به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم

770عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

آن عهد که من داد طرب می دادم
یک دم قدح باده زکف ننهادم
چون ریش همیشه با زنح بدکارم
واکنون چو زنخ در پس ریش افتادم

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 2شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 3شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 4شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 5شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 6شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 7شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 8شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 9شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 10شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 11شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 12شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 13شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 14شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 15شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 16شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 17شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 18شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 19شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 20شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 21شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 22شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 23شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 24شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 25شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 26شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 27شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 28شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 29شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 30شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 31شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 32شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 33شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 34شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 35شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 36شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 37شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 38شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 39شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 40شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 41شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 42شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 43شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 44شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 45شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 46شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 47شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 48شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 49شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 50شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 51شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟52شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 53شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 54شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 55شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 56شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 57شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 58شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 59شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 60شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 61شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 62شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 63شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 64شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 65شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 66شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 67شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 68شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 69شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 70شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 71شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 72شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 73شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 74شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 75شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 76شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 77شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟78شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 79شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 80شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 81شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 82شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 83شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 84شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 85شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 86شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 87شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 88شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 89شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 90شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 91شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 92شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 93شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 94شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 95شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 96شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 97شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 98شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 99شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 100شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 101شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 102شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 103شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 104شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 105شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 106شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 107شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 108شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 109شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟110شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 111شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 112شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 113شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 114شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 115شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 116شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 117شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 118شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 119شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 120شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 121شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 122شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 123شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 124شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 125شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 126شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 127شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...128شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 129شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 130شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 131شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 132شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 133شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 134شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 135شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 136شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 137شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 138شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 139شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 140شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 141شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 142شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 143شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 144شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 145شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 146شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 147شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 148شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 149شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 150شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 151شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 152شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 153شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 154شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 155شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 156شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 157شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 158شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 159شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 160شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 161شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 162شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 163شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 164شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 165شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 166شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 167شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 168شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 169شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 170شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 171شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 172شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 173شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 174شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 175شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 176شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 177شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 178شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 179شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 180شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 181شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 182شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 183شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 184شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 185شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 186شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 187شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 188شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 189شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 190شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 191شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 192شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟193شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 194شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 195شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 196شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 197شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 198شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 199شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 200شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 201شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 202شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 203شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 204شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 205شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 206شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 207شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 208شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 209شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 210شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 211شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 212شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 213شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 214شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 215شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 216شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 217شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 218شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 219شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 220شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 221شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 222شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 223شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 224شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 225شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 226شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 227شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 228شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 229شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 230شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 231شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 232شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 233شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 234شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 235شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 236شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 237شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 238شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 239شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 240شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 241شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 242شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 243شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 244شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 245شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 246شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 247شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 248شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 249شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 250شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 251شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 252شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 253شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 254شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 255شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 256شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 257شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 258شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 259شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 260شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 261شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 262شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 263شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 264شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 265شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 266شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 267شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 268شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 269شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 270شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 271شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 272شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 273شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 274شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 275شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 276شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 277شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 278شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 279شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 280شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 281شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 282شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 283شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 284شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 285شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 286شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 287شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 288شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 289شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 290شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ