به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۴۵۳: ای طبع تو از هنر نکو آیین تر

690عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

ای طبع تو از هنر نکو آیین تر
جانت خوانم هستی وزان شیرین تر
بر مرغ دلان چرا زنی سنگ جفا؟
ای تو ز کمان گروهه دل سنگین تر

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۵۲: ماییم و وجودی ز عدم ناخوشتر 2شمارهٔ ۴۵۳: ای طبع تو از هنر نکو آیین تر 3شمارهٔ ۴۵۴: هر شب ز تو جفت شیونم تا بسحر 4شمارهٔ ۴۵۵: از بوی تو گشت دل تنگ باد سحر 5شمارهٔ ۴۵۶: زلفش دیدم بجنبش باد اندر 6شمارهٔ ۴۵۷: خوبان همه را صید توان کرد بزر 7شمارهٔ ۴۵۸: ای دل ز حدیث چون نمی بارد زر 8شمارهٔ ۴۵۹: آمد گل و آورد به پیراهن زر 9شمارهٔ ۴۶۰: در خون جگر شدم نهان چون ساغر 10شمارهٔ ۴۶۱: یارم بسخن دوش همی سفت شکر 11شمارهٔ ۴۶۲: باور نکنی که خوب رویان یکسر 12شمارهٔ ۴۶۳: شکلیست زنقش بندی دیباگر 13شمارهٔ ۴۶۴: ای در فن عشق هر دمت رای دگر 14شمارهٔ ۴۶۵: روزی که بهرزه می گذاریم ز عمر 15شمارهٔ ۴۶۶: کس در غم نیستی نماند همه عمر 16شمارهٔ ۴۶۷: زین گونه که شد خوار و فرو مایه هن ...17شمارهٔ ۴۶۸: گویی که درین تیره شب پهناور 18شمارهٔ ۴۶۹: ای بحر کف تو چون امل پنهاور 19شمارهٔ ۴۷۰: ای دل زر و سیم رامیندیش بخور 20شمارهٔ ۴۷۱: ای دل که ترا گفت این دم میخور 21شمارهٔ ۴۷۲: شد بر دل من زلفک هندوی تو چیر 22شمارهٔ ۴۷۳: از دیدن من چشم تو شد زان سان سیر 23شمارهٔ ۴۷۴: ای دوست بیکباره ره ناز مگیر 24شمارهٔ ۴۷۵: گر لاله بشد، سیاه کامی کم گیر 25شمارهٔ ۴۷۶: ایوان سرا بر فلک افراشته گیر 26شمارهٔ ۴۷۷: کار همه دنیا بمرادت شده گیر 27شمارهٔ ۴۷۸: در عشق تو گر زین سپس ای مایۀ ناز 28شمارهٔ ۴۷۹: در مدح تو مر مرا پس از فکر دراز 29شمارهٔ ۴۸۰: کردیم دگر شیوۀ رندی آغاز 30شمارهٔ ۴۸۱: من تختة نام و ننگ بستردم باز 31شمارهٔ ۴۸۲: خرم رخ تو دژم مبادا هرگز 32شمارهٔ ۴۸۳: چون می شنوم برطمع خودپیروز 33شمارهٔ ۴۸۴: بگذشت و مرا اشک روان بود هنوز 34شمارهٔ ۴۸۵: ای خوی تو همچو اشک من رنگ آمیز 35شمارهٔ ۴۸۶: ای غمزۀ خونریز تو چون پیکان تیز 36شمارهٔ ۴۸۷: چشم تو اگر چه ناتوانست او نیز 37شمارهٔ ۴۸۸: احوال منت باور اگر نیست ز کس 38شمارهٔ ۴۸۹: آخر خبری زین دل تنگ بپرس 39شمارهٔ ۴۹۰: ... زمان آینده مترس 40شمارهٔ ۴۹۱: از حال من سوخته خر من بررس 41شمارهٔ ۴۹۲: خالیست سیاه بر رخ آن مه وش 42شمارهٔ ۴۹۳: زلف تو که نیست در درازی همتاش 43شمارهٔ ۴۹۴: در عالم هجر آن بت شکر پاش 44شمارهٔ ۴۹۵: خصم تو که هست تیغ گلگون ز قفاش 45شمارهٔ ۴۹۶: گل را دیدم دمیده از کام آتش 46شمارهٔ ۴۹۷: بلبل که پریر از دل شاداش 47شمارهٔ ۴۹۸: نرگس که صبا بروی درمی جهدش 48شمارهٔ ۴۹۹: چون رنگ بدزدید گل از رخسارش 49شمارهٔ ۵۰۰: ای دیده، خیال روی چون گلنارش 50شمارهٔ ۵۰۱: افتاد دلم در تک و پو مگذارش 51شمارهٔ ۵۰۲: بلبل که نبود در چمن پر وازش 52شمارهٔ ۵۰۳: از غایت آنکه هست بر من نازش 53شمارهٔ ۵۰۴: تا دورم از آن دو لعل جان آویزش 54شمارهٔ ۵۰۵: خواهی بریار سیم بر، زر برکش 55شمارهٔ ۵۰۶: همچون آواز یک زمانم برکش 56شمارهٔ ۵۰۷: ای زلف توی که با همه نیرنگش 57شمارهٔ ۵۰۸: نرگس که مرا در نظر آمد چشمش 58شمارهٔ ۵۰۹: این آتش غم که بر جگر می کشمش 59شمارهٔ ۵۱۰: گر دل زتو بگسلند بغم بشکنمش 60شمارهٔ ۵۱۱: گر جان خواهد ز من همه جان دهمش 61شمارهٔ ۵۱۲: رشک ایدم از جعد تو ای عشوه فروش 62شمارهٔ ۵۱۳: امشب منم و جام می و نوشانوش 63شمارهٔ ۵۱۴: گل گفت اگرت هست بتی مه وش خوش 64شمارهٔ ۵۱۵: ای بر دل من خشم تو چون ناز تو خوش 65شمارهٔ ۵۱۶: در هم زده یی ز زلف و رخ رنگی خوش 66شمارهٔ ۵۱۷: ای دیده ندیده چون تو دلخواهی خوش 67شمارهٔ ۵۱۸: ای مونس جان ، لطف توام مرهم ریش 68شمارهٔ ۵۱۹: آن سرو که نیست در جهان همتایش 69شمارهٔ ۵۲۰: بیزار شدم بی تو زهر آسایش 70شمارهٔ ۵۲۱: زین پس نکنم شکایت این دل ریش 71شمارهٔ ۵۲۲: ای دل بنشین طریق کاری اندیش 72شمارهٔ ۵۲۳: بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش 73شمارهٔ ۵۲۴: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 74شمارهٔ ۵۲۵: گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش 75شمارهٔ ۵۲۶: ای لعل تورا نهاده جان سر برخط 76شمارهٔ ۵۲۷: لعل تو کزو شکر شدست اندر خط 77شمارهٔ ۵۲۸: دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع 78شمارهٔ ۵۲۹: بر رشتۀ کا رتو فتادیم چو شمع 79شمارهٔ ۵۳۰: با دشمن و دوست انس گیریم چو شمع 80شمارهٔ ۵۳۱: ای دشمن ملک تو بغم کشته چو شمع 81شمارهٔ ۵۳۲: یاری که ندارد از لبش جام طمع 82شمارهٔ ۵۳۳: یاری که ز عشق اوست جانم غمناک 83شمارهٔ ۵۳۴: یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک 84شمارهٔ ۵۳۵: چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک 85شمارهٔ ۵۳۶: ای دانۀ دل نهاده در خوشۀ اشک 86شمارهٔ ۵۳۷: در شوق تو از شرح و بیان من و کلک 87شمارهٔ ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک 88شمارهٔ ۵۳۹: دل رفت بسوی آن دهن خندانک 89شمارهٔ ۵۴۰: در تیره شبی چون سر زلفش تاریک 90شمارهٔ ۵۴۱: از بس که چکیدست مرا از هر رگ 91شمارهٔ ۵۴۲: دارم ز حیات غصّه ها بیش از مرگ 92شمارهٔ ۵۴۳: چون هست بلای زندگی بیش از مرگ 93شمارهٔ ۵۴۴: خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ 94شمارهٔ ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ 95شمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ 96شمارهٔ ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ 97شمارهٔ ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ 98شمارهٔ ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل 99شمارهٔ ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال 100شمارهٔ ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال 101شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...102شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 103شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 104شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 105شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 106شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 107شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 108شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 109شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 110شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 111شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 112شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 113شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 114شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 115شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 116شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 117شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟118شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 119شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 120شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 121شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 122شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 123شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 124شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 125شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 126شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 127شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 128شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 129شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 130شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 131شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 132شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 133شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 134شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 135شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 136شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 137شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 138شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 139شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 140شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 141شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 142شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 143شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 144شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 145شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 146شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 147شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 148شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 149شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 150شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 151شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 152شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 153شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 154شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 155شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 156شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 157شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 158شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 159شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 160شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 161شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 162شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 163شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 164شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 165شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 166شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 167شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 168شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 169شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 170شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 171شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 172شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 173شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 174شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 175شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 176شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 177شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟178شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 179شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 180شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 181شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 182شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 183شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 184شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 185شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 186شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 187شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 188شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 189شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 190شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 191شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 192شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 193شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 194شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 195شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 196شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 197شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 198شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 199شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 200شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 201شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 202شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 203شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟204شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 205شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 206شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 207شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 208شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 209شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 210شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 211شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 212شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 213شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 214شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 215شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 216شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 217شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 218شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 219شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 220شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 221شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 222شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 223شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 224شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 225شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 226شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 227شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 228شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 229شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 230شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 231شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 232شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 233شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 234شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 235شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟236شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 237شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 238شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 239شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 240شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 241شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 242شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 243شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 244شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 245شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 246شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 247شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 248شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 249شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 250شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 251شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 252شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 253شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...254شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 255شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 256شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 257شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 258شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 259شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 260شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 261شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 262شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 263شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 264شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 265شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 266شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 267شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 268شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 269شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 270شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 271شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 272شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 273شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 274شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 275شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 276شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 277شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 278شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 279شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 280شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 281شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 282شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 283شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 284شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 285شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 286شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 287شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 288شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 289شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 290شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 291شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 292شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 293شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 294شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 295شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 296شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 297شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 298شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 299شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 300شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 301شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 302شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 303شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 304شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 305شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 306شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 307شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 308شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 309شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 310شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 311شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 312شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 313شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 314شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 315شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 316شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 317شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 318شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟319شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 320شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 321شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 322شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 323شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 324شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 325شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 326شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 327شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 328شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 329شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 330شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 331شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 332شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 333شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 334شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 335شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 336شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 337شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 338شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 339شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 340شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 341شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 342شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 343شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 344شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 345شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 346شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 347شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 348شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 349شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 350شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 351شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 352شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 353شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 354شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 355شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 356شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 357شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 358شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 359شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 360شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 361شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 362شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 363شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 364شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 365شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 366شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 367شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 368شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 369شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 370شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 371شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 372شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 373شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 374شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 375شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 376شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 377شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 378شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 379شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 380شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 381شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 382شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 383شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 384شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 385شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 386شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 387شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 388شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 389شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 390شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 391شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 392شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 393شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 394شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 395شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 396شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 397شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 398شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 399شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 400شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 401شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 402شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 403شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 404شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 405شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 406شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 407شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 408شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 409شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 410شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 411شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 412شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 413شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 414شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 415شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 416شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ