به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم

630عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

گر در همه عمر روزی از روی کرم
گویی که چگونه بی تو با این همه غم
دانم نشود هیچ ز خوبی تو کم
کآخر نه برفت مردمی از عالم

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟2شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 3شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 4شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 5شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 6شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 7شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 8شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 9شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 10شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 11شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 12شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 13شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 14شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 15شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 16شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 17شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 18شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 19شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 20شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 21شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 22شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 23شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 24شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 25شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 26شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 27شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 28شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 29شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 30شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 31شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 32شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 33شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 34شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 35شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 36شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 37شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 38شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 39شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 40شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 41شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 42شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 43شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 44شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 45شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 46شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 47شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 48شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 49شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 50شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 51شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 52شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 53شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 54شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 55شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 56شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 57شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 58شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 59شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 60شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 61شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟62شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 63شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 64شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 65شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 66شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 67شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 68شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 69شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 70شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 71شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 72شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 73شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 74شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 75شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 76شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 77شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 78شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 79شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 80شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 81شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 82شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 83شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 84شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 85شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 86شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 87شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟88شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 89شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 90شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 91شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 92شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 93شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 94شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 95شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 96شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 97شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 98شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 99شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 100شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 101شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 102شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 103شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 104شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 105شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 106شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 107شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 108شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 109شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 110شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 111شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 112شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 113شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 114شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 115شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 116شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 117شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 118شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 119شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟120شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 121شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 122شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 123شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 124شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 125شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 126شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 127شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 128شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 129شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 130شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 131شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 132شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 133شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 134شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 135شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 136شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 137شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...138شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 139شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 140شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 141شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 142شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 143شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 144شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 145شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 146شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 147شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 148شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 149شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 150شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 151شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 152شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 153شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 154شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 155شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 156شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 157شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 158شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 159شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 160شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 161شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 162شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 163شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 164شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 165شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 166شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 167شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 168شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 169شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 170شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 171شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 172شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 173شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 174شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 175شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 176شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 177شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 178شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 179شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 180شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 181شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 182شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 183شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 184شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 185شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 186شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 187شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 188شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 189شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 190شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 191شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 192شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 193شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 194شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 195شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 196شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 197شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 198شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 199شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 200شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 201شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 202شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟203شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 204شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 205شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 206شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 207شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 208شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 209شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 210شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 211شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 212شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 213شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 214شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 215شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 216شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 217شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 218شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 219شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 220شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 221شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 222شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 223شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 224شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 225شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 226شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 227شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 228شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 229شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 230شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 231شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 232شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 233شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 234شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 235شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 236شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 237شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 238شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 239شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 240شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 241شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 242شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 243شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 244شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 245شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 246شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 247شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 248شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 249شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 250شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 251شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 252شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 253شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 254شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 255شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 256شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 257شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 258شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 259شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 260شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 261شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 262شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 263شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 264شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 265شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 266شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 267شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 268شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 269شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 270شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 271شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 272شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 273شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 274شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 275شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 276شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 277شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 278شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 279شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 280شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 281شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 282شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 283شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 284شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 285شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 286شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 287شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 288شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 289شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 290شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 291شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 292شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 293شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 294شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 295شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 296شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 297شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 298شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 299شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 300شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ