به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ

600عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

هرگز بکسی... ل این دل تنگ
وز خوی بدت نه صلح پیداست نه جنگ
خواهم که شبی زلف تو و گردن من
پیچیده بود چو پرده بر دستۀ چنگ

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ 2شمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ 3شمارهٔ ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ 4شمارهٔ ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ 5شمارهٔ ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل 6شمارهٔ ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال 7شمارهٔ ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال 8شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...9شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 10شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 11شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 12شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 13شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 14شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 15شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 16شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 17شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 18شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 19شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 20شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 21شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 22شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 23شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 24شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟25شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 26شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 27شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 28شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 29شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 30شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 31شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 32شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 33شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 34شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 35شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 36شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 37شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 38شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 39شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 40شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 41شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 42شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 43شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 44شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 45شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 46شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 47شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 48شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 49شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 50شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 51شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 52شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 53شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 54شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 55شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 56شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 57شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 58شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 59شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 60شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 61شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 62شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 63شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 64شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 65شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 66شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 67شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 68شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 69شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 70شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 71شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 72شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 73شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 74شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 75شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 76شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 77شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 78شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 79شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 80شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 81شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 82شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 83شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 84شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟85شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 86شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 87شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 88شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 89شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 90شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 91شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 92شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 93شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 94شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 95شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 96شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 97شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 98شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 99شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 100شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 101شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 102شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 103شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 104شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 105شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 106شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 107شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 108شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 109شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 110شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟111شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 112شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 113شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 114شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 115شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 116شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 117شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 118شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 119شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 120شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 121شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 122شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 123شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 124شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 125شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 126شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 127شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 128شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 129شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 130شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 131شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 132شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 133شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 134شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 135شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 136شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 137شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 138شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 139شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 140شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 141شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 142شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟143شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 144شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 145شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 146شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 147شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 148شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 149شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 150شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 151شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 152شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 153شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 154شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 155شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 156شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 157شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 158شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 159شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 160شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...161شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 162شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 163شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 164شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 165شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 166شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 167شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 168شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 169شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 170شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 171شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 172شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 173شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 174شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 175شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 176شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 177شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 178شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 179شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 180شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 181شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 182شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 183شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 184شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 185شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 186شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 187شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 188شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 189شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 190شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 191شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 192شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 193شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 194شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 195شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 196شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 197شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 198شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 199شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 200شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 201شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 202شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 203شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 204شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 205شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 206شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 207شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 208شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 209شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 210شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 211شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 212شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 213شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 214شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 215شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 216شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 217شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 218شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 219شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 220شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 221شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 222شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 223شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 224شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 225شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟226شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 227شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 228شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 229شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 230شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 231شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 232شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 233شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 234شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 235شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 236شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 237شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 238شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 239شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 240شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 241شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 242شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 243شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 244شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 245شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 246شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 247شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 248شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 249شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 250شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 251شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 252شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 253شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 254شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 255شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 256شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 257شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 258شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 259شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 260شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 261شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 262شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 263شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 264شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 265شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 266شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 267شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 268شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 269شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 270شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 271شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 272شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 273شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 274شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 275شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 276شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 277شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 278شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 279شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 280شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 281شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 282شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 283شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 284شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 285شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 286شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 287شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 288شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 289شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 290شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 291شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 292شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 293شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 294شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 295شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 296شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 297شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 298شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 299شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 300شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 301شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 302شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 303شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 304شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 305شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 306شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 307شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 308شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 309شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 310شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 311شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 312شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 313شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 314شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 315شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 316شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 317شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 318شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 319شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 320شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 321شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 322شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 323شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ