به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۴۶۸: گویی که درین تیره شب پهناور

610عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

گویی که درین تیره شب پهناور
گم کرد دلیل صبح راه خاور
گر این شب کور دل نمی داند راه
ای صبح تو روشناییی پیش اور

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۶۷: زین گونه که شد خوار و فرو مایه هن ...2شمارهٔ ۴۶۸: گویی که درین تیره شب پهناور 3شمارهٔ ۴۶۹: ای بحر کف تو چون امل پنهاور 4شمارهٔ ۴۷۰: ای دل زر و سیم رامیندیش بخور 5شمارهٔ ۴۷۱: ای دل که ترا گفت این دم میخور 6شمارهٔ ۴۷۲: شد بر دل من زلفک هندوی تو چیر 7شمارهٔ ۴۷۳: از دیدن من چشم تو شد زان سان سیر 8شمارهٔ ۴۷۴: ای دوست بیکباره ره ناز مگیر 9شمارهٔ ۴۷۵: گر لاله بشد، سیاه کامی کم گیر 10شمارهٔ ۴۷۶: ایوان سرا بر فلک افراشته گیر 11شمارهٔ ۴۷۷: کار همه دنیا بمرادت شده گیر 12شمارهٔ ۴۷۸: در عشق تو گر زین سپس ای مایۀ ناز 13شمارهٔ ۴۷۹: در مدح تو مر مرا پس از فکر دراز 14شمارهٔ ۴۸۰: کردیم دگر شیوۀ رندی آغاز 15شمارهٔ ۴۸۱: من تختة نام و ننگ بستردم باز 16شمارهٔ ۴۸۲: خرم رخ تو دژم مبادا هرگز 17شمارهٔ ۴۸۳: چون می شنوم برطمع خودپیروز 18شمارهٔ ۴۸۴: بگذشت و مرا اشک روان بود هنوز 19شمارهٔ ۴۸۵: ای خوی تو همچو اشک من رنگ آمیز 20شمارهٔ ۴۸۶: ای غمزۀ خونریز تو چون پیکان تیز 21شمارهٔ ۴۸۷: چشم تو اگر چه ناتوانست او نیز 22شمارهٔ ۴۸۸: احوال منت باور اگر نیست ز کس 23شمارهٔ ۴۸۹: آخر خبری زین دل تنگ بپرس 24شمارهٔ ۴۹۰: ... زمان آینده مترس 25شمارهٔ ۴۹۱: از حال من سوخته خر من بررس 26شمارهٔ ۴۹۲: خالیست سیاه بر رخ آن مه وش 27شمارهٔ ۴۹۳: زلف تو که نیست در درازی همتاش 28شمارهٔ ۴۹۴: در عالم هجر آن بت شکر پاش 29شمارهٔ ۴۹۵: خصم تو که هست تیغ گلگون ز قفاش 30شمارهٔ ۴۹۶: گل را دیدم دمیده از کام آتش 31شمارهٔ ۴۹۷: بلبل که پریر از دل شاداش 32شمارهٔ ۴۹۸: نرگس که صبا بروی درمی جهدش 33شمارهٔ ۴۹۹: چون رنگ بدزدید گل از رخسارش 34شمارهٔ ۵۰۰: ای دیده، خیال روی چون گلنارش 35شمارهٔ ۵۰۱: افتاد دلم در تک و پو مگذارش 36شمارهٔ ۵۰۲: بلبل که نبود در چمن پر وازش 37شمارهٔ ۵۰۳: از غایت آنکه هست بر من نازش 38شمارهٔ ۵۰۴: تا دورم از آن دو لعل جان آویزش 39شمارهٔ ۵۰۵: خواهی بریار سیم بر، زر برکش 40شمارهٔ ۵۰۶: همچون آواز یک زمانم برکش 41شمارهٔ ۵۰۷: ای زلف توی که با همه نیرنگش 42شمارهٔ ۵۰۸: نرگس که مرا در نظر آمد چشمش 43شمارهٔ ۵۰۹: این آتش غم که بر جگر می کشمش 44شمارهٔ ۵۱۰: گر دل زتو بگسلند بغم بشکنمش 45شمارهٔ ۵۱۱: گر جان خواهد ز من همه جان دهمش 46شمارهٔ ۵۱۲: رشک ایدم از جعد تو ای عشوه فروش 47شمارهٔ ۵۱۳: امشب منم و جام می و نوشانوش 48شمارهٔ ۵۱۴: گل گفت اگرت هست بتی مه وش خوش 49شمارهٔ ۵۱۵: ای بر دل من خشم تو چون ناز تو خوش 50شمارهٔ ۵۱۶: در هم زده یی ز زلف و رخ رنگی خوش 51شمارهٔ ۵۱۷: ای دیده ندیده چون تو دلخواهی خوش 52شمارهٔ ۵۱۸: ای مونس جان ، لطف توام مرهم ریش 53شمارهٔ ۵۱۹: آن سرو که نیست در جهان همتایش 54شمارهٔ ۵۲۰: بیزار شدم بی تو زهر آسایش 55شمارهٔ ۵۲۱: زین پس نکنم شکایت این دل ریش 56شمارهٔ ۵۲۲: ای دل بنشین طریق کاری اندیش 57شمارهٔ ۵۲۳: بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش 58شمارهٔ ۵۲۴: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 59شمارهٔ ۵۲۵: گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش 60شمارهٔ ۵۲۶: ای لعل تورا نهاده جان سر برخط 61شمارهٔ ۵۲۷: لعل تو کزو شکر شدست اندر خط 62شمارهٔ ۵۲۸: دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع 63شمارهٔ ۵۲۹: بر رشتۀ کا رتو فتادیم چو شمع 64شمارهٔ ۵۳۰: با دشمن و دوست انس گیریم چو شمع 65شمارهٔ ۵۳۱: ای دشمن ملک تو بغم کشته چو شمع 66شمارهٔ ۵۳۲: یاری که ندارد از لبش جام طمع 67شمارهٔ ۵۳۳: یاری که ز عشق اوست جانم غمناک 68شمارهٔ ۵۳۴: یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک 69شمارهٔ ۵۳۵: چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک 70شمارهٔ ۵۳۶: ای دانۀ دل نهاده در خوشۀ اشک 71شمارهٔ ۵۳۷: در شوق تو از شرح و بیان من و کلک 72شمارهٔ ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک 73شمارهٔ ۵۳۹: دل رفت بسوی آن دهن خندانک 74شمارهٔ ۵۴۰: در تیره شبی چون سر زلفش تاریک 75شمارهٔ ۵۴۱: از بس که چکیدست مرا از هر رگ 76شمارهٔ ۵۴۲: دارم ز حیات غصّه ها بیش از مرگ 77شمارهٔ ۵۴۳: چون هست بلای زندگی بیش از مرگ 78شمارهٔ ۵۴۴: خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ 79شمارهٔ ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ 80شمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ 81شمارهٔ ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ 82شمارهٔ ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ 83شمارهٔ ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل 84شمارهٔ ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال 85شمارهٔ ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال 86شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...87شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 88شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 89شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 90شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 91شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 92شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 93شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 94شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 95شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 96شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 97شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 98شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 99شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 100شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 101شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 102شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟103شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 104شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 105شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 106شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 107شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 108شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 109شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 110شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 111شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 112شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 113شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 114شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 115شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 116شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 117شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 118شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 119شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 120شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 121شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 122شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 123شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 124شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 125شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 126شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 127شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 128شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 129شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 130شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 131شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 132شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 133شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 134شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 135شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 136شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 137شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 138شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 139شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 140شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 141شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 142شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 143شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 144شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 145شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 146شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 147شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 148شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 149شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 150شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 151شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 152شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 153شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 154شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 155شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 156شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 157شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 158شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 159شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 160شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 161شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 162شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟163شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 164شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 165شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 166شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 167شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 168شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 169شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 170شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 171شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 172شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 173شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 174شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 175شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 176شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 177شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 178شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 179شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 180شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 181شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 182شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 183شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 184شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 185شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 186شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 187شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 188شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟189شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 190شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 191شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 192شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 193شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 194شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 195شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 196شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 197شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 198شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 199شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 200شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 201شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 202شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 203شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 204شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 205شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 206شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 207شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 208شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 209شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 210شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 211شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 212شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 213شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 214شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 215شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 216شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 217شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 218شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 219شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 220شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟221شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 222شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 223شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 224شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 225شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 226شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 227شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 228شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 229شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 230شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 231شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 232شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 233شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 234شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 235شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 236شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 237شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 238شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...239شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 240شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 241شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 242شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 243شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 244شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 245شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 246شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 247شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 248شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 249شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 250شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 251شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 252شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 253شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 254شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 255شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 256شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 257شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 258شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 259شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 260شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 261شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 262شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 263شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 264شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 265شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 266شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 267شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 268شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 269شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 270شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 271شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 272شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 273شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 274شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 275شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 276شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 277شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 278شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 279شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 280شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 281شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 282شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 283شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 284شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 285شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 286شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 287شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 288شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 289شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 290شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 291شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 292شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 293شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 294شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 295شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 296شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 297شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 298شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 299شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 300شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 301شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 302شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 303شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟304شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 305شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 306شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 307شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 308شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 309شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 310شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 311شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 312شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 313شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 314شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 315شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 316شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 317شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 318شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 319شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 320شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 321شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 322شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 323شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 324شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 325شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 326شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 327شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 328شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 329شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 330شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 331شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 332شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 333شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 334شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 335شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 336شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 337شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 338شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 339شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 340شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 341شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 342شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 343شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 344شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 345شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 346شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 347شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 348شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 349شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 350شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 351شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 352شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 353شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 354شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 355شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 356شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 357شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 358شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 359شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 360شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 361شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 362شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 363شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 364شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 365شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 366شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 367شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 368شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 369شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 370شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 371شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 372شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 373شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 374شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 375شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 376شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 377شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 378شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 379شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 380شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 381شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 382شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 383شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 384شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 385شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 386شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 387شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 388شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 389شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 390شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 391شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 392شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 393شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 394شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 395شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 396شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 397شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 398شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 399شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 400شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 401شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ