به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان

690عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

قومی شده نازنده باسرار نهان
قومی شده نازنده باسباب جهان
ماییم درین میان نه زین قوم نه زان
در حسرت هر دو برده عمری بزیان

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 2شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 3شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 4شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 5شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 6شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 7شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 8شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 9شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 10شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 11شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 12شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 13شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 14شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 15شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 16شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 17شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟18شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 19شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 20شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 21شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 22شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 23شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 24شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 25شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 26شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 27شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 28شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 29شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 30شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 31شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 32شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 33شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 34شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 35شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...36شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 37شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 38شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 39شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 40شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 41شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 42شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 43شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 44شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 45شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 46شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 47شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 48شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 49شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 50شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 51شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 52شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 53شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 54شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 55شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 56شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 57شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 58شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 59شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 60شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 61شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 62شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 63شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 64شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 65شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 66شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 67شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 68شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 69شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 70شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 71شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 72شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 73شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 74شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 75شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 76شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 77شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 78شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 79شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 80شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 81شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 82شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 83شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 84شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 85شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 86شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 87شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 88شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 89شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 90شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 91شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 92شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 93شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 94شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 95شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 96شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 97شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 98شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 99شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 100شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟101شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 102شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 103شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 104شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 105شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 106شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 107شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 108شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 109شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 110شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 111شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 112شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 113شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 114شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 115شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 116شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 117شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 118شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 119شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 120شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 121شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 122شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 123شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 124شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 125شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 126شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 127شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 128شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 129شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 130شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 131شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 132شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 133شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 134شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 135شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 136شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 137شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 138شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 139شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 140شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 141شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 142شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 143شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 144شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 145شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 146شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 147شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 148شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 149شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 150شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 151شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 152شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 153شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 154شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 155شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 156شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 157شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 158شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 159شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 160شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 161شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 162شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 163شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 164شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 165شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 166شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 167شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 168شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 169شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 170شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 171شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 172شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 173شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 174شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 175شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 176شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 177شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 178شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 179شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 180شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 181شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 182شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 183شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 184شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 185شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 186شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 187شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 188شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 189شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 190شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 191شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 192شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 193شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 194شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 195شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 196شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 197شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 198شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ