به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال

590عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال
از فتنه جهان دمی نیاسود امسال
در خون گلم که چهره بنمود امسال
با وقت چنین چه وقت گل بود امسال؟

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...2شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 3شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 4شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 5شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 6شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 7شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 8شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 9شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 10شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 11شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 12شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 13شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 14شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 15شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 16شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 17شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟18شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 19شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 20شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 21شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 22شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 23شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 24شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 25شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 26شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 27شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 28شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 29شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 30شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 31شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 32شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 33شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 34شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 35شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 36شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 37شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 38شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 39شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 40شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 41شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 42شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 43شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 44شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 45شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 46شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 47شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 48شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 49شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 50شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 51شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 52شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 53شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 54شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 55شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 56شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 57شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 58شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 59شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 60شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 61شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 62شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 63شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 64شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 65شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 66شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 67شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 68شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 69شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 70شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 71شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 72شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 73شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 74شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 75شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 76شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 77شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟78شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 79شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 80شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 81شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 82شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 83شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 84شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 85شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 86شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 87شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 88شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 89شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 90شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 91شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 92شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 93شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 94شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 95شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 96شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 97شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 98شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 99شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 100شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 101شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 102شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 103شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟104شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 105شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 106شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 107شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 108شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 109شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 110شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 111شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 112شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 113شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 114شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 115شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 116شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 117شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 118شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 119شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 120شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 121شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 122شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 123شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 124شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 125شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 126شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 127شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 128شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 129شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 130شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 131شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 132شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 133شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 134شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 135شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟136شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 137شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 138شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 139شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 140شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 141شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 142شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 143شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 144شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 145شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 146شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 147شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 148شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 149شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 150شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 151شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 152شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 153شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...154شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 155شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 156شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 157شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 158شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 159شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 160شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 161شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 162شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 163شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 164شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 165شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 166شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 167شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 168شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 169شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 170شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 171شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 172شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 173شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 174شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 175شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 176شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 177شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 178شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 179شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 180شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 181شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 182شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 183شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 184شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 185شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 186شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 187شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 188شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 189شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 190شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 191شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 192شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 193شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 194شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 195شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 196شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 197شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 198شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 199شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 200شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 201شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 202شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 203شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 204شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 205شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 206شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 207شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 208شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 209شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 210شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 211شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 212شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 213شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 214شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 215شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 216شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 217شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 218شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟219شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 220شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 221شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 222شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 223شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 224شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 225شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 226شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 227شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 228شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 229شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 230شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 231شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 232شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 233شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 234شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 235شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 236شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 237شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 238شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 239شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 240شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 241شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 242شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 243شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 244شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 245شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 246شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 247شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 248شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 249شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 250شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 251شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 252شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 253شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 254شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 255شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 256شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 257شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 258شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 259شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 260شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 261شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 262شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 263شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 264شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 265شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 266شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 267شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 268شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 269شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 270شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 271شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 272شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 273شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 274شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 275شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 276شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 277شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 278شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 279شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 280شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 281شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 282شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 283شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 284شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 285شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 286شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 287شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 288شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 289شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 290شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 291شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 292شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 293شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 294شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 295شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 296شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 297شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 298شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 299شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 300شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 301شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 302شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 303شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 304شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 305شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 306شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 307شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 308شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 309شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 310شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 311شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 312شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 313شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 314شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 315شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 316شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ