارهٔ ۱۱۷: این خشک گیا که زرد چون روی منست 79شمارهٔ ۱۱۸: گر شرح دهم که بی تو کارم چونست 80شمارهٔ ۱۱۹ - و قال ایضاً فی حالة قتله: دل خون ...81شمارهٔ ۱۲۰: گازر بچه را سپید کاری آهوست 82شمارهٔ ۱۲۱: تیغ تو که مرگ جرعة ساغر اوست 83شمارهٔ ۱۲۲: می ده که دل ریش مرا مرهم اوست 84شمارهٔ ۱۲۳: بی عیش و طرب دمی چو برنارد دوست 85شمارهٔ ۱۲۴: برخاک درت بخت مرا بخوابگهست 86شمارهٔ ۱۲۵: بشنو سخن باد که چون دلخواهست 87شمارهٔ ۱۲۶: از چرخ کهن محنت و دردم تازه ست 88شمارهٔ ۱۲۷: گفتند دل تو الز خرد بیگانه ست 89شمارهٔ ۱۲۸: گفتم: ز تو خوبتر درین شهر بسیست 90شمارهٔ ۱۲۹: دی گفت ندیدمت درین روزی بیست 91شمارهٔ ۱۳۰: گر چه دل من چو شمع آتش خایست 92شمارهٔ ۱۳۱: در خدمت تو گر تن من برپایست 93شمارهٔ ۱۳۲: بس که بشب مرا خروش و زاریست 94شمارهٔ ۱۳۳: تا ظن نبری که در نکوئیت شکیست 95شمارهٔ ۱۳۴: شاها ز غمت زمانه چون دلتنگیست 96شمارهٔ ۱۳۵: گر در دهن تو از فراخی سخنیست 97شمارهٔ ۱۳۶: در آرزوی روی چو روزت شب نیست 98شمارهٔ ۱۳۷: یک ذره هوای من مسکینت نیست 99شمارهٔ ۱۳۸: با روی تو این دیدۀ پرنم بدنیست 100شمارهٔ ۱۳۹: آن دل که بجز سوی غمت رهبر نیست 101شمارهٔ ۱۴۰: بی روی تو غمگسار من جز غم نیست 102شمارهٔ ۱۴۱: امشب که نشان روز در عالم نیست 103شمارهٔ ۱۴۲: در روی زمین هیچ کست دشمن نیست 104شمارهٔ ۱۴۳: امشب که فراق را گذر بر من نیست 105شمارهٔ ۱۴۴: ای دل چو ترا ذوق لب جانان نیست 106شمارهٔ ۱۴۵: خون باد دل ارشاد بپیوند تو نیست 107شمارهٔ ۱۴۶: گل خواست که چون رخش نکو باشد و نی ...108شمارهٔ ۱۴۷: کس را ز غم تو با طرب کاری نیست 109شمارهٔ ۱۴۸: چشم تو که کار او بازی نیست 110شمارهٔ ۱۴۹: زین بیش گرم چه رای خاموشی نیست 111شمارهٔ ۱۵۰: امشب که بجز یار مرا ساقی نیست 112شمارهٔ ۱۵۱: احدات زمانه را چوپایانی نیست 113شمارهٔ ۱۵۲: همچو نفس تو عمر فرسایی نیست 114شمارهٔ ۱۵۳: ای در حق من وصل ترارایی ست 115شمارهٔ ۱۵۴: بلبل نالان ز شاخ چون دلشده ییست 116شمارهٔ ۱۵۵: تیمار من پشت دوته باید داشت 117شمارهٔ ۱۵۶: آنکس که چو شمع آتش اندر جان داشت 118شمارهٔ ۱۵۷: آمد بر من چو بر کفم زر پنداشت 119شمارهٔ ۱۵۸: فصّاد چو بررگ تو نشتر بگماشت 120شمارهٔ ۱۵۹: نقّاش که آن صورت زیبا بنگاشت 121شمارهٔ ۱۶۰: غافل بودم که یار بر ما بگذشت 122شمارهٔ ۱۶۱: از بحر کف تو چون برامد تیغت 123شمارهٔ ۱۶۲: تیغ تو که مغز شهریاران بشکافت 124شمارهٔ ۱۶۳: چون بلبل مست راه در بستان یافت 125شمارهٔ ۱۶۴: امشب ز غمت میان خون خواهم خفت 126شمارهٔ ۱۶۵: بس کس که زجور خلق دل ریش برفت 127شمارهٔ ۱۶۶: مویی که ز فرق آن دلارای برفت 128شمارهٔ ۱۶۷: روی تو بدید عقل را رای برفت 129شمارهٔ ۱۶۸: اطراف چمن لالۀ دلکش بگرفت 130شمارهٔ ۱۶۹: دیشب هوس دل غمینم بگرفت 131شمارهٔ ۱۷۰: وقت سحرش چو عزم رفتن بگرفت 132شمارهٔ ۱۷۱: آن بت که جهان بغمزۀ مست گرفت 133شمارهٔ ۱۷۲: گر چه کرمت ز من عنان باز گرفت 134شمارهٔ ۱۷۳: یارآمد و دست من آشفته گرفت 135شمارهٔ ۱۷۴: دل باز حدیث شادی افسانه گرفت 136شمارهٔ ۱۷۵: دل را هوس زلف دلارای گرفت 137شمارهٔ ۱۷۶: راز تو بنزد این و آن نتوان گفت 138شمارهٔ ۱۷۷: در کوی وفا چو بی درنگیست دلت 139شمارهٔ ۱۷۸: ای جان و جهانرا مدد از لطف و دمت 140شمارهٔ ۱۷۹: ای جان جهان را مدد از لطف دمت 141شمارهٔ ۱۸۰: در حیله گری هزار رنگ آورمت 142شمارهٔ ۱۸۱: با آنکه زیان شدست یکسر قلمت 143شمارهٔ ۱۸۲: از لطف نمی شود مصور دهنت 144شمارهٔ ۱۸۳: من دوش دلی ز دستکار دهنت 145شمارهٔ ۱۸۴: تا من نکنم چو گل پر از زر دهنت 146شمارهٔ ۱۸۵: یک شب خواهم خراب و ناپروایت 147شمارهٔ ۱۸۶: در حسن ندارد گل صد پر پایت 148شمارهٔ ۱۸۷: ای قبله گه ملک خم ابرویت 149شمارهٔ ۱۸۸: بشنو زمن ای قبلۀ جانم رویت 150شمارهٔ ۱۸۹: تا گشت عتاب و جنگ با ماش فراخ 151شمارهٔ ۱۹۰: شد راحت آن روی دلارای فراخ 152شمارهٔ ۱۹۱: گردون که همه گرد جفا می گردد 153شمارهٔ ۱۹۲: آن باده که چشم عیش روشن دارد 154شمارهٔ ۱۹۳: دریاب گرت دست رسی خواهد بود 155شمارهٔ ۱۹۴: بلبل بسپیده دم همی زد فریاد 156شمارهٔ ۱۹۵: دمی می رفتم مست و کش و خرّم و شاد 157شمارهٔ ۱۹۶: وقتی که بتم گره بر آن زلف نهاد 158شمارهٔ ۱۹۷: از بس که سوی چمن برد بوی تو باد 159شمارهٔ ۱۹۸: پیوسته مرا چون تو بتی در بر باد 160شمارهٔ ۱۹۹: ای داده مرا جان و جوانی بر باد 161شمارهٔ ۲۰۰: خورشید غلام آن رخ مه وش باد 162شمارهٔ ۲۰۱: کس چون تو اسیر ریش بسیار مباد 163شمارهٔ ۲۰۲: .... عشق تو فیروز مباد 164شمارهٔ ۲۰۳: بی روی توام صبر و دل و هوش مباد 165شمارهٔ ۲۰۴: پیوسته کمان دولتت بر زه باد 166شمارهٔ ۲۰۵: جام طربم زناگه از دست افتاد 167شمارهٔ ۲۰۶: گل گر چه بطبع خوب و دمساز افتاد 168شمارهٔ ۲۰۷: دل چون ز جهان عیش یکسو افتاد 169شمارهٔ ۲۰۸: آن دل که بکام دل بدخواه افتاد 170شمارهٔ ۲۰۹: ایّام جز از عشوۀ بسیار نداد 171شمارهٔ ۲۱۰: یک روز فلک کار مرا ساز نداد 172شمارهٔ ۲۱۱: ساقی بر من چو جام روشن بنهاد 173شمارهٔ ۲۱۲: ذوقیست لب ترا که جان دریابد 174شمارهٔ ۲۱۳: بی روی تو جز بخت نگون کی خسبد؟175شمارهٔ ۲۱۴: در بزم ملک زهره نواگر زیبد 176شمارهٔ ۲۱۵: چون آه دمادمم افتد 177شمارهٔ ۲۱۶: زلفت که زروی باز پس می افتد 178شمارهٔ ۲۱۷: عکس رخ تو چون بر فلک می افتد 179شمارهٔ ۲۱۸: چون غنچۀ گل در تک و پو می افتد 180شمارهٔ ۲۱۹: زلفت همه بر لالۀ تر می غلتند 181شمارهٔ ۲۲۰: اشکم ز تو در خون جگر می غلتد 182شمارهٔ ۲۲۱: کی بی تو مرا چو غنچه دل خوش گردد؟183شمارهٔ ۲۲۲: از عکس لبت دیده بدخشان گردد 184شمارهٔ ۲۲۳: جایی که مل لعل پیاپی گردد 185شمارهٔ ۲۲۴: چون کار زمانه بر گذر می‌گردد 186شمارهٔ ۲۲۵: مشک تو نقاب ارغوان می گردد 187شمارهٔ ۲۲۶: گل راز طرب همه دهان می خندد 188شمارهٔ ۲۲۷: گل در مه روزه همچنان می خندد 189شمارهٔ ۲۲۸: چون دید بر آورده غم از جانم گرد 190شمارهٔ ۲۲۹: دوش آن دل خون گشتۀ محنت پرورد 191شمارهٔ ۲۳۰: هر کس که در آن قامت موزون نگرد 192شمارهٔ ۲۳۱: آن لاله نگر چو ساغری آمده خرد 193شمارهٔ ۲۳۲: زین سر که زبان دور باشت دارد 194شمارهٔ ۲۳۳: بر من چو لبت ببوسه شکّر بارد 195شمارهٔ ۲۳۴: آیین ستمگری که عالم دراد 196شمارهٔ ۲۳۵: زلف تو از آن باد که در سر دارد 197شمارهٔ ۲۳۶: خون گشته دلم با تو چنان خو داد 198شمارهٔ ۲۳۷: زلف تو که خون خلق ازو می بارد 199شمارهٔ ۲۳۸: گر حلقۀ زلف تو کسی زبشمارد 200شمارهٔ ۲۳۹: آن ماه که چرخ بر رخش مهر آرد 201شمارهٔ ۲۴۰: اشکیم ز اندازه برون می بارد 202شمارهٔ ۲۴۱: ... که طاقت فراقت دارد ؟203شمارهٔ ۲۴۲: نرگس که دلش هوای ساغر دارد 204شمارهٔ ۲۴۳: دل گرچه امید وصل کمتر دارد 205شمارهٔ ۲۴۴: امروز ملالی بکمالم دارد 206شمارهٔ ۲۴۵: آن شاخ سمن که روی خندان دراد 207شمارهٔ ۲۴۶: لعل تو ز لطف صورت جان دارد 208شمارهٔ ۲۴۷: شاخ ارز شکوفه شکل پروین دارد 209شمارهٔ ۲۴۸: گر دیدۀ نرگس نه سبل می دارد 210شمارهٔ ۲۴۹: شب گر چه ز روشنی جدایی دارد 211شمارهٔ ۲۵۰: هر سال شکوفه سیم چندان بارد 212شمارهٔ ۲۵۱: گفتم که چو مست شد مرا ناز آرد 213شمارهٔ ۲۵۲: چون رنگ رخ تو گل ببازار آرد 214شمارهٔ ۲۵۳: عشق تو گرم چه غم فراوان آرد 215شمارهٔ ۲۵۴: زلفت که دلم را بفغان می آرد 216شمارهٔ ۲۵۵: مهر تو نشان آب و گل می ببرد 217شمارهٔ ۲۵۶: نام تو مرا چو بر زبان می گذرد 218شمارهٔ ۲۵۷: می پنبۀ عقل هرزه گو داند کرد 219شمارهٔ ۲۵۸: دیوان بگناه تو سفید باید کرد 220شمارهٔ ۲۵۹: با غنچه صبا چو دست اندر کش کرد 221شمارهٔ ۲۶۰: چشم تو اگر نظر بغمخواران کرد 222شمارهٔ ۲۶۱: بی روی تو صبر ازین فزون نتوان کرد 223شمارهٔ ۲۶۲: دل خوی فراقفای غم خوردن کرد 224شمارهٔ ۲۶۳: یارم ز جفا هیچ رها کرد؟ نکرد 225شمارهٔ ۲۶۴: امسال بهار رسم دیگر گون کرد 226شمارهٔ ۲۶۵: تا این دل محنت زده آهنگ تو کرد 227شمارهٔ ۲۶۶: با من سر زلفش ار پریشانی کرد 228شمارهٔ ۲۶۷: آن غنچۀ گل که طبع خرّم آورد 229شمارهٔ ۲۶۸: خون دل من بتم بصد ناز خورد 230شمارهٔ ۲۶۹: غمگین دل من غم همه عالم خورد 231شمارهٔ ۲۷۰: گردون چو غم زشت و نکومی نخورد 232شمارهٔ ۲۷۱: دل را زرخ خوب تو می نگزیرد 233شمارهٔ ۲۷۲: چون دست افق گلوی پروین گیرد 234شمارهٔ ۲۷۳: نه عقل ز کار من شماری گیرد 235شمارهٔ ۲۷۴: عاشقی که بیاد روی دلبر میرود 236شمارهٔ ۲۷۵: هر لحظه فلک بهانه یی آغازد 237شمارهٔ ۲۷۶: شاید که دلم بمن نمی پردازد 238شمارهٔ ۲۷۷: شمعم که چو باد هوسم بر سر زد 239شمارهٔ ۲۷۸: آن ماه و شی که طعنه اندر خور زد 240شمارهٔ ۲۷۹: از دست بشد دلی که صد جان ارزد 241شمارهٔ ۲۸۰: بر سوز دل من دل آتش سوزد 242شمارهٔ ۲۸۱: گفتی که دلت چند پیاپی سوزد 243شمارهٔ ۲۸۲: پیوسته دلم ز خرّمی پرهیزد 244شمارهٔ ۲۸۳: باز این چشمم چه فتنه می انگیزد 245شمارهٔ ۲۸۴: شمعم که چو غم بقصد من برخیزد 246شمارهٔ ۲۸۵: مشکین خطی از بعب تو بر می خیزد 247شمارهٔ ۲۸۶: تا با لب تو لبم هم دآواز نشد 248شمارهٔ ۲۸۷: گل خواست که چون روی تو زیبا باشد 249شمارهٔ ۲۸۸: آنرا که چو تونگار در خور باشد 250شمارهٔ ۲۸۹: ساقی که بلطف سمن تر باشد 251شمارهٔ ۲۹۰: گر قامت بنده زین بخم تر باشد 252شمارهٔ ۲۹۱: لعل لب او که درج گوهر باشد 253شمارهٔ ۲۹۲: آن می که ز خون دختر رز باشد 254شمارهٔ ۲۹۳: آنرا که دل از غمی مشوّش باشد 255شمارهٔ ۲۹۴: یاد تو کند کسی که خامش باشد 256شمارهٔ ۲۹۵: آن کو بسلامی ز تو قانع باشد 257شمارهٔ ۲۹۶: چون در تو نه فضل و نه تفضل باشد 258شمارهٔ ۲۹۷: شمعم که غذای چشمم از نم باشد 259شمارهٔ ۲۹۸: بسیار بدیدم و چو تو کم باشد 260شمارهٔ ۲۹۹: چون چنگ تو تارگیم در تن باشد 261شمارهٔ ۳۰۰: پیوسته ترا حال پریشان باشد 262شمارهٔ ۳۰۱: نالیدن بلبل ار چه موزون باشد 263شمارهٔ ۳۰۲: عشق تو مراجان وروان می بخشد 264شمارهٔ ۳۰۳: عمر تو درین هوس هبا خواهد شد 265شمارهٔ ۳۰۴: دل در پی دلبر بسفر خواهد شد 266شمارهٔ ۳۰۵: از رای تو کارها نکو خواهد شد 267شمارهٔ ۳۰۶: چون موم بدست غم زبون باید شد 268شمارهٔ ۳۰۷: آلوده مشو که پاک می باید شد 269شمارهٔ ۳۰۸: عمر تو که بر خیره چنان ضایع شد 270شمارهٔ ۳۰۹: گه شانه زبان در خم گیسوت کشد 271شمارهٔ ۳۱۰: آن شمع دراز قد که جز سر نکشد 272شمارهٔ ۳۱۱: زلف تو دلم برد و بقصد جان شد 273شمارهٔ ۳۱۲: با ذوق لب تو باده گر می کوشد 274شمارهٔ ۳۱۳: روی تو نقاب همچنان می پوشد 275شمارهٔ ۳۱۴: سودای تو در چشم خرد ناخنه شد 276شمارهٔ ۳۱۵: سحر بنفشه موی اگر بشکافد 277شمارهٔ ۳۱۶: رفت آنکه ز چشم اشک چو لولو بچکد 278شمارهٔ ۳۱۷: بیداد جهان بسر نخواهد آمد 279شمارهٔ ۳۱۸: خصم تو که سر تیز تر از تیر آمد 280شمارهٔ ۳۱۹: در زرم چوکس تو بآواز آمد 281شمارهٔ ۳۲۰: بر یاد تو جان من چو دمساز آمد 282شمارهٔ ۳۲۱: انگام سحر باد صبا می آمد 283شمارهٔ ۳۲۲: هر گوهر معنی که دلم کرد پسند 284شمارهٔ ۳۲۳: گفتی که بگو حال دل غم پیوند 285شمارهٔ ۳۲۴: دیدی که دگر بی رخ آن سرو بلند 286شمارهٔ ۳۲۵: ای باد صبا ، بخاک پایت سوگند 287شمارهٔ ۳۲۶: یارم چو سوار سوی میدان راند 288شمارهٔ ۳۲۷: ایّام بر آنست که تا بتواند 289شمارهٔ ۳۲۸: پروانۀ تو عمید اصلاً بنخواند 290شمارهٔ ۳۲۹: بستان دلم،ارنه غم زمن بستاند 291شمارهٔ ۳۳۰: لعل تو طریق مهربانی داند 292شمارهٔ ۳۳۱: با عشق تو خوشدلی در ایّام نماند 293شمارهٔ ۳۳۲: اکنون که ز خوشدلی در ایّام نماند 294شمارهٔ ۳۳۳: اهل طبرستان همه چون فاخته اند 295شمارهٔ ۳۳۴: چشم و دل من زبس که پر غم شده اند 296شمارهٔ ۳۳۵: زر رشتۀ خور زتاب شب بگسستند 297شمارهٔ ۳۳۶: نام کف تو چو پیش دشمن بردند 298شمارهٔ ۳۳۷: از جور که بر سرو بلندت مردند 299شمارهٔ ۳۳۸: صاحبنظران چو شمع در بر گیرند 300شمارهٔ ۳۳۹: اقبال تو با سپهر و اختر بزند 301شمارهٔ ۳۴۰: چون کالبدم ز روح وا پردازند 302شمارهٔ ۳۴۱: چوگان زلفان که سوی میدان یازند 303شمارهٔ ۳۴۲: با چشم تو باد چشم عبهر بکند 304شمارهٔ ۳۴۳: وقتست که بار بلبل آشوب کند 305شمارهٔ ۳۴۴: وقتست که بلبل بگل آواز کند 306شمارهٔ ۳۴۵: وقتی که صبا طرّۀ سنبل شکند 307شمارهٔ ۳۴۶: قلب صف عقل عقربی می شکند 308شمارهٔ ۳۴۷: هر کو سر و زر بیار تسلیم کند 309شمارهٔ ۳۴۸: با آنکه دلم ز وصل خرم نکند 310شمارهٔ ۳۴۹: پیوسته دلم میل بسوی تو کند 311شمارهٔ ۳۵۰: شاید که دلم میل بسوی تو کند 312شمارهٔ ۳۵۱: در کار جهان کسی که اندیشه کند 313شمارهٔ ۳۵۲: بر یاد قدت دل رهی ناله کند 314شمارهٔ ۳۵۳: هر چند ز نرگس صفت چشم کنند 315شمارهٔ ۳۵۴: آنها که مرا بعشوه مغرور کنند 316شمارهٔ ۳۵۵: وقتست که گلها بنیایند و روند 317شمارهٔ ۳۵۶: این قوم بجز غصه و دردت ندهد 318شمارهٔ ۳۵۷: هر کس که رخ و قد نگارم بیند 319شمارهٔ ۳۵۸: آنان که طریق علم می پیمایند 320شمارهٔ ۳۵۹: دیده ز فراق تو زیان می بیند 321شمارهٔ ۳۶۰: عشّاق نه از غم جوانی گریند 322شمارهٔ ۳۶۱: گفتم که ترا ماه زمین می گویند 323شمارهٔ ۳۶۲: راز من و تو چو هر کسی می گویند 324شمارهٔ ۳۶۳: گر زانکه ترا غم دلی روی نمود 325شمارهٔ ۳۶۴: روزی دل من ز جست و جویی ناسود 326شمارهٔ ۳۶۵: گل چو ز صبا حدیث رویت بشنود 327شمارهٔ ۳۶۶: روزی لبم از رخ تو بوسی بر بود 328شمارهٔ ۳۶۷: انگشت گزان چو دیدمش خشم آلود 329شمارهٔ ۳۶۸: ای دل اگرت چه دیده بس رنج نمود 330شمارهٔ ۳۶۹: تیغ تو گیاهیست که مردم درود 331شمارهٔ ۳۷۰: از بهر چه لاله بر سر کرد بود 332شمارهٔ ۳۷۱: خورشید اگر چه در جهان فرو برد 333شمارهٔ ۳۷۲: وقتی که مرا می طرب در سر بود 334شمارهٔ ۳۷۳: آسوده تنی کز تو بتیمار بود 335شمارهٔ ۳۷۴: صدرا تو مکن غمز که آن غدر بود 336شمارهٔ ۳۷۵: جایی که فراق آن دلفروز بود 337شمارهٔ ۳۷۶: خاک طبرستان ز طرب دلکش بود 338شمارهٔ ۳۷۷: چون روی ترا آیینه در پیش بود 339شمارهٔ ۳۷۸: مهرت ز ستم همیشه در میغ بود 340شمارهٔ ۳۷۹: معشوقه چو شاهد و باندام بود 341شمارهٔ ۳۸۰: آنرا که بمردمی اشارت نبود 342شمارهٔ ۳۸۱: زلف تو اگر جعد بغایت نبود 343شمارهٔ ۳۸۲: از خواجه مرا اگر نوازش نبود 344شمارهٔ ۳۸۳: پیش از توغم در نهان من بود 345شمارهٔ ۳۸۴: دی اسب مرا گفت که نیکو نبود 346شمارهٔ ۳۸۵ - و قال ایضاً فی مرثیة ابنه لماهلک ...347شمارهٔ ۳۸۶: آن شد که مرا دل و توانایی بود 348شمارهٔ ۳۸۷: جایی که چنان صید ز دامی برود 349شمارهٔ ۳۸۸: وقتست که گل تاج سر انگشت شود 350شمارهٔ ۳۸۹: چون باد اجل هم نفس مرد شود 351شمارهٔ ۳۹۰: چون نرگس نیم خفته بیدار شود 352شمارهٔ ۳۹۱: زین باقی عمر کام حاصل نشود 353شمارهٔ ۳۹۲: گر باد در آن طرّة دلخواه شود 354شمارهٔ ۳۹۳: گر سوز توام یک نفس آهسته شود 355شمارهٔ ۳۹۴: هرگونه زراه صدق گویند شود 356شمارهٔ ۳۹۵: وقتست که گل حریف پیمانه شود 357شمارهٔ ۳۹۶: تا لعل لبت چو غنچه در خنده فزود 358شمارهٔ ۳۹۷: چشمت که همیشه چشم من تر خواهد 359شمارهٔ ۳۹۸: هر سوخته کو شادی عالم خواهد 360شمارهٔ ۳۹۹: دل باز مرا خوار و خجل می خواهد 361شمارهٔ ۴۰۰: چون از دلم حکایتی ساز نهد 362شمارهٔ ۴۰۱: شاها کرمت ز قاف تا قاف رسید 363شمارهٔ ۴۰۲: چون کیسۀ غنچه را صبا پر زردید 364شمارهٔ ۴۰۳: گفتی دودلی تو ، از تو کاری ناید 365شمارهٔ ۴۰۴: باغ از گل و لاله ار چه می آراید 366شمارهٔ ۴۰۵: این مردم چشم من همی نا ساید 367شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که بدت زلف دلکش باید 368شمارهٔ ۴۰۷: هرچند فضول عیش کم می باید 369شمارهٔ ۴۰۸: گل را همه ساز و رنگ و بومی باید 370شمارهٔ ۴۰۹: می خوارگی اندر مه دی می باید 371شمارهٔ ۴۱۰: آنرا که ز ملک آب و جاهی باید 372شمارهٔ ۴۱۱: هر سال که غنچه را قبا تنگ آید 373شمارهٔ ۴۱۲: جانرا غم تو هیچ خوشتر ناید 374شمارهٔ ۴۱۳: بی یاد تو از من نفسی برناید 375شمارهٔ ۴۱۴: نه از دل کس بوی طرب می آید 376شمارهٔ ۴۱۵: شمعم که سرم آفت تن می آید 377شمارهٔ ۴۱۶: هر بد که زگردش زمن می آید 378شمارهٔ ۴۱۷: چشمم جو بران روی نکو می آید 379شمارهٔ ۴۱۸: چون یادم از آن روی نکو می آید 380شمارهٔ ۴۱۹: دی گفت صبا که گل بنزدیک رسید 381شمارهٔ ۴۲۰: چشم ز میان تو نشان هیچ ندید 382شمارهٔ ۴۲۱: می نتوانم اشک فراوان بارید 383شمارهٔ ۴۲۲: گر تیغ سر انگشت تو صد را ببرید 384شمارهٔ ۴۲۳: کو دیده که تا بر وطن خود گرید 385شمارهٔ ۴۲۴: بیداری چشم و خواب بختم نگرید 386شمارهٔ ۴۲۵: هنگام صبوحست حریفان خیزید 387شمارهٔ ۴۲۶: چون زلف ترا کار ببالا برسید 388شمارهٔ ۴۲۷: لطف تو بآشنا و بیگانه رسید 389شمارهٔ ۴۲۸: آنان که زوصلشان دلم می بالید 390شمارهٔ ۴۲۹: ای وصل تو بر تراز تمنای امید 391شمارهٔ ۴۳۰: گر در همه عمر خویش فرصت جوید 392شمارهٔ ۴۳۱: خصمت که ره قضای بد می جوید 393شمارهٔ ۴۳۲: ماییم چو خر گه همه بر بسته کمر 394شمارهٔ ۴۳۳: مانند دو چشمیم من و آن دلبر 395شمارهٔ ۴۳۴: تا ز رنکنی از دهن کیسه بدر 396شمارهٔ ۴۳۵: تا کرد مرا دیده بروی تو نظر 397شمارهٔ ۴۳۶: در طبع تو ناکسی و در دست تو زر 398شمارهٔ ۴۳۷: تا شاخ شکوفه سیم خود کرد نثار 399شمارهٔ ۴۳۸: بستند گرو با نفس مشک تتار 400شمارهٔ ۴۳۹: در کار سخن رنج کشیدم بسیار 401شمارهٔ ۴۴۰: تا هست گل سعادت ای دوست ببار 402شمارهٔ ۴۴۱: ای فتنه شده ززلف پستت بیدار 403شمارهٔ ۴۴۲: ای دل سخن زلف مشوّش بگذار 404شمارهٔ ۴۴۳: رو مرغ نشاط را بپرواز گذار 405شمارهٔ ۴۴۴: آمد دی و دستهای فرو بست از کار 406شمارهٔ ۴۴۵: تا دست بسر و بن بر آورد چنار 407شمارهٔ ۴۴۶: این پیش نیاز کرده از زر دیوار 408شمارهٔ ۴۴۷: برخیز و دوای این دل تنگ بیار 409شمارهٔ ۴۴۸: ای از رسرشک باران از ابر 410شمارهٔ ۴۴۹: من کشتۀ هجرم از وصالم چه خبر؟411شمارهٔ ۴۵۰: رفتم بوداع جان بدروازۀ صبر 412شمارهٔ ۴۵۱: اسبی دارم بکندی از خر خرتر 413شمارهٔ ۴۵۲: ماییم و وجودی ز عدم ناخوشتر 414شمارهٔ ۴۵۳: ای طبع تو از هنر نکو آیین تر 415شمارهٔ ۴۵۴: هر شب ز تو جفت شیونم تا بسحر 416شمارهٔ ۴۵۵: از بوی تو گشت دل تنگ باد سحر 417شمارهٔ ۴۵۶: زلفش دیدم بجنبش باد اندر 418شمارهٔ ۴۵۷: خوبان همه را صید توان کرد بزر 419شمارهٔ ۴۵۸: ای دل ز حدیث چون نمی بارد زر 420شمارهٔ ۴۵۹: آمد گل و آورد به پیراهن زر 421شمارهٔ ۴۶۰: در خون جگر شدم نهان چون ساغر 422شمارهٔ ۴۶۱: یارم بسخن دوش همی سفت شکر 423شمارهٔ ۴۶۲: باور نکنی که خوب رویان یکسر 424شمارهٔ ۴۶۳: شکلیست زنقش بندی دیباگر 425شمارهٔ ۴۶۴: ای در فن عشق هر دمت رای دگر 426شمارهٔ ۴۶۵: روزی که بهرزه می گذاریم ز عمر 427شمارهٔ ۴۶۶: کس در غم نیستی نماند همه عمر 428شمارهٔ ۴۶۷: زین گونه که شد خوار و فرو مایه هن ...429شمارهٔ ۴۶۸: گویی که درین تیره شب پهناور 430شمارهٔ ۴۶۹: ای بحر کف تو چون امل پنهاور 431شمارهٔ ۴۷۰: ای دل زر و سیم رامیندیش بخور 432شمارهٔ ۴۷۱: ای دل که ترا گفت این دم میخور 433شمارهٔ ۴۷۲: شد بر دل من زلفک هندوی تو چیر 434شمارهٔ ۴۷۳: از دیدن من چشم تو شد زان سان سیر 435شمارهٔ ۴۷۴: ای دوست بیکباره ره ناز مگیر 436شمارهٔ ۴۷۵: گر لاله بشد، سیاه کامی کم گیر 437شمارهٔ ۴۷۶: ایوان سرا بر فلک افراشته گیر 438شمارهٔ ۴۷۷: کار همه دنیا بمرادت شده گیر 439شمارهٔ ۴۷۸: در عشق تو گر زین سپس ای مایۀ ناز 440شمارهٔ ۴۷۹: در مدح تو مر مرا پس از فکر دراز 441شمارهٔ ۴۸۰: کردیم دگر شیوۀ رندی آغاز 442شمارهٔ ۴۸۱: من تختة نام و ننگ بستردم باز 443شمارهٔ ۴۸۲: خرم رخ تو دژم مبادا هرگز 444شمارهٔ ۴۸۳: چون می شنوم برطمع خودپیروز 445شمارهٔ ۴۸۴: بگذشت و مرا اشک روان بود هنوز 446شمارهٔ ۴۸۵: ای خوی تو همچو اشک من رنگ آمیز 447شمارهٔ ۴۸۶: ای غمزۀ خونریز تو چون پیکان تیز 448شمارهٔ ۴۸۷: چشم تو اگر چه ناتوانست او نیز 449شمارهٔ ۴۸۸: احوال منت باور اگر نیست ز کس 450شمارهٔ ۴۸۹: آخر خبری زین دل تنگ بپرس 451شمارهٔ ۴۹۰: ... زمان آینده مترس 452شمارهٔ ۴۹۱: از حال من سوخته خر من بررس 453شمارهٔ ۴۹۲: خالیست سیاه بر رخ آن مه وش 454شمارهٔ ۴۹۳: زلف تو که نیست در درازی همتاش 455شمارهٔ ۴۹۴: در عالم هجر آن بت شکر پاش 456شمارهٔ ۴۹۵: خصم تو که هست تیغ گلگون ز قفاش 457شمارهٔ ۴۹۶: گل را دیدم دمیده از کام آتش 458شمارهٔ ۴۹۷: بلبل که پریر از دل شاداش 459شمارهٔ ۴۹۸: نرگس که صبا بروی درمی جهدش 460شمارهٔ ۴۹۹: چون رنگ بدزدید گل از رخسارش 461شمارهٔ ۵۰۰: ای دیده، خیال روی چون گلنارش 462شمارهٔ ۵۰۱: افتاد دلم در تک و پو مگذارش 463شمارهٔ ۵۰۲: بلبل که نبود در چمن پر وازش 464شمارهٔ ۵۰۳: از غایت آنکه هست بر من نازش 465شمارهٔ ۵۰۴: تا دورم از آن دو لعل جان آویزش 466شمارهٔ ۵۰۵: خواهی بریار سیم بر، زر برکش 467شمارهٔ ۵۰۶: همچون آواز یک زمانم برکش 468شمارهٔ ۵۰۷: ای زلف توی که با همه نیرنگش 469شمارهٔ ۵۰۸: نرگس که مرا در نظر آمد چشمش 470شمارهٔ ۵۰۹: این آتش غم که بر جگر می کشمش 471شمارهٔ ۵۱۰: گر دل زتو بگسلند بغم بشکنمش 472شمارهٔ ۵۱۱: گر جان خواهد ز من همه جان دهمش 473شمارهٔ ۵۱۲: رشک ایدم از جعد تو ای عشوه فروش 474شمارهٔ ۵۱۳: امشب منم و جام می و نوشانوش 475شمارهٔ ۵۱۴: گل گفت اگرت هست بتی مه وش خوش 476شمارهٔ ۵۱۵: ای بر دل من خشم تو چون ناز تو خوش 477شمارهٔ ۵۱۶: در هم زده یی ز زلف و رخ رنگی خوش 478شمارهٔ ۵۱۷: ای دیده ندیده چون تو دلخواهی خوش 479شمارهٔ ۵۱۸: ای مونس جان ، لطف توام مرهم ریش 480شمارهٔ ۵۱۹: آن سرو که نیست در جهان همتایش 481شمارهٔ ۵۲۰: بیزار شدم بی تو زهر آسایش 482شمارهٔ ۵۲۱: زین پس نکنم شکایت این دل ریش 483شمارهٔ ۵۲۲: ای دل بنشین طریق کاری اندیش 484شمارهٔ ۵۲۳: بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش 485شمارهٔ ۵۲۴: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 486شمارهٔ ۵۲۵: گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش 487شمارهٔ ۵۲۶: ای لعل تورا نهاده جان سر برخط 488شمارهٔ ۵۲۷: لعل تو کزو شکر شدست اندر خط 489شمارهٔ ۵۲۸: دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع 490شمارهٔ ۵۲۹: بر رشتۀ کا رتو فتادیم چو شمع 491شمارهٔ ۵۳۰: با دشمن و دوست انس گیریم چو شمع 492شمارهٔ ۵۳۱: ای دشمن ملک تو بغم کشته چو شمع 493شمارهٔ ۵۳۲: یاری که ندارد از لبش جام طمع 494شمارهٔ ۵۳۳: یاری که ز عشق اوست جانم غمناک 495شمارهٔ ۵۳۴: یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک 496شمارهٔ ۵۳۵: چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک 497شمارهٔ ۵۳۶: ای دانۀ دل نهاده در خوشۀ اشک 498شمارهٔ ۵۳۷: در شوق تو از شرح و بیان من و کلک 499شمارهٔ ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک 500شمارهٔ ۵۳۹: دل رفت بسوی آن دهن خندانک 501شمارهٔ ۵۴۰: در تیره شبی چون سر زلفش تاریک 502شمارهٔ ۵۴۱: از بس که چکیدست مرا از هر رگ 503شمارهٔ ۵۴۲: دارم ز حیات غصّه ها بیش از مرگ 504شمارهٔ ۵۴۳: چون هست بلای زندگی بیش از مرگ 505شمارهٔ ۵۴۴: خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ 506شمارهٔ ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ 507شمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ 508شمارهٔ ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ 509شمارهٔ ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ 510شمارهٔ ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل 511شمارهٔ ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال 512شمارهٔ ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال 513شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...514شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 515شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 516شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 517شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 518شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 519شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 520شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 521شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 522شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 523شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 524شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 525شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 526شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 527شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 528شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 529شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟530شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 531شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 532شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 533شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 534شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 535شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 536شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 537شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 538شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 539شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 540شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 541شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 542شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 543شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 544شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 545شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 546شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 547شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 548شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 549شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 550شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 551شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 552شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 553شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 554شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 555شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 556شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 557شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 558شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 559شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 560شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 561شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 562شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 563شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 564شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 565شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 566شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 567شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 568شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 569شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 570شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 571شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 572شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 573شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 574شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 575شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 576شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 577شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 578شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 579شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 580شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 581شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 582شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 583شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 584شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 585شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 586شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 587شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 588شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 589شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟590شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 591شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 592شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 593شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 594شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 595شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 596شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 597شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 598شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 599شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 600شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 601شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 602شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 603شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 604شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 605شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 606شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 607شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 608شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 609شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 610شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 611شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 612شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 613شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 614شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 615شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟616شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 617شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 618شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 619شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 620شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 621شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 622شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 623شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 624شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 625شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 626شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 627شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 628شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 629شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 630شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 631شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 632شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 633شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 634شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 635شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 636شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 637شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 638شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 639شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 640شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 641شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 642شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 643شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 644شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 645شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 646شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 647شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟648شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 649شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 650شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 651شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 652شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 653شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 654شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 655شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 656شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 657شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 658شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 659شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 660شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 661شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 662شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 663شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 664شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 665شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...666شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 667شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 668شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 669شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 670شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 671شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 672شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 673شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 674شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 675شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 676شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 677شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 678شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 679شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 680شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 681شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 682شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 683شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 684شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 685شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 686شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 687شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 688شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 689شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 690شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 691شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 692شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 693شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 694شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 695شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 696شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 697شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 698شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 699شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 700شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 701شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 702شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 703شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 704شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 705شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 706شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 707شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 708شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 709شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 710شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 711شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 712شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 713شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 714شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 715شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 716شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 717شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 718شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 719شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 720شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 721شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 722شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 723شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 724شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 725شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 726شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 727شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 728شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 729شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 730شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟731شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 732شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 733شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 734شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 735شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 736شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 737شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 738شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 739شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 740شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 741شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 742شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 743شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 744شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 745شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 746شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 747شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 748شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 749شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 750شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 751شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 752شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 753شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 754شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 755شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 756شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 757شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 758شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 759شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 760شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 761شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 762شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 763شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 764شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 765شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 766شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 767شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 768شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 769شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 770شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 771شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 772شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 773شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 774شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 775شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 776شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 777شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 778شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 779شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 780شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 781شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 782شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 783شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 784شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 785شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 786شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 787شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 788شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 789شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 790شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 791شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 792شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 793شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 794شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 795شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 796شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 797شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 798شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 799شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 800شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 801شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 802شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 803شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 804شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 805شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 806شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 807شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 808شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 809شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 810شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 811شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 812شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 813شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 814شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 815شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 816شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 817شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 818شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 819شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 820شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 821شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 822شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 823شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 824شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 825شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 826شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 827شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 828شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ