به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم

700عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

بس اشک که از دیده بحاصل آرم
از آب دو چشم پای در گل آرم
در چشم نماند آب و ترسم زین پس
چون شمع زدیده آتش دل بارم

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 2شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 3شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 4شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 5شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 6شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 7شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 8شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 9شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 10شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 11شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 12شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 13شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 14شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 15شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 16شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 17شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 18شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 19شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 20شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 21شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 22شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 23شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 24شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 25شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 26شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 27شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 28شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 29شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 30شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 31شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 32شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 33شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 34شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟35شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 36شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 37شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 38شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 39شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 40شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 41شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 42شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 43شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 44شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 45شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 46شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 47شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 48شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 49شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 50شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 51شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 52شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 53شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 54شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 55شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 56شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 57شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 58شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 59شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 60شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟61شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 62شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 63شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 64شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 65شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 66شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 67شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 68شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 69شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 70شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 71شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 72شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 73شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 74شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 75شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 76شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 77شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 78شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 79شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 80شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 81شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 82شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 83شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 84شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 85شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 86شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 87شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 88شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 89شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 90شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 91شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 92شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟93شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 94شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 95شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 96شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 97شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 98شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 99شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 100شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 101شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 102شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 103شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 104شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 105شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 106شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 107شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 108شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 109شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 110شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...111شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 112شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 113شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 114شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 115شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 116شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 117شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 118شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 119شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 120شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 121شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 122شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 123شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 124شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 125شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 126شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 127شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 128شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 129شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 130شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 131شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 132شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 133شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 134شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 135شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 136شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 137شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 138شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 139شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 140شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 141شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 142شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 143شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 144شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 145شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 146شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 147شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 148شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 149شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 150شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 151شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 152شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 153شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 154شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 155شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 156شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 157شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 158شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 159شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 160شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 161شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 162شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 163شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 164شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 165شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 166شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 167شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 168شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 169شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 170شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 171شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 172شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 173شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 174شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 175شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟176شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 177شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 178شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 179شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 180شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 181شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 182شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 183شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 184شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 185شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 186شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 187شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 188شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 189شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 190شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 191شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 192شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 193شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 194شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 195شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 196شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 197شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 198شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 199شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 200شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 201شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 202شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 203شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 204شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 205شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 206شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 207شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 208شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 209شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 210شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 211شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 212شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 213شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 214شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 215شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 216شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 217شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 218شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 219شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 220شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 221شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 222شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 223شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 224شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 225شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 226شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 227شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 228شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 229شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 230شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 231شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 232شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 233شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 234شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 235شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 236شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 237شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 238شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 239شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 240شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 241شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 242شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 243شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 244شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 245شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 246شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 247شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 248شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 249شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 250شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 251شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 252شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 253شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 254شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 255شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 256شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 257شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 258شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 259شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 260شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 261شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 262شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 263شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 264شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 265شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 266شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 267شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 268شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 269شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 270شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 271شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 272شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 273شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ